David Graeber – Κινημα,Βια,Τεχνη και Επανασταση

Εδω και αρκετο καιρο κυκλοφορησε απο τις εκδοσεις Στασει Εκπιπτοντες το βιβλιο του ανθρωπολογου και αναρχικου David Graeber. O Graeber,  που εκδιωχθηκε για τη πολιτικη του δραση απο το Πανεπιστημιο του Yale θεωρηται απο τους πιο σημαντικους ανθρωπολογους στο κοσμο με ιδιαιτερα σημαντικη πρωτογενη ερευνα σε φυλες της Μαγαδασκαρης. Αυτο ειναι το δευτερο βιβλιο του που κυκλοφορουν οι πολυ καλες εκδοσεις Στασει Εκπιπτοντες ενω το πρωτο ηταν το «Αποσπασματα Μια Αναρχικης Ανθρωπολογιας».  Μιας και δεν θα ηθελα να αναλυσω προσωπικα το εργο και τη γραφη του Graeber για λογους που εχουν να κανουν με μια προσωπικη αισθηση ημιμαθειας για καποια απο τα θεματα που πραγματευεται, προτιμησα να διαλεξω και να παραθεσω μερικα αποσπασματα ως τροφη για σκεψη αλλα και παροτρυνση σε οποιον ενδιαφερεται να αποκτησει το βιβλιο. Να σημειωσω καπου εδω οτι μαλλον(απο οτι ακουγεται) θα εχουμε την τυχη να γνωρισουμε απο κοντα αυτον και τις ιδεες του στο δευτερο Β-Fest της εφημεριδας Βαβυλωνια που ηδη απο περισυ εχει βαλει πολυ ψηλα το πηχυ(Howard Zinn, Michael Albert, Vadana Shiva , Biffo και αλλοι).

Αυτα απο εμενα.. γραφω απο υπολογιστη χωρις ορθογραφο οποτε συγνωμη για τα οποια ορθογραφικα προφανως ειναι δικα μου και οχι της εκδοσης(duhhh!!!).

Απο το κεφαλαιο με τιτλο «Η Επανασταση αντεστραμενη»…

«Οταν ζητειται απο καποιον να ειναι «ρεαλιστης» τοτε η πραγματικοτητα εκεινη την οποια καλειται να αναγνωρισει δεν εχει να κανει με τα φυσικα, υλικα στοιχεια ουτε εχει να κανει με καποια υποτιθεμενη δυσαρεστη αληθεια σχετικη με τη φυση του ανθρωπου.Συνηθως αποτελει αναγνωριση των αποτελεσματων της συστηματικης απειλης της βιας. Αυτο περναει και στη γλωσσα μας. Για ποιο λογο, για παραδειγμα, ενα κτιριο αναφερεται ως «¨ακινητη ιδιοκτησια»{real estate}; Η λεξη «real» κατα τη τρεχουσα χρηση προερχεται απο τη λατινικη λεξη res δηλαδη»πραγμα»: προερχεται απο το Ισπανικο «real» που σημαινει «βασιλικο», «αυτο που ανηκει στο βασιλια». Καθε εκταση που αποτελει τμημα μιας ευρητερης ζωνης κυριαρχιας εν τελει ανηκει στον κυριαρχο. νομικα, αυτο εξαλοόυθει να ισχυει. Γα αυτο το λογο το κρατος εχει το δικαιωμα να επιβαλει τους κανονες του. Η κυριαρχια ομως τελικα, καταληγει να σημαινει το μονωπολειο αυτου που κατ’ ευφημισμο αναφερεται ως «δυναμη» – δηλαδη τη βια. Οπως θαυμασια εχει δειξει ο Giorgio Agamben, απο την πλευρα της κυριαρχης εξουσιας κατι ειναι ζωντανο μονο οταν αυτη μπορει να το σκοτωσει, ετσι και η ιδιοκτησια ειναι «πραγματικη» {real}  επειδη το κρατος μπορει να την καταλαβει η να την καταστρεψει. Παρομειως, οταν καποιος παιρνει μια «ρεαλιστικη» θεση σε ζητηματα Διεθνων Σχεσεων, σημαινει οτι τα κρατη θα χρησιμοποιησουν οποιαδηποτε ικανοτητα διαθετουν, συμπεριλαμβανομενης της δυναμης των οπλων, προκειμενου να διεκδικησουν τα συμφεροντα τους. Ποια «πραγματικοτητα» αναγνωριζει κανεις; Σιγουρα οχι την υλικη. Η ιδεα οτι τα εθνη ειναι οντοτητες, οπως και οι ανθρωποι, με στοχους και συμφεροντα, ειναι μια τελειως μεταφυσικη ιδεα. Ο βασιλιας της Γαλλιας εχει συμφεροντα. Η «Γαλλια» δεν εχει. Αυτο που το κανει να φαινεται «ρεαλιστικο» ειναι πολυ απλα το οτι εκεινοι που ελεγχουν τα εθνη-κρατη εχουν τη δυναμη να συγκεντρωνουν στρατους, να εξαπολυουν επιθεσεις να βομβαρδιζουν πολεις και να απειλουν, με αλλα λογια, με τη χρηση οργανωμενης βιας στο ονομα αυτου που αποκαλουν «εθνικο συμφερον»¨τουςκαι οτι θα ηταν ανοητο να αγνοησει κανεις αυτη τη δυνατοτητα. Τα εθνικα συμφεροντα ειναι πραγματικα επειδη   μπορουν να σε σκοτωσουν.»

 

Μια συνοψη των προτασεων απο το κεφαλαιο «Ο στρατος των αλτρουιστων – Για το αλλοτριωμενο δικαιωμα να κανεις το καλο»

 

Προταση 1η.

Ουτε ο εγωισμος ουτε ο αλτρουισμος ειναι φυσικιες παρορμησεις. Ουσιαστικα εμφανιζονται ο ενας σε σχεση με τον αλλο και δεν μπορουν να κατανοηθουν χωρις την αγορα.

Προταση 2η.

Η πολιτικη Δεξια παντοτε προσπαθει να ενσωματωσει αυτη τη διαιρεση ωστε να ισχυριζεται οτι ειναι ο πρωταθλητης του εγωισμου και του αλτρουισμου ταυτοχρονα. Η Αριστερα προσπαθει να την εξαλειψει.

Προταση 3η.

Το πραγματικο προβλημα της Αμερικανικης Αριστερας ειναι οτι ενω προσπαθει με διαφορους τροπους να ξεριζωσει τη διαφορα μεταξη του εγωισμου και του αλτρουισμου, το κανει κυριως για τα δικα της παιδια. Αυτο επετρεψε στη Δεξια, παραδοξως, να παρουσιαζει τον εαυτο της ως υπερμαχο της εργατικης ταξης.

 

Και για το τελος απο το κεφαλαιο «Ελπιδα για το μελλον»

«Μπορει να αναφερθει σε αυτο το σημειο η υποσχεση που μας εδωσε το Κρατος. Οτι αν εγκαταλειψουμε καθε δικαιωμα συλλογικης διαχειρησης των υποθεσεων μας, θα εχουμε εξασφαλισμενα τα βασικα που χρειαζομαστε για να ζησουμε.Η για την υποσχεση που μας προσεφερε ο καπιταλισμος – οτι θα μπορουσαμε να ζησουμε σαν βασιλαδες αν ημασταν διατεθειμενοι να αγοραζουμε απο το στοκ της συλλογικης μας υποτελειας. Ολα αυτα καταρρεουν. Αυτο που μενει, ειναι οτι ειμαστε ικανοι να δινουμε υποσχεσεις μεταξυ μας. Αμεσα. Χωρις τη μεσολαβηση των οικονομικων και πολιτικων γραφειοκρατιων. Η επανασταση ξεκινα ρωτωντας: τι ειδους υποσχεσεις κανουν οι ελευθεροι ανθρωποι  μεταξυ τους, και πως κανοντας τες, ξεκιναμε να φτιαχνουμε ενα καινουργιο κοσμο;

 

Καλη αναγνωση,

rising galaxy.

short link:  http://wp.me/pPn6Y-tj

 

Ετικέτα: David Graeber, Βιβλίο

Posted in: Κόσμος, Κινήματα-Ακτιβισμός, Πολιτισμος, Πολιτική