Είναι θυσία…

φωτογραφία του Σπύρου Τσακίρη

«Μην το κοιτάς από τα ψηλά. Να κατεβείς εκεί κάτω,να μπεις μέσα, να δεις πως είναι η άβυσσος»μου λέει ο μπάρμπα-Γιώργος, χτυπώντας μου τον ώμο.

Ο μπάρμπα- Γιώργος, κοντά στα εβδομήντα πέντε και ακόμα δουλεύει στην ζώνη. Ούτε που θυμάται πότε πρωτόπιασε δουλειά.

Πέραμα σήμερα

Η εργασία δυνατόν να ενέχει τη συναίσθηση της δυνατότητας για δημιουργία. Δεν ταυτίζεται σε καμία περίπτωση με τη δημιουργία ή τη δημιουργικότητα βέβαια.  Η εργασία περιέχει και παράγει και τον πλούτο του ανθρώπινου κόσμου στηρίζοντας την υπάρχουσα κοινωνική δομή. Ένα μοντέλο εργασίας σε έναν κόσμο που χαρακτηρίζεται από τις υπάρχουσες οικονομικές σχέσεις αναπαράγει μέσω της αλλοτριωτικής του  φύσης τον ίδιο τον κόσμο που την περιβάλλει. Το μοντέλο εργασίας , ειδικά αν κάποιος αναλογιστεί τον ανθρώπινο χρόνο που αυτή καταλαμβάνει στην κοινωνική πραγματικότητα, είναι επίσης και το κυρίαρχο νήμα του ιδεολογικού πλέγματος που περιβάλλει τις κοινωνίες μας. Όμως αυτό είναι ένα νεφελώδες ή μη και πάντως σίγουρα επιφανειακό και φιλοσοφίζον μοντέλο προσέγγισης της πραγματικότητας της εργασίας.

Μπορούμε να το συζητάμε, να το εμπλουτίζουμε και να το αμφισβητούμε… με την άνεσή μας, μέχρι να το κατανοήσουμε θεωρητικά. Αλλά αν καταφέρουμε κάποτε το κοιτάξουμε στα μάτια θα δούμε και το άλλο πρόσωπο του Ιανού. Γιατί το θέμα δεν είναι η εργασία, είναι η θυσία.

Η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος είναι το κεντρικό «πρόσωπο» όταν κάποιος καταπιάνεται με τα εργατικά ατυχήματα που μετρούν νεκρούς,  και η αφορμή αυτή τη φορά είναι πέρα από το ένα αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο της ασφάλειας και η εξής:

Σήμερα (Πέμπτη) στις 9.00 το πρωί (οι εργάτες της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης) θα συγκεντρωθούν έξω από τα δικαστήρια του Πειραιά, όπου αναμένεται να γίνει η δίκη των κατηγορουμένων για το δυστύχημα που είχε συμβεί τον Ιούλιο του 2008 στο υγραεριοφόρο «Friendship gas» του εφοπλιστή Πετρίδη στο Πέραμα, στη δεξαμενή του οποίου είχαν χάσει τη ζωή τους 7 εργάτες (5 Ελληνες και 2 αλλοδαποί) και ο Φιλιππινέζος υποπλοίαρχος. Στις 6.30 το απόγευμα θα συγκεντρωθούν στην πλατεία Ηρώων στο Πέραμα.

Φωτογραφία του Σπύρου Τσακίρη

Η ιστορία του «Friendship gas» που με το τόσο «φιλικό» όνομα έγινε το κρεματόριο  7 ανθρώπων καταγράφηκε όταν συννέβει.

Ήτανε Πέμπτη 24 Ιουλίου του 2008, 4 το απομεσήμερο. Το γκαζάδικο «FRENDSHIPGAS», ύστερα από θερμική ανάφλεξη αρπάζει φωτιά και οι νεκροί στο αμπάρι Νο 3 φτάνουν τους 8. Βεβαίως, το Πέραμα θρηνεί ξανά

Για το πως τα αίτια καταγράφονται ανάλογα με το ποιός διενεργεί την έρευνα, αρκεί να διαβάσει κάποιος τα παρακάτω δύο διαφορετικά πορίσματα:

Στο πόρισμα των εμπειρογνωμόνων , που στάλθηκε στην εισαγγελία Πειραιά λίγες μέρες μετά το δυστύχημα, οι τρεις πραγματογνώμονες (η ανακρίτρια έχει εν τω μεταξύ αρνηθεί να υπάρχει εκπρόσωπος εργαζομένων στις έρευνες) αναφέρουν:

«Η πλέον πιθανή και εύλογη αιτία εκδήλωσης της πυρκαγιάς, που συνέβη στις 16:15 της 24-07-2008, στον κενό χώρο της Νο 3 δεξαμενής φορτίου του υγραεριοφόρου πλοίου «Friendship gas», με αποτέλεσμα τον θάνατο 7 εργαζομένων εξωτερικού συνεργείου επισκευών και ενός μέλους του πληρώματος του πλοίου, οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα σε αμέλεια του Β. Καββαδία, τεχνίτη ελασματουργού και του άτυχου βοηθού του Κωνσταντίνου Οικονομάκη…

…Εάν από τους υπεύθυνους των εργασιών επισκευής του πλοίου είχαν ληφθεί και εφαρμοσθεί ορθά όλες οι διατάξεις και ρυθμίσεις της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια της εργασίας, ήταν δυνατόν να είχε αποφευχθεί η ταχεία εξάπλωση και ενδυνάμωση της πυρκαγιάς και τα εξ’ αυτής προκληθέντα αποτελέσματα ήταν διαφορετικά εάν ληφθεί υπόψη και το γεγονός ότι σύμφωνα με τις διενεργηθείσες τοξικολογικές εξετάσεις των θανόντων, οι επτά (7) από τις (8) αυτές εξετάσεις αναφέρουν ότι ο θάνατος επήλθε συνεπεία ασφυκτικού θανάτου συμβατού με πρόκληση του δια εισπνοής μονοξειδίου του άνθρακος.»

 Ένοχοι οι νεκροί…

Αλλά μία άλλη υπηρεσία δίνει διαφορετικά αίτια…

Σε έλλειψη μέτρων ασφάλειας οφείλεται το πολύνεκρο δυστύχημα στο υγραεριοφόρο «Friendship Gas» στη ναυπηγοεπισκευστική Ζώνη Περάματος στις 24 Ιουλίου 2008, σύμφωνα με το πόρισμα που παρέδωσε το Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας στο υπουργείο Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας.

Ειδικότερα στην έρευνα που διενεργήθηκε για τις αιτίες του δυστυχήματος που είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο οκτώ ανθρώπων, ενός ναυτικού και επτά εργαζομένων στο συνεργείο επισκευών, από τρεις εξειδικευμένους και έμπειρους τεχνικούς επιθεωρητές εργασίας και που παραδόθηκε και στον εισαγγελέα Πειραιά, συμπεραίνεται ότι: «Την ημέρα του ατυχήματος (24-7-2008) εκτελούνταν ελασματουργικές εργασίες στο αριστερό μέρος του κενού χώρου (void space) Νο 3 – εντός του οποίου συνέβη το ατύχημα.

Μεταξύ 15:30 μ.μ. και 16:00 μ.μ εκδηλώθηκε φωτιά η οποία αφορούσε προπάνιο το οποίο τροφοδοτούσε εργαλεία τα οποία χρησιμοποιούσαν εργαζόμενοι».

Οι αιτίες

Οι πιθανές αιτίες της πρόκλησης διαρροής προπανίου σύμφωνα με το πόρισμα είναι:

«- Διαρραγή ήδη φθαρμένων σωλήνων προπανίου. Τα υπόλοιπα τμήματα των σωλήνων που ήταν στο κατάστρωμα και δεν υπέστησαν ζημιές λόγω της φωτιάς, δείχνουν ότι δεν ήταν γενικά σε καλή κατάσταση οι ελαστικοί σωλήνες και δεν αποκλείεται σπάσιμο κάποιου από αυτούς.

– Καταστροφή – καύση ελαστικών σωλήνων προπανίου, οι οποίοι έλιωσαν είτε,

α) λόγω του ότι αυτές διέρχονταν (εφάπτονταν) επάνω από την επιφάνεια μεταλλικών ελασμάτων κατά την εκτέλεση εργασιών φλογοκοπής ή συγκόλλησης στην από κάτω ακριβώς επιφάνεια του δαπέδου αυτού ή

β) λόγω σπινθήρων από διπλανές εργασίες φλογοκοπής.

– Είτε από τον συνδυασμό των δύο πιο πάνω περιπτώσεων».

Τα μέτρα ασφάλειας 

Λαμβάνοντας υπόψη τις μαρτυρίες, καθώς και την αυτοψία – εξέταση του χώρου συμπεραίνεται από τους διερνεργήσαντες την αυτοψία ότι το δυστύχημα «οφείλεται σε έλλειψη μέτρων ασφαλείας». Συγκεκριμένα οι επιθεωρητές επισημαίνουν:

«1) Δεν υπήρχε ορθή επίβλεψη της εργασίας ώστε οι ελαστικοί σωλήνες οξυγόνου – προπανίου να είναι σε άριστη κατάσταση.

2) Δεν υπήρχαν κατάλληλα πυροσβεστικά μέσα τα οποία πιθανόν θα βοηθούσαν στην κατάσβεση της αρχικής εστίας ή έστω στην καθυστέρησης της φωτιάς και σε συνδυασμό με «τσάκισμα» των ελαστικών σωλήνων θα έδιναν τη δυνατότητα απομάκρυνσης των εργαζομένων

3) Δεν υπήρχε ορθή εργασιακή πρακτική κατά παράβαση των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 32 του Ν1568/85. Συγκεκριμένα οι εργασίες στο εν λόγω πλοίο μπορούσαν να γίνουν αφού πρώτα το πλοίο είχε εισέλθει σε μόνιμη ή πλωτή δεξαμενή ή να υπήρχε πλαγιοδετημένο σε αυτό, πλωτό σκάφος ή πλατφόρμα (λάντζα, σάτι).

Αυτό έδινε τη δυνατότητα να δημιουργηθούν ανοίγματα στα εξωτερικά πλαϊνά τοιχώματα του πλοίου, ικανά να λειτουργήσουν ως έξοδοι διαφυγής όπου θα υπήρχε δυνατότητα μετάβασης – διαφυγής των ευρισκόμενων εκτός του χώρου που συνέβη το ατύχημα, σε περίπτωση ανάγκης.

4) Δεν υπήρχε σχέδιο διαφυγής και διάσωσης κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 18 του Ν. 1568/85, σύμφωνα με το οποίο «ο εργοδότης οφείλει να καταρτίσει σχέδιο διαφυγής και διάσωσης από τους χώρους εργασίας, εφόσον απαιτείται από τη θέση, την έκταση και το είδος της εκμετάλλευσης».

Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος είναι πια διάσημη για τους εργατικούς θανάτους – δολοφονίες ανθρώπων την ώρα που προσπαθούν απλά να βγάλουν το μεροκάματο. Όπως είναι γνωστή και για την ανεργία. Το ένα «φαινόμενο» θρέφει το άλλο… όσο πιο απελπισμένος για δουλειά τόσο πιο πολύ κάνεις ότι δουλειά βρεθεί μπροστά σου, αδιαφορώντας για το εργασιακό περιβάλλον και τις συνθήκες ασφάλειας. Και βέβαια ο εφοπλιστής ενδιαφέρεται για την ιδιοκτησία του και το κέρδος του.

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Το προσκλητήριο απλά επιβεβαιώνει ότι δεν υπάρχει τυχαιότητα  και ειδικά εφόσον προφανώς δεν αναφέρονται όλα τα περιστατικά, αλλά δείγμα που με μια πρώτη έρευνα βρίσκει κάποιος στο διαδίκτυο…

Σεπτέμβριος 1988. Το δεξαμενόπλοιο «ΑΝΑΤΖΕΛ ΓΚΡΕΪΝΤΝΕΡΣ», ύστερα από μία εκκωφαντική έκρηξη σκίζεται στα δυο. Ο χρονοβόρος καθαρισμός από τα θανατηφόρα αέρια (free gas) που απαιτείται πριν την έναρξη των εργασιών μέσα στα κουρασμένα αμπάρια του πλοίου, προφανώς είναι διαδικασία που ξεπερνιέται εύκολα στη νομοθετική ελαστικότητα του εφοπλιστικού κέρδους. Τραγικός απολογισμός: επίσημα, 10 νεκροί και 20 τραυματίες στο αμπάρι Νο 2.

Μάρτιος 1997. Το γκαζάδικο «Ευγενία» γίνεται ενέδρα θανάτου για τους μεταλλεργάτες της Ζώνης. Ο απολογισμός της τρομακτικής έκρηξης που ταράζει το μεσημέρι της 15ης Μαρτίου την πόλη του Περάματος είναι τρεις νεκροί και αρκετοί τραυματίες. Το «Ευγενία» σκίστηκε στα δύο από την έκρηξη, ενώ τα κορμιά των θυμάτων είχαν εκτοξευτεί σε απόσταση ακόμη και 100 μέτρων από το πλοίο.

Δεκέμβριος 1999. Ο καθαριστής Λευτέρης Τσιέχου βρίσκει τον θάνατο μέσα στη δεξαμενή του «Ασφαλτ Τρέιντερ», όταν αρπάζει φωτιά η πίσσα την οποία προσπαθούσε να καθαρίσει από τη δεξαμενή. Το πλοίο είχε αρπάξει πάλι φωτιά δύο μήνες πριν από τη θανατηφόρα έκρηξη.

Ιούνιος 2000. Μια εκκωφαντική έκρηξη τραντάζει τη Σαλαμίνα και το Πέραμα. Δεν είναι η μόνη. Ακολουθούν κι άλλες, ενώ τεράστιες φλόγες ξεπηδούν από το δεξαμενόπλοιο – διαχωριστήρα αποβλήτων πετρελαίου «SLΟΡS». Πολύ σύντομα οι φλόγες τυλίγουν ένα μικρότερο πλοίο που είναι αγκυροβολημένο δίπλα, με αποτέλεσμα σύννεφα καπνού να σκεπάσουν την περιοχή και να γίνονται ορατά ακόμα και από τον Πειραιά. Κομμάτια των δυο πλοίων εκσφενδονίζονται. Στην περιοχή επικρατεί πανικός. Τη στιγμή της έκρηξης μέσα στο δεξαμενόπλοιο βρίσκονται τέσσερις ναυτεργάτες. Οι τρεις καταφέρουν να ξεφύγουν, όμως ο 24χρονος Βλάσης Βλασσόπουλος εντοπίζεται νεκρός.

Οκτώβριος 2001. Πέντε εργατοτεχνίτες αφήνουν την τελευταία τους πνοή στα έγκατα του γιγαντιαίου δεξαμενόπλοιου «Σέιλορ», το οποίο κατασκευάζεται στην Κυνόσουρα Σαλαμίνας. Στις δεξαμενές του πλοίου υπήρχαν κατάλοιπα πετρελαίου, με αποτέλεσμα να προκληθεί έκρηξη, από την οποία σκοτώθηκαν οι 5 άνδρες.

Γενάρης 2002: Τραγικό θάνατο βρήκε στο Πέραμα ο 55χρονος εργάτης Δημήτρης Χρήστου ο οποίος, ενώ πραγματοποιούσε εργασίες στη θαλαμηγό «Ακουα Μπέρτζιν», έπεσε από ύψος περίπου 2 μέτρων. Ο άτυχος εργάτης, που ήταν μέλος συνεργείου επισκευών, εργαζόταν στα ναυπηγεία «Αφοί Χαλκίτη».

 Δευτέρα 16 Ιουλίου του 2007. Το τάνκερ «Ailsa Craig», έχει περάσει «επίσημα» από τη διαδικασία του free gas κι όμως αναφλέγεται και θανατώνει ακαριαία δύο σωληνουργούς. [Δείτε και την επιστολή του δικηγόρου Φραγκίσκου Ραγκούση για το θέμα.] 

Πέμπτη 24 Ιουλίου του 2008. Το γκαζάδικο «FRENDSHIPGAS», ύστερα από θερμική ανάφλεξη αρπάζει φωτιά και οι νεκροί στο αμπάρι Νο 3 φτάνουν τους 8. Βεβαίως, το Πέραμα θρηνεί ξανά

Είναι θυσία…

Πηγές ενδεικτικά:

Ελευθεροτυπία [1] [2], Ναυτεμπορική, Άνθρωποι από καλαμπόκι, Στάση στο Χαλάνδρι

Διαβάστε επίσης:

Φάκελος Εργατικά Ατυχήματα: πεθαίνοντας στη δουλειά

Πέραμα σήμερα (του Σπύρου Τσακίρη) από όπου και το φωτογραφικό υλικό που χρησιμοποίησα όπως και η εισαγωγή του κειμένου.

Jaquou Utopie 

shortlink: http://wp.me/p1pa1c-9oT

Ετικέτα: Εργασιακές σχέσεις, Εργατικό Ατύχημα, Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, Πέραμα

Posted in: Ανθρώπινα δικαιώματα, Ελλάδα, Ζωή