Σταμάτα να μπερδεύεις τον ύπνο με την κουφόβραση

inflammatory

Αυτό μόνο εχω να πω σα φιλική συμβουλή…για να μην αναθεματίσω την ώρα και τη στιγμή που δημοσιοποιήθηκαν οι συγκεντρώσεις της Γαλλίας και ξέσπασε εδω κυριολεκτικά μια άκυρη γκρίνια (για τη γκρίνια) σαν τσουνάμι…για μας που «δεν κάνουμε τίποτα» κι έχουμε πέσει σε λήθαργο. Όποιος  απαξιώνει τις κινητοποιήσεις που λάβαιναν μέρος κάθε εβδομάδα με αποκορύφωμα αυτή της 5^ης Μάη, στην οποία ήταν στα σκαριά να γίνει το «μαγαζί» λαμπόγυαλο και σκοτώθηκαν τρείς άνθρωποι, ή έχει επιλεκτική μνήμη ή βγάζει συμπεράσματα άκριτα και παρορμητικά.

Η μεμονωμένη καταμέτρηση συγκεντρώσεων ως δείγμα μαχητικότητας, χωρίς να λαβαίνει κανείς υπόψην τους ευρύτερους κοινωνικούς συσχετισμούς και τον (καθοριστικότατο) παράγοντα που λέγεται timing, παραπέμπει περισσότερο σε διαγωνισμό μαζώξεων… παρά σε χωροχρονική συναίσθηση του τι γίνεται και πολύ σημαντικότερα τι υποβόσκει.

Δεν έχω καταλάβει απο που ξεφύτρωσε με ενα τελείως αυτονόητο στύλ, το αυθαίρετο συμπέρασμα που θέλει ψυχαναγκαστικά τον κόσμο απο τις χώρες που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα, να αντιδρά σαν κλώνους της Ντολυ και να βγαίνει ταυτόχρονα στους δρόμους με την ίδια συχνότητα…λες και ο κάθε Σαρκοζύ μιλάει στο msn κάθε μέρα με τον Παπανδρέου για να  συνεννοηθούν και να περάσουν τα μέτρα λιτότητας ταυτόχρονα την ιδια εβδομάδα…ώστε με τη σειρά τους να οργανωθούν τα συνδικάτα της κάθε χώρας παρέα. Λες και η κουλτούρα ή το ιστορικό παρελθόν μιας χώρας δεν παίζει ρόλο στο πως οργανώνεται το κίνημα. Για το δε στήσιμο που ρίξαμε στο γραφειοκρατικό ραντεβού της 29^ης διότι προτιμήσαμε να πάμε για «νάνι» αντί για «πάρτυ», δεν έπεσε η ζάχαρη στο νερό… αν και ομολογώ οτι μου άρεσε αισθητικά μιας και σου έδινε την (ψευδ)αίσθηση οτι συμμετείχες σε μια οικουμενική κινητοποίηση. Κάτι σαν αυτό που ζούσε ο πλανήτης την πρωτοχρονιά του Millenium ενα πράγμα. Ήθελα να ΄ξερα όμως σε ποιές απο αυτές τις χώρες που ήταν «Εγγλέζες» στην ώρα τους, είχαν προηγηθεί επαναλαμβανόμενες και μαζικές κινητοποιήσεις. Ποιές απο αυτές είχαν θύματα που θα έβαζαν το κίνημα σε αμηχανία. Καμία, γιατί η κάθε χώρα έχει τις δικές της συγκοιρίες και αυτές καθορίζουν πως θα ξετυλιχθούν τα γεγονότα. Εκεί που είναι ήμασταν και εκεί που είμαστε θα ΄ρθουν…ή μπορεί και να μην έρθουν ποτέ. Τελικά όμως αυτό έχει αυτό σημασία;

Για να έρθουμε στα της ουσίας…καλές οι τακτικές κινητοποιήσεις και οι 24ωρες απεργείες, αλλα το πολύ το «Κύριε Ελέησον» το βαριέται κι ο παππάς. Εαν δεν υπάρχει μια προοπτική στον ορίζοντα έστω πχ. μιας εβδομαδιαίας απεργείας (αν οχι διαρκείας) διαχέεται απο ενα σημείο και μετά η αίσθηση της ματαιότητας και συνακόλουθα υπάρχει «κάμψη». Βέβαια πως ορίζεται αυτή η κάμψη…στα νούμερα;  Δεν υποτιμώ τα νούμερα διότι σηματοδοτούν συναίνεση και με τη συναίνεση γίνονται οι αλλαγές. Απλά τα νούμερα προέκυψαν αρκετές φορές και με τη συνεισφορά των εργατοπατέρων, οι οποίοι παίζουν μπάλα αλλιώς όταν η χώρα είναι υπο κανονικές συνθήκες (πχ Γαλλία) και αλλιώς όταν είναι υπο την επίβλεψη της τρόικας η οποία έχει ήδη τεντώσει το σκοινί, συνεπώς δε θα επιδιώξουν να το φέρουν στα άκρα και να προκαλέσουν τη ρήξη…όπως και πολύ στεγνά αποδείχτηκε. Το οτι πέσανε τα νούμερα όμως δε σημαίνει οτι έπαψε να υπάρχει «ακροαματικότητα». Είναι παντελώς άδικο να παραβλέπεται το δυναμικό εκείνης της μαχητικής μειονότητας που είναι στο δρόμο ακόμα και τώρα και δείχνει την αλληλεγγύη της πχ. στους απολυμένους των Ελληνικών Γραμμάτων, στους μετανάστες του Αγ. Παντελεήμονα, σε φυλακισμένους και όπου αλλού προκύψει ανάγκη….και στο μέλλονπάλι θα προκύψει ανάγκη…και θα είναι εκεί. Είναι δείγμα κακής μνήμης να ξεχνάει κανείς ποιός «τράβηξε τη σκανδάλη» το Δεκέμβριο του 2008 και πολύ σημαντικότερο τι ζυμώσεις προέκυψαν μετέπειτα κατά τη διάρκεια των 2 τελευταίων ετών.

Η ζωή δεν είναι γραμμική, η ανατροπή είναι εκ φύσεως αυθόρμητη, για να μπορέσεις να κλείσεις ραντεβού μαζί της και η συμπεριφορά των ανθρώπων είναι το πιο απρόβλεπτο απο όλα τα φυσικά φαινόμενα. Επι χρόνια πραγματοποιούνται καταλήψεις στα σχολεία ακόμα και για πλάκα. Φέτος μόνο στη γενιά του Γρηγορόπουλου οι διευθυντές των σχολείων υπο κατάληψη, καλούνται στην Αστυνομία για να δώσουν στοιχεία των μαθητών-καταληψιών. Κάποιοι τελικά γνωρίζουν πολύ καλά οτι υπάρχει κουφόβραση…

http://wp.me/pPn6Y-31T

Ετικέτα: συγκεντρώσεις, Άποψη, Απεργία, Κίνημα, γκρίνια, εργατοπατέρες

Posted in: Ελλάδα, Κινήματα-Ακτιβισμός, Πολιτική