Του Yasha Levine (μεταφράζει στο μπλογκ της η La Scapigliata)
“…όλοι εκτός από τους χαζούς γνωρίζουν ότι οι κατώτερες τάξεις πρέπει να παραμείνουν φτωχές, αλλιώς δεν θα εκβιομηχανιστούν ποτέ.»
— Arthur Young,1771
Η δημοφιλής οικονομική σοφία λέει ότι ο καπιταλισμός ισούται με ελευθερία και ελεύθερες κοινωνίες, σωστά; Αν υποπτεύεστε ότι αυτή η λογική μπάζει νερά, θα σας πρότεινα ένα βιβλίο που λέγεται Η Εφεύρεση Του Καπιταλισμού (The Invention of Capitalism), που το έχει γράψει ένας οικονομικός ιστορικός, με το όνομα Μάικλ Πέρελμαν, ο οποίος έχει εξοριστεί σε ένα μικρό κολλέγιο στην επαρχιωτική Καλιφόρνια, λόγω της έλλειψης συμπάθειας του προς την ελεύθερη αγορά. Ο Πέρελμαν έχει χρησιμοποιήσει ποιοτικά το χρόνο του στην εξορία, ψάχνοντας τα έργα και την αλληλογραφία του Άνταμ Σμιθ και των συγχρόνων του για να γράψει μια ιστορία για την δημιουργία του καπιταλισμού πέρα από το επιφανειακό παραμύθι του «Πλούτου των Εθνών», κατευθείαν από την πηγή, αφήνοντας τον αναγνώστη να διαβάσει τα ίδια τα λόγια των πρώιμων καπιταλιστών, οικονομολόγων, φιλοσόφων, κληρικών και κρατικών αξιωματούχων. Και δεν είναι όμορφα.
Ένα πράγμα που καθιστούν σαφές τα ιστορικά αρχεία, είναι ότι ο Άνταμ Σμιθ και οι φίλοι του του laissez-faire ήταν κρυφο-κρατιστές, οι οποίοι χρειάζονταν σκληρές κυβερνητικές πολιτικές για να μπορέσουν να μετατρέψουν με τη βία τους Εγγλέζους αγρότες σε μια καπιταλιστική εργατική δύναμη, πρόθυμη να αποδεχθεί τη μισθωτή σκλαβιά.
Ο Φράνσις Χάτσεσον, από τον οποίον ο Άνταμ Σμιθ έμαθε τα πάντα για την αξία της φυσικής ελευθερίας, έγραψε: «είναι το μεγάλο σχέδιο των αστικών νόμων να ενδυναμώσουν με πολιτικές κυρώσεις τους πολλούς νόμους της φύσης…Η μάζα πρέπει να μάθει, και να δεσμευτεί από νόμους, για τον καλύτερο τρόπο να διεξάγει τις υποθέσεις της και να ασκεί τη μηχανική τέχνη.»
Ναι, αντίθετα με ότι μπορεί να έχετε μάθει, η μετάβαση σε μια καπιταλιστική κοινωνία δεν έγινε ούτε φυσικά ούτε ομαλά. Βλέπετε, οι Άγγλοι χωρικοί δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν τον αγροτικό κοινοτικό τρόπο ζωής τους, να αφήσουν τη γη τους και να πάνε να δουλέψουν για μισθούς κάτω από το όριο της πείνας σε άθλια, επικίνδυνα εργοστάσια που έστηνε η καινούρια πλούσια τάξη των καπιταλιστών γαιοκτημόνων. Και για καλό λόγο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Άνταμ Σμιθ για τους μισθούς της εποχής στη Σκωτία, ένας εργάτης εργοστασίου θα έπρεπε να δουλέψει περισσότερο από τρεις μέρες για να αγοράσει ένα ζευγάρι από βιομηχανικά φτιαγμένα παπούτσια. Αντίθετα θα μπορούσαν να φτιάξει τα δικά του παραδοσιακά παπούτσια με το δικό του δέρμα σε λίγες ώρες, και θα μπορούσε να περάσει την υπόλοιπη μέρα του πίνοντας μπύρες. Δεν είναι δύσκολη επιλογή, ε;
Αλλά για να δουλέψει ο καπιταλισμός, οι καπιταλιστές χρειάζονται μία δεξαμενή φτηνού πλεονασματικού εργατικού δυναμικού. Άρα τί πρέπει να κάνουμε; Να φωνάξουμε την Εθνική Φρουρά!
Έχοντας να αντιμετωπίσουν χωρικούς, που δεν ήθελαν να παίξουν το ρόλο του σκλάβου, φιλόσοφοι, οικονομολόγοι, πολιτικοί, ηθικολόγοι, και εξέχουσες επιχειρηματικές φιγούρες άρχισαν να επιχειρηματολογούν υπέρ της κυβερνητικής δράσης. Κατά τη διάρκεια των χρόνων, δημιούργησαν μια σειρά από νόμους και μέτρα, σχεδιασμένους έτσι ώστε να πιεστούν οι αγροτές έξω από το παλιό προς το καινούριο, καταστρέφοντας τα παραδοσιακά τους μέσα αυτάρκειας.
“Οι βάρβαρες πράξεις που σχετίζονται με την διαδικασία της αφαίρεσης από την πλειοψηφία του κόσμου των μέσων παραγωγής μπορεί να φαίνονται μακριά από τη φήμη του laissez-faire της κλασικής πολιτικής οικονομίας», λέει ο Πέρελμαν. «Στην πράξη, η αποστέρηση της πλειοψηφίας των μικροπαραγωγών από τα μέσα παραγωγής, και η κατασκευή του laissez-faire είναι στενά συνδεδεμένες, τόσο πολύ που ο Μαρξ, ή τουλάχιστον οι μεταφραστές του, ονομάτισαν αυτή την αλλοτρίωση των μαζών «πρωταρχική συσσώρευση».
Ο Πέρελμαν περιγράφει τις πολλές διαφορετικές πολιτικές, μέσα από τις οποίες οι χωρικοί εκδιώχθηκαν από τη γη τους-από τη θέσπιση των νόμων που απαγόρευαν στους χωρικούς να κυνηγούν, στην καταστροφή της παραγωγικότητας με τον περιορισμό των ανθρώπων ταπεινής καταγωγής σε μικρότερα μερίδια γης-αλλά το πιο ενδιαφέρον μέρος του βιβλίου είναι εκεί που διαβάζεις τους συναδέλφους πρωτοκαπιταλιστές του Άνταμ Σμιθ να παραπονιούνται που οι αγρότες είναι τόσο ανεξάρτητοι και ζουν άνετα, ώστε δεν μπορεί να τους εκμεταλλευτεί κανείς κανονικά, και προσπαθούν να βρουν τρόπους, για να τους εξαναγκάσουν να αποδεχτούν τη ζωή της μισθωτής σκλαβιάς.
Αυτό το φυλλάδιο της εποχής δείχνει τη γενικότερη στάση απέναντι στους επιτυχημένους, αυτάρκεις αγρότες της επαρχίας:
Η απόκτηση μίας ή δύο αγελάδων, με ένα γουρούνι, και λίγες χήνες, φυσικά εξυψώνει τον χωρικό….Σουλατσάροντας πίσω από τα γελάδια του, αποκτά τη συνήθεια της νωχελικότητας. Ένα τέταρτο, μισή και σε περιπτώσεις ολόκληρες μέρες χάνονται ανεπαίσθητα. Η εργασία γίνεται αηδιαστική, η αποστροφή μεγαλώνει με την ανοχή. Και επιπρόσθετα η πώληση ενός μη απογαλακτισμένου μοσχαριού, ή γουρουνιού, παρέχει τα μέσα για πρόσθετη τεμπελιά.
Ενώ ένα άλλο φυλλάδιο έγραφε:
Ούτε εγώ μπορώ να συλλάβω μια μεγαλύτερη κατάρα για ένα σώμα ανθρώπων, από το να ριχτούν σε ένα μέρος γης, όπου τα μέσα παραγωγής για συντήρηση και διατροφή, είναι σε μεγάλο βαθμό, αυθόρμητα, και το κλίμα απαιτεί μικρή φροντίδα για ένδυση ή κάλυψη.
Ο Τζον Μπέλερς, ένας Κουακέρος «φιλάνθρωπος» και οικονομικός διανοητής είδε τους ανεξάρτητους χωρικούς σαν ένα εμπόδιο στο σχέδιο του να εξαναγκάσει τους φτωχούς ανθρώπους σε εργοστάσια-φυλακές, όπου θα ζούσαν, θα δούλευαν και θα παρήγαγαν ένα κέρδος της τάξης του 45% για τους αριστοκράτες ιδιοκτήτες:
“Τα Δάση μας και τα Κοινά μας Αγαθά (μετατρέποντας τους Φτωχούς που πέφτουν πάνω τους σε Ινδιάνους) είναι ένα εμπόδιο στη Βιομηχανία, και τρέφουν την Τεμπελιά και την Αυθάδεια.»
Ο Ντάνιελ Ντεφόε, ο συγγραφέας και έμπορος, σημείωσε ότι στα Σκωτικά Υψίπεδα «οι άνθρωποι ήταν εξαιρετικά καλά εξοπλισμένοι με προμήθειες…το κρέας ελαφιού υπερβολικά άφθονο, και όλες τις εποχές, νεαρό ή παλιό, το οποίο σκότωναν με τα όπλα όπου το έβρισκαν.»
Για τον Τόμας Πέναντ, ένα βοτανολόγο, αυτή η αυτάρκεια είχε καταστρέψει έναν κατά τα άλλα απολύτως καλό αγροτικό πληθυσμό:
“Οι τρόποι αυτών των ντόπιων μπορούν να περιγραφούν ως εξής: νωχελικοί σε μεγάλο βαθμό, εκτός από την περίπτωση που ξεσηκώνονται για πόλεμο, ή άλλη ζωογονητική διασκέδαση.»
Αν το να έχεις γεμάτη κοιλιά και παραγωγική γη ήταν το πρόβλημα, τότε η λύση για να στρώσουν αυτοί οι άχρηστοι τεμπέληδες ήταν προφανής: διώξτε τους από τη γη τους και αφήστε τους να πεινάσουν.
Ο Άρθουρ Γιανγκ,ένας δημοφιλής συγγραφέας και οικονομικός διανοητής, που τον σεβόταν ο Τζον Στιούαρτ Μιλ, έγραφε το 1771: «όλοι παρεκτός από τους χαζούς γνωρίζουν ότι οι κατώτερες τάξεις πρέπει να κρατηθούν φτωχές, αλλιώς δεν θα εκβιομηχανιστούν ποτέ.» Ο σερ Γουίλιαμ Τεμπλ, πολιτικός και αφεντικό του Τζόναθαν Σουίφτ, συμφώνησε και πρότεινε ότι το φαγητό πρέπει να φορολογηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο για να αποτραπεί η εργατική τάξη από μια ζωή «τεμπελιάς και ακολασίας».
Ο Τεμπλ επίσης ήταν υπέρ του να μπαίνουν τετράχρονα στη δουλειά των εργοστασίων, γράφοντας ότι «με αυτόν τον τρόπο, ελπίζουμε ότι η μελλοντική γενιά θα έχει συνηθίσει τόσο πολύ στη συνεχή εργασία, έτσι ώστε θα γίνει ευχάριστη και διασκεδαστική για αυτούς». Μερικοί έβρισκαν ότι τεσσάρων χρονών ήταν ήδη πολύ μεγάλα. Σύμφωνα με τον Πέρελμαν, «Ο Τζον Λοκ, συχνά θεωρούμενος σαν φιλόσοφος της ελευθερίας, υποστήριζε την έναρξη της εργασίας στην ώριμη ηλικία των τριών». Η παιδική εργασία επίσης ενθουσίαζε τον Ντεφόε, ο οποίο αγαλλιούσε με την προοπτική ότι «παιδιά στα τέσσερα ή στα πέντε χρόνια θα μπορούσαν να κερδίζουν το ψωμί τους.» Αλλά αυτό μας βγάζει εκτός θέματος…
Χαρούμενα πρόσωπα παραγωγικότητας…
Ακόμα και ο Ντέβιντ Χιουμ, αυτός ο μεγάλος ανθρωπιστής, εξήρε την φτώχεια και την πείνα σαν θετικές εμπειρίες για τις κατώτερες τάξεις, και ακόμα κατηγορούσε ότι για την «φτώχεια» της Γαλλίας έφταιγε ο καλός της καιρός και το γόνιμο έδαφος :
“‘Παρατηρείται πάντα στα χρόνια της έλλειψης, αν δεν είναι ακραία, ότι οι φτωχοί δουλεύουν περισσότερο, και πραγματικά ζουν καλύτερα.»
Ο αιδεσιμότατος Τζόσεφ Τάουνσεντ πίστευε ότι ο περιορισμός στην τροφή ήταν η σωστή μέθοδος:
“[Άμεσος] νομικός εξαναγκασμός [στην εργασία]… αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα, βία και φασαρία…ενώ η πείνα ασκεί ειρηνική, σιωπηλή, αδιαμαρτύρητη πίεση, αλλά σαν το πιο φυσικό κίνητρο στη βιομηχανία καλεί τα πιο δυνατά μέτρα εξώθησης…Η πείνα δαμάζει και τα πιο τρομερά ζώα, τους μαθαίνει κοσμιότητα και πολιτισμό, υπακοή και υποταγή ακόμα και τους πιο βάρβαρους, τους πιο ξεροκέφαλους, και τους πιο διεστραμμένους.»
Ο Πάτρικ Καχούν, ένας έμπορος που έστησε την πρώτη ιδιωτική «αποτρεπτική αστυνομική δύναμη» στην Αγγλία, για να αποτρέπει τους εργάτες της αποβάθρας, από το να συμπληρώνουν τους πενιχρούς μισθούς τους με κλεμμένα αγαθά, μας δίνει την πιο διαυγή εξήγηση στο πως η πείνα και η φτώχεια συνδέονται με την παραγωγικότητα και την δημιουργία πλούτου:
Η πείνα είναι εκείνη η κατάσταση και η συνθήκη στην οποία το άτομο δεν έχει αποθηκευμένο πλεόνασμα εργασίας, ή με άλλα λόγια, δεν έχει ιδιοκτησία ή μέσα συντήρησης, αλλά μόνο το παραγόμενο προϊόν που αποδίδει συνεχώς η βιομηχανία στα διάφορα επαγγέλματα της κοινωνίας. Η πείνα είναι λοιπόν ένα σημαντικό και αναπόσπαστο συστατικό της κοινωνίας, χωρίς το οποίο έθνη και κοινωνίες δεν θα υπήρχαν σε πολιτισμένη κατάσταση. Είναι ο κλήρος του ανθρώπου. Είναι η πηγή του πλούτου, αφού χωρίς τη φτώχεια, δεν θα υπήρχε εργασία: δεν θα υπήρχαν πλούτη, λεπτότητα, άνεση, και κανένα κέρδος για αυτούς που κατέχουν πλούτο.
Η περίληψη του Καχούν είναι τόσο ακριβής, που πρέπει να επαναληφθεί. Γιατί ότι ήταν αληθινό για τους Εγγλέζους χωρικούς είναι ακόμα αλήθεια για εμάς:
“Η πείνα είναι λοιπόν ένα σημαντικό και αναπόσπαστο συστατικό της κοινωνίας…Είναι η πηγή του πλούτου, αφού χωρίς τη φτώχεια, δεν θα υπήρχε εργασία: δεν θα υπήρχαν πλούτη, λεπτότητα, άνεση, και κανένα κέρδος για αυτούς που κατέχουν πλούτο».
διαβάστε το The_Invention_of_Capitalism σε pdf.
για τη μεταφρορά Καπυμπάρα
__________________________________________________________________________
Σόρτλινκ: http://wp.me/p1pa1c-jMb
lascapigliata
6 Ιανουαρίου, 2015 2:07 μμ
Παρατηρήστε τον προτεσταντικό ρατσισμό για τα τεμπέλικα έθνη, που μας πιάνει και εμάς. ^_^
Βλαδίμηρος
8 Ιανουαρίου, 2015 12:24 πμ
Αυτοί οι άτιμοι οι ρατσιστέςπροτεστάντες (οι Αμερικάνοι είναι προτεστάντες) φταίνε για όλα!
ΖΗΤΩ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!
Κουίζ : Ποια μεγάλη δύναμη, που ήταν πάντα φιλική προς την Ελλάδα, είναι στυλοβάτης της Ορθοδοξίας;
lascapigliata
8 Ιανουαρίου, 2015 12:30 πμ
Η προτεσταντική ηθική έχει παίξει μέγιστο ρόλο στη διαμόρφωση της καπιταλιστικής ηθικής. Μαζί με την αποικιοκρατία και τη ιδεολογική θεμελίωση του ρατσισμού.
Βλαδίμηρος
8 Ιανουαρίου, 2015 12:51 πμ
Το κατάλαβα ότι είσαι αδελφή ορθόδοξη ψυχή. Θάνατος στους προτεστάντες και στους καπιταλιστές!
Στο κουίζ, όμως, δεν απάντησες! Περιμένω, δεν είναι δύσκολο.
lascapigliata
8 Ιανουαρίου, 2015 1:07 πμ
Σε παρακαλώ εγώ δεν σε έβρισα.
Kostantinos Stamatak (@kon3stam)
21 Αυγούστου, 2015 11:06 μμ
Βλαδίμηρε μιας και μιλάμε σοβαρά εδώ μέσα έχεις να μας απαντήσεις με επιχειρήματα σε αυτά που υποστηρίζεις ή τα λέμε έτσι για να περνά η ώρα.
eniaiometopopaideias
6 Ιανουαρίου, 2015 11:03 μμ
Reblogged this on ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΦΩΤΕΙΝΟΥ
7 Ιανουαρίου, 2015 8:18 πμ
Reblogged this on agelikifotinou.
Βλαδίμηρος
8 Ιανουαρίου, 2015 12:47 πμ
Τι ηθικό επιμύθιο να βγάλουμε από το άρθρο; Μια και ο χειροτέχνης αγρότης ήταν πολύ πιο ευχαριστημένος με την προκαπιταλιστική εποχή, μήπως θα έπρεπε να ξαναγυρίσουμε σ’ αυτή;
Ποιος θα μας σώσει; Ανατολή για Δύση;
Ποιος Έλληνας ή βάρβαρος θεός;
Μπροστά καινούργιος κόσμος θα βαδίσει
ή πισω θα γυρίζει ο παλαιός;
Μήπως, τελικά, να ενστερνισθούμε το σύνθημα του Περίανδρου Πόπωτα : «Εμπρός, πισω!»;
lascapigliata
19 Ιανουαρίου, 2015 1:41 μμ
Το επιμύθιο είναι ότι η μετάβαση από την μια μορφή παραγωγής στην άλλη δεν έγινε φυσικά και αναίμακτα όπως θέλουν να φαντάζονται οι ορθόδοξοι οικονομολόγοι. Ακόμα χειρότεροι οι κλασικοί φιλελεύθεροι της εποχής, ζητούσαν με περίσσια υποκρισία την κρατική παρέμβαση για να προχωρήσει ο μετασχηματισμός.
Επομένως αναιρείται το επιχείρημα περί φυσικής οργάνωσης της κοινωνίας με τον καπιταλιστικό τρόπο. Άρα επιτρέπεται να ονειρευόμαστε κάτι καλύτερο. Όχι φυσικά να γυρίσουμε πίσω.
ουτε λουδιτης ούτε cyborg
20 Ιανουαρίου, 2015 6:14 μμ
καλός ο δυτικός οριενταλισμός αλλά η ζωή δεν είναι μαυρο ασπρο
Βλαδίμηρος
8 Ιανουαρίου, 2015 2:24 πμ
Για όσους θρηνούν για την εξαφάνιση των αγροτών με την περιβόητη «αυτάρκειά» τους, απαντάει ο Μαρξ για τη διάλυση των αγροτικών κοινοτήτων στην Ινδία, σαν αποτέλεσμα της αγγλικής αποικιοκρατίας :
Αυτές οί μικρές στερεότυπες μορφές τού κοινωνικού οργανισμού έχουν διαλυθεί στό μεγαλύτερο μέρος τους καί εξαφανίζονται, όχι τόσο άπό τή χτηνώδικη επέμβαση του βρετανού φοροεισπράχτορα καί του βρετανού στρατιώτη, όσο εξαιτίας τής επίδρασης τού εγγλέζικου ατμού καί τοϋ εγγλέζικου ελεύθερου εμπορίου. Αυτές οί οργανωμένες οικογενειακές κοινότητες είχαν τή βάση τους στήν οικιακή βιοτεχνία, σ’ αυτό τόν ίδιόμορφο συνδυασμό της χειρωναχτικής υφαντουργίας, τής χειροτεχνικής νηματουργίας καί της χειροκίνητης γεωργίας, πού τούς επέτρεψε νά είναι αυτάρκεις. Η αγγλική επέμβαση, που μετατόπισε τό νηματουργό στό Λανκασίρ καί τόν υφαντουργό στή Βεγγάλη, ή πού σάρωσε καί τούς δυό, τόν ίνδό νηματουργό καί τόν ίνδό υφαντουργό, οδήγησε στή διάλυση αυτών τών μικρών μισοβάρβαρων, μισοπολιτισμένων κοινοτήτων, ανατινάζοντας τήν οικονομική βάση τους, κι έτσι πραγματοποίησε τήν πιό μεγάλη καί, γιά νά πούμε τήν αλήθεια, τή μόνη κοινωνική επανάσταση πού είδε ποτέ ή Ασία.
«Ομως, όσο θλιβερό κι άν είναι γιά τίς αίσθήσεις τού άνθρώπου τό θέαμα αυτών τών μυριάδων φιλόπονων, πατριαρχικών και άκακων κοινωνικών οργανώσεων πού αποδιοργανώνονται καί διαλύονται, πού πετιούνται μέσα σέ μιά θάλασσα άπό βάσανα καί πού τά ξεχωριστά μέλη τους χάνουν ταυτόχρονα, καί τήν παλιά τους μορφή πολιτισμού καί τά πατροπαράδοτά τους μέσα ύπαρξης, δέν πρέπει ωστόσο νά ξεχνάμε δτι ο! είδυλλιακές αυτές αγροτικές κοινότητες, όσο άκακες κι άν φαίνονται υπήρξαν πάντα τό στέρεο θεμέλιο τού ανατολίτικου δεσποτισμού, ότι περιόριζαν το ανθρώπινο πνεύμα μέσα στόν πιό στενό ορίζοντα καί τό μετάτρεπαν σέ υποταχτικό όργανο τής δεισιδαιμονίας, τό έκαναν πειθήνιο σκλάβο των πατροπαράδοτων κανόνων καί τοδ στερούσαν κάθε μεγαλείο καί ιστορική δραστηριότητα. Δέν πρέπει νά ξεχνάμε τόν εγωισμό τών βαρβάρων πού έχοντας κολλήσει πάνω σ’ ένα άθλιο κομματάκι γης, παρακολουθούσαν ατάραχοι τήν κατάρρευση ολόκληρων αυτοκρατοριών, τή διάπραξη ανείπωτων ωμοτήτων, τή σφαγή του πληθυσμού μεγάλων πόλεων χωρίς νά δίνουν σ’ αυτά μεγαλύτερη προσοχή άπό κείνη πού έδιναν στά φυσικά φαινόμενα, ένώ οί ίδιοι παραδίνονταν σάν ανυπεράσπιστη λεία στόν πρώτο τυχόντα επιτιθέμενο πού καταδεχόταν νά τούς ρίξει έστω καί μιά ματιά. Δέν πρέπει νά ξεχνάμε ότι αυτή ή ανάξια γιά τόν άνθρωπο, στάσιμη καί άθλια ζωή, ότι αυτός ό παθητικός τρόπος ύπαρξης, έβρισκε άπό τήν άλλη τό συμπλήρωμα του στό γεγονός ότι προκαλούσε άγριες, τυφλές, αχαλίνωτες δυνάμεις καταστροφής καί μετάτρεπε στό Ίνδοστάν καί τόν ίδιο τό φόνο σέ θρησκευτική τελετή. Δέν πρέπει νά ξεχνάμε οτι οί μικρές αυτές κοινότητες ήταν κηλιδωμένες μέ τίς διακρίσεις κάστας καί μέ τή δουλεία, ότι υποδούλωναν τον άνθρωπο στό ζυγό τών εξωτερικών συνθηκών, άντί ν’ ανυψώσουν τόν άνθρωπο καί νά τόν κάνουν κύριο αυτών τών συνθηκών, ότι μετάτρεψαν μια πρωτόγονα αναπτυσσόμενη κοινωνική κατάσταση σέ μιά αμετάβλητη φυσική μοίρα κι έτσι έφτασαν σέ κείνο τό ζωώδες ωμό προσκύνημα τής φύσης, πού εκφυλίστηκε ώς τό σημείο ό άνθρωπος, ό άρχοντας της φύσης, νά πέσει ευλαβικά στά γόνατα μπροστά στόν Κ ά ν ι ο υ μ α ν τόν πίθηκο, καί τή Σ α μ π ά λ α , τήν αγελάδα.
lascapigliata
19 Ιανουαρίου, 2015 1:38 μμ
Αν σκεφτείς ότι η Ινδία είναι πλήρως καπιταλιστική, και το σύστημα των καστών ακόμα να καταργηθεί, κάποιο λάθος έχει ο Μαρξ στον άπλετο θαυμασμό του για τον καπιταλισμό.
Βλαδίμηρος
20 Ιανουαρίου, 2015 1:43 μμ
Φίλη lascapigliata (Α’ μέρος)
τι έγραψε ο Μαρξ; «Δέν πρέπει νά ξεχνάμε οτι οί μικρές αυτές κοινότητες ήταν κηλιδωμένες μέ τίς διακρίσεις κάστας καί μέ τή δουλεία…».
Θεωρείς πως «η Ινδία είναι πλήρως καπιταλιστική» και ότι ο Μαρξ έκανε λάθος να νομίζει ότι ο καπιταλισμός καταστρέφοντας αυτές τις μικρές κοινότητες και την «αυτάρκη» οικογενειακή τους παραγωγή και δημιουργώντας μεγάλη καπιταλιστική παραγωγή στην ύπαιθρο, θα κατέστρεφε και το πολιτικό τους εποικοδόμημα, τις κάστες. Όμως, για να βγάλει κανείς λάθος τις προβλέψεις του Μαρξ, θα πρέπει να αποδείξει αυτό που εσύ το θεωρείς δεδομένο : ότι η «Ινδία είναι πλήρως καπιταλιστική». Σε κάποιο δημοσίευμα που βρήκα για το βιασμό και τη δολοφονία 2 κοριτσιών από κατώτερη κάστα, γράφεται κατά λέξη : «Το μεγαλύτερο κομμάτι της Ιστορίας της Ινδίας έχει να επιδείξει τέτοιου είδους βιασμούς με θύματα μέλη των κατώτερων καστών, κυρίως των Νταλίτ – ή Ανέγγιχτων, όπως είναι ευρύτερα γνωστοί – και δράστες τους συνήθως γαιοκτήμονες των ανώτερων καστών. Η βελτίωση της νομικής προστασίας, η αστικοποίηση και η κοινωνική κινητοποίηση έχουν συμβάλει στον περιορισμό των διακρίσεων, όχι όμως σημαντικά». Βέβαια, υπάρχουν και «γαιοκτήμονες» καπιταλιστές, με μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις και μισθωτούς εργάτες γης. Στο ίδιο δημοσίευμα γράφεται : «Αυτόπτες μάρτυρες είδαν για τελευταία φορά εκείνη την ημέρα τη 12χρονη κοπέλα με μία ομάδα ανδρών της κάστας Γιαντάφ, της κυρίαρχης του χωριού». Είναι φανερό ότι αυτά τα φαινόμενα παρατηρούνται στα χωριά, σ’ αυτές τις καταραμένες «μικρές κοινότητες», όπου ήταν πολύ δύσκολο να εισδύσει ο επάρατος καπιταλισμός. Όπως επίσης είναι φανερό ότι ο καπιταλισμός έτεινε και τείνει να εξαφανίσει μαζί με την οικονομική βάση και το νομικό και το πολιτικό και το κοινωνικό εποικοδόμημα. Το γιατί δεν το καταφέρνει πάντα και ριζικά πρέπει να το αναζητήσει κανένας στη δύναμη της παράδοσης, καθώς και σε μια άλλη, εξίσου βασική αιτία : ο καπιταλισμός από τη στιγμή που έρχεται σε σύγκρουση με το δημιούργημά του – το προλεταριάτο – αποβάλλει την προοδευτικότητά του και συμμαχεί με όλες τις αντιδραστικές δυνάμεις και υιοθετεί όλες τις αντιδραστικές απόψεις και πρακτικές για να τις χρησιμοποιήσει ενάντια στον κύριο, πια, εχθρό του. Έτσι, τα κάνει πλακάκια με την Εκκλησία, με τους βασιλιάδες και οτιδήποτε αναχρονιστικό έχει παραμείνει από την εποχή της φεουδαρχίας. (Και εκτός από τη βοήθεια που του προσφέρουν οι αναχρονιστικοί θεσμοί στην πάλη του ενάντια στο προλεταριάτο, τον εξυπηρετούν στο να εκμεταλλεύεται περισσότερο αυτούς που ανήκουν σε «κατώτερες» φυλές ή «κάστες»).
Βλαδίμηρος
20 Ιανουαρίου, 2015 1:48 μμ
Φίλη lascapigliata (Β’ μέρος)
Η Ελλάδα «είναι πλήρως καπιταλιστική», αλλά, ακόμα δεν έχει χωριστεί η Εκκλησία από το κράτος και μέχρι το 1974 είχαμε το θεσμό της βασιλείας (και αν δε μεσολαβούσε η περιπέτεια της χούντας, θα τον είχαμε ακόμα). Εξάλλου, ο Μαρξ γράφει «Με την αλλαγή της οικονομικής βάσης ανατρέπεται, αργότερα ή γρηγορότερα, ολόκληρο το τεράστιο εποικοδόμημα». Το ότι το εποικοδόμημα των καστών στην Ινδία, που έχει ιστορία 2 χιλιετιών μπορεί και επιβιώνει ακόμα δεν ανατρέπει όσα λέει ο Μαρξ. Απλώς δείχνει τη δύναμη της παράδοσης και – ακόμα σπουδαιότερο – ότι ο καπιταλισμός στην Ινδία έχει εγγενείς αδυναμίες και δεν είναι καθόλου «πλήρως» κυρίαρχος στην ινδική οικονομία, ιδίως στην ύπαιθρο.
Όσο για τον «άπλετο θαυμασμό» του Μαρξ για τον καπιταλισμό, σε διαψεύδει η φράση για τη «χτηνώδικη επέμβαση του βρετανού φοροεισπράχτορα καί του βρετανού στρατιώτη», και άλλες πολλές παρόμοιες που υπάρχουν στα δύο άρθρα του Μαρξ για τη βρετανική κυριαρχία στην Ινδία. Το ότι ο Μαρξ θεωρούσε τον καπιταλισμό ανώτερο σα μορφή κοινωνικής οργάνωσης και διεύθυνσης της παραγωγής από τη φεουδαρχία και τη δουλεία και το σύστημα της κάστας, δε νομίζω ότι ήταν λάθος. Ούτε ήταν λάθος του ότι για να ανατραπεί το εποικοδόμημα, έπρεπε να αλλάξει η οικονομική βάση. Ο Μαρξ δεν εξέφραζε κανένα «άπλετο θαυμασμό» για τον καπιταλισμό. Το απόσπασμα που παράθεσα, συνεχίζει κατά λέξη : «Ή ’Αγγλία, είναι άλήθεια, προκαλώντας μιά κοινωνική έπανάσταση στό Ίνδοστάν, εδρασε μοναχα πρός όφελος τών πιο βρομερών συμφερόντων της και τά έπέβαλε μέ τόν πιο βλακώδη τρόπο».
Σε άλλο σημείο του ίδιου άρθρου του, γράφει : «Σέ κάθε περίπτωση, δέν μπορεΐ νά υπάρχει αμφιβολία ότι ή αθλιότητα πού προκάλεσαν οί Βρετανοί στό Ίνδοστάν είναι ουσιαστικά διαφορετικού είδους καί πιο έντονη άπό ολα όσα είχε ύποστεΐ τό Ίνδοστάν στό παρελθόν».
Ο Μαρξ απλά ήταν διαλεκτικός και δεν αρνιόταν την πρόοδο που έφερνε ο καπιταλισμός στην Ινδία μόνο και μόνο γιατί τον έφερνε όχι σα δώρο, αλλά, με στόχο το κέρδος των εγγλέζων καπιταλιστών, «προς όφελος των πιο βρομερών συμφερόντων» τους.
Και ξεκαθαρίζει απόλυτα τη θέση του με τα παρακάτω :
«Οτιδήποτε κι αν αναγκαστεί να κάνει η αγγλική αστική τάξη, ούτε τη λευτεριά θα φέρει στη μάζα του λαού, ούτε θα καλυτερεύσει την κοινωνική κατάστασή του, γιατί αυτά εξαρτώνται όχι μόνο από την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, αλλά και από την ιδιοποίησή τους από το λαό. Εκείνο όμως που οπωσδήποτε θα κάνει είναι ότι θα δημιουργήσει τις υλικές προϋποθέσεις και για τα δυο. Μήπως η αστική τάξη έκανε ποτέ τίποτε περισσότερο; Μήπως πραγματοποίησε ποτέ μια πρόοδο χωρίς να ρίξει άτομα και ολόκληρους λαούς στο αίμα και στη λάσπη, στην αθλιότητα και στον εξευτελισμό;».
Οι Ινδοί δε θα δρέψουν τους καρπούς των νέων στοιχείων της κοινωνίας που έσπειρε σ’ αυτούς η βρετανική αστική τάξη, προτού μέσα στην ίδια τη Βρετανία το βιομηχανικό προλεταριάτο παραμερίσει τις κυρίαρχες σήμερα τάξεις, ή προτού οι ίδιοι οι Ινδοί δυναμώσουν αρκετά για ν’ αποτινάξουν μια για πάντα τον αγγλικό ζυγό. Οπωσδήποτε, μπορούμε να περιμένουμε με βεβαιότητα ότι σ’ ένα λίγο πολύ κοντινό μέλλον , θα παρακολουθήσουμε την αναγέννηση αυτής της μεγάλης και ενδιαφέρουσας χώρας που ο ευγενικός πληθυσμός της είναι, για να μεταχειριστούμε την έκφραση του πρίγκιπα Σαλτικόφ, ακόμα και στις χαμηλότερες τάξεις, «πιο λεπτός και πιο επιδέξιος από τους Ιταλούς» και του οποίου ακόμα και η υποταγή αντισταθμίζεται με μια ορισμένη ήρεμη ευγένεια, που παρά την έμφυτη ραθυμία του κατάπληξε τους βρετανούς αξιωματικούς με τη γενναιότητά του, που η χώρα του υπήρξε το λίκνο των γλωσσών μας, των θρησκειών μας και που με τους Τζατ (Σημ. Συντ., φυλή του βορειοδυτικού τμήματος της Ινδίας) ενσαρκώνει τον τύπο του αρχαίου Γερμανού και με το βραχμάνο τοη τύπο του αρχαίου Έλληνα…
Η βαθιά υποκρισία του αστικού πολιτισμού και η αχώριστη από αυτόν βαρβαρότητα παρουσιάζονται απροκάλυπτα μπρος στα μάτια μας μόλις στρέψουμε το βλέμμα από την πατρίδα τους, όπου παίρνουν αξιοσέβαστες μορφές, προς τις αποικίες όπου εμφανίζονται γυμνές…».
Σπύρος Γεωργακόπουλος
24 Ιανουαρίου, 2015 10:29 πμ
Reblogged this on πίνακας (μαύρος, πράσινος, άσπρος, διαδραστικός;).
LAGARTSAS-A
29 Ιανουαρίου, 2015 2:12 μμ
Εξαλλοι οι “αριστεροι” με τη νικη του ΣΥΡΙΖΑ.
Αξίζει να παρατηρήσει κάποιος πως αυτοί που έχουν πάθει μεγάλη ζημιά μετά από τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές δεν είναι οι δεξιοί. Αυτοί που έχουν πάθει συντριβή εξαιτίας της νίκης του ΣΥΡΙΖΑ, είναι οι αριστεροί που είχαν βιαστεί να ξεπουληθούν.
Είναι τραγικό, αλλά και αστείο, να βλέπεις αριστερούς που είχαν τρέξει να πιάσουν θέση στο ΠΑΣΟΚ -ακόμα και στη Νέα Δημοκρατία- να μην μπορούν τώρα να πιστέψουν πως έγινε κυβέρνηση ένα αριστερό κόμμα.
Δεν περίμεναν ποτέ ένα αριστερό κόμμα να γίνει κυβέρνηση. Και έγινε αυτό που φοβόντουσαν.
Βέβαια, για να δικαιολογήσουν το δικό τους ξεπούλημα, λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αριστερό κόμμα.
Αριστερό κόμμα είναι η ΔΗΜΑΡ του μπαρμπα Φώτη, η οποία εξαφανίστηκε γιατί οι «αριστεροί» της ΔΗΜΑΡ έτρεξαν να πιάσουν θέση στο Ποτάμι, το οποίο υπόσχεται μια κάποια μάσα.
Αριστερό κόμμα είναι το ΚΚΕ, το οποίο λέει διαρκώς πως δεν είναι ώριμες οι συνθήκες αλλά το ίδιο έχει ωριμάσει τόσο πολύ που σάπισε και κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί δεν βάζει λουκέτο, και να ανοίξει ξανά, όταν ο «λαός» θα είναι κι αυτός ώριμος για επανάσταση.
Είχαν κουραστεί αυτοί οι «αριστεροί» να περιμένουν, οπότε έτρεχαν να γεμίζουν τα ποτήρια των Βενιζέλων και να κάνουν υποκύψεις στους Σαμαράδες, για να τους βάλουν σε καμιά ΝΕΡΙΤ, και να συνεχίσουν να είναι «αριστεροί».
Αριστεροί με αφεντικά τον Βαρδινογιάννη, τον Μπόμπολα και τον Αλαφούζο.
Πάντα κοντά σε κάθε εξουσία. Στον Σημίτη, τον Καραμανλή, τον Παπανδρέου, τον Σαμαρά. Κανονικοί τζουτζέδες.
Έβρισκαν υπέροχους τύπους κάτι φασίστες σαν τον Άδωνι και τον Βορίδη -τους έκαναν και παρέα- αλλά τους ενοχλούσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ.
Και τώρα προσπαθούν να βρουν τρόπο, για να μην φανεί η ξεφτίλα τους.
«Αυτός ο Τσίπρας πολύ αμόρφωτος, βρε παιδί μου».
Ναι, να του βάλετε και διαγώνισμα. Να δούμε αν ξέρει τόσα για τον Μαρξ, όσα εσείς που γίνατε σφουγκοκωλάριοι της εκάστοτε εξουσίας.
«Εμείς άλλη Αριστερά ξέραμε. Εμείς ξέραμε την Αριστερά του Ηλιού, του Κύρκου και του Παπαγιαννάκη».
Δηλαδή, ξέρατε την Αριστερά της ήττας. Την Αριστερά που έτρωγε φάπες και έπαιζε φυσαρμόνικα.
Φυσικά, για τους ξεπουλημένους αριστερούς, οι μόνοι αυθεντικοί αριστεροί έχουν πεθάνει. Νεκροί όλοι οι καλοί αριστεροί.
Βέβαια, αν ζούσε ο Παπαγιαννάκης και ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα του την έπεφταν πιο πολύ από όσο την πέφτουν στον Καμμένο.
Για αυτούς τους «αριστερούς», δεν υπάρχουν αριστεροί στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι μόνοι αριστεροί σήμερα είναι οι ίδιοι.
Και δεν αναπολούν την Αριστερά του Ηλιού και του Κύρκου.
Τα νιάτα τους αναπολούν. Τότε που δεν είχαν ξεπουληθεί ακόμα.
Δεν είχαν ξεπουληθεί γιατί δεν είχε βρεθεί κάποιος να τους αγοράσει.
Ήταν θέμα χρόνου.
(Προσέξτε το μίσος αυτών των «αριστερών» για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν λυσσάξει από την πρώτη στιγμή που έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν η Ελλάδα να βουλιάξει, για να δικαιωθεί η προδοσία τους. Ξέρουν πως, αν ο ΣΥΡΙΖΑ τα καταφέρει, θα πρέπει οι ίδιοι να αποδεχτούν πως έζησαν σαν σκουλήκια. Αποδεχτείτε το από τώρα. Μη χάνετε χρόνο.)
απο πιτσιρικος
http://pitsirikos.net/2015/01/%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%AF-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%85/
Βλαδίμηρος
29 Ιανουαρίου, 2015 4:00 μμ
Ο συριζέος «πιτσιρίκος» βρίζει και απαξιώνει όλους τους αριστερούς που δεν είναι με το ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια, όλοι οι πραγματικοί αριστεροί είναι συριζέοι, όλοι οι άλλοι είναι είτε ξεπουλημένοι, είτε ατυχείς, γιατί ενώ ήταν έτοιμοι να ξεπουληθούν δε βρέθηκε αγοραστής. Η χυδαιότητα της εξουσίας (;) σε όλο της το μεγαλείο! Βλέπεις, κανείς από τους συριζέους δεν πήγε στο ΣΥΡΙΖΑ για τίποτε άλλο, παρά μόνο από αγνό πατριωτισμό, από αληθινό αλτρουισμό για να σώσει τους συνανθρώπους του που λιμοκτονούν, από ιδεολογική κομμουνιστική καθαρότητα για να φτιαχτεί επιτέλους η ανθρώπινη αταξική κοινωνία.
Σε ποιους τα πουλάει αυτά ο συριζέος; Σε τίποτα εξωγήινους; Όλοι οι άλλοι σκάρτοι και όλοι οι συριζέοι αγνοί και άσπιλοι σαν το πρώτο χιόνι!!!
Και εκτός από τη βρομερή αυτή συκοφαντία που απευθύνεται σε όλους τους αριστερούς (πάντα στους μη συριζέους – «τη εξαιρέσει ημών», που θα έλεγε και ο Καβάφης), μέγας επαναστάτης «πιτσιρίκος» λέει και ένα σωρό μπούρδες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαφνικά όταν έγινε κυβέρνηση μεταμορφώθηκε σε ορθόδοξη κομμουνιστική αριστερά και άρχισε να περιφρονεί ότι μέχρι χτες ήταν η πεμπτουσία της ιδεολογίας του. Δεν είναι πια του γούστου του ούτε ο Ηλιού, ούτε ο Κύρκος, ούτε ο Παπαγιαννάκης. Όλοι αυτοί ήταν η «αριστερά της ήττας, της φάπας και της φυσαρμόνικας». Τώρα, πια, ο «πιτσιρίκος» σαλπίζει, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ το «Avanti o popolo, alla riscossa, bandiera rossa, bandiera rossa». Ευτυχώς, τώρα, πια, ήρθε η αριστερά της «της δικαιοσύνης, της ειλικρίνειας και της επανάστασης». Ας είναι καλά ο μεγάλος Γιαραμπής (που έλεγε ο Ψαθάς) που κρατάει τα κεραμίδια ξεκάρφωτα!
Υ.Γ.1. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός από αριστερό κόμμα είναι και ακροδεξιό (μια και συνεργάζεται με τους ΑΝΕΛ) και μάλιστα είναι και υπερπατριωτικό, αφού έβαλε Υπουργό Άμυνας τον ίδιο τον αρχηγό των ΑΝΕΛ, τον Πάνο τον Καμμένο. Κατά τα άλλα πάμε χωρίς γραβάτα στην ορκωμοσία και δε δίνουμε θρησκευτικό όρκο, γιατί είμαστε άθεοι. Για να δούμε, όμως, θα πάψουν να πληρώνουν τους παπάδες από τα λεφτά των άθεων;;;
Υ.Γ.2. Έχω μύριες όσες κατηγορίες για το ΚΚΕ (και τις έχω εκφράσει κατά καιρούς), αλλά, στο συγκεκριμένο θέμα του ξεπουλήματος, θεωρώ τους οπαδούς του ΚΚΕ πεντακόσιες σκάλες ανώτερους από τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, τους οποίους θεωρώ κατά πλειοψηφία βολεψάκηδες.
βιολογικα προιοντα
3 Σεπτεμβρίου, 2015 3:14 μμ
Ο καπιταλισμός δημιουργήθηκε από αρκετά έξυπνα άτομα! η απορία είναι… θα νικηθεί από χαζούς μικροεγωιστές κάτι τέτοιο ή πρέπει να γίνουμε κάτι ανώτερο?
Κτηματα γαμου
30 Σεπτεμβρίου, 2015 7:43 μμ
Δεν είναι καινούργιο βίτσιο του ανθρώπου ο καπιταλισμός από πάντοτε ήθελε όλο και περισσότερους πόρους ο κάθε ένας,,, αυτό απλά κάποια στιγμή έγινε επιστήμη και όσοι την κατέχουν είναι πιο δυνατοί ενάντιας αυτών που δεν γνωρίζουν….