Αφιερωμένο στη Γιάνκα και στη mitera
Για τον Καρυοθραύστη…
Είναι το 3ο και τελευταίο μπαλέτο που έγραψε ο Pyotr Ilyich Tchaikovsky, σε δύο πράξεις. Η πρεμιέρα δόθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1892, στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης. Είναι βασισμένο πάνω σε μια διασκευή ενός θέματος του E.Τ.A. Hoffman, που αναφέρεται σε ένα παιδικό Χριστουγεννιάτικο πάρτι. Σ΄ αυτό το έργο, το οποίο ο συνθέτης έγραψε στο τέλος της ζωής του, δεν φαίνεται καθόλου η δυστυχία που τον βασάνιζε εκείνη την εποχή. Αντιθέτως, από τη μουσική βγαίνει μια μοναδική αίσθηση ξεγνοιασιάς και αθωότητας. Τον Απρίλιο του 1892, όταν προσπαθούσε να ολοκληρώσει την 1η πράξη, έμαθε τα δυσάρεστα νέα του θανάτου της αδελφής του Αλεξάνδρας.
Όταν ο Tchaikovsky έγραψε αυτό το έργο, ποτέ δεν πίστεψε στην αξία του, όπως ο ίδιος ομολόγησε αργότερα. Η μικρή του εισαγωγή είναι αυτή που δημιουργεί τις συνθήκες για τη νοητή ανάπλαση του κόσμου των παραμυθιών. Ο Καρυοθραύστης παρουσιάστηκε μαζί με το έργο Lolanthe (κι αυτό του Tchaikovsky) και έκανε μια αποτυχημένη πρεμιέρα. Ο Τσάρος τίμησε τη γενική πρόβα με την παρουσία του, εκφράζοντας την ευχαρίστησή του με ό,τι είδε. Ο συνθέτης έγραφε την επόμενη ημέρα:
«Ο Μεγαλειότατος ευχαριστήθηκε πολύ χτες. Ζήτησε επιμόνως να καθίσω στο θεωρείο μαζί του, γεμίζοντας με κολακευτικά σχόλια». Το κοινό της πρεμιέρας ήταν λιγότερο οξυδερκές από τον Τσάρο. Οι κριτικοί ήταν φειδωλοί στους χαρακτηρισμούς τους, διαπιστώνοντας «έλλειψη δημιουργικότητας και φαντασίας στο νέο μπαλέτο». Την αποτυχία διαπίστωσε και ο αδελφός του Πιότρ, ο Μόδεστος, σημειώνοντας: «Η ντελικάτη ομορφιά του μπαλέτου δεν άγγιξε το κοινό με το πρώτο άκουσμα». Κάτι σχετικό έγραψε κι ο ίδιος ο συνθέτης: «Αυτό μου είναι εντελώς αδιάφορο. Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε. Γνωρίζω, όμως, πως στο τέλος θα δικαιωθώ».
Πολλές υποθέσεις έχουν γίνει, χωρίς να βγει σίγουρο και ασφαλές συμπέρασμα, για το τι ήταν αυτό που προκάλεσε την αποτυχία της πρεμιέρας. Ένα στοιχείο ήταν η ασθένεια του χορογράφου Marius Petipa, του οποίου η εντυπωσιακή χορογραφία είχε συντελέσει σε μεγάλο βαθμό στο θρίαμβο της Ωραίας Κοιμωμένης, δύο χρόνια νωρίτερα. Αυτή τη φορά ο Πετιπά είχε ακυρώσει τη συμμετοχή του στον Καρυοθραύστη λόγω της ασθένειάς του. Αποτέλεσμα της αποχής του Πετιπά ήταν η αποδυνάμωση του σεναρίου και της μουσικής από την ατελή χορογραφία, στοιχεία αλληλένδετα σε ένα μπαλέτο.
Μερικοί είπαν πως η πρεμιέρα απέτυχε εξαιτίας της μητριαρχικής φιγούρας που έβγαινε μέσα από τη Νεραϊδοβασίλισσα. Ήταν και η χορεύτρια με το σχετικό ρόλο, που εξέτεινε τη δραματική έκφραση του ρόλου της στα άκρα. Τα παιδιά που συμμετείχαν στη σκηνή φάνηκαν να κινούνται απροσδιόριστα πάνω στη σκηνή. Το ρωσικό κοινό γνώριζε πολύ καλά τι ήταν καλό και τι κακό, σε τέτοιες περιπτώσεις.
Όποια κι αν ήταν η αιτία, το έργο απέτυχε να σαγηνεύσει το μάτι και το αυτί του κοινού της εποχής, σε αντίθεση με τα δύο μπαλέτα που προηγήθηκαν: τη Λίμνη των Κύκνων και την Ωραία Κοιμωμένη. Σήμερα πιστεύουμε πως ο Καρυοθραύστης είναι έργο πλούσιο σε μελωδία και ρυθμό, άψογο από τεχνική άποψη, με πολλά καλοβαλμένα δραματικά στοιχεία. Τότε στην Αγία Πετρούπολη το μπαλέτο έκανε μόλις 14 παραστάσεις, ενώ πέρασαν 27 ολόκληρα χρόνια για να ανέβει στη Μόσχα.
Πέρασαν 40 χρόνια για να φτάσει στο Λονδίνο, το 1932, και χρειάστηκε ακόμη 10 για τις ΗΠΑ! Σήμερα δεν περνούν Χριστούγεννα χωρίς τη μουσική του Τσαϊκόφσκι, χωρίς τον Καρυοθραύστη.
Υπόθεση
Το μπαλέτο μας φέρνει σε μια μικρή γερμανική πόλη παραμονή Χριστουγέννων. Η αυλαία σηκώνεται στο στολισμένο σπίτι του Herr Stahlbaum. Βλέπουμε τους καλεσμένους να έρχονται για το χριστουγεννιάτικο πάρτι. Ανάμεσά τους και ο Dr Drosselmeyer, ο νονός της Clara Stahlbaum. Είναι ένας μυστηριώδης άνθρωπος, εφευρέτης κινουμένων παιχνιδιών.
Οι καλεσμένοι –γονείς και παιδιά- χορεύουν και στη συνέχεια μοιράζονται τα δώρα. Η Clara παίρνει από το νονό της ένα μεγάλο στρατιώτη, που λειτουργεί σαν καρυοθραύστης. Το εντυπωσιακό δώρο προκαλεί τη ζήλια του αδερφού της, Franz, ο οποίος σε κάποια στιγμή το αρπάζει και, στο κυνήγι που ακολουθεί, σπάει το σαγόνι του καρυοθραύστη.
Όταν το πάρτι τελειώνει και οι καλεσμένοι φεύγουν, η Clara μπαίνει στο ήσυχο σαλόνι για να κοιμίσει τον καρυοθραύστη. Καθώς το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, το κορίτσι αποκοιμιέται και μεταφέρεται σε έναν παραμυθένιο κόσμο. Το χριστουγεννιάτικο δέντρο μεγαλώνει μαγικά, όλα τα παιχνίδια –ανάμεσά τους και ο καρυοθραύστης- ζωντανεύουν και ρίχνονται στη μάχη με μεγάλα ποντίκια που εισβάλλουν στο δωμάτιο. Τελικά ο καρυοθραύστης κερδίζει τη μάχη και μεταμορφώνεται σε έναν πανέμορφο πρίγκιπα.
Φυσικά, ο Dr Drosselmeyer είναι υπεύθυνος για όλες αυτές τις μεταμορφώσεις και τώρα στέλνει τη Clara και τον Πρίγκιπα-Καρυοθραύστη σε ένα μαγικό ταξίδι. Περνούν μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, όπου χορεύουν οι χιονονιφάδες, ενώ στη δεύτερη πράξη φθάνουν στο εσωτερικό ενός τεράστιου κουτιού με ζαχαρωτά, όπου συναντούν τη Νεράιδα των Ζαχαρωτών (Sugarplum Fairy). Αφού χορέψουν όλα τα ζαχαρωτά του Βασιλείου των Ζαχαρωτών, η Clara και ο Καρυοθραύστης μπαίνουν σε ένα έλκηθρο που τους οδηγεί πίσω στο σπίτι.
Καθώς ο μαγικός αυτός κόσμος μένει πίσω, η Clara ξυπνά στο σαλόνι κρατώντας τον Καρυοθραύστη στην αγκαλιά της.
Μερικές Πληροφορίες για τη Συγκεκριμένη Εκτέλεση:
Θεωρείται μία από τις κορυφαίες εκτελέσεις του φημισμένου μπαλέτου του Pyotr Ilyich Tchaikovsky. Η παράσταση ανέβηκε από το American Ballet Theatre, το 1977 σε σκηνοθεσία του Tony Charmoli. Στο ρόλο του Καρυοθραύστη ο Mikhail Baryshnikov, στο ρόλο της Clara Stahlbaum η Gelsey Kirkland ενώ στον ρόλο του Dr Drosselmeyer, ο Alexander Minz. Αναλυτικά η κατανομή των ρόλων:
Mikhail Baryshnikov: Nutcracker / Prince
Gelsey Kirkland: Clara
Alexander Minz: Dr. Drosselmeyer
Ο υπόλοιπος θίασος κατά αλφαβητική σειρά:
Victor Barbee: Waltz Soloist – ‘Waltz of the Flowers’
Warren Conover: Fritz (Clara’s Brother) / Shepherd Dancer
George De La Pena: Waltz Soloist – ‘Waltz of the Flowers’
Nanette Glushak: Waltz Soloist – in ‘Waltz of the Flowers’
Rodney Gustafson: Court Buffoon
Áurea Hammerli: Shepherd Dancer
Cynthia Harvey: Snowflake Lead Girl
Roman L. Jasinski: Russian Dancer
Marie Johansson: Waltz Soloist – in ‘Waltz of the Flowers’
Charles Maple: Court Buffoon
Jolinda Menendez: Snowflake Lead Girl / Spanish Dancer
Hilda Morales: Chinese Dancer
Εύχομαι σε όλους τους αναγνώστες του μπλογκ καλές γιορτές. Τουλάχιστον να μη μας πάρουν τη Μουσική καθώς έτσι η ζωή θα γίνει ένα τεράστιο λάθος.
Πηγές:
http://www.dance-with-me.net/?p=40
http://www.paidika.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=1796&Itemid=396
MITSARAS on -Ho, Ho, Ho- Christmas Mode
koula
20 Δεκεμβρίου, 2010 11:19 μμ
😀 😀 😀
Mithradil
21 Δεκεμβρίου, 2010 12:39 πμ
Μπραβο για την αναρτηση
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 12:44 πμ
Σε ευχαριστούμε Mithradil
Γιαννκα
21 Δεκεμβρίου, 2010 1:08 πμ
Αρχισανε τα δωρα ………τι καλα!!!! 🙂 🙂 μετα απο εναν ανευρο Κουλογλου ειναι οτι πρεπει…….και μουσικα και χορευτικα…..
mitsara thanks 🙂
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 1:09 πμ
Any time 😀
loophole
21 Δεκεμβρίου, 2010 1:42 πμ
πώς φαίνεται η σοβιετική παιδεία όμως.. 😀
Γιαννκα
21 Δεκεμβρίου, 2010 1:53 πμ
ειδες….. loophole,,,,, 😉 αμα το «εχεις» δεν κρυβεται 🙂
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 12:59 πμ
Έχω κάνει ένα μικρό update 🙂
Γιαννκα
21 Δεκεμβρίου, 2010 1:21 πμ
mitsara πολλα πολλα ευχαριστω …….. 🙂 🙂
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 1:57 πμ
Δικαιωματικά η ανάρτηση αυτή είναι για εσάς. Για διάφορους λόγους 😉
mitera
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:10 πμ
Μιτσαρα τωρα μπηκα και γω στο σπιτι και ω του θαυματος, με περιμενε μια ευχαριστη εκπληξη ανοιγοντας τον ηυ!
Εισαι πολυ γλυκος ανθρωπος, σ’ευχαριστω απο την καρδια μου!! 🙂
Αυριο θα το διαβασω ομως…δεν πειραζει ε;Προς το παρον αρκουμε στην μουσικη!
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:13 πμ
😀 😀 😀
Όποτε σου κάνει κέφι.
Anakata-dyomenh
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:08 πμ
Μπράβο Mitsara για την ανάρτηση,
έτσι όπως πάμε όχι τη μουσική θα μας πάρουν… αυτό σκεφτόμουν σήμερα που πήγα σινεμά, ότι η κρίση δυστυχώς θα είναι και πολιτιστική-πολιτισμική… γιατί όταν τα πράγματα δυσκολεύουν, δυστυχώς η τέχνη φαίνεται πολυτέλεια. Από την άλλη βέβαια, η καλλιτεχνική δημιουργία έστω και με χαμηλούς πόρους θα μπορούσε να γίνει και αντίδραση… για να δούμε.
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:10 πμ
Προς το παρόν το μόνο που έχω να πω είναι Χέσε το θέαμα και μαζί του τους «καλλιτέχνες». Τους έχω σιχαθεί.
Θα επανέλθω…
Anakata-dyomenh
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:14 πμ
Εξαρτάται για τι πράγμα μιλάμε… 😀
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:23 πμ
Τα έχω ξαναπεί και θα το ξαναπώ. Η τέχνη και ο πολιτισμός δε κυοφορείται στους εμπόρους της. Βρίσκεται στις ηθοποιούς που δουλεύουν σερβιτόρες, στους μουσικούς που παίζουν σε μπουζούκια για κανά μεροκάματο ή στους ζωγράφους που δουλέυουν αναπληρωτές καθηγητές περιμένοντας κανά ψίχουλο από το γαμωυπουργείο ή που παρακαλάνε τους κωλογκαλερίστες για καμιά κωλοέκθεση ώστε να πάρουν στη καλύτερη των περιπτώσεων ένα 30 – 40% από τα έργα τους. Για εμένα εκεί βρίσκεται η τέχνη που περιμένει τις κατάλληλες συνθήκες για να εμφανιστεί στο προσκήνιο. Ζυμώνεται στα σπλάχνα της κοινωνίας και περιμένει τη κατάρρευση του παλιού κόσμου και τη καταστροφή της υπάρχουσας ηθικής και αξιακού κώδικα που συστηματικά σκοτώνει ό,τι καλύτερο βρίσκεται μέσα μας. Όλα αυτά μόνο σε μία νέα κοινωνία θα προκύψουν όσο οδυνηρός κι αν είναι ο τοκετός.
Αυτά
Anakata-dyomenh
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:25 πμ
Υπέροχα, για το ίδιο πράγμα μιλάμε λοιπόν… χαίρομαι!
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:35 πμ
Τους σιχαίνομαι ρε Άνα οπως τον Βαρδινογιάννη και τον Λάτση. Επειδή βάζουν το κασκόλ τους επιτεδευμένα και το καπελάκι τους ανέμελα? Γιατί γνωρίζω από δικό μου άνθρωπο που αναμείχθηκε με γκαλερί και με κινηματογράφο που τους θέτανε ως προαπαιτούμενο για να προχωρήσει να πάει να πηδηχτεί μαζί τους. Και προς τιμή του παρ’ όλη την ανέχεια του δε δέχτηκε να μπει σε αυτό το λούκι. Αει σιχτήρ ρε παλιοκαθίκια. Σιχάθηκα. Θα επανέλθω στο μέλλον με ξεχωριστή ανάρτηση.
Anakata-dyomenh
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:40 πμ
Καταλαβαίνω πολύ καλά τι λες και δε διαφωνώ καθόλου… κάτι ξέρω κι εγώ από αυτά… Δεν περιμένω κάτι από αυτούς, τα είπες όμορφα παραπάνω… Από αλλού έρχεται η ελπίδα, ακόμα και σε συνθήκες χάλια μαύρα, ίσως ειδικά μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Παρεμπιπτόντως, διάβαζα κάτι «ωραίες» εξελίξεις για το Ε.Κ.Κ…. τέσπα, ναι γράψε… θα περιμένω με αγωνία!
mitera
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:45 πμ
Να ζωγραφιζεις για ενα πιατο φαι και να σε λενε και τρελο..παει πολυ!
Μιτσαρα μη βριζεις βρε, μερες πουνε !!! Ορμα τους ! 🙂 🙂 🙂 🙂
καληνυχτα σ’ολους και παλι θενκς
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:47 πμ
Εγώ πιστεύω πως τιμώ αυτές τις μέρες με τον καλύτερο τρόπο 😀
Anakata-dyomenh
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:47 πμ
καληνύχτα Mitera… άντε μετράω μέρες για την άδεια και για κάτι που έχουμε κανονίσει… 😉
mitera
21 Δεκεμβρίου, 2010 2:54 πμ
αντε anakata,να οργανωθουμε. 😉
ονειρα γλυκα σε παροντες και αποντες
Γιαννκα
21 Δεκεμβρίου, 2010 3:08 πμ
….ДОБРОЙ НОЧИ….(καληνυχτα) σ ολους και»σπασιμπα»που μας μαθαινε η μανα μας,οταν μας διαβαζε ρωσικα παραμυθια και μας ελεγε ιστοριες για τους μπολσεβικους και τον πατερα να φερνει το κοκκινο βιβλιο του Μαο τυπωμενο σε ριζοχαρτο…μνημες…μνημες….μνημες
tram21
21 Δεκεμβρίου, 2010 12:35 μμ
sugar plum fairy: ανεπανάληπτο!
Narrator
21 Δεκεμβρίου, 2010 8:15 μμ
Έχω στην κυριολεξία μεγαλώσει με Τσαϊκόφσκι (Η Λίμνη των Κύκνων)… κάπου πρέπει να έχει μείνει ακόμα το χιλιοπαιγμένο βινύλιο… Ευχαριστώ για την ανάρτηση, θα το δω τα Χριστούγεννα το βίντεο!
Brujo
21 Δεκεμβρίου, 2010 9:41 μμ
Tchaikovsky… τεράστια μορφη… Αντε κ στα δικα μας…
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 9:44 μμ
Εμένα μου αρέσει πολύ το κοντσέρτο για βιολί και ορχήστρα
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 9:47 μμ
Δεν έπρεπε να μου το κάνεις αυτό Brujo
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 9:48 μμ
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 9:50 μμ
Η συμφωνική του μουσική είναι εξίσου καλή με τα μπαλέτα αλλά τίποτα δε συγκρίνεται με αυτό:
Αρουραίος
21 Δεκεμβρίου, 2010 10:19 μμ
Time out!!!!
Διάλειμμα για λίγο χαλάρωση από την κλασσική…
MITSARAS
21 Δεκεμβρίου, 2010 10:44 μμ
Μου δίνεις και καλό πάτημα να ποστάρω κάτι που ξέχασα. Το πασίγνωστο κοντσέρτο για πιάνο νο1:
koula
18 Δεκεμβρίου, 2012 5:05 μμ
δεν εμφανιζονται τα βιντεο…
ξαναπροσπάθησε και θα τα σβησουμε τα προηγουμενα 😉 (μην αγχώνεσαι )
rocknrollfever
18 Δεκεμβρίου, 2012 5:13 μμ
Κόλλησε ο wordpress άραγε… 🙂 Ευχαριστώ κούλα!!!
koula
18 Δεκεμβρίου, 2012 5:29 μμ
ή το youtube…
τον νου σου, μπορει να σε πηγαινει αυτόματα στα σπαμ… in that case, ψυχραιμία, ήρεμες κινήσεις, βγάλε τα παπούτσια κ τα βαριά ρούχα, μην ανοίγεις το στόμα και πίνεις νερό, προσπάθησε να δεις προς τα πού είναι η κοντινότερη στεριά και ρίξε μια φωνή … μπορεί να περνάει το ναυαγοσωστικό του μανικ… κ να σε σώσει 😛
(xronia kai zamania)
rocknrollfever
18 Δεκεμβρίου, 2012 5:12 μμ
Κορυφαίο πένθιμο εκκλησιαστικό,για χορωδία.Απο τα αγαπημένα μας ρωσάκια!
mitera
12 Μαρτίου, 2022 6:33 μμ
Ηθελα να ακουσω λιγο Τσαικοφσκι και δεν εβρησκα πουθενα,μεχρι που θυμηθηκα αυτο το ποστ του Μιτσαρα…..τι ζουμε θεε μου!τι ζουμε!