Κάτι που μου «γυάλισε»…

Σκεφτόμουν προηγουμένως, ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να προσπεράσω αυτό το άρθρο που πέτυχα «τυχαία» (θενξ maskarat!) στο gizmag.

Καταρχήν, δεν «φαίνεται» χρήσιμο καθώς ουσιαστικά δε γίνεται ανακύκλωση στη χώρα μας και αν γίνεται αυτό είναι σε πολύ περιορισμένο βαθμό σε πολύ λίγες περιοχές. Άρα θα εκνευριστώ αν πάλι θυμηθώ ότι πολλοί άλλοι άνθρωποι στον κόσμο δεν πετάνε απλά «ό,τι δεν τρώγεται» (χώρια αυτά που θα μπορούσαν να καταναλωθούν). Και η εικόνα με τα βουνά σκουπιδιών στους δρόμους αυτές τις μέρες, είναι χρήσιμη πέραν των άλλων και για να συνειδητοποιήσουμε τους ρυθμούς με τους οποίους παράγουμε σκουπίδια αλλά φυσικά και το είδος αυτών.

Έπειτα, η άμεση σκέψη μόλις δεις τον τίτλο του άρθρου είναι μάλλον…

«εδώ ο κόσμος καίγεται… και το γυαλί recycled!».

Ή «εδώ δεν έχουμε να φάμε, πως να φτιάξουμε απορρίμματα».

Αλλά το σκέφτηκα λίγακι και νομίζω αξίζει τον κόπο.

Κι ας έχει παντελώς άγνωστες και δυσανάγνωστες λέξεις όπως το… tobermorite (ούτε στο τρίβιαλ δεν το πετυχαίνεις… 😛 ).

αναπαράσταση της δομής του ακατονόμαστου...

Αξίζει να μην το προσπεράσω λοιπόν το άρθρο και γιατί αναφέρει ότι βρέθηκε κάποια μέθοδος χρήσης του γυαλιού που δε χρειαζόμαστε και πετάμε (υπενθύμιση σε μας ότι σε αρκετές χώρες ανακυκλώνουν κανονικότατα τουλάχιστον το διαφανές γυαλί!) και γιατί θα περιοριστεί ο όγκος των απορριμμάτων σε περίπτωση που γίνει ευρεία χρήση της μεθόδου και γιατί δίνει την δυνατότητα να απομακρυνθούν βαρέα μέταλλα από τα υπόγεια ύδατα (! μέγα πρόβλημα το πόσιμο νερό στο μέλλον για όλους) … αλλά κυρίως γιατί είναι μια νέα ιδέα, που χρησιμοποιεί κάτι που «έπιανε χώρο» και φαινομενικά «άχρηστο» για να λύσει ένα άλλο πρόβλημα της εποχής αλλά και του μέλλοντος, τη μόλυνση του νερού από βαρέα μέταλλα (πχ μόλυβδος, κάδμιο).

Μπορεί τελικά να μην προχωρήσει η συγκεκριμένη μέθοδος ή να υπάρχει ήδη κάποια άλλη πιο εύκολη, εύχρηστη (δεν το έχω ψάξει το θέμα) ή αντίστοιχα στο μέλλον να βρεθεί κάτι ακόμα πιο πρωτοποριακό στην επεξεργασία υλικών, αλλά η δική μου οπτική είναι η εξής: είναι καλό να βλέπω/διαβάζω πού και πού και κάποιο θετικό βήμα, που να λύνει δύσκολα και χρόνια προβλήματα εννοώ, ή έστω να είναι βήματα προς τα κει. Δίνει έμπνευση μερικές φορές επισημαίνοντας ταυτόχρονα και τα τρέχοντα προβλήματα.

Δε μου αρέσει να υπερβάλω λέγοντας ότι «όλα γίνονται». Κάποια πράγματα είναι εφικτά, προϋποθέτοντας ότι βάζουμε το μυαλό να λειτουργήσει και να χρησιμοποιήσει ό,τι έχει στη διάθεσή του. Και πριν φανώ ότι ήρθα από τον 4ο πλανήτη απ’τον Ήλιο (:P) , προφανώς δεν το έκαναν στο σπίτι τους οι άνθρωποι και με τα δικά τους μέσα, ναι, είχαν εργαστήριο κλπ κλπ. Γνωστά τα προβλήματα στην έρευνα στην Ελλάδα και καθόλου αμελητέα και από γνωστούς -αν όχι από ενημέρωση μέσω άρθρων- ξέρουμε πόσοι φοιτητές αναγκάζονται να φύγουν (και γιατί) στο εξωτερικό και εκεί πως χρηματοδοτούνται οι έρευνες κλπ. Απλά για να βρεις τρόπο να αλλάξεις κάτι, θέλει προφανώς υπομονή, επιμονή, πολλή δουλειά και φαντασία και χρήση όποιων γνώσεων και εργαλείων έχεις εύκαιρα. Και βλέποντας παράδειγμα τι κατάφεραν άλλοι, ίσως και να πάρεις ιδέες και έμπνευση. Δάτ’σ ολ!

Σήμερα θέλω να μείνω μόνο στο θετικό της υπόθεσης… έτσι, έστω για λίγο. Μια ανάσα.

Μια ανάσα μόνο είναι και η είδηση για τη «Μέθοδο χρησιμοποίησης του μη-διάφανου γυάλινου δοχείου για την απομάκρυνση βαρέων μετάλλων από υδάτινα διαλύματα».

Αντέ ασπρό πατό! 

και να βάλουμε το μυαλό να δουλέψει και για τα υπόλοιπα που μας απασχολούν, με ό,τι μέσο έχουμε και όσο ανθρώπινο δυναμικό…

(ακολουθεί το σύντομο άρθρο – λινκ εδώ – μεταφρασμένο by koula και αντίστοιχο λινκ για το περιοδικό εφ’όσον κάποιος έχει διάθεση για λεπτομέρειες της μεθόδου που ακολούθησαν και… πρόσβαση για να το κατεβάσει).

=================

Τα απορρίμματα γυαλιού θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να καθαρίσουν νερό

του  Ben Coxworth στο http://www.gizmag.com/colored-glass-water-filtration/20124/

Η δρ. Nichola Coleman και ο Cameron Abercrombie, τελειόφοιτος φοιτητής Χημείας από το Πανεπιστήμιο του Greenwich.

Ενώ μπορεί να νιώθετε ιδιαίτερα ενάρετοι όταν αφήνετε όλα τα γυάλινα δοχεία που έχετε έξω για ανακύκλωση, ίσως θα εκπλαγείτε αν μάθετε ότι αρκετό από το χρωματισμένο γυαλί δε θα χρησιμοποιηθεί.

Αυτό συμβαίνει επειδή, καίτοι υπάρχει μια αρκετά σταθερή ζήτηση για ανακυκλωμένο διάφανο γυαλί, το γυαλί σε χρώματα όπως πράσινο, καφέ και μπλε δεν είναι και τόσο περιζήτητο, οπότε πολλά κέντρα ανακύκλωσης δε μπαίνουν στον κόπο να το επεξεργαστούν.

Το αποτέλεσμα είναι τα απορρίμματα χρωματισμένου γυαλιού αυτή τη στιγμή να αποθηκεύονται σε στοίβες σε κάποιες τοποθεσίες, περιμένοντας να χρησιμοποιηθούν. Χάρη στην έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο του Γκρίνουιτς, όμως, αυτό το γυαλί μπορεί σύντομα να χρησιμοποιηθεί για το φιλτράρισμα ρύπων των υπόγειων υδάτων.

Η δρ. Nichola Coleman, λέκτορας στη Χημεία Υλικών, είναι επικεφαλής της έρευνας.

Η ομάδα της συνδύασε γυαλί στο χρώμα του εδάφους, ασβέστη και καυστική σόδα, έπειτα θέρμανε το μίγμα στους 100 βαθμούς Κελσίου (212 β.Φαρενάιτ) σε ένα ερμητικά κλεισμένο, ανοξείδωτο και χαλύβδινο δοχείο. Αυτή η διαδικασία μετέτρεψε τα συστατικά σε ένα ορυκτό, το tobermorite (σημ. μ.: ένα ένυδρο ορυκτό άλας με πυρίτιο και ασβέστιο), ένα ορυκτό που είναι αποτελεσματικό στην απομάκρυνση βαρέων μετάλλων από τα ρέματα υπόγειων υδάτων ή λυμάτων. Η δρ. Coleman ελπίζει να ενσωματώσει αυτό το ορυκτό (tobermorite) σε συσκευές διήθησης (σημ. μ.: φιλτράρισμα), που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ώστε να εμποδιστούν οι ρύποι που μεταδίδονται με το νερό να εξαπλωθούν από μολυσμένες περιοχές.

«η καινοτομία της έρευνας είναι ότι το γυαλί μπορεί να ανακυκλωθεί σε κάτι χρήσιμο», δήλωσε η ερευνήτρια του Παν. Γκρίνουιτς. «Κανείς ως τώρα δε σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει απορρίμματα γυαλιού με αυτόν τον τρόπο.»

Ένα άρθρο σχετικά με την έρευνα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην International Journal of Environment and Waste Management (σημ. μ.: στο απόσπασμα του άρθρου αναφέρεται ότι θα μπορούσε το tobermorite να απομακρύνει ιόντα μολύβδου Pb2+ και ιόντα καδμίου Cd2+ από διαλύματα. Tο εν λόγω λινκ είναι εδώ).

=================

Προσεχώς… A non-clear glass for… a glass of clear water? 🙂

Savoura Link: http://wp.me/p1pa1c-djK

koula, the trell

ΥΓ ACHTUNG! ACHTUNG!

το συγκεκριμένο άρθρο είναι απλώς παράδειγμα, δεν έχω σχέση με το Πανεπιστήμιο ή τους ερευνητές που αναφέρονται στο άρθρο ή με εταιρείες ανακύκλωσης ή με εταιρείες παραγωγής μη-διάφανου γυαλιού ή… τον νονό του tobermorite…

Απλό παράδειγμα είναι για μένα, ότι αυτά που βλέπω «άχρηστα» επειδή χρησιμοποιήθηκαν, μπορεί να μου λύσουν άλλο «πρόβλημα».

Ετικέτα: gizmag, απορρίματα, ανακύκλωση, ανακύκλωση γυαλιού, γυαλί, μετάφραση, tobermorite

Posted in: Αναδημοσιεύσεις, Ελλάδα, Κόσμος, Οικολογία