Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά. Όχι για να έχουμε αυταπάτες για τα αποτελέσματα της χθεσινής και της προχθεσινής μάχης και της συνέχειας τους. Αλλά γιατί το κεντρικό διακύβευμα της καταστολής είναι πάντα η ενσωμάτωση του φόβου. Ότι κάθε αντίσταση είναι μάταια, από την στιγμή που αυτοί έχουν έναν παντοδύναμο στρατό μαζί τους. Κι όμως όλο το προηγούμενο διάστημα μέχρι να φτάσουμε στην χθεσινή επικράτηση της κατασταλτικής χούντας στους δρόμους και στην πλατεία, αποδεικνύει ότι μόνο παντοδύναμοι δεν είναι.
1
Καταρχήν, καμία κυβέρνηση, καμία εξουσία, κανένα κράτος δεν επικράτησε ποτέ αποκλειστικά με την καταστολή. Στους από πάνω λείπουν οι κοινωνικές συμμαχίες, γι’ αυτό και ψάχνουν λύσεις συσπείρωσης σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού που στηρίζει τις μέχρι στιγμής επιλογές της (μεγαλο)αστικής τάξης, γι’ αυτό και οι από κάτω τους αποκαλούν «χούντα» και προτάσσουν την αποκατάσταση του δημοκρατικού κοινωνικού συμβολαίου που έχει πληγεί. Όμως ακόμη και η χούντα των συνταγματαρχών είχε πιο υπολογίσιμες συμμαχίες σε μικρομεσαία στρώματα που μια χαρά βολεύονταν στην οικονομική ανάπτυξη που τους εγγυούνταν. Το (μ)ΠΑ(τ)ΣΟΚ με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και την ολομέτωπη επίθεση στην εκλογική/συνδικαλιστική βάση που το στήριζε στη μεταπολίτευση, έχει εξαντλήσει όλες τις εφεδρείες του (στα μικροαστικά στρώματα και στην, λιγότερο ή περισσότερο, μικροαστικοποιημένη εργατική τάξη) και το προσωπικό του περιμένει απλά την ανταμοιβή του από την αστική τάξη για την βρώμικη δουλειά που κατάφερε με χαρακτηριστική επιτυχία (να ναι καλά η διατριβή στους αγώνες και στα κινήματα λόγω του «Πολυτεχνείου») να φέρει εις πέρας.
Επειδή ακριβώς η καταστολή από μόνη της, σύμφωνα με τους διαλεκτικούς νόμους της φύσης (δράση-αντίδραση) και της ιστορίας φέρνει (αργά ή γρήγορα) αντίστοιχης ποσότητας αντιβία από την πλευρά μας, το σύστημα ξέρει ότι παίζει με την φωτιά όταν προχωράει σε επιλογές σαν την χθεσινή, γι’ αυτό και προτιμά να καταφεύγει σ’ αυτήν μόνο αφού έχουν εξαντληθεί τα άλλα όπλα του. Πριν στείλει τους μπάτσους να επιτεθούν, είχε εδώ και 35 μέρες δοκιμάσει με την ολομέτωπη επίθεση (αγάπης) των δημοσιογράφων να ενσωματώσει μερίδα των διαδηλωτών στη θεαματική φιγούρα του «αγανακτισμένου/μη βίαιου πολίτη» που αντιπαρατίθεται στην φιγούρα του «βίαου/κουκουλοφόρου διαδηλωτή».
Με αρχή την απεργία στις 15 Ιούνη και κατάληξη την χθεσινή 48ώρη, όλα δείχνουν ότι αυτός ο (όχι εξ’ ολοκλήρου κατασκευασμένος από τους θεαματικούς μηχανισμούς) διαχωρισμός απέτυχε. Το πλήθος των δεκάδων χιλιάδων διαδηλωτών είχε ενσωματώσει πλειοψηφικά τη χρήση μέσων αυτοπροστασίας που παραπέμπουν στην φιγούρα του «κουκουλοφόρου» (από απλές μάσκες και γυαλιά μέχρι πυροσβεστήρες και κράνη), ενώ λίγο πριν την ολομέτωπη επίθεση των μπάτσων τα οδοφράγματα και ο πετροπόλεμος ήταν η μόνη αποδεκτή γραμμή άμυνας που είχε αναγκαστικά απομείνει (πολλοί «αγανακτισμένοι» διαδηλωτές βέβαια τα έβρισκαν λίγα για να εμποδίσουν τους μπάτσους –και ως προς αυτό δικαιώθηκαν-, επικαλούμενοι την ανάγκη χρήσης… καλάσνικοφ). Μπορεί λοιπόν οι μπάτσοι το απόγευμα, μετά από πολύωρες και αιματηρές μάχες να πήραν την πλατεία και τους δρόμους, αλλά το πολιτικό κόστος γι’ αυτήν τους την επιλογή γνωρίζουν ότι είναι η ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου που διαδηλώνει, τόσο ως προς τα μέσα πάλης που δύναται να χρησιμοποιήσει, όσο και ως προς την πολιτική άποψη που διαμορφώνει για τους ένστολους μισθοφόρους της «χούντας» (δεν ήταν λίγοι/ες που τους έβλεπαν ως εργαζόμενους που πλήττονται το προηγούμενο διάστημα).
2
Μια άλλη αποτυχία του κράτους έγκειται στην προσπάθεια να στραφεί η αγανάκτηση προς εθνικιστική κατεύθυνση, έτσι ώστε να μπορεί σε δεύτερο χρόνο να είναι διαχειρίσιμη από μια οικουμενική κυβέρνηση που (όπως και η τωρινή) θα ανακηρύξει τους μετανάστες/ξένους εργάτες σε νο1 πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Έστω και με τον «πολιτικά άκομψο» παραδοσιακό τρόπο του βρωμόξυλου μεταξύ α/α και φασιστών, υποδηλώνεται ότι «το αίμα, νερό δεν γίνεται» κι ότι οι φασίστες, λόγω του παρελθόντος των κοινωνικών αγώνων που έχουν δοθεί σε αυτό το κομμάτι γης, δε χωράνε στο στρατόπεδο των από τα κάτω. Σε συμβολικό επίπεδο αυτός ο διαχωρισμός επιτεύχθηκε και με την αυθόρμητη ανακήρυξη του «ψωμί-παιδεία-ελευθερία» σε κεντρικό ενωτικό σύνθημα. (Ας σημειωθεί και αυτό: πέρα από τ’ ότι οι αγώνες του παρόντος είναι καταδικασμένοι να καταφεύγουν στα «φαντάσματα» του παρελθόντος, τέτοιου είδους συμβολισμοί εκφράζουν και μια πραγματικότητα της κοινωνικής/πολιτικής σύνθεσης των υποκειμένων που κατεβαίνουν στον δρόμο. Οι μεσήλικες της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και των μεταπολιτευτικών αγώνων μαζί με τη νέα γενιά της επισφάλειας, των 500ευρώ, της πολιτισμικής/εκπαιδευτικής παρακμής και της αστυνομοκρατίας. Αυτά τα δυο υποκείμενα επίσης το κράτος θα ήθελε να είναι χωριστά. Οι άνεργοι να βρίζουν τους δημοσίους υπαλλήλους και αντίστροφα -βάζει άλλωστε εισφορά στους δεύτερους, και καλά υπέρ των πρώτων). Από την άλλη, η πατριωτική (υπέρ της υπεράσπισης της «εθνικής ανεξαρτησίας») τάση του υπάρχοντος κινήματος παραμένει ένας εσωτερικός εχθρός που μπορεί να αποδειχθεί επικίνδυνος στο σκηνικό που θα ακολουθήσει μια ενδεχόμενη ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου μέσω λαϊκής εξέγερσης.
3
Οι κρατικοί/θεαματικοί διαχωρισμοί και χειρισμοί μπορεί να μην πέρασαν, αλλά δε μπορούμε να ισχυριστούμε ότι είχαν μηδενικό αποτέλεσμα. Υπάρχει μια εμφανέστατη ποσοτική διαφορά μεταξύ του πλήθους που πλημμύρισε το κέντρο την Κυριακή 5 Ιούνη καθώς και του πλήθους της απεργιακής διαδήλωσης στις 15 Ιούνη, με το πλήθος που συγκεντρώθηκε χτες και προχτές. Το ότι η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης αδυνατεί να απεργήσει δεν είναι πλέον καμιά μεγάλη επαναστατική αλήθεια –το κράτος μάλιστα με τη βιασύνη του να καθαρίσει το κέντρο μετά τις 17:00 δείχνει να το γνωρίζει επίσης. Όμως όσο το κίνημα ριζοσπαστικοποιείται, άλλο τόσο θεωρεί ότι σημειώνει παράπλευρες απώλειες σε στρώματα που τόσα χρόνια αποτελούσαν την σιωπηλή (και, λιγότερο ή περισσότερο, μικροαστική) πλειοψηφία. Κομμάτια του πλήθους της 5ης Ιούνη πιθανόν να είναι πιο δεκτικά στην κρατική προπαγάνδα περί «κουκουλοφόρων που αμαυρώνουν τις ειρηνικές διαδηλώσεις» και γι’ αυτό τον λόγο να μη στηρίζουν τις γενικές απεργίες, όπως και κομμάτια του πλήθους της 15ης Ιούνη να φοβήθηκαν απλά να κατέβουν στη 48ωρη γιατί δεν έχουν συνηθίσει/φοβούνται/δεν αντέχουν το χημικό πόλεμο. Όσοι/ες έχουμε λιώσει δεκάδες σόλες παπουτσιών σε διαδηλώσεις (για να μην μιλήσουμε για όσους φετιχοποιούν την βία), τείνουμε να μην υπολογίζουμε αυτή την υπαρκτότατη συνέπεια της καταστολής, που μπορεί να απαντηθεί μόνο με την αποτελεσματική χρήση της αντιβίας όσο και με δομές αλληλεγγύης όπως οι ιατρικές ομάδες σε πλατεία και μετρό που συνεισέφεραν στην παραμονή του «άμαχου πληθυσμού» στην πλατεία (και γι’ αυτό χτυπήθηκαν βάναυσα από τους μπάτσους).
Όπως και να έχει, όταν οι αραβικές εξεγέρσεις χτυπήθηκαν με πραγματικά πυρά, κι όχι μόνο με γκλοπιές και χημικό πόλεμο, κατάφεραν να απαντήσουν διασφαλίζοντας την ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστική κάθοδο πλήθους εξεγερμένων στον δρόμο. Εδώ, τ’ ότι ο κόσμος γίνεται πιο αποφασιστικός αλλά μειώνεται σε ποσότητα, δεν προμηνύει καλά πράγματα, τουλάχιστον για το αμέσως επόμενο διάστημα. Το θέμα των διακοπών, της αδυναμίας απεργίας, των μετρό που ο κόσμος νόμιζε ότι δεν λειτουργούσαν, των λεωφορείων και του ηλεκτρικού που απεργούσαν, καλό είναι να υπολογίζονται, αλλά στη σωστή τους διάσταση. Γιατί το κράτος δε θα μπορούσε να χτυπήσει χτες με τόση μανία ή ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, αν είχε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμο στον δρόμο κι όχι μια πανελλαδική μάζωξη που νομίζω ότι ποσοτικά ξεπερνάει τις καλύτερες στιγμές των γενικών απεργιών του τελευταίου χρόνου, χωρίς όμως να φτάνει την μαζικότητα της διαδήλωσης της 5ης Μάη.
Από την άλλη ας έχουμε στα υπ’ όψιν –ίσως όχι και τόσο για το άμεσο μέλλον- κομμάτια της προλεταριακής νεολαία των συνοικιών και των γηπέδων που πλαισίωσε τις διαδηλώσεις το τελευταίο 48ώρο, με ιδιαίτερα εμφανή παρουσία τόσο στις συγκρούσεις το βράδυ της Τρίτης, όσο και γενικότερα στην κουλτούρα οδομαχίας που φέρνει μαζί της. Αυτό το αντιφατικό κοινωνικό κομμάτι στη χειρότερη περίπτωση (κι ειδικότερα όταν έχει «πολιτικοποιηθεί» στα πεζοδρόμια των Εξαρχείων) οδηγεί σε αυτιστικές μειοψηφικές συγκρούσεις στις πλάτες της μεγάλης μάζας του πλήθους (όπως γινόταν για πολλή ώρα το απόγευμα της Τρίτης στην Αμαλίας), στην καλύτερη περίπτωση ανεβάζει τον πήχη της αντιβίας προς όφελος των πολλών με τις «τεχνικές» γνώσεις που κατέχει (π.χ. οι μολότοφ που έπεσαν χτες αργά το βράδυ γύρω από το Σύνταγμα). Στις αραβικές εξεγέρσεις πάντως ήταν τέτοια κομμάτια νεολαίας που βοήθησαν στο σπάσιμο του κατασταλτικού φόβου και εντέλει συνεισέφεραν στην μαζικοποίηση των διαδηλώσεων.
4
Η αντίφαση μεταξύ επαναστατικής ρητορικής και καθημερινής απραξίας που ήταν παρούσα εδώ και ένα μήνα στις πλατείες, δεν ξεπεράστηκε σχεδόν καθόλου και ήταν εμφανής στην ποσότητα του κόσμου που στήριξε τους πρωινούς «μη-συμβολικούς» αποκλεισμούς γύρω από το Κυνοβούλιο. Οι λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες έχουν σταθεροποιηθεί αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουν μαζικοποιηθεί τόσο ώστε να προμηνύουν για μια εξεγερσιακή διαφορά στο επόμενο (δύσκολο λόγω διακοπών) διάστημα. Η αποφασιστική καμπή που σηματοδότησε η 48ώρη ρίχνει τώρα το μπαλάκι σε αυτές τις δομές να αναλάβουν το δύσκολο έργο να συσπειρώσουν το κίνημα σε πρακτική και μακροχρόνια βάση: Από τη μια η κατασταλτική χούντα που ορθώνεται για να υπερασπιστεί την αναπαραγωγή του γερασμένου καπιταλιστικού συστήματος, από την άλλη οι ταξικοί αγώνες που γεννιούνται για λόγους εξασφάλισης της αναπαραγωγής της εργατικής τάξης. Το δίλημμα είναι εδώ ολοζώντανο και καθόλου ιδεολογικό, άρα αρκούντως επαναστατικό: Ή αυτοί ή εμείς, ή θα νικήσει ο τρόμος ή θα νικήσει ο δρόμος.
πολυεργαλείο
Oblivion
2 Ιουλίου, 2011 2:59 πμ
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1315324
Υ.Γ-Στην φύση δεν ξέρω κατά πόσο ο 3ος νόμος του Ισαάκ είναι «διαλεκτικός»,στην δε ιστορία δεν ξέρω κατά πόσο είναι «νόμος»…
Palinuro
2 Ιουλίου, 2011 3:59 πμ
Επιτρεψε μου να σου καταλογισω αφελεια στην επιλογη του ορου»αντιβια». Επειδη εχει οριστει ως «αντι» ενδεχεται να θεωρηθει ως λυση στο προβλημα της αντιμετωπισης της κρατικης βιας. Ομως δεν ειναι η ορολογια που προσφερει λυσεις, αντιθετα πολλες φορες οδηγει ειτε σε αυταπατες ειτε σε καταστασεις καθολου ευνοικες και μαλιστα με χειριστα αποτελεσματα για τους σκοπους του λαϊκου κινηματος και την πολιτικη δραση. Για παραδειγμα μια μορφη «αντιβιας» μπορουμε να πουμε οτι εφαρμοσθηκε απο ολους εκεινους που εδρασαν ατομικιστικα, με οδηγο τους μονο την προσωπικη οργη και τη μυωπικη ψευδαισθηση οτι θα καταφερουν να αντιμετωπισουν την οργανωμενη, τεχνικα αρτια, εμπειρη και καλα σχεδιασμενη βια των δυναμεων καταστολης. Σε μερικες περιπτωσεις οι μαρτυριες λενε οτι δεν ελειψαν και οι γνωστοι «αυθορμητισμοι» που αλλο δεν προσφερουν στην αστυνομια παρα ετοιμα αλλοθι για δραση. (Δεν πρεπει να υποτιμιεται η αξια της προκλησης στη μαχη. Οι «στρατηγοι» γνωριζουν πολυ καλα την αξια της και γι’αυτο οταν δεν ειναι διαθεσιμη, ειναι αυτοι οι ιδιοι που τη μηχανευονται. ) Σε τελευταια αναλυση εκεινο που καταφεραν ηταν να θεσουν την πλειοψηφια των διαδηλωτων στον κινδυνο των διασταυρουμενων πυρων. Αν ο σκοπος των διαδηλωτων που βρεθηκαν το πρωι και των δυο ημερων της γενικης απεργιας ηταν να δημιουργησουν τον πολο ελξης και αντιστασης και μια κατασταση ηθικης υπεροχης εναντι του αντιπαλου με πολιτικο στοχο το σχηματισμο μιας παλαϊκης διαδηλωσης, αυτος δεν ευοδωθηκε. Η κατασταση ξεφυγε απο τον ελεγχο των διοργανωτων, η μεγαλη μαζα των διαδηλωτων κοιταζε μοναχα πως να προστατευτει απο τα ΜΑΤ, ενω, δεν ηταν σε θεση να ελεγξει τα «νωτα» της εξαιτιας των απροβλεπτων ενεργειων του καθε οργισμενου ή ανεγκεφαλου ή ακομα και συνειδητου ή ασυνειδητου προβοκατορα και για αυτο δεν κατορθωσε να ανασυνταχθει, να παραμεινει μαζικη, να διατηρησει το ηθικο της και να πεισει για την πιθανοτητα νικης στελνοντας καλεσμα για μεγαλυτερη λαϊκη συσπειρωση. Ετσι λοιπον, παρολο που αναγνωριζω οτι το αναφερεις κι εσυ αλλα δεν φαινεται να επιμενεις, η λυση βρισκεται στην οργανωση με σκοπο, οχι την αντιπαραθεση με τις δυναμεις καταστολης, αλλα στην δημιουργια κλιματος «παραλυση τους», μεσω της δημιουργιας συνθηκων για μια πραγματικα μαζικη πολιτικη συσπειρωση και διαδηλωση. Ενα μερος της οργανωσης και των τροπων που αυτη θα υλοποιηθει πρεπει να ειναι αναγκαστικα και αναποφυκτα στοχοπροσηλωμενο στην διατηρηση της συνοχης στις «γραμμες των διαδηλωτων» με απομονωση και παραμερισμο οποιουδηποτε με τις ενεργειες του θετει σε κινδυνο τον πολιτικο στοχο. Αν ειναι να βγει κατι θετικο απο την «ηττα» πρεπει να αναζητηθει σε αυτα τα πλαισια και οχι σε τζουφια πυροτεχνηματα περι «αντιβιας», τα οποια οχι μονον δεν ειναι αποτελεσματικα αλλα εχει αποδειχθει, τοσο εμπειρικα οσο και θεωρητικα, οτι υπονομευουν για δεκαετιες τον πολιτικο αγωνα στερωντας του ανεπανορθωτα τη μαζικοτητα.
risinggalaxy
2 Ιουλίου, 2011 5:09 πμ
αριστερός ε?
rocknrollfever
4 Ιουλίου, 2011 3:55 πμ
Τόσο κακό ε?
risinggalaxy
4 Ιουλίου, 2011 10:06 μμ
όχι απλά προβλέψιμο
oldboy9
2 Ιουλίου, 2011 9:20 πμ
Αρκετά σωστός απολογισμός και των τεσσάρων σημείων…
Ένσταση μόνο στο: «Τα Ιουνιανά και η Χούντα» το σωστό ε!
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
2 Ιουλίου, 2011 9:55 πμ
@Palinuro
Από το επίσημο δελτίο της ΕΛΑΣ; 2860 ρίψεις χημικών (100 κατά μ.ο. σε μία «συνηθισμένη» μάχη με τους λεγόμενους μπάχαλους).
Πράγματι, τα «νώτα» φταίνε. Όχι όμως γιατί είναι αφύλακτα, αλλά γιατί κάποιοι συνεχίζουν να τα φυλάνε τα δικά τους.
alexantro extra trollienteros
2 Ιουλίου, 2011 11:39 πμ
μηπως εχεις ευκολο λινκ για αυτο το 2860 ?????????????
mitera
2 Ιουλίου, 2011 11:52 πμ
http://www.on-news.gr/2011/06/50_30.html
Αν και το βρήσκω συντηρητικό…..
Jaquou Utopie
2 Ιουλίου, 2011 12:16 μμ
Αν και ο λόγος μας θα έπρεπε να είναι ήδη αρκετός 😛 , ορίστε και link
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=409105#.Tg4vTApyXZs.facebook
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
2 Ιουλίου, 2011 12:50 μμ
Kι αν η ενημέρωση προέρχεται από τον αρχιρουφιάνο Λαμπρόπουλο τότε είσαι σίγουρος: Ξέρει για τη ΓΑΔΑ πριν τη ΓΑΔΑ! 😉
Γιαννκα
2 Ιουλίου, 2011 1:38 μμ
και μην ξεχνατε να στελνετε τα χαιρετισματα σας οταν σηκωνετε το τηλεφωνο…στους αγαπητους υποκλοπεις… 😉
karampas
2 Ιουλίου, 2011 12:48 μμ
ena σιγουρο αποτελεσμα των συγκρουσεων της τριτησ μεταξυ νεαρων φτωχών ή και πλουσιων οπως λεει η αστυνομια και των ματ ήταν οτι πολυσ κοσμοσ την τεταρτη θα καθοταν σπιτι του γιατι δικαίως φοβηθηκε για τη ζωή του.Τα αδερφια μασ οι μπατσοι όπως λεει και το τιμημενο κκε ειχαν αδεια να σκοτωσουν διαδηλωτες ειτε χτυπώντασ τουσ τα κεφαλια [απόπειρα δολοφονιασ] είτε ριχνοντασ ασφυξιογονα στο μετρο είτε κλωτσωντασ και γρονθοκοπώντασ 5-10 μαζί απο ενα διαδηλωτή οχι μπρατσωδη οπως αυτοι τησ χρυσης αυγης αλλα λιγεροκορμο.Η κυβερνηση με την ποινη θανατου απαγορευσε τη διαδηλωση και τον αποκλεισμο τησ βουλής.
Το ερωτημα ειναι οι διαδηλωτες και οι κινηματιες τι πρεπει να κανουν για να μην εφαρμοσθει το μακροπροθεσμο οι ιδιωτικοποιησεις οι εξωσεις απο τισ τραπεζες το πουλημα των εκτασεων και των παραλιών.Πρεπει να ακουστουν προτασεις και ιδεες.πΧ σε καθε πληστηριασμο σπιτιου απο τραπεζες ταμεια ή το κρατος να πηγαινουν διαδηλωτες να ακυρωνουν τον πλκηστηριασμο
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
2 Ιουλίου, 2011 12:56 μμ
900.000 ευρώ για χημικά
Σε αγορά ύψους 900.000 ευρώ για 10 χιλιάδες τεμάχια δακρυγόνων και ασφυξιογόνων χημικών βομβίδων προχώρησε το Αρχηγείο της ΕΛ. ΑΣ την περασμένη Πέμπτη, μια μέρα μετά το σκηνικό «χημικού» πολέμου στο κέντρο της Αθήνας. Η ΕΛ.ΑΣ. κρίνει μάλλον ως «θετικές» τις αποδόσεις καθώς η προτεραιότητα της ήταν η προστασία της Βουλής ενώ θεωρίες συνωμοσίας περί οργανωμένου σχεδίου εισβολής στο Κοινοβούλιο διατυπώνει ο Χ. Παπουτσής χωρίς να δίνει λεπτομέρειες.
Η εντολή για την αγορά των εφοδίων δόθηκε από στη Διεύθυνση Τεχνικών του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. και η αγορά έγινε από το Ισραήλ, τη Γαλλία και της ΗΠΑ.
Την Τετάρτη 2.200 σχεδόν βομβίδες χημικών και κρότου λάμψης κατανάλωσαν οι άνδρες των ΜΑΤ, σύμφωνα με τη «Realnews». Η υπέρμετρη αυτή χρήση οδήγησε σε έλλειψη χημικών και έτσι η Ελληνική Αστυνομία ζήτησε δανεικά χημικά από τη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις της χώρας. Ο λόγος αυτής της αλόγιστης χρήσης χημικών δεν είναι η κατά βούληση απόφαση ρίψης τους από τους ανδρες της ΕΛ.ΑΣ. μεμονωμένα.
Το σχέδιο του υπουργείου Προστασίας του πολίτη ήταν η εκκένωση της πλατείας Συντάγματος από τους Αγανακτισμένους την Τετάρτη, σύμφωνα με την «R». Συγκεκριμένα, από την Τρίτη είχαν πραγματοποιηθεί συσκέψεις σε επίπεδο στρατηγών της αστυνομίας, όπου δόθηκαν και οι βασικοί στόχοι για το χώρο έξω από τη Βουλή την επόμενη ημέρα: Σε καμία περίπτωση να μην εμποδιστούν οι βουλευτές κατά την προσέλευσή τους και οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία Συντάγματος να περιοριστούν αριστερά από την Όθωνος και αν βρεθεί ευκαιρία να εκκενωθεί η λεωφόρος Αμαλίας.
Από την πλευρά της η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. κρίνει μάλλον θετικά τις επιδόσεις του Σώματος στη διαχείριση των επεισοδίων, όπως αναφέρει η «Καθημερινή». Υποστήριξε δε ότι η απόφαση των ΜΑΤ ήταν να μην πραγματοποιηθεί γενικευμένη επιχείρηση μέσα στην πλατεία –όπου, όπως υποστηρίζουν, βρίσκονταν κουκουλοφόροι- υπό το φόβο σοβαρού τραυματισμού διαδηλωτών.
Από τη μία ανώτατοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ, σύμφωνα με την «Κ» υποστηρίζουν πως ο πρωταρχικός στόχος ήταν να διασφαλιστεί η ομαλή λειτουργία της Βουλής κατά τη συζήτηση και την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου.
Από την άλλη χαμηλόβαθμοι αστυνομικοί των ΜΑΤ που συμμετείχαν στις επιχειρήσεις, ισχυρίζονται πως οι επικεφαλής τους είχαν δώσει εντολή για δυναμική αντίδραση μόλις η πίσεση του κόσμου στις διμοιρίες αυξηθεί επικίνδυνα. Ο λόγος; Ο φόβος πιθανής εισβολής διαδηλωτών στη Βουλή.
Και ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρήστος Παπουτσής υιοθετεί την ίδια θεωρία περί εισβολής στο Κοινοβούλιο. Μάλιστα μιλά για οργανωμένο σχέδιο αγνώστων να εισβάλουν στη Βουλή και να μετατρέψουν το κίνημα των Αγανακτισμένων σε σύγχρονο αντάρτικο πόλης την Τετάρτη, όπως ανέφερε σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα». Μένει βέβαια ένα λογικό ερώτημα να αιωρείται: Πώς το υπουργείο γνωρίζει ένα οργανωμένο σχέδιο και οι οργανωτές του παραμένουν άγνωστοι;
Πηγή: tvxs
Xanadu
3 Ιουλίου, 2011 12:33 μμ
«Η εντολή για την αγορά των εφοδίων δόθηκε από στη Διεύθυνση Τεχνικών του Αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ. και η αγορά έγινε από το Ισραήλ, τη Γαλλία και της ΗΠΑ.»
ετσι ετσι…
parameterλ
2 Ιουλίου, 2011 1:23 μμ
Το τέλος του φόβου…
την κλάψα δεν αντέχω
2 Ιουλίου, 2011 2:08 μμ
Ξύλο και σούβλα σε κάθε ματατζή, κάθε καινούργιο με βία γεννιέται. Ο φόβος επίσης, η εξέγερση το ίδιο, ο κομμουνισμός με τόση βία που δεν έχει ξαναδεί ανθρώπου μάτι.
Αν ψάχνουν για μαλάκες εγώ δε θα μαι σ’ αυτούς. Οργάνωση, περιφρούρηση, άμυνα και επίθεση με ότι έχουμε.
Αν θέλουμε τους πατάμε. 5.000 μπάτσοι vs 500.000 = 1:1000. 100 αμάσητοι αρκούν για να παίζεις μπάλα με το κράνος του ματά όχι 1000 .
Θα μου πείτε ε και? Ε δε θα μασάει ο κόσμος, ο δρόμος θα του ξανανήκει, το μεγάλο στοίχημα των καιρών.
Ήρθε η ώρα.
http://politiki-pa-pa-ra.blogspot.com/2011/06/blog-post_3969.html
mitera
2 Ιουλίου, 2011 2:41 μμ
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1315375
Για τα παιδιά μας ρε γαμώτο!!
hardcorephysicist
2 Ιουλίου, 2011 3:08 μμ
Αγαπημένε rising,
θα επιχειρήσω να παραστήσω το συνήγορο του εξαποδώ, καθότι έχω πολλές απορίες και -δεν σου κρύβω- πως είμαι μπερδεμένος με τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε Αριστερούς και Αναρχικούς .
Έστω ,λοιπόν, ότι ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο μαζικά (εκατοντάδες χιλιάδες δηλαδή) και είναι *όλοι* αποφασισμένοι να έρθουν σε βίαια αντιπαράθεση με τα ΜΑΤ. Κοντολογίς, ένα τεράστιο πλήθος αποφασισμένο για σώμα με σώμα μάχη (και όχι απλά άμυνα).
Και τότε, τι;
Τι θα γίνει;
Πόλεμος ,είναι η απάντηση.
Ναι,οκ, αλλά τι θα βγει;
Αφήνω στην άκρη τις μικροαστικές αρλούμπες περί κατάλυσης της Δημοκρατίας (σε περίπτωση πχ νίκης των διαδηλωτών) , και ρωτώ το εξής:
Πώς θα συνεχίσουμε;
Θα υπάρχει αρραγής πολιτική βούληση;
Κατ’ αρχάς, θα ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε;
Με ποια προϋπάρχουσα ζύμωση;
Αφού ξέρουμε καλά πως η κοινωνία είναι διερρηγμένη ,δεν υπάρχει καμία συνοχή. Και δεν μπορεί μια νίκη έναντι στις δυνάμεις καταστολής να ενώσει με κάποιον μαγικό τρόπο μονομιάς όλο αυτό το διασπασμένο πλήθος (το οποίο θα έχει δώσει τη μάχη κυρίως με μία κοινή συνισταμένη: οργή και μίσος προς τις δυνάμεις καταστολής του Συστήματος).
Απλά θέτω απορίες ευχόμενος να πάρω απαντήσεις, είτε από συντρόφους ,είτε από τον ίδιο μου τον εαυτό…
risinggalaxy
2 Ιουλίου, 2011 6:34 μμ
Εύλογες οι απορίες σου, προσωπικά ετοιμάζω ένα κείμενο με την άποψη μου για τα γεγονότα και όχι μόνο. θα εξηγηθώ καλύτερα εκεί. Για να εξηγούμαστε το κείμενο δεν είναι δικό μου και είναι αναδημοσίευση. Αυτό που μπορώ να γράψω προς το παρόν είναι πως γεγονότα σαν το Σύνταγμα είναι συγκεντρωτικά και δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω από το «ψήσιμο » στους δρόμους. Είναι πολύ σημαντικό αλλά δεν αρκεί από μόνο του. Εξαρτάται ποιες ερωτήσεις κάνει κάποιος στον εαυτό του. Τι ακριβώς θέλει και πως θα φτάσει εκεί.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
2 Ιουλίου, 2011 6:36 μμ
Εγώ πάντως το περιμένω με ενδιαφέρον, γιατί τις τελευταίες ημέρες έχουμε αρχίσει να συμφωνούμε και βαριέέέέέέμαι. :Ρ
hardcorephysicist
2 Ιουλίου, 2011 8:52 μμ
Με μένα πάντα θα συμφωνείς Πρόεδρα.
Φταίει η ριμάδα η καταγωγή… :Ρ
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
2 Ιουλίου, 2011 10:32 μμ
Κρύβε λόγια. 😉
Δεν θέλω να χαλάσω το προφίλ του Πολίτη του Σύμπαντος. 😀 😀 😀 😛
Palinuro
2 Ιουλίου, 2011 10:00 μμ
@ Zaphod
========================================================
@Palinuro
Από το επίσημο δελτίο της ΕΛΑΣ; 2860 ρίψεις χημικών (100 κατά μ.ο. σε μία “συνηθισμένη” μάχη με τους λεγόμενους μπάχαλους).
Πράγματι, τα “νώτα” φταίνε.
==========================================================
Και τι μ’αυτο, μηπως ειχες καμια αυταπατη οτι δεν θα χρησιμοποιουσαν το οπλοστασιο τους? Οπως επισης δεν πρεπει να εχεις καμια αυταπατη οτι οταν αφηνονται ελευθεροι εκεινοι οι χουλιγκανοι οι οποιοι προεβησαν για πολλοστη φορα τις τελευταιες δεκαετιες στην ακρως «επαναστατικη και αποτελεσματικη τακτικη» να σπαζουν βιτρινες, να καταστρεφουν υλικα του δημοσιου χωρου με μονο οδηγο τους την προσωπικη οργη, αν οχι τη βλακεια, να ξεδινουν οπως συχνα συμβαινει μεταξυ των «κρετινων» στις γηπεδικες συγκρουσεις, να προκαλουν ακομα και την αηδια και την απογοητευση μεταξυ του μεγαλυτερου μερους των διαδηλωτων, να πετουν πετρες μεσα απο το πληθος το οποιο, σημειοτεον, δεν ειχε καμια διαθεση για τετοιου ειδους «μαχη» , ολα ετουτα, εκ των πραγματων, δεν συνεισφερουν στη μεγαλυτερη συσπειρωση ουτε βεβαια αποτελουν κινητρο για περαιτερω μαζικοποιηση. Και στο τελος-τελος, για να μην το κουραζουμε αλλο το πραγμα, ποιος ηταν ο τακτικος στοχος τις μερες της γενικης απεργιας? Ηταν μηπως επιθετικος (και αν ναι, ποιος κατα τη γνωμη σου?), ή «αμυντικος», ας πουμε η υιοθετηση μιας στασης αντοχης, με σκοπο να μαζικοποιηθει κατα μια ταξη μεγεθους η λαικη εμπρακτη αντιθεση σε ολη την πρωτευουσα ωστε να εξαναγκαστει η πλειοψηφια της Βουλης να κανει μια τακτικη υποχωρηση και να οδηγησει σε ενδεχομενη παραιτηση της κυβερνησης? Αν, οντως, ετσι ειχαν τα πραγματα, τοτε οι θερμοαιμοι, ειτε μπαχαλακηδες ησαν αυτοι, ειτε επαγγελματιες χουλιγκανοι ειτε βαλτοι και σταλμενοι απο το παρακρατος, εχουν ενα σημαντικο μεριδιο στην ηττα. Δεν ειναι ανωτερα μαθηματικα, ειναι απλοι αλλα απαραιτητοι συλλογισμοι, οι οποιοι πρεπει να γινουν πριν τη συγκρουση και βασει των οποιων θα επρεπε να ειχαν προβλεφθει και ληφθει τα αναγκαια μετρα.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
2 Ιουλίου, 2011 10:31 μμ
Tετάρτη ήσουν σε διακοπές φίλε μου;
Τη σύγκρουση την επιδίωξε η αστυνομία. Οι μπάχαλοι ήταν ελάχιστοι. Το πλήθος απάντησε στη βία της αστυνομίας. Έστω και για λίγο έγιναν όλοι «μπάχαλοι».
konstantinos
2 Ιουλίου, 2011 11:14 μμ
Έλα ρε που υπήρχαν μπάχαλοι, κοντεύετε να γίνετε ΚΝΙτες. Μπάχαλοι είπαμε ήταν τα πουστρόπαιδα της ασφάλειας με τα διακρυγόνα να εξέχουν από τα τσεπάκια, εκτός κι αν πάθατε συμβλέφαρο από τα χημικά. Βάλτε και καμιά μάσκα
Xanadu
3 Ιουλίου, 2011 12:35 μμ
Ίσως ένας τρόπος αντιμετώπισης των μπάτσων εν μέσω δακρυγόνων. Με το χρώμα και δεν βλέπουν και δεν ανασαίνουν άρα θα υποχρεωθούν να βγάλουν τις μάσκες τους.
oldboy9
3 Ιουλίου, 2011 1:02 μμ
…τι σου είναι οι αυτοδίδακτοι! 😉