ΑΠΟ: Μυρσίνη Λοΐζου
ΠΡΟΣ: Τον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: Το σύνολο των ΜΜΕ
Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό, και την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
Κυρίες και Κύριοι της Κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ.
Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής:
Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου Λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν.
Αφού αυτός ο Λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη Δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου Δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες. Τα Δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την Παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον Δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το «Καλημέρα Ήλιε» στις Κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι.
Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του Λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου Λαού, για Δημοκρατία και Ελευθερία.
Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος.
Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα.
Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον Λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου.
Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του Λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.
Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας.
Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει.
Μυρσίνη Λοΐζου
Aναδημοσιεύει η Jaquou Utopie που βρήκε το κείμενο στο Radiobubble News
update 3/7/11
μετά την 48ωρη απεργία και τις μέρες που γράψαμε την δική μας ιστορία απέναντι στη βία του κράτους τους
Ανοιχτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό και την Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ από την Μυρσίνη Λοΐζου
DrAluca
27 Ιουνίου, 2011 7:46 μμ
Χιλιαδες μπραβο στην Μυρσινη….
Ας τους παρουμε τον ηλιο….. 😉
Χαμογελατε…
simon
27 Ιουνίου, 2011 7:50 μμ
Κι άλλα τόσα «μπράβο» από ‘μένα…
Αν και άργησε λίγο…
DrAluca
27 Ιουνίου, 2011 7:57 μμ
Ποτε δεν ειναι αργα να κραξεις το ΠΑΣΟΚ…. 🙂
Και καθε φορα ειναι το ιδιο ωραιο…. 🙂 🙂 🙂
Χαμογελατε…
anarchovlaxos
27 Ιουνίου, 2011 7:54 μμ
Ένα και δυο: την μοίρα μας δεν θα την πει κανείς
Ένα και δυο: τη μοίρα του ήλιου θα την πούμ’ εμείς..
Ελύτης
kixwtis
27 Ιουνίου, 2011 7:55 μμ
τα λέμε κάτω σε λίγη ώρα
Anakata-dyomenh
27 Ιουνίου, 2011 11:24 μμ
Άντε μπράβο…
mitera
28 Ιουνίου, 2011 12:10 πμ
Μπράβο Μυρσίνη!Αξιο τέκνο του πατέρα σου!
zakwer1
28 Ιουνίου, 2011 12:10 πμ
Γιαννκα
28 Ιουνίου, 2011 12:24 πμ
mitera
28 Ιουνίου, 2011 12:29 πμ
rocknrollfever
28 Ιουνίου, 2011 3:04 πμ
Σωστά και ακριβοδίκαια από τη Μυρσίνη!
Εύγε!
Γιάννης
28 Ιουνίου, 2011 9:40 πμ
Μπράβο χαρά μου.
Αλεξάνδρα Ιωαννίδου
28 Ιουνίου, 2011 4:32 μμ
Με τη Μυρσίνη ήμουν συμμαθήτρια στο δημοτικό (γεννηθήκαμε και οι δυο το 1966). Τη θυμάμαι μια μέρα στο σχολικό που ο οδηγός είχε βάλει το αγαπημένο τραγούδι, να μου λέει: «Το ακούς αυτό; Είναι γραμμένο για μένα!» Λατρεύαμε και οι δυο τους μπαμπάδες μας. Έφυγαν κι οι δυο, καιρό αφού είχαμε χωριστεί σε άλλα σχολεία η καθεμιά. Από την ίδια αιτία. Είμαι σίγουρη πως ο μπαμπάς της, αλλά και ο δικός μου, θα ήταν απολύτως σύμφωνοι με την απόφασή της. Μπράβο γλυκιά, καλή συμμαθήτρια του δημοτικού. Μπράβο! Αλεξάνδρα
galex
28 Ιουνίου, 2011 9:38 μμ
Τώρα μπορούμε να το τραγουδάμε χωρίς το σφίξιμο στην καρδιά.
Jaquou Utopie
3 Ιουλίου, 2011 3:54 μμ