του Γαλαξιάρχη
Ένα από τα αναμφισβήτητα ταλέντα της λεγόμενης “ανανεωτικής αριστεράς” είναι να παίρνει τη λαϊκίστικη ρητορική του ΠΑΣΟΚ και να την περνάει από την κρεατομηχανή της πολιτικής ορθότητας, παράγοντας “προοδευτική πολιτική φιλολογία”. Ποιος θα περίμενε όμως ότι η καθωσπρέπει αριστερά της ευθύνης θα έφτανε να τσιτάρει Πάγκαλο και μάλιστα το χειρότερο Πάγκαλο των τελευταίων δεκαετιών;
Η ταπεινότατη (για άπλυτο αριστεριστή) και πάγια άποψη του συντάκτη είναι ότι ο χώρος της “ανανέωσης” πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή να περιφέρει ως γκουρού στη φορμόλη, τον υπέργηρο “Νέστορα της Αριστεράς”, Λεωνίδα Κύρκο, γιατί ο -κατά τ’ άλλα συμπαθής- 87χρονος πολιτικός έχει καταντήσει από Νέστορας… Μητσοτάκης της Αριστεράς. Η δημοσιοσχεσίτικη εκμετάλλευσή του από όλο το μιντιακό κατεστημένο, εθνικών εργολάβων, εφοπλιστών, λαθρεμπόρων και ραντιέρηδων, δεν τιμά ούτε τον Κύρκο, ούτε κανέναν τους.
Σε σημερινή του συνέντευξη στο “Βήμα”, ο Λ. Κύρκος, ρωτήθηκε για τα “κινήματα απειθαρχίας” που έχουν θορυβήσει την κυβέρνηση και τους συνεργάτες της πολύ έντονα τις τελευταίες εβδομάδες. Ο πνευματικός πατέρας του “ανανεωτισμού” απάντησε:
«Ποτέ δεν είδα με συμπάθεια τα κινήματα ανυπακοής και απειθαρχίας, ιδίως όταν διαμορφώνονται από εντελώς ετερόκλητες δυνάμεις, αλλά και από τους λεγόμενους αγανακτισμένους πολίτες. Βεβαίως είναι διαφορετικό ζήτημα αυτό της Κερατέας, καθώς έχει έντονο το τοπικό στοιχείο, και άλλο οι δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζουν αρκετοί συμπολίτες μας λόγω της αύξησης της τιμής του εισιτηρίου».
Εκεί λοιπόν που ο αναγνώστης αρχίζει να υποθέτει ότι θα ακολουθήσει μία σοβαρή πολιτική ανάλυση των όντως ετερόκλητων ομάδων αντίστασης, αντίδρασης και “αγανάκτησης”, ο Λεωνίδας συμπληρώνει αμέσως μετά:
«Για την ιστορία να σας θυμίσω πάντως ότι και ο Μουσολίνι ήταν θιασώτης των απολίτικων και λαϊκίστικων κινημάτων ανυπακοής και απειθαρχίας…».
Έτσι από την πολιτικά ορθή εισαγωγή με το διαχωρισμό των κινημάτων, η επόμενη πρόταση διαλύει κάθε παρεξήγηση. Ναι μεν, κάποιοι είναι “καλοί” και κάποιοι “κακοί”, αλλά μην ξεχνάτε ότι όλοι τους είναι “παιδιά του Μουσολίνι”. Ακόμη όμως κι αν ο πλέον καλόπιστος πιστέψει ότι ο Λ. Κύρκος υπερβάλλει λιγάκι λόγω της παραδοσιακής του απέχθειας προς το μπάχαλο, η απάντηση στο επόμενο ερώτημα -που αφορά στα γιαουρτώματα του Πάγκαλου- ξεπερνά κάθε όριο διαστρέβλωσης, αλλά και ήθους θα πρόσθετα, καθώς υποτίθεται ότι αυτό αποτελεί την επιτομή της “ανανέωσης”.
«Οι προπηλακισμοί, οι επιθέσεις και οι διαπομπεύσεις πολιτικών είναι φαινόμενα απολύτως καταδικαστέα. Οσοι έχουμε ζήσει τις ταραγμένες δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 γνωρίζουμε πού μπορεί να οδηγήσουν όλα αυτά. Τότε αντίστοιχες επιθέσεις βίωναν οι πολιτικοί της Αριστεράς, οι αγωνιστές κομμουνιστές. Η Ιστορία πρέπει να μας διδάσκει όλους. Τα κόμματα οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην αφήσουν να γεννηθεί το αβγό του φιδιού!».
Κι όμως, διά στόματος Λ. Κύρκου ο παγκαλισμός (συν. γκεμπελισμός). Τόσο οι επίσημοι όσο και οι παρακρατικοί μηχανισμοί της εξουσίας, που έδρασαν επί δεκαετίες στη χώρα μας, ταυτίζονται με τις -επαναλαμβάνω ετερόκλητες- λαϊκές αντιδράσεις στο πρόσωπο ενός κατεξοχήν εξουσιαστή που εκδηλώνονται -ακριβώς διότι είναι ετερόκλητες- αυθόρμητα και έξω από κέντρα αποφάσεων.
Σύντροφε Λεωνίδα, και καλά εμείς οι νεότεροι να διδαχτούμε από την ιστορία. Εσείς που τη γράψατε τη ρημάδα την ιστορία (και κοντεύετε να γίνετε μέρος της προϊστορίας) τι μάθατε από αυτήν;
Ότι ο Λαμπράκης ήταν αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΕΡΕ ή ότι ο Γκοτζαμάνης φοιτητής γαλλικού πανεπιστημίου υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μεταναστών; Ότι τι Ηλίας Ηλιού, τι Γιώργος Παπανδρέου; Τι εξόριστος αγωνιστής, τι διορισμένος υπουργός; Τι ΕΣΑτζης, τι “Στεϊτζής”;
Του Παγκαλισμού όμως το ανάγνωσμα στην “ανανεωτική αριστερά” έχει και συνέχεια. Ή μάλλον προηγούμενο…
Οι τρομοκράτες με τα γιαούρτια
Το παγκαλικό τσουβάλιασμα αποτελεί επίσημη γραμμή της ΔημΑρ, κάτι το οποίο διαπιστώνεται και σε πρόσφατη συνέντευξη (26/3) του εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, Α. Παπαδόπουλου, στην “Ημερησία” που τιτλοφορείται -τι πρωτότυπο;- “Αριστερά της ευθύνης”. Αναφερόμενος στις διαδηλώσεις, τα γιαουρτώματα και τους προπηλακισμούς (όλα μαζί στην ίδια πρόταση), ο κ. Παπαδόπουλος, ισχυρίζεται ότι:
«Συναντάμε καθημερινά το φαινόμενο των “αγανακτισμένων πολιτών” σε διαδηλώσεις με ακραίες πράξεις βίας, σε εκδηλώσεις που γίνονται στα πανεπιστήμια, στις παρουσιάσεις βιβλίων, στο μετρό, στα θέατρα, έξω από τα σπίτια των πολιτικών, εσχάτως και έξω από ταβέρνες. Τα φαινόμενα των λιντσαρισμάτων, των ξυλοδαρμών, των προπηλακισμών, των επιθέσεων με γιαούρτια είναι τα πιο επικίνδυνα για τη δημοκρατία μας.
Παρατηρούμε όλοι μας δυστυχώς με απάθεια μορφές κλασικού λαϊκισμού με το μανδύα του ριζοσπαστισμού, πασπαλισμένου σε αρκετές περιπτώσεις με ακροδεξιά, εθνοφοβικά στοιχεία. Την ίδια ώρα ένα κομμάτι των media συνεχίζει να χαϊδεύει αυτιά και να λαϊκίζει με όρους πελατείας. Το απωθητικό αυτό μείγμα τείνει να γίνει καθεστώς. Πρόκειται για ένα αυγό, που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζουμε τι μπορεί να βγάλει από μέσα του. Είναι ιστορικά επιβεβαιωμένο -χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ιταλία του 60’ και του 70’- ότι το επόμενο βήμα είναι τα όπλα και η τρομοκρατία ή οι αυτόκλητοι σωτήρες από τον εξωπολιτικό-επιχειρηματικό χώρο. Το μείγμα αυτό είναι προφανές ότι γοητεύει ένα κομμάτι της ανόητης αριστεράς και ένα κομμάτι της περιθωριακής δεξιάς».
Όταν ο Πάγκαλος καταφέρνει να συνδέσει στην ίδια πρόταση τον Μουσολίνι με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και την Κερατέα, προκαλεί στην καλύτερη περίπτωση γέλιο και στη χειρότερη οργή. Όχι όμως όταν η “αριστερά της ευθύνης” συντάσσεται απολύτως με την ίδια ακριβώς απαράδεκτη εξίσωση. Από τα χείλια του Κύρκου και του εκπροσώπου της ΔημΑρ οι φασιστογενείς αυτές γενικεύσεις συνθέτουν την “ευθύνη” και την “πρόοδο”. Την αξιοπρεπή… κατραπακιά στον μπαχαλοκίνητο αριστερισμό και τον λαϊκίστικο εθνικισμό. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε να κάνουμε με ένα βαθύτατα υπαρξιακό πρόβλημα που ανάγεται στη σφαίρα της ψυχολογίας, καθώς πρόκειται για έκφραση μίσους του μυαλού απέναντι στο σώμα. Μία Αριστερά που απεχθάνεται τη λαϊκή της καταγωγή και βάση και καταντά να σιχαίνεται την ίδια την κοινωνία, ως πλήθος πολιτικά αγράμματων και ιδεολογικά ανώριμων ατόμων που χρειάζονται επειγόντως καθοδήγηση και νουθεσία. Μαθήματα κινηματικού σαβουάρ βιβρ και αστικοδημοκρατικού καθωσπρεπισμού.
Δύο λόγια για το “Κίνημα της Αγελαδίτσας”
Επειδή πολύ φοβάμαι ότι οι οπαδοί της Αριστεράς της ευθύνης, της προόδου και του εκσυγχρονισμού, μπορεί και να παρεξηγήσουν τα γραφόμενά μου, οφείλω να σταθώ στις διάφορες κινήσεις αντίδρασης και να κάνω αυτό που αρνούνται εκείνοι πεισματικά: να τις διαχωρίσω.
;Πράγματι έχουμε να κάνουμε με ετερόκλητες ομάδες, διαφορετικών συμφερόντων και πολύ συχνά άνευ ταξικών χαρακτηριστικών. Το μόνο κοινό τους σημείο είναι ότι αποτελούν έκφραση της λαϊκής αντίδρασης και οργής απέναντι σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα. Η ειδοποιός διαφορά έχει να κάνει με την υποκίνηση. Εκείνες οι αντιδράσεις που έρχονται πραγματικά από τα κάτω, ακόμη κι αν δεν έχουν ταξική αυτοσυνείδηση, μαζικοποιούνται και εξελικτικά καταντά αδύνατο να καθοδηγηθούν (βλ. Κερατέα και κίνημα “Δεν πληρώνω”). Κάποια εθνικομπάχαλα γκρουπούσκουλα είναι απολύτως διακριτά γιατί έχουν το χαρακτήρα του διάττοντα αστέρα. Περνούν και σβήνουν χωρίς να μαζικοποιηθούν. Τα φαινόμενα της δεξιάς κατά βάση υποκίνησης, όπως π.χ. οι “πολιορκίες” σπιτιών πολιτικών, δεν έχουν διάρκεια και ξεφουσκώνουν γρήγορα. Αν ήθελε η “προοδευτική αριστερά” να ασχοληθεί πραγματικά με ένα ανησυχητικό ακροδεξιό σύμπτωμα και να πάψει επιτέλους να ταυτίζει την αριστερά (της) με το χώρο της εθνικοφροσύνης, είναι το ξενοφοβικό σύνδρομο που αναπτύσσεται παραδοσιακά σε εποχές οικονομικής κρίσης και που στη χώρα μας κινδυνεύει να οδηγήσει στη συγκρότηση “ομάδων κρούσης” απέναντι στο διαφορετικό. Και το διαφορετικό δεν είναι ο Πάγκαλος (σ.σ. ήμαρτον ΔημΑριώτες και ΔημΑριώτισσες). Το διαφορετικό είναι ο μετανάστης, ο αλλόθρησκος, ο αναρχικός και οσονούπω (ελπίζω να διαψευστώ) η πόρνη και ο ομοφιλόφυλος. Αν θέλετε να κάνετε μαθήματα ιστορίας, αφήστε την Αγελαδίτσα στην άκρη και μάθετε να ξεχωρίζετε την… βούρτσα.
Ωστόσο πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχει μία δόση αλήθειας στην αντίληψη ότι μέρος των αριστερών επιχαίρει για κάθε αντίδραση. Χρειάζεται όντως προσοχή στη διάκριση του κινηματικού και του συλλογικού από το αντιδραστικό, ειδικά από εκείνους τους πολίτες που αντιλαμβάνονται τι σημαίνει ταξική συνείδηση και πόσο σημαντική είναι η ανάπτυξή της στις λαϊκές μάζες, γιατί σε αντίθετη περίπτωση αποτελεί πανθομολογούμενο ιστορικό φαινόμενο η άνθιση του φασισμού. Και σύντροφοι, δεν έχουμε την πολυτέλεια να ζήσουμε “ημέρες του ‘36” στη χώρα μας.
Zaphod
Short Link: http://wp.me/p1pa1c-99C
oldboy9
3 Απριλίου, 2011 1:59 μμ
Θυμίζει λίγο Λένιν ο Κύρκος στη photo!
Αυτό σαν πρώτη εκτίμηση, Ερυθρές Ταξιαρχίες, Μουσολίνι, Πάγκαλος, Κύρκος δεν μπορεί κάτι σατανικό θα έχει κατά νου ο Γαλαξιάρχης μας 😉 🙂
zakwer1
3 Απριλίου, 2011 2:06 μμ
Οι αγανακτισμενοι πολιτες στα ΜΜΕ και σε αλλους γραφονται χωρις εισαγωγικα οταν προκειται για δρασεις τυπου Αγ.Παντελεημονας,Δεκεμβρης 2008 κτλ, αλλα με εισαγωγικα οταν προκειται για κινηματικες δρασεις,εναντιον του πολιτικου συστηματος κτλ
Αηδια
zakwer1
3 Απριλίου, 2011 2:11 μμ
Στην μια ειναι δικαιολογημενοι και ειλικρινεις, οταν προκειται για αγανακτιση εναντιον μεταναστων,κουκουλοφορων, απεργων και στην αλλη ειναι λαικιστομπαχαλοτζαμπατζηδοτρομοκρατες
oldboy9
3 Απριλίου, 2011 2:12 μμ
Είναι ξεφτίλα το πόσο χαμηλά έπεσε ο Λεωνίδας, κρίμα-κρίμα 😦
…Ο Μητσοτάκης της Αριστεράς, και λίγο είναι!
Capybara
3 Απριλίου, 2011 2:22 μμ
Νομίζω ότι ο Κύρκος δεν ξέπεσε, μάλλον πάντα έτσι ήταν. Απλά δεν θα το έθετα όπως ο Ράιζινγκ, γιατί σέβομαι τις φυλακές και τις εξορίες του (του Κύρκου, όχι του Ράιζινγκ)…
oldboy9
3 Απριλίου, 2011 2:24 μμ
Χαχαχαχα εξορία & φυλακή ο Rising! Δεν του το ‘χα!!! 🙂
risinggalaxy
3 Απριλίου, 2011 2:13 μμ
Κύρκο κλάσε μας.
oldboy9
3 Απριλίου, 2011 2:16 μμ
…έτσι ωμά ρε Rising! Αλλά ίσως είναι καλύτερα έτσι.
risinggalaxy
3 Απριλίου, 2011 2:39 μμ
Μα γιατί ρε φίλε; Αυτή η λογική του συγκεκριμένου ατόμου είναι που στέλνει 20χρονα στη φυλακή για τρομοκρατία και 15χρονα στο τάφο. Και λίγα είπα. Άντε γιατί με κάτι τέτοιους έχω αρχίσει και τη χάνω εντελώς τη ψυχραιμία μου.
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
3 Απριλίου, 2011 2:46 μμ
Και πού να δεις αύριο που σου ετοιμάζω απολογισμό του Ιδρυτικού Συνεδρίου της «Αριστεράς της Ευθύνης». Ξέρεις, εκεί που χειροκρότησαν το ΓΑΠ περισσότερο από το Φώτη. 😉
risinggalaxy
3 Απριλίου, 2011 3:02 μμ
μας κάνεις ασκήσεις θάρρους, έτσι κράτα μας σε φόρμα
koula
3 Απριλίου, 2011 2:52 μμ
……….
τι εγινε? ζηλεψατε Προεδρε απο τους αλλους διαφημιστες και προωθειτε τις «@γελαδιτσες»??
Μου ρε!
parameterλ
3 Απριλίου, 2011 2:52 μμ
Σωστό το συμπέρασμα στον επίλογο (μού΄ρθε στο μυαλό η εικόνα από την απεργία στο δημαρχείο), Zaphod. Για τον κύρκο, δεν έχω να πω και να μοιραστώ τίποτα κοινό μαζί του όσον αφορά τα αιτήματά για την κοινωνία το πολίτευμα, μα πραγματικά τίποτα και έτσι δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τις μουσολινικές παπάρες του κάθε ξεκούτη. Προτιμώ τα ετερόκλητα κινήματα που μοιράζονται κοινό σκοπό, παρά τις αυτόκλητες ταμπέλες «ευθύνης και υπευθύνων». Οπότε τον ρόλο του ιλλουμινάτου, μπορούν να τον κρατήσουν όσοι νομίζουν ότι κατέχουν την ιστορική αλήθεια, αυτά τα άτομα είναι η πέτρα του σκανδάλου εδώ και αιώνες σ΄αυτόν τον τόπο.
ντία
3 Απριλίου, 2011 3:24 μμ
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=390728&h1=true
τυχαίο; δε νομίζω…
antidrasex
3 Απριλίου, 2011 3:55 μμ
ΧΑχαχαχαχα, εν τω μεταξεί, ο Πρετεντέρ, διορθώνει τον Τσίπρα στη μετάφραση από τα … κινέζικα!
antidrasex
3 Απριλίου, 2011 3:51 μμ
Η επίθεση με γιαούρτια, αποκλεισμούς, ανυπακοή, εκκολάπτει το αβγό του φιδιού και είναι «ανευθυνότητα».
Η επίθεση σε μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, δικαιοσύνη είναι υπευθυνότητα και δημοκρατία.
Ααααχχ, γαμώ την Δημοκρατική μου Αριστερά…
Narrator
3 Απριλίου, 2011 3:59 μμ
Καλώς το παιδί!!
antidrasex
3 Απριλίου, 2011 4:04 μμ
καλώς σας βρήκα, σας παρακολουθώ λίγο καιρό τώρα, απλά σιωπηλός. Αλλά αυτή η ΔΗ.ΑΡΙ. (στο παγκράτι, διαμπερές, φωτεινό, με αστική κατεύθυνση) με βγάζει από την τρύπα μου.
Narrator
3 Απριλίου, 2011 4:07 μμ
10 λεπτά από το μετρό, πλήρως ανακαινισμένο πριν1 χρόνο… ας όψεται η φτώχια η καταραμένη!! 😉
Lotea
3 Απριλίου, 2011 4:23 μμ
Πάντως φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Το είπε και η Αλέκα….
Eddie
3 Απριλίου, 2011 4:34 μμ
εχεις καποιο λινκ να το δουμε;
Γιατι εγω εχω μεινει στη συνεντευξη της στην Κυριακατικη «Ε» οπου καταδικαζει τα γιαουρτια απο οπου κι αν προερχονται…
Lotea
3 Απριλίου, 2011 4:51 μμ
Μάλλον το ίδιο λέμε….
«Εμείς δεν υιοθετούμε τις κατηγορίες της κυβέρνησης, ανεξάρτητα από το ότι είναι στο αίμα του ΣΥΡΙΖΑ να απεχθάνεται το οργανωμένο ταξικό κίνημα και να λατρεύει τα μικροαστικά ξεσπάσματα κάθε είδους.»
http://www.zoomnews.gr/?p=80984
kris
3 Απριλίου, 2011 4:43 μμ
ακόμα να ψοφίσει ο παππούλης; Κάτι τέτοιοι ανεβάζουν το προσδόκιμο ζωής στα 90+
vassozacharof
3 Απριλίου, 2011 4:44 μμ
-Ο δουκας του long island ξαναχτυπα! τιμη και δοξα στην αυτοκρατορικη αριστερα του leo!
ανιστορητος, εως χυδαιος! Δεν ξερω αν φταιει η γεροντικη ανοια, μαλλον θα καταληξω οτι
παντα ετσι ηταν… ανθρωπος που μελεταει το μαρξισμο, ακομη και στα υστερα του,δεν μπορει
να χανει τον τροπο σκεψης και αναλυσης της πραγματικοτητας, αρα, ΠΑΝΤΑ ΕΤΣΙ ΗΤΑΝ.
-Μπορει και να κοβεται για νεος Περτινι, τωρα που στο Πασοκ τους τελειωσε ο παγκος…
-Το χρημα πολλοι εμισησαν, τη δοξα ουδεις…
giorgalis
3 Απριλίου, 2011 4:49 μμ
Πραγματικά γτπ είναι το παρεάκι της ΔΗΜΔΕΞ.
Μπορεί κανείς τους να μας πει τι διάολο είναι αυτή η «δημοκρατία» και τι η «ευθύνη»;
«Οταν τρώνε δεν μιλάνε», σκάστε και φάτε το παντεσπάνι σας επιτέλους καραγκιόζηδες!
johnk
3 Απριλίου, 2011 5:42 μμ
Παντως δεν ξερω..Δεν βρισκω λογο να μην τους ψηφισουν οι νομιμοφρωνες που τελευταια ειναι και το πιο ιν »κινημα»(βλεπε αντιδραστικους σε »δεν πληρωνω»,ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣ μεταναστες,γιαουρτωματα κλπ)..Εχουν πιασει το σφυγμο της εποχης..
nefeli7
3 Απριλίου, 2011 6:05 μμ
Aμαν πια με τα ραμολιμέντα…βαρέθηκα να τους ακούω, και αν δεν διάβαζα αυτό το άρθρο από τον ζάφοντ, δεν θα ήξερα τι είχε πει, παρότι είχα ακούσει ότι κάτι είπε, αλλά απαξιούσα να ασχοληθώ μ’αυτόν. Ελεος πια
katy
3 Απριλίου, 2011 9:03 μμ
Τί θυμήθηκα τώρα;
Κάποτε στο tvxs, είχα γράψει: «Καταλαβαίνεις ότι γέρασες, όταν στα γενέθλιά σου, τα κεριά κοστίζουν περισσότερο από την τούρτα».
Bob Hope, Αμερικανός Κωμικός.
Και η Κούλα, μου είχε πει το θεϊκό: «Καταλαβαίνεις ότι γέρασες, όταν στα γενέθλιά σου έρχεται ο Κύρκος».
🙂 🙂 🙂
Αφιερωμένο στον Κύρκο.
«Πρώτα ξεχνάς ονόματα, μετά ξεχνάς πρόσωπα, μετά ξεχνάς να ανεβάσεις το φερμουάρ και στο τέλος ξεχνάς να το κατεβάσεις».
George Burns (1896-1996), Αμερικανός Κωμικός.
μανικακος
3 Απριλίου, 2011 9:12 μμ
χαχαχαχαχαχα……. 😀 😀 😀 😀 😀 😀 😀
θεα!!!!!!! 🙂 🙂 🙂 🙂
katy
3 Απριλίου, 2011 9:17 μμ
Μανικάκο, δικό σου.
«Αν υπάρχει Θεός, τη βάψαμε».
Σύνθημα τοίχου.
μανικακος
3 Απριλίου, 2011 9:21 μμ
θα τον τρολαρουμε μεχρι να πεσει χαμω…. 🙂 🙂 🙂 🙂 🙂
simon
3 Απριλίου, 2011 9:35 μμ
Katy, καταπληκτικό! 😀 😀 😀
Ειδικά αυτό του George Burns!
Αυτός δεν είναι ο τύπος, που έπαιξε με το Γουόλτερ Ματάου σε μια φοβερή κωμωδία με τον (ελληνικό) τίτλο «Τα φιλαράκια»;;
katy
4 Απριλίου, 2011 7:06 πμ
simon,
H ταινία στην οποία αναφέρεσαι λέγεται «Buddy, Buddy» (1981) με τον ελληνικό τίτλο «Φιλαράκια» και ο Walter Mattau «έπαιξε» δίπλα στον Jack Lemmon.
Με τον Burns έπαιξαν μαζί στην ταινία «The sunshine boys» με τον ελληνικό τίτλο «Γκρινιάρηδες» (1977).
O George Burns ήταν απίστευτος ηθοποιός. Σε τρεις μάλιστα μυθικές ταινίες (Οh God, O God Book II και Oh God, You Devil), «έκανε» το Θεό!
Το χιούμορ του ήταν έμφυτο και μοναδικό. Να ‘ναι καλά εκεί που βρίσκεται!
Φυσικά, τέτοιες ταινίες, με τέτοιους ηθοποιούς, δεν βάζουν πια στην ελληνική τηλεόραση. Οι νεότερες γενιές, από κωμικούς, μόνο τον Eddie Murphy έχει γνωρίσει.
Α και τον …….Κύρκο (έτσι για να ‘μαι και εντός θέματος και να μη με μαλώσει ο Ζαphod)! 😉
simon
4 Απριλίου, 2011 8:48 πμ
Ναι, ναι… τους «Γκρινιάρηδες» εννοούσα! 🙂 🙂 🙂
simon
3 Απριλίου, 2011 9:04 μμ
Η φωτογραφία πάντως τα λέει όλα!
Δυο γενίτσαροι της Αριστεράς «κλίνουν κεφαλή» προ της -άδειας- κεφαλής του «ηγέτη» της «υπεύθυνης και προοδευτικής Αριστεράς», στην οποία αυτοί πιστεύουν!
ΣΚΑΤΑ, που θα ‘λεγε κι ο μακαρίτης ο Καμπρόν!
Το κόκκινο πανί
3 Απριλίου, 2011 9:20 μμ
Η «υπεύθυνη» Αριστερά νομίζει ότι υπεύθυνη πολιτική σημαίνει να λες το αντίθετο απότι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ… και καταλήγουν να λένε ένα τίποτα ανάμεσα σε Αντώνη Σαμαρά με ολίγη από παλιά κακή κλάψα Κύρκου… Τραγικοί…
il manifesto
3 Απριλίου, 2011 10:25 μμ
Τιμώ τον Λεωνίδα για τους αγώνες του (μέχρι την χούντα) αλλα δεν τον εκτιμώ καθόλου πολιτικά .
Η πορεία του στην ηγετική ομάδα του ΚΚΕεσ σημαδεύτηκε απο την μπλέ ΕΑΔΕ ,την αποτυχία με την ΣΥΜΜΑΧΙΑ,τον δεξιό ευρωκομμουνισμό και τις σταλινικές μεθόδους στην υπόθεση της Β’ Πανελλαδικής, την πράσινη ΕΑΔΕ,απο την προσπάθεια του να κάνει το ΚΚΕ εσ. ουρά του Πασόκ του Ανδρέα, απο την διασπαστικό ρόλο του μεσα στο κόμμα και την προσπάθεια σαμποταρίσματος της ριζοσπαστικής αριστεράς κλπ…
Για τον Λεωνίδα και το κόμμα του Κουβέλη έχω μόνο να κανω ένα σχόλιο:Χρειάστηκαν 35 χρόνια για να βρεθούν ως σοσιαλδημοκρατικό κόμμα στις παρυφές του Πασόκ και το «κατάφεραν» στην μεγαλύτερη κρίση που περνάει αυτός ο τόπος,σε μια μια πρωτοφανή επίθεση του καπιταλισμού στα θεμελιώδη δικαιώματα αυτής της κοινωνίας.
Για το καλό της αριστεράς έπρεπε ναχουν φύγει απο τότε (όπως τόσοι αλλοι με καριέρα στο Πασόκ).Κάποτε η λέξη οπουρτουνισμός ήταν μια άποψη στα δεξιά της αριστεράς, σήμερα
βρωμάει σαπίλα!
neotera
4 Απριλίου, 2011 7:50 πμ
η βρωμα ειναι συγκεκριμμενη. ονομαζεται γεροντικη αγγλοπρεπεια. ο εγγλεζος πρεσβευτης σε αναφορα του στο Λονδινο τον αποκαλει «αγγλοφιλο».
Αυτη η μυρωδια εχει μια οξυτητα. Ειναι ιδιαιτερα διαπεραστικη για τις παλιες αριστερες μυτες. Διαπερνα τις οθονες και γεμιζει το χώρο σου, ιδιαιτερα αμα παρακολουθεις λουμπεν προγραμμα στο σκαϊ.
galex
4 Απριλίου, 2011 12:20 πμ
Αντί άλλης αντίδρασης ας θυμηθούμε το σχόλιο της ΕΛΕΝΗΣ ΠΟΡΤΑΛΙΟΥ
Είναι ακόμη επίκαιρο
ΔΕΝ ΤΙΜΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΕΒΟΜΑΙ
Δεν τιμώ και δεν σέβομαι τον Λεωνίδα Κύρκο, άλλωστε «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Η τιμή και ο σεβασμός βασίζονται στην αμοιβαιότητα. Στον ορίζοντά του και στον ορίζοντα αυτών που καλύπτονται πίσω του, οι άνθρωποι της αριστεράς, στους οποίους τοποθετώ τον εαυτό μου, δεν υπάρχουν, δεν αξίζουν τίποτε. Οι αγώνες και η ηθική μας τού είναι/τούς είναι ξένοι. Από το ήθος και ύφος του παρελθόντος έχει μείνει μόνο το ύφος της εξουσίας – της δοτής από τις συστημικές δυνάμεις εξουσίας.
Ποιος είναι αλήθεια ο σκοπός που αγιάζει το μέσον ενός δείπνου με παράγοντες του δικομματισμού και του κεφαλαίου; Μια νέα εθνική ενότητα ή μια πρόσδεση στο ΠΑΣΟΚ; Ο σκοπός κατέρρευσε πάνω στη θλιβερή εικόνα που κόσμησε τις τηλεοράσεις μας. Όσο για τα μέσα, ο σταλινισμός με ανθρώπινο πρόσωπο είναι ίδιος με τον σταλινισμό χωρίς πρόσωπο.
Ο καθένας δικαιούται να οδηγεί ελεύθερα τις ιδέες του στο έσχατο όριό τους. Το ίδιο και ο Λεωνίδας Κύρκος. Το πρόβλημα είναι ότι το κάνει στο όνομα μιας ιστορίας της οποίας όλοι μετέχουμε. Και όποιος δεν αντιδρά μετέχει του εξευτελισμού.
Στο νεκρόδειπνο αυτό παρακάθισαν ενεργά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που έχουν εκλεγεί στο Κοινοβούλιο και τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση με τις δικές μας ψήφους και, κυρίως, χάρη στο πολιτικό, αγωνιστικό και αξιακό κεφάλαιο που δημιουργήσαμε, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, μέσα από μια σισύφεια πορεία στην οποία συνεχώς μας πυροβολούν κατά μέτωπο. Ο Φ. Κουβέλης, θεσμικός παράγων και ο Σ. Λυκούδης, απών από τους αγώνες της αυτοδιοίκησης, τα βρήκαν συνδειπνούντες με αυτούς που απεργάζονται φτώχεια και ανεργία για τον κόσμο της βιοπάλης, που αποκηρύσσουν τον Δεκέμβρη και θέλουν να καταργήσουν το άσυλο.
Αν η δημοκρατία επιτρέπει να χάνει κανείς το μέτρο του αυτοσεβασμού, απαγορεύει πάντως στους – τρόπος του λέγειν – αντιπροσώπους του λαού της αριστεράς να παραβιάζουν τη θέληση και τις αποφάσεις αυτού του λαού.
Ο δρόμος από την καθημερινή παρουσία στα κανάλια μέχρι το δείπνο είναι σύντομος και από κει οδηγεί μεταμεσονύχτια στον Πρετεντέρη και στις θερμές επιδοκιμασίες του Μίχαλου προς τον σοβαρό πολιτικό Φ. Κουβέλη. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να αναζητήσει τιμές και δόξες οπουδήποτε η συνείδησή του το επιτρέπει, but not in our name.
Περίμενα από τα «όργανα» να δώσουν ένα τέλος στα καμώματα αυτών που κατέστησαν τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά τόσο διάτρητες ώστε να μπορούν να μπαινοβγαίνουν από τη μια στην άλλη πλευρά ανενδοίαστα, ανάλογα με το προσωπικό τους συμφέρον. Το πρόβλημα δεν είναι ότι στο πάνελ του δείπνου δεν κλήθηκε ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Τότε θα είχαμε μια ακόμα ωραιότερη ατμόσφαιρα διχασμένων συνειδήσεων και ραγισμένων ταυτοτήτων. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς από τους εκπροσώπους μας, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, δεν σκέφτηκε ότι έχει υποχρέωση να μιλήσει στο δικό μου όνομα και στο όνομα χιλιάδων άλλων μελών του ΣΥΡΙΖΑ, που αποσβολώνονται καθημερινά μπροστά στο δελτία ειδήσεων. Μικροσυσχετισμοί, μικροϋπολογισμοί, χειρισμοί μικροϋποθέσεων έχουν οδηγήσει τις μεγάλες υποθέσεις των ανθρώπων σε αδιέξοδο. Ποια ισότητα, ποια δικαιοσύνη, ποια αλληλεγγύη θα υπερασπιστεί μια αριστερά που δεν γνωρίζει τίποτε από ισότητα, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη στο εσωτερικό της ;
Μπορούμε να λύσουμε τον γόρδιο δεσμό που μας δυναστεύει ή πρέπει να επαναλάβουμε την απάντηση της Σύλλας Παπαγιαννοπούλου « Σύντροφοι , καληνύχτα !» .
Ελένη Πορτάλιου
σούλα η κομμώτρια
4 Απριλίου, 2011 3:44 μμ
Λεωνίδας Κύρκος …Ο ιστορικός ηγέτης του ΚΚΕ-Εσωτερικού …Μορφή της Αριστεράς της εργασίας και της προόδου ο άεργος, τεμπέλης και ανεπρόκοπος Κύρκος …Ο αριστερός, ο οποίος «εργάζεται» για πάνω από μισό αιώνα στον τομέα της «ομφαλοσκόπησης» και ως πολιτική του «κληρονομιά» θ’ αφήσει την ατάκα …»καλοσυνάτες νοικοκυρές» …Παντελώς άεργος και γνήσιο μέλος της συνομοταξίας των τεμπελόσκυλων, που ονομάζονται «πολιτικοί γόνοι» και εξειδικεύονται στον παρασιτισμό …Κρατικοδίαιτος από τότε που υπήρχε. Μια μπουκιά ψωμί δεν έχει φάει ο «αγωνιστής» και «επαναστάτης», που να μην είναι αγορασμένη με κρατικό χρήμα. Γιος επαγγελματία βουλευτή, επαγγελματίας βουλευτής και ο ίδιος καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Τα χρόνια πριν τη μεταπολίτευση, «διωκόμενος», όπως και όλοι οι όμοιοί του «αγωνιστές». Στην Ελλάδα των δωσίλογων, των ταγματασφαλιτών και των σταλινικών συνεργατών τους, ο Λεωνίδας «διώχθηκε» εκ του ασφαλούς. Έκανε το «αγροτικό» του στις φυλακές της «φίλης» Δεξιάς και από εκεί και πέρα φορτώθηκε στον ελληνικό λαό για πάντα. Όπως πηγαίνει κάποιος λίγα χρόνια στο Πανεπιστήμιο και βολεύεται στον κρατικό μηχανισμό για πάντα, έτσι έκανε και ο Λεωνίδας. Κι αυτός «άντεξε» τα βασανιστήρια της Δεξιάς και ήταν «τυχερός». Παντελώς άεργος, που είχε «όραμα» για τους εργαζομένους. Φανατικός σταλινικός, που είχε «όραμα» για τη δημοκρατία. Σήμερα ξεκοκαλίζει την πλούσια σύνταξη του εθνοπατέρα για τον «αγώνα» του. Άρα; Άρα παρίστανε κάτι, το οποίο δεν ήταν …Άρα ήταν απατεώνας.