Το κείμενο του David Graeber που ακολουθεί, υπάρχει σε πολλά site αναρχικής θεωρίας και λόγου στο διαδίκτυο. Προσωπικά το βρήκα ΕΔΩ.
Η μετάφραση που έχω κάνει είναι χωρίς επιμέλεια, οπότε όπως πάντα να συγχωρέσετε την όποια χοντράδα. Ο Ντέιβιντ Γκράεμπερ είναι ένας από τους πλέον γνωστούς ανθρωπολόγους της γενιάς του, και για τη πρωτογενή έρευνα που έκανε στο νησί της Μαγαδασκάρης αλλά και για την πολιτική του δράση ως αναρχικός στο κίνημα κατά της Παγκοσμιοποίησης της τελευταίας δεκαετίας. Δίδασκε στο πανεπιστήμιο του Γέηλ από όπου και εκδιώχθηκε λόγω της πολιτικής του δράσης. Τώρα διδάσκει στο πανεπιστήμιο Γκόλντσμιθς του Λονδίνου. Στα ελληνικά κυκλοφορούν τα βιβλία του: «Αποσπάσματα μιας αναρχικής ανθρωπολογίας» και «Κίνημα , Βία , Τέχνη και Επανάσταση» , από τις ελευθεριακές εκδόσεις Στάσει Εκπίπτοντες, ενώ ετοιμάζονται το «Τέλος των Πρωτοποριών» και το «Το Χρέος : Τα πρώτα 5.000 χρόνια» το οποίο είναι και το τελευταίο του βιβλίο, το οποίο είναι απλά εκπληκτικό. Μπορείτε να δείτε τη συνέντευξη του Ντέιβιντ Γκράεμπερ από το 2010, όταν ήρθε στην Ελλάδα : ΕΔΩ .
risingalaxy
***
Είσαι αναρχικός-η ; Η απάντηση μπορεί να σε εκπλήξει
Του David Greaber
Πιθανώς να έχεις ήδη ακούσει ένα-δυο πράγματα για τους αναρχικούς και τι υποτίθεται ότι πιστεύουν. Το πιθανότερο είναι πως ότι έχεις ακούσει είναι ανοησίες. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι αναρχικοί είναι υποστηρικτές της βίας, του χάους και της καταστροφής ή ότι είναι τρελαμένοι μηδενιστές που απλά θέλουν να τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Στη πραγματικότητα τίποτα δεν απέχει περισσότερο από την αλήθεια. Οι αναρχικοί είναι απλά άνθρωποι που πιστεύουν ότι τα ανθρώπινα όντα είναι ικανά να συμπεριφέρονται με εύλογο τρόπο χωρίς να τους το επιβάλουν. Είναι μια πολύ απλή σκέψη. Μα είναι μια που οι πλούσιοι και δυνατοί έβρισκαν πάντοτε πολύ επικίνδυνη.
Στην πιο απλή μορφή τους τα αναρχικά πιστεύω καταλήγουν σε δύο βασικές υποθέσεις. Η πρώτη είναι ότι τα ανθρώπινα όντα είναι, υπό κανονικές συνθήκες, όσο λογικά και αξιοπρεπή τους επιτρέπεται να είναι και μπορούν να οργανώνουν τον εαυτό τους αλλά και τις κοινότητες τους, χωρίς να χρειάζεται να τους πουν το πως. Η δεύτερη είναι ότι η εξουσία διαφθείρει. Περισσότερο απ΄όλα, ο αναρχισμός σημαίνει απλά να έχεις το κουράγιο να παίρνεις τις αρχές της κοινής ευπρέπειας, με τις οποίες όλοι ζούμε, και να τις ακολουθείς μέσα από τα λογικά συμπεράσματα τους. Όσο παράξενο και αν φαίνεται, στα πιο σημαντικά πράγματα είσαι ήδη αναρχικός-ή, απλά δεν το συνειδητοποιείς.
Ας αρχίσουμε παίρνοντας μερικά παραδείγματα από την καθημερινή ζωή.
- Αν υπάρχει μια γραμμή για να ανέβεις σε ένα λεωφορείο με πολύ κόσμο, περιμένεις τη σειρά σου και αποφεύγεις να ανοίξεις δρόμο με τον αγκώνα σου, ακόμα και όταν δεν υπάρχει τριγύρω αστυνομία;
Αν απάντησες “ναι”, τότε είσαι συνηθισμένος να συμπεριφέρεσαι σαν αναρχικός-η!
Η πιο βασική αναρχική ιδέα είναι η αυτο-οργάνωση: η υπόθεση ότι τα ανθρώπινα όντα δεν χρειάζονται να απειλούνται με διώξεις για να είναι ικανά να φτάσουν σε λογική κατανόηση το ένα με το άλλο ή να συμπεριφερθούν μεταξύ τους με αξιοπρέπεια και σεβασμό.
Όλοι πιστεύουν ότι είναι ικανοί να συμπεριφέρονται εύλογα από μόνοι τους. Αν σκέφτονται ότι οι νόμοι και η αστυνομία είναι απαραίτητα, είναι γιατί νομίζουν ότι όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν είναι ικανοί να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο.
Αλλά αν το καλοσκεφτείς, ακριβώς έτσι δεν σκέφτονται και όλοι αυτοί οι άνθρωποι για εσένα; Οι αναρχικοί υποστηρίζουν πως όλη η αντικοινωνική συμπεριφορά- που μας κάνει να νομίζουμε ότι είναι απαραίτητο να έχουμε στρατούς, αστυνομία, φυλακές και κυβερνήσεις να ελέγχουν τη ζωή μας- στη πραγματικότητα βασίζεται στις συστημικές ανισότητες και την αδικία που οι στρατοί, η αστυνομία, οι φυλακές και οι κυβερνήσεις κάνουν δυνατές. Όλα είναι ένας φαύλος κύκλος. Αν οι άνθρωποι συνηθίζουν στο να τους συμπεριφέρονται σαν η γνώμη τους να μην έχει σημασία, πολύ πιθανώς να θυμώσουν,να γίνουν κυνικοί, ακόμα και βίαιοι – που φυσικά κάνει ευκολότερο για αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία να λένε πως η γνώμη τους δεν μετράει. Μόλις καταλάβουν ότι οι γνώμες τους πραγματικά έχουν την ίδια σημασία σαν και όλων των υπολοίπων, έχουν την τάση να γίνονται αξιοθαύμαστα κατανοητικοί. Εν συντομία: Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι είναι η ίδια η εξουσία και τα αποτελέσματα της, που κάνουν τους ανθρώπους ανόητους και ανεύθυνους.
- Είσαι μέλος μιας λέσχης ή αθλητικής ομάδας, μιας οποιασδήποτε συλλογικότητας όπου οι αποφάσεις δεν επιβάλλονται από έναν αρχηγό αλλά παίρνονται στη βάση της γενικής συναίνεσης;
Αν η απάντηση σου είναι “ναι”, τότε ανήκεις σε έναν οργανισμό που λειτουργεί με αναρχικές αρχές! Μια άλλη αναρχική αρχή είναι η εθελοντική ένωση. Πρόκειται απλά για την εφαρμογή δημοκρατικών αρχών στη καθημερινή ζωή. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι αναρχικοί πιστεύουν πως θα πρέπει να είναι δυνατό να υπάρχει μια κοινωνία, στην οποία τα πάντα θα οργανώνονται σύμφωνα με αυτό το πλαίσιο -όλες οι ομάδες βασισμένες στην ελεύθερη συναίνεση των μελών τους- και για αυτό, όλες οι “από τα πάνω προς τα κάτω” δομές στρατιωτικού τύπου όπως οι στρατοί, οι γραφειοκρατίες ή οι μεγάλες εταιρίες, που βασίζονται σε ιεραρχίες, δεν θα είναι πλέον απαραίτητες. Ίσως δεν πιστεύεις ότι αυτό θα είναι δυνατό. Ίσως και να το πιστεύεις. Όμως, κάθε φορά που φτάνεις σε συμφωνία μέσω της συναίνεσης, παρά μέσω των απειλών, κάθε φορά που έρχεσαι σε μια εθελοντική ρύθμιση με ένα άλλο πρόσωπο, φτάνεις στην κατανόηση ή φτάνεις σε συμβιβασμό παίρνοντας υπόψιν την κατάσταση του άλλου προσώπου εν προκειμένω ή τις ανάγκες του, είσαι αναρχικός -ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις.
Ο αναρχισμός είναι απλά ο τρόπος που οι άνθρωποι δρουν όταν είναι ελεύθεροι να πράξουν όπως επιλέξουν, και όταν έχουν να κάνουν με άλλους που είναι εξίσου ελεύθεροι -και για αυτό έχουν συνείδηση της ευθύνης ,που αυτό συνεπάγεται, απέναντι στους άλλους. Αυτό οδηγεί σε ένα άλλο κρίσιμο σημείο: Ενώ οι άνθρωποι μπορούν να είναι λογικοί και διακριτικοί όταν έχουν να κάνουν με ίσους, η ανθρώπινη φύση είναι τέτοια που δεν γίνεται να τους εμπιστευτούμε όταν τους δίνεται η εξουσία πάνω σε άλλους. Δώσε σε κάποιον τέτοια εξουσία. Αναπόφευκτα σχεδόν, θα τη καταχραστεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
- Πιστεύεις ότι οι περισσότεροι πολιτικοί είναι εγωιστές, επηρμένα γουρούνια που δεν τους νοιάζει πραγματικά για το δημόσιο συμφέρον; Πιστεύεις ότι ζούμε σε ένα οικονομικό σύστημα που είναι ηλίθιο και άδικο;
Αν απάντησες “ναι”, τότε προσυπογράφεις την αναρχική κριτική στη κοινωνία του σήμερα -τουλάχιστον στο ευρύτερο πλαίσιο της. Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι η εξουσία διαφθείρει, και ότι αυτοί που περνούν όλη τους τη ζωή αναζητώντας την εξουσία είναι οι τελευταίοι που θα πρέπει να την έχουν. Οι αναρχικοί πιστεύουν ότι το παρόν οικονομικό σύστημα, είναι ποιο πιθανό να ανταμείψει τους ανθρώπους για την εγωιστική και αδίστακτη συμπεριφορά τους, παρά για την αξιοπρέπεια και την τρυφερότητα τους ως ανθρώπινα όντα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται έτσι. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται πως μπορεί να γίνει κάτι για αυτό, ή τέλος πάντων -και αυτό είναι κάτι στο οποίο οι πιστοί υπηρέτες των δυνατών είναι σχεδόν σίγουρο ότι επιμένουν- οτιδήποτε που δεν θα καταλήξει να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα.
Αλλά τι γίνεται αν αυτό δεν είναι αλήθεια;
Και υπάρχει πραγματικά οποιοσδήποτε λόγος να το πιστεύεις αυτό; Στην πραγματικότητα, όταν τις περνάς από τέστ, οι περισσότερες προβλέψεις για το τι θα συμβεί χωρίς κυβερνήσεις ή καπιταλισμό αποδεικνύονται εξολοκλήρου αναληθείς. Για χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι ζούσαν χωρίς κυβερνήσεις. Σε πολλά μέρη του κόσμου οι άνθρωποι ζουν έξω από τον έλεγχο των κυβερνήσεων, σήμερα. Βέβαια, σε μια πολύπλοκη, αστική, τεχνολογική κοινωνία όλο αυτό θα ήταν πιο περίπλοκο: αλλά η τεχνολογία μπορεί επίσης να διευκολύνει την επίλυση όλων αυτών των προβλημάτων. Για την ακρίβεια, δεν έχουμε ξεκινήσει καν να σκεφτόμαστε πως θα ήταν οι ζωές μας αν η τεχνολογία ανταποκρίνονταν αληθινά στις ανθρώπινες ανάγκες. Πόσες ώρες θα έπρεπε να δουλεύουμε αλήθεια ώστε να διατηρούμε μια λειτουργική κοινωνία – αν ξεφορτωνόμασταν δηλαδή όλα τα άχρηστα ή καταστροφικά επαγγέλματα όπως διαφημιστές, δικηγόρους, ανθρωποφύλακες, οικονομικούς αναλυτές, ειδικούς δημοσίων σχέσεων, γραφειοκράτες και πολιτικούς, και στρέφαμε τα καλύτερα επιστημονικά μυαλά μακριά από τους διαστημικούς εξοπλισμούς ή τα συστήματα των χρηματαγορών, ώστε να μηχανοποιήσουν τις επικίνδυνες ή ενοχλητικές εργασίες όπως η εξόρυξη μεταλλευμάτων η ο καθαρισμός της τουαλέτας, και να διανείμουν την υπόλοιπη εργασία σε όλους ισότιμα; Πέντε ώρες την ημέρα; Τρεις; Δύο; Κανείς δεν ξέρει γιατί ποτέ κανένας δεν ρωτάει αυτού του είδους τις ερωτήσεις. Για τους αναρχικούς, αυτές είναι οι ερωτήσεις που θα έπρεπε να ρωτάμε.
- Πιστεύεις πραγματικά αυτά που λες στα παιδιά σου (ή έλεγαν σε εσένα οι γονείς σου);
“Δεν έχει σημασία ποιος το ξεκίνησε”. “Δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”[1]. “Κάνε στους άλλους ότι θα ήθελες να κάνουν και οι άλλοι για εσένα..” “Καθάρισε την ακαταστασία σου”. “Μην είσαι κακός στους ανθρώπους επειδή είναι διαφορετικοί”. Ίσως θα έπρεπε να αποφασίσουμε, αν λέμε ψέμματα στα παιδιά μας όταν τους μιλάμε για το κακό και το καλό ή αν είμαστε πρόθυμοι να πάρουμε στα σοβαρά τις παραινέσεις μας. Διότι, αν ακολουθήσετε αυτές τις ηθικές αρχές μέχρι τα λογικά συμπεράσματα τους, καταλήγετε στον αναρχισμό.
Πάρτε για παράδειγμα την αρχή “δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό”. Αν πραγματικά το έπαιρνες στα σοβαρά, αυτό από μόνο του θα τίναζε στον αέρα ολόκληρη τη βάση για τον πόλεμο και το σύστημα ποινικού δικαίου. Το ίδιο ισχύει για το μοίρασμα: πάντα λέμε στα παιδιά ότι πρέπει να μάθουν να μοιράζονται, να αλληλοκατανοούν τις ανάγκες τους, να βοηθούν το ένα το άλλο. Μετά βγαίνουμε έξω στον πραγματικό κόσμο όπου υποθέτουμε ότι όλοι είναι εκ του φυσικού τους εγωιστές και ανταγωνιστικοί. Αλλά όπως θα σημείωνε ένα αναρχικός: στη πραγματικότητα, ότι λέμε στα παιδιά μας είναι σωστό. Σχεδόν οποιοδήποτε μεγάλο επίτευγμα που άξιζε το κόπο στην ανθρώπινη ιστορία, κάθε ανακάλυψη ή κατόρθωμα που βελτίωσε τις ζωές μας, βασίστηκε στην συνεργασία και την αλληλοβοήθεια. Ακόμα και τώρα, οι περισσότεροι από εμάς ξοδεύουμε περισσότερα για τις οικογένειες και τους φίλους μας παρά για τους εαυτούς μας. Ενώ, πιθανόν, πάντα θα υπάρχουν ανταγωνιστικοί άνθρωποι στο κόσμο, δεν υπάρχει κανένας λόγος γιατί η κοινωνία πρέπει να βασίζεται στην ενθάρρυνση τέτοιων συμπεριφορών, πόσο μάλλον κάνοντας τους ανθρώπους να ανταγωνίζονται για τις βασικές ανάγκες της ζωής. Αυτό υπηρετεί μόνο τα συμφέροντα των ανθρώπων στην εξουσία, που μας θέλουν να ζούμε μέσα στο φόβο τους ενός για τον άλλο. Γι’ αυτό οι αναρχικοί καλούν για μια κοινωνία βασισμένη όχι μόνο στην ελεύθερη ένωση αλλά και στην αλληλοβοήθεια. Είναι γεγονός ότι τα περισσότερα παιδιά μεγαλώνουν πιστεύοντας στην αναρχική ηθική και σταδιακά έχουν να κατανοήσουν ότι ο κόσμος των ενηλίκων δεν λειτουργεί με αυτό το τρόπο. Για αυτό και τόσα πολλά γίνονται επαναστατικά ή αποξενωμένα, ακόμα και αυτοκτονικά ως έφηβοι, και τελικά, παραιτημένα ως ενήλικες. Η μόνη τους παρηγοριά, συχνά, είναι η δυνατότητα να μεγαλώσουν οι ίδιοι παιδιά και να υποκρίνονται ότι ο κόσμος είναι δίκαιος. Αν όμως μπορούσαμε να ξεκινήσουμε πραγματικά να χτίζουμε ένα κόσμο που, έστω στο ελάχιστο, θα ήταν βασισμένος σε δίκαιες αρχές;
Δεν θα ήταν αυτό το μεγαλύτερο δώρο που θα μπορούσε να δώσει κανείς στα παιδιά του;
- Πιστεύεις ότι τα ανθρώπινα όντα είναι θεμελιωδώς διεφθαρμένα και κακά, ή ότι συγκεκριμένα ήδη ανθρώπων (γυναίκες, άνθρωποι διαφορετικού χρώματος, λαϊκοί άνθρωποι που δεν είναι πλούσιοι ή δεν έχουν ανώτερη εκπαίδευση) είναι υποδεέστερα δείγματα, προορισμένα να κυβερνώνται από ανώτερους από αυτούς ;
Αν απάντησες “ναι”, ε λοιπόν, δεν είσαι τελικά αναρχικός. Αλλά αν απάντησες “όχι”, τότε, κατά πάσα πιθανότητα προσυπογράφεις το ενενήντα τις εκατό των αναρχικών αρχών, και πιθανόν, σε μεγάλο βαθμό να ζεις τη ζωή σου σύμφωνα με αυτές.
Κάθε φορά που συμπεριφέρεσαι σε έναν άλλο άνθρωπο με κατανόηση και σεβασμό, είσαι αναρχικός. Κάθε φορά που επιλύεις τις διαφορές σου με άλλους με το να έρχεσαι σε έναν λογικό συμβιβασμό, ακούγοντας τι έχει να πει ο καθένας παρά να αφήνεις ένα άτομο να αποφασίζει για όλους τους άλλους, είσαι αναρχικός.Κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να επιβάλεις με τη δύναμη σε κάποιον να κάνει κάτι, αλλά αποφασίζεις να απευθύνεσαι στη λογική του, είσαι αναρχικός. Το ίδιο ισχύει κάθε φορά που μοιράζεσαι κάτι με έναν φίλο, η αποφασίζεις ποιος θα πλύνει τα πιάτα, η κάνεις οτιδήποτε και έχεις τη προσοχή σου στραμμένη στη δικαιοσύνη.
Τώρα, μπορεί να διαφωνήσεις με όλα αυτά ότι είναι ωραία και καλά ως ένα τρόπος για μικρές ομάδες ανθρώπων να συνεννοηθούν μεταξύ τους, αλλά η διαχείριση μιας πόλης ή μιας χώρας, είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα. Και φυσικά υπάρχει κάτι σε αυτό. Ακόμα και αν αποκεντροποιήσεις τη κοινωνία και βάλεις όσο περισσότερη δύναμη είναι δυνατή στα χέρια μικρών κοινοτήτων, θα υπάρχουν ακόμα πολλά πράγματα που θα χρειάζονται συντονισμό, από τη λειτουργία των σιδηροδρόμων μέχρι τις αποφάσεις για το ποια κατεύθυνση θα πρέπει να πάρει η ιατρική έρευνα. Αλλά μόνο και μόνο επειδή κάτι είναι περίπλοκο δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να το κάνεις δημοκρατικά. Απλά θα είναι περίπλοκο. Για την ακρίβεια, οι αναρχικοί έχουν ένα σωρό διαφορετικές ιδέες και οράματα για την αυτο-διεύθυνση μιας περίπλοκης κοινωνίας. Το να τα εξηγήσω θα έπαιρνε πολύ περισσότερο από το μέγεθος και τις προθέσεις ενός μικρού εισαγωγικού κειμένου σαν και αυτό. Αρκεί να πούμε, πρώτα απ’ όλα, ότι πολλοί άνθρωποι έχουν ξοδέψει πολύ χρόνο επινοώντας μοντέλα για το πως θα δούλευε μια πραγματικά δημοκρατική και υγιής κοινωνία. Βεβαίως, κανένας αναρχικός δεν ισχυρίζεται ότι έχει το τέλειο σχέδιο. Το τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να επιβάλουμε προκατασκευασμένα μοντέλα στη κοινωνία ούτως ή άλλως. Η αλήθεια είναι ότι πιθανότατα δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε τα μισά από τα προβλήματα που θα προκύψουν στη προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε μια δημοκρατική κοινωνία. Ακόμα και έτσι, είμαστε πεπεισμένοι ότι -με την ανθρώπινη επινοητικότητα να είναι αυτό που είναι- τέτοια προβλήματα μπορούν πάντα να λυθούν, όσο γίνεται σύμφωνα με το πνεύμα των βασικών αρχών μας, οι οποίες σε τελική ανάλυση είναι οι αρχές της θεμελιώδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Σημειώσεις:
[1] Σ.τ.μ. : Εδώ η μετάφραση έχει γίνει αυτολεξεί. Το ποιο κοντινό στην ελληνική γλώσσα είναι το αρχαίο ρητό “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού” αν και προφανώς δεν χρησιμοποιείται ως παραίνεση σε παιδιά μικρής ηλικίας.
Capybara
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:48 πμ
Το ότι «δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό» δεν νομίζω ότι σημαίνει “το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού” (ότι δεν πρέπει να κάνεις δυο φορές το ίδιο λάθος), αλλά ότι δύο αρνήσεις δεν κάνουν μία κατάφαση, με την έννοια π.χ. ότι αν κάποιος σε αδικήσει δεν είναι σωστό να απαντήσεις αδικώντας τον κι εσύ.
risinggalaxy
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:52 πμ
το σκέφτηκα και αυτό και κατέληξα στο πρώτο, αλλά έψαχνα να βρω κάτι που να χρησιμοποιείται ποιο πολύ στον καθημερινό λόγο μιας και μιλάει για παιδιά. Από την άλλη αυτό που λες είναι πιο δόκιμο αλλά είναι και πιο «ακαδημαικό».
Capybara
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:57 πμ
Θα μπορούσες να το αφήσεις «δυο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό», χωρίς να ψάξεις απαραίτητα μια αντίστοιχη καθημερινή ελληνική φράση 🙂 το τί σημαίνει νομίζω βγαίνει και από τα συμφραζόμενα (για τον πόλεμο, το ποινικό δίκαιο).
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:59 πμ
Βασικά, υπάρχει η έκφραση «δεν είναι σωστό να προσπαθείς να διορθώσεις ένα λάθος με ένα άλλο». Νομίζω πως είναι και η ακριβέστερη μετάφραση. (αν και έτσι όπως είναι βγαίνει νόημα)
catalternative
21 Σεπτεμβρίου, 2011 2:52 πμ
@capybara για να είμαστε τυπικοί 2 αρνήσεις μπορούν να κάνουν μια κατάφαση 🙂 πχ η έκφραση «Δεν αισθάνομαι άσχημα» περιέχει 2 αρνήσεις αλλά είναι θετική 😉
Αυτό που γλωσσολογικά συνήθως τονίζεται είναι ότι 2 καταφατικές εκφράσεις δεν κάνουν άρνηση με εξαίρεση το κλασσικό ανέκδοτο 😀
DrAluca
21 Σεπτεμβρίου, 2011 3:01 πμ
Παντως η Ελληνικη ειναι απο τις λιγες γλωσσες που δυο καταφασεις κανουν μια αρνηση….
«Ναι, καλα….»
🙂
Οποτε ας μην ειμαστε αρνητικοι…εστω και θετικα…
Γεια σου catalternative
Χαμογελατε…
Narrator
21 Σεπτεμβρίου, 2011 8:26 πμ
τι είπες πάλι ρε όργιο!! χαχαχαχα!
catalternative
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:06 μμ
Γεια σου Draluca 😀
DrAluca
21 Σεπτεμβρίου, 2011 2:34 μμ
Πολυ χαιρομαι που ουσιαστικα εκανανα μια γενικη μεταφραση στο ανεκδοτο…
χαχαχαχ
Αλλη φορα δεν ξαναγραφω μετα απο ξενυχτι… 🙂 🙂
Χαμογελατε…
Stavros Martinos
24 Σεπτεμβρίου, 2011 12:17 μμ
Yeah, right 🙂
Capybara
21 Σεπτεμβρίου, 2011 9:58 πμ
😛 😛 😛
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:57 πμ
Όμορφο ρε γαλαξία.
Απολαμβάνω τέτοια κείμενα.
Kudos για τη μετάφραση.
(τα ορθογραφικά συγχωρούνται εννοείται! 😛 )
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
21 Σεπτεμβρίου, 2011 4:23 πμ
Απλά, μια παρατήρηση ζωτικής σημασίας πάνω στο κείμενο:
Ας μη θεωρούμε πως de facto η εξουσία διαφθείρει τον άνθρωπο.
Η ωριμότητα -για την οποία το κείμενο μιλάει πολύ όμορφα- είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει σε εξουσία μη διεφθαρμένη, εξουσία συνετή.
Όταν, δε , αυτή η εξουσία βρίσκεται στα χέρια ατόμων που έχουν ως μέλημα τη διασφάλιση του συμφέροντος του προλεταριάτου,τότε αυτή είναι μια εξουσία που μπορεί να προσφέρει. Επίσης είναι μια εξουσία που ουσιαστικά έχει ως στόχο την ίδια της την αυτοκατάλυση.
Όταν τα χέρια στα οποία βρίσκεται είναι ώριμα .
Αλλά εδώ ανοίγει μια τεράστια συζήτηση, η οποία ουσιαστικά διαχωρίζει και τον Αναρχικό χώρο με τον Κομμουνιστικό (υπάρχουν πολλές άλλες διαφορές επίσης,αλλά αυτή θεωρώ πως είναι από τις κυριότερες).
Απλά θέτω αυτόν τον προβληματισμό επί τάπητος. 😉
simon
21 Σεπτεμβρίου, 2011 9:18 πμ
Απ’ όσο ξέρω, φίλε Σκληροπυρηνικέ Φυσικέ, τέτοια εξουσία (μη διεφθαρμένη και συνετή) δεν υπήρξε ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία.
Μια εξαίρεση -ίσως- μόνο, του Λεύκιου Κουϊντιου Κινγκινάτου, αλλά κι αυτή μάλλον βρίσκεται στο χώρο του θρύλου. Και πιθανόν κάποιο παράδειγμα από πρώϊμες πρωτόγονες κοινωνίες.
Η εξουσία, κατά την γνώμη μου, απλώς δεν έχει λόγο ύπαρξης.
psyauto
21 Σεπτεμβρίου, 2011 10:59 πμ
Ιιουλιανός ο Μισοπώγων?? Είχα διαβάσει ένα βιβλίο με κείμενά του και θυμάμαι ότι μου έκανε εντύπωση η αυτοκριτική του…
http://scr.bi/odUGsf
καλημέρα ( ^_^)-b
chief rebel angel
21 Σεπτεμβρίου, 2011 11:36 πμ
Ο Ιουλιανός δεν ήταν Μισοπώγων, είχε γράψει κείμενο κατά αυτών που ήτσν μισοπώγωνες, δηλαδή των χριστιανών της εποχής, που ήταν κατά των γενιάδων επειδή παρέπεμπε στις,,, ελληνικές συνήθειες των φιλοσόφων.
Υπήρξε ένας, υπήρξε ο μόνος, και ήταν ο ορισμός της ώριμης εξουσίας, που είναι αντίφαση στους όρους, μιας και (και ώριμη) πολιτική εξουσία σημαίνει διαχωρισμένη από τον πληθυσμό εξουσία, όλα τα άλλα είναι λενινιστικές μαλαγανιές.
Να χαρώ εγώ «ώριμες» πρωτοπορίες που περιμένουν την εξουσία για να υπερασπιστούν το προλεταριάτο….
Πίσω μ-λαμόγια
Eddie
21 Σεπτεμβρίου, 2011 5:28 μμ
μεγάλα λαμόγια σου λέω αυτοί οι λενινισταί. Το λέει και ο …τσίφ, που είναι και μεγάλος φλέιμερ επίσης 😉
Eddie
21 Σεπτεμβρίου, 2011 5:42 μμ
Η απελευθέρωση του προλεταριάτου ή θα είναι δική του υπόθεση ή δε θα έρθει ποτέ – είχε πει ο Μάρξ (άρα καμιάς πρωτοπορείας που δρα εξ ονοματός του, αλλά χωρίς αυτόν).
Οπότε και μια φιλεργατική κυβέρνηση να προκύψει (σαν προσωρινή πιθανή μορφή της ταξικής πάλης) δε θα μπορέσει ποτέ να εφαρμόσει ένα φιλολαϊκό πρόγραμμα, χωρίς την έμπρακτη συμμετοχή των «από κάτω». Ή για να το πω πιο απλά, αν ισχύει ότι η αστική τάξη που έχει τώρα την πραγματική εξουσία και οι κυβερνήσεις της απλά την ασκούν ως πολιτικοί της υπάλληλοι, αντίστοιχα πρέπει η εργατική τάξη να βρεθεί στην εξουσία και οι όποιοι εκπρόσωποί της να ελέγχονται ανά πάσα στιγμή από αυτήν 😉 Αυτό δλδ που λέμε και εργατική δημοκρατία.
chief rebel angel
21 Σεπτεμβρίου, 2011 11:58 μμ
Πσστ! Μη με κολλάς σε λέω.
Ο στόχος είναι η κατάργηση της σχέσης «εργάτης» και καμμιά εργατική δημοκρατία εντός κρατικής υπόστασης δεν το εξασφαλίζει…
Eddie
22 Σεπτεμβρίου, 2011 12:02 πμ
η καταργηση της εκμεταλλευσης ειναι ο στοχος, γιατι τον εργάτη τον καταργει και ο καπιταλισμος, όπως φαίνεται τώρα με την κρίση και τις στρατιές των ανέργων 😉
Poltergeist
21 Σεπτεμβρίου, 2011 8:58 πμ
Ο Graeber είναι απίθανο μυαλό, από αυτούς τους τύπους που μπορούν να πάρουν την πιό περίπλοκη έννοια, να στην αποδομήσουν και να στην ξαναχτίσουν μπροστά σου με λέγκο και πλαστελίνη μέχρι να την καταλάβει και ο πιό αδιάφορος στην παρέα. Εμένα η πρώτη μου επαφή ήταν με το Χρέος τα πρώτα 5.000 χρόνια στα αγγλικά, το οποίο είναι σχετικά βαρύ ανάγνωσμα (μάλλον περισσότερο επιστημονικό βιβλίο ανθρωπολογίας/ιστορίας παρά οτιδήπότε άλλο) με άπειρες παραπομπές και βιβλιογραφία αλλά τόσο πλούσιο περιεχομένου που έγινε για καιρό το αγαπημένο μου βιβλίο και από τότε επιστρέφω συχνά και το έχω γεμίσει τσακίσματα και σημειώσεις. Κατά τη γνώμη μου πετυχαίνει να μιλήσει με λογική και στοιχεία εκεί ακριβώς που οι οικονομολόγοι έχουν αποτύχει να το κάνουν.
Τότε είχα σκεφτεί να επικοινωνήσω μαζί του και να του κάνω τη μετάφραση τζάμπα, μετά όμως κατάλαβα πόσο μεγάλη δουλειά θα ήταν για μένα και κιότεψα. Χαίρομαι που κάποιος τελικά θα το κάνει.
lnsurrection
21 Σεπτεμβρίου, 2011 11:07 πμ
Γαμώ τους ανθρώπους, (από τη γνωριμία μας στο b-fest) και γαμώ τα κείμενα. Μπράβο για τη μετάφραση.
lascapigliata
21 Σεπτεμβρίου, 2011 12:39 μμ
Γιατί ότι διαβάζω από ξένους αναρχικούς βγάζει νόημα, και ότι διαβάζω από εγχώριους, μου φαίνεται σαν εφηβικό ξεκάβλωμα;
Αναπάντητα ερωτήματα.
risinggalaxy
21 Σεπτεμβρίου, 2011 12:43 μμ
γιατί τρως το παραμύθι της έγκυρης άποψης και του «απεξω», δεν είναι τίποτα, γνωστό το σύνδρομο
lascapigliata
21 Σεπτεμβρίου, 2011 12:54 μμ
Ααα όχι δεν είναι αυτό (δεν το είχα ποτέ μου). Εγώ εξετάζω επίπεδο λογικής διάρθρωσης.
Δηλαδή έχω μια αξία σαν βάση, και πάνω της χτίζω το λογικό οικοδόμημα.
Ο Graeber εδώ σαν βάση βάζει τη ανθρώπινη ισότητα (που συνακόλουθο της είναι η δημοκρατία).
Κάποιοι εδώ μέσα περνάνε ακόμα την εφηβεία, και έχουν αναγάγει τη βία σαν αυταξία, ενώ ο αναρχισμός προβάλλει το ακριβώς αντίθετο. Επομένως το δικό τους οικοδόμημα είναι ένα αντι-παραγωγικό έκτρωμα.
Είναι και η ελληναράδικη νοοτροπία, που προβάλλει το συναίσθημα και το θυμικό. Που βέβαια καλό είναι σε κάποιες φάσεις(μην γίνουμε και κρυόκωλοι βορειοευρωπαίοι) αλλά χάνει σε στόχευση.
risinggalaxy
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:23 μμ
FYI ο Graeber δεν είναι πασιφιστής, για την ακρίβεια η θέση του είναι πιο περίπλοκη από το δίπολο κακή βία – καλός πασιφισμός, με το οποίο εσύ κρίνεις το εδώ αναρχικό κίνημα. Επίσης αυτό που δεν έχεις καταλάβει είναι ότι στη προσπάθεια σου να ανάγεις τη θέση του graeber( άραγε τη καταλαβαίνεις αλήθεια?) δεν παίρνεις υπόψη σου ότι ο graeber γράφει ένα απλό εισαγωγικό κείμενο (όπως λέει και ίδιος) και δεν αναλύει περαιτέρω. Επίσης ο graeber δεν είναι ο θεός. Έτσι τον ανάγεις σε «ειδικό» παίρνοντας υπόψη τα ακαδημαϊκά του διαπιστευτήρια , τα οποία είναι εξόχως εντυπωσιακά αλλά από την άλλη δεν είναι παρά ένας σύντροφος για εμένα που γράφει και μπορεί να κάνω και κριτική σε αυτά που γράφει. Ξέρεις μπορεί τα κείμενα στο εξωτερικό να είναι και γαμώ(και για αυτό το λόγο τα μεταφράζω) αλλά όλοι οι σύντροφοι κοιτάνε εδώ για την εφαρμογή στην πραγματική ζωή. Ο αναρχικός χώρος στην ελλάδα είναι κοινωνικά ζωντανός, για αυτό ακριβώς το λόγο κάνει και λάθη αλλά και πάει και μπροστά σε αριθμούς τη τελευταία δεκαετία.
Πέρα από τα δικά σου στερεότυπα και εμπάθειες υπάρχει και ο δρόμος. Και αυτό οι αναρχικοί της αμερικής δεν το έχουν γιατί είναι περιθωριοποιημένοι όσο δεν πάει σε σχέση με την Ευρώπη και αλλού.
Από τα χαρακτηριστικότερα αποσπάσματα του Greaeber είναι εκείνο που εξηγούσε στο bfest σε έναν κολλημένο με τη κακιά βία, τι ακριβώς έγινε στο Σηατλ το ’99. Το μπλάκ μπλόκ ήταν εξαιρετικά δυνατό και ήθελε να κατεβάσει βιτρίνες. Οι πασιφιστές που δεν ήθελαν «βία» τους είπαν ότι δεν τους άφηναν. Έτσι η φάση κατέληξε οι πασιφιστές να χτυπήσουν άτομα του μπλάκ-μπλοκ και να κάνουν κακό σε ανθρώπους, γιατί ήθελαν να προστατεύσουν τις βιτρίνες! Με αυτό το παράδειγμα ο Graeber ήθελε να δείξει ότι η βία δεν μπορεί να εκφράζεται και να αναλύεται με δίπολλα. Είναι εξόχως ποιο περίπλοκη. Σε παραπέμπω και στον αληθινό Γκάντι και σε αυτά που έγραφε, γιατί τελικά οι εδώ και όχι μόνο καραμαλάκες τον μνημονεύουν διαστρεβλώνοντας αλλά τον αναπαράγετε και εσείς λες και δοκιμάσατε την πραγματική πολιτική ανυπακοή και ξέρετε τι σημαίνει.
lascapigliata
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:46 μμ
Συμπέρασμα: ο ελληνικός αναρχικός χώρος δικαιούται να κάνει κριτική στο Graeber (από αυθεντίες δε μασάμε), γιατί είναι κοινωνικά ενεργός (αλήθεια πιο ενεργός από άλλες χώρες- μήπως απλά έχει μεγαλύτερη απήχηση στο εφηβικό κοινό;), οι άλλοι δεν μπορούν να κάνουν κριτική στον ελληνικό αναρχικό χώρο, αν δεν επιδείξουν τα γαλόνια τους.
Δεν μπορεί καν να περάσει από το μυαλό των αναρχικών γαλονάδων, ότι οι αντιρρήσεις δεν προέρχονται από κάποια φανταστική αυθεντία, που μνημονεύουμε (πότε το κάναμε;) αλλά από τις προσωπικές αξίες του καθενός, και από την οφθαλμοφανή αναντιστοιχία μεταξύ θεωρίας και πραγματικότητας.
risinggalaxy
21 Σεπτεμβρίου, 2011 2:55 μμ
αν αυτό κατάλαβες , δεν γίνεται να κάνουμε κουβέντα , εκτός και αν δεν θες κουβέντα και θες ξεχαρμάνιασμα οπότε sorry αλλά δεν μπορώ
lascapigliata
21 Σεπτεμβρίου, 2011 3:02 μμ
Ααα κλασικά, όταν στριμωχνόμαστε κατηγορούμε την αχτένιστη για φλέιμινγκ ….
Να προσέχεις τη φρασεολογία σου τότε άλλη φορά. Νομίζω δεν χρειάζεται να απαριθμήσω τα σημεία που γίνεσαι εριστικός.
freesyndicate
6 Ιουνίου, 2012 10:50 μμ
+++++++++++ 🙂
freesyndicate
6 Ιουνίου, 2012 10:51 μμ
για το risinggalaxy, 21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:23 μμ είναι τα +
lnsurrection
21 Σεπτεμβρίου, 2011 12:50 μμ
Γνώμη μου είναι πως δυστυχώς στα περισσότερα ελληνικά κείμενα που κυκλοφορούν η γλώσσα που χρησιμοποιείται είναι ξύλινη. Το έχουμε αυτό το κακό. Το ίδιο δε συμβαίνει στα αγγλικά και η μετάφραση είναι πολύ καλά δομημένη.
lascapigliata
21 Σεπτεμβρίου, 2011 12:55 μμ
Για να εξηγήσεις κάτι με απλά λόγια, πρέπει να το έχεις κατανοήσει πλήρως…(γνώμη μου)
Poltergeist
21 Σεπτεμβρίου, 2011 1:50 μμ
ε εντάξει αν κρίνεις απ’τον συγκεκριμένο είναι λίγο άδικη η σύγκριση, γιατί είναι η δουλειά του να γράφει και αυτά τα θέματα είναι μάλιστα πάνω στο επιστημονικό του αντικείμενο (και είναι και ψιλοτόπ στη δουλειά του)
Πάντως όπως είπε κι ο rising παρακάτω αυτό είναι μια εισαγωγή μόνο, αν σου πέσει στα χέρια βιβλίο θα δεις ότι το ίδιο κάνει και εκεί… ξεκινάει με κάτι πιασάρικο και εύπεπτο αλλά μετά γίνεται εξαιρετικά περίπλοκος και πολυδιάστατος. Και αναλυτικός μέχρι αηδίας.
risinggalaxy
21 Σεπτεμβρίου, 2011 3:02 μμ
ακριβώς, η δουλειά του είναι να σκέφτεται και να γράφει, το ωραίο είναι να έπιανε και μια συζήτηση με τη scapigliata να τη φρικάρει εντελώς αχαχαχ
lascapigliata
21 Σεπτεμβρίου, 2011 3:03 μμ
Μάλλον θα τον φρίκαρα εγώ. Θα καλούσε και τη ΣΟ να με κόψει…
Xanadu
25 Σεπτεμβρίου, 2011 6:38 μμ
γιατι εισαι προκατειλημμενη και εχεις υιοθετησει στο ακεραιο τη συστημικη προπαγανδα
γιατι εισαι αρνητικα προδιαθετημενη, ετοιμη να αναμασησεις οποιαδηποτε λασπολογια μονο και μονο επειδη αρεσκεσαι στο θαψιμο πραγματων και χωρων στους οποιους δεν ανηκεις, γιατι ετσι αισθανεσαι καλυτερα με τον εαυτο σου και την αποχη που συνειδητα (και που οπως εχεις δηλωσει πολλακις) επιδεικνυεις
για αυτο εχουμε βαρεθει το πρηξιμο της αναρχοφοβιας σου και τις συνεχεις ανακριβειες και λασπολογιες που αραδιαζεις μονο και μονο για να γκρινιαξεις και να κανεις το κομματι σου
λυπησου μας
lascapigliata
26 Σεπτεμβρίου, 2011 2:17 πμ
Ζαναντού κλάσε μου με τους κομπλεξισμούς σου. Πραγματικά στα αρχίδια μου η αποψάρα σου. Δεν έχω καμία αναρχοφοβία. Κάποιοι αναρχικοί έχουν συνηθίσει να τα λένε μόνο μεταξύ τους, που αρχίζουν να μοιάζουν με ταλιμπάν. Αφού μέχρι και τις προσωπικές τους συζητήσεις τις γυρνάνε στα πολιτικά. Λυπήσου μας εσύ. Εγώ ψάχνω την αλήθεια, άμα δεν γουστάρετε κριτική κλείστε τα αυτιά σας.
Xanadu
26 Σεπτεμβρίου, 2011 2:40 πμ
ουουουου τωρα μου εκανες τη μουρη κρεας
και πραγματικα στενοχωρηθηκα παρα πολυ 😦
ΧΑΙΝΗΣ
17 Ιανουαρίου, 2014 11:17 πμ
ο επονομαζομενος αναρχικος χωρος δεν ειναι κατι συμπαγες οπως μια παραταξη-κομμα.(ακομα και μες στο κομμα υπαρχουν αντιμαχομενες αποψεις αν και λογω καθετης δομης και ιεραρχισης μπορεις να ασκησεις κριτικη στο λογο,προιον βεβαιως της αρχηγεσιας εντος του,που εκφερει ως οντοτητα.Ως κατι μη συμπαγες και εκτατο ο αναρχικος χωρος(για μενα απειρα εκτατο) δε μπορει να προσδιοριστει σαφως οπως και δεν μπορει να προσδιοριστει ανεκκλιτα,οι ωσμωσεις εντος μιας κοινωνιας.Για αυτο εξαλλου υπαρχει το φαινομενο δομικης διαφωνιας μεταξυ δυο αναρχικων.
oldboy9
22 Σεπτεμβρίου, 2011 12:23 πμ
“Το Χρέος : Τα πρώτα 5.000 χρόνια” …θα σε εμπιστευθώ rising
alfonso
22 Σεπτεμβρίου, 2011 6:26 μμ
ουτοπικό. ελα ρε, σε ποιον τα λεει αυτα?
risinggalaxy
25 Σεπτεμβρίου, 2011 6:09 μμ
σε αυτούς που δεν ξεκολάν από το «ουτοπικό» με τίποτα
ΧΑΙΝΗΣ
17 Ιανουαρίου, 2014 11:06 πμ
κυνηγωντας το ανεφικτο φτανεις στα ορια του εφικτου
ΗΠΣΤΓ
24 Οκτωβρίου, 2011 4:19 μμ
http://library.nu/search?q=David%20Graeber
Αξίζει τον κόπο
catalternative
24 Οκτωβρίου, 2011 4:41 μμ
Το link δουλεύει μόνο αν έχεις account στο library.nu, μπορείτε να μπείτε εδώ και να φτιάξετε έναν λογαριασμό. 🙂
Παρεπιπτόντως το library.nu είναι ένας φοβερός ιστοτόπος γεμάτος βιβλία 😉
Konstantin ~ os (@Kostakiss_n2)
5 Σεπτεμβρίου, 2013 8:34 μμ
Κατάργηση νόμων
Κατάργηση σωμάτων ασφαλείας
Κατάργηση εκκλησιών
Κατάργηση συνόρων
Κατάργηση εξετάσεων
Κατάργηση τραπεζών
Κατάργηση πολιτικών θεσμών
Κατάργηση εορτών
Είσαι ακόμα αναρχικός?! Κάτσε να πέσει καμιά αναρχία.. να μπαίνουν, να κλέβουν, να φεύγουν και άντε να τους βρεις !!
risinggalaxy
7 Σεπτεμβρίου, 2013 3:06 πμ
Από τη λίστα των προτιμήσεων σου και μόνο μπορούν να βγουν αρκετά συμπεράσματα. Περαστικά σου.