» Το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» είναι μία παράδοξη κατάσταση κατά την οποία οι όμηροι, οι αιχμάλωτοι, οι δέσμιοι κάποιων άλλων, ταυτίζονται και τρέφουν συμπάθεια προς αυτούς που τους αιχμαλώτισαν και από τους οποίους εξαρτώνται απόλυτα για την επιβίωσή τους.
Ο όρος «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» (Stockholm Syndrome) καθιερώθηκε από το Σουηδό ψυχίατρο και εγκληματολόγο Nils Bejerot που βοήθησε την αστυνομία κατά τη διάρκεια τής ληστείας τής τράπεζας Sveriges Kreditbank, στο Normalstong τής Στοκχόλμης, τον Αύγουστο τού 1973.
Οι ληστές κράτησαν για 6 ημέρες ομήρους τέσσερις υπαλλήλους τής τράπεζας οι οποίοι, σύμφωνα με τον Bejerot, εξαρτήθηκαν συναισθηματικά από τους θύτες τους, ταυτίστηκαν μαζί τους, τους βοήθησαν και συνέχιζαν να τους υποστηρίζουν για πολλά χρόνια μετά την απελευθέρωσή τους. «
Τον περασμένο Μάιο εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου έδειξε να σπάει τα δεσμά της ατέρμονης ενοχικής σιωπής του και βγήκε στο δρόμο, στις πλατείες.
Άνθρωποι που μέχρι εκείνη τη μέρα θεωρούνταν βολεμένοι και συστημικοί, αποφάσισαν να πράξουν. Όχι με την ψήφο τους, όχι με τη σιωπή τους, αλλά με τη φυσική τους παρουσία.
Αυτό το φαινόμενο το συναντάμε πολύ σπάνια σε καιρό ειρήνης σε μια -κατά τα φαινόμενα- δημοκρατική κοινωνία και από μόνο του χρήζει κοινωνιολογική ερμηνεία, ενώ παράλληλα αξίζει θαυμασμού.
Άσχετα από τα κίνητρα, τα οποία -το δίχως άλλο- ήταν πολλά και ετερόκλητα, άσχετα από τις επιδιώξεις, οι οποίες επίσης ήταν αλλότριες, το ίδιο το Φαινόμενο συνιστά μια αντίδραση σε ένα κοινό Σύστημα. Βέβαια, το Σύστημα, παρά τον αρραγή του εαυτό, εξηγείται ενίοτε από διαφορετικές οπτικές — άλλες πραγματικά υφιστάμενες και άλλες φαντασιόπληκτες, κάλπικες και παραπλανητικές .
Πέρα όμως από τις πολιτικές και ιδεολογικές ερμηνείες, δε θα ήταν άστοχο να πούμε πως για πρώτη φορά από την Μεταπολίτευση, οι «πολλοί» θέλησαν να βγουν από μια φυλακή που δεν τους εκφράζει πλέον. Μια φυλακή διαφορετική για τον καθένα, υπαρκτή ή όχι, η οποία όμως περιόριζε εξίσου την ίδια τους την ύπαρξη.
Κοντολογίς, το πλήθος έδειξε να ξεπερνά το χρόνιο κοινωνικό Σύνδρομο της Στοκχόλμης.
Αυτό ισοδυναμεί με τη συνειδητοποίηση ότι το συμφέρον του, πλέον, δε βρίσκεται με τους «απαγωγείς» του.
Ακόμα καλύτερα, αυτό ισοδυναμεί με το ότι το πλήθος δεν είναι οι απαγωγείς . [αποτίναξη της ταύτισης]
Φυσικά, για να είναι μια τέτοια συνειδητοποίηση ολοκληρωμένη και δίκαιη, απαιτείται να συνοδεύεται και από την ατομική ευθύνη που ίσως καθένας να φέρει για το παράδοξο αυτό δέσιμο· η σιωπή, η πρόσκαιρη εξυπηρέτηση, η αδιαφορία, η κοίμηση, όλα αυτά μαζί.
Οι όμηροι αρχίζουν να ταυτίζονται με τους εγκληματίες που τους κρατάνε. Αρχικά τουλάχιστον, αυτή η ταύτιση αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας, που βασίζεται (συνήθως ασυνείδητα) στην ιδέα ότι ο εγκληματίας δεν θα βλάψει τον αιχμάλωτο εάν αυτός είναι συνεργάσιμος και ακόμη αν τον υποστηρίζει απόλυτα. Ο αιχμάλωτος προσπαθεί να κερδίσει την εύνοια του εγκληματία με σχεδόν παιδαριώδη τρόπο.
Ο όμηρος συνήθως αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες όσων επιδιώκουν να τον σώσουν, ως ενέργειες που πιθανώς θα τον βλάψουν αντί να επιτύχουν την απελευθέρωσή του. Προσπάθειες διάσωσης μπορεί να μετατρέψουν μία ανεκτή κατάσταση σε θανατηφόρα.
Ο πετροπόλεμος, η «αντίσταση κατά της Αρχής», η απ’ ευθείας ρήξη με τις δυνάμεις καταστολής (απαγωγέας) έπαψαν να είναι κοινωνικά ταμπού. Η άμεση αμφισβήτηση της Αρχής, η άρνηση ανοχής, η κατανόηση και συμμετοχή σε πράξεις που άμεσα αντιτίθενται στην κατάσταση ομηρίας έπαψαν να φαντάζουν εχθρικές για την επιβίωση των απαχθέντων (πολιτών). Το υφέρπον δόγμα «καλύτερα ημιζώντανος παρά νεκρός» κατέρρευσε κάτω από το ίδιο του το βάρος, το οποίο συνέθλιψε κι αυτή τη λιγοστή ύπαρξη που απέμεινε. Η αξιοπρέπεια νίκησε την επιβίωση.
Έσπασαν όλοι τα δεσμά;
Όχι.
Παραδείγματα ανοχής, πολλά. Φόβου, ακόμα περισσότερα. Δεν αναφέρομαι σε αυτούς που τρέφονται από το Σύστημα. Μιλώ για αυτούς που ακόμα το αναγνωρίζουν ως «δικό τους», σε αυτούς που συνταυτίζουν το δικό Τους καλό με το καλό του Συστήματος. Επιβιώνει το Σύστημα = επιβιώνω κι εγώ.
Φόβος για το Άγνωστο. Ευνουχισμός της ανεξάρτητης και αυτόνομης Ύπαρξης.
Πάντα σε εξάρτηση.
Πάντα υπόδουλοι.
Πάντα φοβισμένοι.
Αν θα έπρεπε να κάνω μια αποτίμηση της «Πλατείας», αυτή θα ήταν.
Το σπάσιμο των δεσμών που μας κρατούσαν δεμένους με ένα Σύστημα που δε μας εκφράζει. (και που -μεταξύ μας- ποτέ δεν το έκανε)
Πέρα από το διαχωρισμό σε Άνω και Κάτω Πλατεία (είναι γνωστές, άλλωστε, οι θέσεις μου για τα ακροδεξιά αρθρόποδα μιάσματα της Άνω Πλατείας που λυμαίνονταν οποιαδήποτε διάθεση αντίδρασης του πολιτικά ανερμάτιστου πλήθους, αλλά και για την ενίοτε «άτεγκτη» Δημοκρατία της Συνέλευσης -στην οποία συμμετείχα και υποστήριζα φλογερά) , το διακύβευμα είναι πως ένα μεγάλο μέρος του πλήθους έφτασε πια να συνειδητοποιεί πως η επιβίωσή του δεν μπορεί να έχει μεγαλύτερη αξία από την Τιμή του.
Αυτό, ας το κρατήσουμε ως ένα μείζον θετικό σημείο.
Το ερώτημα που θα έπρεπε να μας βασανίζει τώρα είναι το αν το ίδιο πλήθος θα ταυτιστεί ξανά με ένα επόμενο, διάδοχο Σύστημα-απαγωγέα, το οποίο και πάλι δε θα το αντιπροσωπεύει, απλά θα του εξασφαλίζει λίγο περισσότερη αξιοπρέπεια. Γιατί οι επιδιώξεις μας είναι το ταβάνι των στόχων μας…
Ίσως απλά ξαναπιαστούμε στη φάκα, όπως τόσες φορές έχει γίνει στην Ανθρώπινη Ιστορία.
Ίσως, πάλι, όχι.
Προβλέψεις δε χωρούν.
Τα δεσμά έσπασαν, αλλά οι νέες επιχρυσωμένες αλυσίδες είναι ήδη κατασκευασμένες κι έτοιμες να περαστούν σε κάθε πρόθυμο αυτοκτονικό χέρι, ασυνείδητα ή ενσυνείδητα.
Ίσως, τελικά, η συνειδητοποίηση πως τα μόνα δεσμά που μας περιορίζουν είναι τα δικά μας ,να μην είναι και τόσο μακρινή όσο φαίνεται…
*Υ.Γ. : Απέφυγα συνειδητά τη χρησιμοποίηση της λέξης «λαός» στο κείμενο. Οι πιο πολλοί θα καταλάβετε το γιατί…
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
18 Αυγούστου, 2011 5:55 μμ
Όταν γιαγιά θα δώσει στο εγγόνι της την πέτρα που θα σπάσει βιτρίνα τράπεζας, τότε η επανάσταση μπορεί να αρχίσει.
As simple as that…
lascapigliata
18 Αυγούστου, 2011 7:25 μμ
Τί πέτρα; Ζίου ζίτσου 😉
Eddie
18 Αυγούστου, 2011 7:29 μμ
Σαν δεν ντρεπεται κι αυτη που ασκει βια. Που ειναι ο Μαργαριτης να την καταδικασει; 😛
nefeli7
20 Αυγούστου, 2011 6:42 μμ
+++++++++++++++++ :))
Anasto
18 Αυγούστου, 2011 6:32 μμ
Κοίτα να δεις. Κι εγώ σύνδρομο της Στοκχόλμης λέω εδώ και 2-3 χρόνια σε έναν συνάδερφο πασοκτζή ότι έχει και μάλιστα την έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές πρόσφατα την έκφραση για να περιγράψω εν’ συντομία τη συγκεκριμένη κατάσταση ομηρίας του «λαού». Οπότε μάλλον διαβάζεις το μυαλό μου οπότε θα σε παρακαλέσω να σεβαστείς την προσωπική μου ζωή και να το κόψεις. Μόνο απ’ τη Σούκι Στάκχαουζ θα το ανεχόμουν κι αυτό μόνο αν μου καθόταν κι εμένα.
Κατά τα άλλα είμαι μαζί σου (ω μα τι έκπληξη) σε όλα. Κι ας μην είμαι σίγουρος για το γιατί απέφυγες το «λαός».
Eddie
18 Αυγούστου, 2011 7:22 μμ
Εγω δεν καταλαβα τι πρεπει να κοψει και τι σχεση εχει ο συγγραφεας με την προσωπικη σου ζωη. Αν δεν τρολαρεις, θα μπορουσες να εισαι πιο αναλυτικος;
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
18 Αυγούστου, 2011 9:06 μμ
O Anasto είναι καλός φίλος και αστεΐζεται λέγοντας πως πρέπει να σταματήσω να μπαίνω στο μυαλό του (αυτό εννοεί πως πρέπει να «κόψω» ).
Έχουμε καεί από τα τρόλια και φυσάμε και το γιαούρτι! 😀 lol 😉
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
18 Αυγούστου, 2011 9:08 μμ
Ευχαριστώ φίλος 😉
Ήθελα να είμαι «απολιτίκ» (μέσα στο πνεύμα της πλατείας), γι’αυτό το απέφυγα… 😛 (NOT) 😉
Charalambos Tasoulas
18 Αυγούστου, 2011 7:21 μμ
Αυτό το σύνδρομο της Στοκχόλμης έπρεπε να λέγεται σύνδρομο της Ελληνικής οικογένειας…
Xanadu
18 Αυγούστου, 2011 7:58 μμ
Ενταξει, προσωπικα διαφωνω με το κειμενο σχεδον στο σύνολο του(σαν συνολικη αποτιμηση και ως συμπερασματικο κειμενο που αφορα το εγχειρημα των πλατειων)
Λιγο υπερβολικο μου φαινεται και θεωρω οτι δεν ανταποκρινεται στην πραγματικοτητα
Θα το ξαναπω: σιγα την οκτωβριανη επανασταση
Δεν ειναι πρωτη φορα που βγαινει κοσμος πολυς μετα τη μεταπολιτευση, εχει ξαναβγει κοσμος και οχι απλα για να πει τον πονο του σε ενα μεγαλο group therapy ή να «διαμαρτυρηθει» απλως και μονο με τη φυσικη του παρουσια σε μια πλατεια, αλλα για να συγκρουστει με το υπαρχον πολιτικοοικονομικο συστημα(ή αυτο το οποιο υπηρχε την εκαστοτε φορα που εβγαινε ο κοσμος στο δρομο). Το οτι μια Κυριακη μαζευτηκε μισο εκατομμυριο κοσμος που εκανε ενα μεγαλο περιπατο(και χωρις να θελω να υποβαθμισω το γεγονος) δε λεει κατι ουτε αποτελει αντισταση κατα της αρχης.
Και φυσικα σε καμια περιπτωση δεν ειναι Φαινομενο.
Και για να μην βακαυλιζομαστε και λεμε τα ιδια ξανα και ξανα, οι ανθρωποι που συμμετειχαν στο εγχειρημα και δεν ηταν ανθρωποι οι οποιοι ηδη αγωνιζονται εδω και χρονια, δεν θελουν πτωση του καπιταλισμου αλλα εναν δηθεν «ανθρωπινο καπιταλισμο». Τους πηρανε το μεριδιο της πιτας και απλα το θελουν πισω, δεν θελουν να μοιραστει η πιτα απο την αρχη σε ολο τον κοσμο ισοποσα.
Ουτε τα δεσμα εσπασαν, μην αυταπαστε… αν ειχαν σπασει αυτη τη στιγμη δε θα βολταραμε διαδικτυακως, θα ειμασταν εξω και θα γινοτανε της πουτανας το καγκελο
Τα δεσμα εχουν σφιξει, και αυτο ειναι πασιφανες…. οταν η εξαθλιωση εντεινεται και εσυ σκυβεις ακομα περισσοτερο το κεφαλι σημαινει οτι σε «δενουν» ακομα περισσοτερο
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 8:28 μμ
οι πλατειες σου καθονται λιγο βαργια στο στομαχι ε! xanadu
ντου βρε!
ξεχναω και εκεινο … με το κοσκινο και το κοσκινισμα … και τις χιλιες μέρες.
χα! χα!χα!
Xanadu
18 Αυγούστου, 2011 8:46 μμ
Lagartsas σμουτς! 😀
οχι δε μου καθοται βαρυ στο στομαχι το εγχειρημα των πλατειων αλλα η υπερβολικη(και ανευ λόγου και αιτίας) λατρεια σε αυτο
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 8:17 μμ
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Ναι!
Υπάρχει και το σύνδρομο του κλουβιού. Ή όχι;! 😉
Η αγάπη στα κάγκελα και τις αλυσίδες σου, που δε θες να τα αποτινάξεις, γιατί είχες βολευτεί στην α(να)σφάλει του κλουβιού σου. Ή θες;! Μακάρι. Είναι και η ανάγκη βλέπεις.
Τώρα όσο για το ετερόκλιτο πλήθος των πλατειών, ΕΔΩ υπήρξαν οι ρωγμές στα κάγκελα και τις αλυσίδες. Ρωγμές που δώσαν διαστάσεις κινήματος και θέσαν κάποια ζητήματα δράσης και προοπτικής, χρήσιμα στην πορεία.
Τα αποτελέσματα θα φανούν στην έκρηξη που επίκειται.
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 8:23 μμ
…α(να)σφάλεια …
αμαν αυτη η σχολαστικοτητα ρε παιδι μου!
χα! χα! χα!
no11888
18 Αυγούστου, 2011 8:33 μμ
«Τα αποτελέσματα θα φανούν στην έκρηξη που επίκειται»
Καλα κρατα και κανενα μεγαλο καλαθι.Θα σου χρειαστει.
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 8:55 μμ
Αμάν πια, αυτός ο πεσιμισμός των δηλωμένων «επαναστατών» των λόγων!
Όταν η πραγματικότητα βοά, η νόηση κάποιων κοιμάται. 😦
no11888
18 Αυγούστου, 2011 9:05 μμ
Ειδαμε και τους πραγματικους επαναστατες που την εκαναν για τις παραλιες.Ελπιζω τα μοχιτο να σας ξυπνησαν γιατι εμεις οι καναπεδατοι ουτε μια ρετσινα στο μπαλκονι δεν μπορουμε πλεον να απολαυσουμε.
risinggalaxy
18 Αυγούστου, 2011 9:37 μμ
Συμπαθιέστε βλέπω
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 9:58 μμ
Να χωρίσουμε δεν έχουμε. Να κερδίσουμε, ΝΑΙ.
Τώρα αν πούμε και καμιά κουβέντα παρά πάνω χα χα είναι λόγω σύγκρουσης των αντιθέσεων του καπιταλισμού. 😉
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 11:46 μμ
Αυτά κατάλαβες;! Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε. Ή μάλλον καταλαβαίνεις αυτά που θες να καταλάβεις. Τεσπα.
Πάω να βγω να πάρω αέρα να ρθώ στα συγκαλά μου και το κέφι μου.
Αϊ γεια, με κακοκάρδισες.
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 9:52 μμ
Και οι πλατείες θέλουν την ανάπαυλά τους.
Τι είναι ρε συ το μοχιτο;! ξυπνητήρι;! για πε να μαθαίνουμε και μεις οι αναλφάβητοι.
Η ρετσινούλα έβγαλε φτερά;! πάντως άμα θες σου στέλνω μέλι, σφηκόμελο. Είναι σαν το γάλα της γαιδάρας που τα θεραπεύει όλα. 😉
Λες μπαλκονάτος να μας θωρείς στις πλατείες;! Το σαράκι δε σε τρώει να αναμιχθείς με τα πλήθη, να πάρεις και να δώσεις δια ζώσης;! 😉
Που ξέρεις μπορεί και να βρεθούμε και μετά να πάμε και για καμιά ρετσίνα. Κάποια θα είναι προσγειωμένη. 😉
risinggalaxy
18 Αυγούστου, 2011 9:56 μμ
Εγώ πάντως ένα Sigapour Sling το έπινα
Xanadu
18 Αυγούστου, 2011 10:01 μμ
ε ναι…. ειναι αλλωστε γνωστο: Απο Σεπτεμβρη εχει να γινει……. (της επαναληψης το κάγκελο εικαζω , δηλαδη τιποτα)
και μετα: στην εκθεση εχει να γινει…..
ακομα πιο μετα: οταν θα οριστει αρχικη τιμη στο πετρελαιο εχει να γινει…..
ενα μηνα μετα: στην γενικη απεργια εχει να γινει……
κτλ
κτλ
κτλ
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 10:03 μμ
Α! εσυ risingga.. εισαι υψηλων διαγραφων. 😉
loophole
18 Αυγούστου, 2011 10:04 μμ
γαλαξία, πλατσάνατο..
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 10:08 μμ
xanadu
Για προπαγάνδα είσαι μανούλα.
Προσλαμβάνεσαι.
Στις πλατείες ντε!
χα! χα! χα!
no11888
18 Αυγούστου, 2011 10:09 μμ
ελα που τα οικονομικα δεν φτανουν για να κανω το ταξιδι μπαλκονι -πλατεια.Τιποτα σε υγρο καμια ρακη ας πουμε δεν παιζει;
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 10:22 μμ
Ρε όταν υπάρχει θέληση, όλα είναι εφικτά. Και πλατεία και τσίπουρο και τσικουδιά, τι διάλα… τα έξοδα δικά που τάχω πολλά. Τι σκατά συναγωνιστές είμαστε!
χα! χα! χα!
Xanadu
18 Αυγούστου, 2011 10:25 μμ
ρε Lagartsas προσγειώσου λιγο στην πραγματικοτητα πουλακι μου, καλος ολος αυτος ο υπερενθουσιώδης λόγος (που οποιος τον διαβασει και δεν γνωριζει τι γινεται στον κοσμο, θα νομισει οτι ζουμε ενα «ξεφερνο καναρβαλι που ηρθε παλι»), αλλα κινειται σε εντελως εξωπραγματικα πλαισια…
καταλαβε επιτελους οτι δεν ζουμε σε μια χαζοχαρουμενη κατασταση, ουτε οτι ολα οσα εχουμε ζησει τα τελευταια 2 χρονια ειναι ενα κακο ονειρο απο το οποιο θα ξυπνησουμε σε μια εβδομαδα!
με χαχανιτα,χαζοπειραγματα, θαυμαστικα και χιουμορακι δεν λυνονται τα προβληματα ουτε αλλαζει η κατασταση των πραγματων
σε προτρεπω να πας στο πιο hot spot της πολης που δεν ειναι αλλο απο τον ΟΑΕΔ, μιλησε λιγο με τους ανεργους για να δεις πως εχει η κατασταση στην πραγματικη ζωη
Xanadu
18 Αυγούστου, 2011 10:29 μμ
οχι Lag, όπου υπαρχει θεληση ΔΕΝ ειναι ολα εφικτα….
μην αναπαραγεις την καπιταλιστικη προπαγανδα περι προοδου των «ικανων» και αυτων που εχουν «πραγματικη θεληση»
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 10:54 μμ
Ρε με xanadu πλήγωσες. 😉
Μόλις με προσγείωσες από τα σύννεφα που πετούσα.
Την πραγματικότητα βλέπεις δεν τη βιώνω, παρά στον ύπνο μου.
Αν τώρα θεωρείς ότι μέσα από τους σχολιασμούς και τις πλακιτσες που κάνουμε, προκύπτει η ουσία ε! τότε μπορώ να σκάσω στα γέλια.
Όταν κανείς απαξιώνει τη δυναμική του κοινωνικού γίγνεσθαι και το παίζει προφήτης, τότε για ποια ΟΑΕΔ μου μιλάς. 😦
Οι συνειδήσεις γεννιούνται στους δρόμους της σύγκρουσης και της ανατροπής.
Αλλά είπαμε θα ξημερώσει και αίφνης, με μιάς θα βρεθούμε στη ουτοπία.
Xanadu
18 Αυγούστου, 2011 11:08 μμ
δεν απαξιωνουμε τιποτα οταν περιγραφουμε την πραγματικοτητα
«Οι συνειδήσεις γεννιούνται στους δρόμους της σύγκρουσης και της ανατροπής.»
ελα…. σωπαααααα……
«Αν τώρα θεωρείς ότι μέσα από τους σχολιασμούς και τις πλακιτσες που κάνουμε, προκύπτει η ουσία ε! τότε μπορώ να σκάσω στα γέλια.»
ααα σορυ, καλα που μου το ειπες γιατι τοσο καιρο νομιζα οτι στα σοβαρα σχολιαζεις και γραφεις αυτα που γραφεις
συγγνωμη ε; λαθος μου…. συγγνωμη και παλι….
LAGARTSAS-A
18 Αυγούστου, 2011 11:50 μμ
Αυτά κατάλαβες;! Μαζί μιλάμε και χώρια καταλαβαινόμαστε. Ή μάλλον καταλαβαίνεις αυτά που θες να καταλάβεις. Τεσπα.
Πάω να βγω να πάρω αέρα να ρθώ στα συγκαλά μου και το κέφι μου.
Αϊ γεια, με κακοκάρδισες.
το πιο πανω ιδιο σχολιο, αν θελετε το διαγραφετε, ως εκτος θεσης.
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 12:21 πμ
😦 😦 😦 😦
δεν το θελα….
ftanei_pia
19 Αυγούστου, 2011 12:52 πμ
Δεν μπορεί κανείς να γράψει ένα σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, άρθρο και αμέσως βγαίνουν τα «μικροσκόπια» να εντοπίσουν τις αυταπάτες, τους βαυκαλισμούς, τα group therapy κ.α.
Πέρα από το γεγονός ότι ο συγγραφέας, με τη μετριοπάθεια που τον διακρίνει, χρησιμοποιεί τόσα πολλά ίσως και ερωτηματικά, με τα οποία κινδυνεύει (και) να αυτοακυρωθεί, από την άλλη, από προσωπική πείρα, νομίζω ότι συγκρούσεις με τέτοια συμμετοχή, έκταση-ένταση-διάρκεια και μέσα εναντίων των δυνάμεων καταστολής, μόνο με τις πολύ υποδεέστερες, αυτές των Ιουλιανών του 1965, μπορούν να συγκριθούν.
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 2:23 πμ
ενταξει ρε φιλε τι να κανουμε που εχουμε διαφορετικη αποψη; να απολογηθουμε; δηλαδη απαγορευεται να διαφωνουμε με το περιεχομενο του κειμενου ή να μη μας αρεσε;
στην τελικη δεν προσβαλαμε τον συντακτη του κειμενου, τη γνωμη μου εξεφρασα για αυτα που εγραψε
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
19 Αυγούστου, 2011 4:32 πμ
No hard feelings από μένα. Δεκτή και σεβαστή η άποψή σου, αν και τη βρίσκω εξαιρετικά απαισιόδοξη και ολίγον παθητική.
Η κατάσταση είναι σκατά, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε σε αυτό. Αναζητούμε τις αιτίες και μέσω της συμμετοχής μας στους κοινωνικούς αγώνες προσπαθούμε να αλλάξουμε τον γαμωκόσμο. Νομίζω είναι αρκετά απλό , αλλά συνάμα δύσκολο.
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 7:32 πμ
καλε, δεν ειπαμε τιποτα για το κειμενο 😀 , για την ακριβεια δεν αναφερομουνα συγκεκριμενα στο δικο σου κειμενο στην απαντηση μου στον φτανει_πια, αλλα σε ολα τα κειμενα με των οποιων το περιεχομενο δε συμφωνω
δεν εχω διαθεση να προσβαλω κανεναν 😉
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
19 Αυγούστου, 2011 4:30 πμ
Χαίρομαι αν βρήκες το κείμενο ενδιαφέρον. Αναμφίλεκτα οι συγκρούσεις -αλλά και η βίαιη καταστολή- ήταν πρωτοφανείς στη μεταπολιτευτική ιστορία.
Kael'thas
19 Αυγούστου, 2011 10:45 πμ
Εντάξει, να μη μας παίρνει από κάτω και να μην φτάνουμε στο σημείο να δεχόμαστε παθητικά ότι «δε θα αλλάξει τίποτα».
Όμως ρε παιδιά, Σκληροπυρηνικε, Lagartsa υπάρχει ένα point σε ότι λέει η Xanadu (κοπέλα δεν είσαι η κανω λαθος;).
• Τι θα πει κοινωνικός αγώνας για την πλατεία;
• Τι θα πει σύγκρουση;
• Τι θα πει ανατροπή;
Τα χουμε ξαναπεί αυτά, ο κόσμος που σηκώθηκε από τον καναπέ του να παει στην πλατεία δεν είναι κόσμος – ως επι το πλείστον – που ξέρει να «αγωνίζεται» – ούτε με ποιο τρόπο να εκφράζει τα αιτήματα του, ούτε και τι ακριβώς θέλει.
Το πιο κραυγαλέο παράδειγμα ότι η όλη αυτή υπόθεση ειναι κουλουβάχατο είναι το περίφημο απολιτίκ και αυθόρμητο. ΟΚ να δεχθώ ότι δεν θέλουνε τα κόμματα, δεν θέλουν να έχουν καμία σχέση με το υπάρχον πολιτικό σύστημα, δεν θέλουν ή μάλλον δε θέλουν πολύ τις θεσμικές διαδικασίες. Θελουν αλλαγή, αλλά προς τα πού;; Να «ανατρέψουν»; Τι ακριβώς;;; τον απάνθρωπο καπιταλισμό και να φέρουν έναν καλύτερο; να φέρουν σοσιαλισμό; να φέρουν χούντα; φεουδαρχία; Τι; Τι θέλουν, να μας το πουν, ό,τι και αν είναι!!!!
Να συγκρουστούν, με ποιον; με την κυβερνηση; με το κεφάλαιο; με τους ΔΥ; με τα ΜΑΤ; με ποιους;
Ε ρε παιδιά πώς θα γίνει τώρα να θες αλλαγη πολιτικής αλλά να μην προσδιορίζεις την πολιτική αυτή. Να βγαίνουν ένα σωρό κόμματα εκτος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να έχουν μια προταση ο καθένας αλλά να μη σου αρέσει καμία!! Κι όχι μονο αυτό να ισχυρίζεσαι κιολας ότι «δεν έχουν» πρόταση. Κι έχει πρόταση η πλατεία; Που ναι τη ρε παιδιά; Οι Ισπανοι ιντιγκνάδος βγάλανε μια χάρτα με 15 κουκίδες χωρίς να φαίνεται καθαρά ποιος που ποτε και με τι στόχο θα τα υλοποιήσει αυτά, και χωρίς φυσικά να απαντούν σε κρίσιμα θέματα όπως το χρέος.
Τα χουμε ξαναπει. Ένα κίνημα για να είναι κίνημα πρέπει να έχει συλλογική συνειδητοποίηση της ύπαρξής του και των στόχων του. Εδώ έχουμε μια ετερογένεια που μοιάζει με φρουτοσαλάτα. Αλίμονο, καλά κάνουν και φωνάζουν και βρίσκονται εκεί. Αλλά δεν αρκεί. Πρέπει να κάνουν μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ, η μούτζα ΔΕΝ ειναι πολιτική επιλογή, είναι μπισκοτάκι για την κάμερα!
Έχετε δει πως αντιμετωπίζουν πια τα κανάλια τους Αγανακτισμένους; Βλέπεις κατι λεζάνες » Οι αγανακτισμένοι πάνε παραλία» , «επιστροφη το σεπτέμβρη» , «αγανάκτιση στην άμμο» και κάτι άλλα τέτοια. Θέαμα εχει γίνει!!! Τηλεοπτικό σήριαλ!!!! Αν είναι δυνατόν!
Να γιατί με πιάνει και μένα «απαισιοδοξία» μαζί με Xanadu. Καθαρά προσωπική μου άποψη που την έχω ξαναπει σε αλλο σχολιο: η ουτοπία της Ελλάδας του 2004 δεν ξαναγυρίζει. Αν δεν το παρει αυτο χαμπάρι η πλατεία, δεν γίνεται και ούτε θα υπάρξει ανατροπή κανενός είδους σε κανένα επίπεδο.
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
19 Αυγούστου, 2011 2:26 μμ
Νομίζω έχουμε χάσει λίγο το νόημα.
Δε μίλησα πουθενά στο κείμενο για «αγώνα», για «ανατροπή» κλπ κλπ.
Για την ακρίβεια, συμφωνώ απόλυτα με όσα ανέφερες πιο πάνω στο σχόλιο σου.
Αυτό που επιχείρησα να κάνω στο άρθρο ήταν ένας παραλληλισμός μεταξύ του Συνδρόμου της Στοκχόλμης και της Κοινωνίας. Θεωρώ πως η Πλατεία είναι σημάδι πως το πλήθος άρχισε πλέον να αντιλαμβάνεται πως αυτό το Σύστημα είναι ο απαγωγέας του ,κι αυτό γιατί κατάλαβε ότι δεν συνταυτίζεται με το συμφέρον του, δηλαδή με το συμφέρον των πολλών.
Δεν είπα πως απέκτησαν πολιτική ή ταξική συνείδηση μονομιάς.
Όση επιτυχία κι αν είχε η Λαϊκή Συνέλευση, δυστυχώς δεν κατάφερε να πολιτικοποιήσει και να βάλει στις κοινωνικές ζυμώσεις όλους όσους κατέβηκαν Πλατεία. Το στοίχημα ήταν να πείσει ακόμα και τον έσχατο πολιτικά ανερμάτιστο να κατέβει κάτω και να συμμετάσχει στη Συνέλευση. (προφανώς δε μιλώ για τα εθνίκια ,ούτε για τους ΔΑΠίτες που είναι μαζεμένοι καθημερινά στην Άνω Πλατεία)
Αν θες, ρίξε μια ματιά σε αυτό και θα κατανοήσεις πλήρως τη θέση μου: https://parallhlografos.wordpress.com/2011/07/04/%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1/
Anasto
19 Αυγούστου, 2011 12:27 μμ
Ok Kael’thas & Xanadu, συμμερίζομαι τους προβληματισμούς σας κι έχω κάνει κι εγώ παρόμοιες σκέψεις. Όμως από την άλλη δεν μπορείς να απαιτήσεις από το σύνολο του κόσμου να «χειραφετηθεί» μεμιάς και να ακολουθήσει σύσσωμος έναν -ισμό ή μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Δε θέλω να σας αδικήσω αλλά αισθάνομαι σαν να ακούω κουκουέδες να κατηγορούν όλους τους εξωμαντρικούς για ρεφορμισμό (λες κι αυτοί ακολουθούν αλλούτερες πρακτικές αλλά δεν είν’ της ώρας αυτά).
Οκ ρε παιδιά. Στην πλατεία πήγαν γιαγιάδες, μεσήλικες και παππούδες που δεν έχουν «αγωνιστεί» ξανά. Πήγαν και εθνικιστές και φασισταριό και παπάδες και μανάδες κι ήταν ανά φάσεις σαν το πάρτι του Κηλαηδόνη. Ε και; Τα ξέρουμε όλα αυτά. Ξέρουμε πως υπάρχει και κόσμος που κατέβηκε λόγω του ξεβολέματος του. Ξέρουμε πως δεν ξεκίνησαν όλοι να νικήσουν το τέρας το καπιταλισμού. Όμως το ξεβόλεμα που υφιστάμεθα λόγω της φύσης του καπιταλισμού που δραστηριοποιεί τα πλήθη δεν είναι και πολύ νέο σαν έννοια, έτσι δεν είναι;
Από την άλλη όμως θεωρώ πως το ότι εμπεδώνεται σιγά σιγά πως ο καπιταλισμός είναι τέρας είναι ένα βήμα. Επίσης εισήχθη σε αρκετές συνειδήσεις η έννοια της αντίστασης και αναθεωρούνται οι απόψεις περί του τι είναι βία και του αν/πώς/πότε αυτή δικαιολογείται. Αναθεωρούνται δε και πολλές πολιτικές απόψεις και λιώνουν παγιωμένες συστημικές πεποιθήσεις. Και δεν μιλάω για νεαρά, φρέσκα και ελάχιστα πιπιλισμένα μυαλά. Μιλάω για 40ρηδες συμμαθητές μου που τους μίλαγες για ένα κάρο θέματα από «ανοιχτόμυαλη», θεωρητική, φιλοσοφική ή ριζοσπαστική σκοπιά και σε κοίταγαν σαν ζόμπι, αρνούμενοι καν να μπουν στη διαδικασία ενώ τώρα έρχονται και υπερθεματίζουν. Υπάρχει πολύς κόσμος που συμμετέχει, αμφισβητεί, ψάχνεται, ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ. Και είναι και διατεθειμένος να πράξει. Κόσμος που μέχρι χθες ήταν κολλημένος οπαδικά ή φοβικά στον συστημισμό. Κι αυτό δεν μπορούμε να το παραγνωρίζουμε.
Όπως είπα πριν, προβληματίζομαι κι εγώ για το πού μπορεί να πάει η κατάσταση με το κίνημα των πλατειών και το πώς μπορεί να προχωρήσει και να γίνει το επόμενο βήμα. Όμως κοιτάζοντας ρεαλιστικά τα πράγματα, δουλειά μου θεωρώ πως είναι στο μέτρο του δυνατού να προσπαθήσω να το συνδιαμορφώσω. Δεν μπορώ να κάνω και πολλά παραπάνω. Καλύτερα να είμαι εκεί και να προσπαθήσω να δώσω λίγη ακόμα πνοή σε κάτι ελπιδοφόρο παρά να κάτσω πίσω και να το κριτικάρω από την ευκολία του καναπέ μιας βεβαιότητας μου, ενός άκαμπτου δογματισμού. Κι επειδή τώρα που το ξαναδιαβάζω μπορεί να ακούγεται σαν να μέμφομαι, ξεκαθαρίζω πως δεν είναι έτσι, απλά τις σκέψεις μου μοιράζομαι και βεβαιώ πως το κάνω με καλή προαίρεση.
ΥΓ: Τα bold σας μας τιμούν κύριε Φυσ(τ)ικέ μας. Όπως και ο χαρακτηρισμός σαν γιαούρτι προς φύσημα σε αντίθεση με τα τρολ (μην ξαναπαρεξηγηθώ πλάκα κάνω). Τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
σκωροφαγωμένος
19 Αυγούστου, 2011 12:38 μμ
Ναι…θετικά είναι όλα αυτά. Όμως είναι σα να βγαίνει κάποιος σήμερα στην Κούβα, να πέφτει στα γόνατα, και ευχαριστεί το θεό που επιτέλους έφτασε στις Ινδίες…
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
19 Αυγούστου, 2011 2:36 μμ
@Anasto
+1 , πολύ εύστοχα τοποθετημένο το σχόλιο.
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 4:25 μμ
μία διευκρύνηση: ότι λέμε και γράφουμε, δε το λέμε απο τον καναπέ μας αλλά απο τις προσωπικές μας εμπειρίες (οι οποίες εχουν προκύψει απο περιπου 2μηνων χαμένου χρόνου και καθημερινή παρούσιας σε αυτό το εγχείρημα)
σκωροφαγωμένος
19 Αυγούστου, 2011 6:08 μμ
Εμείς πάλι τα λέμε από τον καναπέ μας.
Σε ότι δεν έχεις συμμετάσχει ενεργά δεν έχεις άποψη;
Άμα είναι το ΚΚΕ να το κριτικάρει μόνο ο Μητσάρας και ο Ιουλιανός.
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 6:20 μμ
Εχω αποψη για αυτα τα οποια γνωριζω. Θεωρω οτι η άμεση επαφη και εμπειρια απο πρώτο χερι, καθιστουν τα λεγομένα σου εγκυρότερα και ισχυρότερα. Και την διαμορφωση της αποψής σου πολυπλευρη.
σκωροφαγωμένος
19 Αυγούστου, 2011 6:45 μμ
Xanadu η εγκυρότητα είναι συνισταμένη πολλών παραγόντων, όχι μόνο της άμεσης εμπειρίας, Υπάρχουν άνθρωποι με πολλές εμπειρίες που είναι τενεκέδες ξεγάνωτοι και άνθρωποι με λίγες εμπειρίες που παρατηρούν λεπτομερώς και επεξεργάζονται τις ελάχιστες εικόνες που έχουν με ό,τι γνώσεις έχουν και ένα πολύ ανοιχτό μυαλό (σε κάποια όρια βέβαια, η έλλειψη εμπειρίας πάντα επιδρά).
Και φυσικά ανάμεσα στα άκρα υπάρχει όλη η γκάμα, εννοείται.
Επίσης υπάρχουν οι υλικοί ή ιδεολογικοί στόχοι του καθένα που δημιουργούν επιπλέον φίλτρα μέσα από τα οποία περνά η πληροφορία που δέχεται από το περιβάλλον, όπως επίσης και μια σειρά άλλα χαρακτηριστικά (π.χ. τρόπος έκφρασης) που τελικά χρωματίζουν τα όσα λέμε και σχηματίζουν αυτό που λες «εγκυρότητα» ή «αναξιοπιστία».
Για να έχεις λοιπόν μια πραγματική εικόνα για την εγκυρότητα κάποιου θα πρέπει να ξέρεις πολλά χαρακτηριστικά του, που εδώ στο δίκτυο είναι από δύσκολο έως αδύνατο να τα ξέρεις. Μην αμφισβητείς λοιπόν χωρίς λόγο την εγκυρότητα των άλλων εκτός κι αν σου πουν καμιά χοντράδα ή καταφανώς ο συλλογισμός τους «χάνει».
Τότε όλοι μας φυσικά αμφισβητούμε και μερικές φορές και…έντονα. 🙂
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 7:09 μμ
ναι, προφανως… δε διαφωνω στα οσα εγραψες, το αντιθετο: συμφωνω
απλα το σχολιο μου ηταν απαντηση στον Anasto που θεωρησε δεδομενο οτι για να στεκομαστε κριτικα απεναντι στο εγχειρημα των πλατειων, δεν το εχουμε παρακολουθησει απο κοντα
Anasto
19 Αυγούστου, 2011 7:17 μμ
Α, συγνώμη, τώρα κατάλαβα. Όταν λέω καναπέ, εννοώ την ευκολία, τη βολή κι εν προκειμένω το να επαναπαύεσαι στην ιδεολογική βολή που σου παρέχει οποιοσδήποτε παγιωμένος, άκαμπτος, ακούνητος (κι άρα πεθαμένος) -ισμός ή επίσημος (και με τη βούλα τού φραντσάιζ) φορέας του. Και δεν το λέω ψέγοντας κάποιον εδώ, απλά το λέω.
Kael'thas
19 Αυγούστου, 2011 1:40 μμ
@Anasto
Δεν έχεις άδικο ρε συ, όντως πλέον υπάρχει κόσμος που ξεκουνήθηκε. Όμως αυτό το «Σκέφτεται» και το «διατεθειμένος» να πράξει μου φαίνεται υπερβολικά αισιόδιοξο για ανθρώπους που δεν εχουν μάθει να σκέφτονται πολιτικά, που δεν έχουν χειραφετηθεί όπως λες και που εγώ προσωπικά δε νιώθω να θέλουν να χειραφετηθούν. Δεν ακούνε κανέναν, βλέπουν παντού μπαμπούλες που θέλουν να «σφετεριστούν» την πλατεία (ναι υπαρχουν πολλοί) και μου φαίνεται εκπληκτικό που ακόμα κάποιοι απ αυτούς ελπίζουν στα δύο μεγάλα κόμματα.
Να σου πω κάτι, ΜΑΚΑΡΙ να ήτανε ρεφορμιστές, θα ήταν κι αυτό μια θέση, μια πολιτική στάση, καλή ή κακή δεν θα το κρίνω εγώ εδώ, αλλά δεν έχουν ΟΥΤΕ αυτό. Δεν χρειάζεται να είσαι ΚΚΕ για να καταλάβεις ότι ένα κίνημα χρειάζεται οργάνωση με στόχους και πρόγραμμα, κι όχι ένα αλαλούμ που κάνει διακοπες το καλοκαίρι και γυρίζει το Σεπτέμβριο.
Δεν μπορεί να υπάρχει απολιτίκ πρωτοβουλία, δηλαδή δεν μπορείς να αλλάξεις μια πολιτική αν δεν προτείνεις μια άλλη!! απλή λογική είναι! Και το να το κάνεις οργανωμένα στο πλαίσιο ενός συγκεκριμένου κινήματος είναι πάλι απλή λογική που εκπορεύεται από την κοινωνική επιστήμη αιώνων, δεν είναι εφεύρεση ούτε του συνδικαλισμού ούτε των αριστερών που φωνάζουν για οργάνωση (Ανταρσυα, ΚΚΕ κλπ. μονο ο Σύριζα δεν έχει τοποθετηθεί σ αυτό και αρκείται στους επαίνους – διορθώστε με αν μου διαφεύγει κάτι).
Ομολογώ ότι με ενθουσιάζει να βλέπω τους γλοιώδεις κυβερνητικούς μας να γιαουρτώνονται και να ξεφτιλίζονται, γιατί με το δικό τους τρόπο κι αυτοί ξεφτίλισαν χιλιάδες ανθρώπους ωθώντας τους στην ανέχεια. Όμως δεν βγαίνει τίποτα αν μείνει εκεί.
Φυσικά και ΔΕΝ περιμένω από τον κόσμο να χειραφετηθεί από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά περιμένω ευθύτητα και συνέπεια στη στάση τους. Περιμένω να μας πουνε ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ. Γιατί το να ζητάνε πχ απλά κατάργηση του μνημονίου ή επαναφορά των επιδομάτων ή γενικά να ζητάνε να γίνει κάτι καλό έτσι αοριστα, ε όχι βρε Anasto δε μου φτάνει και ούτε απαντάει τι θα γίνει με την κρίση, το χρέος, την ανεργία κλπ.
Μου τη δίνει αυτός ο μικροαστισμός του πρωην (?) κομφορμιστή που ξαφνικά εμφανίζεται ως εξεγερμένος απορρίπτοντας ανθρώπους, κινήματα, κόμματα, φορείς και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο που ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ έχουν άποψη και πρόταση για την κρίση ΌΠΟΙΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ.
Πρόσεξε, δεν μπαίνω ΚΑΝ στη διαδικασία να μιλήσω για ζητήματα μαρξιστικής ή κευνσιανικής ανάλυσης, ζητήματα σχετικά με το αν η σοσιαλδημοκρατία έχει μέλλον ή ζητήματα μεταρρύθμισης μέσα στον καπιταλισμό ή ανατροπής του για λαικες εξουσίες και τα λοιπά.
Σου λέω κάτι πολύ απλό, αυτό το μυαλουδάκι της γιαγιάς ή του φοιτητή ή του 40αρη που μέχρι χθες βλέπαν την πολιτική σκηνή με τηλεσκόπιο, όλοι αυτοί οι άνθρωποι μπήκαν ποτε στη διαδικασία να κάνουν μια άλλη επιλογή εκτός από το δικομματισμό; Προσπάθησα από πέρυσι να μιλήσω με όλους όσους μπορούσα, ξέρεις τι μου ειπανε;
«Όλοι τα ιδια είναι, διαλεγουμε αυτόν που είναι λιγότερο χάλια».
Και πες μου τώρα εσυ τι ομοιοτητες βλεπεις στο πρόγραμμα των Πρασίνων, του ΛΑΟΣ και του ΝΑΡ (παραδείγματα φέρνω) κι αν θεωρείς ότι αν ηταν κυβέρνηση θα ήταν ακριβώς το ίδιο.
zeta dor
19 Αυγούστου, 2011 2:03 μμ
Πολύ σωστός ο συσχαιτισμός με το σύνδρομο και η περεταίρω ανάπτυξη του κειμένου σου. Πάντως εμένα το ότι δεν ξεκολλάγανε από την βουλή, κάτι σε «πέταξε μου ένα ψυχουλάκι» μου έκανε. Δλδ λειτουργούσε το ίδιο σύνδρομο αλλά αντίστροφα.
Anasto
19 Αυγούστου, 2011 3:02 μμ
Να σου πω την αλήθεια μου φίλε Kael’thas δεν ξέρω αν θα ήταν το ίδιο. Καλά δεν μιλάω για ΛΑΟΣ, αυτοί και προβολή έχουν ώστε και να μην θέλουμε, ξέρουμε καλά τι πρεσβεύουν αλλά και για το ΝΑΡ, τι να σου πω; Είναι τόσο ακραίο το σενάριο που πιστεύω κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει, πόσο μάλλον εγώ που είμαι κάθε άλλο παρά διορατικός, σχεδόν εκ’ πεποιθήσεως αν με καταλαβαίνεις.
Αφού άρχισα από τα τελευταία, να συνεχίσω έτσι. Η γιαγιά δύσκολο να αλλάξει τώρα. Βιολογικοί αλλά και κοινωνικοί λόγοι, της κάνουν δύσκολη την πρόσβαση σε πληροφορίες και άρα και την αλλαγή στην σκέψη, τη ριζοσπαστικοποίηση, σχεδόν αδύνατη. Οι μεσήλικες και κάτω όμως έχουν αλλάξει μυαλά σε μεγάλο βαθμό. Αργά μπορεί να μου πεις κι έπρεπε να φτάσει η κατάληξη του αδιεξόδου στο σπίτι σου αλλά έστω κι έτσι αρχίζει και σκέφτεται ο κόσμος. Δεν είναι ανάγκη να σκεφτεί όπως εγώ από την άλλη. Το ότι ασχολούμαστε, διαβάζουμε και παρακολουθούμε οικονομολόγους, ιστορικούς, πολιτικούς να εκφράζουν διαφορετικές από τις «νορμάλ» απόψεις, το ότι αναφέρεις (και μάλλον το ότι αναφέρω) το όνομα του Μαρξ χωρίς να φοβάσαι να σε θεωρήσουν UFO ή ψώνιο κάτι σημαίνει για την ελευθερία της σκέψης και της σχέσης της με τον πολύ κόσμο.
Αυτό που σου τη δίνει εσένα με ενοχλεί αισθητικά (τουλάχιστον) κι εμένα. Έχει όμως αίτιο. Κάπου πίστεψε, κάπου βολεύτηκε, κάπου προδόθηκε, βαρέθηκε, κουράστηκε ο άλλος. Τι να τον κάνουμε τώρα, να του πούμε μούτζωσε τον εαυτό σου πρώτα; Λες μόνος στο σπίτι να μην το έχει κάνει ο άνθρωπας; Και τι θα κερδίσουμε έτσι; Αντίθετα, πρέπει να του πούμε «σκέψου, συζήτα, έλα μαζί, αμφισβήτησε, μην ξανακλείνεσαι, ξεκόλλα». Άμα τον λοιδορούμε γι’ αυτό που ήταν και γι’ αυτό που είναι, απέναντι μας θα τον έχουμε πάλι αύριο. Δεν διαφωνώ καθόλου με τη λογική της πολιτικής οργάνωσης. Απλά οι αποκλεισμοί, οι αφορισμοί των «απαίδευτων» και των απολιτίκ δεν βοηθούν. Ο κόσμος είναι απολιτίκ γιατί θέλει να είναι ακαπελωτίκ. Πώς να τον κακιώσεις γι’ αυτό, δεν είναι κι ο μόνος φταίχτης.
Δεν διαφωνώ με τους κουκουέδες που μιλούν για οργάνωση. Έχουν απόλυτο δίκιο; Μου τη δίνουν που ακόμα και να λέω τα ίδια κι απαράλλαχτα με αυτούς, άμα δεν πάω κάτω από τη σημαία του ΠΑΜΕ ή του ΚΚΕ, ε πάει και τελείωσε, είμαι εχθρός τους και είμαι κι ο πρώτος που πρέπει να καθαρίσουν μαζί του για να πάνε παρακάτω. Κι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παρόμοια κολλήματα έχει για να τα λέμε όλα, με το πάτερ υμών να αρχίζει με την «απεργία διαρκείας». Ούτε συζήτηση δε από κανέναν να βρεθούν και να συνταχθούν με οποιονδήποτε εκτός των παλιά ή πρόσφατα διαμορφωμένων μαντριών. Και εγώ θα τους καταλάβω κι αυτούς και τους φόβους τους, τον ωφελιμισμό, τις πολιτικές σκοπιμότητες, τα πιστεύω τους. Όταν όμως είναι αυτή η κατάσταση στην αριστερά πώς περιμένουμε να ενταχθεί κάποιος; Κι ακόμα χειρότερα, με τι υπόβαθρο και τι αφορμή θα φτιάξει μια νέα συλλογικότητα ο κατηγορούμενος ως «απαίδευτος»;
Ας δώσουμε λοιπόν χρόνο, πίστη, χώρο και σ’ αυτόν και στους εαυτούς μας. Ας κάνουμε κι ένα αυγουστιάτικο μπάνιο, δεν είναι έγκλημα το να περάσεις ακόμα και κατά τα πρότυπα των καιρών μας μερικές ξένοιαστες στιγμές. Ας λοιδορεί ο ΣΤΑΡ κι ο ΑΝΤ1, τέτοιοι που είναι. Εδώ έχουν για οικονομικό αναλυτή στον ΣΚΑΙ τον Στούπα να μας λέει πως μόνο με απολύσεις θα ανακάμψουμε, αυτό μας χάλασε;
Kael'thas
19 Αυγούστου, 2011 4:19 μμ
Θα του δώσω του απαίδευτου όσο χρόνο θέλει, και πίστη και χώρο (δεν θα μπορούσα βέβαια να εμποδίσω και κανέναν ακόμα κι αν το ήθελα). Όμως το απολιτικ δεν πρέπει να συγχέεται με το ακαπελωτικ που λες. Όσοι εκφράζουν συνειδητά μια πολιτική σημαίνει ότι καπελώνονται από προλαλήσαντα φορέα, κόμμα ή πρόσωπο;
Δε λέω να τον αφορίσουμε, αλίμονο. Λέω να πάει ένα βήμα παραπέρα. Και ναι θα γίνω κακούλης και θα σου πω οτι πρέπει πρώτα να αυτομουτζωθεί.
Είμαι και ζηλιάρης γιατι το μονο μπάνιο που έκανα φέτο ήταν στη βροχη!
Μίλα μ κι άλλο για Σκάι, μ’ εξιτάρει 😛
Και θέλω και σχόλιό σου για τους «αγανακτισμένους» εκείνους που λατρεύουνε Μπάμπη 🙂
Anasto
19 Αυγούστου, 2011 8:37 μμ
Μπάμπη λατρεύω κι εγώ. Με πατατούλες στο φούρνο, πλακί, μπαμπομακαρονάδα κ.λπ. Τι να σχολιάσω ρε συ Kael’thas, βγάζω σπυριά μόνο που τον σκέφτομαι. Η πλάκα ήταν πως στην αρχή της πρόσφατης πορείας του ΣΚΑΙ, είχε ψηθεί κόσμος πως πρόκειται για κάτι «νέο», διαφορετικό, φρέσκο, υγιές. Και συνεχίζει να ισχύει για πολύ κόσμο αυτό. Μα η αισθητική των ντοκιμαντέρ-ριάλιτι και η ηθική των αναλύσεων/συζητήσεων ενός πάνελ που σύσσωμο ψηφίζει αντίδραση σε οτιδήποτε εξωσυστημικό δεν υποψιάζει κανέναν;
ftanei_pia
19 Αυγούστου, 2011 4:35 μμ
Anasto (++) για το προηγούμενο και
(+) για το προ-προηγούμενο
Σε παρακαλώ πολύ όχι 3ο σχόλιο, γράψε άρθρο,
Xanadu Εντάξει. Με παρεξήγησες. Κανείς δε σ’απαγορεύει να κρίνεις. Άλλωστε, όλοι δώ μέσα, στο ίδιο καζάνι βράζουμε.
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 5:05 μμ
ενταξει δε θα σε δειρω πολυ 😀
Anasto
19 Αυγούστου, 2011 5:13 μμ
Τι να κάνω ο άμοιρος; Τα σχόλια μου είναι σαν άρθρα. Αν γράψω άρθρο θα είναι εφημερίδα. Αφού για να φανταστείς το παρόν είναι επιφώνημα. Thanks 😛
Xanadu
19 Αυγούστου, 2011 5:47 μμ
😆 😆 😆
nefeli7
19 Αυγούστου, 2011 10:14 μμ
giati den vlepw ta sxolia? allakse kati?