Το κείμενο μου το έστειλε σύντροφος και το αναδημοσιεύω εδώ με την ελπίδα να ξεκινήσει μια συζήτηση για τα οργανωτικά θέματα του α/α χώρου. Υπάρχει και στο indymedia ΕΔΩ .
Το ξαναλέω, πως αν και φοβάμαι, ότι η όποια συζήτηση θα παρεκτραπεί (για μια ακόμα φορά) , σε μια σύγκρουση αναλύσεων και απόψεων περί «αριστερά» vs «αναρχία», το δημοσιεύω με την ελπίδα ότι η συζήτηση θα αφορά τα οργανωτικά ζητήματα του α/α χώρου, μιας και είναι προφανές ότι για τα υπόλοιπα οι απόψεις αριστερών και αναρχικών απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους. Προσωπικά ποσώς με ενδιαφέρουν και έχουν αναλυθεί από άπειρες οπτικές γωνίες το τελευταίο καιρό.
***
Ή με την εσωτερική καταστολή ή με την κοινωνική απελευθέρωση
Σχεδόν ένα μήνα είχα στο μυαλό μου να γράψω αυτό το κείμενο. Σχεδόν από την ημέρα που ΚΚΕ και υπόλοιποι διαδηλωτές συγκρούστηκαν άγρια στην απεργιακή διαδήλωση της 20ης Οκτώβρη. Ήθελα όμως να περάσει το τριήμερο του Πολυτεχνείου για να το κάνω, αφενώς διότι ενδεχόμενα δυσάρεστα γεγονότα μέσα στο ΕΜΠ θα άλλαζαν πολλά δεδομένα, αφετέρου για να μπορέσω να το κάνω ήσυχος, χωρίς να έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου το άγχος ότι τα όσα έγιναν στις 20 Οκτώβρη θα επαναληφθούν στο Πολυτεχνείο σε ασημάζευτο βαθμό. Τελικά, το τριήμερο πέρασε ανώδυνα και με μεγαλύτερη ηρεμία, είναι μάλλον η ώρα να μιλήσουμε για τις συγκρούσεις της 20ης Οκτώβρη.
Από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα έγιναν πολλά. Τόσα πολλά που θα έλεγε κανείς ότι το ξύλο στο Σύνταγμα μοιάζει πλέον ξεπερασμένο από τις ίδιες τις εξελίξεις. Ο πολιτικός φασισμός είναι πλέον και επίσημα πραγματικότητα και με διορισμένο πρωθυπουργο και ακροδεξιούς στα υπουργεία, η λέξη Χουντα μοιάζει σαν ακριβής περιγραφή της κατάστασης. Το πολιτικό σκηνικό είναι τέτοιο που θα έλεγε κανείς πως ένα ξύλο δρόμου με κύριους πρωταγωνιστές τους ΚΚΕδες και τους Αναρχικούς είναι ελάχιστης σημασίας.
Και όμως, το ξύλο αυτό σηματοδοτεί μια νέα περίοδο για το κοινωνικό κίνημα. Μια περίοδο, τα δεδομένα της οποίας, από την μία μας φέρνουν αντιμέτωπους με την θλιβερή πραγματικότητα πως η μεγαλύτερη εξουσιαστική επίθεση της μεταπολέμικης ιστορίας μας βρίσκει όχι απλά ανέτοιμους να την πολεμήσουμε αλλά και μπερδεμένους για το πως θα έπρεπε θεωρητικά να το κάνουμε, από την άλλη βάζει το ίδιο το κίνημα σε διεργασίες τέτοιες που, έστω και αργοπορημένα, το κάνουν επιτέλους, να αναλογιστεί τι είδος κινήματος ακριβώς θέλει να είναι. Η ώρα της μεγάλης ιδεολογικοπολιτικής σύγκρουσης, το αποτέλεσμα της οποίας θα καθορίσει την μορφή των δομών των κοινωνικών αντιστάσεων και συνεπώς θα ξεκαθαρίσει το αν θα γίνουμε επιτέλους αντικαπιταλιστικό κίνημα ή θα παραμείνουμε καρικατούρα του, ξεκίνησε. Ξεκίνησε άγαρμπα, απότομα και σε μεγάλο βαθμό ασυνείδητα. Ξεκίνησε μάλλον επειδή η ίδια η επίθεση της εξουσίας την αναγκάζει να ξεκινήσει και αυτό δεν είναι πολύ καλό. Αλλά ξεκίνησε και όσοι είμαστε στον χορό θα πρέπει να χορέψουμε…
Καταρχάς πρέπει να ξεκαθαριστεί πως το ΚΚΕ εκείνη την ημέρα δεν συγκρούστηκε μόνο με Αναρχικούς. Συγκρούστηκε με ένα συνοθήλευμα κόσμου (από Δεν Πληρώνω και ΕΕΚ μέχρι μπάχαλους και… ΕΑΑΚίτες), στο οποίο σημαντικός ήταν ο αριθμός των Αναρχικών. Η έντεχνη απογύμνωση του (εκτός ΚΚΕ) πλήθους της σύγκρουσης από τα πολιτικά του χαρακτηριστικά και το τσουβάλιασμα όλων σε «παρακρατικούς, αναρχικούς, προβοκάτορες» (το ΚΚΕ στις αφίσσες του βάζει την λέξη Αναρχικοί επίτηδες ενδιάμεσα από τις λέξεις παρακρατικοί και προβοκάτορες για προφανείς λόγους) που γίνεται από το ίδιο το ΚΚΕ στοχεύει ξεκάθαρα στην στοχοποίηση της αντίθετης, σε σχέση με το ίδιο, αντίληψης περί κινήματος. Μιας αντίληψης που δεν πιστεύει σε ηγεμονίες και καθοδηγητές και αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό του «Κόμματος».
Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά:
Το ΚΚΕ (σαν οργανωμένο και πλήρως προσανατολισμένο που είναι) έχει αναγνώσει την κατάσταση στην Ελλάδα εδώ και καιρό και αντίστοιχα έχει καθορίσει τις κινήσεις του. Γνωρίζει πως εντός της αριστεράς κάνεις δεν μπορεί να του πάρει την ηγεμονική θέση που κατέχει καθώς επί της ουσίας έχει να αντιμετωπίσει μικροοργανωσούλες που ενώ σκοτώνονται μεταξύ τους φτιάχνουν παράλληλα και εκλογικές σημαδούρες για να φανούν μεγάλες (ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Δεν μπορούν να τα βάλουν με το οργανωμένο, στιβαρό και ενιαίο ΚΚΕ και στο Περισσό το ξέρουν αυτό. Παράλληλα, το ΚΚΕ βλέπει ότι από πλευράς διαχείρισης του συστήματος, κάθε πολιτική δύναμη εξουσίας χάνει σταδιακά την κοινωνική της νομιμοποίηση και ευελπιστεί πως η στιγμή που θα φαντάζει η μοναδική διαχειριστική λύση πλησιάζει. Προετοιμάζει λοιπόν, το έδαφος ώστε να είναι αρρεστό ακόμα και στον πιο τελειωμένο μικροαστό, τον πιο ασυνείδητο ψηφοφόρο του ΛΑΟΣ, τον πιο φανατικό οπαδό του «ησυχία, τάξη και ασφάλεια». Είναι αυτοί που ελπίζει να του δώσουν κάποτε την εξουσία και ξεκινάει να τους προσεγγίζει. Από το «στην πραγματική εξέγερση δεν θα σπάσει ούτε ένα τζάμι» του Δεκέμβρη του 2008 μέχρι την τεράστια προσπάθειά της 20ης Οκτώβρη για την καθιέρωσή του στις μικροαστικές αντιλήψεις σαν το μοναδικό κόμμα που επιζητεί «αλλαγή» αλλά παράλληλα την θέλει «ειρηνικά» (τόσο πολύ που θα συγκρουστεί και με τους «κακους» και «βίαιους» διαδηλωτές), το ΚΚΕ κάνει την ίδια καμπάνια και όλοι βολεύονται. Το Κράτος βολεύεται γιατί βλέπει πως το προφίλ του «διαδηλωτή της οικονομικής κρίσης» που πάει να επιβάλει η «μάνα της αριστεράς» είναι ουσιαστικά ακίνδυνο, το δε ΚΚΕ βολεύεται για όλους τους παραπάνω λόγους. Όσο για την υπόλοιπη αριστερά που συνήθιζε να δηλώνει επαναστατική και εξωκοινοβουλευτική από άποψη και όχι λόγω συγκηρίας; Ε, συνηθισμένη στον οπορτουνισμό, θα βολευτεί και αυτή….
Με το προφίλ που έχει δημιουργήσει αυτή η αριστερά θα περίμενε κανείς πως θα αντιδρούσε σε αυτό το βίαιο καπέλωμα που επιχείρησε το ΚΚΕ στις 20/10. Η στιγμή όμως που τα στρατόπεδα χωρίζονται ξεκάθαρα είναι και η στιγμή που η αριστερά πρέπει να αποφασίσει αν όντως είναι αριστερά ή όχι. Η αριστερά στην Ελλάδα είναι μια αριστερά με μπασταρδεμένα χαρακτηριστικά. Μιλάει για αυτοοργάνωση, για αντιηγεμονία, για αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, αναπαράγει δηλαδή λέξεις και τσιτάτα που πάνε κόντρα στην ίδια της την φύση, την φύση ενός πολιτικού χώρου δηλαδή που θεωρεί το κράτος σαν ένα μέσο που πρέπει να χρησιμοποιείς, που ζει και αναπνέει για την δημιουργία του μεγάλου κόμματος, που κατεβαίνει στις εκλογές, που θαυμάζει αρχηγούς κρατών όπως ο Λένιν ή ο Μάο. Χωρίς να έχει ουσιαστική πρόταση αλλά παίζοντας το χαρτί της οργανωτικότητας γέμισε τις γραμμές της με έναν κόσμο που πίστευε σε αρχές όπως η ισότητα και η αυτοοργάνωση, έννοιες που έρχονται σε άμεση σύγκρουση με ένα «αριστερό σχέδιο» (και ίσως αυτές οι εσωτερικές αντιφάσεις να μην επέτρεψαν ποτέ στην αριστερά να έχει ένα πραγματικό σχέδιο παρά την οργάνωσή της). Ενώ το ΚΚΕ λοιπόν καθόριζε το δικό του σχέδιο και ξεκινούσε πόλεμο με τα πραγματικά αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα κομμάτια του κινήματος, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά δεν μπορούσε πλέον να το παίζει λίγο απο εδώ και λίγο από εκεί. Με εξαίρεση κομμάτια της αριστεράς που ακόμα δεν έχουν το εύρος ώστε να επιβάλεται να βρεθούν προ των ευθυνών τους, όλη η υπόλοιπη εξωκοινοβουλευτική αριστερά είχε δύο επιλογές: Ή θα συνέχιζε να προχωρά κάνοντας πως δεν βλέπει τις αντιφάσεις της και με ξεκάθαρα τα στρατόπεδα πλέον θα την απομονώναν οι συνθήκες ή θα ακολουθούσε το ΚΚΕ στην δεξιά του στροφή και τουλάχιστον θα είχε λόγο ύπαρξης. Έπραξε το δεύτερο και από την μία μπορεί να χαίρεται που έχει λόγο ύπαρξης αφού ταιρίαζει στο προφίλ της νέας κοινοβουλευτικής αριστεράς όπως την καθορίζει το ΚΚΕ, από την άλλη ανάγκασε σε κρίση ταυτότητας πολλά μέλη της που αφού έπαιξαν ξύλο με τα ΚΝΑΤ για να δουν στην συνέχεια τις οργανώσεις τους να τους πουλάνε με τις ανακοινώσεις τους, ξύπνησαν απότομα και αντιλήφθηκαν ότι και οργάνωση χωρίς ιεραρχίες και αριστερά δεν πάνε μαζι…
Ενώ λοιπόν, το ΚΚΕ κάνει δεξιά στροφή και το ακολουθούν Συριζα και Ανταρσυα, μένει ένα τεράστιο πολιτικό κενό καθώς η αριστερα, ουσιαστικά, «πουλάει» τον κόσμο του κινήματος. Θα έλεγε κανείς ότι σε έναν ιδεολογικοπολιτικό πόλεμο σαν αυτό που ξεκινάει, η κίνηση αυτή της αριστεράς είναι μάλλον εγκληματική στρατηγικά και πως ο Αναρχικός χώρος θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί αυτό το λάθος και να καλύψει αυτό το κενό. Μόνο που όποιος το πει αυτό μάλλον δεν έχει ιδέα για το τι εστι Αναρχικός χώρος στην Ελλάδα. Ανοργάνωτος όσο δεν πάει ή τουλάχιστον όχι τόσο οργανωμένος όσο οι συγκηρίες απαιτούν, ο χώρος βρίσκεται μπροστά σε μια ιστορική ευκαιρία αλλά αυτή τον βρίσκει με τις πιτζάμες. Τα βήματα προς τα μπρος που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια είναι πολλά αλλά όχι τόσα όσα θα έπρεπε, όχι τόσα ώστε να μπορεί να παίρνει υπεύθυνες πολιτικές αποφάσεις και να απολογείται μόνο για αυτές και όχι για τον οποιοδήποτε αυτοαποκαλούμενο αναρχικό. Η αριστερά ξέρει την ανοργανωσιά του χώρου και την εκμεταλλεύεται με το να τον λασπολογεί ενώ φυσικά τον αντιμετωπίζει απολίτικα αφού δεν την συμφέρει να τον «αναγνωρίσει» πολιτικά. Θα προλάβουν οι δομές του Αναρχικού χώρου να ριζώσουν κοινωνικά προτού η αριστερά τελειώσει την δεξιόστροφη δουλειά της ή η ανοργανωσιά του θα τον φάει; Αυτό είναι το διακύβευμα και το «παιχνίδι» μοιάζει σαν αγώνα ποδοσφαίρου όπου η μια ομάδα παίζει με την ποιότητα και η άλλη με την βαριά της φανέλα. Καμιά φορά οι βαριές φανέλες κάνουν ζημιές αλλά δεν μπορείς να βασίζεσαι σε αυτές, πρέπει να φτιάξεις και ομάδα…
Στο παιχνίδι αυτό η αριστερά βολεύεται από την ίδια την ανετοιμότητα της κοινωνίας για ταξική και κοινωνική αντεπίθεση, μια ανετοιμότητα που προκύπτει από την λογική της ανάθεσης, της αντιπροσώπευσης και της διαμεσολάβησης που αν και κλωνίζονται σιγα σιγά στις νοοτροπίες του κόσμου, ακόμα δεν έχουν ξεριζωθεί. Αυτές οι νοοτροπίες η αριστερά δεν θέλει (ή τουλάχιστον δεν καίγεται και πολύ) να αλλάξουν. Τα ανεβασμένα εκλογικά της ποσοστά και το γεγονός ότι η κοινωνική δυσαρέσκεια βρίσκει διέξοδο στα ψηφοδέλτιά της την κάνει να τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση. Και όμως, η κοινωνία είναι περίεργο πράγμα και έχει πολλές αντιφάσεις. Η ίδια κοινωνία που ελπίζει σε μια καλή αριστερά είναι η ίδια κοινωνία, η οποία που και που παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Και όταν το κάνει, οι μορφές οργάνωσης που επιλέγει είναι ελευθεριακές. Μια ματιά στις συνελεύσεις γειτονιών που ξεπηδάνε κάθε τρεις και λίγο είναι ενδεικτική του πως οργανώνεται η κοινωνία όταν και αν θελήσει να το κάνει. Στα συνδικάτα και τα σωματεία δε, τους χώρους εκείνους δηλαδή που σε καπιταλιστικές συνθήκες θα έπρεπε να αποτελούν τους πιο μαζικούς κοινωνικούς φορείς, η κοινωνία είναι θλιβερά απούσα και το γεγονός ότι οι αναρχικοί λείπουν μαζί της αλλά και το ότι οι συνδικαλιστικές δομές που έχουν επικρατήσει είναι βγαλμένες από την οργανωτική δομή της αριστεράς δεν είναι καθόλου τυχαίο.
Το αν θα γιγαντωθεί το εκλογικό 20% της αριστεράς ή το αν θα εξαπλωθούν παραπάνω οι αναρχικές μορφές αντίστασης που προκύπτουν από την ευρύτερη κοινωνική κίνηση είναι και το μεγαλύτερο ερώτημα της περιόδου που ζούμε. Σε μια περίοδο που η εξουσία μας έχει κυρήξει τον πιο σκληρό πόλεμο που θα μπορούσαμε να φανταστούμε, που το καθεστώς μετατρέπεται απροκάλυπτα σε χουντικό, ο τρόπος της αντεπίθεσής μας οφείλει να είναι το πρώτο πράγμα που έχουμε στο μυαλό μας. Το θέμα είναι αν θα αφήσουμε τους επίδοξους αριστερους διαχειριστές να κάνουν για χάρη της κοινωνίας την αντεπίθεση τους με στόχο της κατάληψης της εξουσίας ή αν θα κάνει η ίδια η κοινωνία την αντεπίθεσή της για την ίδια την απελευθέρωσή της. Μήπως είναι η ώρα, σε αυτή την τεράστια ιστορική συγκηρία, να γίνει επιτελους το μεγάλο οργανωτικό βήμα του αναρχικού χώρου;
Verbal Kint
Οργανωμένος Αναρχικός Ελλάδος
25 Νοεμβρίου, 2011 10:00 μμ
Με μια λέξη; Ναι.
lnsurrection
26 Νοεμβρίου, 2011 3:13 πμ
Δεν το πιστεύω κι ούτε θα γίνει. Βασικά δεν πρέπει κι όλας να γίνει. Δηλαδή να οργανωθεί ο αναρχικός χώρος σε τι; Να έχουμε κεντρικά γραφεία; Να βγάλουμε πολιτικό πρόγραμμα; Να δίνουμε ‘γραμμή’;
Θα πρέπει δηλαδή να παίξουμε στο παιχνίδι που παίζουν οι άλλοι για να μας ‘αναγνωρίσουν’; Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλει να πει το παιδί. Εγώ βλέπω άλλα.
Βλέπω ότι ο αναρχικός χώρος με τα στραβά και τα καλά του είναι ο μόνος χώρος που επιτρέπει την ελευθερία του ατόμου μέσα στο σύνολο χωρίς ποτέ να είναι αποκομμένο από αυτό. Μιλάμε για μια φιλοσοφία που δε χρειάζεται διαφήμιση, εκτός αν είναι να αρχίσουμε να διαφημίζουμε την ελευθερία, την αυτοοργάνωση και τον αλληλοσεβασμό. Αν δεν πιστεύει κάποιος ότι μπορεί ισότιμα να συνομιλήσει με το διπλανό του και να τα βρούνε, τότε αυτός ο κάποιος ούτως ή άλλως δε θα ασπαστεί τις ιδέες της αναρχίας.
Τελικώς για να μη μακρηγορώ, είναι και η ώρα άγρια, δεν πιστεύω ότι η λύση είναι σε καμιά μορφή ‘οργάνωσης’ του χώρου. Θα μπορούσε να είναι μέσω πληροφόρησης, μέσω μετάδοσης κάποιου οράματος που όντως λείπει, μέσω πρακτικής εφαρμογής κάποιων πρότυπων που γίνεται εν μέρη αλλά δεν ακούγεται λόγο της ελλιπούς επικοινωνίας με τους πολίτες που φυσικά δυσχεραίνει με τη λάσπη που πετάγεται από δεξιά και αριστερά.
Αυτά.
Oblivion
26 Νοεμβρίου, 2011 4:39 πμ
Ο α/α χώρος είναι το ίδιο πολυδιασπασμένος όσο και η αριστερά, αν όχι χειρότερα. Το ότι μπορεί να υπάρχουν θεωρητικές διαφορές, αυτό δεν είναι κακό.Μάλλον καλό είναι. Από την στιγμή όμως που επί της αρχής υπάρχει συμφωνία ως προς το «πολιτικό», με τις όποιες αποκλίσεις έχει, δεν θεωρώ κακό μια στο κάθε τόσο να γίνεται μια συνέλευση του α/α χώρου και να αποφασίζονται δράσεις όπως και η μαζική συμμετοχή σε πορείες (όπου χαλαρά θα είναι το μεγαλύτερο «μπλοκ» μετά το ΠΑΜΕ)
Αναρχικός
26 Νοεμβρίου, 2011 10:40 πμ
Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχει «πολυδιάσπαση» αλλά απουσία συνέπειας.Και εξηγούμαι.
Ρε συ oblivion (συντροφικά σε ρωτάω) είναι «οργάνωση» η συνέλευση «μία στο τόσο»;Απλώς και μόνο «για το μεγάλο μπλοκ»;
Στην καθημερινότητά σου εσένα αυτό σου αρκεί;Σου αρκεί να περιμένουμε τη γσεε να καλεί τις απεργίες;Ως πότε;Κι αν δεν οργανωθούμε σε όλα τα επίπεδα στο εργασιακό,στο πολιτικό,στο κοινωνικό πώς θα αλλάξει αυτό, με ευχές;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη η οργάνωση πρέπει να ξεκινάει από τον καθένα μας σε όλα τα επίπεδα.Δεν μπορεί να μιλάμε για την αναρχία και να μην μπορούμε να φτιάξουμε ένα πυρήνα μια ομάδα με 4-5 συντρόφους ακόμα.Είναι αστείο.Είναι αστείο να λέμε ότι θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο και να περιμένουμε πορείες που καλούν άλλοι,συνελεύσεις που καλούν άλλοι εκδηλώσεις που καλούν άλλοι.Πρέπει να φτιαχτούν πυρήνες,ομάδες,συνελεύσεις,ή να αυξηθεί η συμμετοχή σε αυτές που ήδη υπάρχουν,αυτή είναι η γνώμη μου.
Αναρχικός
26 Νοεμβρίου, 2011 10:32 πμ
Φυσικά και πρέπει να οργανωθούμε.Γιατί ο στόχος μας δεν είναι ‘να τα βρούμε με το διπλανό μας» αλλά η επανάσταση.Άλλωστε η αυτοοργάνωση την οποία αναφέρεις, σημαίνει την οργάνωση σε αντιιεραρχικά σχήματα όχι την απουσία οργάνωσης.
Και φυσικά δεν χρειάζεται «διαφήμηση».Αλλά δεν πρέπει να καταλήγουμε σε ένα χώρο- εναλλακτικός μικρόκοσμο. Ας τα δούμε τα πράγματα επιτέλους καθαρά.Χωρίς την καθημερινή εμπλοκή μας ,χωρίς την οργάνωσή μας και χωρίς συνέπεια απλώς θα τρέχουμε πίσω από τη ΓΣΕΕ και την κάθε ΓΣΕΕ και την αριστερά όταν καλεί πορείες κάθε 2-3 μήνες για να προσθέσουμε τη δική μας πινελιά;Μας αρκεί αυτό;Και πως περιμένουμε να ανατρέψουμε το καθεστώς αν δεν γίνουν όσο το δυνατόν περισσότερες και πιο μαζικές οι κινήσεις μας;.Αρκετά εφησυχάσαμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο, αρκετά πίσω έχουμε μείνει σε σχέση με την επίθεση του κράτους και του καπιταλισμού.
Και δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε αν δεν αλλάξουμε και εμείς οι ίδιοι.Λιγότερα καφενεία και περισσότερες παρεμβάσεις στις γειτονιές.Λιγότερες διακηρύξεις και μεγαλύτερη παρουσία στους εργασιακούς χώρους.Ας γίνουμε επιτέλους πιο συνεπείς σε σχέση με τα προτάγματά μας.Και φυσικά χωρίς οργάνωση ούτε στις γειτονιές ούτε στους χώρους δουλειάς μπορείς να έχεις αποτελέσματα.Οι ατομικές λύσεις μπορεί να εφυσηχάζουν συνειδήσεις αλλά δεν προσφέρουν τίποτα τελικά σε ένα κόσμο που ψάχνει για απαντήσεις.
Τελικώς για να μην μακρηγορώ κι εγώ δεν μπορεί να υπάρξει καμμία πληροφόρηση και καμμία επικοινωνία (ούτε και απάντηση στη λάσπη) αν δεν οργανωθούμε για να αντιμετωπίσουμε αυτά τα ζητήματα.Ευτυχώς αυτή η συζήτηση έχει ανοίξει για τα καλά κόντρα στον μικροαστισμό του «και τώρα καλά είμαστε».Όχι δεν είμαστε καλά.Δεχόμαστε λυσσασμένη επίθεση και ως κοινωνία και ως τάξη και ως πολιτικός χώρος.Από πολύ καλά οργανωμένους αντιπάλους.Και η άρνηση να οργανώσουμε τις απαντήσεις μας σημαίνει στην ουσία παράδοση.
lnsurrection
26 Νοεμβρίου, 2011 12:30 μμ
Στην ουσία δε διαφωνώ μαζί σου, απλά την ώρα που το διάβασα το κείμενο, μόνο τα αρνητικά της οργάνωσης μου ήρθαν. Το θέμα είναι ότι τα αρνητικά είναι πάρα μα πάρα πολλά και παραμένω επιφυλακτικός.
Φυσικά για τις οργανώσεις σε γειτονιές, χώρους εργασίας κλπ δε το συζητάω, ούτως ή άλλως αυτή είναι η βάση. Το θέμα είναι ότι σε απόπειρα περαιτέρω οργάνωσης σε μεγαλύτερο επίπεδο βλέπω ένα κάρο προβλήματα, τα οποία όμως κάποια στιγμή όντως πρέπει να λύθούν.
Τώρα που τα σκέφτομαι με καθαρό το κεφάλι και όχι στις 3 το βράδυ, όντως είναι ίσως και ζήτημα χρόνου προτού γίνει κάποια τέτοια απόπειρα. Και ίσως να είναι καλό στο να ξεπεραστεί κάποια μικροπρέπεια που υπάρχει. Θα είχε ενδιαφέρον.
Αναρχικός
26 Νοεμβρίου, 2011 10:41 πμ
Το σχόλιο που εμφανίζεται δεύτερο είναι απάντηση στην-στον insurrection
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 11:31 πμ
Μμμ..τα προσφατα γεγονοτα με την πορεια του πολυτεχνειου, προ ολιγων ημερων, εδειξαν αλλα..
Οταν μιλαμε για αυτο-οργανωση, δν εννοουμε φυσικα να κανουμε κεντρικα γραφεια και να δινουμε κεντρικη γραμμη ρε lnsurrection..
Μα τα αυτονοητα θα ξαναλεμε?
Εαν δν καταφερουμε τελικα να συνεννοηθουν οι διαφορες συλλογικοτητες (επιτελους!) μεταξυ τους, ΠΩΣ περιμενετε να γινει κατι?
Και επιτελους δεν προβληματιζεστε πως υπαρχουν περισσοτερα ατομα τα οποια ειναι εξω απο τις συλλογικοτητες κ δρουν πιο «αυτονομα» ?
Φυσικα, το θεμα ΔΕΝ ειναι να γινονται 3 συνελευσεις για να αποφασιστει το εαν θα κατεβει ενιαιο μπλοκ σε μια «κηδεια»-πορεια. Και οχι μονο αυτο, αλλα συλλογικοτητες που δεν συμφωνουν να βγαζουν κειμενα κατα του εγχειρηματος πριν ακομη γινει η πορεια…
ΜΙλαμε για πολιτικη υπευθυνοτητα μηδεν, ετσι?
Το θεμα ειναι πιο απλο. Οσοι μπορουν, σε συνελευσεις γειτονιων και συνελευσεις αλληλεγγυης. Οσοι ειναι σε συλλογικοτητες να στελνουν εκπροσωπους και να γινεται (ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ) μια συνελευση.
Αλλα βεβαια, για να γινουν ολα αυτα, καποιος θα πρεπει να εξηγησει στους «συντροφους» οτι Αναρχισμος δεν ειναι «κανω οτι γουσταρω και στα αρχιδια μου οι αλλοι».
Αναρχισμος σημαινει και αυτοπεριορισμος.
Αναρχισμος δεν σημαινει «η συγκρουση με τους μπατσους πανω απο ολα».
Συντροφικα, παντα.
lnsurrection
26 Νοεμβρίου, 2011 12:33 μμ
Καλά για τα τελευταία που λές, ξαναπέστα και φώναξτα γιατί βαρέθηκα να τα λέω…
Όπως έγραψα και στο παιδί πιο πάνω, ΟΚ, τώρα με τον καφέ τα βλέπω… όχι τόσο ένθερμα όπως τα είδα εχθές 😛
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 12:40 μμ
επρεπε να παρεις την πρωινη σου δοση λοιπον! 😛
lnsurrection
26 Νοεμβρίου, 2011 12:43 μμ
Η απλή διαφορά μεταξύ τσίπουρου και καφέ 😉
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 2:23 μμ
προτιμω τσιπουρο, καθως δεν πινω καφε! 😀
pasokoi kai neodhmokrates gamhmenoi
26 Νοεμβρίου, 2011 12:34 μμ
συμφωνω με τον insurrection.
catalternative
26 Νοεμβρίου, 2011 2:17 μμ
Επιτέλους λογική! Τα σχόλια των Αναρχικού (1 και 2) και Dimi είναι σωστές κριτικές σκέψεις και προβληματισμοί σχετικά με τον α/α χώρο. Γιατί πολύ ωραίο το κείμενο που αναδημοσιεύει ο @risinggalaxy, αλλά μοιάζει περισσότερο με πολιτική ανάλυση της αριστεράς και της κοινωνίας και λιγότερο με κριτική προς τον α/α χώρο.
catalternative
26 Νοεμβρίου, 2011 2:18 μμ
Ε…νομιζώ ότι έγραψα κάτι, αλλά δεν ξέρω που πήγε;; 🙂
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 2:20 μμ
το εμφανισε.
νομιζω οτι ο lnsurrection ποτιζει τσιπουρα το wordpress 😛
Spin
26 Νοεμβρίου, 2011 2:18 μμ
Insurrection έγραψες κάπου το εξής : «Αν δεν πιστεύει κάποιος ότι μπορεί ισότιμα να συνομιλήσει με το διπλανό του και να τα βρούνε, τότε αυτός ο κάποιος ούτως ή άλλως δε θα ασπαστεί τις ιδέες της αναρχίας.»
Βλέπεις να υπάρχει διάθεση για ισότιμη κουβέντα απο πολλούς? η ισότιμη κουβέντα προυποθέτει ότι θα ρίξεις τον εγωισμό σου στο κατώτερο δυνατό επίπεδο. ότι θα αφήσεις στην άκρη πίκρες ή ότι θα τις βάλεις στην κουβέντα για να εξηγήσεις την θέση σου. ότι θα «ματώσεις» για να μπορέσεις να ξεπεράσεις τα στερεότυπα, τα κόμπλεξ, τα κολληματα και τα δικά σου και του άλλου και να συζητήσεις αληθινά. δεν είναι εύκολο.
Πάω να πάρω καφέ 😛
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 2:26 μμ
δηλαδη προυποθετει καθημερινως να γνωριζεις λιγο καλυτερα τον εαυτο σου , σεβομενος τον διπλα σου.
διοτι, η αυτογνωσια ερχεται ΚΑΙ γνωριζοντας τον συνανθρωπο σου καλυτερα 🙂
ps: και εσυ χρηστης καφεινης Σβουρα?
Spin
26 Νοεμβρίου, 2011 2:44 μμ
εθισμένος όσο δεν πάει άστα να πάνε 😛
risinggalaxy
26 Νοεμβρίου, 2011 3:39 μμ
ρε συ dimi ποιος είσαι? θα σε πετύχω ποτέ?
Spin
26 Νοεμβρίου, 2011 3:48 μμ
εγώ είμαι με άλλο ακάουντ 😛 😛
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 4:47 μμ
μην αποκαλυπτεσαι 😛
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 4:46 μμ
χτες ημουν σκαραμαγκα.
πολυ ωραιο το θεμα με τους συντροφους απο αμερικη για το occupy everything.
πες μου οτι ησουν κ εσυ 😛
ΗΠΣΤΓ
26 Νοεμβρίου, 2011 3:55 μμ
Δεν είναι δυνατόν ακόμη και ένα μετριοπαθής άνθρωπος να πιστεύει ότι ένα αστικό κόμμα σαν το ΚΚΕ και άλλα φαιδρά είναι δυνατόν να είναι διαθέσιμο για οποιαδήποτε επαναστατική διαδικασία. Ο δε αναρχικός χώρος-γενικότερα ο αντιεξουσιαστικός χώρος- στην Ελλάδα βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι που θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά το μέλλον του σε επίπεδο γειτονιάς όπως είχε προτείνει ο risinggalaxy παλιότερα -τουλάχιστον εδώ το είχα διαβάσει σε σχόλιο ξεκάθαρα σαν πρόταση- και όχι σε επίπεδο σπέρνουμε μπούγιο και θερίζουμε ανενόχλητη επιβολή μακροχρόνιου ζυγού…
risinggalaxy
26 Νοεμβρίου, 2011 3:59 μμ
το τοπικό είναι ένα ζήτημα. το άλλο είναι το ταξικό και εκεί είναι πολύ πίσω τα πράγματα. Τεράστιο ανάγνωσμα το «Οριζοντιότητες». Ψάξε βρες το . Αξίζει
catalternative
26 Νοεμβρίου, 2011 6:41 μμ
@ΗΠΣΤΓ Τι εννοείς μετριοπαθής άνθρωπος;
ΗΠΣΤΓ
26 Νοεμβρίου, 2011 7:09 μμ
Εννοώ άνθρωποι που εκφράζουν με μετριοπάθεια τις ιδεολογικές τους απόψεις και έχουν μεγάλο βαθμό ανεκτικότητας στην αντίθετη άποψη…
catalternative
26 Νοεμβρίου, 2011 7:33 μμ
Οκ…τώρα βγάζει μεγαλύτερο νόημα το σχόλιό σου. Ευχαριστώ
ΗΠΣΤΓ
26 Νοεμβρίου, 2011 4:22 μμ
Μήπως εννοείς το βιβλίο «Οριζοντιότητα, φωνές λαϊκής εξουσίας..»;
Xanadu
26 Νοεμβρίου, 2011 4:28 μμ
γαματο βιβλιο…
ΗΠΣΤΓ
26 Νοεμβρίου, 2011 4:32 μμ
Δεν το έχω διβάσει αλλά ξέρω πού θα το βρω. Θενξ
alexantro trollientes
26 Νοεμβρίου, 2011 5:09 μμ
στο θεμα της αναλυσης, εχω πολυ διαφορετικες εκτιμησεις απ του αρθρογραφου
τις καταγραφω επι τροχαδην
1) ισχυριζεται πως «… το ΚΚΕ βλέπει ότι από πλευράς διαχείρισης του συστήματος, κάθε πολιτική δύναμη εξουσίας χάνει σταδιακά την κοινωνική της νομιμοποίηση και ευελπιστεί πως η στιγμή που θα φαντάζει η μοναδική διαχειριστική λύση πλησιάζει. Προετοιμάζει λοιπόν, το έδαφος ώστε να είναι αρρεστό ακόμα και στον πιο τελειωμένο μικροαστό, τον πιο ασυνείδητο ψηφοφόρο του ΛΑΟΣ, τον πιο φανατικό οπαδό του “ησυχία, τάξη και ασφάλεια”. Είναι αυτοί που ελπίζει να του δώσουν κάποτε την εξουσία … »
Διαφωνω κατηγορηματικα.
Για το ΚΚΕ δεν υπαρχει χειροτερος εφιαλτης απο το να παρει την εξουσια, ουτε που το σκεφτεται, ουτε καν αξιωματικη αντιπολιτευση δεν θελει να γινει .
Η ρολοι (κυβερνηση-αντιπολιτευση),προυποθετουν το περασμα απ την ρητορικη της υπερασπισης των δικαιωματων, στην εφαρμοστικη.
Ωραια να λεει κανεις, 1500 κατωτερος, οχι στις απολυσεις, δουλειες σε ολους, υγιης αναπτυξη, ανεξαρτησια, δημοκρατικα δικαιωματα, σοσιαλισμος κλπ κλπ, αλλα παντελως απιθανο με την πατεναρλιστικη αντιληψη απεναντι στο ποπολο που το διακρινει να εφαρμοσει εστω και μια σταλα απ τα υπεσχιμενα.
ΟΙ αλλαγες αν γινουν,οποιες γινουν και οποτε γινουν, θα γινουν μονο απο το ποπολο και το ΚΚ, ολα τα ΚΚ το γνωριζουν πολυ καλα αυτο, γιαυτο και το απεχθανονται οο τπτ.
Το ΚΚ δεν ειναι τπτ αλλο απο ενας ηθοποιος στην κατανομη ρολων της εξουσιας και ο ρολος του ειναι να εκφραζει να ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ και να ΕΚΤΟΝΩΝΕΙ, απο 3η θεση, την δυσαρεσκεια οσων νιωθουν προδομενοι απ την «αδυναμια»(= επιλογη) του καπιταλισμου να μοιρασει την πιτα
2) Οσον αφορα τους υπολοιπους, συριζαιοανταρσιες κλπ, ειναι λαθος αυτο που ισχυριζεται οσυντακτης, πως ειναι αριστερά με μπασταρδεμένα χαρακτηριστικά, επειδη ντεμεκ μιλανε για αυτοοργάνωση, αντιηγεμονία, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.
Ουδεποτε σε κεντρικο επιπεδο μιλησανε για τετοιες εννοιες και αν αυτες αναπαραγονται κατα καιρους απο κοσμο του χωρου τους,αυτο ειναι εξαιρετικα ΘΕΤΙΚΟ, διοτι ειναι αποδειξη της δυναμικης αυτων των ιδεων και μαρτυρια της διεισδυσης τους σε αλλους χωρους.
Δεν υπαρχει καμμια υποκρισια σ αυτο.
Το πραμα ειναι πεντακαθαρο, ειναι μια ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ενος χωρου που σε αντιθεση με το οστεοπορωμενο αρτηριοσκληρωτικο ΚΚΕ, εχει καποια ανοιχτοτητα
Ετσι σε επιπεδο κεντρικης πολιτικης τα διαχειρηστικα τσακαλια το πολεμουν, σε επιπεδο βασης ο κοσμος το ζυμωνει και το αποδεχεται καθε μερα και περισσοτερο.
3) Το πιο ενδιαφερον του κειμενου βρισκεται εκει που λεει:
«Η ίδια κοινωνία που ελπίζει σε μια καλή αριστερά είναι η ίδια κοινωνία, η οποία που και που παίρνει την κατάσταση στα χέρια της. Και όταν το κάνει, οι μορφές οργάνωσης που επιλέγει είναι ελευθεριακές. Μια ματιά στις συνελεύσεις γειτονιών που ξεπηδάνε κάθε τρεις και λίγο είναι ενδεικτική του πως οργανώνεται η κοινωνία όταν και αν θελήσει να το κάνει.»
Αυτο πιστευω οτι ειναι η ουσια … Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΚΑΙ ΕΑΝ ΘΑ ΘΕΛΗΣΕΙ
Οταν ομως εκτιμας αυτο, το να ζητας στο καπακι να κανει κατι η «αναρχια»,ο χωρος ,(ασε που ειναι εξαιρετικα θολη αυτη η κατανομασια,ποιους περιλαμβανει αυτη η θρυλικη αντεξουσια ,αυτονομια,αναρχια, χωρος … που ανοιγει και που κλεινει … μεμπερ κλαμπ δεν ειναι, ταυτοτητες και ενσημα δεν μοιραζονται .. ποιοι ειναι αυτοι που καλουνται να οργανωθουν???) στον τομεα της συγκροτησης και της οργανωσης,( παραλληλα, συγχρονα ,η απεναντι στην κοινωνια που στηνει τις δικες της δομες) αθελα σου θετεις χωρο σε ρολο Τιμονιερη … δλδ τον αυτοκαταργεις
Με αλλα λογια αν και σιγουρα υπαρχει τεραστιο προβλημα απ την απειρη μαλακια και χουλιγκανομπαχαλιαση που κατσικωνεται στο σβερκο του χωρου και που ο χωρος με διαθεση αυτοχειριας δεν ξεφορτωνεται, αλλα ανεχεται και χαιδευει ,η λυση δεν μπορει να ειναι μια παραπανω οργανωση, αλλα ενας διαρκης, σαφης και καθαρος ΛΟΓΟΣ
Η «δουλεια» του χωρου(που αν τον χαραχτηριζει κατι θετικα,ειναι κυριως η ευαισθησια και οι κεραιες του στο ζητημα των δικαιωματων και των ελευθεριων), δεν ειναι να γινει μια ακομη αριστερα, ουτε να υποκαταστησει την κοινωνια, αλλα να εκφρασει τις κραυγες και τις ευαισθησιες της ζωης που σπαραζει
catalternative
26 Νοεμβρίου, 2011 8:17 μμ
Όσο αφορά την τρίτη σου παρατήρηση κατ’εμέ απλοϊκά θα έλεγα ότι ο α/α χώρος αποτελείται από όλες τις οργανώσεις, αλλά και τα άτομα που πιστεύουν σε μια κοινωνία ελεύθερη, χωρίς εξουσία και καταπίεση, και δεν θεωρούν απαραίτητο το μεταβατικό στάδιο της δικτατορίας του προλεταριάτου. Δεν καταλαβαίνω γιατί ταυτίζεις την έννοια της οργάνωσης με την έννοια της πρωτοπορίας. Το πρόταγμα της οργάνωσης είναι για την δημιουργία περισσότερων αντιδομών ανοιχτές σε όλους, για μεγαλύτερες παρεμβάσεις σε επίπεδο γειτονιών, για προπαγάνδιση των ιδεών σου σε ευρύτερη κλίματα, για νέες δράσεις, για πιο ενεργή συμμετοχή μέσα στα συνδικάτα, στις δουλείες. Και όλα αυτά μαζικά και με ξεκάθαρα προτάγματα. Θεωρείς όλα αυτά ότι είναι πρωτοπορία;
alexantro trollientes
27 Νοεμβρίου, 2011 12:11 μμ
να σου πω
πρωτοποριες στη ζωη δημιουργουνται ετσι και αλλιως
οπωςκαι να το κανουμε υπαρχουν διαφορετικες ταχυτητες ,διαφορετικες ευαισθησιες ,διαφορετικοι χαραχτηρες
οπως και να ειναι γυρω απο μια δραση αλλοι ευαισθητοποιουνται προτυτερα, αντιδρουν πιο αμεσα, κινητοποιουνται νωριτερα, τραβανε περισσοτερο κουπι κλπ
αυτο ειναι εντελως φυσιολογικο και αναμενομενο και δεν βρισκω τπτ ασχημο
το προβλημα ξεκιναει απ τι στιγμη που καποιοι θα ζητησουν να εξαργυρωθει η «ταχυτητα» και η «δουλεια» τους με αναγνωριση του ρολου τους , καποια εξουσια κλπ
και αυτο ειναι αντιληψη πρωτοποριας
απ την αλλη εχω και μια αλλη εγνοια με την συμμετοχη σε κοινωνικους χωρους.
πχ το να μετεχεις σε μια συνελευση γειτονιας η μια συλλογικοτητα η κατι τετοιο και πριν την προσελευση σου εκει να εχεις ηδη συναποφασισει με τους «ιδιους σου», πανω στο θεμα που καλεισαι σαν γειτονια να αποφασισεις,ειναι αντιληψη πρωτοποριας που αναστελει την ιδια την συνελευση
αυτο το κανουν κατα κορον οι αριστεροι ολων των αποχρωσεων
αυτο ομως θα πρεπει να αποφευχθει απο ανθρωπους που μιλανε για αυτονομια,αυτοπροσδιοριμους και αυτοργανωση
αυτα τα λιγα 🙂
catalternative
27 Νοεμβρίου, 2011 3:36 μμ
Μάλλον δίνουμε λίγο διαφορετικό ορισμό της πρωτοπορίας 🙂 Για μένα η έννοια της πρωτοπορίας εμπεριέχει κυρίως την κατοχή της απόλυτης και αδιαμφισβήτητης αλήθειας και την έννοια της εξουσίας, που προσπαθείς να επιβάλλεις στην απαίδευτη μάζα με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Με άλλα λόγια το να είσαι περισσότερο ευαισθητοποιημένος, περισσότερο δραστήριος, περισσότερο κινητοποιημένος από μόνο του δεν σε κάνει πρωτοπορία.
Κατ’αλλά δεν διαφωνώ αν έχεις προαποφασίσει πάνω σε ένα θέμα που η απόφαση πρέπει να παρθεί συλλογικά, όταν δεν είσαι διατεθειμένος να συνδιαμορφώσεις, ουσιαστικά δρας ως πρωτοπορία 🙂
Xanadu
26 Νοεμβρίου, 2011 9:17 μμ
θα συμφωνησω στην πρωτη και στη δευτερη παρατηρηση
YA
27 Νοεμβρίου, 2011 3:43 μμ
Στην τελευταία σου παράγραφο ίσως λανθασμένα συμπεραίνω πως ο Α/Α χώρος θα περιοριστεί σε γραφείο τύπου της κοινωνίας εκφράζοντας τα προβλήματα της. Το θέμα είναι η δράση και πως ένα πιό μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα αναλάβει ενεργό ρόλο με όποιον τρόπο θέλει και μπορεί μέσα στα πλαίσια των στόχων. Το να υπάρξουν τρόποι να περάσει η πληροφορία των ιδεών και των δράσεων του χώρου στην κοινωνία απαιτεί οργάνωση και δεν καθιστά τον χώρο νταβατζή της κοινωνίας. Η κοινωνία από μόνη της θα προσεγγίσει τον χώρο αλλά για να γίνει αυτό πρέπει πρώτα να μάθει και για να μάθει πρέπει να υπάρξει η απαιτούμενη οργάνωση από τον Α/Α χώρο.
Η οργάνωση, για κάθε αποτελεσματική προσπάθεια ανατροπής του συστήματος, είναι αναγκαία. Οργάνωση μπορεί να υπάρχει και σε αντιιεραρχικές δομές. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος λήψης αποφάσεων και δράσεων. Η οργάνωση με την έννοια του συντονισμού ενεργειών προς ένα ξεκάθαρο στόχο και της οριζόντιας ανταλλαγής της πληροφορίας είναι προαπαιτούμενο για την όποια εξέγερση / επανάσταση. Η συμμετοχή της πλατιάς μάζας της κοινωνίας δεν θα έρθει από το υπερπέραν. Δυστυχώς οι συλλογικότητες πρέπει να κάνουν την αρχή διότι η πλατιά μάζα δεν ενεργοποιείται ούτε καν ψάχνεται από μόνη της. Χωρίς οργάνωση από τον αναρχοαυτόνομο χώρο και τις συλλογικότητες δεν πρόκειται να γίνει τίποτε και οι συνθήκες δεν πρόκειται να ωριμάσουν ποτέ για την αποτελεσματική επανάσταση διότι ο καπιταλισμός είναι δυνατός και βρίσκει τρόπους συνεχώς να είναι σε θέση ισχύος κάνοντας χρήση αυτής της πλατιάς μάζας. Ο διαρκής, σαφής και καθαρός ΛΟΓΟΣ πρέπει να υπάρχει αλλά όχι για να τον ακούω εγώ και εσύ μονάχα αλλά για να διακομισθεί στην μάζα ώστε κάποια στιγμή σύντομα να περάσουμε στις πράξεις και την δράση πιο μαζικού χαρακτήρα ώστε να υπάρχει και απτό αποτέλεσμα.
Γιατί αλλιώς όπως λές θα περιοριστεί ο Α/Α χώρος σε συγκρούσεις με μπάτσους που για μένα είναι σωστές και αναγκαίες αλλά όχι αποτελεσματικές με τον τρόπο που γίνονται.
alexantro trollientes
26 Νοεμβρίου, 2011 5:19 μμ
καποιος μου εφαγε ενα σχολιο
πρεπει να τον προειδοποιησω οτι ειμαι κατοχος μαυρης ζωνης
DrAluca
26 Νοεμβρίου, 2011 5:24 μμ
To σχολιο το ειχε παρι ο Spin και ετρεχε στο λιβαδι….
Και η ζωνη ειναι μπλε….
This is black….
Χαμογελατε…
mrjahmal
26 Νοεμβρίου, 2011 6:32 μμ
Δεν ειναι ιδιαιτερα σχετικο με το αρθρο αλλα μιας και το αρθρο διατυπωνει μια αποψη για το ρολο του ΚΚΕ και υπεπεσε στην αντιληψη μου πριν λιγο, παραθετω τον παρακατω εμετο απο την προπαγανδιστικη φυλλαδα του εν λογω κομματος:
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=26/11/2011&id=13792&pageNo=10&direction=1
tolos
26 Νοεμβρίου, 2011 6:43 μμ
το ζήτημα για μένα είναι κατά πόσο κάποιος κόσμος ή κάποια κινήματα θέλουν πραγματικά εξεγέρσεις και κοινωνικές αλλαγές.
Γιατί, η σημερινή λειτουργία των κοινωνικών κινημάτων δείχνει άλλα.΄Οτι δηλ. ο κόσμος που συμμετέχει σ’ αυτά, το κάνει λίγο από αντίδραση, λίγο από συνηθεια, λίγο επειδή έτσι πρέπει, λίγο για να δειχθεί, λίγο, λίγο, λίγο…
Πιστεύεται ότι αν οι π.χ. αναρχικοί ή οι αριστεροί ήθελαν πραγματικά μια κοινωνική αλλαγή θα λειτουργούσαν μ’ αυτόν τον τρόπο (είτε οργανωτικά, είτε πολιτικά, είτε…); Χωρίς να θέλω να τσουβαλιάσω κόσμο και δράσεις, αλλά δε πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι επαναστάτες είναι έτοιμοι να διαχειριστούν φαντασιακά, πρώτα απ’ όλα, μια αληθινή επαναστατική αλλαγή.
Αλλιώς, τι τους εμποδίζει;
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 7:08 μμ
οι κοινωνικες αλλαγες συντελουνται καθημερινα τολε.
πχ, ποιος θα φανταζοταν πριν 6 χρονια, οτι σημερα,θα υπηρχαν πχ συνελευσεις γειτονιων που θα λειτουργουσαν με οριζοντιες δομες..?
τσουβαλιαζεις οντως κοσμο, γιατι οι αριστεροι κ οι αναρχικοι, δν θελουν το ιδιο πραγμα,
για να συνεχισω ομως λιγο στην λογικη σου και να σου απαντησω, για να κανουν κατι αυτοι, πρεπει πρωτα να ειναι ετοιμη κ η κοινωνια. εστω ενα αρκετα μεγαλο ποσοστο της.
tolos
26 Νοεμβρίου, 2011 11:12 μμ
…..τσουβαλιαζεις οντως κοσμο, γιατι οι αριστεροι κ οι αναρχικοι, δν θελουν το ιδιο πραγμα…..
——————
Oι αναρχικοί, π.χ. θέλουν εξέγερση ή μια καλύτερη κοινωνία. Οι αριστεροί συνήθως θέλουν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Αν και οι μεν και οι δε το ήθελαν πραγματικά αυτό που πιστεύουν, τότε θα ακολουθούσαν άλλες δράσεις, οργάνωση, στρατηγικές, κ.λπ. Και οι μεν και οι δε, ξέρουν πολύ καλά ότι με τον σημερινό τρόπο λειτουργίας τους, αποκλείεται να έχουμε μια μαζική εξέγερση ή τουλάχιστον κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Ηλίθιοι δεν είναι (αυτοί τουλάχιστον που «χαράσσουν» πολιτική γραμμή στους αριστερούς ή στους αναρχικούς). ΄Αρα τι συμβαίνει;
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 11:42 μμ
δν υπαρχει καποιος που να «χαραζει» πολιτικη γραμμη στους α/α.
δεν καταλαβαινω τι θες να πει.
tolos
27 Νοεμβρίου, 2011 12:09 πμ
…δν υπαρχει καποιος που να “χαραζει” πολιτικη γραμμη στους α/α….
——————–
Mη κάνουμε δημόσια τέτοια συζήτηση. Εκτός όμως αυτού, που νομίζεις οτι ζεις; Ειλικρινά τώρα. Είσαι σίγουρος ότι στο α/α δεν υπάρχουν οι «μούρες» (οι πιο εξεγερσιακοί, κ.λπ και με… βιογραφικό) που χαράσσουν γραμμή ή «μετράνε» περισσότερο από άλλους;
dimi
27 Νοεμβρίου, 2011 12:22 πμ
εγω ζω στην πραγματικοτητα.
υπαρχουν ατομα με «βιογραφικο» (Αν ειναι δυνατον τι γραφω), αλλα πραγματικα δν με ενδιαφερει καθολου.
τα «αρχηγιλικια» που εχω δει σε συνελευσεις και απο διαφορες συλλογικοτητες, ειναι , αν μη τι αλλο, αστεια πραγματα.
κ οπως κ να εχει, αυτα τα πραγματα και οι καταστασεις, θα ξεπεραστουν..
οταν ειμαστε ετοιμοι.
κ εμεις , κ η κοινωνια.
tolos
27 Νοεμβρίου, 2011 12:30 πμ
….πραγματικα δν καταλαβαινω τι θες να πεις…..
——————-
Αναρχοαυτόνομος… είσαι; Η κυριαρχία έχει πολλές ταμπέλες. Από κοινοβουλευτικές, καπιταλιστικές και καμμιά φορά μέχρι και… επαναστατικές.Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να είναι «ανώτερος» (πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά) από τον άλλον για οποιονδήποτε λόγο. Ούτε επειδή έχει κατέβει στις περισσότερες πορείες ή έχει πετάξει τις περισσότερες… μολότωφ ή επειδή τα λέει «ωραία» ή επειδή έχει διαβάσει περισσότερο, κ.λπ.
Είτε αυτός είναι αριστερός είτε αναρχικός είτε ο οποιοσδήποτε άλλος.
dimi
27 Νοεμβρίου, 2011 12:36 πμ
Εγω , καταρχην, δν βαζω στον εαυτο μου ταμπελα.
κατα δευτερον , εγραψα , οτι δν με ενδιαφερουν ατομα που δν με αντιμετωπιζουν σαν ισο.
Ατομα που νομιζουν οτι επειδη εχουν μεγαλυτερα «επαναστατικα» βιογραφικα απο τους γυρω τους, μπορουν να ασκουν και εξουσια πανω τους.
tolos
26 Νοεμβρίου, 2011 11:32 μμ
…….για να συνεχισω ομως λιγο στην λογικη σου και να σου απαντησω, για να κανουν κατι αυτοι, πρεπει πρωτα να ειναι ετοιμη κ η κοινωνια. εστω ενα αρκετα μεγαλο ποσοστο της………
——————–
Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Και μη χρεώνουμε στην κοινωνία την δική μας ανικανότητα, εξαχρείωση, παθητικότητα, ξεδιαντροπιά, το «πορειακό» μας βόλεμα και τον γενικότερο πολιτικό μας ερασιτεχνισμό.΄Οχι ότι και η κοινωνία δε φταίει. Φταίει για άλλα πράγματα και κυρίως για την κατάντια στην οποία την έχουν φέρει πλέον οι εκάστοτε κυρίαρχοι.
Τώρα για το εάν «πρεπει πρωτα να ειναι ετοιμη κ η κοινωνια, εστω ενα αρκετα μεγαλο ποσοστο της», πολύ εύκολες φιλοσοφίες βγάζεις. Διάβασε και λίγο ιστορία, να δεις ότι πολλές φορές δεν γίνονται έτσι τα πράγματα και ότι όταν αποτυχαίνουν οι κοινωνικές εξεγέρσεις, συνήθως αποτυχαίνουν γιατί «προδώθηκαν» εκ των έσω. ΄Αλλωστε ο εξωτερικός εχθρός είναι και ο πιο «εύκολος» γιατί τον βλέπεις.
Για ποιόν λόγο λοιπόν εν έτη 2011 στην Ελλάδα τα κοινωνικά κινήματα οδεύουν προς μια «προδοσία»; Και πριν προλάβεις να ρίξεις το φταίξιμο στους «άλλους» κοίτα και λίγο τον εσωτερικό εχθρό (όχι ότι και ο εξωτερικός είναι ανώδυνος).
dimi
26 Νοεμβρίου, 2011 11:41 μμ
καταλαβαινεις οτι διαχωρισες τον εαυτο σου απο την κοινωνια, μολις?
στα αλλα που λες περι «ευκολων φιλοσοφιων» και μπλα μπλα , πραγματικα δν καταλαβαινω τι θες να πεις.
tolos
27 Νοεμβρίου, 2011 12:19 πμ
….καταλαβαινεις οτι διαχωρισες τον εαυτο σου απο την κοινωνια, μολις?…
———————
Eσένα αυτό είναι το ζήτημά σου ή αυτά που έγραψα στο συγκεκριμένο σχόλιο; Δηλ. : «Συν Αθηνά και χείρα κίνει» (αναφορικά με την ελλην. κοινωνία), «Και μη χρεώνουμε στην κοινωνία την δική μας ανικανότητα, εξαχρείωση, παθητικότητα, ξεδιαντροπιά, το “πορειακό” μας βόλεμα και τον γενικότερο πολιτικό μας ερασιτεχνισμό», «ότι όταν αποτυχαίνουν οι κοινωνικές εξεγέρσεις, συνήθως αποτυχαίνουν γιατί “προδώθηκαν” εκ των έσω. ΄Αλλωστε ο εξωτερικός εχθρός είναι και ο πιο “εύκολος” γιατί τον βλέπεις».
Και που είδες ότι διαχώρισα τον εαυτό μου από την κοινωνία;
dimi
27 Νοεμβρίου, 2011 12:23 πμ
«Και μη χρεώνουμε στην κοινωνία την δική μας ανικανότητα, εξαχρείωση, παθητικότητα, ξεδιαντροπιά, το “πορειακό” μας βόλεμα και τον γενικότερο πολιτικό μας ερασιτεχνισμό.΄Οχι ότι και η κοινωνία δε φταίει. Φταίει για άλλα πράγματα και κυρίως για την κατάντια στην οποία την έχουν φέρει πλέον οι εκάστοτε κυρίαρχοι.»
σε ποιους αναφερεσαι με το «μας» , κ μετα αναφερεις οτι «η κοινωνια δε φταιει».
αλλο «εμεις» (ποιοι) και αλλο η κοινωνια?
tolos
26 Νοεμβρίου, 2011 11:53 μμ
tolos
27 Νοεμβρίου, 2011 12:37 πμ
έχω καθυστερήσει ήδη στη δουλειά. Συνεχίζουμε άλλη φορά
κωστας
27 Νοεμβρίου, 2011 7:03 μμ
γενικα στον α/α χωρο υπαρχει ενα ιδιοτυπο παιχνιδι αναρχοπαρασημων και alfa-maleικιου.ειτε ειναι η «φαση» εξω απο απειραμωρια τις δευτερες στην θεσ/νικη με επαναστατιλικι απο φοιτηταριατο με απιστευτα ευστοχη αποτυπωση σε φραση π λεγοταν για αστειο,αλλα π δυστυχως ισχυει στο ακεραιο,σε καλοκαιρινη πορεια «δεν προκειται να πεσει μολοτωφ…εκλεισαν τα απειραμωρια για καλοκαιρι» ειτε ειναι η φαση με «σκληρους» «αναρχικους» των εξαρχειων π κοντραρουν τις συλληψεις,τα ξυλα και τις συγκρουσεις μεταξυ τους οπως εφηβοι με τεστοστερονη τα τσουτσουνακια τους(συγγνωμη αλλα για αλλες πολεις δν εχω πληρη εικονα,ελπιζω να ειναι καλυτερη η κατασταση…οπου δηλαδη υπαρχει εστω «κατασταση»)
γενικα η ολη εικονα του α/α χωρου βγαζει εξω ενα δηθεν «αρχηγιλικι»,το οποιο θεωρητικα θα επρεπε να πολεμαμε.αλλα οταν ολοι συναγωνιζονται ποιος θα ειναι πιο γαματος απο τον αλλον,πιο «σκληροπυρηνικος» και πιο «αλφα» πως θα βαλουν στην ακρη τις ανυπαρκτες ιδεολογικες διαφορες τους—εκτος απο τους καθυστερημενους ιδεοληπτικους π νομιζουν οτι οντως υπαρχουν τοσο τρανταχτες ιδεολογικες διαφορες βασει των αυθαιρετων ιδεολογικων σχηματων π εφτιαξαν στον μικρουλη εγκεφαλακο τους για να αρνουνται καθε κοινη δραση και να περιχαρακωνονται στις ομαδουλες τους η «συλλογικοτητες» των 10ατομων οπως τις ονομαζουν προκειμενου να τις εξωραισουν σαν να ειναι αριστερα γκρουποσκυλα π εχουν διαιρεσει ακομα και τον μαοισμο ξερω γω—,θα δεχτουν να στραπατσαριστει η ιδεα π εχουν για τον εαυτο τους οτι γνωριζουν τα παντα και κυριως το προφιλ του απολυτου αρσενικου(και ναι στον λεγομενο «α/α χωρο» εχουν ενσωηματωθει πληρως ολα τα καθυστερημενα σεξιστικα,εξουσιαστικα προτυπα και κανουν πιο μπαμ και απο τους δαπιτες και ολους αυτους π τσουβαλιαζουμε ως «σεξιστες» η «ατομικιστες-φιληδονιστες θυματατου καπιταλιστικου συστηματος» και γενικα αρεσκομαστε να περιγραφουμε με τετοιους βερμπαλισμους.ΝΑΙ ΓΕΛΟΙΟΙ αναφερομαι σε εσας π κανετε κοντρα ποιος θα φορεσει πιο μαυρα ρουχα,ποιος θα κραταει καλυτερα το κρανος του στον ΑΓΚΩΝΑ!!!,ενω δεν βολευει,ποιος θα προσπαθει να δειχνει πιο «αγριος» και «γονιμος» κοκορας στο κοτετσι του,ποιος θα ειναι πιο χωμενος στην «φαση» και γιαυτο θα την «ελεγχει».
ξερω οτι κραζω λιγο,αλλα ρε παιδια συγγνωμη κιολας εχω μεγαλωσει στα εξαρχεια και εχω αηδιασει με τον αναρχοτουρισμο και την επαναστατικη μπυρα του σ/κ μετα τον δεκεμβρη του 2008(btw πριν δηλωναν οι μισοι απο αυτους «συριζα» και «αριστεροι» και ξαφνικα μοστραραν ολοι το «αλφαδι»).καθομαστε και μιλαμε για αγωνες και μλκιες και οι μισοι κατεβαινουν στα εξαρχεια για να πιουν την μπυριτσα τους σε μαγαζια π πληρωνουν χειροτερα και απο εταιρειες τυπου macdonalds,να ποζεριασουν και εν τελει ΝΑ ΓΑΜΗΣΟΥΝ.παραλληλα δε συντηρουμε τον μυθο του «στα εξαρχεια ρε δεν πατανε οι μπατσοι»,ενω εχει πλημμυρισει ο κοσμος απο ασφαλιτες(και ναι πολλοι απο αυτους ειναι «συντροφοι» με δεκαδες «παρασημα» π συνεργαζονται με την ασφαλεια)και κυριως ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΜΠΡΑΒΙΛΙΚΙΑ.και μολις περασουν την «φαση αναρχια»,αφου περασαν προηγουμενως την φαση αριστερα και για τους πιο κουλ «εαακ και τζιβα» η ζωη θα συνεχιστει κανονικα.
και δεν θελω να τα μηδενισω ολα,γτ ευτυχως τον τελευταιο καιρο πραγματοποιειται μια πρωτογνωρη και σημαντικη εσωτερικη ανασκοπηση και προκυπτει ενας εντονος προβληματισμος για το που παμε και εμφανιζονται για πρωτη φορα(τουλαχιστον ακουγονται) πιο νηφαλιες,σοβαρες και υπευθυνες φωνες και πραγματικα ελπιζω οτι περναει σιγα σιγα το εφηβικο σταδιο,αλλα δυστυχως τα εξαρχεια και ο α/α χωρος εχουν βουτηχτει με τα μουτρα στα σκατα του lifestyleικιου και θα υπαρξουν δυσκολιες στο να γινει το βημα παραπανω(για να μην μιλησω για τα γνωστα καγκουριλικια π εχουν γιγαντωθει εδω και καιρο και κανεις δν παταει ποδι,εκτος απο καποιες συλλογικοτητες).η εικονα π εχει ενας 21χρονος πιτσιρικας π προσπαθει να συμμετασχει,αλλα δυστυχως απογοητευεται καθε φορα απο την σκατιλα π κυριαρχει
ΥΓ1¨συγγνωμη για τα πολλα » «,απλα ειναι ωραια να κραζεις τον αλλον με λεξεις και εκφρασεις π χρησιιμοποιει καθημερινα και π απλα θες να ξεριζωσεις την σπληνα σου καθε φορα π τις ακους
ΥΓ2: και ναι κραζω κυριως αντρες και δν ειναι οτι ειμαι σεξιστης,απλα δυστυχως αυτοι ειναι π χτυπανε περισσοτερο στο ματι μιας και επιδιωκουν να φαινονται ως «ταυροι επιβητορες» και δεν διαφερουν σε τπτ απο τους λοιπους λεχριτες…ισως εχουν μια δοση «αλφα-επαναστατικης» μαγιας.οι γυναικες π δν το βλεπουν ως μεσο να γαμησουν και να προβληθουν(οχι τοσο πολλες δηλαδη) ειναι συνηθως πιο προσγειωμενες,σοβαρες και συνειδητοποιημενες
ΥΓ3: συγγνωμη για το μεγεθος του κειμενου
Xanadu
28 Νοεμβρίου, 2011 11:08 πμ
εγω μπορω να πω οτι τρομαξα…. παω στη γωνιτσα μου να κλαψω
κωστας
28 Νοεμβρίου, 2011 1:06 μμ
προσπαθω να καταλαβω για ποιον λογο απαντας ετσι,αλλα δυστυχως δν μπορω.εκτος απο αψυχολογητο ειναι και λιγο αστοχο.εκτος αν θεωρεις οτι θιχτηκες γτ εχεις την εντυπωση οτι σε ενεταξα στο κομματι του «χωρου» π κατηγορω.βεβαια,αν απο την αλλη εντοπιζεις πολλα στοιχεια π αναφερω σε εσενα και ως εκ τουτου εντασσεις ο/η ιδιος/α τον εαυτο σου σε αυτο το κομματι και νιωθεις την αναγκη να το υπερασπιστεις,τοτε καλως ορισες
Xanadu
28 Νοεμβρίου, 2011 11:11 πμ
παω τωρα να ζητιανεψω στα φαναρια για να γεμισω την γκαρνταρομπα μου με μαυρα ρουχα
😈 😈
χεχεχε (σατανικο γελιο)
dimi
28 Νοεμβρίου, 2011 1:14 πμ
μην απογοητευεστε!
«Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελλοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες στο αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το όραμα του απείρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευθήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ’ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε.
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι κι οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’
αυτόν τον κόσμο
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά κι οι νύχτες μας ένα πέλαγο
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους. «