ή αλλιώς “Η ζωή σε 5 λεπτά”
χωρίς πολλα λόγια και βαθυστόχαστες αναλύσεις….
Είναι η ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου What is that? (παραγωγής 2007)
Ο Κωνσταντίνος Πιλάβιος, είναι ένας νέος σκηνοθέτης. Το επώνυμο του θα σας φαίνεται γνωστό, αφού είναι γιος του υπέροχου “Παραμυθά” τον παιδικών μας χρόνων, Νίκου Πιλάβιου.
==================================================================================
Είναι η ταινία μικρού μήκους του Κωνσταντίνου Πιλάβιου Small Pleasures (Μικρές Χαρές) 2008
=================================================================================
Μια ταινία μικρού μήκους του Μιχαήλ-Γαβριήλ Ζενέλη
Βραβεία:
Καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους,
Καλύτερη ταινία μικρού μήκους στο φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους Πάτρα και ειδικό βραβείο,
Ειδική Μνεία στο Πεσκάρα Ευρωπαϊκό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους,
Ειδική Μνεία στην Νάουσα Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους,
Silber Metal στο Φεστιβάλ der Nationen,
Silber Metal στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Des Nightkommerziellen Films
μανικάκος
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικάκος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
Αθανασία
23 Μαΐου, 2011 8:59 μμ
Τη πρώτη του Πιλαβιου την έχω δει. Καταπληκτική. Τις άλλες θα τις δω αργότερα.
Νασαι καλα μανικακο που μας τα δίνεις
μανικακος
23 Μαΐου, 2011 9:02 μμ
🙂
Γιαννκα
23 Μαΐου, 2011 9:11 μμ
Γι αυτο αγαπαω περισσοτερο τον επιμελητη του ποστ 😉
μανικακος
23 Μαΐου, 2011 9:16 μμ
ζνιάρφφφ!!!!!!!
Αθανασία
23 Μαΐου, 2011 9:22 μμ
Ο οποίος είναι ο;;;;;
Γιαννκα
23 Μαΐου, 2011 10:01 μμ
o mitsaras …. Αθανασια 🙂 🙂 🙂
μανικακος
23 Μαΐου, 2011 10:02 μμ
γκουχουουουουουουυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!
Γιαννκα
23 Μαΐου, 2011 10:15 μμ
μανικακο για σενα και τις ευαισθησιες σου 🙂
απο τ’αγαπημενα μου…το βρηκα σ ενα τοιχο 😉
anton555
23 Μαΐου, 2011 9:57 μμ
Να μ’αγαπας οπως ειμαι…
anton555
23 Μαΐου, 2011 10:01 μμ
Καλυτερο video.Aυτο δειτε.
mitera
23 Μαΐου, 2011 10:09 μμ
Το πρώτο το έχω δεί και εγώ… εξαιρετικό!
Τα άλλα ,άλλη ώρα…
Ευχαριστούμε Μανικάκο!
Αθανασία
23 Μαΐου, 2011 10:20 μμ
Η τελευταία ταινία πάντως εμένα με έκανε να κλάψω
vassozacharof
23 Μαΐου, 2011 10:44 μμ
τα σεβη μου Μανικακο, ετσι, χρειαζομαστε ενεσεις ανθρωπιας κι ευαισθησιας στους σκοτεινους καιρους του ζοφου.
Θα συμφωνησω οτι η ευτυχια ειναι στιγμιαια, αρκει να μπορεις να την αφουγκραστεις .
Θα στο χαλασω, λεγοντας οτι δεν υπαρχει μεγαλυτερη θλιψη, απο το να σκεφτεσαι στη δυστυχια σου τις ευτυχισμενες μερες (οχι εγω, ο Γκαιτε).
Και τα πλασματα αυτου του κοσμου, αξιζουν ολα , μια θεση κατω απο τον ηλιο.Εχει χωρο για ολους.Να χρησιμοποιησουμε τον απιστευτο πλουτο της γης προς οφελος ολων.
Υπαρχουν στο κοσμο σπουδαιοτερα πραγματα απο αυτα που μας εχουν μαθει να θεωρουμε
σπουδαια (Ρηγας Βελεστινλης). -σημερα τοριξα στα τσιτατα:)))
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 10:58 μμ
Ναι αλλά ωραία τσιτάτα 🙂
Η καμαριέρα του Στρός Καν
23 Μαΐου, 2011 11:03 μμ
«χωρίς πολλά λόγια και αναλύσεις» μανικάκος 23 Μαΐου, 2011 8:46 μμ
μα στο κρεβάτι «μιλάνε» άλλα πράγματα έτσι κι αλλιώς…
μανικακος
23 Μαΐου, 2011 11:07 μμ
ναι,το προβλημα ειναι οτι μερικες δεν το βρισκετε το κρεβατι απτην πολυ αναλυση…. 🙂 🙂 🙂
πως σου φανηκε καμαριερα?????
Η καμαριέρα του Στρός Καν
23 Μαΐου, 2011 11:23 μμ
δε σας καταλαβαινω τι λετε…
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 11:07 μμ
…καρφώνεσαι!!!
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 11:06 μμ
Βαθειά βαθυστόχαστα είναι, τρυφερέ μανικακε 😉
Πρώτο βίντεο: 21 φορές στο είπα παιδί μου!
Δεύτερο βίντεο: Το ποιος είναι τυφλός…είναι μεγάλη κουβέντα!
Τρίτο βίντεο: πόσο ηλίθιος ένοιωσε ο καταστηματάρχης του pet-shop!
Μανικακος…απλά άνθρωπος με εκπληκτικά αισθήματα, το εννοώ ε 😉
μανικακος
23 Μαΐου, 2011 11:08 μμ
ου ρε και συ…. 🙂
johnk
23 Μαΐου, 2011 11:38 μμ
Δεεεεεεεεεν…Συγκηνιτικος δεν λεω αλλα λιγο πλαστος θα ελεγα..δεν ξερω..Ειδικα το μικρες χαρες δεν μου αρεσει καθολου.. Τι να πω ισως δεν ειμαι για τετοια…Μερικες σκεψεις μ αρεσει να εκφραζονται πιο εμμεσα.
Eddie
24 Μαΐου, 2011 12:18 μμ
περι γουστου κολοκυθοπιτα φιλε μου 😉
katy
24 Μαΐου, 2011 7:40 πμ
Μανικάκο, ποτέ δεν με απογοητεύεις…..
Τρυφερός, ευαίσθητος, με μεγάλη καρδιά, πάντα ανθρώπινος και γενναίος.
Να’ σαι πάντα καλά.
“Ένας δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη. Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων”.
Μαχάτμα Γκάντι (1869-1948), Ινδός Ηγέτης.
Eddie
24 Μαΐου, 2011 12:31 μμ
Αν κατι δε μου αρεσε στη δευτερη ταινια, ειναι οι συνειρμοι που μου προκαλεσαν με την (παλιοτερη) διαφημιστικη καμπανια της Vodafone «ζησε τη στιγμη». Δε λεω οτι οι προθεσεις του δημιουργου ηταν ιδιες με των διαφημιστων, αλλα οι δευτεροι συνειδητα προωθουσαν το μηνυμα των «μικρων στιγμιαιων χαρων» (και παντως ατομικων και καταναλωτικων) μακρια απο τις συλλογικες εμπειριες, μακρια απο τις μεγαλες αφηγησεις (και τις μεγαλες χαρες)…
μανικακος
24 Μαΐου, 2011 12:37 μμ
ναι,γιατι εχουμε προσυλωθεί στο μέλλον και χανουμε την καθημερινότητα και την ομορφιά της στιγμής…
νομιζω οτι αυτές ειναι οι μικρές χαρές,αλλα δεν νομίζω οτι σε αποκόβουν απο τις συλλογικές εμπειριες οπως λες.
Eddie
24 Μαΐου, 2011 12:42 μμ
Δε λεω αυτο. Λεω οτι δεν ειναι εκει το «μυστικο της ευτυχιας». Ισα ισα πιστευω οτι η παλη για τα «μεγαλα» ειναι που δινει και μια επιπροσθετη αξια και στα «μικρα» ή οτι και τα μικρα πολλες φορες ειναι εκδηλωσεις των «μεγαλων». Πχ η τρυφερη αγκαλια το πρωινο στο κρεβατι, μπορει να φανταζει μικρη, αλλα ο ερωτας απο οπου πηγαζει, καθε αλλο παρα μικρος ειναι 😉
simon
24 Μαΐου, 2011 12:54 μμ
Εγώ πιστεύω ότι μπορούμε να απολαμβάνουμε τα «μικρά» και να παλεύουμε την ίδια ώρα για τα «μεγάλα». Αρκεί να μην επιτρέπουμε σε κανένα από τα δύο να μας απορροφήσει ολοκληρωτικά.
Eddie
24 Μαΐου, 2011 12:56 μμ
εγω λεω οτι ειτε το συνειδητοποιουμε, ειτε οχι, τα μικρα με τα μεγαλα συνδεονται διαλεκτικα μεταξυ τους 😉
www.aksioprepeiakantoxh.com
24 Μαΐου, 2011 1:21 μμ
Εκπληκτικό(ς)…
http://www.aksioprepeiakantoxh.com