του Καπυμπάρα
Η ιστορία του αριστερού και του αναρχικού κινήματος είναι ταυτισμένη με τους αγώνες για την ισότητα και την ελευθερία. Τα ρεύματα αυτά μάλιστα επιχείρησαν να προσδώσουν στις έννοιες αυτές ένα περιεχόμενο πιο ουσιαστικό από αυτό της τυπικής ισότητας και της τυπικής ελευθερίας που φαίνεται να ικανοποιούν τον κλασικό φιλελευθερισμό.
Σε πολλές περιπτώσεις, τα κινήματα αυτά –και συχνά μάλιστα οι τάσεις τους που ασκούν την πιο ριζοσπαστική κριτική στις δομές της παρούσας κοινωνίας- τείνουν να ιεραρχούν την ελευθερία (ή για την ακρίβεια την δική τους αντίληψη για την ελευθερία) ως ανώτερη αξία από την ισότητα και να απέχουν από διεκδικήσεις της ισότητας όταν κρίνουν ότι αυτές αποκλίνουν απ’ τις δικές τους ιδεολογικές και φιλοσοφικές καταβολές και κινδυνεύουν να αποπροσανατολίσουν τους κοινωνικούς αγώνες από αυτούς που θεωρούν πως θα ’πρεπε να είναι οι στρατηγικοί τους στόχοι. Έτσι, πολλές φορές κομμάτια του ριζοσπαστικού χώρου αρνούνται να σταθούν στο πλευρό διεκδικήσεων για ίσα δικαιώματα και πλάι στη συντηρητική επιχειρηματολογία εναντίον τους ξεφυτρώνει και μια ριζοσπαστική ρητορική που τις ξεπερνά από τ’ αριστερά, καθώς αυτές απαξιώνονται ως μη αρκούντως ριζοσπαστικές. Για παράδειγμα:
- Οι ομοφυλόφιλοι, όταν διεκδικούν το δικαίωμα στο γάμο καλούνται να είναι ενάντια στο μικροαστικό αυτό θεσμό και γιατί όχι ενάντια στην οικογένεια, την ατομική ιδιοκτησία και το κράτος.
- Οι μουσουλμάνοι, όταν διεκδικούν αξιοπρεπείς τόπους λατρείας και την έξοδό τους από την κατάσταση του κοινωνικά αόρατου καλούνται να προσχωρήσουν στον αθεϊσμό αφού «η θρησκεία είναι το όπιο του λαού».
- Οι «αλλοδαποί» μαθητές, όταν διεκδικούν το δικαίωμα να συμμετέχουν κι αυτοί ως σημαιοφόροι στις σχολικές γιορτές καλούνται να είναι ενάντια στα έθνη, της πατρίδες και τις σημαίες τους.
Αναδρομικά, θα μπορούσε να είχε ζητηθεί από τις σουφραζέτες να μη διεκδικούν τη γυναικεία ψήφο, αλλά να είναι ενάντια σε κάθε αντιπροσώπευση και να πάψουν να σπέρνουν κοινοβουλευτικές αυταπάτες αφού, «αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες». Ενώ, ο αγώνας ενάντια στον αντισημιτισμό θα μπορούσε να περιμένει λιγάκι ακόμα και οι αριστεροί και οι αναρχικοί να είχαν καλέσει τον Ντρέυφους να εγκαταλείψει τον ιουδαϊσμό και να γίνει αντιρρησίας συνείδησης (και γιατί όχι; αν επέμενε να στηρίζει με την προσωπική του στάση τη θρησκεία και το μιλιταρισμό, το «Κατηγορώ» του Ζολά θα μπορούσε να είχε γραφτεί εναντίον του).
Αναζητώντας τις αιτίες
Μια τέτοια πολιτική αντίληψη παραγνωρίζει το γεγονός ότι ο κόσμος μας χωρίζεται σε κυρίαρχους και κυριαρχούμενους και από άλλες απόψεις πέρα από την ταξική, οι οποίες αλληλοδιαπλέκονται διατηρώντας ταυτόχρονα τη σχετική τους αυτονομία. Έτσι, ο κόσμος χωρίζεται εκτός από παραγωγούς του πλούτου και επικαρπωτές του και σε γυναίκες και άντρες, ομοφυλόφιλους και ετεροφυλόφιλους, λευκούς και μη-λευκούς. Μπορεί μάλιστα κάποιος από μια άποψη να ανήκει στους κυριαρχούμενους, αλλά από μια άλλη στους κυρίαρχους (π.χ. να είναι εργάτης, αλλά λευκός ή να είναι αραβικής καταγωγής, αλλά άντρας κ.λπ.). Με αυτό κατά νου, κάποιος κακόβουλος θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι οι ριζοσπαστικές πολιτικές συλλογικότητες που μιλούν στο όνομα των συμφερόντων της εργατικής τάξης αποτελούνται στην πλειοψηφία τους (και κυρίως στα ανώτερα κλιμάκιά τους) από λευκούς ετεροφυλόφιλους άντρες και επειδή το είναι καθορίζει τη συνείδηση, η ριζοσπαστική απαξίωση των διεκδικήσεων για στοιχειώδη ισότητα δικαιωμάτων όσον αφορά τις μη ταξικές μορφές καταπίεσης, υποκρύπτει ένα πολύ βολικό προσκλητήριο στους κυριαρχούμενους να παραμείνουν στη θέση του κυριαρχούμενου, διαιωνίζοντας δυσμενείς διακρίσεις για μερικούς και προνόμια για άλλους.
Βέβαια, μια τέτοια στάση μπορεί να είναι ειλικρινής και να προέρχεται από το γνωστό σύνδρομο του να θέλεις να είσαι ο πιο ριζοσπάστης – επαναστάτης απ’ όλους και όχι από μια διάθεση διατήρησης προνομίων. Τότε όμως, για να είναι συνεπής, πρέπει να μην κάνει διακρίσεις και προϋποθέτει όχι την απραξία (στάση διόλου ριζοσπαστική) αλλά την ενεργή κινητοποίηση. Έτσι, αν αρνείσαι για επαναστατικούς λόγους να υποστηρίξεις τον γάμο των ομοφυλόφιλων οφείλεις, αν θες να είσαι συνεπής, να ξεκινήσεις μια καμπάνια για την κατάργηση του στρέιτ γάμου (αφού πρώτα καθαρίσεις τις γραμμές σου από τα παντρεμένα μικροαστικά στοιχεία) ή αν δεν υποστηρίζεις την οικοδόμηση μουσουλμανικού τεμένους θα έπρεπε για λόγους επαναστατικής συνέπειας να μαζεύεις π.χ. υπογραφές για την κατεδάφιση και των χριστιανικών εκκλησιών.
Βέβαια, κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν γινόταν πραγματικά, φαίνεται να αδιαφορεί για τις επιθυμίες όσων θέλουν να απολαμβάνουν στο σήμερα τα στοιχειώδη δικαιώματα που οι υπόλοιποι ήδη απολαμβάνουν κι όχι να περιμένουν για να γίνει αυτό πρώτα να έρθει ο κόσμος ανάποδα ή και όσων είναι συντηρητικοί και δε βλέπουν τους εαυτούς τους ως κομμάτι του κινήματος για ριζική αλλαγή του κόσμου (η εξασφάλιση των δικαιωμάτων των οποίων, νομίζω, μας αφορά αν αναζητούμε έναν τρόπο κοινωνικής οργάνωσης διαφορετικό από το μοντέλο του μονοκομματικού κράτους ή της «ανοιχτής» συνέλευσης κατά βάση συμφωνούντων, που να χωράει τη διαφωνία). Οι ριζοσπάστες, κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν αρκεί να μην κάνουν διακρίσεις, αλλά οφείλουν να αγωνίζονται ενάντια στις διακρίσεις.
Αντιλήψεις για την ελευθερία
Αυτού του τύπου η ριζοσπαστική αδιαφορία για την ισότητα, μαρτυρά και την αντίληψη που έχει ένα μέρος της αριστεράς και του αναρχικού χώρου για την ελευθερία. Η αντίληψη αυτή, εκκινώντας από τη σωστή λογική ότι ελευθερία δεν σημαίνει απλά ελευθερία να διαλέξεις ανάμεσα σε προκατασκευασμένες από άλλους επιλογές αλλά και τη δυνατότητα οικοδόμησης της δικής σου εναλλακτικής, καταλήγει να ταυτίζει την ελευθερία με την υιοθέτηση της κοσμοθεωρίας σου και της δικής σου αντίληψης για την ελευθερία. Όμως, η υιοθέτηση μιας ριζοσπαστικής στάσης από κάποιον για να είναι ελεύθερη και γνήσια προϋποθέτει εκτός από τη συμμετοχή του στη διαμόρφωσή της και το δικαίωμά του να μην την υιοθετήσει. Έτσι, μαζί με την πάλη για την ηγεμονία της δικής μας ιδεολογικής αντίληψης στην κοινωνία, οφείλουμε παράλληλα να αγωνιζόμαστε και για τη διεύρυνση του πεδίου των επιλογών, δηλαδή του πεδίου των ζητημάτων που αποτελούν δημόσιο και δημοκρατικό διακύβευμα.
Το να διεκδικούμε το δικαίωμα π.χ. των ομοφυλόφιλων στο γάμο δε σημαίνει ότι τους προτείνουμε κιόλας να παντρευτούνε, αλλά ότι τους αναγνωρίζουμε ως ίσους και ως ικανούς να επιλέξουν (καθώς και πως θεωρούμε την ώσμωση με τα αγωνιζόμενα κομμάτια των κυριαρχούμενων προτιμότερη επιλογή από τη διατήρηση της ιδεολογικής μας καθαρότητας και τα πατερναλιστικά κηρύγματα από καθέδρας). Διαφορετικά, αν αρνούμαστε να συμμετέχουμε στον αγώνα για ίσα δικαιώματα είναι σαν να ομολογούμε ότι φοβόμαστε ότι ο άλλος δε θα κάνει σωστή χρήση της ελευθερίας του, ότι σαν καλοί πατερναλιστές γνωρίζουμε ποιο είναι το καλό του καλύτερα απ’ τον ίδιο και ότι μας έχει διορίσει υπεύθυνους να τον προφυλάσσουμε από λάθη και δεξιές αποκλίσεις και μάλιστα με τη βοήθεια απαράδεκτων κρατικών απαγορεύσεων, ελπίζοντας ενδόμυχα ότι αυτές θα τον αναγκάσουν θέλοντας και μη να ριζοσπαστικοποιηθεί (ελπίδα που δεν είναι και τόσο βάσιμη).
Περιορίζοντας το δικαίωμα επιλογών του, περιορίζουμε τελικά και το εύρος των θεμάτων που εμπίπτουν στο πεδίο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης και της πολιτικής και λειτουργούμε έτσι κατά το πρότυπο των νεοφιλελεύθερων τεχνοκρατών της οικονομίας, σαν ιδιότυποι αριστεροί ή αναρχικοί «τεχνοκράτες της ελευθερίας».
______________________________________________________________________________________________
Σόρτλινκ: http://wp.me/p1pa1c-iHS
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικάκος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
lascapigliata
21 Απριλίου, 2013 3:41 πμ
Μισό να βγάλω το επαναστατικόμετρο.
Capybara
21 Απριλίου, 2013 4:00 πμ
Εννοείς αυτό;
ΨΟΦΟ!!!
lascapigliata
21 Απριλίου, 2013 2:23 μμ
😀
katy
21 Απριλίου, 2013 6:30 πμ
“Ξέρω ότι τα δικαιώματά μου σταματούν εκεί όπου αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων. Αλλά είναι δικό μου το λάθος, που τα δικαιώματα των άλλων αρχίζουν τόσο μακριά;”
Quino (1932), Αργεντινός σκιτσογράφος.
oxtapus
21 Απριλίου, 2013 8:05 πμ
Reblogged this on Oxtapus *beta.
giorgalis
21 Απριλίου, 2013 9:18 πμ
Άμα δεν έχει δικαίωμα στην προκοπή και τον πλουτισμό με την ευγενική βοήθεια υπαλλήλων, δεν παίζω. 😉
Capybara
21 Απριλίου, 2013 3:02 μμ
Μιλάω για δικαιώματα που περιλαμβάνουν τη γνώμη και την αυτοδιάθεση και όχι την εκμετάλλευση του κόπου των άλλων.
giorgalis
21 Απριλίου, 2013 9:41 πμ
Νομίζω πως σε περιπτώσεις όπως ο γάμος ή οι ναοί των μουσουλμάνων αρκεί τυπικά* να δηλώσεις πως είσαι «υπέρ» και ξεμπέρδεψες.
Είναι κάτι σαν τον Σαντάμ vs the Americans, δηλώνεις υπερ του πρώτου επειδή είναι μινι κάθαρμα ενώ οι δεύτεροι γκράντε…
Αν κάνεις σημαία σου τον γάμο τον gay και τα τζαμιά, είναι σίγουρο πως το σύστημα θα σου κρεμάσει ταμπέλα και μετά οι αποπροσανατολισμένοι μικροαστοί εκεί που τώρα σε δέρνουν θα σου βάζουν και αλάτι στις πληγές…
*τυπικά=όχι χωρίς ανάλυση, αλλά χωρίς «αγωνιστικό πάθος»
Capybara
21 Απριλίου, 2013 3:00 μμ
Για μερικούς και τυπικά να το πουν είμαι ευχαριστημένος 😉 Κατά τα άλλα, πολλά είναι θέμα συγκυρίας.
akisste
21 Απριλίου, 2013 10:43 πμ
Να κι ένα ενδιαφέρον αρθρο και μάλιστα εκτός ημερήσιας διάταξης. 🙂
*
«παρατήρηση» : δεν είναι πολύ δίκαιο, να βάζεις κάτω από το τίτλο (τεχνοκράτες της ελευθερίας), ταυτόχρονα και αριστερούς και κομμουνιστές και αναρχικούς. Για κανένα απ αυτούς.
*
η παρατήρηση σε εισαγωγικά, το βλέπεις ε;
Capybara
21 Απριλίου, 2013 2:55 μμ
Δεν βάζω κάτω από τον ίδιο τίτλο αριστερούς, κομμουνιστές και αναρχικούς, αλλά ένα υποσύνολο και από τους τρεις που σε κάποια ζητήματα είναι ούνα φάτσα ούνα ράτσα.
simon
21 Απριλίου, 2013 10:56 πμ
«…σαν καλοί πατερναλιστές γνωρίζουμε ποιο είναι το καλό του καλύτερα απ’ τον ίδιο και ότι μας έχει διορίσει υπεύθυνους να τον προφυλάσσουμε από λάθη και δεξιές αποκλίσεις..».
Από πατερναλισμό άλλο τίποτε ο χώρος!
Θα θυμίσω την αρχική του θέση σε σχέση με το ρεμπέτικο, όταν «δεξιοί» σαν τον Χατζηδάκι το υμνούσαν.
Αλλά και σε άλλα πιο προσωπικά θέματα. Ο Ζουράρις γράφει, νομίζω στο «Γελάς, Ελλάς, Αποφράς», ότι ο πατέρας του, Γεώργιος Ζουράρις, γιατρός σεξολόγος, όταν ήταν εξόριστος στον Αη Στράτη, έλεγε στους συγκρατούμενους συντρόφους του, πως, στις συνθήκες που ζούνε, καμιά μαλακία δεν ήταν καθόλου κακό, ίσα – ίσα είχε αγχολυτική δράση. Η καθοδήγηση του στρατοπέδου τον επέκρινε δριμύτατα, απαιτώντας να μη λέει τέτοια πράγματα και πως οι κομμουνιστές όφειλαν να είναι, από πλευράς «ηθικής» λαμπάδες αναμμένες!
Για κλάματα…
demonio
21 Απριλίου, 2013 11:29 πμ
Πραγματι πολυ ενδιαφερον αρθρο Καπυ !
Πανω στα παραδειγματα που αναφερεις, αναρωτιεμαι εαν το αιτημα σε καποιες περιπτωσεις γεννιεται απο μια διαφορετικη αντιληψη της κοινωνιας. Πχ για τον γαμο των ομοφυλοφιλων: αντιλαμβανομενος τον γαμο ως μικροαστικο θεσμο σου ερχεται η ιδεα να ανατρεψεις τον θεσμο επεκτεινοντας τον, οποτε τα δυο μπερδευονται μετα στο επιπεδο της διεκδικησης για μια μεριδα κοσμου.
Γενικα παντως παρατηρω πως ο περισσοτερος κοσμος φοβαται πολυ την ελευθερια επιλογων, προτιμα να σκεφτεται και να δρα πανω σε προκαθορισμενες συνταγες και πανω εκει βεβαια «χτιζουν» οποιοι τις εκπονουν γι’αυτον. Παρατηρω επισης πως σε νομοθετικο επιπεδο η δικαιολογια για περιορισμο ελευθεριων ειναι ολο και συχνοτερα οικονομικοι λογοι ή λογοι αποδοτικοτητας (efficiency). Αυτο δεν εχει απασχολησει οσο πρεπει την αριστερα νομιζω.
pagal
21 Απριλίου, 2013 5:06 μμ
demonioς,,,,,,,,,,,,,,,»φοβαται πολυ την ελευθερια επιλογων»
Μάλλον προτιμά το δοκιμασμένο (μ όλα τα κουσούρια του), απ το άγνωστο……πράμα που ακούγεται λογικό (γκρεμίζεις το σπίτι σου για να κάνεις άλλο καλύτερο, δε το γκρεμίζεις για να κοιμάσαι κάτω απ τα γεφύρια)
Οποιοσδήποτε προτείνει κάτι άλλο πρέπει να ορίσει ακριβώς με το «ν» και με το «σ» αυτό το άλλο αν θέλει να βρει κάποια ανταπόκριση
Οι ανάρχες δεν ορίζουν, σαφώς, κανένα «άλλο» πιθανότατα γιατί δε το ξέρουν κι οι ίδιοι….γκρεμίστε το σπίτι σας και βλέπουμε λένε !
Οι δε αριστεροί το «άλλο» που προτείνουν το δαμε (ανατολική Ευρώπη, Καμπότζη, Αλβανία κ.α.) και το βλέπουμε (Β Κορέα, Κούβα…) και -προφανώς- δε μας άρεσε
Εν αναμονή λοιπόν κάποιου σοβαρού και σαφούς «άλλου» κρατάμε τα σπίτια μας ως έχουν
demonio
21 Απριλίου, 2013 8:38 μμ
pagal, αυτο ακριβως ειναι ο ορισμος της μιζεριας….
pagal
22 Απριλίου, 2013 12:48 πμ
…μιζέρια είναι το να κοιμάσαι κάτω απ τις γέφυρες……
κι αν είχες σπίτι και το γκρέμισες , …δεν είναι μόνο μιζέρια αλλά και ανοησία
demonio
22 Απριλίου, 2013 1:16 πμ
εσυ προφανως προτιμας να σου παρει η τραπεζα το σπιτι (μιας και το’χεις)…ειναι μελλον σιγουρο. προβλεψιμο και λαμπρο. Τουλαχιστον ξερεις τι σου γινεται.
trexas
29 Απριλίου, 2013 7:20 μμ
Ego pali lew oti kai oi dio eiste gia ton poutso. Kamenes periptoseis oti kai na poume.
DrAluca
29 Απριλίου, 2013 8:16 μμ
Οταν λες «και οι δυο»?
Για καμε μια διευκρινιση…
Χαμογελατε…
katy
21 Απριλίου, 2013 12:44 μμ
“Αν κάποιος έχει δίκιο, δεν μπορεί να είναι πολύ ριζοσπάστης, αν έχει άδικο, δεν μπορεί να είναι πολύ συντηρητικός”.
Josh Billings (1818-1885), Αμερικανός χιουμορίστας.
methexis66
21 Απριλίου, 2013 4:41 μμ
Η ισότητα είναι ένας όρος που απαιτεί ένα μέτρο σύγκρισης για να λειτουργήσει. Το θέμα είναι ποιος ορίζει αυτό το μέτρο.
Η αντίληψη πως όλοι έχουμε ίσα δικαιώματα, απαιτεί κάποιον να παραχωρεί τα δικαιώματα.
Η ελευθερία μου δεν μπορεί να σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου, γιατί τότε δεν είναι ελευθερία. Η ελευθερία δεν περιορίζεται.
Ο αγώνας για εξίσωση των ανθρώπων κάτω από ένα σύστημα εξουσίας (ίδια μεταχείριση από τους θεσμούς του) δεν αποτελεί παρά μια προσπάθεια διαχείρισης του συστήματος, αντί για μια προσπάθεια ανατροπής του.
Και τελικά, ποιος αναρχικός ενδιαφέρεται έστω και ελάχιστα για «δημοκρατικές» λειτουργίες; Η δημοκρατία είναι και παραμένει ένα σύστημα εξουσίας, ξένο προς κάθε έννοια ελευθερίας και αξιοπρέπειας. Εξουσία δια αναθέσεως ;
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:01 μμ
«Και τελικά, ποιος αναρχικός ενδιαφέρεται έστω και ελάχιστα για “δημοκρατικές” λειτουργίες; »
Ξέρω αναρχικούς που είναι με την άμεση μεν, δημοκρατία δε. Εσύ με ποιον τρόπο θεωρείς ότι πρέπει να λαμβάνονται οι αποφάσεις;
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:07 μμ
Όποιο πρόσημο και να βάλεις στη δημοκρατία, παραμένει εξουσιαστική
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:17 μμ
Να βγει ένας λοχίας λοιπόν, μέρες που ‘ναι;
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:20 μμ
Λογική υπεραπλούστευση.
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:29 μμ
Αφού δε μου λες αυτό το σύνθετο που αντιπροτείνεις αντί για δημοκρατία.
katy
21 Απριλίου, 2013 6:03 μμ
Nα χωθώ και ‘γω ανάμεσα; 🙂
“Δημοκρατία είναι η παθολογική πίστη στη συλλογική σοφία της ατομικής άγνοιας”.
H.L. Mencken (1880-1956), Αμερικανός Αρθρογράφος.
giorgalis
21 Απριλίου, 2013 6:13 μμ
Εξαιρετικός ορισμός της αστικής δημοκρατίας 😀
katy
21 Απριλίου, 2013 6:30 μμ
«Το καλύτερο επιχείρημα κατά της δημοκρατίας, είναι πέντε λεπτών συζήτηση με το μέσο ψηφοφόρο». 😀
Sir Winston Leonard Spencer-Churchill (1874-1965), Βρετανός Πρωθυπουργός.
giorgalis
21 Απριλίου, 2013 6:54 μμ
«Υπάρχουν πάρα πολλά τα δρώμενα, πρώτον δεν θα μιλούσε για θέματα ανεργίας να μιλούσε για θέματα αλλοδαπούς τα οποία ούτε η Ελληνική αστυνομία μπορεί να λάβει τα δρώμενα μπορούμε εμείς σαν νεαροί και σαν απλοί Έλληνες πολίτες να καθαρίσουμε αυτά που βλέπουμε και μόνο.»
Έλληνας πολίτης και ψηφοφόρος της «Χρυσής Αυγής» (Ελλάς 2012)
katy
21 Απριλίου, 2013 7:01 μμ
“Στη Δημοκρατία όλοι έχουν το δικαίωμα να εκπροσωπούνται. Ακόμα και οι μαλάκες”.
Chris Patten (γεν. 1944), Βρετανός πολιτικός.
methexis66
21 Απριλίου, 2013 4:48 μμ
Α, και κάτι για τις επιλογές. Λες πως πρέπει κάποιος να είναι υπέρ ή κατά κάποιας διεκδίκησης. Μου θέτεις μάλιστα και όρους για το πως πρέπει να δρω αν είμαι κατά. Σου διαφεύγει το ενδεχόμενο να μου είναι απλά αδιάφορες κάποιες διεκδικήσεις μια και τις θεωρώ άκρως ρεφορμιστικές. Να μην θέλω καν να εμπλακώ στο παιχνίδι. Όλα είναι θέμα στόχευσης λοιπόν. Άλλοι θεωρούν πως πρέπει να καταπολεμηθεί η διαφθορά του συστήματος και άλλοι θέλουν να γκρεμίσουν το σύστημα. Να μιλήσουμε για αποτελεσματικότητα το καταλαβαίνω, αλλά για την στόχευση; Υποτίθεται πως έπρεπε να είναι λυμένο 200 χρόνια τώρα.
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:04 μμ
Καλά που δεν ενδιαφέρεσαι για την εξουσία, γιατί πολλοί θα καλοπερνούσανε 😆
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:09 μμ
Αυτό κατάλαβες; Είπα πως δεν ενδιαφέρομαι να συμμετέχω σε αγώνες καθαρά ρεφορμιστικούς.
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:19 μμ
Κι οι εργάτες που ζητάνε αυξήσεις, αντί να ζητάνε κατάργηση της μισθωτής εργασίας και του χρήματος, ρεφορμιστές κι αυτοί. Ας μη στηρίζουμε τις απεργίες τους…
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:32 μμ
Ζητούμενο είναι να στηρίξεις τα αιτήματα των εργατών ή να θέσεις το πρόταγμα της ελευθερίας; Στηρίζω τον αγώνα για επιβίωση αλλά θέτω προτάγματα επαναστατικά. Πολύ μονοσήμαντη η ανάλυση του ή μαζί τους ή εναντίον τους.
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:34 μμ
Δεν είναι μονοσήμαντη γιατί λέω ότι πρέπει να τα κάνουμε και τα δύο ταυτόχρονα.
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:37 μμ
Πως θα δεχτώ να παλεύω για αύξηση μισθού όταν θέλω την κατάργηση της εργασίας; Πως θα προτείνω ελευθερία όταν ζητάω ομορφότερες αλυσίδες; Που είναι η αξιοπιστία σε μια αντιφατική διεκδίκηση;
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:40 μμ
Μια αναρχική Μαρία Αντουανέττα λοιπόν, όταν ζήταγαν ψωμί και θα τους έλεγε να φάνε αξιοπιστία.
giorgalis
21 Απριλίου, 2013 5:48 μμ
Όταν θέτεις και τα δύο θέματα ταυτόχρονα το κάνεις και για να υπάρξει ευκαιρία να διαμορφωθεί κοινή συνείδηση.
Πάρα πολλοί εργάτες είναι υπέρ των αφεντικών, το να τους ζητάς «από το πουθενά» να παλέψουν για την ελευθερία δεν έχει αποτέλεσμα.
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:50 μμ
@giorgalis Συμφωνώ απόλυτα.
demonio
21 Απριλίου, 2013 8:44 μμ
giorgalis, ενω αμα απο το πουθενα τους ζητας να παλεψουν για τον σοσιαλισμο, εισαι αποτελεσματικοτερος;
giorgalis
21 Απριλίου, 2013 9:30 μμ
Ποιος τους ζητά από το πουθενά να παλέψουν για το σοσιαλισμό;
Το μόνο, το ΜΟΝΟ κοινοβουλευτικό κόμμα που μιλά για σοσιαλισμό είναι το ΚΚΕ και σίγουρα δεν είναι «πουθενά» 95 χρονιά ζωής και ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει;
Έχουμε ένα κόμμα στην κυβέρνηση που αυτοπροσδιορίζεται «σοσιαλιστικό», ένα δεύτερο επίσης στην κυβέρνηση με τον όρο «αριστερά» στο όνομα του και την αξιωματική αντιπολίτευση παρομοίως.
Η «αριστερά» των μονοπωλίων της «ανταγωνιστικότητας» και της επιχειρηματικότητας ακούει «σοσιαλισμό» και βγάζει αφρούς – ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο, φτάνει.
giorgalis
21 Απριλίου, 2013 9:52 μμ
Οι συνθήκες για σοσιαλισμό είναι ώριμες και έχουν ωριμάσει πριν ωριμάσει η σκέψη του εργάτη (πάνε για ταχεία ωρίμανση αυτοί..).
Ο σοσιαλισμός είναι μονόδρομος εκτός αν υπάρχει ζωή με 300 ευρώ, ανεργία 800% και τον κόσμο να πεθαίνει σαν τις μύγες από απλές ασθένειες.
Ο καπιταλισμός ή θα πείσει τον δυτικό πολίτη να ζει σαν βορειοαφρικάνος ή θα πάει σε γενικευμένο πόλεμο.
Μιλάμε για σοσιαλισμό (Stalin κι ετσ 😉 ) δεν μιλάμε για ώριμο κομμουνισμό που θα έρθει ουρανοκατέβατος επειδή το θέλει ο giorgalis και οι φίλοι του…
demonio
22 Απριλίου, 2013 1:23 πμ
giorgali νομιζα πως το «απο το πουθενα» που εγραψες παραπανω, αναφεροτανε στον εργατη που αγαπαει τ’αφεντικα…τωρα το κολλας στο κκε…οκ, φταιω μετα να σε πειραξω;
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:41 μμ
«Αφού δε μου λες αυτό το σύνθετο που αντιπροτείνεις αντί για δημοκρατία.» – Δεν είναι σύνθετο, είναι απλό και λέγεται κοινωνία. Μια αχρήματη ακρατική κοινωνία δεν χρειάζεται κανένα πολίτευμα, μόνο λογική και ελεύθερη σκέψη.
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:45 μμ
Με το τσιγκέλι θα στα βγάζω.
Τώρα τί σόι κοινωνία θα είναι αυτή που δε θα υπάρχει συλλογικότητα, άρα και ανάγκη για συναπόφαση, άρα και για επίλυση ή υπέρβαση της διαφωνίας…
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:50 μμ
Που είπα πως δεν υπάρχει συλλογικότητα; Στα υπόλοιπα απάντησα ήδη. Ελεύθερη και λογική σκέψη χρειάζεται. έτσι μόνο λύνεις και υπερβαίνεις διαφωνίες, όχι με επιβαλλόμενες συλλογικές αποφάσεις
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:53 μμ
Λογική σκέψη και μάλιστα «κοινή λογική» αποκαλεί και ο Πάσχος την άποψή του.
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:54 μμ
Και;
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:56 μμ
Τί και;
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:47 μμ
Μια αναρχική Μαρία Αντουανέττα λοιπόν, όταν ζήταγαν ψωμί και θα τους έλεγε να φάνε αξιοπιστία. – Όχι, θα τους έλεγε να φάνε τα λαρύγγια των εξουσιαστών 😉
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:49 μμ
Όχι, αυτό θα τους το έλεγε ο επίδοξος αναρχικός καθοδηγητής τους.
methexis66
21 Απριλίου, 2013 5:52 μμ
Χαχα, αν τους πεις σκοτωθείτε για ένα κομμάτι ψωμί είσαι αγωνιστής, αν τους πεις όλα για την ελευθερία είσαι καθοδηγητής;
Capybara
21 Απριλίου, 2013 5:54 μμ
Το πρώτο το κάνουν και μόνοι τους και σου ζητάνε να είσαι μαζί τους. Δε χρειάζεται να τους το πει κανείς.
methexis66
21 Απριλίου, 2013 6:03 μμ
Το ίδιο κάνω κι εγώ, παλεύω για την ελευθερία και ζητάω να είναι μαζί μου, γιατί είμαι εγώ ο καθοδηγητής και όχι αυτοί;
Capybara
21 Απριλίου, 2013 6:22 μμ
🙂
oldboy99
21 Απριλίου, 2013 7:21 μμ
Ενώ ξεκινά καλά ο capybara, κατόπιν μας «μπερδεύει!» με τα παραδείγματά του. Επειδή η ιστορία του Αναρχικού & Κομμουνιστικού χώρου, είναι πέρα για πέρα ταυτισμένη με αγώνες για την ισότητα και την ελευθερία, λέω να μην το εμβαθύνω περισσότερο για…δεοντολογικούς λόγους!
Δεν χρειάζονται υπογραφές για κατεδαφίσεις χριστιανικών εκκλησιών και τζαμιών, απλά τα κατεδαφίζεις δίχως υπογραφές, όταν, κι εφόσον ωριμάσει η πολιτική βούληση του λαού, ειδάλλως οι πιστοί των διαφόρων δογμάτων…θα μας παραχώσουν ζωντανούς. Βλέπεις η αγάπη του Θεού επιτρέπει τα εγκλήματα στο όνομά του 🙂
Όσο περισσότερο το σκέφτομαι, ανακαλύπτω ότι κάνω λάθος που postάρω…αφού είμαι Αναρχοκομμουνιστής και δεν με αφορά τούτο το θρεντ 😀
Άραγε χρειάζεται υπογραφή και για τα…ξωκλήσια 😛
methexis66
21 Απριλίου, 2013 7:40 μμ
Υπογραφές για την διάσωση του Homo Sapiens 😉
oldboy99
21 Απριλίου, 2013 7:45 μμ
Methexis… Το κακό δεν το κάνουν όλοι, αλλά τους καταγγέλλει όλους! 😉
lascapigliata
21 Απριλίου, 2013 7:23 μμ
Ανάψανε τα επαναστατικόμετρα : ΨΟΦΟΣ, ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ
methexis66
21 Απριλίου, 2013 7:41 μμ
Ξέχασες το βασικό: ΚΑΜΜΙΑ ΕΚΠΤΩΣΗ :Ρ
lascapigliata
21 Απριλίου, 2013 7:49 μμ
όλο το ξεχνάω αυτό 😛
ΚΑΜΜΙΑ ΕΚΠΤΩΣΗ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ!!!
oldboy99
21 Απριλίου, 2013 7:51 μμ
Το σωστό είναι: ΠΟΥΤΑΝΑ ΟΛΑ 😉
Eddie
21 Απριλίου, 2013 9:54 μμ
παίρνεις κάποια παραδείγματα (μάλλον βολικά), που βρίσκονται φαινομενικά εκτός ταξικής πάλης (και μάλλον δευτερευοντα), ενώ θα είχε ενδιαφέρον (οπως προκύπτει και από τον διάλογο με τον Μεθεξις) μια αντιπαράθεση πάνω σε καθεαυτά ζητήματα της ταξικής πάλης, που κατά τη γνώμη μου είναι πιο καίριας σημασίας.
Προφανώς αναφέρομαι στο δίπολο «ρεφορμιστικές διεκδικήσεις» ή «επαναστατική ανατροπή»
DrAluca
21 Απριλίου, 2013 11:08 μμ
Παντως το ερωτημα παραμενει.
Παλευεις για το τζαμι στην Ελλαδα του σημερα ενεκα ανεξιθρησκιας?
Για το δικαιωμα των ομοφυλοφίλων στον γαμο?
Για να αποκτησει η Παλαιστινη αυτονομο κρατος?
Χαμογελατε…
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:03 πμ
Εγώ νομίζω ότι η απάντηση είναι ναι.
Δεν με ενδιαφέρει ο άλλος να έχει τζαμί, όπως δεν με ενδιαφέρει ο άλλος να έχει εκκλησία.
Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να πιστεύει σε ότι βλακεία θέλει, αρκεί να μην επιβάλλει και αυτός αντίστοιχα τις απόψεις του σε εμένα.
Αντίστοιχα αν οι ομοφυλόφιλοι θέλουν να έχουν το δικαίωμα να παντρευτούν (και εφόσον μάλιστα αυτό λύνει κάποια υπαρκτά προβλήματα με τον τρόπο που είναι οργανωμένη η ζωή σήμερα) πρέπει να το μπορούν να το κάνουν. Με το να του το απαγορεύεις τον καταδικάζεις σε υποδεέστερη θέση, με τους υπόλοιπους που έχουν λύσει τα φορολογικά και κληρονομικά του θέματα.
Ότι η Παλαιστίνη πρέπει να αποκτήσει αυτόνομο κράτος είναι απλά θέμα επιβίωσης. Μακάρι να καταργούνταν όλα τα κράτη, αλλά μέχρι να γίνει αυτό, το να μη να μη θέλεις να έχουν κρατική υπόσταση οι Παλαιστίνιοι είναι απλά υπογραφή σε γενοκτονία.
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 12:05 πμ
Και γω αυτης της αποψης ειμαι…και πιστευω θα επρεπε να ειναι απλο το να πει κανεις «ναι»
Χαμογελατε…
methexis66
22 Απριλίου, 2013 12:05 πμ
Το τζαμί είναι όπως και κάθε χώρος λατρείας μέσο επιρροής και επιβολής 😉
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:07 πμ
Ενώ οι εκκλησίες δεν είναι;
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 12:14 πμ
Το τζαμι ειναι ο απαραιτητος χωρος λατρειας μιας μεγαλης μεριδςα συνανθρωπων μας που συνοστιζονται σε υπογεια, και γινονται θυματα επιθεσεων για τα πιστευω τους…
Πρωτα κανουμε 100 ναους και μετα τους γκρεμιζουμε. Με το να θετουμε συνεχεια κοσμο απεναντι μας καταληγουμε μονοι μας…
Χαμογελατε…
μανικακος
22 Απριλίου, 2013 12:16 πμ
εγω λέω να γκρεμισουμε ολους τους υπολοιπους και οχι να φτιαξουμε αλλους. η θρησκεια ειναι διαχωρισμός απο τη φυση της….
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 12:18 πμ
Οσο δεν γκρεμιζουμε ολους τους αλλους (και τους δικους μας. Ασχετα αν δεν ειναι επισημοι ναοι) τοτε θα πρεπει να παλευουμε να υπαρχουν τζαμια.
Αλλωστε στο φιναλε δεν εχουμε καταριψει καν τα δικα μας τοτεμ (ως ατομα και ως κινημα), πως ζηταμε απο εναν ανενταχτο κοσμο να ειναι πιο ριζοσπαστικος απο εμας?
Χαμογελατε…
μανικακος
22 Απριλίου, 2013 12:26 πμ
δε βρισκω λόγο να παλεψω για την θρησκεια. αλλο ελευθερια και αλλο θρησκεια.
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 12:29 πμ
Παλευεις για το δικαιομα του ανθρωπου να επιλεγει. Δεν παλευεις για καμια θρησκεια. Παλευεις για να μην συνοστιζονται 20 νοματαιοι σε μια γκαρσονιερα για να προσευχηθουν στην μουσουλμανοφοβικη Ελλαδα. Παλευεις για να αντιμετοπιζονται επι ισοις οροις οι ανθρωποι απεναντι στις επιλογες τους…. για αυτα παλευεις. Για αυτοδιαθεση…
Χαμογελατε…
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:22 πμ
Στα Εξάρχεια δεν υπάρχει μαφία. Βρείτε ποιος αναρχοπατέρας είπε αυτή την αλησμόνητη ατάκα και κερδίστε πλούσια δώρα.
μανικακος
22 Απριλίου, 2013 12:23 πμ
ο ελφ ατ μπει;
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:24 πμ
Αναρχοπατέρας είπα όχι αναρχοφοβικός 😛
Capybara
22 Απριλίου, 2013 7:32 πμ
Άντε, μου ‘χετε γίνει όλα τα φρικιά και οι πάνκηδες χειρότεροι από τον Ενβέρ Χότζα, και σας πειράζανε εδώ μέσα οι συμπαθείς σταλινικούληδες που μας επισκέπτονταν κατά καιρούς 😆 😆
μανικακος
22 Απριλίου, 2013 3:42 μμ
τον Κροτκι λες ε; 😀 😀 😀
Capybara
22 Απριλίου, 2013 6:23 μμ
@μανικάκος
Μέσα έπεσες 😀 😀
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:15 πμ
Α ναι είπες όπως όλοι οι χώροι λατρείας. Υπάρχουν και άλλα μέσα επιρροής και επιβολής : η τηλεόραση, η οικογένεια, το σχολείο. Μπορούμε να πιάσουμε μια συζήτηση για τα πάντα. πάντως θα καταλήξουμε ότι γίνεται μια διάκριση κατά μιας μερίδας και εμείς την επικροτούμε.
Xanadu
25 Απριλίου, 2013 10:39 πμ
βασικα ειναι διαφορετικο το «απαγορευω» απο το «δεν παλευω»
εγω προσωπικα δεδομενων καθετων πολιτικων διαφωνιων με τα παραπανω, δεν τα εντασσω στην ας πουμε «αντζεντα» μου
αυτο ομως δε σημαινει αυτοματα οτι «απαγορευω» κατι σε καποιον, ο καθεις ας κανει οτι θελει
αλλωστε ο καθενας παλευει για αυτα στα οποια πιστευει, δε θα παλεψει για κατι στο οποιο δεν πιστευει
νομιζω οτι ειναι υπερ-προφανες το γιατι
Capybara
25 Απριλίου, 2013 8:39 μμ
Το ζήτημα είναι ότι είναι άλλος αυτός που απαγορεύει και άλλος αυτός που δεν παλεύει. Όταν δεν παλεύεις, στηρίζεις αυτόν που απαγορεύει. Από ‘κει και πέρα, ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την ατζέντα του αλλά και να κρίνεται γι’ αυτήν.
Xanadu
25 Απριλίου, 2013 10:04 μμ
«Όταν δεν παλεύεις, στηρίζεις αυτόν που απαγορεύει» αυτο ειναι περα για περα λογικο αλμα
«Από ‘κει και πέρα, ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την ατζέντα του αλλά και να κρίνεται γι’ αυτήν.» δε θα μπορουσα να συμφωνω περισσοτερο
Capybara
25 Απριλίου, 2013 10:12 μμ
Γιατί βρε είναι λογικό άλμα;
methexis66
22 Απριλίου, 2013 12:04 πμ
Παλεύεις για την αυτοδιάθεση όλων. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι ελεύθεροι να αποφασίσουν μόνοι τους. Είναι όμως κάποιος ελεύθερος να επιλέξει τη σκλαβιά;
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:06 πμ
Ναι κάποιος πρέπει να είναι ελεύθερος να επιλέξει και τη σκλαβιά του ακόμα.
methexis66
22 Απριλίου, 2013 2:48 μμ
Παράλογη υπόθεση, μα εντελώς. Ελεύθερος να επιλέξεις η σκλαβιά σου;
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 5:27 μμ
Όλοι το κάνουν πού είναι περίεργο; Παντρεύονται, κάνουν παιδιά, μπαίνουν σε κόμματα, ομάδες, ανοίγουν επιχειρήσεις. Οι επιλογές υπάρχουν.
methexis66
22 Απριλίου, 2013 5:56 μμ
Το κάνουν γιατί δεν είναι ελεύθεροι.
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 12:07 πμ
Στα ερωτηματα παντως τα οποια εθεσα πριν (πανω στην λογικη του αρθρου) δεν βλέπω καπου σκλαβια.
Αλλιως δεν πρεπει ουτε εμεις να παντρευομαστε, ουτε να δουλευουμε, ουτε να πληρωνουμε, ουτε να τρωμε φαγητα που παιζει να εκμεταλευονται ανθρωπους σητν παραγωγη τους…. Παρολαυτα ομως το κανουμε…
Χαμογελατε…
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:08 πμ
Γκουχ γκουχ…
Capybara
22 Απριλίου, 2013 7:35 πμ
Πέστα ρε Ντραλουκάκο!
methexis66
22 Απριλίου, 2013 2:51 μμ
Οι υπάρχουσες και κατεστημένες δομές ανελευθερίας στη κοινωνία μας. (Γάμος, οικογένεια, θρησκεία, εργασία, κτλ) δεν μπορούν παρά να αποτελούν στόχο κριτικής και απόρριψης για μας. Όχι να γίνονται δικαιολογία για την υιοθέτηση περισσοτέρων στο όνομα μιας διαφωτιστικής ισότητας στην σκλαβιά μας 😉
giorgalis
22 Απριλίου, 2013 3:02 μμ
Ρε, εμείς θέλουμε να τους «τουμπάρουμε» και να πάρουμε το κράτος.
Δεν θέλουμε να τους κάνουμε σαν εμάς… 😀 😀
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 3:15 μμ
Εγω αυτο που λεω ειναι πως δεν μπορουμε να ζηταμε απο ατομα-μελη της κοινωνιας που δεχονται μεγαλυτερη ανισοτητα, να γινουν πιο ριζοσπαστικοποιημενοι απο εμας, παρακαμπτωντας την απλη καθημερινοτητα.
Ο μουσουλμανος στην Ελλαδα οσο και να φωναζουμε για την καταργηση της θρησκειας (κατι στο οποιο εγω διαφωνω γιατι τελικα γινομαστε ενθεοι-αθεοι) θα εχει αυριο παλι το ιδιο προβλημα που ειχε και εχθες.
Ο ομοφυλοφυλος γειτονας μου που ειναι 4 χρονια με τον συντροφο του, οσο και να του λεμε πως ο γαμος ειναι εξουσιαστικο μπλα μπλα μπλα, θα εχει παλι το ιδιο «προβλημα» και αυριο που θα μιλησουμε μιας και ο γαμος δεν καταργειται εν μια νυκτι.
Και ο Παλαιστινιος που προσπαθει να επιβιωσει μεσα σε βομβες, δεν νομιζω να δινει και πολυ σημασια οταν του λεω πως το κρατος ειναι ενας θεσμος καταπιεσης και διαφορα αλλα (σωστα) τετοια.
Εαν δεν ιεραρχησουμε βηματα προς την προσδοκουμενη ελευθερη κοινωνια, το μονο που θα κανουμε επι χρονια ειναι να επαναλαμβανουμε το ιδιο μοτιβο.
Αυτο ειναι το μονο σιγουρο 😉
Χαμογελατε…
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 3:18 μμ
Κοινως, αυτο που θελω να πω, ειναι πως αν δεν εχουμε εναλακτικες για τα καθημερινα προβληματα που αντιμετωπιζουν τα μελη της κοινωνιας μας, τοτε καταληγουμε στο «ειναι ο καπιταλισμος ηλιθιε» και «πλουτοκρατια» και «εργατη μπορεις χωρις αφεντικα» τα οποια (δεν ξερω αν εχει γινει αντιληπτό) δεν βγαζουν πουθενα.
Χαμογελατε…
giorgalis
22 Απριλίου, 2013 3:23 μμ
Για δώσε ένα παράδειγμα «εναλλακτικής» που έχετε «εσείς» και που δεν έχουν οι «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά».
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 3:30 μμ
Δεν ειναι αυτο το ζητουμενο του θρεντ…. 😉 Παρε ενα τραγουδακι
Χαμογελατε…
giorgalis
22 Απριλίου, 2013 3:33 μμ
Περίμενα να δώσεις κανένα λινκ με την «κρυφή εκκλησιά» που αναρχικός παπάς παντρεύει gay ζευγάρια… 🙂
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 3:36 μμ
Παντα ειμαι εδω να καταργω τις προσδοκιες σας 😛
Χαμογελατε…
Capybara
22 Απριλίου, 2013 6:29 μμ
Το θέμα είναι ότι πρέπει να τα κάνουμε και τα δύο. Το «είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε» είναι σωστή απάντηση γενικά, αλλά όχι από μόνο του απάντηση σε κάθε ερώτημα.
Αυτό άλλωστε είναι η πολιτική, και γι’ αυτό είναι περίπλοκη υπόθεση. Αλλιώς, αν απάντηση ήταν πως θα τα πούμε πιο αριστερά από όλους, θα αρκούσε να περιμένουμενα ακούσουμε τί θα πει το ΕΕΚ για να τα πούμε ένα κλικ αριστερότερα.
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 8:36 μμ
Αυτο ειπα και πριν… πως εαν στα καθημερινα προβληματα του ατομου, προβαλουμε το «ειναι ο καπιταλισμος ηλιθιε» θα καταληξουμε στον μουσκιο (οπως και μας αξιζει). Διοτι εαν κανουμε αναγωγες πιο γενικευμενης οπτικης, και ολο και πιο «εξω» βηματα, εκει θα καταληξουμε… Εχουμε κανει ομως αλμα ολα τα ενδιαμεσα βηματα…
Χαμογελατε…
methexis66
22 Απριλίου, 2013 3:25 μμ
Δεν λέω να τους πεις πως πρέπει να είναι πιο ριζοσπαστικοποιημένοι από μας, αλλά να βάζουμε τα δικά μας προτάγματα μπροστά. Θα στηρίξεις όλους τους αγώνες τους για αυτοδιάθεση αλλά όχι χάριν των «στόχων» που οι ίδιοι βάζουν. Το να μην είμαι υπέρ του γάμου, κράτους, θρησκείας, δεν σημαίνει πως είμαι κατά της αυτοδιάθεσης όσων επιθυμούν «ισότητα». Απλά πως στέκομαι δίπλα τους με δικά μου προτάγματα και στόχους.Αλληλέγγυος στην αδικία που βιώνουν, κριτικά διακείμενος στην στόχευση τους. 😉
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 3:33 μμ
Αυτο ακριβως τους ζητας. Οταν διεκδηκουν το αυτονοητο και τους λες πως αυτο που διεκδηκειτε (που το εχουν ολοι οι αλλοι) ειναι μια μαλακια που θα σας σκλαβωσει, τοτε αυτο ακριβως κανεις. (οχι εσυ)
Το σημαντικο ειναι αυτο «Θα στηρίξεις όλους τους αγώνες τους για αυτοδιάθεση» Τιποτα παραπανω…Διοτι αυτο που περιγραφει το κειμενο (και το εχω βιωσει στο πετσι μου) δεν ειναι «Αλληλέγγυος στην αδικία που βιώνουν, κριτικά διακείμενος στην στόχευση τους.» αυτο που λες εσυ, αλλα «σου κλεινω την πορτα στην μουρη, και μπορει να σε κατηγορησω κιολας».
Και δεν ανηκω σε καμια περιθωριοποιημενη κοινωνικα ομαδα… Φαντασου αυτοι που ανηκουν…
(για την ερωτηση που επαιξε πριν, οφειλουμε να εχουμε σε ολον τον κοσμο την επιλογη να σκλαβωθει. Μεχρι να επιλεγει να μην το κανει. Αλλιως ειμαστε πατερναλιστες)
Χαμογελατε…
Capybara
22 Απριλίου, 2013 7:34 πμ
Προφανώς.
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 12:21 πμ
Για τα τζαμιά. Προτάθηκε να γίνει τζαμί με λεφτά της Σαουδικής Αραβίας και Κέντρο ισλαμικών Σπουδών. Απορρίφτηκε γιατί υπήρχε φόβος να γίνει κέντρο ουαχαμπιτισμού – ντάξει αν σκεφτείς τη σύνδεση Αλ Κάιντα με Σαουδική Αραβία δεν έχουν άδικο.
Οπότε είπε το ελληνικό κράτος ότι θα αναλάβει με δικά του λεφτά που και πάλι λάθος είναι, γιατί δεν πρέπει να κάνεις ΕΝΑ κέντρο για όλες τις εθνικές ενότητες και θρησκευτικά ρεύματα του ισλάμ.
Το καλύτερο θα ήταν η κάθε ομάδα να έχει το χώρο της. Όπως η κάθε χριστιανική αίρεση έχει το δικό της. Μικροί χώροι λατρείας είναι καλύτεροι σε όλη την Αθήνα είναι καλύτεροι από ένα μεγάλο τζαμί στην Αθήνα, που δεν θα βολεύει κιόλας όλο τον κόσμο.
αντικομματοσκυλος
27 Ιουνίου, 2013 9:00 μμ
μη σας περασει απ το μυαλο να κλεισετε ολες τις εκκλησιες και να γινουν οι θρησκειες μονο σπιτικο παιχνιδι…..δεν θελω ρε φιλε την θρησισκεια κανενος ουτε των ορθοδοξων ουτε των μουσουλμανων ουτε τιποτα.γιατι πρεπει να ανεχομε την υποκρισια και την προσπαθεια για προσυλιτισμο που εχουν ολοες οι θρησκες σαν προαπαιτουμενο για τους πιστους τους…..ελευθερια δεν ειναι να αφηνεις να σε δυναστευοπυν.αυτο ειναι ανοησια
methexis66
22 Απριλίου, 2013 4:02 μμ
@DrAluca (μιας και δεν βγάζει απάντηση) Δεν είναι αυτονόητο το δικαίωμα στην ισότητα απέναντι στη σκλαβιά. Επίσης δεν υπάρχει δικαίωμα στο «επιλέγω να σκλαβωθώ». Κάθε τέτοια συμπεριφορά από όποια μέλη της κοινωνίας είναι επιθετική απέναντι σε μένα και την ελευθερία μου (μας). Δεν μπορώ να δεχτώ σε κάποιον το δικαίωμα να διαιωνίζει την εξουσιαστική καταπίεση. Γι αυτό και δεν μπορώ να μείνω στο «Αλληλέγγυος στη καταπίεση που βιώνουν..» σκέτο. Αν το έκανα, θα συναινούσα (νομιμοποιούσα) την εξουσία που τους(μας) σκλαβώνει. Αν θεωρείται πατερναλισμός ή άρνηση αποδοχής της εθελοδουλείας τι να πω;
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 4:15 μμ
Αυτονοητο το δικαιωμα στην αυτοδιαθεση… Για αυτο το δικαωμα μιλαω.
Αρα ειναι αυτο που ειπε πριν ο Capybara. Οτι στην ουσια φοβομαστε να δωσουμε δικαωματα ελευθεριας σε ολον τον κοσμο επειδη μπορει να επιλεξουν να σκλαβοθουν.
Ομως το ζητημα ειναι ακριβως αυτο. Σου δινω την επιλογη να ζησεις ελευθερος η να σκλαβωθεις. Μπορει να επιλεξεις οποιο απο τα δυο…
Χαμογελατε…
methexis66
22 Απριλίου, 2013 4:37 μμ
Αυτοδιάθεση σημαίνει να αποφασίζω λογικά και ελεύθερα για μένα. Η ελευθερία δεν βασίζεται σε δικαιώματα. Και σίγουρα η επιλογή κάποιου να σκλαβωθεί δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα ελεύθερης επιλογής. Είναι λογικό άλμα να μιλάμε για ελευθερία στη σκλαβιά. Ποιος είναι αυτός που θα μου δώσει το δικαίωμα να ζήσω ελεύθερος ή να σκλαβωθώ, αφού ακριβώς εκείνη τη στιγμή μου στερεί κάθε έννοια ελευθερίας βάζοντας μου διλήμματα; Μάλλον έχουμε διαφορετικούς ορισμούς της λέξης ελευθερίας. Μακριά από μένα πάντως κάθε «ελευθερωτής» και κάθε «αρμόδιος» να μου δώσει δικαιώματα :Ρ
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 5:29 μμ
Είσαι μεγάλος υποκρίταρος.
methexis66
22 Απριλίου, 2013 5:42 μμ
γιατί;
lascapigliata
22 Απριλίου, 2013 7:15 μμ
Ε δεν μπορώ να ακούω άτομα που ζούνε μέσα στις αστικές συμβάσεις να μου κουνάνε το δάκτυλο της υπερεπανάστασης ως άλλοι ιεροκύρηκες…σόρρυ κιόλας.
Όπου μας βολεύει χρησιμοποιούμε όλοι τα αστικά εργαλεία, για να διευκολύνουμε τη ζωή μας. Όλοι το κάνουμε. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κάποιον που θέλει να κάνει το ίδιο.
Capybara
22 Απριλίου, 2013 6:25 μμ
Ελευθερία είναι δηλαδή, η ελευθερία να σκέφτεται κανείς (ελεύθερα και λογικά) σαν κι εσένα. Εξαιρετικό!
katy
22 Απριλίου, 2013 6:29 μμ
“Ελευθερία είναι το δικαίωμα του άλλου να διαφωνεί μαζί σου”.
Rosa Luxenbourg 😉 (1870-1919), Γερμανίδα επαναστάτρια.
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 8:33 μμ
Ξαναλεω….ελευθερια επιλογης.
Θελω να μπορω να επιλεγω αν θα πιστευω σε εναν θεο η οχι, και αν το κανω να μπορω να το κανω ισοτιμα με τα υπολοιπα μελη της κοινωνιας.
Θελω εαν ειμαι ομοφυλοφυλος να μπορω να επιλεγω εαν η εαν δεν θα παντρευτω με τον\την συντροφο μου οπως τα ετεροφυλοφυλα μελη της κοινωνιας.
Θελω τελος εαν ειμαι υπο απαρτχαιντ κατοχη να μπορω να διεκδηκω το κρατος το οποιο μετα θα παλεψω να το καταργησω.
Για τετοια ελευθερια επιλογης μιλαμε.
Στο φοβητρο πως αν αφησουμε ελευθερα τα μελη της κοινωνιας μπορει και να πανε και στον τσομπανη ειναι προκαταβολη της ιδιας της κοινωνιας…
🙂
Χαμογελατε…
methexis66
23 Απριλίου, 2013 12:07 πμ
Διαφωνώ ως προς τον ορισμό. Για μένα δεν μπορεί κάποιος ελεύθερα να διαλέξει κάτι ανελεύθερο.
simon
22 Απριλίου, 2013 8:59 μμ
«Αυτοδιάθεση σημαίνει να αποφασίζω λογικά και ελεύθερα για μένα»…
… αλλά ό,τι είναι λογικό και ελεύθερο για ‘μένα, όχι για κάποιον άλλο «ειδήμονα», «πρωτοπόρο» κλπ. κλπ.
Και υπό την (αυτονόητη;) προϋπόθεση ότι αυτό που ‘ναι λογικό και θέμα ελευθερίας για ‘μένα δεν σκοντάφτει πάνω στη λογική και την ελευθερία κάποιου άλλου. Ή όχι; Γιατί αυτό που γράφτηκε πιο πάνω «Η ελευθερία μου δεν μπορεί να σταματά εκεί που ξεκινά η ελευθερία του άλλου, γιατί τότε δεν είναι ελευθερία» μου φαίνεται κάπως υπερβολικά …ελεύθερο!
methexis66
23 Απριλίου, 2013 12:04 πμ
Πως είναι δυνατόν κάτι λογικό και ελεύθερο να σκοντάφτει στην ελευθερία του άλλου; Τότε, ή δεν είναι λογικό, ή δεν είναι ελεύθερο.
simon
23 Απριλίου, 2013 8:01 πμ
Για να έχει νόημα η απόλυτη διατύπωση που χρησιμοποιείς, πρέπει να οριστεί ε π α κ ρ ι β ώ ς τί είναι λογικό και ελεύθερο και, βέβαια, π ο ι ό ς θα το ορίσει αυτό.
Γιατί, αλλιώς, μπορεί π.χ. κάποιοι να θεωρήσουν λογικό και ελεύθερο γι’ αυτούς να πηδάνε 12χρονα, έστω με τη συναίνεσή τους, όπως η ένωση Martijn στην Ολλανδία. Τι θα κάνει γι’ αυτούς μια αχρήματη ακρατική αναρχική κοινωνία; Θα το θεωρήσει λογικό και θέμα ελευθερίας, θα αδιαφορήσει ή θα τους κόψει …την όρεξη;
katy
22 Απριλίου, 2013 6:09 μμ
Dr, only for you! 🙂
“Σκλάβος είναι αυτός που περιμένει να έρθει κάποιος να τον ελευθερώσει”.
Ezra Pound, 1885-1972, Αμερικανός ποιητής
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 8:34 μμ
Πυργοδεσποινα μου, συμφωνω απολυτα με τον ορισμο… 😉
χεχεχεχε
Και επισης σε ΥΠΕΡευχαριστω (you know why)
Χαμογελατε…
katy
22 Απριλίου, 2013 8:56 μμ
Mην μ’ ευχαριστείς σε παρακαλώ…ειλικρινά δεν ήταν τίποτα σπουδαίο…
Να ‘σαι πάντα καλά, γλυκιέ μου Dr!
“Ο χρόνος πετάει. Από σένα εξαρτάται να είσαι ο πιλότος (μου)”. 😉
Robert Orben (1927), Αμερικανός ταχυδακτυλουργός.
DrAluca
22 Απριλίου, 2013 9:00 μμ
«I do, I do!!! 😀 »
Dr Aluca (5000πΧ – σημερα)
Χαμογελατε…
giorgalis
22 Απριλίου, 2013 9:16 μμ
Απολίθωμα κι ο dr…
Σύντροφος!
katy
22 Απριλίου, 2013 9:25 μμ
Χαχαχαχαχα! Από τα ωραιότερα σχόλια που έχεις κάνει, ανηψιέ!
Η αλήθεια είναι ότι μου πέφτει λίγο μεγάλος (για πιλότος), αλλά όμως…
“Ένας γέρος, είναι ένα παιδί με παρελθόν”. 🙂
Zarko Petan (1929), Σλοβένος θεατρικός συγγραφέας.
LAGARTSAS-A
22 Απριλίου, 2013 5:23 μμ
… και επειδη ο κοσμος πειναει … και η επαναστα (που αργει να ρθει) δεν γινεται με αδεια στομαχια (γιατι νηστικο αρκουδι δε χορευει) …
δικτυο κοινωνικης αλληλεγγυης ηλιουπολης
“το λαγουμι”
Να μετατρέψουμε την απόγνωσή μας σε δική τους απόγνωση.
Μας τρομοκρατούν με την επερχόμενη χρεωκοπία. Πρώτα μας την προετοίμασαν, μετά μας την έφεραν και μετά μας απειλούν για το χάος που οι ίδιοι δημιουργούν.
Όλοι εμείς που ξέρουμε να κάνουμε τη γη να καρποφορεί, που ξέρουμε να υφαίνουμε, που ξέρουμε να κάνουμε ψωμί το αλεύρι, που ξέρουμε να χτίζουμε, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα.
Μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτούς.
Θα βάλουμε σε τάξη τα μεγάλα ερωτήματα που ορθώνονται μπροστά μας. Θα βάλουμε σε τάξη και σε μεγάλες αρμονίες τις επαγγελματικές μας ικανότητες τόσο του χεριού όσο και του νου και θα αδράξουμε το αύριο στα χέρια μας.
Με τόλμη, με μεγαλύτερη τόλμη… με ακόμα μεγαλύτερη τόλμη…
κανένα παιδί χωρίς τροφή
κανένα παιδί χωρίς ρούχα και παπούτσια
“υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα”
κανενας μονος του, ολοι μαζι αλληλεγγυοι το μπορουμε.
Βασταμε να σε βαστω, ν’ανεβουμε … το βουνο.
Δικτυα κοινωνικης αλληλεγγυης παντου.
http://www.lagouminet.blogspot.gr/
Capybara
22 Απριλίου, 2013 8:02 μμ
Κάποιος έγραψε σ’ έναν τοίχο «οι ελεύθεροι άνθρωποι κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ», από κάτω κάποιος του απάντησε «οι ελεύθεροι άνθρωποι κάνουν ό,τι θέλουν» κι ένας τρίτος «είμαστε οι ελεύθεροι άνθρωποι, μη μας πιάνετε στο στόμα σας».
Ioulianos
24 Απριλίου, 2013 11:28 πμ
βλέπεις Capybara;
Το άρθρο σου είναι από εκείνα τα θέματα- και ο παραπάνω σχολιασμός σου έρχεται να το επιβεβαιώσει- για τα οποία δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις. Ή ,καλύτερα , υπάρχουν πολλές απαντήσεις, που ωστόσο καμία δεν είναι καλύτερη από μια άλλη. Μα όλες αποτελούν ένα θεωρητικό-ιδεολογικό δέλεαρ.
Capybara
24 Απριλίου, 2013 9:51 μμ
Βέβαια, όσοι συμμετείχαμε στο σχολιασμό, πιστεύαμε ότι η απάντησή μας είναι καλύτερη από των άλλων 😆 Η αλήθεια είναι ότι τα ζητήματα αυτά είναι περίπλοκα, αλλά κάπου νομίζω ότι μπλέξαμε την άρνηση του ρεφορμισμού με την άρνηση της πολιτικής συνολικά.
Capybara
24 Απριλίου, 2013 9:54 μμ
Πάντως, είχα καιρό να χαρώ τόσο μια συζήτηση στο σχολιασμό του μπλογκ, μια και τελευταία μπαίνουμε απλά στον πειρασμό να απαντήσουμε σε μισότρελους συμπολίτες μας και τα σεντόνια που ανεβάζουν.
katy
22 Απριλίου, 2013 8:05 μμ
“Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης και οι περισσότεροι άνθρωποι, τρέμουν την ανάληψη ευθύνης”.
Ζίγκμουντ Φρόυντ (1856-1939), Αυστριακός ψυχίατρος.
klot
24 Απριλίου, 2013 1:51 πμ
e ;
iordanoglou
25 Απριλίου, 2013 12:39 πμ
ο ανθρωπος ειναι ανελευθερος απο τη φυση του, εχουμε τον περιορισμο που λεγεται θνητοτητα, φθορα, χρειαζομαστε διαρκεις εισροες για να επιβιωσουμε. η οποια «αριστερα», με ή χωρις «, υποτιθεται οτι σε τελικη αναλυση προτασει μια κοσμοθεωρια απελευθερωσης του ανθρωπου, σε οποιο βαθμο ειναι εφικτο ανα περιοδο, απο την αγωνια του ζην βασισμένη πάνω στο αδιαιρετο της κοινωνιας, της συνεργασιας, της αλληλεγγυης και κυριως της αναγνωρισης του καθολικου χαρακτηρα της προσβασης στα βασικα αγαθα. τα ζητηματα που αναφερονται ως παραδειγματα στο κειμενο δεν εχουν καμια σχεση με αυτο: γαμοι, θρησκειες, σημαίες κλπ ή με άλλα λόγια συμβασεις, συμβασεις, συμβασεις. τι είδους συμβασεις ειναι αυτες και πως προεκυψαν; εξουσιαστικες ειναι η απαντηση που προεκυψαν απο την αναπαραγωγη των κοινωνικων μοντελων όπου η φθαρτοτητα των λίγων αντιμετωπίζεται πάνω στα πτώματα των πολλών. προσωπικα είμαι αναφανδον υπέρ του να κάνει ο καθενας το οτιδήποτε. ας γίνω λίγο προβοκατωρ: ενας 60χρονος μπορεί κάλλιστα να έχει πλήρεις σεξουαλικές σχέσεις με την 12χρονη εγγονη ενός φίλου του απο τα καπή εφόσον η μικρή συναινεί. γιατί όχι;
Capybara
25 Απριλίου, 2013 8:15 πμ
Θα γίνω κι εγώ προκλητικός: Αν αύριο απαγορεύσουν στους Εβραίους να διορίζονται στο δημόσιο, στους Τούρκους της Θράκης να έχουν μαγαζιά στο όνομά τους, στους μάρτυρες του Ιαχωβά να πηγαίνουν σχολείο, τί θα κάνουμε; Θα αράξουμε μπροστά στο τζάκι μ’ ένα καλό κρασί και θα πούμε «συμβάσεις, συμβάσεις, συμβάσεις…»
iordanoglou
25 Απριλίου, 2013 10:47 πμ
δεν γινεσαι προκλητικος, χρηση straw man argument κανεις
Capybara
25 Απριλίου, 2013 8:42 μμ
Αυτές οι απαγορεύσεις κάποτε ίσχυαν. Δεν είναι βγαλμένες από τη φαντασία κάποιου, όπως το μεστό και στέρεο επιχείρημά σου.
iordanoglou
27 Απριλίου, 2013 3:02 πμ
ξερεις τι σημαινει straw man argument; το επιχειρημα μου ποιο ειναι, η 12χρονη ή το θεμα της οικονομικης βασης και του κοινωνικου εποικοδομηματος; ΥΓ. εναλλακτικος τίτλος για το άρθρο: μίλα μου για milner… αριστερα…
simon
25 Απριλίου, 2013 9:14 πμ
Ας γίνω και ‘γω λίγο προβοκάτωρ: αυτό μπορεί να γίνει και με τη δ ι κ ή σου εγγονή ή μόνο με τις εγγονές των φίλων;
iordanoglou
25 Απριλίου, 2013 10:50 πμ
εγγονο εχω, αλλα αν το παιδι επιθυμει να εκδηλωσει την σεξουαλικοτητα του με οποιον τροπο επιθυμει ποιος ειμαι εγω και κυριως ποιος εισαι εσυ που θα τον περιορισεις και θα ορισεις και την ηλικια στην οποία ειναι «ικανος» και «ωριμος» να αποφασιζει ο ιδιος για τον εαυτο του;
Capybara
25 Απριλίου, 2013 8:49 μμ
Το επιχείρημά σου μιλάει -έστω ακραία- για δικαιώματα (ή «δικαιώματα» καλύτερα) ανηλίκων. Ενώ, το ζήτημα αφορά δικαιώματα ενηλίκων και την πολιτική συμπεριφορά τμημάτων της αριστεράς και τις αναρχίας που τα πραγματεύονται σαν να είναι δικαιώματα ανηλίκων.
iordanoglou
26 Απριλίου, 2013 10:40 μμ
πως οριζεται η ωριμανση του ανθρωπου; τι σημαινει ενηλικος και ανηλικος;
simon
27 Απριλίου, 2013 7:56 πμ
Σε κάποιους «κύκλους» η γυναίκα (κι ενδεχομένως ο άνδρας) χάνει κάθε σεξουαλικό ενδιαφέρον, όταν βγάζει …δόντια! Γι’ αυτούς η ε(α)νηλικότητα έχει άλλο νόημα.
Τέσπα, Ιορδάνογλου, πολλές ερωτήσεις κάνεις. Γιατί δε μας λες τις απόψεις σου επ’ αυτών;
iordanoglou
27 Απριλίου, 2013 3:12 πμ
ποια ειναι τα κριτηρια: η ηλικια αυτη καθαυτη, η εκπαιδευση, η εμπειρια ζωης; μετρουνται αντικειμενικα, αοριστα, πως;
lascapigliata
25 Απριλίου, 2013 10:53 πμ
Η μικρή δεν μπορεί να συναινέσει γιατί στα 12 δεν ξέρεις τί σου γίνεται. Και αν δεν έχεις δει και περίοδο ακόμα, θα πάθεις και ζημιά.
Γιατί να σταματήσεις στα 12, και να μην προχωρήσεις στα 5, ή στα 2;
iordanoglou
25 Απριλίου, 2013 11:14 πμ
γιατι γενικευεις ετσι; μπορει το κοριτσι να αισθανεται τρομερη σεξουαλικη επιθυμια. υπαρχει καποιος βιολογικος κανονας που καθιστα το 15ο ετος (ας με διορθωσουν οι νομικοι συμβουλοι του blog αν λαθευω πανω στο ετος συναινεσης) της ηλικιας το απολυτο πανελληνια (επειδη διαφερει απο χωρα σε χωρα και μαλιστα διαφερει και απο φυλο σε φυλο) ετος σεξουαλικης ωριμανσης;
lascapigliata
25 Απριλίου, 2013 11:30 πμ
15 δεν είναι αρκετά κάτω δηλαδή;;; Παγκοσμίως κάπου εκεί κειμένεται πάντως, μάλλον είναι κοινώς αποδεκτό.
Σεξουαλική επιθυμία νιώθουν και τα μωρά δεν είναι θέμα. Το θέμα είναι όταν ο άλλος, θέλει σεξ χωρίς προφυλακτικό, να έχεις αρκετό μυαλό να προστατεύεις τον εαυτό σου, από εγκυμοσύνη και αφροδίσια.
Το σεξ με έναν ενήλικα δίνει το πάνω χέρι στον ενήλικα.
iordanoglou
25 Απριλίου, 2013 11:42 πμ
σαν τεχνοκρατισσα της ελευθεριας μιλάς 😉
lascapigliata
25 Απριλίου, 2013 11:44 πμ
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάτι σαν απεριόριστη ελευθερία μέσα στην κοινωνία. Πάντα μπαίνουν κανόνες.
iordanoglou
25 Απριλίου, 2013 11:47 πμ
πολυ ενδιαφερον. οταν επιστρεψω συνεχιζουμε αν θελεις
Bobfisher
26 Απριλίου, 2013 8:26 πμ
Καλημέρα Καπυ. Τα όσα έγραψες είναι απολύτως σοβαρά και κατά τη γνώμη μου αφορούν μια γενικευμένη παρανόηση που επικρατεί στο «χώρο». Η παρανόηση αφορά το ότι η πολιτική δράση δεν μπορεί να στοχεύει στην «ελευθερία», καθότι η έννοια αυτή είναι αρκούντως αόριστη ώστε να την κάνει ο καθένας ότι θέλει. Η πολιτική δράση αφορά τα ίσα πολιτικά δικαιώματα και τη δικαιοσύνη που μπορούν να είναι καλά ορίσιμοι πολιτικοί στόχοι. Η ελευθερία, όπως και η ευτυχία, δεν θα μοιραστεί ποτέ με το δελτίο στο εργατικό συμβούλιο της γειτονιάς. Είναι προσωπικές, βιωματικές καταστάσεις που αφορούν κυρίως την ψυχοσύνθεση κάποιου (ακόμη και την ψυχοπαθολογία του), παρά την πολιτική θέσμιση μιας κοινωνίας. Οι «παραδοξότητες» που αναφέρει ο Ιορδάνογλου αφορούν νομίζω αυτό ακριβώς.
Το βλέμμα αφ’ υψηλού που επιδεικνύει ο «χώρος» έναντι κινημάτων όπως το οικολογικό, το νεολαϊστικο ή το φεμινιστικό, επίσης δεν αφορούν στην πραγματικότητα την «ελευθερία» ως τέτοια. Συνήθως εμφανίζονται ως αποτέλεσμα κάποιας θεωρητικής αγκύλωσης που προϋποθέτει ότι όλα θα επιλυθούν σε κάποια μελλοντική κοινωνία, όταν θα έχει ολοκληρωθεί ο οικονομικός μετασχηματισμός της. Δευτερευόντως αφορά τους γραφειοκράτες παντός είδους που λειτουργούν ευτυχισμένοι και πλήρεις μέσα στη δική τους μικροκοινωνία και που αντιμετωπίζουν κάθε άλλη μικροκοινωνία ως ανταγωνιστική της δικής τους.
Τέλος, αυτό το ρητό που λέει «Η ελευθερία μου αρχίζει εκεί που Τελειώνει η ελευθερία του άλλου», ας γίνει κάποτε «η ελευθερία μου αρχίζει εκεί που Αρχίζει η ελευθερία του άλλου» (Καστοριάδης), καθότι η κοινωνία δεν αποτελείται από ξεκομμένες μονάδες που λειτουργούν εντός προσωπικών πλαισίων, αλλά από μέλη μιας κοινότητας με, αναγκαστικά, κοινή πολιτική μοίρα.
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 9:03 πμ
Πάντως αν δεν υπάρξει ο οικονομικός μετασχηματισμός της κοινωνίας όλα τα άλλα είναι απλά λόγια.
Κάθε γυναίκα θα είναι υποχρεωμένη να ζει με τον μαλάκα που έχει τα λεφτά και κάθε νέος θα είναι σκύλος και πουτανάκι της κάθε εταιρίας…
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 9:22 πμ
Θέλω να πω πως στην Ελλάδα του 2013 – την Ελλάδα της πείνας – δεν μπορούμε να μιλάμε για «θεωρητικές αγκυλώσεις περί οικονομικού ανασχηματισμού που θα λύσουν τα θέματα», ακριβώς επειδή από εκεί θα ξεκινήσει (αν ξεκινήσει) η λύση τους.
Δεν είμαστε στο Παρίσι της δεκαετίας του ’80 να λέμε αριστεροπαπάρες γύρω από το τζάκι με καλό κρασί.
Είμαστε ανελεύθεροι ως άφραγκοι και ως δούλοι και αν και ο γάμος των γκέη και τα τζαμιά των μεμέτηδων είναι θέματα που θέλουμε να λυθούν, είναι πολύ πίσω στην «ατζέντα» μας…
Bobfisher
26 Απριλίου, 2013 9:58 πμ
Επειδή ο γάμος των γκέη και τα τζαμιά των «μεμέτηδων» (σύμφωνα με την γλώσσα της άκρας δεξιάς) είναι τόσο χαμηλά στην ατζέντα μας, γι αυτό και δεν πρόκειται να δούμε και κανένα οικονομικό μετασχηματισμό. Από τη στιγμή που η πάλη για δημοκρατικές ελευθερίες ΤΩΡΑ είναι «αριστεροπαπάρα», δε μένει παρά να υποκλιθούμε στην αυθεντία του όποιου κόμματος και να δεχτούμε ότι ηγεσία μας θα είναι το κάθε κάθαρμα που έπιασε μια καρέκλα εξαργυρώνοντας φοιτητόσημα. Τέλος, από τη στιγμή που υφίσταται μια πολιτική βίβλος, ποιό το νόημα της πολιτικής συζήτησης; Το θέμα είναι η στοίχιση, από την οποία όμως σίγουρα θα προκύψει ελευθερία.
Και ποιό είναι το διακύβευμα του οικονομικού μετασχηματισμού άραγε; Μα η κατάργηση της ιδιοκτησίας, καθότι κατά τα άλλα το παραγωγικό μοντέλο του καπιταλισμού (συγκεντρωτισμός της παραγωγής, τεϋλορισμός, απεριρόριστη αύξηση των παραγωγικών σχέσεων, απεριόριστη αύξηση του πληθυσμού, καταστροφή των παραδοσιακών κοινωνιών και του φυσικού περιβάλλοντος κλπ) είναι κατά βάση σωστά.
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 10:18 πμ
Οι μεμέτηδες είναι ορολογία άκρας δεξιάς ενώ αν έγραφα «χριστιανόπληκτοι» θα ήταν όλα ok;
Λοιπόν, είναι μεμέτηδες και είναι καθυστερημένοι όσο και οι χριστιανοί και ίσως περισσότερο και αν αυτό το εντοπίζει η άκρα δεξιά (που από άλλη γωνία βλέπει όπως ξέρεις) και δεν το εντοπίζει η αριστερά τότε μιλάμε για τυφλή αριστερά.
Τυφλή τόσο που δεν βλέπει πως αν, ΑΝ, πρόκειται να υπάρξει ελευθερία σίγουρα δεν θα είναι μέσα από το σημερινό σύστημα που η ανελευθερία είναι η ίδια η φύση του.
«Και ποιό είναι το διακύβευμα του οικονομικού μετασχηματισμού άραγε; Μα η κατάργηση της ιδιοκτησίας, καθότι κατά τα άλλα το παραγωγικό μοντέλο του καπιταλισμού (συγκεντρωτισμός της παραγωγής, τεϋλορισμός, απεριρόριστη αύξηση των παραγωγικών σχέσεων, απεριόριστη αύξηση του πληθυσμού, καταστροφή των παραδοσιακών κοινωνιών και του φυσικού περιβάλλοντος κλπ) είναι κατά βάση σωστά.»
Αυτό είμαι πολύ περίεργος να μου πεις συγκεκριμένα ποια αριστερά το υποστηρίζει;
Bobfisher
26 Απριλίου, 2013 11:11 πμ
1. Ε, τότε ας τους πούμε και αράπηδες. Δεν τρέχει και τίποτα. Κι αυτοί «καθυστερημένοι» είναι.
2. Έχεις διαβάσει καθόλου Μαρξ; Ξέρεις π.χ. τι έλεγε ο Κάρολος σχετικά με την Ινδία ή τους Ινδιάνους των ΗΠΑ; Επίσης γνωρίζεις καθόλου τι άποψη είχε για τον τεϋλορισμό;
Κοίτα, άμα έχεις τη φαντασίωση της απεριόριστης αύξησης των παραγωγικών μέσων, τότε η καταστροφή π.χ. των Ινδιάνων ήταν ιστορική αναγκαιότητα για να περάσουν κι αυτοί κάποτε στο σοσιαλισμό. Το ότι η αριστερά σήμερα κρύβει κάτω απ’ το χαλί αυτή τη λογική, που είναι από τις κεντρικότερες στον Μαρξ, δείχνει απλώς τη σύγχρονη ιδεολογική της ένδεια. Όσο για την απεριόριστη αύξηση του πληθυσμού, δεν έχεις παρά να διαβάσεις την κριτική του Μαρξ στον Μάλθους.
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 11:48 πμ
Δεν έχει απολύτως καμία σχέση ο αράπης με τον μεμέτη, ο αράπης δεν είναι φορέας του «αραπισμού» (έχει απλά μαύρο δέρμα και δεν έχω λόγο να τον πω αράπη), σε αντίθεση με τον άλλο που είναι φορέας «μεμετισμού» και δεν γεννήθηκε μεμέτης. Ο ένας λοιπόν (ο μεμέτης) είναι «φουλ της καθυστέρησης» ενώ ο άλλος μπορεί να είναι πολύ πιο προχωρημένος από μένα και σένα.
Δεν βρίσκω το λόγο της αναφοράς σου στον τεϊλορισμό και στα της απεριόριστης αύξησης των παραγωγικών μέσων και γιατί δεν πιστεύω σε αυτή την ανοησία αλλά κι επειδή δεν γνωρίζω κάποια αριστερά (εκτός της ΟΑΚΚΕ…) που να έχει τέτοιο όνειρο.
Πιστεύω πως το σχόλιο σου περί «κάποιας θεωρητικής αγκύλωσης που προϋποθέτει ότι όλα θα επιλυθούν σε κάποια μελλοντική κοινωνία» είναι άστοχο και προφανώς αυτό με ερέθισε.
Αν δεν υπάρχει εργασία, στέγη κτλ, για όλους, που μόνο μια σοσιαλιστική κοινωνία εξασφαλίζει, τότε δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ελευθερία.
Υπέρ των τζαμιών και των γκέη γάμων μπορεί να είναι (και είναι) και ο μεγαλύτερος μισάνθρωπος κεφαλαιοκράτης ή ο σκύλος του.
Capybara
26 Απριλίου, 2013 7:14 μμ
Το ότι οι κεφαλαιοκράτες είναι γενικά κατά των διακρίσεων είναι μεγάλη μπουρδα. Αν ήταν έτσι δεν θα υπήρχαν διακρίσεις. Οι διακρίσεις είναι συστημικές στον καπιταλισμό και τμήμα του πολιτικού σχεδιασμού των κεφαλαιοκρατών είτε για να κάνουν κάποιες παραχωρήσεις ως άλλοθι προοδευτικότητας (διατηρώντας το χαρακτήρα του συστήματος ως συστήματος διακρίσεων) είτε για να διχάσουν και να χειραγωγήσουν (ανάλογα με τη συγκυρία και την πολιτική τακτική του καθενός). Το να μη ζητάς τέτοιες παραχωρήσεις γιατί μπορεί να στις ικανοποιήσουν χωρίς να πέσει ο καπιταλισμός είναι σαν να μην ζητάς αυξήσεις στους μισθούς για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 8:09 μμ
Δεν έγραψα πουθενά πως οι κεφαλαιοκράτες είναι κατά των διακρίσεων, έγραψα πως μπορεί να είναι ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η «κάποια θεωρητική αγκύλωση…» από κάποιους που διεκδικούν.
Θέλω να μου πείτε ένας γκέη που τον έχει φτύσει το κωλόσογο του και χάνει τη δουλειά του, έχει ζόρι επειδή δεν τον αφήνουν να παντρευτεί ή επειδή το ανθρωποφαγικό σύστημα τον οδηγεί στο διάολο;
Μία γυναίκα μιας βλαχοεπαρχίας που παντρεύεται στα 20 και μετά από 7-8 χρόνια συνειδητοποιεί πως «δεν είναι ζωή αυτή» πως θα τον χωρίσει και σε ποια γαμημένη «αγορά εργασίας» θα βρει θέση για να επιβιώσει; το ζόρι της θα είναι το «φεμινιστικό κίνημα» ή το σύστημα που της δίνει την ελευθερία να γίνει δούλα ή πόρνη;
Διεκδικήσεις που είναι εκτός «αγκυλώσεων» είναι κατά βάθος της πλάκας διεκδικήσεις, αυτό λέω.
katy
26 Απριλίου, 2013 8:22 μμ
Aνήψι, σου ‘χω ένα που θα σ’ αρέσει! 😀
“Προτιμώ να είμαι μαύρος παρά ομοφυλόφιλος, γιατί όταν είσαι μαύρος δεν χρειάζεται να το κρύβεις από τη μητέρα σου”.
Charles Pierce (γεν. 1953), Αμερικανός Αρθρογράφος.
simon
26 Απριλίου, 2013 8:27 μμ
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 8:09 μm
Σου απάντησε ο Κάπυ πιο κάτω:
«Έχεις δικαίωμα να ιεραρχείς τον ταξικό αγώνα ως προτεραιότητα, αλλά αν είσαι με την ισότητα και τη δικαιοσύνη, δεν μπορείς τουλάχιστον να είσαι εχθρικός απέναντι σε μη-ταξικές διεκδικήσεις. Θα έπρεπε να έχεις και μέτωπο ενάντιά τους (έστω δευτερεύον). Άλλωστε, η στάση σου απέναντι σ’αυτές δείχνει και το πως θα διαχειρίζεσαι τη διαφωνία όταν κερδίσουν οι ταξικοί αγώνες» Χωρίς μπρρρρ…
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 8:29 μμ
Δεν το έχω νιώσει στο πετσί μου (φυσικά), αλλά θύματα ρατσισμού πέφτουν παραδοσιακά οι άνω του μέσου όρου ευφυίας άνθρωποι, γι αυτό καλό είναι να το κρύβουν κι από τη μαμά τους κι από τον εργοδότη τους κι απ όπου μπορούν.. 😉
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 8:33 μμ
Έλα ρε simon!
Η εχθρότητα από που προκύπτει;
Επειδή θεωρώ κάποιον καθυστερημένο τον εχθρεύομαι;
Είπες να κάνεις και αναφορά στον Στάλιν αλλά το μετάνιωσες ε; 😉
simon
26 Απριλίου, 2013 8:36 μμ
Τώρα μπρρρρρρ… 😉
katy
26 Απριλίου, 2013 8:39 μμ
Έχεις δίκαιο. Οι πανέμορφοι, πάμπλουτοι και ευφυείς, πέφτουν κι αυτοί θύματα ρατσισμού και πρέπει να το κρύβουν. Και καλά τα πλούτη και την ευφυϊα, πες πως καταφέρνεις και τα κρύβεις (λίγο δύσκολο). Την ομορφιά όμως; 😉
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 9:03 μμ
Katy
Είναι μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα αυτά, για να προσθέσω ένα λιθαράκι στον προβληματισμό (τι λιθαράκι δλδ, τα μπετά θα ρίξω αλλά είμαι σεμνός) :
«Πιο εύκολα κρύβει τις καμπύλες της η Μόνικα Μπελούτσι κάτω από ένα μπικίνι παρά ο giorgalis την εξυπνάδα του από αυτούς που δεν τον ξέρουν καν»
katy
26 Απριλίου, 2013 9:09 μμ
Θύματα ρατσισμού.
Οι χαζοί, οι πάρα πολύ έξυπνοι.
Οι άσχημοι, οι πάρα πολύ όμορφοι.
Οι φτωχοί, οι πάρα πολύ πλούσιοι.
Χαζή απορία (θύματος ρατσισμού 😉 )
Τελικά πρέπει να είμαστε μέτριοι σε όλα, για να είμαστε ευτυχισμένοι;
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 9:19 μμ
Αν εξαιρέσουμε τους πάρα πολύ πλούσιους που δεν πρέπει να πέφτουν (σιγά που πέφτουν δλδ) θύματα ρατσισμού αλλά θύματα κρεμάσματος από τα άντερα, συμφωνώ με το συμπέρασμα.
Είναι γνωστό πως και μετά από πυρηνικό πόλεμο θα επιβιώσουν οι κατσαρίδες και οι μέτριοι! 😀
katy
26 Απριλίου, 2013 10:17 μμ
Βρε ανηψιέ μου, γι’ αυτό σ’ αγαπώ…. γιατί μου μοιάζεις … στην ευφυΐα… 😉
Βέβαια ξέρω ότι θα προτιμούσες το Αλικάκι, αλλά σε ανάρτηση με θέμα τους αναρχικούς και τους αριστερούς, δεν κολλάει με τίποτα!
Bobfisher
26 Απριλίου, 2013 12:35 μμ
Ρε συ γεωργαλή, χρησιμοποιούμε λέξεις για να επικοινωνήσουμε και οι λέξεις φέρουν πάντοτε ένα φορτίο. Πάντως δεν σου καταλογίζω κακή πρόθεση.
Για την «απεριόριστη αύξηση των παραγωγικών μέσων», δεν έχεις παρά να διαβάσεις τον ίδιο το Μαρξ (Κυρίως 1ος και 2ος τόμος του Κεφάλαιου, Μισθός τιμή κέρδος και Γκρούντρις). Δες λίγο τι γράφει ο Έγκελς στο «Σοσιαλισμός, Ουτοπικός και επιστημονικός», μιλώντας για την υπεροχή του σοσιαλισμού έναντι του καπιταλισμού.
«Η επεκτατική δύναμη που κλείνουν μέσα τους τα παραγωγικά μέσα σπάει τις αλυσίδες που τα φόρτωσε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Η απελευθέρωσή τους από τις αλυσίδες αυτές είναι ο μοναδικός όρος για να αναπτύσσονται αδιάκοπα οι παραγωγικές δυνάμεις και να προοδεύουν με ένα ρυθμό που θα γίνεται όλο και πιο γρήγορος και, κατά συνέπεια, για μια απεριόριστη πρακτικά αύξηση της ίδιας της παραγωγής».
Το τσίμπησα από το ίντερνετ για ευκολία, αλλά γενικά είναι κοινός τόπος του ιστορικού υλισμού.
Τέλος, η εξασφάλιση τροφής και στέγης για όλους υπήρξε ιστορικά και χωρίς κανενός είδους σοσιαλισμό. Παράδειγμα τα ανατολικά καθεστώτα, οι σκανδιναβικές χώρες, οι ιθαγενείς του αμαζόνιου, η Ιαπωνία κλπ. Επίσης, η εξασφάλιση εργασίας για όλους είναι ιστορικά βεβαιωμένη σε όλες τις κοινωνίες εκτός από τις καπιταλιστικές, όπου και εμφανίστηκε η ανεργία όπως την ξέρουμε σήμερα. Αυτή τουλάχιστον φαίνεται να είναι η θέση του Μαρξ, όταν συζητά τα νέα στοιχεία που έφερε ο καπιταλισμός στον κόσμο. Η ανεργία είναι μεν ίδιον του καπιταλισμού, αλλά η εξάλειψή της δεν είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα μόνο του σοσιαλισμού.
Τεσπα, επειδή φύγαμε εντελώς από το θέμα, αν θες να το συνεχίσουμε στείλε μου mail.
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 2:12 μμ
“Η επεκτατική δύναμη που κλείνουν μέσα τους τα παραγωγικά μέσα σπάει τις αλυσίδες που τα φόρτωσε ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Η απελευθέρωσή τους από τις αλυσίδες αυτές είναι ο μοναδικός όρος για να αναπτύσσονται αδιάκοπα οι παραγωγικές δυνάμεις και να προοδεύουν με ένα ρυθμό που θα γίνεται όλο και πιο γρήγορος και, κατά συνέπεια, για μια απεριόριστη πρακτικά αύξηση της ίδιας της παραγωγής”.
Αν και δεν έχω διαβάσει το «κεφάλαιο» ούτε τον Έγκελς στο “Σοσιαλισμός, Ουτοπικός και επιστημονικός”, θα προτιμούσα να μη χρεώσω αβίαστα ηλιθιότητα σε μυαλά σαν τους παραπάνω.
Το απόσπασμα δεν βλέπω γιατί να μην αναφέρεται στην ανάπτυξη της τεχνολογίας που θα μπορούσε να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες προσφέροντας ταυτόχρονα περισσότερο ελεύθερο χρόνο, δλδ για ποιο λόγο να υπάρχει απεριόριστη αύξηση της παραγωγής όταν στόχος δεν είναι το κέρδος και ποιες είναι οι αλυσίδες που φόρτωσε ο καπιταλισμός τα παραγωγικά μέσα αν όχι πάλι το κέρδος;
Τέσπα, γιατί μια σοσιαλιστική κοινωνία να μην έχει στόχο το «άπειρο»; την κατάκτηση του διαστήματος πχ, γιατί να μην κυνηγά την ατέρμονη ανάπτυξη-πρόοδο που καμιά σχέση δεν έχει με την αντίστοιχη καπιταλιστική που στοχεύει στο οικονομικό κέρδος;
Για το άλλο που λες, πάλι δεν σε καταλαβαίνω, δλδ από τον καπιταλισμό θα κάνουμε την επιλογή σαν κοινωνίες να γυρίσουμε στη «ζούγκλα» προκειμένου να εξασφαλίσουμε την επιβίωση όλων αντί να προχωρήσουμε στον σοσιαλισμό;
Capybara
26 Απριλίου, 2013 7:02 μμ
Καλά στα λέει ο ΜπομπΦίσερ.
Το «μεμέτης» είναι κάργα ρατσιστικό και ακροδεξιό.
Αφενός, γιατί ταυτίζει τη μουσουλμανική θρησκεία με συγκεκριμένο έθνος, το τουρκικό το οποίο και ονοματίζει έτσι υποτιμητικά. Αφετέρου, γιατί ο ρατσισμός δεν αφορά μόνο «φυλές», αλλά και θρησκευτικές/πολιτιστικές ταυτότητες.
Κι αυτό γιατί η ταυτότητα του μουσουλμάνου που αποτελεί το αντικείμενο μίσους του ρατσιστή και υπάγεται στο καθεστώς διακρίσεων του συστημικού και θεσμικού ρατσισμού είναι κατασκευασμένη από τον ρατσιστή και όχι από τον ίδιο τον μουσουλμάνο και είναι «φυλετικοποιημένη». (Αυτού του είδους ο φυλετικοποιημένος πολιτιστικός ρατσισμός είναι μάλιστα ο πιο μοδάτος σήμερα στους φασιστικούς/ακροδεξιούς, αλλά και εκσυγχρονιστικούς σοσιαλδημοκρατικούς κύκλους γιατί ακριβώς έχει το πλεονέκτημα να βραχυκυκλώνει τους κολλημένους αριστερούς και αναρχικούς κύκλους.
Η κατασκευασμένη από το ρατσιστικό λόγο ταυτότητα του μουσουλμάνου είναι αντικείμενο ρατσισμού, παρόλο που το ισλάμ είναι θρησκεία και όχι φυλή γιατί:
α) Τα θύματα του πολιτισμικού ρατσισμού είναι τα ίδια ακριβώς με τα θύματα του φυλετικού, απλά έχει αλλάξει η αιτιολόγηση των διακρίσεων προσαρμοζόμενη στον μετα-αποικιακό και μετά το ολοκαύτωμα κόσμο. Αρκεί να βρούμε άλλη δικιολογία για να συνεχίζεται χωρίς ενοχές ένα σύστημα διακρίσεων;
β) έχει σαν θύμα του πολύ ευρύτερους πληθυσμούς από τους πιστούς μιας θρησκείας. Περιλαμβάνει όλους τους πιστούς, αυστηρούς και χαλαρούς, αλλά ακόμα και τους άθεους που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους, αλλά και/ή αναγνωρίζονται από τους ρατσιστές ως ανήκοντες στο πολιτιστικό περιβάλλον ή συχνά και αυτούς που δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με αυτό. Δεν είναι ρατσισμός να μη βρίσκεις δουλειά ή να μη σου νοικιάζουν σπίτι επειδή σε λένε Αμπντουλκαντίρ, ακόμα κι αν είσαι άθεος;
γ) το να απαγορεύεις στα στοιχεία μιας θρησκείας να φαίνονται για να μην προκαλούν είναι κατεξοχήν στοιχείο ρατσισμού (είναι το αντίστοιχο του ομοφοβικού λόγου που ζητάει από τους γκέη «να μην προκαλούν»).
Πολύ ενδαφέρον είναι το βιβλίο του Σάρτρ για τον αντισημιτισμό, οι εμφανείς αναλογίες του φαινομένου που περιγράφει με την ισλαμοφοβία της σύγχρονης ακροδεξιάς (και αριστεράς;) είναι πολύ διδακτικές.
Έχεις δικαίωμα να ιεραρχείς τον ταξικό αγώνα ως προτεραιότητα, αλλά αν είσαι με την ισότητα και τη δικαιοσύνη, δεν μπορείς τουλάχιστον να είσαι εχθρικός απέναντι σε μη-ταξικές διεκδικήσεις. Θα έπρεπε να έχεις και μέτωπο ενάντιά τους (έστω δευτερεύον). Άλλωστε, η στάση σου απέναντι σ’αυτές δείχνει και το πως θα διαχειρίζεσαι τη διαφωνία όταν κερδίσουν οι ταξικοί αγώνες (μπρρρρ…)
Υ.Γ.
Η άποψη ότι όλοι οι πιστοί είναι βλάκες και καθυστερημένοι και οι άθεοι έξυπνοι και προοδευτικοί διαψεύδεται από την πραγματικότητα (συμφωνείς άραγε περισσότερο με τον Γρηγόρη Ψαριανό και το Νίκο Δήμου ή με τον Καμίλο Τόρες και τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ;) και αποτελεί χυδαία έκφραση ουσιοκρατίας. Ουδεμίαν δε σχέση έχει με τη διαλεκτική. Ο μαχητικός αθεϊσμός όλο και περισσότερων αριστερών σήμερα έχει περισσότερη σχέση μ’αυτόν των αστών & των ελευθεροτεκτόνων, παρά με του Μαρξ. Αποτελεί δε συχνά άλλοθι προοδευτικότητας του κάθε κουβελοειδούς πιθηκάνθρωπου που συμμετέχει με χαρά στην καταστροφή των ζωών μας, άλλα δεν ανέχεται εκπτώσεις στον αντικληρικαλισμό του.
giorgalis
26 Απριλίου, 2013 8:10 μμ
Πήρες τον όρο «μεμέτης», άρχισες την ανάλυση και προχώρησες…
Οι λούμπεν μάζες από την ανατολή δεν είναι καθυστερημένες;
Μήπως επειδή τους θεωρώ καθυστερημένους αυτόματα πάει να πει πως θέλω να μείνουν έτσι για πάντα και να τους φέρεται η πολιτεία και οι ντόπιοι όπως τους φέρεται σήμερα για πάντα;
Είχα την εντύπωση πως μισώ τα σκατά που τους βάζει η θρησκεία στο μυαλό και όχι τους ίδιους όπως οι χρυσαυγήτες…
Ακόμα κι αν όλοι οι πιστοί είναι βλάκες, γιατί αυτός που το πιστεύει αυτό θα πρέπει να θεωρεί όλους τους άθεους προοδευτικούς και έξυπνους;
Όπως σου είπα «προχώρησες»…
Capybara
27 Απριλίου, 2013 11:29 πμ
Θεωρώ όχι μόνο ότι δεν είναι όλοι οι άθεοι έξυπνοι και προοδευτικοί, αλλά ότι δεν είναι και όλοι οι πιστοί λούμπεν καθυστερημένες μάζες. Το να υποτιμάς έναν άνθρωπο χωρίς να τον ξέρεις, επειδή τον εντάσσεις σε μια μονολιθική κατηγορία που έχεις κατασκευάσει, αν δεν είναι ρατσισμός, τουλάχιστον είναι αντίληψη ξένη με τη διαλεκτική.
Υ.Γ.
Τί πιστεύεις για τις μάζες των ψηφοφόρων του κόμματος που βγάζουν πρώτη σε σταυρούς την καθυστερημένη(;) ορθόδοξη Λιάνα Κανέλλη; Είναι καθυστερημένες και λούμπεν;
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 11:55 πμ
Αρχικά εκτιμάς πως θεωρώ τους πιστούς βλάκες και τους άπιστους έξυπνους, μετά σου λέω ότι μπορεί να θεωρώ τους πιστούς βλάκες και τους άπιστους όχι όλους έξυπνους, μετά συνεχίζεις να καταλαβαίνεις πως θεωρώ λογικό να είναι όλοι οι πιστοί βλάκες αλλά (για κάποιο μυστήριο λόγο) μόνο οι άπιστοι να μην είναι συνολικά έξυπνοι σε αντίθεση (ξαναλέω) με την ομάδα των πιστών που είναι συνολικά βλάκες… μετά ξανακάνεις αναφορά στη διαλεκτική!
Αφού λοιπόν ξεκαθάρισα (; ) πως για μένα οι δύο ομάδες δεν είναι αμιγώς έξυπνοι-βλάκες, ξαναρωτώ:
Οι λούμπεν μάζες από την ανατολή, είναι ή όχι καθυστερημένες; (δεν ρωτώ για λούμπεν μάζες ..επιστημόνων)
υγ
Παρότι είμαι μονολιθικός σταλίνας, όσο απίστευτο και να σου φαίνεται δεν μου είναι συμπαθής η Κανέλλη όπως και διάφοροι συμψηφοφόροι του ΚΚΕ είτε αυτοί ψηφίζουν την Κανέλλη είτε όχι (και οι λόγοι δεν αφορούν την (έκπληξη) θρησκεία…).
Άσε που σε κάποια θέματα συμφωνώ ακόμα και με ΔΗΜΑΡΙΤΕΣ (είμαι φοβερός ε; )
🙂
DrAluca
27 Απριλίου, 2013 12:05 μμ
«Οι λούμπεν μάζες από την ανατολή, είναι ή όχι καθυστερημένες;»
Εαν οι λουμπεν μαζες απο την ανατολη ειναι οντως τιγκα καθυστερημενες, αυτο σημαινει (και με ποιον τροπο) πως τους γραφουμε στα παπακια μας (οσους εξ αυτων) διεκδηκουν σημερα στην Ελλαδα ισα θρησκευτικα δικαωματα?
Και αντε και απαντιεται το ερωτημα αυτο…
Με το δικαιωμα των ομοφυλοφιλων στον γαμο? Τι γινεται? Μιλαμε παλι για λουμπεν μαζες?
Με το δικαιωμα των Παλαιστινιων σε ενα ελευθερο κρατος? Εκει τι θεση παιρνουμε?
Διοτι η συζητηση εχει περιστραφει (κακως) σε ενα πολυ πολυ πολυ συγκεκριμενο αξονα, ενω εχει μπολικους, και ενω εχει και αλλο στοχο, ο οποιος τελικα ειναι εμφανης και στον σχολιασμο…
Χαμογελατε…
Capybara
27 Απριλίου, 2013 12:11 μμ
Αυτός που λες είναι ταυτολογία. Όλες οι λούμπεν μάζες είναι καθυστερημένες. Το θέμα είναι όλοι όσοι είναι ανάμεσα στους επιστήμονες και τις λούμπεν μάζες.
Υ.Γ. Αυτό με τη ΔΗΜΑΡ να το κοιτάξεις 🙂
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 12:13 μμ
ρε dr, το είπαμε, πως το να εκτιμούμε κάποιους ως καθυστερημένους δεν σημαίνει απαραίτητα πως θέλουμε το κακό τους, μπορεί να θέλουμε να φτάσουν σε καλύτερο επίπεδο.
Αποκλείεται όταν είμαι καθυστερημένος σε κάποιες αντιλήψεις μου, κάποιος να με κρίνει ως τέτοιο θέλοντας ταυτόχρονα το καλό μου;
DrAluca
27 Απριλίου, 2013 12:28 μμ
Αρα παραδεχεσαι πως πιστευεις οτι εσυ γνωριζεις καλυτερα το «καλο» του αλλου, και θα τον οδηγησεις εκει (καμια φορα ακομα και αν δεν θελει)
Αυτο δεν ειναι πατερναλισμος?
Και συνεχιζουν οι ανθρωποι που ανηκουν στις ομαδες που ανεφερα (και δεν ειναι ολες οσες εντασσονται στο κειμενο) να μην εχουν δικαιωματα, και να βιωνουν ακομα πιο σκληρο καπιταλισμο.
Γιατι?
Γιατι εμεις που ειμαστε «τυχεροι» να γεννηθουμε αντρες, λευκοι, αθεοι-μεταχριστιανοι (και οχι πχ αθεοι-μεταμουσουλμανοι), σε χωρες της Ευρωπης η της Αμερικης, να τους εχουμε γυρισει την πλατη, γιατι οι διεκδικησεις τους, ειναι ντεκλασε…
Χαμογελατε…
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 12:17 μμ
Είναι ταυτολογία αλλά δεν είναι όλοι οι λούμπεν το ίδιο καθυστερημένοι, ο μεμετολούμπεν ή ο χριστιανοταλιμπάν λούμπεν (τσέκαρε τους κόπτες) είναι «άλλη κλάση». 😀
Capybara
27 Απριλίου, 2013 12:18 μμ
Γι’ αυτήν ακριβώς την πατερναλιστική νοοτροπία γράφω.
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 12:34 μμ
Μα δεν είπα πως το καλύτερο γι αυτούς το θέλουμε με το να ξεριζώσουμε την πίστη τους με το βούρδουλα.
Έγραψα στον methexis66 πιο πάνω πως δεν θέλουμε να τους κάνουμε σαν εμάς αλλά παίρνοντας το κράτος (να τους κάνουμε σε βάθος χρόνου – τα παιδιά τους δλδ – να δουν τα πράγματα όπως εμείς).
Είμαστε υπερ του γκρεμίσματος των ναών (εκτός των ιστορικών και των καλαίσθητων) αλλά επειδή έχουμε την υποψία πως η κοινωνία έχει ενστάσεις θα το επανεξετάσουμε… 🙂
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 12:50 μμ
δρ, για να καταλάβεις καλύτερα πως θέλω το καλό τους θα σου περιγράψω τη σχέση μου με το σκύλο μου που θέλω το καλό του (γαμάτη σημειολογία ε; )
Είναι ημίαιμος (δεν είμαι ρατσιστής)
Δεν τον ζόρισα ποτέ να μάθει τίποτα (δεν είμαι καταπιεστικός)
Έχει πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (ασφάλεια όχι αστεία)
Έχει τρία στρέμματα κήπο και πάει και στη θάλασσα για μπάνιο (ψυχαγωγία)
Δεν του επιτρέπω να κυνηγά γάτες και άλλα ζωάκια όταν είμαι παρόν αλλά κατανοώ ταυτόχρονα πως είναι στη φύση του (προστασία του πολίτη με ανθρώπινο πρόσωπο)
DrAluca
27 Απριλίου, 2013 12:53 μμ
Ελπιζω να καταλαβαινεις το ατοπο της συγκρισης….
Τελοσπαντων…νομιζω πως η συζητηση σε αυτην την κατευθυνση δεν εχει νοημα, ΓΙατι οση θεωρια και αν αναλυσουμε, οι ανθρωποι που αναφεραμε θα εχουν παλι να αντιμετωπισουν τον «πιο σκληρο καπιταλισμο απο αυτον που αντιμετωπιζουμε εμεις» και θα παλευουν μονοι τους και οταν μας γυριζουν την πλατη θα αναρωτιομαστε «γιατι?…γιατι κυριε?»
Χαμογελατε…
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 12:56 μμ
Ποια σύγκριση ρε; πλάκα κάνω.
Είμαι, είτε θέλω είτε όχι, πιο κοντά σε αυτούς απ ότι στους βολεμένους συνέλληνες…
katy
27 Απριλίου, 2013 1:08 μμ
Να συνεισφέρω στην πλάκα; 🙂
“Αν προτιμώ τις γάτες από τα σκυλιά, είναι επειδή δεν υπάρχουν αστυνομικές γάτες”.
Jean Cocteau (1889-1963), Γάλλος καλλιτέχνης.
Y.Γ. Και φιλόζωη και κατά των μπάτσων. Δύο σ’ ένα!
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 1:22 μμ
«Και φιλόζωη και κατά των μπάτσων. Δύο σ’ ένα!»
Οξύμωρο, πρέπει να ανοίξουμε νέο θρεντ να πούμε τις απόψεις μας (να αναφερθούμε και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ επιτέλους)
Capybara
27 Απριλίου, 2013 1:27 μμ
Προσωπικά προτείνω ένα θρεντ – ηλεκτρονική αλάνα, όπου θα δώσουν ο giorgalis και ο simon ραντεβού θανάτου για ξύλο.
katy
27 Απριλίου, 2013 1:36 μμ
Mέσα! Αρκεί, να βάλετε και ‘μένα, ως special guest-διαιτητή, να ‘πετάω’ τα ρητά μου (έχω στην καβάντζα 9.378). 🙂
ΥΓ. Capy, ακόμη περιμένω αυτό που μου ‘ταξες! 😉
simon
27 Απριλίου, 2013 8:45 μμ
Ξύλο, μόνο όταν γίνει ο Σύριζα κυβέρνηση κι συντρόφισσα Δούρου υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 8:48 μμ
Τώρα μιλάς σωστά!
iordanoglou
27 Απριλίου, 2013 3:09 πμ
Καπυ ποια η γνώμη σου για την φραση της πρωην γ.γ. πως στην επανασταση δεν θα σπασει τζαμι;
Capybara
27 Απριλίου, 2013 11:18 πμ
Πιστεύω ότι την διάβαζε από μέσα, αλλά ήταν γραμμένη με κεφαλαία και έλεγε στην πραγματικότητα ότι «στην πραγματική εξέγερση δε θα σπάσει τζαμί». Και όντως, σε τόσες εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο, κάηκαν αστυνομικά τμήματα, γραφεία κομμάτων κ.λπ., αλλά όχι τζαμί. Πιστεύω πως δικαιώθηκε.
Ioulianos
27 Απριλίου, 2013 1:27 μμ
Προσωπικά πιστεύω ότι ο Καμπυ μας την έσκασε.
Έγραψε ένα κείμενο που περιγράφει κάτι αληθινό μα ταυτόχρονα το αληθινό ταυτίζεται με αυτό που πιστεύουμε ότι ξέρουμε. Μασκαράτα δηλαδή και μάλιστα με δανεική φορεσιά.
Έτσι θα προστατευτώ και δεν θα γράψω καμία αλήθεια.
Σου την έσκασα κι εγώ Καμπυ 🙂
giorgalis
27 Απριλίου, 2013 1:48 μμ
Υποθέτω πως κάτι τέτοιο «είδε» και ο Eddie με το σχόλιο του.
Capybara
27 Απριλίου, 2013 1:56 μμ
Να σου πω την αλήθεια, ήθελα να γίνει συζήτηση για κάτι που δεν έχει συζητηθεί αρκετά και όχι για το «αιώνιο δίπολο» που αναφέρει ο Έντι και το οποίο έχει συζητηθεί ένα σκασμό φορές.
Ioulianos
27 Απριλίου, 2013 2:39 μμ
Ναι Capybara, μα είναι και ένα θέμα που άπτεται της φιλοσοφίας.
Από αυτήν δεν κατέχω τίποτα.
Ωστόσο το ζήτημα είναι αφάνταστα περίπλοκο και νομίζω (δεν έχω καμία σιγουριά δηλαδή) ότι πρέπει να ξεκινήσουμε πρώτα από το πια ιδέα έχουμε για το πρόσωπο- ατομικότητα μας. Για τον ίδιο μας τον εαυτό δηλαδή, που σε μεγάλο βαθμό καθορίζει στόχους και σκοπούς . Μετά πρέπει να καθορίσουμε με πιο τρόπο η ατομικότητα μας με βάση τiς εμπειρίες μας: κοινωνικές- οικονομικές- πολιτικές- ιδεολογικές καταλάβαiνουμε και συνειδητοποιούμε τις προσδοκίες των άλλων.
Ίσως τα πάντα καθορίζονται από την συνέργεια.
Υπάρχει όμως μια οριστική καταλυτική απάντηση για το τη είναι αυτό που μας κάνει να στερεώνουμε τις αντιλήψεις μας;
Ναι απαντώ ατομικά εγώ και το δικαιολογώ με το πια ταξική θέση-συνείδηση διαθέτω.
Ωστόσο αν κάποιος νομίζει ότι με τούτο το σημείωμα μου παίρνω θέση στην κουβέντα πλανάτε.
Επαναλαμβάνω πως σε αυτά τα θέματα, δεν υπάρχουν έτοιμες απαντήσεις. Ή ,καλύτερα , υπάρχουν πολλές απαντήσεις, που ωστόσο καμία δεν είναι καλύτερη από μια άλλη. Μα όλες αποτελούν ένα θεωρητικό-ιδεολογικό δέλεαρ.
Για περσότερες πληροφορίες στον Επίκουρο… ή σε όποιον κλασικό προτιμά ατομικά ο καθένας. 🙂