του Ιουλιανού
Ήταν 20 τ’ Απρίλη του 1941 όταν ο αρχηγός της ελληνικής στρατιάς Ηπείρου Μακεδονίας, στρατηγός Τσολάκογλου υπέγραφε μαζί με τον φασίστα στρατηγό Ντίτριχ την παράδοση της Ελλάδας και διάλυσε τον ταχτικό στρατό.
Μια βδομάδα μετά, όταν ο χιτλερικός στρατός έμπαινε στην Αθήνα, επίλεκτα στελέχη του φασιστικού καθεστώτος της 4ης Αυγούστου υπό τον στρατηγό Καβράκο, πολιτικοί άνδρες των αστικών κομμάτων, μα και πνευματικοί άρχοντες του τόπου έσπευσαν με τεμενάδες να υποδεχτούν τους ναζιστές.
Ο Ν. Πλαστήρας καλούσε το λαό με επιστολή του να συνεργαστεί με τους κατακτητές: «Είμαι της γνώμης ότι πρέπει να γίνει κυβέρνησις φιλογερμανική, για να καταστήσωμεν ολιγώτερον οδυνηράν την ήτταν. Αυτό πρέπει να γίνη και αν ακόμη θα ηξεύραμε ότι ο πόλεμος θα ετελείωνε και μετά τινας μόνον μήνας με τελείαν ήτταν του άξονος (όπερ απίθανον)» Να σημειωθεί ότι αυτό το γράμμα στάλθηκε την 21 Απρίλη 1941, κι ενώ οι Γερμανοί είχαν περάσει τη Λάρισα και κατέβαιναν προς την Αθήνα.
Ο δήμαρχος της Αθήνας, Πλυτάς, έστειλε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στον Χίτλερ, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη «όλων των Αθηναίων προς τον ενδόξων Φύρερ του Γερμανικού λαού».
Η εφημερίδα «Εστία» στις 29-4-1941 έγραψε: «Ο πόλεμος ετελείωσε διά την Ελλάδα. Θα νικήσει ο Αξων». Την ίδια μέρα ο Τσολάκογλου διοριζόταν Πρωθυπουργός και την επαύριο 30-4-1941 μόλις τρεις μέρες μετά την είσοδο των φασιστών στην Αθήνα, η κυβέρνηση των δωσίλογων με εξέχοντα μέλη τον κοσμήτορα της θεολογικής σχολής Λούβαρι,-(μεταπολεμικά χρημάτισε πρόεδρος της Εταιρείας Γερμανο-Ελληνικής Φιλίας)- τους στρατηγούς Σπηλιωτόπουλο, Μπάκο, Κατσιμήτρο, Μουτούση, Δεμέστιχα κ.α. Όλοι αυτοί ήταν στον εμφύλιο δεινοί κομμουνιστοφάγοι .
Όμως ένα αναπάντεχο γεγονός-ίσως η πρώτη πράξη αντίστασης-προκάλεσε μια αναταραχή στην ορκωμοσία. Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση των δωσίλογων. Μα η κρίση αυτή ξεπεράστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χρύσανθος καθαιρέθηκε, η Ιερά Σύνοδος κρύφτηκε, και ο πρόθυμος Δαμασκηνός αναδείχτηκε στον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Όρκισε την «κυβέρνηση» και έγραψε σε μήνυμά του προς τον ελληνικό λαό: «Ουδέν έχομεν να ωφεληθώμεν εξ οιωνδήποτε αποπειρών και προκλήσεων εναντίον των Αρχών κατοχής. Διά τούτο πάντες οφείλομεν, αφιερωμένοι εις την παραγωγικήν εργασίαν, ν’ αναμείνουμε την ώρα της ειρήνης, εγκαρτερούντες και πιστεύοντες εις τον δικαιοκρίτην Θεόν»
Αμέσως μετά την ορκωμοσία πρώτη-πρώτη η «σεβαστή» σύγκλητος του Πανεπιστημίου της Αθήνας έστελνε συγχαρητήριο τηλεγράφημα στο οποίο ανέφερε:
«Η Σύγκλητος του Εθνικού Πανεπιστημίου χαίρουσα επί τη συγκροτήσει της Εθνικής Κυβερνήσεως υποβάλλει τα θερμά αυτής συγχαρητήρια διά τήν είς τάς στιβαράς χείρας της Υμετέρας εξοχότητος ανάθεσιν την προεδρίας αυτής.» Και διαβεβαίωναν ότι εντασσόταν «παρά το πλευρόν είς το εξόχως Μέγα Πατριωτικόν αυτής έργον».
Το «Ελεύθερον Βήμα» 2-5-1941 έκανε λόγο για «κοινότητα συμφερόντων Ελλάδας και δυνάμεων του Άξονα» και ότι « με τον τερματισμόν του πολέμου ήρθησαν πλέον οι φραγμοί οι οποίοι εχώριζαν τον Ελληνικόν λαόν με τους αντιπάλους του».
Στις 7-5-1941 ο Τσολάκογλου κάλεσε σε σύσκεψη όλους τους αρχηγούς των αστικών κομμάτων. Στην σύσκεψη αυτή πήραν μέρος: ο Πάγκαλος, ο Γονατάς, ο Οθωναίος, ο Μάξιμος, ο Τσαλδάρης, ο Παπανδρέου, ο Κανελλόπουλος, ο Μερκούρης, ο Πεσματζόγλου, ο Ράλλης, ο Δηλιγιάννης, ο Βελέντζας κ.α.
Στην επίσημη ανακοίνωση που βρήκε μετά την σύσκεψη διαβάζουμε:
«Ο κ. πρωθυπουργός ήκουσε μετά προσοχής τας γνώμας των ανδρών τούτων, αφού εξέθεσε την κατάστασιν και τας ακολουθητέας κατευθύνσεις της κυβερνήσεως Πάντες αναγνώρισαν ότι η Κυβέρνησις Ανάγκης είναι επιβεβλημένον να υποστηριχθή εκ μέρους πάντων των Ελλήνων άνευ επιφυλάξεων και ειλικρινώς»[…]
«…και διεκήρυξαν το χάσμα, το οποίον χωρίζει την Ελλάδα από την κυβέρνησιν των εν Κρήτη εγκατασταθέντων φυγάδων. Πολλοί εξ αυτών εξεδήλωσαν τον ζωηρόν αποτροπιασμόν των, διότι οι φυγάδες ούτοι δε συνεταύτισαν τας τύχας των με τον ελληνικόν Λαόν, τον οποίον, εκτός της συμφοράς του πολέμου, απεγύμνωσαν διά της αφαιρέσεως του Δημοσίου Χρήματος».
Δηλαδή, οι παραπάνω πολιτικοί, αφού στήριξαν δημόσια την κυβέρνηση των Γερμανών στην Ελλάδα, έκαναν δήθεν και τον τιμητή στους υπόλοιπους της αστικής τάξης, που έφυγαν απ’ τη χώρα κατακλέβοντας και το δημόσιο ταμείο.
Η «Ακρόπολις» 15-5-1941 ονόμαζε «το δεύτερον όχι», τον πρώτο νόμο των δωσίλογων δηλαδή την τιμωρία με θάνατο όσων έκαναν ή θα έκαναν αντίσταση στους Γερμανούς. Και η «Καθημερινή : «Καλώς συνετάγη» ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Έλληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών. Και τα «Καθημερινά Νέα» στον τίτλο τους ονόμαζαν «Αίσχος» την αντίσταση των πατριωτών της Κρήτης στις ορδές του Χίτλερ».
Συμπερασματικά, το ουσιαστικό επιχείρημα, το άλλοθι του δωσιλογισμού ήταν ότι πρόσφερε συνεργασία στους φασίστες κατακτητές στο όνομα ακριβώς του πατριωτισμού!
Ήταν επόμενο ένα μέρος του αστικού πολιτικού και επιστημονικού κόσμου, καθώς και διάφορα κατακάθια της κοινωνίας, αλλά και τεταρτοαυγουστιανοί, να αναλάβουν την επάνδρωση των τομέων του αστικού κράτους για να διαχειριστεί και να υπερασπιστεί άμεσα – και κυρίως μακροπρόθεσμα – την εξουσία της τάξης του. Αυτή την ανάγκη την αναγνώριζε ολόκληρος ο αστικός πολιτικός κόσμος. Γι’ αυτό ακριβώς επικρότησε τη δημιουργία των κατοχικών κυβερνήσεων ως εθνική ανάγκη. Γι’ αυτό ακριβώς και ο αστικός Τύπος τις στήριξε.
Ωστόσο, οι επιλογές της αστικής τάξης της Ελλάδας μετά την εισβολή των Γερμανών δεν ήταν ενιαίες, πράγμα εντελώς φυσιολογικό και νομοτελειακό, αφού τα ιδιαίτερα συμφέροντα τμημάτων της διαφέρουν. Μη λησμονούμε ότι ο βασιλιάς είχε οργανικούς δεσμούς με τη Μ. Βρετανία. Και η Μ. Βρετανία ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με την Γερμανία.
Η Εξόριστη «κυβέρνηση» ή το «κουβάρι από σκουλήκια». Σεφέρης: «ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ»
Ο βασιλιάς Γεώργιος Β` κάλεσε τον Τσουδερό την 21 Απρίλη 1941 και τον διόρισε πρωθυπουργό. Γιατί διόρισε τον Τσουδερό, που ήταν βενιζελικός, και όχι κάποιον άλλον; Για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν έτοιμος να φύγει για την Κρήτη και σε συνέχεια για το Κάιρο και χρειαζόταν να έχει η κυβέρνησή του μια «δημοκρατική» βιτρίνα, μια βενιζελική πρόσοψη! Διότι όλη η υπόλοιπη κυβέρνηση αποτελούνταν από τους στυλοβάτες του φασιστικού καθεστώτος του Μεταξά που και αυτό ο ίδιος ο βασιλιάς είχε «διορίσει». Στη σύνθεσή της περιλήφθηκαν τα πιο εκτεθειμένα στοιχεία του Μεταξά: Ο ναύαρχος Σακελλαρίου, ο Μανιαδάκης – υφυπουργός Ασφάλειας επί Μεταξά – ο Κοτζιάς, ο Νικολούδης, ο Δημητράτος!
Το μέγα πρόβλημα όμως γι αυτήν την κυβέρνηση του Λονδίνου ή του Καΐρου ήταν ότι δεν είχε ούτε έδαφος, ούτε λαό, ούτε εξουσία. Είχε όμως την υποστήριξη του Τσώρτσιλ και την ελέω θεού θεσμική «νομιμότητα» του βασιλιά, προετοιμάζοντας ταυτόχρονα το έδαφος, προσβλέποντας στις μεταπολεμικές εξελίξεις.
Και αυτή η κυβέρνηση συνειδητοποίησε ότι οι δυνατότητες της ήταν περιορισμένες με τρόπο οδυνηρό, και μάλιστα στην διάρκεια της βραχύβιας παρουσίας της στην Κρήτη. Την ιδιαίτερη πατρίδα του Τσουδερού.
Στην Κρήτη υπήρχε μεγάλη εχθρότητα απέναντι στον Γεώργιο και το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά που αυτός είχε δημιουργήσει. Εκεί είχε ξεσπάσει η ένοπλη εξέγερση ενάντια στον Μεταξά που πνίγηκε στο αίμα. Και με δεδομένο ότι η Μεραρχία Κρήτης που αποτελούνταν από 11.000 στρατιώτες είχε εγκαταλειφθεί από τους αξιωματικούς της μετά την συνθηκολόγηση και λιμοκτονούσε στην Αθήνα στοιβαγμένη από τους Ιταλούς στον Εθνικό κήπο και το Ζάππειο, αλλά ο διοικητής της υποστράτηγος Γεώργιος Παπαστεργίου αλώνιζε με τον βασιλιά την Κρήτη, έκανε το κλίμα εκρηκτικό, με αποτέλεσμα την καθολική αποδοκιμασία της κυβέρνησης.
Ο Παπαστεργίου δολοφονήθηκε σε ενέδρα μέσα σε ατμόσφαιρα γενικής επιδοκιμασίας. Όμως και με αυτόν τον τρόπο, ο Παπαστεργίου έγινε ο μοναδικός ανώτερος αξιωματικός που έπεσε νεκρός στην διάρκεια του πολέμου.
Ο Τσουδερός που έφερε ως ασπίδα την βενιζελικότητα του καθώς και την Κρητική καταγωγή του, γλύτωσε αυτήν την κυβέρνηση από τα χειρότερα χωρίς όμως να πείσει, κάτι που έκανε τους Βρετανούς να είναι φειδωλοί όσον αφορά στον εξοπλισμό που διέθεσαν σε στρατιωτικά σχήματα μα και στις πολιτοφυλακές των κατοίκων.
Αυτή η κυβέρνηση χωρίς έδαφος και λαό κατέληξε στην Αίγυπτο. Και ο βαλλόμενος από την πείνα λαός, διαπίστωσε παρά την ύπαρξη αυτών των δυο κυβερνήσεων, Τσολάκογλου- Τσουδερού, το πολιτικό κενό και το συνεπακόλουθο κενό εξουσίας. Μα το κενό καλύφθηκε. Από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Το ΚΚΕ
Από το 1936 η Ελλάδα ζούσε κάτω από ένα φασιστικό πολιτικό καθεστώς που αναζητούσε την ομοίωση με τα καθεστώτα του ναζισμού και του φασισμού που κυριαρχούσαν στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη. Την «υγειονομική ζώνη» δηλαδή απέναντι στην ΕΣΣΔ σύμφωνα με τον Τσώρτσιλ. Και μοιραζόταν το βασικό επιχείρημα των καθεστώτων αυτών του μεσοπολέμου: Την αντιμετώπιση του κουμμουνιστικού κινδύνου.
Και μάλιστα όταν επιβλήθηκε από το παλάτι ο φασισμός τις ίδιες ακριβώς μέρες ξεκινούσε στην Ισπανία ο εμφύλιος πόλεμος. Κάτι που βοήθησε την κυβέρνηση Μεταξά να διακηρύσσει ότι η Ελλάδα δεν έγινε Ισπανία και ότι σε αυτόν οφείλεται η σωτηρία της χώρας από παρόμοια δεινά. Η προπαγάνδα αυτή συνοδευόταν από καθημερινά άρθρα στις εφημερίδες με πλούσιο φωτογραφικό ρεπορτάζ από την τραγωδία της Ισπανίας.
Έτσι ξεκίνησαν σκληρές διώξεις εναντίων των κομμουνιστών μα και όσων ο Μανιαδάκης θεωρούσε ότι αλληθωρίζουν προς τα αριστερά με σκοπό τον εξοβελισμό όλων αυτών των δαιμονικών και αντιχριστιανικών δυνάμεων από την πολιτική ζωή.
Ο Μανιαδάκης ήξερε ότι μόνο η φυσική εξόντωση των διωκόμενων δεν θα ήταν αρκετή. Ήξερε δηλαδή, ότι οι δολοφονίες, οι εξορίες, το ρετσινόλαδο, ο πάγος, το βγάλσιμο νυχιών, η φάλαγγα ήταν το ελάσσον. Το μείζων ήταν αλλού. Και με μεγαλοφυΐα εμπνεύστηκε την «ηθική» εξόντωση για να εκμηδενίσει την πολιτική την οργανωτική και την ιδεολογική παρουσία των κομμουνιστών που έπεφταν στα χέρια του. Η «δήλωση» μετανοίας αποτέλεσε το πιο ισχυρό όπλο του «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού» μαζί με τον θεσμοποιημένο χαφιεδισμό που προκάλεσε βαρύ πλήγμα στο ΚΚΕ.
Ο Μανιαδάκης στρατολόγησε χαφιέδες, φοιτητές, περιπτεράδες, κλητήρες, θυρωρούς, δικηγόρους, εργάτες και τους φύτεψε σε κάθε σωματείο, κάθε οργάνωση, σε κάθε υπηρεσία. Έθεσε στην υπηρεσία του δεκάδες δηλωσίες «ανανήψαντες» ακόμα και από την Κ.Ε. του ΚΚΕ και άρχισε να εκδίδει εφημερίδες, φυλλάδια, προκηρύξεις, ανακοινώσεις, σε βαθμό που κανείς δεν γνώριζε αν ο Ριζοσπάστης που διαβάζει ήταν πραγματικός ή δημιούργημα του Μανιαδάκη.
Ο κολοφώνας του ήταν η δημιουργία δικής του Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ μια και τα μέλη της πραγματικής ήταν όλοι στις φυλακές, η οποία έγινε και πιστευτή μια ήταν στελεχωμένη από ηχηρά ονόματα των κομμουνιστών. Ανάμεσα τους ο Μιχάλης Τυρίμος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ! Ο πρώην βουλευτής και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ Γιάννης Μιχαηλίδης μα και ο Μανώλης Μανωλέας κι αυτός πρώην βουλευτής. Ίσως αυτά τα γεγονότα να κατατρέχουν ως φαντάσματα ακόμα το ΚΚΕ.
Ωστόσο το ΚΚΕ εκείνη την εποχή στην ουσία είχε διαλυθεί. Οι οργανώσεις βάσης δεν υπήρχαν ή όπου υπήρχαν τραβούσαν ξεχωριστή και ανεξάρτητη γραμμή.
Όμως ακόμα και σε τέτοιες συνθήκες όσοι κομμουνιστές δεν είχαν συλληφθεί από το καθεστώς, δημιούργησαν μια τρίτη Κεντρική Επιτροπή αποτελούμενη από τους Κτιστάκη, Παπαγιάννη, Κανάκη, Ελληνούδη, Σαντή και την Σταματίνα Βιτσαρά.
Και ο Μανιαδάκης έχασε το παιχνίδι όχι γιατί οι παραπάνω ήταν θεριά και υπερφυσικοί ήρωες, μα γιατί τότε ο κομμουνισμός δεν ήταν κάτι αόριστο, ένα «φάντασμα πάνω από την Ευρώπη» ή μια ουτοπία. Ήταν μια πραγματικότητα, ήταν μια εφαρμόσιμη ιδέα, ήταν μια πολιτική παράμετρος, ήταν πέρα από το εθνικό. Ήταν παρών στο γενικό, στο Παγκόσμιο. Ήταν ο αιώνας των κομμουνιστών. Και όλα τα καθεστώτα παντού στην Ευρώπη ακόμα και τα κοινοβουλευτικά είχαν επιδοθεί σε έναν παρόμοιο αγώνα με αυτό του Μεταξά εναντίων των κομμουνιστών. Και ο φασισμός ή ο ναζισμός ήταν μέρος αυτής της αντικομουνιστικής εκστρατείας.
Ο κομμουνισμός ως πρόταση ή ως απειλή βρισκόταν πλέον στην κεντρική σκηνή της Ευρώπης.
Έτσι το ότι το καθεστώς της Αθήνας παρέδωσε τους 1.600 πολιτικούς κρατουμένους στους ναζιστές από τους οποίους οι 1.300 αποτελούσαν τον σκληρό πυρήνα του ΚΚΕ, λίγη σημασία είχε.
Από κατώτατα στελέχη του ΚΚΕ ήδη από το Μάη – Ιούνη του ’41, είχαν δημιουργηθεί πλατιές εθνικοαπελευθερωτικές οργανώσεις: Στη Μακεδονία η οργάνωση «Ελευθερία», στην Ήπειρο το «Πατριωτικό Μέτωπο», στην Καλαμάτα η «Νέα Φιλική Εταιρεία», στον Πύργο το «Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο». Η πρώτη, όμως, πανελλαδική εθνικοαπελευθερωτική οργάνωση ήταν η ΕΘΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, που ιδρύθηκε στην Αθήνα στις 28 του Μάη του 1941 ενώ τη νύχτα της 30ης προς 31η Μαΐου 1941, ο Μανόλης Γλέζος και ο Λάκης Σάντας κατέβασαν την χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη. Επίσης δημιουργήθηκε το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ – 16 Αυγούστου 1941).
Το ΕΑΜ
Στις 27 Σεπτέμβρη του 1941, σε ένα σπιτάκι στις ρίζες του Λυκαβηττού, πραγματοποιήθηκε η ιδρυτική σύσκεψη του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου με τη συμμετοχή του ΚΚΕ, του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδας (ΣΚΕ), του κόμματος της Ένωσης Λαϊκής Δημοκρατίας (ΕΛΔ), του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας (ΑΚΕ).
Την ιδρυτική διακήρυξη υπέγραψαν από το ΚΚΕ ο Λευτέρης Αποστόλου, ο Χρίστος Χωμενίδης από το ΣΚΕ ο Τσιριμώκος από τη ΕΛΔ και ο Βογιατζής από ΑΚΕ.
Η δράση του ΕΑΜ περιελάμβανε όλες τις μορφές πάλης: Απεργίες, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια, διαβήματα, μα και ένοπλη οργάνωση. Την ένοπλη οργάνωση, τον ΕΛΑΣ, που ψυχή και δημιουργός του ήταν ο Άρης Βελουχιώτης.
Από αυτό το σημείο και μετά, το κεντρικό προσκήνιο της κοινωνικής ζωής της αντίστασης μα και της άσκησης εξουσίας, περνά στα χέρια του ΕΑΜ. Και η ιστορία της χώρας πορεύτηκε για πολλά χρόνια σε αντιστοιχία και άρρηκτα δεμένη με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Η Ελλάδα έζησε τα επόμενα χρόνια την δική της επαναστατική εκδοχή.
Μα αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Αφιερωμένο στους δικούς μου ήρωες.
- Βιβλιογραφία: Γιώργος Μαργαρίτης, Κομνηνός Πυρομάγλου, Νίκος Ψυρούκης, Χρήστος Θεοχαράτος.
Short URL: http://wp.me/p1pa1c-hKZ
karampas
16 Σεπτεμβρίου, 2012 2:56 μμ
ιουλιανε πωσ σου φαινεται η περιπτωση του μακη γουσοπουλου?Στην 7η ολομελεια μιλησαν ολοι για την εσχατη καταντια του ν ζαχαριαδη ενω ο ιδιοσ σε γραμμα του στον αλεξη παρνη απορουσε γιατι τον κατηγορουσαν γιαυτο,οτι ηταν κατι συνηθισμενο.Να σημειωθει οτι ο μανιαδακησ ειχε φερει το ζαχαριαδη στην αθηνα για να βλεπει τη μανουλα του οταν συνεργαζοταν για τη χαφιεδικη κεντρικη επιτροπη και το χαφιεδικο ριζοσπαστη
Zois Kogkas
16 Σεπτεμβρίου, 2012 3:29 μμ
AYTA NA TA VLEPOUN KAI NA TA DIAVAZOUN TA SKOULIKIA POU EKANAN OTI DEN HKSERE TIPOTA O KOLOSTOUS GIA TON MEGALO PATRIOTH TON ZAXARIADH…. KAI OTI TSAMPA KAI ADIKA KATHGORH8HKE
satyrikon
16 Σεπτεμβρίου, 2012 4:26 μμ
Reblogged this on ΝΕΑ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΟ ΦΕΛΛΟΥ.
socrates mhlotides
16 Σεπτεμβρίου, 2012 6:58 μμ
εξαιρετικό κείμενο, όπως πάντα! μήπως θα μπορούσες να γράψεις και για το κίνημα της Μέσης Ανατολής, που αποτελεί σημαντική πτυχή των μετέπειτα εξελίξεων;
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 9:57 πμ
socrates mhlotides
Ναι θα μπορούσα, αλλά επειδή η ιστορία ενδιαφέρει πάρα πολύ λίγους θα το αποτολμήσω αργότερα. Άσε που η ιστορία έχει ένα μειονέκτημα: όσο ποιο πολύ την μελετάμε τόσο στερούμαστε τις πεποιθήσεις και τις αυταπάτες μας που δίνουν το χρώμα της πάντα θριαμβεύουσας επιχειρηματολογίας μας. Έτσι μάλλον την αποφεύγουμε για να περισώσουμε την αλήθεια μας.
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 9:34 πμ
«Οσοι πιστεύουμε στην δημοκρατία οφείλουμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στην Χρυσή Αυγή – και σοβαρολογώ απολύτως. Της το οφείλουμε για την ευκαιρία που μας προσφέρει -και μάλιστα την ώρα που την έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη- ώστε να διορθώσουμε λάθη δεκαετιών και να κάνουμε μια νέα αρχή στην πολιτική ζωή. Είναι η ευκαιρία που δίνεται στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς: αυτό το καρκίνωμα της Μεταπολίτευσης, που όλοι το φοβούνται και κανείς δεν το αγγίζει• αυτό που σήμερα αποτελεί το βασικό εμπόδιο στη μετάβαση της χώρας από την εποχή των σοβιέτ με αστακομακαρονάδα (ελληνικό μοντέλο του σοσιαλισμού…) στη σύγχρονη πραγματικότητα».
«Ας μην κρυβόμαστε πια πίσω από το δάκτυλο της πολιτικής ευπρέπειας και ας κοιτάξουμε πού έχουμε φθάσει: στις παρέες σας, εκεί όπου μιλάτε ελεύθερα, πόσοι είναι εκείνοι που ευχαριστήθηκαν την προεκλογική μπούφλα που έφαγε η Λιάνα Κανέλλη από τον Ηλ. Κασιδιάρη, αλλά ντρέπονται ή φοβούνται να το πουν παραέξω; Η διαφοροποίηση αριστερής και δεξιάς βίας υπέρ της πρώτης θα τους κάνει να ξεπεράσουν την ντροπή ή τον φόβο που τώρα τους συγκρατεί. Εξάλλου, το διδάσκει και η Ιστορία: στη Γερμανία της Βαϊμάρης, τα Τάγματα Εφόδου του Ρεμ δεν ήλθαν μόνα τους, επειδή τα γέννησε η κρίση• ήλθαν παρέα με τις στρατιωτικοποιημένες μονάδες των κομμουνιστών. Τα δε Τάγματα Ασφαλείας στην Αργολίδα οι κάτοικοι τα υποδέχονταν με ζητωκραυγές, μετά το κύμα τρομοκρατίας που εξαπέλυσε ο ΕΛΑΣ το καλοκαίρι του 1943.
Αν λοιπόν η κυβέρνηση αδρανήσει μπροστά στην ευκαιρία που της προσφέρεται τώρα από τη Χρυσή Αυγή, τότε κατρακυλάει στον δρόμο που χάραξε ο Πάκης, τον Δεκέμβριο του 2008. Γι’ αυτό, άλλωστε, τον χειροκροτούσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, αλλά φοβάμαι ότι ο ίδιος δεν το αντελήφθη. Εκτός, βέβαια, αν ως Καλαματιανός διανοούμενος που βλέπει βαθιά στο μέλλον (το δικό του μέλλον), προετοιμάζεται για να γίνει κάποτε βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. Φυσικά, όχι στο κοντινό μέλλον• μιλούμε για μετά από τουλάχιστον καμιά δεκαπενταριά χρόνια, όταν ο Μανώλης Γλέζος θα έχει αρχίσει να κουράζεται…»
Από την Καθημερινή και τον Στεφανου Κασιματη, ο εμετός.
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 10:11 πμ
Εκατοντάδες μέλη της Χρυσής Αυγής συγκεντρώθηκαν στην Πηγάδα του Μελιγαλά Μεσσηνίας για το ετήσιο μνημόσυνο της «σφαγής» στον εμφύλιο πόλεμο.
Παρατεταγμένοι σαν στρατός με ελληνικές σημαίες και σημαίες του κόμματος οι χρυσαυγίτες έκαναν επίδειξη δύναμης φωνάζοντας συνθήματα όπως «αλήτες – φονιάδες – κομμουνιστές», «τσεκούρι και φωτιά στα κόκκινα σκυλιά», «ο λαός δεν ξεχνά τους προδότες τους κρεμά», «Αίμα – τιμή – Χρυσή Αυγή» «Τιμή στους χίτες και ταγματασφαλίτες». http://www.koutipandoras.gr/?p=25449
μανικακος
17 Σεπτεμβρίου, 2012 11:12 πμ
απ’οτι φανηκε τελικα, ηταν λιγοι οσοι ριχτηκαν μεσα στην πηγαδα….
Kostas Karam
21 Σεπτεμβρίου, 2012 6:49 μμ
oxi περισσοτεροι απο 3.000 αλλα αμα προσθεσουμε στιμαγκα φενεο ποταμια κιλκισ ταταρνακαι αλλα σταλινικα γκουλαγκ πεντε πανω πεντε κατω περιπου 100.000 εκτελεσεις απο την οπλα και το κκε.Καλα τοτε αυτος ηταν ο σταλινισμος και το αδερφακι του ο ναζισμοςμ,στις 26/9 στην απεργια,ποσα κρφαλια διαδηλωτων θα ανοιξει το κομμα του εργατη?Θα στειλει 100 απεργους στο νοσοκομειο?΄όσουσ και στισ 20 οκτωβρη περυσι?Θα βοηθησει τους μπατσους τα παιδια των εργατων στο χτυπημα των απεργων όπως και περυσι?ή γρηγορα γρηγορα τροχαδιν θα ανεβουν στο συνταγμα και θα πιασουν τα μετεριζια στις ταβερνες?Μανικακο τι εκτιμας εσυ?
μανικακος
21 Σεπτεμβρίου, 2012 9:38 μμ
εκτιμω οτι τετοια σαλατα θα κανει θραυση σε βραδινο μπουφε….
πως καταφερες και παντρεψες τον Μελιγαλά, με την Οπλα και τα γκουλαγκ,την 20/10ου, την απεργια που ερχεται και γενικα το ΚΚΕ, υποθετω ουτε εσυ καταλαβες.
ποίημα σκετο θα ελεγα….
karampas
22 Σεπτεμβρίου, 2012 4:05 μμ
ρε μανικακο το προδοτικο για την εργατικη ταξη κκε οσο και εαν εχει μεταλλαγει λογω των κρατικων εκατομμυριων που καταναλλωσε απο το 74 δεν εχει αλλαξει τη βασικη του ιδεολογια και δραση δηλαδη το σταλινισμο-χιτλερισμο ,οπως πολυ σωστα επισημαινουν και πολλοι αναρχικοι,ότι δηλαδη σταλινισμος και ναζισμος ειναι το ιδιο πραγμα μονο οι λεξεις αλλαζουν και οι τοποθεσιες των γκουλαγκ-στρατοπεδων συγκεντρωσης.Στις 26 εχει γενικη απεργια.Η πουλημενη ευρωλαμογικη αριστερα του συνασπισμου δε θα καταφερει να συγκρατησει τις αγανακτισμενες μαζες των εργατων-απεργων οι οποιοι θα προσπαθησουν να μπουν στο ψευδοκυνοβουλιο του γερμανικου προτεκτορατου.Ερχεται λοιπον η στιγμη ,το μεγιστο δεκανικι του ελληνικου καπιταλισμου ,δηλαδη το τιμημενο κκε,να δωσει κατι πισω σε αυτους που τοσα χρονια του δινανε τα κρατικα εκατομμυρια της κρατικης και κοινοβουλευτικης χρηματοδοτησης. Περυσι η βοηθεια που εδωσε το κκε στην αστυνομια ,οι οποιοι μπατσοι ειναι αδερφια μας ,άνοιξε καινενα ριζοσπαστη και καμια κομεπ και οχι μονο ροσιναντε, ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ και πηρε τα συγχαρητηρια και απο τον αδωνη και απο ολο το κατεστημενο και απο την εοκ και την τροπικα,για την περιφρουρηση που εκανε στις 20 οκτωβρη και με ενα νεκρο οικοδομο ,για να περασουν τα μετρα.Φετος ,η αγανακτιση ειναι τρομερη.Το μισος προς τους προδοτες κατοχικους τσολακογλου και τα οργανα τους τεραστιο.Πρεπει να εκφραστει το μισος και οι αγανακτιση.Οι 60.000 αστυνομικοι οι αυρες και γιατι οχι και τα τανκς που θα παραταξει ο τσολακογου σαμαρας ίσως δεν αποτρεψουν τις μαζες των εργατων που λεγαμε και στο κομμα.Εσυ σαν μανικακος τι εκτιμας?Θα παραταξει το τιμημενο κκε τα καδρονια του να βοηθησει την τροικα και τις κατοχικες δυναμεις ή γρηγορα γρηγορα θα φυγει απο τους δρομους ,τροχαδιν όπως εκανε πολλες φορες στο παρελθον για να αφησει το πεδιο ελευθερο στις γερμανικες δυναμεις των ματ των εκαμ της κυπ να δρασουν?Εγω εκτιμω ότι το τιμημενο κκε συνεχιζοντας την παραδοση την ιστορικη ΜΙΑ ΒΑΡΚΙΖΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ θα παραταξει τους γενιτσαρους της εργατικης ταξης με τα καδρονια σαν μια πρωτη γραμμη αμυνας των κατοχικων δυναμεων όπως στις 20 οκτωβρη περυσι
BandieraRossa
17 Σεπτεμβρίου, 2012 12:56 μμ
Η αλήθεια είναι ότι μόνο γιορτή θα μπορούσε να είναι η επέτειος λιπασματοποίησης των χιτών-ταγματασφαλιτών.
katy
17 Σεπτεμβρίου, 2012 10:20 πμ
Εξαιρετικό!
“Άσε που η ιστορία έχει ένα μειονέκτημα: όσο πιο πολύ την μελετάμε τόσο στερούμαστε τις πεποιθήσεις και τις αυταπάτες μας, που δίνουν το χρώμα της πάντα θριαμβεύουσας επιχειρηματολογίας μας. Έτσι μάλλον την αποφεύγουμε για να περισώσουμε την αλήθεια μας”.
Ioulianos (2012), Συγγραφέας και σχολιαστής στον Παραλληλογράφο.
Υ.Γ. Μου επιτρέπεις, φαντάζομαι, να το χρησιμοποιώ; 🙂
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 10:27 πμ
Μα σου ανήκει δικαιωματικά….:)
Πάντως η κοινωνική αμνησία βοηθά την ιδεολογία της απανθρωποποίησης
Mitsaras
17 Σεπτεμβρίου, 2012 10:47 πμ
Ιουλιανέ αν δεν το έχεις πάρει ήδη πρέφα το παρακάτω βιβλίο είναι ίσως από τα πιο πλήρη που έχουν εκδοθεί για τον Ζαχαριάδη, για το οποίο έχει συνεργαστεί και ο γιος του, Σήφης:
http://www.biblionet.gr/book/172946/%CE%96%CE%B1%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82,_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82,_1903-1973/%CE%99%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC_%CE%B4%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1,_%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 11:23 πμ
Mitsara
Ναι το έχω υπόψη μου αλλά προς το παρών δεν έχω την ικανότητα να το αποκτήσω.
Είναι όμως στις προτεραιότητες μου.
katy
17 Σεπτεμβρίου, 2012 11:00 πμ
“…Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση των δωσίλογων. Μα η κρίση αυτή ξεπεράστηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Ο Χρύσανθος καθαιρέθηκε…”
Εδώ να πούμε Ιουλιανέ, ότι ο Χρύσανθος ήταν Βασιλόφρονας και αρνήθηκε την ορκωμοσία, εξαιτίας της φιλίας του με τον Βασιλιά…
(Ίσως να μου δόθηκε, λανθασμένα, από το κείμενο, η εντύπωση ότι παρουσιάζεται ο Χρύσανθος ως αντιστασιακός, κάτι που δεν ήταν).
Διαβάζω στη Wikipedia:
“…Ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος αρνήθηκε να ορκίσει την δωσίλογη κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Δεν μπορώ να ορκίσω Κυβέρνηση προβληθείσα από τον εχθρό, εμείς γνωρίζουμε ότι τις Κυβερνήσεις τις ορίζει ο λαός ή ο Βασιλεύς.» Η τοποθέτηση του Χρύσανθου έναντι της πρώτης κατοχικής κυβέρνησης ήταν σαφής: αρνείτο να προχωρήσει στην πολιτική νομιμοποίησή της, παραμένοντας πιστός στον βασιλιά και την κυβέρνησή του που συνέχιζαν την πολεμική προσπάθεια στην Κρήτη, όσο και στις συμμαχικές δεσμεύσεις της χώρας με τη Βρετανία…”.
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 11:21 πμ
katy
Ακριβώς, έτσι ήταν .
Όμως το έκανε. Και αφού το έκανε θεωρώ ότι θα ήταν παράληψη να μην το αναφέρω.
Lui Aragon
17 Σεπτεμβρίου, 2012 12:05 μμ
Πλήρες και ιστορικότατα δίκαιο. Πάντως η περίπτωση του Χρύσανθου ήταν αντιστασιακή πράξη άσχετα αν ήταν Βασιλικός ή όχι. Την πράξη έχει την ιδιότητα η ζωή να την «μεταφέρει» σε όλες τις εκφάνσεις της, από τις πιο εύκολες μέχρι τις ανυπέρβλητα δύσκολες, και παρ’ όλη την εκκλησιαστική εξουσία που μπορεί να διέθετε ο Χρύσανθος, απέναντι του είχε την πανίσχυρη κυριαρχούσα Βέρμαχτ, δεν είναι κι εύκολο… αν συνυπολογίσεις ότι οι Ναζιστές δεν ήταν και «πολύ χριστιανοί» …
Εν τω μεταξύ στο κείμενο σου δεν υπάρχει ούτε μια αναφορά στο όνομα του Ν. Ζαχαριάδη, πως ξετρύπωσε πάλι στα σχόλια δεν μπορώ να το καταλάβω, κι ενώ το πνεύμα του άρθρου δεν στέκεται σε προσωπικότητες του πολιτικού κόσμου, παρά μόνο στην οργανωμένη δράση και θέληση του ελληνικού λαού, σαφώς και αναδείχνεται ο κυρίαρχος ρόλος του ΚΚΕ, αλλά των κομματικών του οργανώσεων και της ίδιας του της κομματικής λειτουργίας που όπως άλλωστε συνέβη αμέσως μετά το πόλεμο, ΟΛΑ τα μεγάλα κόμματα ακολούθησαν κατά κάποιον τρόπο την οργανωτική λειτουργία του ΚΚΕ (πχ Τ.Ο, Ν.Ο, ΕΕ, ΚΕ, κλπ). Και όπως άλλωστε αναφέρεται και στο απαγορευμένο ντοκιμαντέρ του BBC με τίτλο (Hidden War στο u tube), ένας δεξιός πολιτικός από το Καρπενήσι (στη 10ετια του 80 δήμαρχος της πόλης), δεν θυμάμαι όνομα, ο κομμουνιστής της περιοχής μας κάλεσε για το ΕΑΜ και συμμετείχαμε, άλλωστε το ΚΚΕ ήταν το μόνο οργανωμένο κόμμα εκείνη την περίοδο…. Σήμερα βέβαια όλα τα κόμματα έχουν μια οργάνωση μέσα στον κόσμο, οπότε η ηγεμονία δεν αυτοκαθορίζεται μόνο από αυτό το στοιχείο, θέλει ακόμα μια ουσία για να πρυτανεύσει πλέον…
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 12:47 μμ
Ioulianos
17 Σεπτεμβρίου, 2012 1:08 μμ
Lui Aragon
Ευχαριστώ που μου θύμησες αυτό το ντοκιμαντέρ. Ναι ήταν απαγορευμένο στην Αγγλία παρά το ότι γυρίστηκε καμιά τριανταριά χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.
Εδώ έπαιξε στην ΕΤ1 καμιά πενταετία πριν αν δεν κάνω λάθος.
Δεν ξέρω πόσοι θα κάτσουν να το δουν, μα έχω να πω ότι αξίζει τον χρόνο του.
Το δεύτερο μέρος εδώ:
Τα υπόλοιπα είναι όπως τα γράφεις.
socrates mhlotides
17 Σεπτεμβρίου, 2012 1:28 μμ
Ιουλιανέ, ευχαριστώ για την απάντηση. Κυρίως για τη σοφή επισήμανση: » η ιστορία έχει ένα μειονέκτημα: όσο ποιο πολύ την μελετάμε τόσο στερούμαστε τις πεποιθήσεις και τις αυταπάτες μας που δίνουν το χρώμα της πάντα θριαμβεύουσας επιχειρηματολογίας μας. Έτσι μάλλον την αποφεύγουμε για να περισώσουμε την αλήθεια μας.» Δεν είμαι ιστορικός, αλλά νομίζω ότι γι΄αυτό αξίζει να μελετάμε την ιστορία. Από τα λίγα που γνωρίζω, το κίνημα της Μέσης Ανατολής αποδεικνύει τα λεγόμενα σου.
Γιαννκα
17 Σεπτεμβρίου, 2012 6:09 μμ
30 χρονια απο τον θανατο αυτου του υπεροχου αλεξανδρινου αγωνιστη,πιστευω οτι αυτο το post ειναι το πιο καταλληλο Ιουλιανε.
το αφιερωνω σε ολους πατεραδες, μαναδες, αδελφια σε ολους τους συντροφους, που τα αψυχα κορμια τους εγιναν βορρά στα κορακια και λιπασμα ζωης και αγωνα για μας ..
για να μην ξεχναμε…..
Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός.
ZAK
22 Σεπτεμβρίου, 2012 2:02 πμ
Ωραίο το Ακορντεόν.Από μια περίοδο που πια θεωρώ ότι είναι αρχαία ιστορία. Ξεκινάει χιλιάδες χρόνια πριν και τελειώνει γύρω στο 1990 μ.Χ. Είναι αυτή η περίοδος που οι ιστορικοί ονομάζουν Μελωδική περίοδος της ανθρωπότητας. Αν υπάρξει και μετά από μερικούς αιώνες κι άλλη παρόμοια, αυτή που γνωρίσαμε εμείς, θα λέγεται 1η Μελωδική περίοδος.
Πάντως μεταξύ μας οι στίχοι έχουν μια σοβαρή σεναριακή τρύπα:
Εκεί που λέει,
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν.
Νάσαι καλά εκεί που είσαι -μας λείπεις- αλλά κάτσε ρε Νεγρεπόντη. Γύυυυυυρω γύρω Κατοχή, συσκότιση και ησυχία και εκεί…ακορντεόν; Το άκουσε κάποιος Φριτς Τάνενμπάουμ που είχε βάρδια στο Σύνταγμα και έτρεξε με τους δικούς του, και τατατατατατά, πάει και το ακορντεόν πάει και το σύνθημα…