Ειναι αναλογο του πονου που νιοθεις οταν το τρως στο κεφαλι…
Το μικρο βιβλιο του κροποτκιν πχ ειναι ελαφρυ αναγνωσμα σε σχεση με τονπρωτο τομο του τσελεμεντε…
😉
Στην αρχή είχα γράψει κκε αλλά το άλλαξα σε πατριαρχείο. 😛
Το αν δουλεύουν ή όχι σίγουρα δεν είναι το ζητούμενο. Απλά για μένα έχει μια σημασία. Θέλω να ξέρω κάποιες από τις συνθήκες που διαμορφώνουν τις ζωές αυτών που γράφουν κάποια κείμενα. π.χ. άλλους προβληματισμούς έχω εγώ που είμαι ο κλασσικός μισθωτός μλκς και άλλους κάποιος ο οποίος έχει καταφέρει να σπάσει αυτόν τον κύκλο της μισθωτής εργασίας . έχει το ενδιαφέρον του απλά, δεν σημαίνει κάτι απαραίτητα.
Πάντως το κείμενο έχει ενδιαφερον, όπως και οι παρατηρήσεις του rddemos παρακάτω.
Το κείμενο έχει προβλήματα λογικής. Δεν μπορώ να αντιληφθώ βάσει ποιων επιχειρημάτων ανάγεται σε κεντρική έννοια για την παρούσα συγκυρία η υποτιθέμενη «κατάργηση του προλεταριάτου» [άλλωστε ο/η/οι γράφων/ουσα/οντες επιμένει/ουν ότι στην «αταξική ταξική» κοινωνία «μας», το «προλεταριάτο» είναι φευγαλέα οντότητα (ίσως λόγω της γενικευμένης προλεταριοποίησης των μαζών; ίσως λόγω της δημιουργίας τού τέταρτου κόσμου των «απόβλητων»; ίσως λόγω τής γενικευμένης αποδοχής τού καθεστώτος τής μισθωτής εργασίας; Επιπλέον, οι παραδοχές αυτές δεν είναι ισοδύναμες).
— Ποιο λοιπόν το νόημα της κατάργησής του (ως εσχατολογικό σημείο πραγμάτωσης του κομουνισμού) — σε αντιδιαστολή, για παράδειγμα, με την εκ νέου «ανάδυση» του ως υποκειμένου; Η έννοια εμφανίζεται στη Κριτική της φιλοσοφίας τού Δικαίου του Έγελου, αν όμως μεταφράζει το aufhebung η ανάδειξη της σε κεντρική έννοια του εγχειρήματος των συντακτών προκαλεί ερωτήματα.
Άλλες επιλήψιμες διατυπώσεις:
…«Οι εργάτες ωθήθηκαν προς τον φασισμό, αφού [το κομμουνιστικό κόμμα] ανταγωνιζόταν για μια δεκαετία με τον Χίτλερ γύρω από το ποιος εκπροσωπεί τον “‘πραγματικό εθνικισμό’”»
…«Ακριβώς επειδή [ο εθνικοσοσιαλισμός] άφησε άθικτο τον ταξικό ανταγωνισμό, ως ζήτημα τον μετέθεσε στους Εβραίους, θεωρώντας τους ταυτόχρονα προλεταριακούς-διεθνιστικούς και πλουτοκρατικούς-χρηματοκαπιταλιστικούς σαμποτέρ της «Λαϊκής Κοινότητας»[4], και αποπειράθηκε να τον εξορκίσει μέσω της μαζικής δολοφονίας.»
(*Επικίνδυνες και μάλλον άκαιρες διατυπώσεις για την παρούσα συγκυρία, όταν ο Ψαριανός εξισώνει ΧΑ και Ανταρσύα, ο Κον-Μπεντί (που επιθυμούσε την αναστολή των πρόσφατων κινητοποιήσεων στη Γαλλία) κατηγορεί τον Μελανσόν ότι η ρητορική του τελευταίου προσεγγίζει το «Εθνικό Μέτωπο», κ.λπ. Επιπλέον υπάρχουν, λαϊκισμοί και λαιϊκισμοί.)
«Δίπλα σε αυτά τα προωθημένα στοιχεία εμφανίστηκαν από το σκουπιδαριό της επαναστατικής ιστορίας όλων των ειδών τα αμφίβολα μορφώματα· ο Λένιν και ο Μάο, «ο αντιιμπεριαλισμός»…. Σε αυτούς τους ταξικούς αγώνες θεμελιώνεται η ελπίδα, ότι μετά από έναν αιώνα «αντιιμπεριαλιστικής μυθολογίας», θα έρθει μια νέα εποχή προλεταριακού διεθνισμού.*»
(*Ως κριτική κάποιων εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, ίσως ευσταθεί, αλλά μάλλον δηλώνει άγνοια των επαναστατικών συμβάντων κατά της αποικιοκρατίας).
«Τούτη η κοινωνική στράτευση δε διαφέρει κατά βάση σε τίποτα από οποιοδήποτε άλλο πολιτικό πράττειν· πολιτική είναι το διαχωρισμένο από την κοινωνία κοινωνικό πράττειν. Λαμβάνει χώρα σε μιαν ανώτερη σφαίρα, εκεί που ο καθένας είναι αφηρημένα ήδη ένα κοινωνικό άτομο, δίχως να λαμβάνονται όμως πραγματικά υπόψη τα εκάστοτε συγκεκριμένα συμφέροντα που υπάρχουν στην κατώτερη σφαίρα της καθημερινής ζωής.»
(*Ώστε ο κομουνισμός που επαγγέλλονται συνεπάγεται όχι μόνο την κατάργηση του προλεταριάτου αλλά και την «κατάργηση» της «πολιτικής»; )
«Η κομμουνιστική κριτική αυτό το λαμβάνει υπόψη. Θα παρέμενε όμως μια χίμαιρα, κάτι το αφηρημένο, το υποτυπώδες, το ατελές, δίχως τις γνώσεις και την εμπειρία των προλετάριων εντός της παραγωγής, δίχως τις γνώσεις τους της παραγωγής. Η παγκόσμια οικειοποίηση και επαναστατικοποίηση της παραγωγής της υλικής ζωής σε τελευταία ανάλυση εξαρτάται από αυτήν ακριβώς τη γνώση.»
(*Πολύ ιδιότροπη ιδέα και αδυνατώ να κατανοήσω τη συνάφεια με τα συμφραζόμενα: μήπως προτείνουν την αντικατάσταση της «πεφωτισμένης ηγεσίας» από την πρωτοπορία των «τεχνοκρατών» μισθωτών;)
«Η σύγχρονη κομμουνιστική οπτική που δεν θέλει να διαιωνίσει την ύπαρξη του προλεταριάτου αλλά να το καταργήσει»
(Ανωτέρω)
DrAluca
14 Νοεμβρίου, 2010 3:37 μμ
Ενα ελαφρυ αναγνωσμα για Κυριακη μεσημερι.. 😉
Ελα να βλεπω τα πουλακια να ερχονται.
Χαμογελατε…
risinggalaxy
14 Νοεμβρίου, 2010 3:52 μμ
Αυτό με τα ελαφριά και τα βαριά αναγνώσματα ποτέ δεν το κατάλαβα.. 🙂
DrAluca
14 Νοεμβρίου, 2010 3:58 μμ
Ειναι αναλογο του πονου που νιοθεις οταν το τρως στο κεφαλι…
Το μικρο βιβλιο του κροποτκιν πχ ειναι ελαφρυ αναγνωσμα σε σχεση με τονπρωτο τομο του τσελεμεντε…
😉
Χαμογελατε…
risinggalaxy
14 Νοεμβρίου, 2010 4:00 μμ
Kαλά, κάτσε διάβασε τώρα τι γράφουν οι άνθρωποι και τα λέμε μετά.
Spin
14 Νοεμβρίου, 2010 7:02 μμ
Το πατριαρχείο την έχει εγκρίνει την ανάλυση, να την διαβάσω ? 😛
Spin
14 Νοεμβρίου, 2010 9:13 μμ
Αν αυτοί που συμμετείχαν στην διαμόρφωση του κειμένου ΔΕΝ δουλεύουν θέλω να τους σκοτώσω τώρα 😛
risinggalaxy
14 Νοεμβρίου, 2010 11:13 μμ
εξαρτάται τι εννοεις πατριαρχείο, δεν ξέρω αν δουλεύουν η όχι αλλα δεν νομίζω ότι αυτο ειναι το ζητουμενο
Spin
15 Νοεμβρίου, 2010 3:37 πμ
Στην αρχή είχα γράψει κκε αλλά το άλλαξα σε πατριαρχείο. 😛
Το αν δουλεύουν ή όχι σίγουρα δεν είναι το ζητούμενο. Απλά για μένα έχει μια σημασία. Θέλω να ξέρω κάποιες από τις συνθήκες που διαμορφώνουν τις ζωές αυτών που γράφουν κάποια κείμενα. π.χ. άλλους προβληματισμούς έχω εγώ που είμαι ο κλασσικός μισθωτός μλκς και άλλους κάποιος ο οποίος έχει καταφέρει να σπάσει αυτόν τον κύκλο της μισθωτής εργασίας . έχει το ενδιαφέρον του απλά, δεν σημαίνει κάτι απαραίτητα.
Πάντως το κείμενο έχει ενδιαφερον, όπως και οι παρατηρήσεις του rddemos παρακάτω.
rddemos
14 Νοεμβρίου, 2010 11:38 μμ
Το κείμενο έχει προβλήματα λογικής. Δεν μπορώ να αντιληφθώ βάσει ποιων επιχειρημάτων ανάγεται σε κεντρική έννοια για την παρούσα συγκυρία η υποτιθέμενη «κατάργηση του προλεταριάτου» [άλλωστε ο/η/οι γράφων/ουσα/οντες επιμένει/ουν ότι στην «αταξική ταξική» κοινωνία «μας», το «προλεταριάτο» είναι φευγαλέα οντότητα (ίσως λόγω της γενικευμένης προλεταριοποίησης των μαζών; ίσως λόγω της δημιουργίας τού τέταρτου κόσμου των «απόβλητων»; ίσως λόγω τής γενικευμένης αποδοχής τού καθεστώτος τής μισθωτής εργασίας; Επιπλέον, οι παραδοχές αυτές δεν είναι ισοδύναμες).
— Ποιο λοιπόν το νόημα της κατάργησής του (ως εσχατολογικό σημείο πραγμάτωσης του κομουνισμού) — σε αντιδιαστολή, για παράδειγμα, με την εκ νέου «ανάδυση» του ως υποκειμένου; Η έννοια εμφανίζεται στη Κριτική της φιλοσοφίας τού Δικαίου του Έγελου, αν όμως μεταφράζει το aufhebung η ανάδειξη της σε κεντρική έννοια του εγχειρήματος των συντακτών προκαλεί ερωτήματα.
Άλλες επιλήψιμες διατυπώσεις:
…«Οι εργάτες ωθήθηκαν προς τον φασισμό, αφού [το κομμουνιστικό κόμμα] ανταγωνιζόταν για μια δεκαετία με τον Χίτλερ γύρω από το ποιος εκπροσωπεί τον “‘πραγματικό εθνικισμό’”»
…«Ακριβώς επειδή [ο εθνικοσοσιαλισμός] άφησε άθικτο τον ταξικό ανταγωνισμό, ως ζήτημα τον μετέθεσε στους Εβραίους, θεωρώντας τους ταυτόχρονα προλεταριακούς-διεθνιστικούς και πλουτοκρατικούς-χρηματοκαπιταλιστικούς σαμποτέρ της «Λαϊκής Κοινότητας»[4], και αποπειράθηκε να τον εξορκίσει μέσω της μαζικής δολοφονίας.»
(*Επικίνδυνες και μάλλον άκαιρες διατυπώσεις για την παρούσα συγκυρία, όταν ο Ψαριανός εξισώνει ΧΑ και Ανταρσύα, ο Κον-Μπεντί (που επιθυμούσε την αναστολή των πρόσφατων κινητοποιήσεων στη Γαλλία) κατηγορεί τον Μελανσόν ότι η ρητορική του τελευταίου προσεγγίζει το «Εθνικό Μέτωπο», κ.λπ. Επιπλέον υπάρχουν, λαϊκισμοί και λαιϊκισμοί.)
«Δίπλα σε αυτά τα προωθημένα στοιχεία εμφανίστηκαν από το σκουπιδαριό της επαναστατικής ιστορίας όλων των ειδών τα αμφίβολα μορφώματα· ο Λένιν και ο Μάο, «ο αντιιμπεριαλισμός»…. Σε αυτούς τους ταξικούς αγώνες θεμελιώνεται η ελπίδα, ότι μετά από έναν αιώνα «αντιιμπεριαλιστικής μυθολογίας», θα έρθει μια νέα εποχή προλεταριακού διεθνισμού.*»
(*Ως κριτική κάποιων εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων, ίσως ευσταθεί, αλλά μάλλον δηλώνει άγνοια των επαναστατικών συμβάντων κατά της αποικιοκρατίας).
«Τούτη η κοινωνική στράτευση δε διαφέρει κατά βάση σε τίποτα από οποιοδήποτε άλλο πολιτικό πράττειν· πολιτική είναι το διαχωρισμένο από την κοινωνία κοινωνικό πράττειν. Λαμβάνει χώρα σε μιαν ανώτερη σφαίρα, εκεί που ο καθένας είναι αφηρημένα ήδη ένα κοινωνικό άτομο, δίχως να λαμβάνονται όμως πραγματικά υπόψη τα εκάστοτε συγκεκριμένα συμφέροντα που υπάρχουν στην κατώτερη σφαίρα της καθημερινής ζωής.»
(*Ώστε ο κομουνισμός που επαγγέλλονται συνεπάγεται όχι μόνο την κατάργηση του προλεταριάτου αλλά και την «κατάργηση» της «πολιτικής»; )
«Η κομμουνιστική κριτική αυτό το λαμβάνει υπόψη. Θα παρέμενε όμως μια χίμαιρα, κάτι το αφηρημένο, το υποτυπώδες, το ατελές, δίχως τις γνώσεις και την εμπειρία των προλετάριων εντός της παραγωγής, δίχως τις γνώσεις τους της παραγωγής. Η παγκόσμια οικειοποίηση και επαναστατικοποίηση της παραγωγής της υλικής ζωής σε τελευταία ανάλυση εξαρτάται από αυτήν ακριβώς τη γνώση.»
(*Πολύ ιδιότροπη ιδέα και αδυνατώ να κατανοήσω τη συνάφεια με τα συμφραζόμενα: μήπως προτείνουν την αντικατάσταση της «πεφωτισμένης ηγεσίας» από την πρωτοπορία των «τεχνοκρατών» μισθωτών;)
«Η σύγχρονη κομμουνιστική οπτική που δεν θέλει να διαιωνίσει την ύπαρξη του προλεταριάτου αλλά να το καταργήσει»
(Ανωτέρω)
risinggalaxy
15 Νοεμβρίου, 2010 1:10 πμ
Eυχαριστώ για τις παρατηρήσεις. 🙂
Oblivion
15 Νοεμβρίου, 2010 1:05 πμ
Sorry για το offtopic, αλλά αν θέλετε ρίχτε μια αναδημοσίευση στο θέμα.
http://www.imode.gr/2010/11/αποτρόπαιο-έγκλημα-στην-κρήτη-βοσκός.html