Μετάφραση απο το roarmag.org
Την Τετάρτη το Oakland έγραψε ιστορία, 65 χρόνια ακριβώς απο τότε που πραγματοποιήθηκε η τελευταία γενική απεργία στις ΗΠΑ και μάλιστα στην ίδια πόλη. Το Oakland της California με πληθυσμό 400.000 κατοίκους, ήρθε σε τέλμα καθώς χιλιάδες άνθρωποι απείχαν απο τη δουλειά τους, το σχολείο και παν/μιο για να συμμετάσχουν σε μια μαζική διαδήλωση στο λιμάνι της περιοχής.
Η απεργία ήταν μια άμεση απάντηση στη βίαιη εκκένωση της περασμένης εβδομάδας του καταυλισμού του Occupy Oakland, η οποία παραλίγο να στοιχίσει τη ζωή του 24χρονου βετεράνου στο Ιράκ, Scot Olsen. Ο νεαρός εισήχθη στο νοσοκομείο σε κρίσιμη κατάσταση, με κάταγμα κρανίου και εγκεφαλικό οίδημα απο πλαστική σφαίρα αστυνομικών.
Κατά τη διάρκεια της απεργίας ένας αριθμός κτιρίων τέθηκε υπο κατάληψη. Ένας τοπικός διοργανωτής, ο Tim Simons, δήλωσε στο Al Jazeera πως «σήμερα μετά τις συγκεντρώσεις οι διαδηλωτές κατέλαβαν ενα εγκαταλειμμένο κτίριο το οποίο ανήκε σε τράπεζα που έκλεισε και το μετέτρεψε σε κοινωνικό κέντρο. Δεν υπήρξε καμία πρόκληση πέραν της εν λόγω κατάληψης η οποία είναι και μέρος της κινητοποίησης. Ήταν μια ειρηνική και ήρεμη διαδικασία μέχρι που επενέβησαν τα ΜΑΤ»
Για άλλη μια φορά οι αστυνομικές δυνάμεις έκαναν χρήση δακρυγόνων και κρότου λάμψης για να διαλύσει το πλήθος, συλλαμβάνοντας πάνω απο 100 ως επι το πλείστον ειρηνικούς διαδηλωτές. Μια μειονότητα αναρχικών του Black Block έσπασε βιτρίνες και έγραψε με σπρέυ σε τοίχους, αλλά το σημαντικότερο είναι πως ένα τεράστιο πλήθος ειρηνικών διαδηλωτών κατάφερε ουσιαστικά να «κλείσει» ενα απο τα μεγαλύτερα λιμάνια των ΗΠΑ.
«Το λιμάνι του Oakland είναι ενα απο τα σημαντικότερα μέρη σε επίπεδο ροής χρημάτων«, συμπληρώνει ο Simons. «Αυτές οι καταλήψεις έχουν τη δυνατότητα να σαμποτάρουν τη ροή κεφαλαίου και χρημάτων που το 1% χρησιμοποιεί«.
Όπως φαίνεται απο τις φωτογραφίες, εκατοντάδες αναρριχήθηκαν στην κορυφή των trailers. Το Oakland οχι μόνο αναβίωσε περίφανα τη ριζοσπαστική κληρονομιά των δεκαετιών του ’40 και ’60 αλλά βοήθησε να ανέβει το παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας σε ενα άλλο επίπεδο. Καταλαμβάνοντας μια πλατεία ή ενα πάρκο με εκατοντάδες τέντες είναι ενα πράγμα, στήνοντας μια οργάνωση απο τα κάτω προκειμένου να έρθει μια ολόκληρη πόλη σε τέλμα, είναι εντελώς άλλο. Είμαστε μάρτυρες μιας εντατικοποιημένης διαδικασίας πολιτικής ανυπακοής στις ΗΠΑ. Και αυτό είναι μόνο η αρχή.
Η κινητοποίηση ριζοσπαστικοποιεί και – πέρα απο τον άσκοπο χουλιγκανισμό μιας μικρής μειονότητας ακτιβιστών απο το Black Block – είναι κατά πολύ ενα θετικό γεγονός. Όπως έγραφε η αφίσα: ήρθε η ώρα να κλείσει το 1% και το Oakland ηγειται της προσπάθειας.
ΤΕΟΨ
5 Νοεμβρίου, 2011 3:32 μμ
And the world goes on for ever! supertramp.
kostas
5 Νοεμβρίου, 2011 3:38 μμ
http://aristeroextreme.blogspot.com/2011/11/65.html
oldboy99
5 Νοεμβρίου, 2011 4:06 μμ
Μάλλον η μέρα το ‘χει!
Remember remember the 5th of November…έχω γενέθλια 😉
DrAluca
5 Νοεμβρίου, 2011 4:10 μμ
Τω σημερο γιορταζεις παλιοπαιδο?
Ειναι αληθεια?
Να σε χαιρομαστε?
Χαμογελατε…
oldboy99
5 Νοεμβρίου, 2011 4:13 μμ
Φχαριστώ, γιατί εσύ δεν γιορτάζεις σήμερα!
DrAluca
5 Νοεμβρίου, 2011 5:02 μμ
Εγω γιορταζω καθε μερα… 😉
Χαμογελατε…
kixwtis
5 Νοεμβρίου, 2011 4:32 μμ
αέρας, αέρας φρέσκος
να χαμογελάσει και λίγο το χειλάκι μας
σε αυτή τη σάπια και γαμημένη κατάσταση
η ελπίδα γεννιέται όταν ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους
όταν βγαίνει
όχι για να πανηγυρίσει την κατάκτηση του πρωταθλήματος
όχι για να ακούσει κάποια θελκτική σταρ της show biz
ούτε για να ακούσει ένα γέροντα που θα μιλήσει για το θεό
η ελπίδα γεννιέται όταν ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους
για να αμφισβητήσει το ίδιο το οικονομικό σύστημα
και ότι αυτό το συνοδεύει ως πολιτική, ηθική και στάση ζωής
αναρχοβλαχος
5 Νοεμβρίου, 2011 4:48 μμ
risinggalaxy
5 Νοεμβρίου, 2011 5:58 μμ
inflammatory με πρόλαβες, και να σου πω ευτυχώς, μόνο για μεταφράσεις δεν είμαι αυτό το καιρό 🙂
hotdog
5 Νοεμβρίου, 2011 6:05 μμ
http://tinyurl.com/66p3c38
http://tinyurl.com/63pmfrt
http://tinyurl.com/5t8zbpv
Είδα σε αυτά τα άρθρα αρκετά πράγματα για την «απεργία». Σε εισαγωγικά γιατί απ’ ότι κατάλαβα δεν τόλμησαν να απεργήσουν αλλά πήραν άδειες την συγκεκριμένη μέρα. Εντάξει μια αρχή είναι και αυτή. 65 χρόνια μετά..μου φαίνεται απίστευτο να έχουν να απεργήσουν 65 χρόνια εργαζόμενοι σε μια χώρα. Δεν θέλω να φαντάζομαι καν, τι λάσπη τρώνε(όπως και το occupy wall street) από τα εκεί μίντια.
Ας ελπίσουμε να είναι η αρχή για διαμόρφωση μιας περαιτέρω εργατικής συνείδησης.
class-ic
6 Νοεμβρίου, 2011 4:18 μμ
Ενας ρεμπουπλικάνος δήλωσε πριν κάτι βδομάδες για τους διαδηλωτές του occupy wall street: «είναι ζηλιάρηδες».
Αυτο δεν είναι τυχαίο, έτσι σκέφτεται ο μέσος αμερικάνός. Η μοίρα του καθενός είναι δική του υπευθυνότητα, όποιος είναι δουλευταράς θα προκόψει και ο φτωχός είναι απλά τεμπέλης. Και αυτό δεν έχει να κάνει με καμια επέλαση των νεοφιλελεύθερων ιδεών, αντίθετα είναι συστατικό στοιχείο της αμερικανικης κουλτούρας εδώ και αιώνες. Από αυτή την πίστη στην ατομικότητα και την ελευθερία προέρχεται και η παράδοση της μαζικής οπλοφορίας των πολιτών. Βέβαια αυτή η αντίληψη προυποθέτει έναν «δίκαιο» καταμερισμό πλούτου και μια ευρεία μεσαία τάξη. κάτι που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα μια και η κοινωνία τους είναι και αυτή βαθύτατα ταξική και έχουν γίνει φτωχομπινέδες, όπως όλοι οι εργαζόμενοι στο δυτικό κόσμο. Παρόλα αυτα μια ψευδής αντίληψη μπορεί μια χαρά να έχει απτά αποτελέσματα.
Στα πλαίσια ενός τέτοιου συλλογικού φαντασιακού μια γενική απεργία είναι μια τεράστια ρήξη. Όχι οτι η αμερική δεν έχει πλούσια κινηματική ιστορία (η οποία δεν τελειώνει στο Haymarket) αλλά και πάλι η απεργία αυτή είναι νομίζω για τα αμερικανικά δεδομένα κάτι ανάλογο με το να γινόταν στη ελλάδα μαζική συγκέντρωση με σύνθημα η μακεδονία δεν είναι ελληνική.