Sous les pavés, la plage…

Posted on 7 Μαΐου, 2011 2:22 μμ από

15


ο Μάης του ’68 μεσα απο εικόνες και ήχους….

«Λυσσασμένοι όλων των χωρών ενωθείτε!»
ΦΤΥΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ!

Η δίψα για ζωή που ξεχύθηκε στο Καρτιέ-Λατέν εμφανίστηκε μέσα στην ιστορία σαν ένα απ’ αυτά τα κύματα χαράς που αιφνιδιάζουν ένα κόσμο όπου η εγγύηση ότι δεν θα πεθάνεις από πείνα ισοδυναμεί με τη σιγουριά ότι θα ψοφήσεις από πλήξη. Το αίμα των μπάτσων είναι μεθυστικό, κι είναι πολύτιμες οι στιγμές όπου η ζωή αναδύεται τόσο έντονα μέσα απ’ τους βάλτους του μη αυθεντικού, για να σκουπίσει εύσχημα πολλούς μυξιάρηδες ανθρωπιστές. Επιτέλους απελευθερωμένες απ’ τον κλοιό των καταναγκασμών και της απομόνωσης, οι από τόσο καιρό ανικανοποίητες επιθυμίες μας απόλαυσαν εδώ μια μεγάλη μερίδα ευχαρίστησης.
Είναι μόνο μια αρχή…

(η πρώτη παράγραφος μπροσούρας που κυκλοφόρησαν
ΟΙ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΜΟΝΖΕΡΟΝ μετά το τέλος των καταλήψεων.
Περιλαμβάνεται στο βιβλίο του Rene Vienet:
«ΜΑΗΣ 1968, Λυσσασμένοι και Σιτουασιονιστές στο κίνημα των καταλήψεων«,
εκδ. Διεθνής Βιβλιοθήκη, μετ. Μαριας Ζακκα.

 

Aπό wikipedia:

Ο όρος Μάης του ’68 (γνωστός και ως Γαλλικός Μάης) περιγράφει την πολιτική και κοινωνική αναταραχή που ξέσπασε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια των μηνών Μαΐου-Ιουνίου του 1968. Τα γεγονότα ξεκίνησαν από κινητοποιήσεις των Γάλλων μαθητών και φοιτητών, επεκτάθηκαν με γενική απεργία των Γάλλων εργατών και τελικά οδήγησαν σε πολιτική και κοινωνική κρίση, που άρχισε να παίρνει διαστάσεις επανάστασης και οδήγησε στη διάλυση της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και την προκήρυξη εκλογών από τον τότε πρόεδρο Σαρλ Ντε Γκωλ.

Μερικοί φιλόσοφοι και ιστορικοί έχουν υποστηρίξει ότι η εξέγερση ήταν το σημαντικότερο επαναστατικό γεγονός του 20ού αιώνα, επειδή δεν πραγματοποιήθηκε από μεμονωμένο πλήθος, όπως οι εργαζόμενοι ή οι φυλετικές μειονότητες, αλλά ήταν μια παλλαϊκή εξέγερση, άνευ φυλετικών, πολιτιστικών, ηλικιακών και κοινωνικών διακρίσεων.

οι εργάτες της Renault καλουν σε πορεία

Άρχισε ως σειρά απεργιών και καταλήψεων, που ξέσπασαν σε διάφορα πανεπιστήμια και γυμνάσια στο Παρίσι, μετά από τη διαμάχη με τους διοικητές των πανεπιστημίων και την αστυνομία. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Σαρλ Ντε Γκωλ να λύσει τις απεργίες με τη δράση της αστυνομίας κατάφεραν μόνο να οξύνουν την κατάσταση περαιτέρω, οδηγώντας σε οδομαχίες με την αστυνομία στο Quartier Latin. Ακολούθησε γενική απεργία από τους σπουδαστές και απεργίες σε όλη τη Γαλλία από δέκα εκατομμύρια Γάλλους εργαζομένους, κατά προσέγγιση δύο τρίτα του γαλλικού εργατικού δυναμικού. Κατά συνέπεια, ο Σαρλ Ντε Γκωλ διέλυσε την Εθνοσυνέλευση και προκήρυξε νέες κοινοβουλευτικές εκλογές για τις 23 Ιουνίου 1968.

Η κυβέρνηση βρέθηκε υπό κατάρρευση, αλλά ο επαναστατικός αναβρασμός έπαψε να υπάρχει σχεδόν τόσο γρήγορα όσο προέκυψε. Οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στις εργασίες τους, ωθημένοι από την Confédération Générale du Travail και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, που είχε καταδικάσει την εξέγερση και δεν συμμετείχε. Όταν τελικά πραγματοποιήθηκαν εκλογές τον Ιούνιο, το κόμμα του Ντε Γκωλ προέκυψε ακόμα ισχυρότερο από πριν.

Τα γεγονότα μπορεί να κατέληξαν σε πολιτική αποτυχία, αλλά είχαν τεράστιες κοινωνικές συνέπειες: μπορεί να μη διήρκεσαν ένα μήνα, αλλά ο όρος Μάης του ’68 έγινε συνώνυμο με την αλλαγή των κοινωνικών αξιών. Στη Γαλλία, θεωρείται ως σημείο-σταθμός για τη μετάβαση από το συντηρητισμό (θρησκεία, πατριωτισμός, σεβασμός στην εξουσία) στις φιλελεύθερες ιδέες (ισότητα, ανθρώπινα δικαιώματα, σεξουαλική απελευθέρωση). Στην Ευρώπη, αποτέλεσαν έμπνευση για παρόμοιους κοινωνικούς αγώνες αλλά και αφορμή για ρήξη ορισμένων κομματιών του σοσιαλιστικού κινήματος με τα παραδοσιακά κομμουνιστικά κόμματα.

12 Μαΐου 1968: Γενική απεργία «Τεράστια διαδήλωση στο Παρίσι και γενική απεργία. Περί τους 20.000 διαδηλωτές συγκεντρώνονται στο Πεδίον του Άρεως και ξεκινούν από εκεί για να καταλάβουν τη Σορβόννη».

μία μικρή μερίδα της γαλλικής κοινωνίας παραμένει εχθρική στο πνεύμα του ’68. Κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών το 2007, ο νυν πρόεδρος της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί ξεκίνησε μία εκστρατεία κατά της ηθικής κατάπτωσης του Μάη του ’68 κατηγορώντας τον για τα πάντα, από την εγκληματικότητα μέχρι την αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος

Daniel Cohn Bendit-Ο » κόκκινος Ντάνυ» πρωτοστατεί στον Μάη του ’68

Κάποτε ρωτήθηκε ο Γκοντάρ σε ποια συγκεκριμένη χρονική στιγμή έκανε το διάλειμμα από το αστικό στο επαναστατικό σινεμά και απάντησε: «κατά την διάρκεια των γεγονότων του Μαϊου- Ιουνίου 1968 στην Γαλλία»

==================================================================================

Caroline de Bendern, η“Marianne του 1968” φωτογραφία στις 13 μαίου 1968 στην πλατεία Denfert-Rochereau στο Παρίσι.

«Είμαστε  καθ’ οδόν προς τη Βαστίλη. Ανέβηκα στους ώμους ενός φίλου. Ζητούσαν κάποιον να  κρατάει τη σημαία κι εγω άρπαξα την  ευκαιρία διότι πόνεσαν τα πόδια μου απο το περπάτημα.Δεν ήθελα την κόκκινη σημαία γιατί οι κομμουνιστές σαμπόταραν το κίνημα, ούτε τη μαύρη γιατι δε γνωρίζω τίποτα για τους αναρχικούς . Πήρα τη σημαία του Βιετνάμ γιατί  είναι σύμβολο ενός πολέμου που όλη η νεολαία κατακρίνει.Ξαφνικά νιώθω το ενδιαφέρον όλων επάνω μου και παίρνω πόζα…..

Θέλω να είμαι ωραία  μπροστά στο πλήθος που ακτινοβολεί,  με το βαρύ σύμβολο στο χέρι μου, δεν παίζω πια κανένα ρόλο…..γίνομαι αυτό που παρίστανα…εγώ, η αγγλίδα αριστοκράτισσα αντιλήφθηκα τη βαρύτητα της στιγμής και την ευθύνη μου.»

Η Caroline de Bendern ηταν 23 ετών.*

*μετάφραση Huguette Demorieux

La Marianne de 1968

=================================================================================

οδομαχίες-συνελεύσεις-πορείες.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

==================================================================

«Πεθαινοντας στα τριαντα» του Romain Goupil

=================================================================================

τα συνθήματα του ’68:

«Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου ή βγες ξανά στους δρόμους της φωτιάς»

 Κάτω από το λιθόστρωτο η παραλία

Κάτω από το λιθόστρωτο η παραλία

Απαγορεύεται το απαγορεύεται.

 Η Φαντασία στην Εξουσία

Να ‘στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο.

Διαβάστε λιγότερο, ζήστε περισσότερο.

Η ανία είναι αντεπαναστατική.

Δεν θα αξιώσουμε τίποτα, δεν θα ζητήσουμε τίποτα. Θα πάρουμε, θα καταλάβουμε.

Το αφεντικό έχει ανάγκη εσένα, δεν τον έχεις εσύ ανάγκη.

Εργαζόμενε: Είσαι 25 χρονών αλλά το συνδικάτο σου είναι του προηγούμενου αιώνα.

Αγοράζουν την ευτυχία σου… Κλέψ’ την.

Ήρθα. Είδα. Πίστεψα.

Η ποίηση βρίσκεται στους δρόμους.

η αστυνομία σας μιλα μεσα απο τα δελτία των 8:00

Το αλκοόλ σκοτώνει. Πάρτε LSD.

Ούτε Θεός ούτε αφέντης

Κηρύξατε την πόλη σε κατάσταση διαρκούς ευτυχίας

Η αυθάδεια είναι το νέο επαναστατικό όπλο

Θεέ υποψιάζομαι ότι είστε αριστερός διανοούμενος

Μην παίρνετε το ασανσέρ , πάρτε την εξουσία

Προλετάριος είναι αυτός που δεν έχει ισχύ πάνω στην ζωή του και το ξέρει

Η δράση δεν πρέπει να είναι αντίδραση αλλά δημιουργία

Αστοί δεν καταλάβατε τίποτα

==================================================================================

Μεγάλες νύχτες, Μικρά πρωινά

==================================================================================

================================================================================

Σαρκοζάκο, σου’ρχεται….

Je t’aime ! Oh ! dites-le avec des pavés

μανικάκος

Sous les pavés, la plage…

Ετικέτα: , , ,
Posted in: Κινήματα-Ακτιβισμός