του Γαλαξιάρχη
Σκηνικό: Μικρή καφετέρια σε κεντρική πλατεία Βορείων Προαστίων
Πρωταγωνιστές: Ένας C.E.O., δύο executives, ένας partner και τέσσερις φρεντοκαπουτσίνοι
Λίγο η απομάκρυνση από το πρώην επαγγελματικό περιβάλλον, λίγο η οικονομική κρίση, λίγο η ενασχόληση με άκρως πιο ενδιαφέροντα πράγματα, είχα αρχίσει να ξεχνώ την πτωχευμένη βλαχογκλαμουριά της ελληνικής μπίζνας. Αυτής, που οι Πορτοσαλταρισμένοι Πασχοπρετεντέρηδες αποκαλούν «υγιή επιχειρηματικότητα«. Σήμερα, δεν μου έφτανε η μεσημεριανή μούχλα (που μετατράπηκε σε υποτροπική καταιγίδα, για να δέσει το γλυκό), έπρεπε να υποστώ και μία βίαιη χρονομεταφορά σε ένα παρελθόν που ήλπιζα -ειδικά αυτήν την περίοδο- ότι δε θα ξαναδιασταυρωθώ ποτέ μαζί του.
Σαραντάρης μοσχοσιτευτός με ριγέ γαλαζόλευκη πουκαμισιά, επιμελώς ριγμένη έξω από το παντελόνι, μπας και καλύψει κανένα δύο πόντους τριχωτής σαμπρέλας. Φευ. Η αυθάδικη μπάκα ξεπρόβαλε ανάμεσα σε στραγγαλισμένα κουμπιά, κάθε φορά που ο εν λόγω σι-ι-ο τεντωνόταν, θρονιασμένος στην δεινοπαθούσα πολυθρόνα από μπαμπού. Στη συνοδεία του, δύο εξέκιουτιβ ψευτοχιπστεράδες στα mid-thirties όπως θα αυτοχαρακτήριζαν το ηλικιακό τους προφίλ. Απέναντι ένας άοσμος, άχρωμος, άγευστος, τυπάκος, που όπως φάνηκε λίγα λεπτά αργότερα επρόκειτο για υποψήφιο πάρτνερ. Σκοπός της συνάντησης, η διερεύνηση ανοίγματος και συνεργασίας στην αναδυόμενη αγορά της μιντλ-ίστ, με την προσφορά επαγγελματικού πακέτου που θα περιλάμβανε και το βόλεμα της γκόμενας του πάρτνερ σε μία θεσούλα εξέκιουτιβ ασίσταντ (γραμματέας και υπεύθυνη καφέδων στη διάλεκτο των ιθαγενών) μετά από το απαραίτητο τρέινινγκ, για το οποίο υπεύθυνος θα ήταν ο ίδιος ο γκόμενος και υποψήφιος πάρτνερ.
Όλο το πακέτο της ελληνικής «Wall Street» που καταπλάκωσε τη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας κατά την περίοδο της αεριτζίδικης ψευδοανάπτυξης των 90s, γύρω από ένα τραπεζάκι συνοικιακής καφετέριας. Απόφοιτοι ιδιωτικού κολεγίου, δηλαδή παραρτήματος παγκοσμίως άγνωστης εταιρείας κατασκευής πτυχίων του εξωτερικού, σε τριάρι πολυκατοικίας του κέντρου, με επωνυμία πολλών μεγατόνων, όπως «University of Middlewestern Imiskoubria» και «European School of Business, Economics & Astrology». Γόνοι και κληρονόμοι κάποιου εργολάβου ή αεριτζή της χρυσής εποχής του «εισαγωγαί-εξαγωγαί» και «εδώδιμων-αποικιακών». Αμερικανοτραφείς με σφραγίδα τρίμηνης παρακολούθησης σεμιναρίου μάρκετινγκ δι’ αλληλογραφίας. Δεινοί γνώστες της αγγλικής, οι οποίοι στην επιτυχημένη (τρίτη) προσπάθεια απόκτησης του Lower θυσίασαν τη μισή ελληνική γλώσσα και την άλλη μισή κατά τη διάρκεια του αποτυχημένου εγχειρήματος απόκτησης του Advanced – το Proficiency είναι δηθενιά στον κόσμο των μπίζνες.
Μοιραία, η κάκιστη οπτική αισθητική συνοδεύεται από αφόρητη κακοφωνία. Ένα τεστ για σιδερένια αυτιά και χαλύβδινα στομάχια. Διάλογοι σε άπταιστα greeklish δολοφονούν δύο γλώσσες με τη μαεστρία και την ταχύτητα ψυχρού εκτελεστή: «τζέναρλυ σου μιλάω», «να σου κάνω ένα τρέινιγκ», «αγορές της μιντλίστ, νορθάφρικα και γενικά εκεί», «θα σου μπριφάρω το κόνσεπτ άμα ‘ρθεις στο γραφείο», «αυτός ο μαλάκας, την είδε τοπ οφ δε γόρντ(!)».
Μέχρι να το ζήσω από μέσα -σε όλη τη δεκαετία του 2000- πίστευα ότι επρόκειτο για ένα ακόμη στερεότυπο. Σε αυτούς τους μήνες της πτώχευσης ευχόμουν και πάλι να είναι στερεότυπο. Αλίμονο…
Μας έχουν περάσει τον εγκέφαλο από το φούρνο μικροκυμάτων για τις αιτίες της κρίσης που έχουν να κάνουν με το ρουσφετολογικό δημόσιο και τους τεμπελοανίκανους υπαλλήλους του. Μας έχουν ακτινοβολήσει τόσο πολύ το μυαλό, που κοντέψαμε να ξεχάσουμε το υπ’ αριθμόν ένα σκηνικό επικείμενης πτώχευσης με τη μορφή σύγκρουσης υπερταχείας σε τσιμεντένιο τοίχο: το βλαχογκλαμουράτο γυφτομπαρόκ ιδιωτικό επιχειρείν. Κρατική εργολαβία, μάνατζμεντ παράγκας, εμπόριο αέρα κοπανιστού, ελλατωματικών πινέζων και μεταχειρισμένων οδοντογλυφίδων. Κι όλα αυτά με εσάνς βικτωριανής αριστοκρατίας από… σκετσάκι των Μόντι Πάιθον.
Αηδία…
Zαphod
Short URL: http://wp.me/p1pa1c-aAo
Xanadu
8 Ιουνίου, 2011 9:29 μμ
😯 😯 😯
G.
8 Ιουνίου, 2011 9:32 μμ
Εξαιρετικό κείμενο. Θυμήθηκα το σκηνικό με την κυρία στην αμμουδιά να μεταφέρει μέσω του συζυγικού κινητού τις χρηματιστηριακές οδηγίες του βιαστικού κολυμβητή επενδυτή. Πρέπει να ήταν το 1999.
Xanadu
8 Ιουνίου, 2011 9:34 μμ
Πεχλιβάνης
8 Ιουνίου, 2011 9:46 μμ
lolololololol
giorgalis
8 Ιουνίου, 2011 9:48 μμ
χαχαχαχαχα κλαψ κλαψ χαχαχα κλαψ κλαψ χα χαχα λυγμ χαχα!
Eddie
8 Ιουνίου, 2011 10:52 μμ
μιλαμε εθνικη ευεργετις!
Εδωσε λεει δουλεια σε τοσο κοσμο λογω του γαμου της!!!
maskarat
8 Ιουνίου, 2011 11:03 μμ
(μια που το φερε η κουβέντα)
koula
8 Ιουνίου, 2011 11:08 μμ
πες μου οτι ειναι τρολλιά!
και πες μου πού να στειλω τα λέλουδα συγχαρητηριων!!!
😀 😀 😀 😀 😀
maskarat
9 Ιουνίου, 2011 12:13 πμ
ε όχι και τρολλιά βρε… εδώ ο άνθρωπος μαζί με ένα ΠΛΗΡΕΣ (sic) πακέτο γάμου δίνει δώρο κι ένα playstation
(ακολουθει ροζ διαφήμιση)
http://hollywood-wedding-films.com/main.html
catalternative
8 Ιουνίου, 2011 9:48 μμ
Ωστέ υπάρχει ολόκληρο στόρυ πίσω από τα tweets!!! Τελικά τον πλάκωσες στην μπούφλες;; 😆
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
8 Ιουνίου, 2011 9:54 μμ
Όχι. Συγκρατήθηκα. 😦 Τον άντεξα ένα μισάωρο – και στο τέλος έμειναν οι δύο «εξέκιουτιβ» να μιλάνε για μπίζνες, εδω, στην ευρώπη, στον κόσμο και ίσως σε άλλους πλανήτες.
catalternative
8 Ιουνίου, 2011 11:24 μμ
Εγώ φταίω για την θλιμμένη φατσούλα;;; Αν ναι, συγνώμη… 😦
vassozacharof
8 Ιουνίου, 2011 9:48 μμ
αυτο ειναι λογοτεχνικο αριστουργημα! Ευγε, προεδρα…
(αληθεια, πως αλλαξε το design των σχολιων; εκσυγχρονισμος!…σωστος ομως )
Δυστυχως πιο γλαφυρα δεν θα μπορουσαν να γραφτουν τα σκηνικα με τα στημενα κρατικοδιαιτα μαγαζακια
που μας τα παιρνουν χοντρα εδω και 10ετιες…αφ’οτου εκεινο το καθαρμα ερριξε το συνθημα -η Ελλαδα
στους Ελληνες,- και το αλλο περι -μη προνομιουχων και επικρατησαν οι μη προνομιουχοι (στο μυαλο, ομως).
Και τωρα καλουμαστε να συνεχιζουμε να πληρωνουμε για τη παρτη τους…για να διασωθουν τα ιδια τρωκτικα.
Δεν ειναι μονο ο χρηματοπιστωτικος καπιταλισμος, ο λογος, ειναι και η βλαχογκλαμουρια . το γυφτομπαροκ
και το γεννητικο οργανο της μαννας τους.
Αυτο εννοουσαν ως αναπτυξη, οι παλαιοπασοκοι και οι μετεπειτα εκσυγχρονιστες και ΔΕΝ προκειται να αλλαξουν (αυτα για τις αριστερες πρωτοβουλιες που φυτρωσαν τελευταια και θα ηθελαν δυναμει να το παιξουν εναλλακτικο Πασοκ)…
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
8 Ιουνίου, 2011 9:59 μμ
Ευχαριστώ για τα kudos (πω, πω, κόλλησα αμερικανιά).
Οι χειρότερες καρικατούρες του κτηνώδους καπιταλισμού.
Back Door Man
8 Ιουνίου, 2011 9:53 μμ
Aυτά παθαίνει όποιος πίνει τους φρεντουτσίνους του στα Β.Π. Σε χάλαγε ο καφές στα εξάρχεια… 🙂
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
8 Ιουνίου, 2011 9:55 μμ
Ρε είμαι Πολίτης του Σύμπαντος λέμε. 😛
katy
8 Ιουνίου, 2011 9:54 μμ
“Μάνατζερ, είναι κάποιος που είναι αρκετά έξυπνος για να διευθύνει μια επιχείρηση και αρκετά βλάκας για να μην έχει δική του”.
Μανώλης Δουκίδης, Έλληνας Συγγραφέας.
vassozacharof
8 Ιουνίου, 2011 10:23 μμ
Μανατζερ, ειναι αυτος που προθυμα θα διευθυνει μια επιχειρηση (που δεν ειναι δικη του), με την προοπτικη
αυτη ν’αρπαξει τις επιδοτησεις και μετα να πτωχευσει (κατα τα πασοκικα προτυπα).
Zeta Dor
8 Ιουνίου, 2011 10:15 μμ
Χαχαα! Κλαίω από τα γέλια! Έχεις πιάσει και ένα από τα πιό ηδονικά «I love to hate you» γκρουπ μου. Κατυ, είσαι απίθανη!
katy
8 Ιουνίου, 2011 10:24 μμ
Ηχητικό ντοκουμέντο (μοναδική αποκλειστικότητα) της συνέντευξης που πήραν, από την “ξανθιά” εξέκιουτιβ ασίσταντ, πριν την προσλάβουν.
Για να την δοκιμάσουν(;!) της έκαναν κάποιες ερωτήσεις γενικών γνώσεων.
1) Πόσα χρόνια κράτησε ο 100ετής πόλεμος;
α) 116
β) 99
γ) 10
δ) 110
– Αααα! Δεν ξέρω λέει η ξανθιά….. όλο σκέρτσο και νάζι…
2) Ποιόν μήνα γιορτάζουν οι Ρώσοι την επανάσταση του Οκτωβρίου;
α) τον Αύγουστο
β) τον Οκτώβριο
γ) τον Νοέμβριο
δ) τον Ιανουάριο
– Αχ, καλέ δεν ξέρω, απαντά πάλι εκείνη… γεμάτη τσαχπινιά.
3) Πως λεγόταν ο βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ΙV;
α) Γεώργιος
β) Εδουάρδος
γ) Κάρολος
δ) Αλβέρτος
– Που να το ξέρω; λέει κι εδώ η ξανθιά, εμφανώς ενοχλημένη, από τον βαθμό δυσκολίας(!) των ερωτήσεων…
4) Από ποιό ζώο πήραν οι Κανάριοι Νήσοι την ονομασία τους;
α) την Φώκια
β) το Άλογο
γ) το Καναρίνι
δ) τον Σκύλο
– Δεν το έμαθα ποτέ αυτό, λέει η ξανθιά, η οποία άρχισε να νιώθει απογοήτευση για την έκβαση της συνέντευξης.
5) Σε πια Χώρα ανακαλύφτηκε το καπέλο τύπου Παναμά;
α) στον Παναμά
β) στην Αργεντινή
γ) στο Εκουαδόρ
δ)στο Μεξικό
– A, δεν το γνωρίζω ούτε αυτό, συνεχίζει η ξανθιά και επιστρατεύοντας όλο το σεξ- απίλ της, προσπαθεί να ανασκευάσει την εικόνα της.
Φυσικά δεν πέρασε το τeστ, της έδωσαν τη θέση όμως λόγω άλλων εμφανών
προσόντων που διέθετε.
Εσείς γελάσατε με την “ξανθιά” και φυσικά ξέρετε όλες τις απαντήσεις σωστά;
Τσεκάρετέ τις λοιπόν:
1) Ο 100 ετής πόλεμος κράτησε 116 χρόνια από το 1337 έως το 1453.
2) Οι Ρώσοι γιορτάζουν την Οκτωβριανή επανάσταση στις 7 Νοεμβρίου.
3) Ο βασιλιάς Γεώργιος IV λέγονταν Αλβέρτος και άλλαξε το όνομα του το 1936.
4) Οι Κανάριοι Νήσοι πήραν την ονομασία τους από τον σκύλο (cane) στα Λατινικά.
5) Το καπέλο τύπου Παναμά ανακαλύφθηκε και πρωτοφορέθηκε στο…… Εκουαδόρ.
Rap
9 Ιουνίου, 2011 3:15 μμ
Τρτ, τρτ, τρτ, …
katy
8 Ιουνίου, 2011 10:28 μμ
Zeta και vasso, αφιερωμένο…
«Το μυστικό στις μπίζνες είναι να ξέρεις κάτι, που κανένας άλλος δεν ξέρει».
Αριστοτέλης Ωνάσης (1900-1975), Έλληνας Εφοπλιστής.
DrAluca
8 Ιουνίου, 2011 10:31 μμ
Ξερω πολλα….ποσα δινετε να μην μιλησω 🙂
Χαμογελατε…
katy
8 Ιουνίου, 2011 10:37 μμ
Πριν μιλήσεις αναρωτήσου: Αυτό που θα πω είναι ευγενικό, είναι απαραίτητο, είναι αληθινό, είναι καλύτερο από τη σιωπή;
Shirdi Sai Baba (1838-1918), Ινδός Γκουρού.
DrAluca
8 Ιουνίου, 2011 10:46 μμ
Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ
Once again 😉
Χαμογελατε…
vassozacharof
8 Ιουνίου, 2011 10:32 μμ
COSMOPOLITAN, σελιδα 108…
koula
8 Ιουνίου, 2011 10:43 μμ
αααα
σωστα.. πουχου να ξερσ … αυτο με τα «9 γραμματα» http://youtu.be/HOa7EspEMls
Γιαννκα
8 Ιουνίου, 2011 11:04 μμ
Προεδρε η «κριση» αναβαθμιζει πολυ την συγγραφικη σου δραστηριοτητα…. 🙂 🙂 αληθεια σε ποια γλωσσα το εγραψες ? γμτ πολλες αγνωστες λεξεις εχω 😉
mitera
8 Ιουνίου, 2011 11:39 μμ
Πούλ Μούρ, κ.Γιάννκα….! 🙂 🙂
Γιαννκα
8 Ιουνίου, 2011 11:48 μμ
εσεις εχετε και τον Φυτρακη mitera…. 🙂
Γιαννκα
8 Ιουνίου, 2011 11:53 μμ
ρε τους γιαπηδες… 🙂
http://blogs.sch.gr/tgiakoum/archives/564
mitera
8 Ιουνίου, 2011 11:58 μμ
Προσωπικά με έχει σώσει…σας τον συστήνω ανεπιφύλακτα.. 🙂
DrAluca
9 Ιουνίου, 2011 12:10 πμ
mitera….
Κανατε one hit K.O……
Δωσεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Χαμογελατε…
mitera
9 Ιουνίου, 2011 12:32 πμ
Το Κ.Ο με μπερδεύει…
Περιμένω με αγωνία την αγγλοελληνική έκδοση.. 🙂
DrAluca
9 Ιουνίου, 2011 12:48 πμ
Κ.Ο. Σημαινει οτι ηταν τελειωτικο χτυπημα…:)
Και μπραβο σας.!!!!
Χαμογελατε…
mitera
9 Ιουνίου, 2011 1:01 πμ
OK !! 🙂
Γκούντ νάιτ!Ι Αμ γκόινγ το σλίπ νάου..χάβ νάις ντρίμς.Γκλαμουράτα. 🙂 🙂 🙂
anton555
8 Ιουνίου, 2011 11:49 μμ
simon
9 Ιουνίου, 2011 8:34 πμ
Εξαιρετικό, Ζαφ!!
Θα το ζήλευε κι ο παραπλεύρως εικονιζόμενος, δεινός, ωσαύτως, «σχολιαστής»! 🙂
Θίγεις κι ένα σοβαρότατο θέμα, την κακοποίηση της ελληνικής γλώσσας απ’ αυτά τα ημιμαθή παράσιτα. Βέβαια, για ανθρώπους που δεν θα δίσταζαν -και το έπραξαν κατά κόρον- να κακοποιήσουν ανθρώπους, η κακοποίηση της ελληνικής είναι παρονυχίδα. Δυστυχώς, αυτή η «βλαχογκλαμουράτη γυφτομπαρόκ» εκφορά της γλώσσας, είτε με τη μορφή των «greeklish» είτε με τη μορφή νεολογισμών, κυρίως από δημοσιογράφους και πολιτικούς (που ως γνωστόν μιλούν άριστα τα «παρθοελληνικά») έχει επιβληθεί σε μεγάλο βαθμό και στους νέους κι αυτό είναι, κατά την άποψή μου ένας σοβαρός κίνδυνος.
simon
9 Ιουνίου, 2011 8:38 πμ
Όταν λέω «ο παραπλεύρως εικονιζόμενος», εννοώ τον ΕΙΚΟΝΙΖΟΜΕΝΟ, όχι τον ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΑ κάτω από την εικόνα σχολιαστή! 🙂 🙂
simon
9 Ιουνίου, 2011 9:36 πμ
Να και μια «αμερικανιά» του Πέτρου Παπακωνσταντίνου από το άρθρο του «Η μοναξιά του δρομέα μεγάλων αποστάσεων» στο «Βαθύ Κόκκινο»:
«Προχώρησε πάραυτα σε παλλαϊκό δημοψήφισμα (δημιουργώντας και τον παγκοσμίως πρωτότυπο θεσμό των «φίλων» του κόμματος, κάτι σαν πιο light και πιο low budget εκδοχή του full time κομματικού μέλους)…»!
ξέσβουρος
9 Ιουνίου, 2011 3:09 μμ
ναι υπάρχει ακόμη αυτή η βλαχογκλαμουράτη κάστα των «επιχειρηματιών»… την είδα και εγώ προ μηνός σε απογευματινή πτήση Ηρακλειο – Αθήνα… ειλικρινά αηδίασα…
redkangaroo
9 Ιουνίου, 2011 9:12 μμ
Πολλών αστέρων!
ναι γιατί τους είχαμε ψιλοξεχάσει τους συγκεκριμένους, ίσως γιατί κρύπτονται στις συνοικιακές καφετέριες. «περασμένα μεγαλεία»…
Spin
10 Ιουνίου, 2011 2:14 μμ
zaphod απλά ζηλεύεις που δεν είσαι CEO…
oldboy9
12 Ιουνίου, 2011 1:56 μμ
Τέτοια αφήγηση, μόνο από Πολίτη του Σύμπαντος, λέμε 😉
Υ.Γ.
Μια super πανγαλακτική γαργαροκριτίδα για πάρτι σου ρε Zaphod 🙂 κι ας είναι αργοπορημένη…