Κόκκινη Βροχή (Πυρπολητής Συνείδησης), Παρουσίαση-Συνέντευξη

Πριν λίγους μήνες, έγινε μία εκδήλωση για την παιδεία στο Γαλάτσι στα πλαίσια μίας συνέλευσης πλατείας. Ειπώθηκαν κάποια πράγματα, όπως είναι αναμενόμενο σε τέτοιου είδους συζητήσεις-εκδηλώσεις και  υπήρξε και  η μουσική συμβολή κάποιων νεανικών συγκροτημάτων της περιοχής.

Με αφορμή την εκδήλωση, γνώρισα κάποια παιδιά, μαθητές της περιοχής, που σύχναζαν στο πάρκο όπου γινόταν η συνέλευση εκείνη την εποχή, γνωστοί στο χώρο του hip-hop με το όνομα Κόκκινη Βροχή.  Προς μεγάλη μας χαρά, δέχτηκαν να μοιραστούν τις δικές τους σκέψεις μέσα από τη μουσική τους, αν και σε δύσκολες συνθήκες… όπως και πολλά άλλα παιδιά, που έπαιξαν διαφορετικά είδη.

Μέσα από τις ρίμες των παιδιών, αλλά και την καλή διάθεσή τους να μοιραστούν  τις σκέψεις τους μέσω της μουσικής τους στην εκδήλωση, αισθάνθηκα ότι ειπώθηκαν όλα όσα δε θα μπορούσαν ποτέ να ειπωθούν σε ένα ψυχρό συχνά πάνελ μιας τέτοιας συζήτησης για την παιδεία. Ανησυχίες, συναισθήματα, αδιέξοδα, η οπτική τους για τον κόσμο και την κατάσταση που ζούμε… Ακολουθεί μία μικρή συζήτηση, καθώς και δείγμα της δουλειάς των παιδιών. Για το συγκρότημα Κόκκινη Βροχή (Πυρπολητής Συνείδησης & Χαμένος Κάτοικος) αλλά και για τον ίδιο, συζητάμε με τον Πυρπολητή Συνείδησης.

Α: Θα ξεκινήσω με τις συνηθισμένες ερωτήσεις. Πώς ασχολήθηκες με την hip hop μουσική και ποιες είναι οι επιρροές σου;

Π.Σ.: Καλησπέρα. Πρώτα απ’όλα σ’ευχαριστώ πολύ που μου δίνεις αυτό το βήμα, ώστε να πω πέντε πράγματα και να εκφράσω διάφορες απόψεις μου. Η ενασχόλησή μου με το hip-hop ήρθε πριν 4μιση-5 χρόνια, από τον ρόλο του ακροατή, όταν έκανα πολύ στενή παρέα με ένα παιδί, ο οποίος ήταν πολύ καλός μου φίλος εκείνη τη περίοδο. Έτυχε λοιπόν μια μέρα, καθώς ήμασταν μαζί και μιλούσαμε, να ακούσω ένα hip-hop ελληνικό κομμάτι που έπαιζε εκείνη τη στιγμή από το κινητό του. Το συγκεκριμένο παιδί, επηρεασμένο από διάφορες συναναστροφές την περίοδο εκείνη, είχε αρχίσει να ακούει hip-hop. Έτσι λοιπόν, μιας και κάναμε πολλή παρέα και μου άρεσε ιδιαίτερα αυτό που άκουσα, ξεκίνησα κι εγώ λοιπόν να ακούω τη μουσική αυτή και να μυούμαι σιγά-σιγά σε αυτό το είδος. Τα πρώτα μου ακούσματα, και συνεπώς οι μετέπειτα επιρρόες μου, ήταν αμιγώς από ελληνικά groups, κυρίως κλασσικά, τα οποία πρωταγωνίστησαν και διέπρεψαν τη δεκαετία του 90, όπου εκείνη την εποχή το hip-hop ήταν κάτι εξαιρετικά πρωτόγνωρο και »ξένο» προς την ελληνική κοινωνία και καθημερινότητα. Μερικά groups εξ’αυτών, ήταν οι FF.C, οι TXC, οι Active Member,αλλά και μεταγενέστερα συγκροτήματα, όπως οι Στίχοιμα. Ωστόσο, η απόφαση μου να ασχοληθώ ενεργά με αυτή τη μουσική, ήρθε 2 χρόνια αργότερα, όταν ξεκίνησα να γράφω τους πρώτους δικούς μου στίχους. Βέβαια, παλιότερα είχα γράψει μερικά ανούσια και ασυνάρτητα στιχάκια, δίχως ιδαίτερο νόημα όμως, στα πλαίσια του ενθουσιασμού και του χαβαλέ, παρέα με τον φίλο ο οποίος με μύησε. Οπότε, το θέμα το πήρα πιο σοβαρά και »ζεστά», κάπου το 2009.

Πυρπολητής Συνείδησης

Α: Πώς γνωριστήκατε; Ποιο είναι το κοινό στοιχείο που σας ένωσε ως συγκρότημα εκτός από μεμονωμένες εκφράσεις;

Π.Σ.: Με τον Χαμένο Κάτοικο, γνωρίστηκα πριν από ένα χρόνο περίπου, μέσα από ένα hip-hop forum.Έψαχνε παρέα για να πάει σε ένα live, και μου απηύθυνε τον λόγο. Ωστόσο, η πρώτη μας συνάντηση έγινε μετά από ένα 2μηνο περίπου,στο Γαλάτσι, όπου είχαμε κανονίσει να βγούμε.  Μιλήσαμε, αράξαμε, ανταλλάξαμε κάποιες απόψεις και διέκρινα αρκετά κοινά σημεία και ενδιαφέροντα. Λίγο αργότερα,είπαμε να κάνουμε μαζί ένα κομμάτι, το οποίο παρεπιπτόντως ήταν και το πρώτο δικό μου ηχογραφημένο, κι έτσι λοιπόν αρχίσαμε σιγά σιγά να κάνουμε πολλή παρέα, να βγαίνουμε συχνά και να μπαίνει σταδιακά η ιδέα για δημιουργία ενός group που θα αποτελείται από εμάς τους δύο. Αρχικά,ήμουν αρνητικός στη δημιουργία group, καθώς είχα διάφορες αρνητικές εμπειρίες στο παρελθόν όσον αφορά τα συγκροτήματα, αλλά μιας και πλέον ήμασταν σαν κολλητοί, αποφασίσαμε να ενωθούμε.Το κοινό στοιχείο, που μας ένωσε και μας έκανε group, ήταν η κοινή προσέγγιση και αντίληψη για το hip-hop,για τον στίχο και γενικά για τη μουσική.

 

Α: Τι εκφράζουν για σας τα νικνέιμ σας και γιατί επιλέχθηκε το Κόκκινη Βροχή ως όνομα της «σύμπραξης»;

Π.Σ.: Πριν από 2 χρόνια,όταν άκουγα πολύ Low-Bap και ιδιαίτερα Βαβυλώνα, επηρεασμένος από το nickname ενός μέλους του εν λόγω συγκροτήματος, ο οποίος λεγόταν Πυροβάτης, αποφάσισα να αποκτήσω κι εγώ ένα παραπλήσιο nickname, μιας και το στοιχείο της »φωτιάς» μου άρεσε ανέκαθεν. Από εκεί πρέκυψε το »Πυρπολητής» λοιπόν, και λίγο αργότερα, ένας γνωστός, μου πρότεινε να »κολλήσω» δίπλα από το αρχικό nickname, το »Συνείδησης». Δεν σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για ‘μενα, ούτε έχει κάποιο συγκεκριμένο νόημα. Απλά μου ακούγεται εύηχο. Το »Χαμένος Κάτοικος», βγήκε επειδή έτσι ακριβώς αισθάνεται ο Doni. Χαμένος, μέσα σε μια απρόσωπη και »παγερή» πόλη. Επομένως σημαίνει πολλά γι’αυτόν το nickname του. Όσον αφορά τώρα το »Κόκκινη Βροχή»(Κ.Β), το όνομα του group μας, ήταν ιδέα του Χαμένου Κάτοικου. Ούτε αυτό σημαίνει κάτι ιδιαίτερο για’μας. Απλώς, χαρακτηρίζεται από μια ποιητικότητα η οποία υπάρχει έκδηλα μέσα στους στίχους των κομματιών μας και προσιδιάζει στην ιδιοσυγκρασία μας.

Χαμένος Κάτοικος, Πυρπολητής Συνείδησης, Jecal

Α: Στο live που σας είδα, υπήρξε λίγο απρόοπτα και τρίτη συμμετοχή… φαντάζομαι ότι το hip hop παρέχει και την ευκαιρία για ένα είδος επικοινωνίας και ανταλλαγής μεταξύ ανθρώπων εκτός από όλα τα άλλα; (σε μένα φαίνεται λίγο και σαν διάλογος κάποιες στιγμές)

Π.Σ.: Το τρίτο άτομο που συμμετείχε μαζί μας εκείνη την ημέρα, είναι ο Jecal (Δραπέτες) που είναι καλός μας φίλος και συνεργάτης. Φυσικά και πιστεύω ότι μέσω του hip-hop μπορούμε να αναπτύξουμε διαπροσωπικές σχέσεις και να επικοινωνήσουμε με τους άλλους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την μουσική, αλλά και γενικότερα με την τέχνη. Εκφράζεις όσα κουβαλάς μέσα στη ψυχή σου και στο μυαλό σου, περιμένοντας να ενστερνιστούν τις ιδέες σου και να κατανοήσουν τα συναισθήματα σου, οι ακροατές. Κάνεις αυτόν που σ’ακούει να μπει κι αυτός στη ψυχολογία σου, να νιώσει το πως αισθάνεσαι, να ασπαστεί και να καταλάβει το πως σκέφτεσαι, τις απόψεις σου, τα »πιστεύω» σου κτλπ. Αυτός είναι κι ο δικός μου προσωπικός στόχος άλλωστε. Να εκφράζομαι δηλαδή και να βρίσκω ανταπόκριση από το κοινό.

Α: Παρατηρώ ένα αρκετά «μελαγχολικό» background συχνά στα τραγούδια σας…(;)

Π.Σ. Εύλογη η απορία σου και λογικό να αναρωτιέσαι για κάτι τέτοιο.Όντως, είναι αρκετά έντονο το στοιχείο της μελαγχολίας στα κομμάτια μου, αλλά και στου Χαμένου Κάτοικου. Η εξήγηση είναι πάρα πολύ απλή. Στο χαρτί,γράφω αποκλειστικά όσα νιώθω και ανάλογα με τη ψυχολογική μου κατάσταση. Από προσωπικά προβλήματα μέχρι την γενικότερη απογοήτευση και δυσφορία μου απέναντι στην καθημερινότητα. Δεν είναι όλα ωραία άλλωστε στη ζωή, ούτε ζούμε σε έναν κόσμο ο οποιός είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.

Αντίθετα, δυστυχώς, τα δεινά και τα αρνητικά στη κοινωνία μας, είναι περισσότερα από τα θετικά και τα όμορφα. Φυσικά και δεν βάζω τον εαυτό μου στην ίδια θέση με αυτή ενός ανθρώπου ο οποίος είναι άστεγος, τοξικομανής, άπορος και δεν έχει να φάει μια μπουκιά ψωμί. Είμαι ένα παιδί 18 χρονών, μικρομεσαίας οικογένειας, έχοντας στη κατοχή μου όλα τα απαραίτητα αγαθά. Αλλά για σκεφτείτε λίγο όλοι… πόσο απάνθρωπο θα ήταν το να αδιαφορούμε για όλους αυτούς που ζούν υπό άθλιες συνθήκες, επειδή εμείς είμαστε οικονομικά εύρωστοι; Οι στίχοι μου είναι ανησυχίες που έχω, προβληματισμοί, συναισθήματα, απόψεις, ιδέες και γενικά πράγματα τα οποία είναι αποτέλεσμα των εναυσμάτων που μου δίνονται καθημερινά στον κόσμο που ζω.

Α: Έχω την εντύπωση ότι η μουσική σκηνή της hip hop είναι πιο δυνατή αυτή την περίοδο. Είναι όντως σωστή η αίσθησή μου;

Π.Σ.: Χαχαχα…Μπααα,δεν θα το ‘λεγα. Το hip-hop στην Ελλάδα ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του 90, από ανθρώπους οι οποίοι θεωρούνταν περιθωριακοί από την συντηρητική κοινωνία τότε και ήταν στιγματισμένοι. Ωστόσο, ήταν άνθρωποι οι οποίοι αγαπούσαν πραγματικά το είδος αυτό και το έκαναν αφιλοκερδώς. Απόδειξη αποτελεί, το ότι σε κορόιδευαν οι πάντες εκείνη την εποχή όταν μάθαιναν ότι είσαι »hip-hop-άς». Οπότε δεν είχαν λόγο να ασχολούνται με αυτή τη μουσική, αν δεν την αγαπούσαν στ’αλήθεια. Οι στίχοι τους ήταν αληθινοί και χαρακτηρίζονταν από ένα ανατρεπτικό-επαναστατικό πνεύμα, με κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα. Είχαν να προσφέρουν κάτι. Παρ’όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έχει συσσωρευθεί μια πληθώρα ατόμων τα οποία είναι συνηφασμένα και ταυτισμένα με την νοοτροπία της »καφρίλας» και του »χυμαριού» όπως συνηθίζω να λέω. Οι στίχοι τους, ανούσιοι ,δίχως νόημα, γελοίοι, γεμάτοι βωμολοχίες σεξιστικού περιεχομένου και το χειρότερο;;;Υπάρχουν άτομα κατάπτυστα, κατά τη γνώμη μου, τα οποία προωθούν άμεσα τη χρήση ναρκωτικών μέσω της μουσικής τους. Αυτό κι αν αποτελεί κατάντια…

Ειλικρινά,ντρέπομαι γι’αυτούς,διότι έτσι ρεζιλεύουν κι εμένα,λέγοντας πως κάνουν hip-hop κι έτσι μας παίρνει όλους η μπάλα. Αν και ευτυχώς,υπάρχουν και κάποιες, ελάχιστες, φωτεινές εξαιρέσεις. Τον σεβασμό μου σε αυτούς. Τώρα, όσον αφορά το κοινό ,δεν θα μπω στη διαδικασία να σχολιάσω και να πω κάτι, διότι θα ξημεροβραδιάσουμε. Αρκετή χολή έριξα…χαχα.

Α: Εκτός από μουσικός είσαι και μαθητής και ένα βήμα πριν την ενηλικίωση. Πώς βλέπεις τα πράγματα, ελπίδες ίσως και στόχοι για το μέλλον (προσωπικοί και καλλιτεχνικοί);

Π.Σ.: Όσο κι αν ακουστεί κλισέ και τετρημένη η απάντηση μου, μιας και ακούμε κατα κόρον τέτοιου είδους τοποθετήσεις από τα Μ.Μ.Ε τον τελευταίο καιρό, τα πράγματα οδεύουν από το κακό στο χειρότερο. Είμαστε ένα βήμα πριν την ενηλικίωση και τα πράγματα είναι τόσο δυσσοίωνα που δεν μας αφήνουν καν περιθώριο να ονειρευόμαστε. Ζούμε σε μια χώρα, δημοσιονομικά κατεστραμμένη, υποθηκευμένη και εξαρτημένη από άλλους οι οποίοι κινούν τα νήματα λόγω της οικονομικής τους δύναμης και των κεφαλαίων που κατέχουν, σε μια χώρα που πληρώνουμε τα »σπασμένα» ανθρώπων που κατασπατάλισαν τον δημόσιο πλούτο προς δικιά τους ωφέλεια, και σε μια χώρα η οποία δεν έχει μέλλον.Υπάρχει μια σοφή παροιμία…»Όπως έστρωσες,θα κοιμηθείς…». Αυτό ακριβώς ταιριάζει στη χώρα αυτή. Ωστόσο,δεν έχασαν την ευκαιρία να εκμεταλλευτούν την κατάσταση, οι γνωστοί επιτήδειοι, ώστε να επωφεληθούν από την άσχημη οικονομική θέση της Ελλάδας και των υπόλοιπων χωρών που ταλανίζονται, όντας θύματα της παγκόσμιας ύφεσης. (Τραπεζίτες, κεφαλαιούχοι, ισχυρές οικονομικά χώρες κλπ) Μπορεί να φαίνονται πολύ τραγικά τα πράγματα έτσι όπως τα λέω, αλλά δυστυχώς για μας, έτσι είναι.

Α: Υπάρχει χώρος έκφρασης και ευκαιρίες για να παρουσιάζετε συχνά  live τη μουσική σας; (Πού μπορεί να βρει κάποιος τη μουσική σας; Συλλογές ίσως;)

Π.Σ.: Χώροι για να εμφανιστούμε ζωντανά, είναι τα clubs-bars στα οποία διοργανώνονται συχνά lives, από εμάς, ή από άλλους οι οποίοι μας καλούν να παίξουμε σαν support, ή σε μαθητικά φεστιβάλ, ή σε κάποιες εκδηλώσεις-συγκεντρώσεις δήμων ή κινημάτων-οργανώσεων. (Δεν αναφέρομαι σε κόμματα. Μακρυά από μας αυτά.) Την μουσική μας, μπορεί να τη βρει κάποιος μέσω του διαδικτύου, στο you tube όπου είναι αναρτημένα μερικά κομμάτια, στο http://www.its-hiphop.com και στο http://www.hiphopmusical.eu. Πρόσφατα συμμετείχαμε αμφότεροι σε δύο ξεχωριστές συλλογές των συγκεκριμένων sites. Επισκεφτείτε τα όσοι θέλετε, θα βρείτε αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα, όσον αφορά την ελληνική hip-hop σκηνή και όχι μόνο.

 

Α: Θα ήθελες να επιλέξεις κάποιο στίχο που σε εκφράζει ιδιαίτερα; Κάτι σαν προσωπική υπογραφή ας πούμε;

Π.Σ.:

»Γι’αυτό δηλώνω άπιστος, είμαι νοήμων άνθρωπος

όσο παιδιά πεθαίνουν απ’τη πείνα θα ‘μαι άθεος

όσο πολέμοι γίνονται και χύνεται όλο αίμα

τον πόνο που αισθάνομαι, μόνο θα βγάζει η πένα…»

Α: Επόμενη εμφάνιση κάπου;

Π.Σ.: Επόμενη ζωντανή εμφάνιση, μαζί με τον Χαμένο Κάτοικο, ως Κόκκινη Βροχή, είναι στις 23 Δεκεμβρίου,στο Mods, στην Πάτρα. Εκεί, θα »ανοίξουμε» το live στο οποίο παίζει ο Άγνωστος Χειμώνας και ο Ταυτισμένος Λάθος.(Ψυχόδραμα 07). Ευχαριστώ και πάλι για την όμορφη συνέντευξη και για την ευκαιρία που μου έδωσες να εξωτερικεύσω πράγματα τα οποία σκέφτομαι και αισθάνομαι. Καλά να περνάς.

Κάποια δείγματα της μουσικής των παιδιών:

shortlink: http://wp.me/p1pa1c-eUI

Ετικέτα: Hip-Hop, Κόκκινη Βροχή, Πυρπολητής Συνείδησης, Χαμένος Κάτοικος

Posted in: Ελλάδα, Μουσική, Μουσική