Παντελής Καψής και «τεχνοκρατική απομόνωση»

Posted on 6 Δεκεμβρίου, 2011 11:54 πμ από

5


του Ιουλιανού

Και τα χρηµατιστήρια πάνε καλά, οι Ισπανοί και οι Ιταλοί πούλησαν οµόλογα σε λογικές τιµές, η ανεργία στις ΗΠΑ µειώθηκε στο 8,6%, οι µεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσµου αποφάσισαν να ανταλλάσσουν τα νοµίσµατά τους και να τα δανείζουν σε όποιον τα χρειάζεται σε φθηνές τιµές – ακόµη και η Μέρκελ εγκωµίασε τις «θυσίες του ελληνικού λαού». Μάγος είναι, τέλος πάντων, ο Λουκάς Παπαδήµος;

Και µάγος αν δεν είναι, πάντως είναι σοφός αφού όρισε κυβερνητικό εκπρόσωπο τον Παντελή Καψή. Είναι αλήθεια ότι µε τον Ηλία Μόσιαλο είχε αρχίσει ήδη να αλλάζει το στυλ, αλλά ως τώρα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχε βασική υποχρέωση να κοκοροµαχεί µε τους εκπροσώπους των κοµµάτων της αντιπολίτευσης και όχι να ενηµερώνει και να εξηγεί. Με τον Καψή, µου φαίνεται ότι αυτή η παράδοση των εξυπνακίστικων διαξιφισµών θα τελειώσει και πολλά κοκόρια θα γίνουν κότες.

Εµπειρότατος ο Παντελής Καψής, δέκα χρόνια τώρα διευθυντής στα «Νέα» και στο «Βήµα», καλλιεργηµένος και ευφυής, δίκαια τον διάλεξε ο Πρωθυπουργός γι’ αυτή τη θέση – που δεν είναι θέση τυπικής εκπροσώπησης, εκφώνησης ανακοινώσεων. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είναι συνεχώς δίπλα στον Πρωθυπουργό. Καλύτερο σύντροφο στο δύσκολο ταξίδι του και καλύτερο γνώστη των κοµµάτων και των ελλήνων πολιτικών ο Λουκάς Παπαδήµος δεν µπορούσε να έχει.

Επιπλέον, είναι και µαραθωνοδρόµος ο Καψής, τερµάτισε και στον περυσινό και στον εφετινό Μαραθώνιο της Αθήνας. Αρα έχει συκώτι γερό, θ’ αντέξει.

Το παραπάνω πόνημα του ΔΟΛ είναι απολύτως σωστό όσο αφορά τους χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο του πρώην δημοσιογράφου και νυν εκπρόσωπο του μάγου Παπαδήμου.

Και αυτό γιατί μια και ζούμε την εποχή όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί, οι εκλογές το Κοινοβούλιο αποτελούν διακοσμητικά στοιχεία αφού οι αποφάσεις που σημαδεύουν τη ζωή ενός λαού υπακούουν στις εντολές των παγκόσμιων διευθυντηρίων, η αντισυνταγματική, διορισμένη κυβέρνηση του τραπεζίτη Παπαδήμου θα εκπροσωπηθεί επάξια από το άξιο τέκνο του ΔΟΛ.

Άλλωστε η βιομηχανία των ειδήσεων και των άρθρων του Καψή πέρα από «δημόσιες σχέσεις» παράγει και συναίνεση, και αποδοχή και υποτέλεια. Ελέγχει ιδέες,και σκέψεις. Παράγει ιδεολογία και συγκριτικά με την βαρβαρότητα μιας «καθαρής» χούντας, είναι μεγάλη πρόοδος και όπως και να το κάνουμε, πιο ευχάριστο να υπομείνει κανείς μια πένα που διαμορφώνει την σκέψη στην υπηρεσία της ισχύος και του κέρδους, παρά να βρεθεί σε κάποιον θάλαμο βασανιστηρίων.

Ένα άλλο προσόν του μαραθωνοδρόµου Καψή πέρα του ότι θα μεταμορφώσει «τα κοκόρια σε κότες,» είναι ότι ουδέποτε επιχείρησε η «γραμμή» του να γίνεται αντιληπτή ως τέτοια, αλλά να υπονοείται. Και αν νομίζει κάποιος ότι αυτό είναι εύκολο δεν έχει παρά να τον συγκρίνει με τον αδελφό του Μανόλη Καψή, τηλεδημοσιογράφο του μεγάλου καναλιού και άτυπου εκπρόσωπου αυτής της προηγούμενης μα και της μελλοντικής κυβέρνησης ενός μελλοντικού μάγου.

Κατά μία έννοια, ο πρώην μεγαλοϋπάλληλος του ΔΟΛ, με την αρθρογραφία του προήγαγε ένα είδος πλύσης του εγκεφάλου που προσδιορίζονταν από παραμέτρους για τις οποίες υφίσταται, ο αναγνώστης, από τα πριν μία άτυπη συναίνεση με τις εκάστοτε κυβερνητικές θέσεις-Δεν τα βγάζουμε πέρα αλλά θα πρέπει τα μέτρα να τα ανεχτούμε γιατί θα έρθουν χειρότερα.- και ταυτόχρονα άφηνε στο περιθώριο τις αντίθετες απόψεις.

Διότι ο «καλός» δημοσιογράφος γνωρίζει από μόνος του τι είναι δημοσιεύσιμο και τι όχι, τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται , πώς να διαμορφώσει το θεμιτό και ανεκτό απέναντι στους εργοδότες του χωρίς των κίνδυνο δυσαρεσκειών. Αντιλαμβάνεται από μόνος του την σημασία του να διατηρείτε ο λαός ή καλύτερα η «κοινή γνώμη» στο σκοτάδι ή αν δεν τα καταφέρει τότε να προσπαθεί να την ουδετεροποιήσει ώστε να εξασφαλίζετε η μη ανάμιξη της στην σχεδιαζόμενη πολιτική. Δηλαδή το σχοινί του είναι αρκετά μακρύ στον προκαθορισμένο χώρο του, αρκεί να μην περνά σε ξένα χωράφια. Στην ουσία ένας «καλός» δημοσιογράφος εργάζεται σκληρά ώστε να ορθώσει το φράγμα που στην γλωσσά του νεοφιλελευθερισμού ονομάζετε «τεχνοκρατική απομόνωση» ώστε ο λαός να απομονωθεί και από τις αποφάσεις και από τον έλεγχο τους μα και από την ενεργή ανάμειξη του. Σε μια «δημοκρατία» άλλωστε είναι αδύνατον να βγάλεις έξω αποσπάσματα θανάτου όπως έκανε το ΔΝΤ στην Χιλή στην Αργεντινή και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Ο Καψής εκπροσωπεί λοιπόν επάξια την νέα ιεραρχία των εξουσιών, όπως εδραιώθηκε από τη νεοφιλελεύθερα κέντρα, και η οποία ιεραρχία τοποθετεί απροκάλυπτα στην κορυφή, ως πρώτη εξουσία, την οικονομική, επικουρούμενη από τους μισθοφόρους της, στα μέσα ενημέρωσης.

Με την τεχνική βοήθεια του Γαλαξιάρχη

http://wp.me/p1pa1c-eN0

Posted in: Ελλάδα