Γράφει ο Χ-καθηγητής
Το φαινόμενο της ανόδου του ναζισμού σίγουρα δεν θα αντιμετωπιστεί με υστερίες. Δεν θέλω να προσθέσω ένα ακόμη τέτοιο κείμενο στη λίστα των όψιμα ανησυχούντων. Για καιρό μέσα στην Αριστερά κυριαρχούσαν λανθασμένες και επιπόλαιες απόψεις για το ζήτημα. Δεν έχει νόημα να τις αναφέρουμε εδώ, εκείνο όμως που μπορούμε να πούμε είναι ότι κάθε μια με τον τρόπο της συνέτεινε στην υποβάθμιση του κινδύνου και στην αναβολή της συστηματικής αντιφασιστικής πάλης.
Σήμερα που φαίνεται ότι τα πράγματα αλλάζουν -λέω φαίνεται καθώς η ανικανότητα της Αριστεράς δεν σταματά να με εκπλήσσει- καταθέτω αυτό το κείμενο στο διάλογο που ανοίγει.
Σημειώνω από την αρχή ότι τα όσα θα αναφέρω παρακάτω αποτελούν παραμέτρους μόνο του όλου ζητήματος. Δεν διεκδικώ ούτε το μονοπώλιο στην άποψη ούτε την άποψη επί παντός επιστητού.
Το επάγγελμά μου, δίνει σε όσους έχουν ανοιχτά μάτια και αυτιά το σπάνιο προνόμιο να είναι σε συνεχή επαφή με τον παλμό της νεολαίας, με τις ανησυχίες της και τις δυναμικές της. Αυτή η νεολαία σήμερα αποτελεί γονιμότατο έδαφος στο οποίο ήδη καλλιεργείται ο ναζισμός.
Για μεγάλο διάστημα, η εικόνα του μαθητή που προσέγγιζει τις ναζιστικές συμμορίες ήταν μονότονα στερεότυπη. Περιθωριοποιημένα στοιχεία χωρίς επαφή ή διάθεση επαφής με τα υπόλοιπα παιδιά, χαμηλών προσδοκιών και με τάση προς το χουλιγκανισμό. Όσο δυσάρεστη και να ήταν η εικόνα αυτή, ήταν μια κατάσταση από τη φύση της αδύνατο να εξαπλωθεί, να γίνει σημείο αναφοράς.
Εδώ και λίγα χρόνια αυτό έχει αλλάξει. Τα παιδιά που προσεγγίζουν το ναζισμό είναι τελείως διαφορετικά. Παιδιά με ανησυχίες, με συγκροτημένη απέχθεια για το υπάρχον σύστημα, πραγματικοί ριζοσπάστες. Είναι αυτό ανησυχητικό; Γιατί να μην θεωρηθεί απλά ένα εφηβικό καπρίτσιο;
Παρακάτω παρουσιάζω έντεκα χαρακτηριστικά του προβλήματος, που δείχνουν ελπίζω τις ποιοτικές αλλαγές σ’αυτό που αντιμετωπίζουμε.
- Τα παιδιά αυτά οργανώνονται σε παρέες. Μαθητές που κατά τα άλλα δεν έχουν καμιά σχέση, βρίσκονται στην ίδια παρέα και το παιδί που θα εκφραστεί ανοιχτά ρατσιστικά/εθνικιστικά κερδίζει αυτόματα την αποδοχή της παρέας ολόκληρης.
- Η παρέα αυτή συγκροτείται ιδεολογικά. Πίσω από κάθε φράση των παιδιών αυτών βρίσκονται τα όσα διαβάζουν στις ακροδεξιές ιστοσελίδες. Με μια έννοια, οι σελίδες αυτές αποτελούν το «όργανό» τους.
- Υπάρχει αλληλεγγύη και ζήλος στη διάδοση των ιδεών αυτών. Οι «διαβαστεροί» μαθητές αναλαμβάνουν την εκλαΐκευση σε όσους δεν έχουν συνηθίσει να διαβάζουν, αν και οι τελευταίοι δείχνουν μια αυξημένη προθυμία να διαβάσουν εάν πρόκειται για ναζιστικά πονήματα.
- Η ναζιστική αφήγηση είναι στα μάτια τους πολύτιμο όπλο. Ένα όπλο που το σύστημα τους το κρύβει. Οι πιο έξυπνοι απ’αυτούς αναλαμβάνουν να αποκαλύψουν στους υπόλοιπους το ότι η κοινωνία και το σχολείο τους λέει ψέματα (δίκιο έχουν!) και να τους μυήσουν στην «αλήθεια». Σε συγκεκριμένα μαθήματα οργανώνουν επιθέσεις-παγίδες. Σύμφωνα με τον γνωστό τρόπο που η ακροδεξιά αντιμετωπίζει την Ιστορία βομβαρδίζουν με ερωτήσεις και δήθεν στοιχεία και στο διάλειμμα εξηγούν τα αποτελέσματα της επίθεσης: «Είδες που δεν ήξερε τι να απαντήσει?, «μας λένε ψέματα σου λέω!», «αυτή η Ιστορία είναι του συστήματος που θέλει να μας αφελληνίσει!»
- Υπάρχει επίμονη στοχοποίηση των αριστερών καθηγητών σαν τα κατ’εξοχήν όργανα του κατεστημένου. Σπάνια η παρέα επιτίθεται στο συντηρητικό διευθυντή, αλλά πολύ συχνά στοχοποιεί τον αριστερό καθηγητή, αντιγράφοντας την ιδέα του «Μαρξιστικού Κράτους», της αντίληψης ότι «οι αριστεροί κάνουν ό,τι θέλουν στη χώρα μας». Εδώ που τα λέμε βέβαια, οι αριστεροί συνάδελφοι δεν είναι στην πλειοψηφία τους κανένας δύσκολος στόχος. Όταν η αριστεροσύνη τους εξαντλείται στην αγιοποίηση του Ρίτσου ενώ ξεσκίζονται στα ιδιαίτερα, φέρονται αυταρχικά και συνεργάζονται με τους προϊσταμένους για τη λήξη της κατάληψης, φυσικά δεν είναι δύσκολο να τους καταλογίσεις τουλάχιστον υποκρισία.
- Η δράση της παρέας συχνά δεν περιορίζεται στην ιδεολογική κατήχηση. Η παρέα φροντίζει για την κοινωνική απομόνωση πολιτικών αντιπάλων και αλλοδαπών μαθητών, πράγμα που είναι αβάσταχτο ειδικά στις ηλικίες αυτές και στη σχολική καθημερινότητα. Η φυσική βία των θερμόαιμων απέναντι σε αλλοδαπούς επικροτείται πονηρά -για να μην συγκρουστεί με τη διάθεση των πιο μετριοπαθών- σαν άμυνα απέναντι στην προκλητικότητα των «ξένων». «δεν φτάνει που ήρθε ακάλεστος στη χώρα και θα μας πάρει αύριο τη δουλειά, το παίζει και μάγκας».
- Με την ίδια συνέπεια που επιδίδονται στην -τυπικά ακροδεξιά- δράση που ανέφερα παραπάνω, συμμετέχουν σχεδόν σε κάθε κινηματική διαδικασία. Από τις εκδηλώσεις της 6ηςΔεκέμβρη τα τελευταία δύο χρόνια μέχρι τα μεγάλα συλλαλητήρια και σε αρκετές περιπτώσεις πρωτοστατούν στις καταλήψεις σχολείων. Για τα περισσότερα από τα παιδιά αυτά είναι κάτι που προκύπτει αυθόρμητα από το ριζοσπαστισμό τους, όμως για τους πιο μυημένους είναι μια συνειδητή προσπάθεια να οικειοποιηθούν αγώνες ανοργάνωτους και να τους διαστρεβλώσουν.
- Αναγνωρίζουν σαν πολιτικό κέντρο αναφοράς τη ΧΑ. Δεν είναι (ακόμη) στρατολογημένοι, όμως τη βλέπουν σαν φυσική ηγεσία τους, σαν πρωτοπορία. Αυτό φαίνεται και στην αυθόρμητη στήριξη στις προεκλογικές καμπάνιες της ΧΑ. Ακόμη και οι μετριοπαθείς της παρέας γράφουν συνθήματα ή κολλούν τα αυτοκόλλητα που τους προμηθεύουν οι πιο μπασμένοι.
- Το πάθος με το οποίο οι παρέες αυτές λειτουργούν δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση με τη ρουτινιάρικη διεκπεραίωση της κομματικής προπαγάνδας, που διακρίνει τους αριστερούς νεολαίους. Από την κατηγορία αυτή δεν εξαιρείται καμία φυλή της Αριστεράς. Καμία εκδοχή της Αριστεράς δεν γοητεύει και δεν κινητοποιεί τα παιδιά αυτά με τον τρόπο που το κάνει ο ναζισμός.
- Στο τελευταίο προστίθεται η ανατριχιαστική αμεσότητα των δράσεών τους. Ο ξυλοδαρμός ενός αλλοδαπού σαν απάντηση στη φήμη εγκληματικής συμπεριφοράς ενός συμπατριώτη του είναι μια άμεση επίθεση σ’αυτόν που αναγνωρίζουν σαν εχθρό, ενώ η συμμετοχή σε μια πανεργατική απεργία τους φαντάζει σαν κάλεσμα σε κηδεία.
- Η δράση τους έχει ένα χαρακτηριστικό που στη σημερινή νεολαία είναι πλεονέκτημα. Δεν απαιτούν ανοιχτά την κομματική ένταξη. Σε αντίθεση με τους αριστερούς συμμαθητές τους που είναι όλο «έλα στο μπλοκ μας», «πάρε εφημερίδα» και «μπες στην οργάνωση», οι παρέες αυτές εμφανίζονται πιο ανεκτικές: «Αν κάνεις και λες ό,τι κι εμείς είσαι δικός μας χωρίς άλλους όρους και ανεξάρτητα από τι κόμμα λες ότι υποστηρίζεις».
Στα παραπάνω θα μπορούσε να προστεθεί η συστηματική δουλειά των φασιστών στους συνδέσμους οπαδών και στους γυμναστικούς συλλόγους (ειδικά των αθλημάτων πάλης/δύναμης) καθώς και η επίδραση στη συνείδηση των παιδιών της ελπίδας επαγγελματικής αποκατάστασης μέσω Στρατού/Αστυνομίας (πολλοί έφηβοι υιοθετούν την ακροδεξιά ιδεολογία σαν εκλογίκευση της μελλοντικής τους επιλογής). Όλα αυτά, στον καμβά μιας καταθλιπτικής κοινωνικής πραγματικότητας (στα μισά πλέον σπίτια υπάρχει και ένας άνεργος), που αδυνατίζει οποιαδήποτε ελπίδα ατομικής ή συλλογικής διεξόδου.
Τα όσα καταθέτω εδώ, όσο και να το ήθελα, δεν αποτελούν την αυθαίρετη γενίκευση μια μεμονωμένης εμπειρίας. Στα τελευταία τρία χρόνια έχω υπηρετήσει σε δέκα σχολεία με ποικίλα ταξικά χαρακτηριστικά και νομίζω ότι το δείγμα είναι ικανό. Προφανώς, μπορεί κανείς να ξεπετάξει εύκολα τις παρατηρήσεις μου, κατηγορώντας με ότι τις χρωματίζω έτσι ώστε να υπηρετούν υποκειμενικούς πολιτικούς στόχους. Μακάρι να είναι έτσι!
Τίποτα δεν έχει αποκρυσταλλωθεί ακόμη, το στοίχημα είναι ακόμη ανοιχτό. Για λίγο ακόμη. Είναι ζήτημα χρόνου και εύθραυστων ισορροπιών το να πάρει όλη αυτή η ζύμωση τα χαρακτηριστικά κοινωνικού ρεύματος. Ας μην κοροϊδευόμαστε. Η Αριστερά που έχουμε δεν μπορεί να ανακόψει το ρεύμα αυτό γιατί απλά δεν εμπνέει. Ούτε η διακήρυξη της απόλυτης αλήθειας, το κάλεσμα προς τη νεολαία να ζήσει μια παράλληλη εμπειρία στις γραμμές του ΚΚΕ, ούτε η ηθική κατάντια και οι ίντριγκες που χαρακτηρίζουν το Σύριζα και δικαιώνουν κάθε φοβία των νεολαίων απέναντι στην πολιτική, ούτε η εμμονές των άπειρων ακροαριστερών σεκτών που στα μάτια των εφήβων μοιάζουν υπερβολικά με τις αντίστοιχες θρησκευτικές σέκτες. Χρειαζόμαστε μια νέα Αριστερά που, για αρχή, θα πιστεύει η ίδια στη δυνατότητα μετασχηματισμού της κοινωνίας. Μια Αριστερά που η Αλληλεγγύη και το πάθος της Απελευθέρωσης θα την ηλεκτρίζει και θα αντανακλάται αυτό στα πρόσωπα και τη στάση των ανθρώπων της.
Οι επιθανάτιοι σπασμοί του συστήματος τους, η σαπίλα και η παρακμή τους είναι αναπόφευκτο να απαντηθούν από ένα μαζικό κίνημα. Ποιο θα είναι το χρώμα του; Μαύρο ή Κόκκινο;
————————————————————————————————————————————————————————
Με την απόλυτη υποστήριξη της Jaquou Utopie
Charles Kowalski
23 Μαΐου, 2011 12:42 πμ
Πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Ίσως χρειάζονται μερικές παράμετροι παραπάνω για να μπορούμε να έχουμε πιο σαφή εικόνα. Καταρχάς το άρθρο μιλάει από προσωπική εμπειρία ενός ατόμου ή έχει προκύψει απο παρατηρήσεις σε περισσότερα από 1 σχολεία;
Τα/το σχολείο είναι δημόσια να φανταστώ;
Μιλάμε για περιοχές της Αθήνας, κέντρο/προάστια;
Υπάρχουν ίσως καθηγητές από άλλες πόλεις που έχουν παρατηρήσει αντίστοιχες μεταβολές στη δράση/διείσδυση των φασιστών στα σχολεία;
Rap
23 Μαΐου, 2011 3:16 πμ
Λέει:
» Τα όσα καταθέτω εδώ, όσο και να το ήθελα, δεν αποτελούν την αυθαίρετη γενίκευση μια μεμονωμένης εμπειρίας. Στα τελευταία τρία χρόνια έχω υπηρετήσει σε δέκα σχολεία με ποικίλα ταξικά χαρακτηριστικά και νομίζω ότι το δείγμα είναι ικανό.»
Εαρινή συμφωνία
23 Μαΐου, 2011 12:45 πμ
Αντιμετωπίζεις ένα δύσκολο θέμα εξαιρετικά. Πρέπει η κοινωνία μας να λάβει αποφάσεις και η Αριστερά μας να προσγειωθεί.
Δυστυχώς, δεν έχω λύσεις. Απλώς, μια εμπειρία έχω να πω, που λίγες σταγόνες βοήθειας ρίχνει στον ωκεανό του προβλήματος. Ολο τον χειμώνα κάναμε με την Τζίνα Καλογήρου μαθήματα σε παιδιά γυμνασίων και λυκείων στο Ιδρυμα Λασκαρίδη. Μιλούσαμε για τον Ελύτη. Η Τζίνα έδειχνε φφωτογραφίες παιδιών από την κατοχή. Τα παιδιά αντιδρούσαν με φωνές: τι είναι αυτά, κυρία, τι μας δείχνετε τώρα; τότε τους εξηγούσαμε ότι είναι αποτελέσματα του πολέμου και του ναζισμού-κάναμε και μια προπαγάνδα 1-2 λεπτών εναντίον του.
Ο,τι καταφέραμε, το καταφέραμε. Απλώς, θέλω να πω, ότι σε αυτές τις ηλικίες, που ναζισμός σημαίνει δύναμη, η ενημέρωση για τα παρεπόμενά του ίσως κάτι αφήνει στις εφηβικές ψυχές. Ισως.
Mitsaras
23 Μαΐου, 2011 12:59 πμ
Δε θα ξεχάσω ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ στη πρώτη γυμνασίου μία έκθεση φωτογραφίας που έγινε (αν θυμάμαι καλά) στο σχολείο σχετικά με τα στρατόπεδα συγκέντρωσεις των Ναζί. Οι εικόνες ήταν αρκετά σκληρές για ένα παιδί μόλις 12 – 13 χρονών ώστε να μου έρχεται να κάνω εμετό. Ακόμα θυμάμαι το σφίξιμο στο στομάχι. Θεωρώ πως ήταν μία πρώτη καλή επαφή σε μία τρυφερή ηλικία ώστε να καταλάβω έστω και πρωτόλεια τι πάει να πει φασισμός και μίσος.
Jaquou Utopie
23 Μαΐου, 2011 12:48 πμ
Το κείμενο έχει γραφτεί με βάση την προσωπική εμπειρία ενός ανθρώπου που δίδαξε σε παραπάνω από ένα σχολεία της επαρχίας, και όχι της Αθήνα.
Σχολεία δημόσια σε αστικά κέντρα αλλά και σε χωριά.
Μιας και μου έχει σταλεί και ο αποστολέας είναι άνθρωπος του οποίου την κρίση εμπιστεύομαι, θα φροντίσω να δώσω και επιπλέον λεπτομέρειες αν η απάντηση μου δεν σε καλύπτει.
υ.γ.
Ειλικρινά πιστεύω ότι στην Αθήνα, όπου παρατηρείται το φαινόμενο, θα είναι πιο έντονο.
Αλλά αυτό μπορεί να το μεταφέρει ως εμπειρία πιο αξιόπιστα κάποιος που διδάσκει και τύχει να διαβάσει τον διάλογο μας, γιατί είναι έξω από το δικό μου επαγγελματικό περιβάλλον.
Charles Kowalski
23 Μαΐου, 2011 1:03 πμ
Από επαρχία δυστυχώς και εγώ δεν έχω καλά νέα.
Συγγενείς μου 25αριδες που ψηφίσαν ΧΑ ‘λόγω παρέας’ + ‘γιατί όλα τα ίδια είναι’ την στιγμή που οι οικογένειές τους έχουν επιζήσει οικονομικά με αλλοδαπά εργατικά χέρια.
Επίσης στο Βόλο όπου σπούδαζα παλαιότερα είχαμε περιπτώσεις που σε μοιράσματα φυλλαδίων σε σχολεία είχαν υπάρξει αντιδράσεις από ακροδεξιούς μαθητές. Από συζητήσεις με κόσμο ντόπιο που είχε επαφές και με μαθητές το περιόριζαν στα οπαδικά. Αλλά το τελευταίο μου καλοκαίρι εκεί μετα από 8 χρόνια έβλεπα φασιστάκια να κυκλοφορούν στην παραλία σε παρέες 4-5 ατόμων όλοι με φόρμες από συλλόγους πάλης κλπ.
Θα ανοίξω κουβέντα με καθηγητές που γνωριζω από διάφορα σχολεία στην αθήνα και θα τους παραπέμψω εδώ.
JMB
23 Μαΐου, 2011 12:15 μμ
Η δική μου εμπειρία απο επαρχία επίσης δεν είναι καθόλου καλή. Τα σχολία και ιδιαίτερα το ΕΠΑΛ είναι γεμμάτα.
Giorgos-S
23 Μαΐου, 2011 12:59 πμ
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο. Όπως είπες «το στοίχημα είναι ακόμη ανοιχτό. Για λίγο ακόμη. Είναι ζήτημα χρόνου και εύθραυστων ισορροπιών το να πάρει όλη αυτή η ζύμωση τα χαρακτηριστικά κοινωνικού ρεύματος.»
Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι να εμπιστευτούμε απλά τους πολιτικούς και το πολιτικό σύστημα που έχουμε μέχρι σήμερα και να περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει. Η Ελλάδα αισθάνομαι ότι έχει ξεπεράσει αυτό το όριο και πλέον μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα χαοτικό σύστημα. Απρόβλεπτα…
Εύχομαι να βγει σε κάτι θετικό και όχι να αλληλοπλακωθούμε, μιας και ως λαός το έχουμε λίγο να κράζει ο ένας τον άλλον. Όχι όλοι βέβαια, αλλά δυστυχώς μια συντριπτική πλειοψηφία..
Mitsaras
23 Μαΐου, 2011 1:02 πμ
@ Giorgos-S
Το WordPress έστειλε από μόνο του το σχόλιό σου στα pending (είναι ένα από τα αρνητικά της WP και συμβαίνει συχνά) και το ξετρύπωσα. Πλέον εάν μπαίνεις με το ίδιο e-mail δε θα υπάρχει τέτοιο πρόβλημα καθώς θα αναγνωρίζεται από την υπηρεσία.
Ασφαλώς δεν υπάρχει καμία προέγκριση από τους διαχειριστές του blog.
Giorgos-S
23 Μαΐου, 2011 1:12 πμ
OK! κανένα πρόβλημα
Charles Kowalski
23 Μαΐου, 2011 1:14 πμ
Πέρα από το σιγοντάρισμα των ΜΜΕ και την έξαρση του ρατσισμού η βασική ψυχολογική παγίδα είναι η λογική του ‘απαγορευμένου καρπού’ που έχει η συνομοσιολογία της ελληνοφασιστικής προπαγάνδας. Όλο αυτό όμως πατάει στο ότι η ‘δαιμονοποίηση’ του φασισμού γίνεται άτσαλα και χωρίς να υπάρχει η σύνδεσή του με το σήμερα με την ιστοριά να έχει γραφτεί από αυτούς που ‘νίκησαν’ στον εμφύλιο. Στη συνείδηση των παιδιών ο φασισμός είναι κάτι που υπήρξε 70 χρόνια πρίν και νικήθηκε από το όχι του Μεταξα. Επίσης η αποσιώπηση/επισκίαση της δίωξης και άλλων ομάδων πέραν των Εβραίων όπως ομοφυλόφιλοι, τσιγγάνοι και αριστεροί κάνει ακόμα πιο δύσκολη τη σύνδεση των γεγονότων του τότε με την σημερινή καθημερινότητα.
johnk
23 Μαΐου, 2011 1:56 πμ
Συμπτωση, χτες με μια φιλη μου συζητουσαμε για αυτο το θεμα(γενικοτερα για την ελληνικη κοινωνια) και μου ειπε για ξαδερφο της, 3η γυμνασιου(!) στο κεντρο της Αθηνας ο οποιος πηγε με αλλους συμμαθητες του και ξυλοκοπησαν εναν αλλοδαπο ο οποιος καποιες μερες πριν ειχε κλεψει απο καποιον απο αυτους ενα κινητο..
Οι γονεις του γενικα δεν εχουν σχεση με ακροδεξια κλπ αλλα ηταν γενικα αδιαφοροι πολιτικα(ξερουμε τι μπορει να σημαινει αυτο)..Επισης εχει να τους δει απο το Σεπεμβριο, δηλαδη πριν τις εκρηξεις ρατσιστικης βιας..(ξερουμε τι σημαινει και αυτο)..
Τα συμπερασματα δικα σας..
Τη Λίτσα μη τη βλέπεις έτσι το βράδυ μελετάει για την πάλη των τάξεων
23 Μαΐου, 2011 2:32 πμ
Το μεσημέρι ανακάλυψα το σχολιαστές χωρίς σύνορα-sxolsyn.wordpress.com και τώρα το κλειδώσατε, γιατί;;;
Jaquou Utopie
23 Μαΐου, 2011 2:46 πμ
Δεν ξέρω και με τι όνομα να σε προσφωνήσω 😛
Το μπλογκ που πέτυχες είχε φτιαχτεί ως δοκιμαστικό όταν επι εποχής σχσ κάναμε δοκιμές στο περιβάλλον και το στήσιμο των σχολιαστών, για να βλέπουμε πως δείχνουν διάφορες εικόνες και πρότυπα στο wordoress. Είχα ξεχάσει να το κάνω private και μου το επισήμανες με την άνακάλυψή σου. Τώρα κλείδωσε γιατί δεν έχει αλλά ούτε και είχε ουσιαστικά λόγο δημόσιας ύπαρξης. Αυτα 🙂
Τη Λίτσα μη τη βλέπεις έτσι το βράδυ μελετάει για την πάλη των τάξεων
23 Μαΐου, 2011 12:05 μμ
Γαμώτο….
Άμα ψάξω τί άλλο μυστικό μπορεί να βρω άραγε; 😀
Oblivion
23 Μαΐου, 2011 3:17 πμ
Δυστυχώς παιδιά,κακά μαντάτα και από την δικιά μου επαρχιακή πόλη (αν και δεν είμαι εκεί τώρα).Η άνοδος της χρυσής αυγής είναι γεγονός.Και το λέω κρίνοντας από ένα σχετικά μεγάλο δείγμα λυκειόπαιδων που είτε να συναντήσω/ακούσω νέα για αυτό.Και δεν είναι τυχαίο βέβαια.Όταν μεγαλώνεις ενσταλλάσσοντας τις εθνικιστικές ιδέες από οικογένεια/σχολείο/μμε/περιβάλλον ,όταν κάθε σου κοινωνική σχέση σε αυτές τις ηλικίες είναι θεσμισμένη με τέτοιο τρόπο ώστε να προάγει πρότυπα κάγκουρα και «γαμάω-και-δέρνω» ,όταν ο «νταής» και ο «μάγκας» είναι παραδείγματα προς μίμηση και κάθε άλλο προς αποφυγή, όταν έχει αρχίσει να προσεγγίζει τον οπαδισμό και τις «αρετές» του kickboxing, όταν τόσο η οικογένεια όσο και η κοινωνία αδυνατούν να δώσουν ένα νόημα και όχι μόνο αυτό, αλλά το καταπιέζουν τότε πραγματικά δεν είναι να απορούμε.Η ταύτιση με πρότυπα «ισχύος»,τα οποία σερβίρονται ως τέτοια, όπως οι «ειδικές δυνάμεις», η αστυνομία, οι 300 του Λέω είναι το ιδανικό του σημερινού οικονομικά αδύναμου νέου.
Anakata-dyomenh
23 Μαΐου, 2011 5:26 πμ
Δυστυχώς και στο δικό μου χώρο δουλειάς (σε φροντιστήριο) παρατηρώ να εκφράζονται απόψεις φασιστικής απόχρωσης από παιδιά πολύ μικρής ηλικίας που παλιότερα δεν άκουγα. Επίσης, παρατηρώ μεγαλύτερη έξαρση βίας και μάλιστα σε παιδιά μικρής ηλικίας. Το σχολείο εκφράζει την κοινωνική παθογένεια και την έλλειψη ανθρωπισμού που υπάρχει γενικότερα στις μέρες μας. Είναι καθρέφτης της κοινωνίας.
Το θέμα της εξάπλωσης του φασισμού στα σχολεία είναι αρκετά ορατό σε όσους ασχολούνται με παιδιά στις μέρες μας, πιστεύω, και σίγουρα στις μεγαλουπόλεις είναι πολύ άσχημα τα πράγματα. Έχει γίνει λίγο μόδα και εκτός από αυτό η δράση ατόμων που προσπαθούν να εξαπλώσουν τις συγκεκριμένες απόψεις εντός των σχολείων, είναι βέβαιη. Τις προάλλες ένας μικρός μαθητής μου 14 χρ. έγραφε συνθήματα και σύμβολα φασιστικά στην τάξη. Του μίλησα μετά το μάθημα, τον ρώτησα τι εκφράζουν αυτά γι’ αυτόν και μου απάντησε με καμάρι ότι εκφράζουν την ιδεολογία του (μου ανέφερε ότι ασχολείται με αυτό και αυτός και ο πατέρας του μάλιστα, που τυγχάνει να είναι και αστυνομικός!!!) Του είπα ευγενικά ότι θα προτιμούσα την ιδεολογία του να την κρατήσει εκτός τάξης και ότι αυτό είναι έλλειψη σεβασμού για τους συμμαθητές του που δεν κατάγονται από την Ελλάδα. Με κοίταξε έκπληκτος και μου είπε… «μα τι λέτε κυρία αφού όλοι εδώ μέσα είναι Έλληνες…» Η τάξη φυσικά είναι μικτή και υπάρχουν συμμαθητές του με ξενικά επώνυμα που όμως ντρέπονται και φοβούνται να μιλήσουν για την καταγωγή τους. Μερικές φορές, η αίσθησή μου είναι ότι πολλά παιδιά λένε ακραία πράγματα αλλά δε μπορούν να προσωποποιήσουν αυτά που λένε. Οι ξένοι συμμαθητές τους τους φαίνονται τόσο φυσιολογικοί πράγμα που δε συνάδει με το τέρας-ξένος που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους.
Δυστυχώς, η έκφραση όμως αυτών των απόψεων αν και δεν έχουν συνειδητά συγκεκριμένους αποδέκτες, δημιουργούν σοβαρά προβλήματα. Οι αλλοδαποί μαθητές αισθάνονται πολύ άβολα και συχνά αποκτούν αισθήματα κατωτερότητας…, μοιραία κάποιοι μαθητές περιθωριοποιούνται, δημιουργούνται κλίκες και αυτό συχνά μπορεί να αποκτήσει και συγκρουσιακό χαρακτήρα. Ένας μαθητής που έχει δυσκολίες με τη γλώσσα, συχνά γίνεται περίγελος, δεν τα βγάζει πέρα με τα μαθήματα και αυτό τον περιθωριοποιεί. Από την άλλη, άλλοι μαθητές κάνουν απίστευτα μεγάλη προσπάθεια να έχουν καλές επιδόσεις στα μαθήματα και αυτομάτως παίρνουν την ταμπέλα του μαθητή «φυτού». Παλιότερα όταν αντιλαμβανόμουν τέτοια περιστατικά, έκανα συζητήσεις εντός της τάξης και πάντα με τη συζήτηση τα πράγματα πήγαιναν πολύ καλύτερα. Δυστυχώς σήμερα, όσες φορές έχω επιχειρήσει να συζητήσω τέτοια θέματα στην τάξη, δέχομαι μεγάλες αντιδράσεις από τα παιδιά και πολύ συχνά εκφράσεις ρατσιστικού μίσους που με φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση καθώς φέρνουν σε πολύ δύσκολη θέση και τους αλλοδαπούς μαθητές που έχω στην τάξη.
Νομίζω ότι τον πρώτο ρόλο τον παίζει το ίδιο το σχολείο. Η αποδοχή της διαφορετικότητας είναι καταρχήν θέμα του ίδιου του συστήματος αλλά και των ίδιων των δασκάλων. Δυστυχώς το σύστημα το ίδιο δε βοηθάει καθόλου. Οι θεωρίες για πολυπολιτισμική εκπαίδευση μένουν μόνο στα θέματα του ΑΣΕΠ αλλά στην πράξη… όχι απλώς δε στηρίζονται αλλά το αντίθετο μάλιστα (θυμόμαστε όλοι την αντιμετώπιση απέναντι στην Στέλλα Πρωτονοταρίου που προσπάθησε να το κάνει πράξη). Καλώς ή κακώς το θέμα πέφτει στα χέρια του δασκάλου που έχει να αγωνιστεί μέσα σε αντίξοες συνθήκες. Και φυσικά εννοείται ότι υπάρχουν δάσκαλοι που όχι απλώς δεν προσπαθούν να αμβλύνουν αυτές τις διαφορές, αλλά κάνουν σχεδόν το αντίθετο. Μπορεί αρκετοί να θυμούνται την υπόθεση διευθύντριας σχολείου όπου αναρτήθηκε αφίσα ρατσιστικού περιεχομενου μέσα στο σχολείο (αν θυμάμαι καλά στον πίνακα ανακοινώσεων) και την άφησε εκεί για αρκετές μέρες. Την κατέβασε μετά από παρέμβαση και δημοσιοποίηση του ζητήματος… Αν οι ίδιοι οι δάσκαλοι δεν ενδιαφέρονται και δε σέβονται τους ίδιους τους μαθητές τους, το παιχνίδι είναι χαμένο. Δυστυχώς, έχω ακούσει περιστατικά δασκάλων που υποτιμούν και μιλούν απαξιωτικά για την καταγωγή παιδιών μέσα στις τάξεις τους. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από το ρόλο που έχει ο καθένας από μας που εργάζεται με παιδιά, από τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε εμείς οι ίδιοι να εμπνεύσουμε σεβασμό απέναντι στη διαφορετικότητα και να κάνουμε τα παιδιά ομάδα εντός της τάξης μας. Ας αναλογιστούμε κι εμείς τις ευθύνες μας όταν αδιαφορούμε για τέτοια θέματα. Ας απαιτήσουμε όλοι να υπάρχουν εκδηλώσεις γνωριμίας και ανταλλαγής με άλλους πολιτισμούς εντός των σχολείων. Ας απαιτήσουμε όλοι να αλλαχθεί το εκπαιδευτικό σύστημα ώστε να σέβεται την πολυπολιτισμικότητα που έτσι κι αλλιώς υπάρχει στα περισσότερα σχολεία και στην κοινωνία μας. Είναι άμεση ανάγκη. Ας το κάνουμε ισχυρό αίτημα όταν μιλάμε για τα προβλήματα στο χώρο της παιδείας… Μόνο έτσι μπορούμε σοβαρά να σταματήσουμε την εξάπλωση του ναζισμού στα σχολεία.
Anakata-dyomenh
23 Μαΐου, 2011 5:31 πμ
Κι εννοείται όταν μιλάω για σεβασμό στη διαφορετικότητα δε μιλάω μόνο για το ζήτημα του ρατσισμού με βάση την εθνικότητα… στα σχολεία μπορούμε να δούμε όλα τα κακέκτυπα που βλέπουμε έξω. Την περιθωριοποίηση παιδιών λόγω της εμφάνισής τους, μαθησιακών δυσκολιών ή ακόμα και έντονη ομοφοβία.
Charles Kowalski
23 Μαΐου, 2011 5:38 πμ
Η υπόθεση της Στέλλας Πρωτονοταρίου εδώ
Ο Αλβαναρχάνθρωπος
23 Μαΐου, 2011 10:14 πμ
Ως αναρχικός, δεν έχω παρατηρήσει κάτι τέτοιο, τουλάχιστον στην Πάτρα. Οι μαθητές εδώ ενδιαφέρονται για το τι κολόνια ή τι ρούχα θα φορέσουν ή σε ποιο κλάμπ να πάνε. Καγκουριλίκια μόνο.
Εugenia
23 Μαΐου, 2011 11:10 πμ
Ως αμετανόητα ρομαντική είχα την ψευδαίσθηση για πολλά χρόνια ότι η «συγκατοίκηση» των διαφορετικής καταγωγής μαθητών μέσα στις σχολικές αίθουσες θα οδηγούσε σε μια ζύμωση που θα μας διασφάλιζε ότι θα προέκυπτε μια νέα γενιά απαλλαγμένη από τον φόβο για το διαφορετικό. Το παραδέχομαι υπήρξα αφελής. Δεν λάμβανα υπ’ όψιν μου την γεννεσιουργό αιτία του φόβου. Εφτανε να μελετήσω τι συνέβαινε εδώ και δεκαετίες στις σχολικές αίθουσες άλλων χωρών. Έτσι ο ρομαντισμός μου μετατράπηκε σε σοκ, όταν συνειδητοποίησα (ερχόμενη σε επαφή με παιδιά που είχαν αποφοιτήσει ήδη από το λύκειο) ότι η τάση προς την ακροδεξιά έπαψε προ πολλού να είναι ενδεικτική μεμονωμένων περιστατικών με συγκεκριμένο ψυχολογικό υπόβαθρο. Προσπαθώντας να μιλήσω με αυτά τα παιδιά, κρύβοντας την φρίκη που μου προκαλούσε η πολιτική τους θέση, σας παραθέτω μερικά συμπεράσματα για τα αρχικά ερεθίσματα, και το ιδεολογικό προκάλλυμα που χρησιμοποιούν: συνειδητοποίησα ότι, στον σχολικό τους χώρο, ένιωθαν να απειλούνται από ομάδες παιδιών διαφορετικής καταγωγής που είχαν συσπειρωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποτελούν την πλειοψηφία στο δεκαπενταμελές, αφενός, και αφετέρου να πουλούν τσαμπουκά με κάθε ευκαιρία εφόσον είχαν την «εξουσία» στα χέρια τους-Αυτό που ουσιαστικά μου περιέγραφαν είναι ότι είχαν αρχίσει να νιώθουν οι ίδιοι περιθωριοποιημένοι. Επίσης έμαθα ότι σε πολλές περιπτώσεις στην περιοχή τους έφθαναν οι γονείς τους σε σημείο να έρχονται σε σύγκρουση με τα παιδιά που αποκαλούσαν συμμορία, για να πάρουν πίσω τα κλεμμένα κινητά των παιδιών τους κλπ κλπ κλπ. Ετσι οι ίδιοι θεωρούσαν ότι έπρεπε να αντιδράσουν και έσπευσαν να βρούν συμπαράσταση στον μοναδικό χώρο που δεν τους έβαζε με το ζόρι να «αγαπήσουν» αυτούς από τους οποίους ένιωθαν να απειλούνται.
[Σημ:Παρατήρησα ακόμα σε σχόλιο της «εαρινής» συμφωνίας, ότι αποκαλεί η ίδια την ενημέρωση για τον ναζισμό ως προπαγάνδα (καταλαβαίνω το ύφος με το οποίο το πράτει) . Ε λοιπόν, ως προπαγάνδα μου την ανέφεραν οι πιτσιρικάδες μια προπαγάνδα που στήθηκε από τους νικητές του Β παγκοσμίου πολέμου. Για να καταλήξουν ότι ο Χίτλερ «ούτε τρελλός ήταν, ούτε δικτάτορας!» {αναρωτιέμαι αν αυτό το στερεότυπο δημιουργείται όντως από τα σχολικά βιβλία η είναι προιόν του Χόλλυγουντ; ]
Από δύο λοιπόν στερεότυπα που απάγουν από την αλήθεια, ορμώμενοι, θεώρησαν ότι κάποιοι τους έκρυβαν την αλήθεια και για τα άλλα. Και άρχισαν να διαβάζουν μετά μανίας τα χρυσαύγουλα πονήματα. «Αφού έχετε τόση όρεξη πλεον για διάβασμα, ανατρέξτε στα βιβλία και αν δεν σας φτάνει ανατρέξτε στην πηγή παιδιά ανατρέξτε, στην ιστορική πηγή» τους προέτρεψα. Για να λάβω την αποστομοτική απάντηση: «Την έχουν παραποιήσει την ιστορική πηγή…αφού είπαμε την ιστορία την γράφουν οι νικητές» . Το μόνο που μου απέμεινε ως επιχείρημα για να μπορέσω κάπως να τους βάλω σε μια διαδικασία να σκεφτούν διαφορετικά ήταν να επικαλεστώ τον πατριωτισμό τους. «Ωραία λοιπόν, συνεχίστε να θαυμάζετε την ιδεολογία και το στρατιωτικό μεγαλείο που ισοπέδωσε την χώρα μας κατακρεούργησε τόσους χιλιάδες έλληνες. Κανονικά θα έπρεπε να νιώθετε φρίκη».
Θέλετε να μάθετε την απάντηση; «Μα φυσικά τι περιμένεις από τους Ούνους».
Δύσκολα τα πράγματα μάγκες, πολύ δύσκολα! Το θέμα είναι τόσο περίπλοκο και δεν λύνεται ούτε με αφορισμούς, ούτε με ισοπεδώσεις, ούτε με συνθήματα γενικόλογα, ούτε με ανόητες ρομαντικές προσεγγίσεις όπως η δική μου και πολλών άλλων, ότι δήθεν συγκατοικούμε (συγκατοικούμε; με τι όρους αλήθεια;) με πολλές διαφορετικές εθνότητες «ω τι ωραία που είναι η πολυπολιτισμική κοινωνία». Φοβάμαι πως μέχρι τώρα η προσέγγιση της ναζιστικής θηριωδίας μέσα στις σχολικές αίθουσες γίνεται με έναν τρόπο που προσεγγίζει το θυμικό, δημιουργώντας ανακλαστική απέχθεια. όταν το ανακλαστικό αρχίζει να υπολειτουργεί (γιαυτό πιστεύω ότι αφορά κυρίως παιδιά με ριζοσπαστική διάθεση) τότε είναι που τα παιδιά αναζητούν στοιχεία. Το κακό είναι ότι δεν τα αναζητούν στην αριστερά την οποία απαξιώνουν αφού την θεωρούν κατεστημένο (και όχι αδίκως, αλλά αυτό είναι μια τεράστια συζήτηση), αλλά στον χώρο που πολύ καλά γνωρίζετε. Έτσι το μόνο που απομένει πλεον για να αποκτήσει σαρωτική δυναμική ο χώρος της Χ.Α είναι να αποκτήσει τους πρώτους της μάρτυρες (δες την προσφορά θυματοποιήσης αναφορικά με την περίπτωση της Πεύκης κ. Μιχαλολιάκου), και την απαίτηση να τεθεί εκτός νόμου η Χ.Α (όπως δυστυχώς ακούω να μουρμουρίζουν διάφοροι αντεξουσιαστικοί κύκλοι).
Συγνώμη για την έκταση του σχολίου μου, αλλά η αρχική ανάρτηση από εκπαιδευτικό, επιβεβαιώνει τον τρόμο που νιώθω τα τελευταία χρόνια. Έχουμε αφήσει εντελώς απροστάτευτους τους νέους…βορρά στα νύχια του «φαντάσματος»
JMB
23 Μαΐου, 2011 11:55 πμ
Καλημέρα σε όλους!!!! 🙂 Λοιπόν, αρχικά να πω πως το θέμα του φασισμού κλπ είναι όντως επίκαιρο, και μοιάζει να δημιουργούνται όλο και πιο καθαρά οι δυνατότητες ανάπτυξης και ενδυνάμωσης ενός τέτοιου «κινήματος». Αυτό, είναι λογικό από την στιγμή που η συγκεκριμένη οικονομία( παγκόσμια και εθνική) βρίσκεται σε κρίση και ταυτόχρονα η αριστερά αδυνατεί να απαντήσει, πειστικά τουλάχιστον, στα ζητήματα που αναδεικνύονται. Βέβαια, για να είμαι και δίκαιο προσπάθειες προς αυτη την κατεύθυνση γίνονται και αποδίδουν σε κάποιο βαθμό. Άρα λοιπόν, όλη η οργή, όλη η αγανάκτηση που κατακλίζει τον άνθρωπο όταν βλέπει να δυσχεραίνουν οι όροι με τους οποίους ζει θα διοχετευθεί και θα στρατευθεί με αυτόν που θα του δώσει μια κοινής λογικής άρα και λογικοφανή απάντηση. Στη Γερμανία του Χίτλερ ανάλογα ήταν τα πράματα. Ο κοινός εχθρός έγιναν οι εβραίοι, οπότε ο γερμανικός λαός άφισες ήσυχους τους αστούς και αναλώθηκε σε άλλους στόχους. Στην Ελλάδα ο κοινός εχθρός του λαού, έγιναν οι μετανάστες. Κατά την γνώμη μου, και επειδή γνωριζόμαστε εδώ, το τονίζω το κατά την γνώμη μου, δεν είναι καθόλου τυχαίο οτι 1) διέρευσε το βίντεο με την στρατιωτική άσκηση καταστολής διαδηλώσεων, 2) δεν είναι καθόλου τυχαίο, οτι όταν βγίκε σεργιάνη στους δρόμους της Αθληνας το φασιστοχαφιεδότσουρμο και μαχαίρωνε ή γαμούσε στο ξύλο μετανάστες παντού κάθε ώρα και στιγμή, δεν εμφανήστικαν οι ¨προστάτες του πολίτη» να τους μπαγλαρώσουν. 3) ΔΕν είναι καθόλοθυ τυχαίο που η μεταναστευτική πολιτική στην Ελλάδα «δεν υπάρχει». Κατά την γνώμη μου όλα αυτά, δοκιμάζουν τις αντοχές του κοινωνικού ιστού σε όλο και πιο δεξιά βήματα και πρακτικές. Τεστάρουν το κατά πόσον ο λαός θα αντιδράσει σε πολιτικές ενέργειες οι οποίες μειώνουν την δημοκρατία, το κατά πόσον θα αντιδράσει απέναντι σε βαρβαρότητες, κλπ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, που μετά τον ξυλοδαρμό αυτού του 30χαρονου στην πορεία, βγήκαν διάφοροι εκπρόσωποι του πολιτικού κόσμου και της κυβέρνησης και μίλησαν για έλλειμα δημοκρατίας στην αστυνομία. Φανταστείται να γινόταν τις πουτάνας μετά την «τυχαία» διαροή του βίντεο με τις ασκήσεις καταστολής διαδιλόσεων. Θα έβγαινε ο Βενιζέλος και θα μηλούσε και επιτακτική ανάγκη εκδημοκρατισμού τπυ στρατού. Δοκιμαζόμαστε για το επόμενο β’ήμα το οποίο κάλλιστα θα είναι μια ωραία στρατιωτική δικτατορία. Μόνο ένα τέτοιο καθεστός θα μπορούσε να περάσει τα μέτρα που ετοιμάζονται. Ένα καθεστός που δείχνει ξεκάθαρα ποιός είναι ο «κοινός εχθρός» του Ελληνικού έθνούς και σπέυδει ταχύτατα και με την βία μαντρόσκυλου να στείλει πίσω στο μαντρι όσα πρόβατα δεν υπάκουσαν και στράφηκαν αλλού.
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 12:19 μμ
Μια ταινία που πάει γάντι με το παρών thread
Die Welle (Το Κύμα) γερμανικής παραγωγής 2008
Υπόψιν, ο καθηγητής κινείται στον χώρο της Αναρχίας, (με την ευρύτερη έννοια φυσικά!)…
Δείτε το 😉
katy
23 Μαΐου, 2011 12:36 μμ
oldboy καλέ μου, πραγματικά εξαιρετική-γροθιά στο στομάχι ταινία.
Και ΄γω τη συστήνω ανεπιφύλακτα!
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 12:39 μμ
🙂 🙂 γεια σου Πυργοδέσποινα μας! 😉
Αθανασία
23 Μαΐου, 2011 12:50 μμ
Συμφωνώ , πολυ συγκλονιστική ταινία !!!
roubinakiM
23 Μαΐου, 2011 12:20 μμ
Δυστυχώς έχεις δίκιο, και το σκηνικό ολοένα και θα μαυρίζει. Αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα στην προσπάθεια διάδοσης/προώθησης : Αν το στείλω σε αριστερούς, δεν θα δεχτούν την όποια κριτική γίνεται στο κείμενο και δεν θα το προωθήσουν ή σχεδόν εύκολα θα το απαλείψουν, αν το στείλω σε ανθρώπους που χωρίς κομματική ταυτότητα ή έντονα πολιτική δραστηριότητα απλά κάνουν τη δουλειά τους, θα τους ξενίσει η φρασεολογία και θα υπερθεματίσουν την κριτική στην αριστερά.
Θέλω πάντως να κρούσω ένα μικρό καμπανάκι στ’αυτιά όλων. Να πάρω κάποια κομμάτια του; με αναφορά στην πηγή πάντα.
JMB
23 Μαΐου, 2011 12:23 μμ
Α μπράβο oldboy, η ταινί αυτή είναι χαρακτηριστική του πόσο εύκολα μπορεί αν δημιουργηθεί ένα φασιστικό ρεύμα!!!!! επίσης μια ανάλογη ταινία είναι το πείραμα.
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 12:27 μμ
Ορίστε JMB!
Η γερμανική παραγωγή του 2001 (υπάρχει και η αμερικάνικη)…
Πολύ δυνατή ταινία 😉
JMB
23 Μαΐου, 2011 12:28 μμ
🙂 🙂
Καμαρινός
23 Μαΐου, 2011 12:43 μμ
Είναι Πλέον Ξεκάθαρο πως το καπιταλιστικό σύστημα ακόλουθη την τακτική «Διαιρει και βασίλευε» το υπουργείο προστασίας του πολίτη στην πραγματικότητα στέλνει φασίστες να δολοφονούν τυχαίους ανθρώπους με σκοπό να ρίξουν το Φταίξιμο σε μετανάστες ετσι ώστε να ενισχυθεί ο φόβος και για μια ακόμα φορά να αναγκαστεί η αριστερά να ασχοληθεί με το μεταναστευτικό πρόβλημα που επίσης είναι δημιούργημα του καπιταλιστικού συστήματος! έτσι δημιουργήθηκε ένας κύκλος αίματος που έδωσε την ευκαιρία στο πασοκ να ασχοληθεί ελεύθερα πλέον με πιο σημαντικά θέματα αλλά ποιος θα περίμενέ πως μια καμαριέρα θα ηταν εμπόδιο στα σχέδια του καπιταλισμού; Και η ερώτηση που μας βάζο είναι Πια θα είναι η κίνηση μας εναντία στων φασισμό;
JMB
23 Μαΐου, 2011 12:57 μμ
Κοίτα Καμαρινέ, καταρχίν δεν ισχυρίζομαι οτι έχω την σινταγή. Όμως νομίζω πως το ζήτημα πρέπει αν κινείται σε 2 άξωνες. Αφενός, δεν πρέπει να γίνει σημαία κανενός ο αντιφασιστικός αγώνας. Διότι , όταν δίνεις τ΄΄οση σημασία σε ένα πρόβλημα, το διαφημίζεις κιόλας. Και όταν δεν έχεις έτοιμη απάντηση ολοκληρωμένη για τα καυτά ζητήματα πρέπει να προσέχεις και να φοβάσαι μια ερώτηση που θα σου πει «ωραια ρε μάγκα. Αντε και τα λες καλα! Τι πρωτείνεις?» Σε μια τέτοια ερώτηση αν δεν απαντήσεις ολόπλευρα και πιστικά την έχασες την μπάλα και έφαγες και γκολ. Θα γελιοποιηθείς στα μάτια αυτού που σε ρωτάει και μετά δεν θα σε ακούει καν. Θα τον πάρουν οι άλλοι. Αφετέρου, πρακτικά, νομίζω πως πρέπει να ενσωματώνεται το ζήτημα αυτό στον΄λόγο μας, να το συμπεριλαμβάνουμε στις αναλύσεις μας και να εξηγούμε πως γιατί και πότε προκύπτει ο φασισμός. Ποιοι είναι στόχοι του και τι σχέση έχει με την υπάρχουσα κατάσταση πραγμάτων. Να αποδομούνται οι προτάσεις και τα συνθήματα του. Επίσης, νονμίζω πως εκδηλώσεις για αυτό το θέμα θα πρέπει να γινονται αλλα στα πλαίσια ευρύτερων θεμάτων. φυσικά η συμμετόχή σε αντιρατσιστικές πορείες και αντιφασιστικές πορείες πρέπει αν συμμετέχουμε, αλλά να μην τις φετιχοποιούμε κιόλας. και ένα ακόμη πολύ σημαντικό. Δεν πρέπει να αφήσουμε να κυριαρχίσει ο φόβος. Πρέπει να τον πολεμούμε κάθε λεπτό.
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 12:58 μμ
@Καμαρινός… Να τσακίσουμε τους φασίστες!
Ο φασισμός δεν είναι μόνο η ακραία μορφή του καπιταλισμού, που εμφανίζεται σε περιόδους μεγάλης κρίσης (όπως τώρα, κακή ώρα!) του αστικού κοινωνικού συστήματος είναι ένα φαινόμενο μαζικής ψυχοπάθειας. Νοούμενο σαν τέτοιο μπορεί να διαγνώσει κανείς την ύπαρξη του και έξω από το κυρίως ειπείν φασιστικά κόμματα, σαν κατάσταση διάχυτη μέσα στην κοινωνία, όπου μπορεί να μορφοποιηθεί και σε πολιτικούς σχηματισμούς, που δεν έχουν την τυπική μορφή του τυπικού φασιστικού κόμματος. Ο φασισμός, λοιπόν, είναι παντού!
Ο φασισμός είναι καταρχάς νοοτροπία. Μία νοοτροπία που στηρίζεται στην ομολογημένη η ανομολόγητη αποδοχή της αξίας της βίας, έξω και πέρα από τους κοινωνικούς επανακαθορισμούς της, αυτούς δηλαδή που ήταν γνωστοί ακόμα από την εποχή του Μακιαβέλι. Ο φασισμός δεν είναι μακιαβελισμός. Ο μακιαβελισμός προϋποθέτει ένα καλά οργανωμένο σχέδιο πολιτικής δράσης. Για να υπάρξει όμως φασισμός πρέπει ο μακιαβελισμός των ηγετών να συναντήσει το… λαϊκισμό και να τον βάλει στην υπηρεσία του.
Ο φασισμός στηρίζεται στην ενδιάθετη στη μάζα και διάχυτη στην κοινωνία βία. Ο φασισμός αξιοποιεί, θα λέγαμε, τον αρχικό ζωώδη πυρήνα του ανθρώπου εκείνου που δεν έχει ακόμα πλήρως εξανθρωπιστεί και που βαρβαρίζει σταθερά στην καθημερινή του ζωή. Κι ας σταματήσει επιτέλους αυτός ο βλακώδης και άκριτος «σεβασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας». Ποιας προσωπικότητας και γιατί είναι ανθρώπινη η προσωπικότητα του φασίστα?
Δεν προτείνω, βέβαια, τη φυσική εξόντωση των φασιστών. Μια τέτοια πρόταση θα ήταν τυπικά φασιστική. Προτείνω μόνο να έχουμε το νου μας στον καθημερινό φασισμό, όπως ονομάζει ευφυέστατα το διάχυτο και άμορφο φασισμό ο Μιχαήλ Ρομ
Υ.Γ.
Η βοήθεια είναι από τον καλό μου Βασίλη Ραφαηλίδη 😉
JMB
23 Μαΐου, 2011 12:45 μμ
και μερικές σκέψεις ακόμα σχετικά με το ζήτημα. Δυστυχώς, το θέμα του φασισμού δεν αναπτύσσεται μόνο μέσα στα σχολεία, αλλά και σε άλλα ιδρύματα όπως τα πανεπιστήμια, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Τι εννοώ. Ας δούμε μόνο πως λειτουργούν οι ΠΑΣΠ και η ΔΑΠ. Πως κάνουν πολιτική, πως αντιλαμβάνονται τις παρατάξεις τους, και πως στρατολογούν κόσμο. Ποια είναι η αισθητική αυτών των παρατάξεων, και τι συνθήματα φωνάζουν. Οι παρατάξεις αυτές, κατά την γνώμη μου 1) κάνουν μια απολίτικη πολιτική, η οποία ξεκινάει και τελειώνει στο χαρακτήρα συνδέσμου. Εννοώ πως οι τύποι αυτοί, μιλάνε στο κόσμο για την ΠΑΣΠ η την ΔΑΠ, ως εαν να ήταν μεγάλες παρέες. Αντιλαμβάνονται τις παρατάξεις τους ως μορφώματα τα οποία πρέπει να είναι πρώτα απλός και μόνο για να έχουν την πρωτιά. Ο τρόπος με τον οποίο στρατολογούν, είναι αυτός του ρουσφετιού, των σημειώσεων , του τσάμπα αλκοολ, του club κλπ. Χαιδεύουν τα αυτιά των φοιτητών, προσφέροντάς του μια ζωή πνιγμένη στο αλκοολ και την αδράνεια, μια ζωή η οποία σε τίποτα δνε μοιάζει με την πραγματική. Ταυτόχρονα, κυρίως η ΠΑΣΠ το κάνει αυτό, έχει και το προφιλ της ανεξάρτητης παράταξης. Η αισθητική τως παρατάξεων αυτών είναι μια ιασθητική κιτς η οποία φαίνεται σε κάθε μηκος και πλάτος και των ίδιων και του τρόπου που συμπεριφέρονται. Είναι τσαμπουκάδες δικατέχονται απο μια αλλαζονία στην συμπεριφορά τους ως προς τις άλλες παρατάξεις. Και αν μη τι άλλο τα συνθήματα είναι γνωστά. «Πάει δεν πάει η ΠΑΣΠ θα σας γαμάει» «40 χρόνια ΠΑΣΠιτοστραός» Και Α και ΟΥ και ΔΑΠ πάντα παντού» κλπ. Λοιπόν, αυτόςο συνδεσμίτικός χαρακτήρας, πλάθει ζώα τα οποία έχουν βεί στέγει και παρέα. Όταν αυτριο όμως φύγουν απο το μαντρι του ΑΕΙ-ΤΕΙ και θα είναι άνεργοι, θα έχουν προβλήματα πολύ πιο δύσκολα απο το να περάσουν το μάθημα με της χορηγούμενες σημειώσεις, τότε θα στραφούν σε αυτόν που θα τους δώσει την πρώτη και ευκολότερη λύση- εξήγηση. ΑΥτά
JMB
23 Μαΐου, 2011 12:46 μμ
Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις.
anton555
23 Μαΐου, 2011 1:17 μμ
Ο ναζισμος δινει πεδιο εκφρασης στους μικροαστους οι οποιοι εχουν κανει πρωταθλητισμο στο μισος.Μισουν τους πλουσιους αστους,τους «κουλτουριαρηδες που κανουν κριτικη απο τις βιλες τους»,τους πολιτικους που δεν τους διοριζουν,τους μεταναστες που τους παιρνουν τις δουλειες,τον αερα που αναπνεουν απαντες πλην αυτων.Σε τετοια περιβαλλοντα μισους,που δυναμωνουν καθε φορα που η κοινωνια βρισκεται σε παρακμη,ο ναζισμος προσφερει αμεση συνδεση με το οικογενειακο περιβαλλον και κανει κατι που ειναι απιστευτα αποτελεσματικο.Υποβιβαζει το προβλημα σε κατανοητους ορους «γειτονιας».Την ωρα που οι «θολοκουλτουριαρηδες» μιλουν με ορους πανανθρωπινους,οι φασιστες κανουν βολτες στις γειτονιες,προσφερουν ακοπα και γρηγορα εναν εχθρο και επιχειρηματολογουν με ορους που δεν ξεφευγουν απο το μικροκοσμο της συνοικιας.Οι μικροαστοι τους καταλαβαινουν,αισθανονται εξυπνοι και για πρωτη φορα νιωθουν οτι υπαρχει μια γωνια στον πλανητη οπου αυτοι κανουν κουμαντο.Οπου δεν τους κουνιεται κανενας.Ουτε πολιτικος,ουτε αστος,ουτε μεταναστης.Κανεις!Γι’αυτο και τους δοθηκε «δωρο» μια ολοκληρη συνοικια.Ο Αγιος Παντελεημονας ηταν η πορτα πο ανοιξε αυτο το σαπιο πολιτικο συστημα γαι να ξεκινησει η ιστορια.Χωρις τη γειτονια,ο ναζισμος ειναι ακινδυνος.Ειναι ακινδυνος γιατι η ιδεολογια του μπορει να βρει «αυτια» μονο αν υπαρχει κατι χειροπιαστο και συγκεκριμενο.Οντας μια ιδεολογια απλοικη και ψευτικη,δεν μπορει να «πλαναται» σαν θεωρια,αφου δεν εχει καποιο ουσιαστικο θεωρητικο υποβαθρο.Πιστευω οτι εχουμε μπει σε μια πολυ επικινδυνη εποχη.Ολοι μπορουν να δουν οτι στην Ελλαδα υπαρχουν πλεον ολες οι προυποθεσεις για να εξαπλωθει η ναζιστικη πανουκλα.Γειτονιες ετοιμες για ολα,ανεργια,ελλειψη παιδειας,σχολεια-φυλακες,απουσια του πνευματικου κοσμου,πολιτικο συστημα προθυμο να «καλλιεργησει»,Εκκλησια προθυμη να σκεπασει ιδεολογικα το εγχειρημα,μικροαστικο βουλευτικο κομμα-φροντιστηριο για εκκολαπτομενους φασιστες,μεταναστες και ΜΜΕ χειραγωγουμενα και εντελως ελεγχομενα απο την εξουσια.Ενα ολοκληρο δικτυο στηθηκε,ενω εμεις κοιμομασταν…
Oblivion
23 Μαΐου, 2011 3:35 μμ
Βλέποντας μόνο τις πόλεις μας,μπορείς να καταλάβεις πολλά.Οι αρχαίοι «ημών» έλεγαν πως ακόμα και τα τοίχοι της πόλης εκπαιδεύουν, πράγμα που είναι τεράστια αλήθεια.Στην ελλάδα πάμε και χτίζουμε πάνω σε ποτάμια (Κηφισός πχ) ,καίμε δάση και μετατρέπουμε πάρκα σε mall.
Αν θα μπορούσαμε να ορίσουμε πολύ κομψά την παιδεία ,αυτή που όλη ζητάνε και λίγοι θέλουν,θα λέγαμε ότι είναι η δράση της κοινωνίας πάνω στα άτομα.Φανταστείτε λοιπόν σε τι επίπεδα βρισκόμαστε…
Πως το έλεγε ο carlin?
» Only a nation of unenlightened half-wits could have taken this beautiful place and turned it into what it is today – a shopping mall.»
Oblivion
23 Μαΐου, 2011 3:37 μμ
Διόρθωση:τα τείχη*:P
Elena K
23 Μαΐου, 2011 4:22 μμ
Λυπάμαι που δεν μπορω να διαβασω ολα τα σχόλια, αλλα το κείμενο σας με παρακίνησε να συμμεριστω κ εγω την δική μου εμπειρία. Ειμαι καθηγητρια εικαστικης αγωγης τα τελευταια 12 χρονια και πρέπει να ομολογησω πως ΔΕΝ εχω αντιληφθεί ρευμα ναζιστικό στα ελληνικα σχολεία. Η επιθετικότητα των παιδιων (bullying) ειναι ενα πολυ εντονο φαινόμενο αλλά σε ΚΑΜΙΑ περιπτωση δεν διοχετευεται αποκλειστικά σε αλλοδαπους μαθητες ή σε αριστερους καθηγητες. Λογω ειδικοτητας συνηθως μοιραζω το ωράριο μου σε 2-3 σχολεία κάθε χρονο και πραγματικά δεν εχω αντιληφθει αυτο που περιγραφετε. Υπάρχουν οπως πάντα υπήρχαν μεμονομένα περιστατικα αλλα περισσοτερο εχω την αίσθηση οτι οι αλλοδαποι στις περισσοτερες φορες εχουν πια αφομοιωθει μεσα στο ελληνικο σχολικο περιβαλλον και το σχολειο τους εχει αποδεχθει.
Αυτο που λέτε για τους αριστερους συναδερφους με προβληματιζει. Πως εμαθαν οι συγκεκριμενοι μαθητες για τα πολιτικά φρονηματα των συναδερφων, αφου ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ο εκπαιδευτικός να επιδεικνυει αυτά στο χωρο οπου εργαζεται. Λίγο ακραίο μου ακούγεται ολο αυτο. Ισως παραδειγμτα συγκεκριμενα να μας διαφωτιζαν.
Spin
24 Μαΐου, 2011 7:41 μμ
«αφου ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ο εκπαιδευτικός να επιδεικνυει αυτά στο χωρο οπου εργαζεται»
Μπορεί να απαγορεύεται αλλά είναι αδύνατο ένας άνθρωπος να κρύβει τα πιστεύω του.
LAGARTSAS-A
23 Μαΐου, 2011 5:01 μμ
Θεωρώ το κείμενο απαράδεκτο. Νερό στο μύλο της ακροδεξιάς και του φασισμού. Απόψεις φασιστικές και χρυσαυγήτικες. Αυτό είναι το κατάντημα, όσο και αν θέλει να τις παρουσιάσει ως διαπιστώσεις και προσωπική εμπειρία ο\η συγγραφέας.
Λίγο προσεκτικός να είναι ο αναγνώστης θα απορρίψει ένα προς ένα τα 11 χαρακτηριστικά, του δήθεν προβλήματος, χωρίς να είναι καν καθηγητής.
Ο συγγραφέας φαίνεται πως έχει θητεύσει κάποια χρονάκια σε αριστερές κομματικές στρούγκες και ό,τι μπορεί να συμβαίνει έξω από αυτές, στη μαθητική νεολαία, τα χαρίζει με τη φαντασία του και τη λογική του κομματόσκυλου στους ακροδεξιούς και τους φασίστες. Εύγε σ’ αυτόν και τη θεσμική αριστερά που αδυνατεί να αντιληφτεί την πραγματικότητα σε ευαίσθητους τομείς της κοινωνίας μας, όπως είναι η μαθητική νεολαία μας.
Επειδή τυγχάνει να συναναστρέφομαι με μεγάλο αριθμό καθηγητών της πρωτεύουσας και έχουμε κάνει κατά καιρούς διάφορες συζητήσεις για τα τεκταινόμενα στα σχολεία, έχω εντελώς διαφορετική άποψη.
Πριν περάσουμε να δούμε ένα ένα τα 11 σημεία ας δούμε λίγο τα πριν.
Δε θα σταθώ στα περί ανικανότητας της αριστεράς. Ποιας αριστεράς;! Της ανύπαρχτης και ενσωματωμένης στο σύστημα;! Το δεκανίκι του;! Αυτές είναι οι εμμονές της στρούγκας και του βολέματος.
\\Εδώ και λίγα χρόνια αυτό έχει αλλάξει. Τα παιδιά που προσεγγίζουν το ναζισμό είναι τελείως διαφορετικά. Παιδιά με ανησυχίες, με συγκροτημένη απέχθεια για το υπάρχον σύστημα, πραγματικοί ριζοσπάστες. Είναι αυτό ανησυχητικό; Γιατί να μην θεωρηθεί απλά ένα εφηβικό καπρίτσιο;\\
Θα μπορούσε κανείς να τελειώσει και μόνο με αυτό.
Ναι παιδιά με ανησυχίες και κυρίως «με συγκροτημένη απέχθεια για το υπάρχον σύστημα, πραγματικοί ριζοσπάστες», είναι αυτά τα παιδιά που το Δεκέμβρη του 2008 βγήκαν στους δρόμους σε όλη τη χώρα και παρά λίγο να ανατρέψουν το υπάρχον σύστημα (βλέπε δηλώσεις Μερκελ της εποχής). Βέβαια τα παιδιά αυτά δεν ανήκαν στη συστημική αριστερά και φυσικά στους ναζί που τόσο απλόχερα τώρα χαρίζει ο ανεκδιήγητος συγγραφέας. Πέσανε έτσι εκ του πονηρού και τα ερωτήματα περί ανησυχητικού και εφηβικού καπρίτσιου.
Πάμε λοιπόν:
1. Φυσικά και τα παιδιά δημιουργούν παρέες και μέσα στις παρέες τους υπάρχουν και καλοί και «κακοί» μαθητές και μετανάστες, χωρίς να τους διαχωρίζουν. Αυτός είναι ο κανόνας. Και φυσικά προβληματίζονται για τα πάντα. Αυτό πόρρω απέχει από οργανωμένη διαδικασία ρατσισμού/εθνικισμου αφού σε πολλές περιπτώσεις ο «καπετάνιος» της παρέας τυγχάνει να είναι αλλοδαπός ή και «κακός» μαθητής.
2. Ο συγγραφέας μαντρόσκυλος διαθέτει και μαντικές ικανότητες. Ναι! ναι! Οι μαθητές αυτοί έχουν διαμορφώσει και λεξιλόγιο φασίστα, χρυσαυγητη που από πίσω του βρίσκονται ακροδεξιές ιστοσελίδες. Μήπως τις έχει ως λαγωνικό εντοπίσει κιόλας;! Οι μαθητές ψάχνουν τα πάντα και καλά κάνουν. Είναι αλήθεια ότι το λεξιλόγιο των μαθητών βρίθει ποδοσφαιρικών όρων γηπέδου (για τα αγόρια). Εκτός και αν όλοι όσοι έχουν γηπεδικές διαλέκτους είναι φασίστες. Το μαλάκας βέβαια είναι διαχρονικό και το ψωμοτύρι όλων των ελλήνων, γιατί όχι και των παιδιών.
3. Ο συγγραφέας εθισμένος από την καθοδηγητική νοοτροπία, που αποκόμισε στην αριστερή στρούγκα που θήτευσε, βλέπει παντού καθοδηγητές. Έτσι οι «διαβαστεροί» της ιδεολογίας του φασισμου μαθητές αναλαμβάνουν το ρόλο του ινστρούχτορα και του εκλαϊκευτή στους «αγράμματους» που έχουν πάντως αυξημένη προθυμία να διαβάσουν εάν πρόκειται για ναζιστικά πονήματα. Χα! χα! χα! εδώ σηκώνει πολύ γέλιο.
4. Απόκτησαν οι μαθητές και όπλο. Τη ναζιστική αφήγηση, που το σύστημα τους το κρύβει. Ρε! τι βαθυστόχαστα διαβάζουμε! Λες και εμείς δεν υπήρξαμε μαθητές και δε βάζαμε φιτιλιές στους δασκάλους μας, για πολλούς και διάφορους λόγους, όπως και καρφίτσες στις καρέκλες τους και άλλα πολλά. Μόνο που εδώ κατά τον παρατηρητή μας και ανιχνευτή έχουμε μια ποιοτική αναβάθμιση, ένα ποιοτικό άλμα. Η πλάκα στο διάλειμμα έχει μετατραπεί σε χρόνο εξηγήσεων των αποτελεσμάτων της επίθεσης στην παραπλανητική στάση του βλάκα καθηγητή που αποκρύβει την αλήθεια. \\η κοινωνία και το σχολείο τους λέει ψέματα (δίκιο έχουν!)\\. Ασφαλώς και έχουν δίκιο που δεν κατευθύνεται εκεί που θέλεις ή νομίζεις εσύ. Πολλοί μαθητές κατανοούν μόνοι του, χωρίς την επεξήγηση των «έξυπνων», που βρίσκεται η αλήθεια ή και τη διαισθάνονται. Δεν έχει εισχωρήσει ακόμα σε μεγάλο βαθμό στη συνείδηση τους ο ετεροκαθορισμός (αλλοτρίωση) παρά την ιδεολογική κυρίαρχη ισχύ του χώρου-σχολείου
5. Σώπα ρε!
Δε θέλω να αναφερθώ σε αντιδράσεις και καταλήψεις σχολείων για συντηρητικούς διευθυντές και τι καζούρα δέχονται. Αν ψάξετε θα βρείτε αρκετές. Όσο για τους καθηγητές αριστερούς ή μη, που πολλοί από αυτούς βλέπουν το σχολείο ως πάρεργο ή η συμπεριφορά τους στην αίθουσα διδασκαλίας απέναντι στους μαθητές, που άλλα λένε και άλλα κάνουνε, τι το ποιο φυσικό να δέχονται τις αντιδράσεις που τους πρέπει. Σιγά μην κάθονται να τους ψαρέψουν, αφού πια έχουν καταλάβει τι ψώνια είναι και το μόνο που επιθυμούν είναι να περάσει η ώρα και να κάνουν το χαβαλέ τους (πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις με τους μαθητές συνεργάτες).
6.Εδώ μας έσκασε το μέγα ψέμα. πλήρης διαστρέβλωση της αλήθειας.
Είναι οι μαθητές των σχολείων που στη μεγίστη πλειοψηφία τους έχουν αγκαλιάσει τους μετανάστες συμμαθητές τους και είναι φιλαράκια τους. Καποιες εξαιρέσεις μπορεί να υπάρχουν, αλλά είναι ελάχιστες αναλογικά με αυτό που συμβαίνει στην κοινωνία μας.
Ένα θα πω. Ο ως άνω που έχει γυρίσει σε 3 χρόνια 10 σχολεία (;!) μπορεί να μας πει πόσοι αλλοδαποί μαθητές εκλέγονται στα πενταμελή και δεκαπενταμελή τους;! Μήπως σε πολλές περιπτώσεις είναι η πλειοψηφία;! Λεω. Πως το εξηγεί αυτό;!
7. Εδώ ο χαρακτηριολόγος του προβλήματος είπε τη μεγαλύτερη παπάρα. (το χουι βλεπεις)
Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν η υγιής εξέγερση της νεολαίας σε όλη τη χώρα. Οι μαθητές συμμετείχαν σχεδόν στο σύνολο τους. Τα χαρακτηριστικά της δεν προσιδιάζουν με αυτά των φασιστών. Η συστημική αριστερά και τα κομματόσκυλα παντός χρώματος τους χαρακτήρισαν μπαχαλάκηδες και να μην πω τι άλλο … γιατί δεν ήταν στα καλούπια που ευαγγελίζονται. Είναι σε πλήρη αντίφαση τα λεγόμενα, του ως άνω με την πραγματικότητα και δείχνει τι κομματικούς πατσάδες κουβαλάει στον εγκέφαλο του.
Δε χρειάζεται να συνεχίσω. Μπορείτε να συνεχίσετε μόνοι σας, αν δε φοράτε παρωπίδες.
Ναι στα σχολεία εμφανίζονται κάποια φαινόμενα βίας, σποραδικά. Μήπως δε συνέβαιναν και παλιότερα;! πόσο σε μέρες δύσκολες που βιώνουμε. Το να πλάθουμε όμως παραμύθια γιατί κάποια πράγματα που δεν είναι στη δική μας στρουγκολογική και να χρεώνουμε στη νεολαία τάσεις φασισμού, αυτό τι σκοπούς υπηρετεί ε! ή με τις στρούγκες ή είστε φασίστες. Ε! καλόπαιδα της «αριστεράς του κώλου» και του βολέματος.
Η νεολαία πάντα και σήμερα περισσότερο βρίσκεται στο στόχαστρο των κυρίαρχων. Οι εξεγέρσεις της νεολαίας στις αραβικές χώρες και τελευταία στην Ισπανία έχει θορυβήσει και ανησυχήσει σφόδρα τους δωσίλογους τους παρατρεχάμενους και τα αριστερά κομματικά μαντριά.
Οι νέοι από τη φύση τους είναι με την ελευθερία και όχι τους περιορισμούς, ως εκ τούτου κοντά στην αντιεξουσία και την αναρχία και όχι το φασισμό. Σε ορατό χρόνο θα αντιδράσει όπως καλά ξέρει εκείνη να αντιδρά. Με οργή και θέληση για ζωή και ελευθερία.
Τελειώνοντας, έχω μια εύλογη απορία. Πως είναι δυνατό σε ένα τέτοιο μπλοκ τόσοι συνσχολιαστές και τόσα like να συμφωνούν (ενώ είναι ηλίου φαεινότερο …) και να συμβάλουν στις παπαριές- διαπιστώσεις του ως άνω.
Μη μου πείτε κάποιοι ότι χώνω το κεφάλι μου σαν τη στρουθοκάμηλο στην άμμο για να μη δω την πραγματικότητα ή τον κίνδυνο, γιατί θα σας το αντιστρέψω.
*Ο ως άνω συγγραφέας μπορεί να είναι η ως άνω. Αυτό όμως δεν έχει και τόση σημασία.
Jaquou Utopie
23 Μαΐου, 2011 5:15 μμ
«Οι νέοι από τη φύση τους είναι με την ελευθερία και όχι τους περιορισμούς, ως εκ τούτου κοντά στην αντιεξουσία και την αναρχία και όχι το φασισμό.»
LAGARTSAS-A
23 Μαΐου, 2011 5:31 μμ
Είσαι λάθος. Αφού επιβλήθηκε ο φασισμός και τα πογκρόμ από τους φασίστες-ναζί ήταν σε καθημερινή βάση η νεολαία ετεροπροσδιορίστηκε από το φόβο του θανάτου και το καθημερινό βομβαρδισμό της προπαγάνδας… γιατί τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά …
Το ίδιο είναι;!
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
23 Μαΐου, 2011 8:01 μμ
Λαγκ, η ναζιστική νεολαία δεν φτιάχτηκε το 1939.
Η φοβέρα μάλλον τους γονείς τους άρχισε να σκιάζει στα μέσα του ΄30. Και η φοβέρα ήταν η νεολαία της ναζιστικής γερμανίας.
iordanoglou
23 Μαΐου, 2011 9:24 μμ
Γαλαξιάρχα μου νομίζω πως βαζετε την ιστορία στην καλίμπρα της μετα-ιστορικής αναγνωσης για να βγει το ζυγι του αρθρου. Κατα κανόνα τα παιδιά ακολουθούν γραμμικά τις πολιτικές τοποθετήσεις των γονέων τους παπαγαλίζοντας την ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σπίτι κι οχι το αντίθετο. Οπως η γερμανική κοινωνία του ’20 και περισσότερο του ’30, 18% πήρε ο Χιτλερ στις εκλογες του 1930, είχε μπει με τα μπούνια, ως μια μικροαστική κοινωνία σε κρίση, στον δρόμο του εκφασισμού, τηρουμένων των αναλογιών, και η ελληνική κοινωνία συντηρητικοποιείται κάργα. Οι γονείς λένε στα σπίτια παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων «μας σφαζουνε οι λαθρο», «ρε μια χα τους χρειάζεται τελικά» και τα ρέστα και απλώς τα παιδιά είναι οι τελικοί αποδέκτες του διαμορφώμενου κλίματος και οχι οι διαμορφωτές του.
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
23 Μαΐου, 2011 9:43 μμ
Τζορντανογλου
Συμφωνώ, αλλά ο φασισμός (όντας ριζοσπαστικός) περνά αναγκαστικά από την «διαπαιδαγώγηση» των νέων. Αυτή είναι η ιστορική πραγματικότητα. Η παντοκρατορία του Χίτλερ δε στηρίχθηκε στους απόμαχους του Α’ ΠΠ, αλλά στη συστηματικά «στρατολογημενη» γερμανική νεολαία.
Λαγκ
Το άρθρο αναφέρεται στα παιδιά του σχολείου και όχι στους 25άρηδες.
denyal
24 Μαΐου, 2011 5:50 μμ
Συγχρόνως, τα παιδιά δημιουργούν αυτόνομες ζώνες. Αλλιώς είναι έξω από το σπίτι με την παρέα τους και αλλιώς στο σπίτι με τους γονείς. Πάρα πολλά παιδιά βλέπουν τους γονείς τους ελάχιστα … δεν νομίζω ότι τους παπαγαλίζουν.
Ακόμα και αν οι ‘μεγάλοι’ συντηρητικοποιούνται κάργα, η μαγιά και ο καταλύτης είναι η δυναμική νεολαία. Το ότι είναι πιο ολιγάριθμοι από τους συντηρητικοποιημένους γονείς, δε λέει τίποτα. Η δυναμική τους (τους) πολλαπλασιάζει.
Στην τελική, δεν κρατάνε οι γονείς μαχαίρια και κατσαβίδια..
iordanoglou
24 Μαΐου, 2011 6:25 μμ
Denyal, για μαγιά μιλάω και για ΚΑΤΑ ΚΑΝΟΝΑ γραμμικότητα συσχετισης στην επίδραση υποβοσκουσών ξενοφοβικών/εθνικιστικών/αντισημιτικών/ρατσιστικών νοοτροπιών-αντιδράσεων των γονέων προς τα παιδιά.
Προφανώς η δυναμική των πιτσιρικάδων είναι πολλών ταξεων μεγεθους παραπάνω, αυτό είναι και το λογικό άλλωστε.
denyal
24 Μαΐου, 2011 6:50 μμ
Τι να σου πω βρε Ιορδάνογλου.. Η δική μου εντύπωση είναι πως τα πιτσιρίκια έχουν αυτονομηθεί σε μεγάλο βαθμό την τελευταία 10 ετία περίπου, λόγω ίντερνετ, κινητών, 2 γονείς που δουλεύουν πολλές ώρες (και είναι πολιτικά ουδέτεροι-ανέκφραστοι), πολλές ώρες έξω με σχολείο/φροντιστήριο κτλ
Οι συγκεκριμένοι κανόνες αλλάζουν, γιατί αλλάζει ο ορισμός της οικογένειας, των γονιών, των παιδιών.
Θυμήθηκα τώρα αυτό που είπε ο αρχιΑρβύλας αρχίζοντας ένα ανέκδοτο: «Ήταν ένα 13χρονο πού… βασικά… 7 χρονο πια, ταιριάζει καλύτερα».
LAGARTSAS-A
23 Μαΐου, 2011 9:30 μμ
Zaphod γεια χαρά.
Η κουβέντα έγινε για τη μαθητική νεολαία. Ανεξάρτητα όμως από αυτό, ποιο πληθυσμό ορίζουμε ως νεολαία;! Για μένα είναι οι ηλικίες γύρω στα 25 και κάτω. Τεσπα.
Ως προς τη Χιτλερική νεολαία ιδου πως έχουν τα νούμερα πριν και μετά την άνοδο του ναζισμού στην εξουσία.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%B5%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%A7%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%B5%CF%81
Θεωρώ την επιβολή του φασισμού-ναζισμου πολύ πριν την άνοδο τους στην εξουσία.
Oblivion
23 Μαΐου, 2011 5:19 μμ
Lagratsa ,ξέκοψε από τον ιδιόκοσμό σου…
LAGARTSAS-A
23 Μαΐου, 2011 5:38 μμ
Ντάξει τα σχολεία είναι άντρα εκκολαπτόμενου φασισμού.
lagartsas παρακαλώ.Μικρό ποταμάκι.
χα! χα! χα!
denyal
24 Μαΐου, 2011 5:36 μμ
Το Δεκέμβρη του 2008, στην Πάτρα, εκατοντάδες παιδιά (κάτω από 18), άλλαξαν ‘στρατόπεδο’ όταν έσκασε μύτη η ‘αντίδραση’. Πήγε με τους μπάτσους και τους ‘αγανακτισμένους πολίτες’. Όπως σου το περιγράφω: ήταν μαζί μας και πετούσαν πέτρες στους μπάτσους, μετά ήρθαν οι φασίστες και οι ‘αγανακτισμένοι καταστηματάρχες’ και σε λίγα λεπτά πετούσαν πέτρες σε μας. Τα ίδια άτομα, το τονίζω.
Μακάρι να είχε πει τη μεγαλύτερη παπάρα στο 7.
Ελπίζω να σε απασχολούν τα συγκεριμένα like και ανάποδα: να έχεις πέσει εσύ τελείως έξω, οπότε να αρχίσεις να συνδιαλέγεσαι με μη απόλυτο τρόπο.
μανικακος
24 Μαΐου, 2011 5:48 μμ
+ + +
να σταυρωσουμε και μεις 😀 😀 😀 😀
Spin
24 Μαΐου, 2011 7:45 μμ
Ο Denyal μιλάει σωστά 😉
Vag
23 Μαΐου, 2011 5:17 μμ
Ενδιαφέρον άρθρο. Δύσκολο το θέμα. Θα πω μόνο λίγα πράγματα που από την πείρα μου θεωρώ βασικά. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να απαντήσεις σε ένα τέτοιο θέμα σε ένα … σχόλιο.
Καταρχάς … ο φασισμός δεν προέρχεται μόνο από μια πλευρά …. δηλ. μόνο ένας ακροδεξιός είναι φασίστας. Οποιοσδήποτε μπορεί να είναι, είτε αριστερός είτε ακροαριστερός. Το άρθρο του συναδέλφου μου αναφέρεται στα παιδιά. Δεν μιλάει γενικά περί φασισμού.
Σαν εκπαιδευτικός λοιπόν θα είχα να παρατηρήσω/προσθέσω τα εξής:
█ Από πολύ μικρές ηλικίες τα παιδιά αρχίζουν να παίζουν. Αρχίζουν να εκπαιδεύονται. Να μαθαίνουν. Να βλέπουν «παιδικά» dvd. Έχετε υπόψιν σας με τι εκπαιδεύονται; Ποιες είναι οι «παιδικές» ταινίες-εκπομπές που προβάλλονται παγκοσμίως (πλέον); Τέρατα, πολεμικά, καταστροφές … η επικράτηση άλλοτε του δυνατού, άλλοτε του «καλού» … και το παιδί σιγά-σιγά και υποσυνείδητα διαμορφώνει τα «πρότυπά» του. Φυσικά τα αρχικά του πρότυπα είναι οι γονείς του. Αργότερα, προσθέστε και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια τα οποία είναι αυτά που του ενισχύουν το υποσυνείδητο. Η βία είναι σε κάθε μορφή σχεδόν σε όλα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Προσθέστε επίσης και το ρόλο των ΜΜΕ … γενικά (ηλεκτρονικά μέσα, έντυπα μέσα) και το πόσο μπορούν να επηρεάσουν παιδιά, εφήβους, ενήλικες.
█ Πάμε τώρα στο σχολικό χώρο.
Εκεί υπάρχει (σε πολλά σχολεία και σε πολλές περιοχές) έντονο το φαινόμενο bullying (επιθετικότητα, εκφοβισμός) το οποίο έχει σχέση με το ρατσισμό. Είτε έχει να κάνει με τους μετανάστες, είτε με μαθησιακές (και νοητικές) δυσκολίες, είτε με κάποια σωματική αναπηρία κάποιου παιδιού. Το πώς αντιμετωπίζει κάθε σχολική κοινότητα τέτοια φαινόμενα έχει να κάνει με το «τρίγωνο» όπως εγώ ονομάζω … δηλ. μαθητές – γονείς – καθηγητές. Το κέντρο βάρους (το σημείο που αν στηρίξουμε το τρίγωνο, δεν πέφτει) του τριγώνου αυτού είναι ο Δ/ντής του σχολείου. Όλο αυτό το τρίγωνο είναι αυτό που θα δώσει τέλος (ή όχι) σε αυτά τα φαινόμενα. Αν ΔΕΝ μπορεί να δώσει λύση, τότε μπορεί να φτάσουμε από το ένα άκρο στο άλλο.
Το κατά πόσο ένας δάσκαλος-καθηγητής έχει το δικαίωμα να κάνει «προπαγάνδα» ή να αναπτύσσει πολιτικές ιδεολογίες (πχ τη δική του) ή/και να τις επιβάλλει έχει να κάνει με το παραπάνω «τρίγωνο». Μην ξεχνάτε ότι το σχολείο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας (το έχει ήδη αναφέρει κάποιος παραπάνω).
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να πω ότι το θέμα «παιδεία» είναι κάτι που θέλει πολλές σελίδες και πολλούς τόμους για να αναπτυχθεί. Ποιος εγγυήθηκε ότι οι δάσκαλοι-καθηγητές (βάζω και τον εαυτό μου μέσα) είναι όλοι κατάλληλοι για «παιδαγωγοί»; Με ποιο τρόπο αυτό είναι «εξασφαλισμένο»; Το σχολείο (ακόμα και από την εποχή μου, είμαι 46 ετών) δεν είναι αυτό που πρέπει. Ίσως δεν ήταν ποτέ. Ελάχιστες εξαιρέσεις.
Αναρρωτηθείτε αν θα είχαμε σήμερα «κρίση» αν η κοινωνία μας ήταν πεπαιδευμένη. Λαός με «παιδεία» δεν περνάει κρίση. Ούτε έχει ακραίες συμπεριφορές. Ούτε τον κυβερνάνε κλέφτες και λαμόγια.
Αυτά … για να μην μακρυγορήσω. Θα προσπαθήσω να ολοκληρώσω και στο δικό μου blog κάποιες σκέψεις που έχω ήδη γράψει σχετικά με τα της παιδείας. Μεγάλο και δύσκολο θέμα.
nefeli7
23 Μαΐου, 2011 10:20 μμ
συμφωνώ με τον Vag, στο «λαός με «παιδεία» δεν περνάει κρίση, δεν έχει ακραίες συμπεριφορές, ούτε και τον κυβερνάνε κλέφτες και λαμόγια». Εμείς δεν είμαστε τίποτα απ’αυτά. Η έλλειψη «παιδείας» είναι φανερή, οι ακραίες συμπεριφορές ομοίως, και ας μη το ρίχνουμε στο μεσογειακό ταμπεραμέντο, (και η Ισπανία είναι μεσογειακή χώρα), και το τελευταίο οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν…, γνωστό αυτό σε όλους εδώ μέσα.
Μ’αυτά όλα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, απόψε, μ’αυτά που είπε ο ΓΑΠ στη Βουλή, έπρεπε ο κόσμος να έχει ξεχυθεί έξω, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, γέροι, νοικοκυρές, οι πάντες και να μείνουν έξω από την πλατεία Συντάγματος και να μην φύγουν μέχρι να φύγει η κυβέρνηση της προδοσίας, η χουντική κυβέρνηση (αυτό δεν θα πάψω ποτέ να το λέω, συγχωρέστε με, από την αρχή που βρήκε σχεδόν και ήταν ανακόλουθη με το προεκλογικό και κυβερνητικό πρόγραμμα της και ακολούθησε τα γνωστά…, (να μην σας κουράζω, τα ξέρετε) προσωπικά για μένα ήταν είναι και θα είναι χούντα μέχρι να πέσει.
Ως προς την οικοδέσποινα συγχαρητήρια για το άρθρο!!! 🙂 🙂 🙂
mitera
23 Μαΐου, 2011 9:18 μμ
Δεν ξέρω αν οφείλεται στη διαμονή μου στα Δ. προάστια,(λαϊκές συνoικίες) αλλά ξέρω οτι πραγματικά ρατσιστικά περιστατικά ήταν σκοτεινές εξαιρέσεις.(και όχι τύπου οργάνωσης και μελέτης του ρατσισμού)
Ο ρατσισμός θα ευδοκιμήσει εκεί που θα βρει πρόσφορο υπέδαφος. Αυτό λοιπόν το υπέδαφος το διαμόρφωνε χρόνια τώρα το ίδιο το κράτος απαξιώνοντας εντελώς την παιδεία.
Απ’την άλλη πολλοί γονείς και εκπαιδευτικοί αδιαφορούσαν για αυτό που συνέβαινε μπροστά στα μάτια τους.(δες τα ποσοστά συμμετοχής στις απεργιακές κινητοποιήσεις για μια καλύτερη παιδεία)) Κι έρχεται ο Δεκέμβρης του 08 να μας αποδείξει οτι οι μόνοι που δεν αδιαφορούσαν ήταν οι ίδιοι οι μαθητές.
Πρέπει τα υγιή μυαλά να ανοίξουν μια μεγάλη κουβέντα μέσα στους σχολικούς φορείς,(με τη συμμετοχή των μαθητών) η οποία θα είναι συνεχόμενη και επίμονη. Αναδεικνύοντας και προβάλλοντας αρχικά την διακήρυξη των ανθρωπινών δικαιωμάτων. Ξεκινώντας δηλ. απο το Α! (χωρίς το άγχος της διεκπεραίωσης της διδακτέας ύλης (άλλο μανίκι αυτό))Είναι απίστευτο πόσα πολλά ερωτήματα έχουν τα παιδιά,ας τους δώσουμε τον χρόνο να τα εκφράσουν και να τα συζητήσουμε…
πράξεις-πράξεις-πράξεις που λέει κι ο Τολός…. τι να πώ ρε παιδιά….το πιο υγιές κομμάτι της κοινωνίας μας είναι τα παιδιά.Ας τα βοηθήσουμε να μην γίνουν έρμαια κανενός είδους ρατσισμού.
υγ
Αγαπητέ Vag περιμένω με ενδιαφέρον την ανάπτυξη του τρίτου μέρους του τριγώνου-μαθητές-γονείς-εκπαιδευτικοί (εδώ και καιρό 🙂 )
Vag
24 Μαΐου, 2011 12:34 πμ
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σου.
Το ξέρω … και έχω «ευθύνη» για αυτό. Επειδή αναφέρεται στην «καυτή» κατ’ εμέ κορυφή, τους καθηγητές θέλω απόλυτη ηρεμία και καθαρό μυαλό …. γιατί έχω να πω πολλά περισσότερα !! 😉
Επίσης έχω αφήσει έξω κάποια θέμαυα (όπως πχ οι καταλήψεις, οι εκδρομές) στα οποία «εμπλέκεται όλο το τρίγωνο … και όσοι …. «κρατάνε» το τρίγωνο (οι από πάνω μας)
Να είσαι σε εγρήγορση …. (ελπίζω να έχεις κάνει «εγγραφή» στο blog ώστε να ενημερωθείς)
mitera
24 Μαΐου, 2011 8:39 μμ
Κατανοώ την καθυστέρηση…είναι τόσα πολλά που σίγουρα δεν μπορείς να τα εντάξεις όλα.
Εγγραφή δεν έχω κάνει αλλά έχω τσεκάρει το υπόλοιπο κείμενο και είμαι σε εγρήγορση 😉
Εχω όμως πρόταση για την «καυτή» κορυφή του τριγώνου 🙂
Απο Σεπτέμβρη, μια προβολή στο σχολείο του ο καθένας στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας,της κοινωνικής και πολιτικής αγωγής η όπου αλλού δοθεί το ερέθισμα…
mitera
13 Σεπτεμβρίου, 2012 7:54 μμ
Μετά ένα χρόνο και… συνεχίζω τη πρόταση μου.
Προτείνω κι ένα ξεχωριστό ποστ,με το κείμενο στο οποίο, βρήκα το ταινιάκι και πάρα πολύ υλικό ακόμα
http://www.alfavita.gr/artro.php?id=73141
Κάλιο αργά παρά ποτέ.Δεν μπορώ να ακούω άλλο,η χα έκανε εκείνο,η χα έκανε το άλλο…απο δώ και μπρός,το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς.
Να πάει στο διάολο η χα και όλο της το σινάφι.
χαιρετώ σας και φιλώ σας 😉
Abravanel
23 Μαΐου, 2011 10:11 μμ
Το κείμενο αν και ενδιαφέρον λόγω της προσωπικής εμπειρίας του συγγραφέα, προσωπικά εκτιμώ οτι βασίζεται σε κώδικες του παρελθόντος.
Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται τόσο στην ισχυροποίηση της Χρυσής Αυγής, όσο από στο διεμβολισμού κάθε πολιτικού ρεύματος από απόψεις που παλαιότερα περιορίζονταν στην ακροδεξιά. Αλλά έχει δίκιο όταν μιλάει για την καθολική αλήθεια του ΚΚΕ ή τις ίντριγκες του σύμπαντος ΣυΡιζΑ, αν και νομίζω οτι ίσως οι ευθύνες τους δεν είναι τόσο στο τι κάνουν αλλά είναι μια ιστορική εξέλιξη που ως μορφώματα δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Συγκεκριμένα έχω την εντύπωση οτι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται με τα κοινά αλλά αδυνατούν να ασπασθούν μια συνολική κοσμοθεωρία και λειτουργούν περισσότερο αποσπασματικά, λίγο πιο αριστεροί εδώ και λίγο πιο δεξιοί εκεί. Αυτή η τάση ευνοεί τα καθεστωτικά κόμματα που λειτουργούν με όρους διανομής της εξουσίας αλλά και δομές που έχουν μονοδιάστατα ενδιαφέροντα όπως η Χ.Α. Ενώ αντίθετα οι αριστεροί σχηματισμοί, ακόμα και αν δεν είναι ΚΚΕ, προσφέρουν συνολικές λύσεις και λειτουργούν συχνά πατερναλιστικά με την ιδέα οτι αυτοί ξέρουν καλύτερα το τι είναι καλό για τα άτομα. Εκεί κατ’εμέ είναι και που χάθηκε ο Αγιος Παντελεήμονας.
Χαρακτηριστικά παράδειγματα διεμβολισμού είναι ο μύθος των εβραίων στους Δίδυμους Πύργους που υπήρξε κοινό κτήμα σε ΝΔ και ΚΚΕ ή ότι κείμενα του Στάθη, που εντάσσεται στην σφαίρα της πατριωτικής αριστεράς, μοιάζουν με ορισμένα θέματα σαν κείμενα που δημοσιεύονται εντός της ιδεολογικής σφαίρας του ΛάΟΣ.
*βγήκε λίγο σεντόνι για σχόλιο, όμως με βοήθησε να σκεφθώ όμως και επιφυλάσσομαι.
Capybara
24 Μαΐου, 2011 10:43 πμ
Συμφωνώ σε γενικές γραμμές και πιστεύω ότι η βάση του προβλήματος είναι πως ο ρατσιστικός λόγος είναι ο «μέινστριμ» λόγος στην Ελλάδα, τόσο στα ΜΜΕ, όσο και θεσμικά (δε χρειάζεται να θυμίσω δηλώσεις υπουργών κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των τριακοσίων μεταναστών), σε τέτοιο βαθμό που τα ρατσιστικά στερεότυπα έχουν μεγαλύτερη ή μικρότερη διείσδυση σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα και όχι μόνο στα ακροδεξιά ακροατήρια, όπου και ανήκουν.
Πολλές φορές, σε «προοδευτικούς χώρους», τα στερεότυπα και οι συλλογικές ταμπέλες κρύβονται πίσω από προοδευτική επιχειρηματολογία (αντι-ιμπεριαλισμός, γυναικεία δικαιώματα, αντίθεση στη θρησκεία), καθώς ο ακραιφνής ρατσισμός είναι ακόμη, ευτυχώς, ενοχοποιημένος.
π.χ. Μεγάλο κομμάτι της βάσης της αριστεράς, αρνούταν να κατανοήσει το αντισημιτικό παραλήρημα του Μίκη Θεοδωράκη ως τέτοιο (θεωρώντας ότι κάνει απλώς κριτική στο Ισραήλ), ίσως επειδή δεν μπήκε καν στον κόπο να διαβάσει τι είπε στ’ αλήθεια (και προτίμησε να του το πει ο Στάθης).
Ή επίσης, πολλά ισλαμοφοβικά στερεότυπα και ο αντίστοιχος στιγματισμός ολόκληρου του μουσουλμανικού πληθυσμού ως επικίνδυνου, αναπαράγονται και εντός της αριστεράς, χωρίς συνείδηση ότι είναι τέτοια, κρυπτόμενα πίσω από μια ανιστορική αντίθεση στη θρησκεία.
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 11:43 μμ
Οι επιθανάτιοι σπασμοί του συστήματος τους, η σαπίλα και η παρακμή τους είναι αναπόφευκτο να απαντηθούν από ένα μαζικό κίνημα. Ποιο θα είναι το χρώμα του; Μαύρο ή Κόκκινο;
——————————————————————————————————————
Θέλει και ρώτημα? Μαυροκόκκινο, η έστω Κοκκινόμαυρο! Αγαπητή Jaquou 😉
oldboy9
23 Μαΐου, 2011 11:58 μμ
Μιας και υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι εκπαιδευτικοί εδώ 😉 λέω ν’ ανεβάσω την προτροπή του Ραφαηλίδη στους original δασκάλους! Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου του: «ΙΣΤΟΡΙΑ (κωμικοτραγική) ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ 1830-1974″
______________________________________________________________
Οι λαοί δεν έχουν μόνο ήρωες, έχουν και καθάρματα. Στην ιστορία ενός τόπου δεν ανήκουν μόνο οι ήρωες, ανήκουν και τα καθάρματα, που κι αυτά γράφον ιστορία. (με θύματα, πάντα τους λαούς!) Εν πάση περίπτωση, η ιστορία ενός τόπου δεν είναι μόνο μια σειρά από θετικά γεγονότα. Άλλωστε, σε μια διαλεκτική αντίληψη των πραγμάτων, αν δεν υπήρχε άρνηση δεν θα υπήρχε ούτε κατάφαση.
Τούτη η συνοπτική ιστορία της Ελλάδας από το 1830 μέχρι το 1974, που γράφηκε για να είναι κατ’ αρχήν ένα ευχάριστο ανάγνωσμα, επιμένει περισσότερο στα αρνητικά παρά στα θετικά γεγονότα της ιστορία μας. Δίνει δηλαδή μεγαλύτερη σημασία στους προδότες, τους δοσίλογους όλων των περιόδων, και τους πατριδοκάπηλους που δεν έλειψαν ποτέ, (δόξα ο θεός!) παρά σ’ αυτούς που νοιάστηκαν ειλικρινά για τούτο τον δύσμοιρο τόπο, που συνεχίζει να υποφέρει από έλλειψη ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑΣ.
Οι ρήτορες των δύο εθνικών επετείων, που είναι δύο ίσως γιατί μια δε φτάνει για να καταλάβουμε πως είμαστε Έλληνες, δε θα βρουν τίποτα χρήσιμο γι’ αυτούς σε τούτο το βιβλίο. Οι δάσκαλοι όμως θα μπορούσαν κάλλιστα να το χρησιμοποιήσουν σα βοήθημα αλλά και σα συμπλήρωμα στις επισήμως λογοκριμένες σχολικές ιστορίες, που στοχεύουν μάλλον στην αποβλάκωση, παρά στην εγρήγορση των Ελληνοπαίδων, που όντως βουτηγμένα από τρυφερής ηλικίας στο θεσμοθετημένο ιστορικό ψέμα θα ήταν παράλογο να περιμένει κανείς να γίνουν κάποτε υπεύθυνοι και έντιμοι πολίτες ενός κράτους γεμάτου απατεώνες.
Αυτό το βιβλίο αγαπάει την Ελλάδα. Και γι’ αυτό δεν την κολακεύει. Λέει τα σύκα, σύκα και τους προδότες, προδότες και όχι εθνικούς ήρωες. Θα μπορούσε να έχει τίτλο «Αρνητική Ιστορία της Νέας Ελλάδας», αν η άρνηση δεν ήταν αναγκαία για την κατάφαση. Συνεπώς, αυτό το βιβλίο στοχεύει την κατάφαση μέσα από την άρνηση, κατά την προτροπή του Τέοντορ Αντόρνο…
alexandros
24 Μαΐου, 2011 1:52 μμ
Τρεχάτε χωριανοί ο ρατσισμός κάνει επίθεση. Ε μετά από 35 χρόνια αριστερής κατήχησης και αφού το κράτος έχει καταστραφεί καιρός ήταν τα παιδιά να καταλάβουν τι είναι καλό για τα ίδια και την πατρίδα τους
μανικακος
24 Μαΐου, 2011 2:00 μμ
αριστερότατης…
τωρα τελευταια βεβαια το γυρισε το κράτος στην αντιεξουσια αλλα δε βαριέσαι….
DrAluca
24 Μαΐου, 2011 2:01 μμ
Παρακαλω???????
Χαμογελατε…
Γαλαξιάρχης (ex Zaphod)
24 Μαΐου, 2011 6:53 μμ
…τη θρησκεία και την οικογένειά τους.
Να τα λέμε όλα Αλέξανδρε. 😉
parameterλ
24 Μαΐου, 2011 8:30 μμ
Μιας και οι παρατηρήσεις του κειμένου αφορούν τα πιτσιρίκια ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Οι καθηγητές, οι πιτσιρικάδες, το γνωστικό αντικείμενο- την οικογένεια θα την πιάσω μετά- που διδάσκεται αποτελούν την πρωτογενή μαγιά για τη ΣΥΝ-διαμόρφωση χαρακτήρων ΣΤΟ σχολείο. Και τα τρία μέρη απαρτίζουν μια δυναμική διαδικασία (προσοχή στον όρο) που ΣΥΝ- βάλλει στην ανάδειξη συμπεριφορών και προσωπικοτήτων. Επειδή και πολλοί καθηγητές τυγχάνει να είναι χάνοι και αντι-παιδαγωγοί, αυτή η δυναμική διαδικασία παύει να υπάρχει, και αυτομάτως λαμβάνεται ως στατική, επομένως γίνεται και εύκολος στόχος αμφισβήτησης από μέρους των παιδιών. Οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν φέρ΄ειπείν στο δείνα ερώτημα για το μάθημα είτε δεν δίνονται, λόγω ασχετοσύνης (γιατί διδάσκονται και αντικείμενα από άσχετες ειδικότητες) είτε «βαριέμαι να ασχολούμαι με το μαλακισμένο», δεν αποκλείω την πιθανότητα να υπάρχει και πάστα καθηγητών, μεγαλύτερων ηλικιών, τελείως άσχετων με το αντικείμενό τους. Συνέπεια είναι να αμφισβητείται η εγκυρότητα και το επίκαιρο του μαθήματος, άρα και της γνώσης και της επιστημονικής μεθόδου.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να μιλάμε για έξαρση από φασιστάκια στο σχολικό περιβάλλον, μάλλον πρόκειται για λάθος πρότυπα που γίνονται ανεκτά από το σύλλογο διδασκόντων, πχ το πρότυπο του νταή, του αρχηγού, του ξερόλα, του γηπεδικού συνθηματία (συγγνώμη για τον αδόκιμο όρο). Όταν καθηγητές και παιδαγωγοί φώναζαν για την εγκληματικότητα των νέων στα σχολεία, οι αρμόδιοι φορείς με τη στάση τους υπέθαλπαν τη διαιώνιση του φαινομένου, φαινόμενο που σε συνδυασμό με την απόλυτη απαξίωση (γιατί τα πιτσιρίκια αντιλαμβάνονται με απόλυτο τρόπο, θυμηθείτε λίγο) για κάθε θεσμό τελικά μάλλον δικαιώνει εν μέρει τον φίλο στο άρθρο του, αλλά πάλι μου φαίνεται πολύ δύσκολο να καταλήξει μεγάλο μέρος αυτών των παιδιών στην ακροδεξιά. Εξάλλου, ασχολήθηκε και προβληματίστηκε και η τατιάνα με το κοινό της πάνω στο θέμα.
Ο ρόλος της οικογένειας. Ασφαλώς και τα πρώτα ερεθίσματα και η αποτύπωση προτύπων γίνεται εντός οικογένειας. Οι πολιτικές καταβολές της οικογένειας, φυσικά και παίζουν ρόλο για έναν νέο/-α, μόνο τα ποσοστά αυτά της ακροδεξιάς καταβολής είναι ακόμα και σήμερα μηδαμινά. Τι φταίει, λοιπόν; Γιατί μην μου πει κανείς ότι η λέξη φασίστας κάνει ένα νέο παιδί να αισθάνεται περήφανο, το αντίθετο, εδώ, αποκαλείς έναν μεγαλύτερο φασίστα, και το πρώτο που κάνει είναι να το αρνείται. Αυτή η ελληνική κοινωνία, ναι έχει στραβά, ναι έχει και στερεότυπα και προκαταλήψεις, έχει όμως και όρια στις ταμπέλες, και νομίζω ότι η ιστορία της κοινωνίας μας δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Για τη θλιβερή μειοψηφία, γιατί υπάρχει κι αυτή, μόνο ένα, τον φόβο και τη γκρίνια της μάνας σας νά΄χετε (αντιπαιδαγωγικό φάουλ, ξέρω). Δεν πιστεύω ότι ο σημαντικότατος ρόλος της οικογένειας θέλει περισσότερη ανάλυση, το θεωρώ δεδομένο.
Για αυτόν τον λόγο, όταν ακούτε πιτσιρίκι να σας λέει «μια χούντα θα μας σώσει», συμπληρώστε «και έναν λοχία να μας διατάζει».
υγ: απ΄τα καλύτερα άρθρα προβληματισμού, κι απ΄τις καλύτερες συζητήσεις.
Δημήτριος
26 Μαΐου, 2011 5:45 πμ
Ουδόλως αρμοζουν αυτα τα καμωματα σε οσους θελουν να ειναι σωστοι Χριστιανοι!
Έφη
26 Μαΐου, 2011 5:18 μμ
Φασισμός..Ο φόβος του ποτέ δεν έπαψε να μας απειλεί. Δεν έχω προσωπική εμπειρία από χώρους εκπαίδευσης αλλά ως πολίτης με κάποια μόρφωση, που ενημερώνεται και αφουγκράζεται τις κοινωνικές εξελίξεις και τον παλμό της χώρας αυτής, θα συμφωνήσω πως έχει δημιουργηθεί αρκετά πρόσφορο έδαφος στην Ελλάδα για την ανάπτυξη και την υιοθέτηση από μεγάλο μέρος του πλυθησμού φασιστικών ιδεολογιών. Κρίση, ανεργία, φτώχεια, ανισότητα, ασταθείς πολιτικά σχηματισμοί, παιδεία που έχει υποβιβαστεί στη διδασκαλία της «εξεταστέας ύλης», υποβάθμιση -κατάρρευση της θρησκείας, μια γενικευμένη «αναρχία» με την έννοια ότι πολλές φορές νιώθεις ότι ο «καθένας κάνει ότι θέλει» και δεν υπάρχει κάποιος να το συμμαζέψει όλο αυτό, η πραγματικά υπερβολική συσσώρευση μεταναστών σε όλη την Ελλάδα και κυρίως στην Αθήνα την τελευταία δεκαετία και η «γκετοποίησή» τους, όλοι οι παραπάνω παράγοντες έχουν δημιουργήσει ένα καθεστώς φόβου το οποίο ο φασισμός εκμεταλλεύεται και αξιώνει πως μπορεί να δώσει λύσεις. Εϊναι λυπηρό να βρίσκει έδαφος στα παιδιά και τους νέους αυτή η ιδεολογία αλλά δυστυχώς από τη στιγμή που δεν υπάρχουν ισχυρά αντίβαρα δεν είναι και να απορούμε που συμβαίνει αυτό..Θα ήθελα να προτείνω την ταινία «Swing Kids» που εκτυλίσσεται στη Γερμανία λίγο πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. (http://www.imdb.com/title/tt0108265/) και να πω ενα μπράβο για το άρθρο.
chgiorgos
9 Αυγούστου, 2011 9:15 πμ
Λοιπόν νομίζω ότι κάνετε, αρθρογράφος και σχολιαστές ότι και η εξουσία. Όπως αυτή διασπείρει βιομηχανικά απόβλητα και χρέη στους πολλούς, κι ύστερα έρχετε σαν σωτήρας, έτσι κι εσείς βαλθήκατε να σώσετε τη νεολαία από μια στροφή σ’ ένα εύκολο ιδεολογικά χώρο (άλλοι φταίνε), που όμως δημιουργήσαμε τα προηγούμενα χρόνια όλοι μας. Ας οργανωθούμε πρώτα εμείς οι μεγάλοι, σηματοδοτώντας την αλήθεια, ας ανοίξουμε τα παράθυρα της γνώσης διάπλατα, να φωτιστεί το παν, κι αν η νεολαία δεν ακολουθήσει, τότε θα υπάρχει πρόβλημα. Αλλά θα ακολουθήσει! Το να μάθουμε στα παιδιά την ευθύνη και τα όρια δεν είναι θέμα διδασκαλίας σχολικής αίθουσας. Είναι θέμα καθημερινής πράξης. Εκτός αν τα σχολεία δημιουργήθηκαν για εμποδίζουν τους νέους να βλέπουν «έξω».
Iωάννης
2 Μαΐου, 2012 10:28 μμ
Ερώτηση: τι ακριβώς εννοείτε με τον όρο «Ναζισμό» εδώ μέσα; Εγώ ως κοινωνιολόγος γνωρίζω ότι ο Ναζισμός αποτέλεσε ένα ιστορικό και κοινωνικό φαινόμενο ακραίας έκφρασης του γερμανικού εθνικισμού, το οποίο έλαβε χώρα σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο άπαξ διά παντός και πέθανε οριστικά με την ιστορική του μορφή το 1945. Για να καταλάβω λέτε ότι οι Έλληνες μαθητές είναι ναζί επειδή κάποιοι θερμόαιμοι από αυτούς έπαιξαν μπουνιές με μετανάστες; Είστε σοβαροί; αυτήν την βία εντοπίσατε μόνο σε αυτήν την κοινωνία; ή λέτε ναζί όποιον έχει πατριωτική συνείδηση ή ιδεολογία; οι άλλες ιδεολογίες είναι μιά χαρά λοιπόν και ας απαιτούν και λίγο βία έτσι; αν βαράω για την αταξική κοινωνία είμαι καλός; ε; αμα βάζω βόμβες για την αναρχία είμαι καλός ε; άμα σπάω το πανεπιστήμιο και κλέβω είμαι καλός ε; άν είμαι οπαδός του πολ ποτ, του μαο, του σταλιν και του τσαουσέσκου είμαι καλός ε; τι ακριβώς λέτε τέλος πάντων γαμώ την υποκρισία μου γαμώ;
Γέροντας Spin
3 Μαΐου, 2012 11:10 πμ
Γιατί τι έχει ο Πολ Ποτ? Κατά τα άλλα εγώ προσωπικά γουστάρω εθνικοσοσιαλισμό γιατί είναι η καλύτερη μίξη πατρίδας και σοσιαλισμού που είναι οι 2 μεγάλες μου αγάπες.
Ιωάννης
3 Μαΐου, 2012 3:09 μμ
Τίποτα δεν έχει ο πολ ποτ. Άλλαξε τον τόπο, κολλεκτιβοποίησε την αγροτική παραγωγή, κοινωνικοποίησε τα μέσα παραγωγής, κατήργησε το χρήμα και όλα αυτά μόνο με δύο εκατομμύρια νεκρούς «καπιταλιστές» και «φασίστες»!! αναμεσά τους και γυναίκες παιδιά και ηλικιωμένοι!!!!
giorgalis
3 Μαΐου, 2012 3:13 μμ
Ακριβώς τα ίδια που θέλει να κάνει η ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη στην πατρίδα μας (αν το επιτρέψουμε φυσικά)
Γέροντας Spin
3 Μαΐου, 2012 3:14 μμ
εσυ δηλαδή είσαι χορτοφάγος? δεν σπας αυγά για να φτιάξεις ομελέτα? μας έφαγε ο πολιτισμός και η αστίλα μου φάινεται …κάτσε φάε την πασοκάρα τώρα πατριώτη!
ΙΩΑΝΝΗΣ
4 Μαΐου, 2012 10:59 πμ
Εγω προσωπικα θα σπασω κανα αυγό αν αυτό προσπαθησει πριν να σπασει εμενα. Aυτό ονομάζεται άμυνα.Το θέμα είναι να ερωτηθούμε γιατί ο άνθρωπος συνεχώς ψάχνει αφορμές με το πρόσχημα της ιδεολογίας και του «αγώνα» για μία «ιδανική» κοινωνία, να σπάει αυγά και μετά να διαχωρίζει την θέση του μεροληπτικά υπέρ της δικής του ομελέτας λέγοντας πως η δικιά μας ομελέτα άξιζε τον κόπο για το σπάσιμο ενώ η δική σας όχι γιατί είστε «ναζί».. ή καταδικάζεις γενικά το σπάσιμο, ή το βουλώνεις παραδεχόμενος ότι σου αρέσει μόνο το δικό σου σπάσιμο.. (δεν απευθύνομαι σε σένα προσωπικά spin γενικά μιλάω για τον συντάκτη του άρθρου και τους κατηγόρους του «Ναζισμού»)
DrAluca
4 Μαΐου, 2012 1:33 μμ
Ας καταδικασουμε λοιπον την βια απο οπου και αν προερχεται….
Μετα να κανουμε και προσευχη μηπως και αλλαξει ο κοσμος…
Οταν η βια (ως αντικειμενο συζητησης και μελετης) ξεφυγει απο το «καθε βια ειναι ιδια» παιζει να κανουμε και σοβαρη συζητηση…..
μεχρι τοτε θα μιλαμε για αυγα και ομελετες…..
Φιλικα.
Χαμογελατε…
simon1roi
4 Μαΐου, 2012 1:43 μμ
«Εγω προσωπικα θα σπασω κανα αυγό…».
Πότε και υπό ποιές προϋποθέσεις θα έσπαγες αυγό; Και κυρίως ΓΙΑΤΙ;
Γέροντας Spin
4 Μαΐου, 2012 2:28 μμ
Το να σπας κάποιον στο ξύλο επειδή είναι φτωχός και φοβάσαι μήπως σε κολλήσει φτώχια είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο. Από κει και πέρα είναι θέμα προσωπικής επιλογής το πως θα χαρακτηρίσεις αυτήν τη βία.
Iωάννης
5 Μαΐου, 2012 1:49 πμ
simon, κατά την γνώμη μου, μπορεί να δικαιολογηθεί μόνο η βία που ασκείται σε περίπτωση άμυνας, όταν δηλαδή κινδυνεύω από άμεση και απρόκλητη επίθεση εγώ ή κάποιος οικείος μου. Κάθε πολιτική-ιδεολογική βία ή απρόκλητη και άδικη κρατική βία στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι φασισμός έτσι όπως τον ορίζω εγώ, και όχι μόνο η περίπτωση των μαθητών που πλακώθηκαν με μετανάστες, ή έχουν κάποια ιδεολογία όπως λέει το άρθρο. Είτε χτυπάω ή σκοτώνω για τον εθνικισμό, είτε χτυπάω ή σκοτώνω για τον αναρχισμό, τον κομμουνισμό, τον εθνικοσοσιαλισμό τον μηδενισμό είτε για οποιοδήποτε ισμο, πάντα μα πάντα κατά σύμφωνα με τα δικά μου πιστεύω, είμαι ένας ΦΑΣΙΣΤΑΣ και τίποτε άλλο. Ένα βίαιο ον που προσπαθεί να επιβάλει το δικό του δίκαιο με κάθε τρόπο, καλύπτωντας την απλά βίαιη φύση του πίσω από κάποια ιδεολογία. Πίσω από κάποια ψευδή συνείδηση ή ουτοπία την οποία ονειρεύεται να εγκαθιδρύσει εκεί όπου συνήθως οι περισσότεροι απλά δεν γουστάρουν και το μόνο που θέλουν είναι να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα την μία και μοναδική ζωή τους.. Άρα ξανα ρωτάω, που βρίσκεται ο ναζισμός σήμερα πραγματικά; μόνο στην εθνικιστική ιδεολογία παραπλανημένων μαθητών; εκτός αν φοβόμαστε μήπως αυτά τα παιδια εξελιχθούν σε χιμλερ και SS ψήνοντας σε φούρνους μετανάστες, οπότε μάλλον θα πρέπει να τους εκτελέσουμε..