Ναι. Είναι φασίστας.

Μετά και τις τελευταίες δηλώσεις του Νίκου Παρασκευόπουλου, περί «παρεξήγησης των δηλώσεών του για τους «παρεξηγημένους υποστηρικτές και ψηφοφόρους της ΧΑ» (πολύ παρεξήγηση βρε παιδί μου)», τις οποίες ακολούθησαν παρόμοιες δηλώσεις του Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γεράσιμου Μπαλαούρα, άνοιξε μια συζήτηση για πολλοστή φορά.
Μέσα σε αυτήν την συζήτηση κινείται ένα ερώτημα το οποίο το έχουμε δει πολλάκις ως βεγγαλικό.

«Δηλαδή, αφού όλοι οι υποστηρικτές\ψηφοφόροι της ΧΑ είναι φασίστες, άρα και όλοι οι υποστηρικτές\ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστεροί, της ΝΔ δεξιοί και πάει λέγοντας?»

Εξαιρετικό ερώτημα. Και μας βγάζει ένα πολύ χρήσιμο συμπέρασμα. Πως ο φασισμός έχει γίνει για τα καλά συνομιλητής μας και στην δημόσια, και στην προσωπική μας ζωή…
Αλλά ας δούμε το γιατί…
Καταρχήν να κάνω μια μικρή παρένθεση. Όχι, δεν είναι όλοι οι ψηφοφόροι\υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ αριστεροί, μιας και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερός. Πάμε παρακάτω τώρα…
Κάνοντας την παραδοχή πως ο συμμετέχον στην εκλογική διαδικασία πιστεύει πως μέσω της εκπροσώπησης στην Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μπορεί να υπάρξει λύση στα προβλήματά του, ή να συνεχίσει να απολαμβάνει τα όσα απολαμβάνει, καλείται να πάρει (αυτός ο συμμετέχον) μια απόφαση. Και η απόφαση είναι το «ποιο κόμμα να επιλέξει». Πέραν του προφανούς «Αυτό. Γκολ. 1-0», υπάρχει μια λογική πορεία που θα τον βοηθήσει να επιλέξει….

Κοιτάει τον αξιακό του κώδικα, και έπειτα βάζει κάτω τις κομματικές επιλογές που έχει να στηρίξει. Όλες όσες του επιτρέπει δηλαδή το σύστημα εκπροσώπησης…. Μέσα εκεί βλέπει δεξιά επιλογές, αριστερά επιλογές, κέντρο επιλογές κλπ, κλπ, κλπ..
Ο φίλος μας όμως, ο συμμετέχον, έχει ένα εμπόδιο ξαφνικά. Καμιά επιλογή δεν συμφωνεί 100% με τον αξιακό του κώδικα, τα αιτήματά του, και τον τρόπο διεκδίκησης τους…
Συμβαίνει. Και για όποιον θεωρεί τον Κοινοβουλευτισμό λύση, είναι πολύ θετικό σημάδι (αρκεί να εφαρμοστεί και όταν χρειαστεί η διαφωνία), μιας και, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν πρόκειται να γίνει «κομματόσκυλο».
Τι κάνει λοιπόν ο φίλος μας? Αποφασίζει να «κάνει στην άκρη κάποια από τα εμπόδια», και επιλέγει αυτό το οποίο του «είναι πιο κοντά στα χνότα του». Σαφές? Πολύ ωραία….

Και εδώ προκύπτει το άνωθεν ερώτημα.
«Γιατί λοιπόν μας λες πως το ερώτημα ουσιαστικά δείχνει τον φασισμό ως συνομιλητή?», θα αναρωτιέστε ακόμα…
Διότι εκεί ακριβώς που ο φίλος μας ο συμμετέχον κάνει την επιλογή να «κάνει στην άκρη κάποια από τα εσωτερικά του εμπόδια», προκύπτει το θέμα τις ιεράρχησης. Το τι είναι τελικά «αυτά» που κάνει κάποιος στην άκρη, προκειμένου να στηρίξει\ψηφίσει ένα κόμμα.
Όταν λοιπόν ο φίλος μας ο συμμετέχον, κάνει στην άκρη δολοφονίες, τραμπουκισμούς, επιθέσεις, εμπόριο ναρκωτικών, προστασία σε μαγαζιά, εμπόριο λευκής σαρκός, ληστείες, πλάτες σε μεγαλοεργολάβους που προσπαθούν να καταπατήσουν κάθε εργατικό δικαίωμα, στήριξη σε κάθε εξουσία η οποία καταπατά ανθρώπινα δικαιώματα, ρατσισμό, μισαλλοδοξία, και ουσιαστικά κάθε εξουσιαστική επιβολή, η όταν ο φίλος συμμετέχον ανέχεται τα παραπάνω, τότε παύει να είναι φίλος.
Είναι φασίστας.

Ως άνθρωποι, είμαστε πολιτικά όντα, και όλες μας οι επιλογές είναι πολιτικές.
Έτσι λοιπόν αναλαμβάνουμε (η θα έπρεπε να αναλαμβάνουμε) ευθύνη για τις πράξεις, τις απραξίες μας, τις δηλώσεις, και τις σιωπές μας. Με αυτήν ακριβώς την σειρά ιεράρχησης. Οπότε, όταν με την απραξία, και την σιωπή του, ο φίλος στηρίζει\ανέχεται «αυτά» που προαναφέρθησαν, τότε είναι φασίστας.

Καμιά ανοχή, καμιά δικαιολογία παραπληροφόρησης, κ άγνοιας. Σε εποχές που η πληροφορία είναι παντού γύρω μας, η επιλογή της πηγής πληροφόρησης, είναι ευθύνη μας. Και όταν επιλέγει κάποιος να έχει ως πηγή πληροφόρησης φυλλάδες τύπου «Πρώτο Θέμα», τίτλους σε σάιτ «ΣΟΚ. ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΣ ΤΡΩΕΙ ΣΚΥΛΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ», και αφήνεται στην «πλύση εγκεφάλου», είναι συνυπεύθυνος για οτιδήποτε φέρουν αυτές οι επιλογές ως επακόλουθο. Υπ ευθύνη του λοιπόν, και δέχεται ψευδή πληροφόρηση, και στηρίζει\ανέχεται το σύνολο όσων προανέφερα.

Ελπίζω λοιπόν να γίνεται κατανοητό το σχόλιο περί τοποθέτησης του φασισμού ως συνομιλητή, και να απαντάται και το «ερώτημα που κυκλοφορεί» (δέκα χιλιάδες δίσκοι).

Καμιά ανοχή λοιπόν στους φασίστες και τις λεκανατζούδες τους.
Και μία υπενθύμιση….

«Δεν πολεμάμε τον φασισμό μαζί με την κυβέρνηση, αλλά σε πείσμα της κυβέρνησης. Ξέρουμε ότι καμία κυβέρνηση δεν επιθυμεί την καταστροφή του φασισμού, γιατί η αστική τάξη είναι υποχρεωμένη να βρίσκει καταφύγιο σε αυτόν, κάθε φορά που βλέπει την εξουσία να της φεύγει από τα χέρια»

Mπουεναβεντούρα Ντουρρούτι

DrAluca
Χαμογελάτε…

Υπεύθυνο κοντολίνκ: http://wp.me/p1pa1c-jQS

Ετικέτα: DrAluca, Είναι φασίστας, Φασισμός, Χρυσή Αυγή

Posted in: Ανθρώπινα δικαιώματα, Ελλάδα, Ζωή, Κείμενα, Κινήματα-Ακτιβισμός