Συνέντευξη του Θανάση Καμπαγιάννη, πολιτικού ενάγοντα στη δίκη, στους Ιωάννα Δρόσου & Αδάμο Ζαχαριάδη.
Διάβασε στην Εποχή και μεταφέρει το Καπυμπάρα
Συζητάμε με τον Θανάση Καμπαγιάννη, μέλος της ΚΕΕΡΦΑ και της Πρωτοβουλίας δικηγόρων JailGoldenDawn (“Φυλακίστε τη Χρυσή Αυγή”), για την ποινική δίωξη της Χρυσής Αυγής και την εξέλιξη της υπόθεσης. Η Πρωτοβουλία των δικηγόρων θα είναι πολιτική αγωγή στη δίκη, εκπροσωπώντας τους αιγύπτιους ψαράδες που δέχτηκαν επίθεση τον Ιούνιο του 2012. Η δίκη αναμένεται – με τα σημερινά δεδομένα – να έχει 75 κατηγορούμενους για συμμετοχή ή διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, ενώ το κατηγορητήριο εμπεριέχει τρείς ακόμα υποθέσεις: τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και την επίθεση στους αιγύπτιους ψαράδες.
Έχετε διοριστεί ως πολιτική αγωγή εκπροσωπώντας τους αιγύπτιους ψαράδες για την επίθεση που δέχτηκαν από τη Χρυσή Αυγή τον Ιούνιο του 2012. Πώς εξελίσσεται η υπόθεση αυτή;
Τον Ιούνιο του 2012, αιγύπτιοι ψαράδες δέχθηκαν δολοφονική επίθεση μέσα στα σπίτια τους στο Πέραμα, την ώρα που κοιμόντουσαν, από έξι μέλη της Χρυσής Αυγής. Η επίθεση ήταν απόλυτα οργανωμένη και είναι χαρακτηριστικό ότι ο Γ. Λαγός την είχε εξαγγείλει από την προηγούμενη μέρα, σε συγκέντρωση που είχε κάνει η Χρυσή Αυγή στην περιοχή. Παρότι οι ψαράδες χτυπήθηκαν βάναυσα, οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν ήταν αρχικά πλημμεληματικού χαρακτήρα, δηλαδή για σωματικές βλάβες. Ύστερα, όμως, από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η υπόθεση, όπως και άλλες αντίστοιχες, πήρε τη διάσταση που της άξιζε και μετεξελίχθηκε η κατηγορία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας.
Γιατί επιλέχθηκαν οι τρεις αυτές υποθέσεις να συνεκδικαστούν υπό την ομπρέλα της κατηγορίας της εγκληματικής οργάνωσης.
Και οι τρεις υποθέσεις συσχετίζονται, καθώς αφορούν τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής στην Β’ Πειραιά. Έχουν, όμως, κι έναν συμβολισμό, γιατί στην πραγματικότητα αποτυπώνουν ποια είναι τα θύματα της Χρυσής Αυγής: μετανάστες, αριστεροί συνδικαλιστές, αντιφασίστες. Στη δικογραφία περιλαμβάνονται και δεκάδες άλλες υποθέσεις, για τις οποίες εκκρεμούν χωριστές ποινικές διώξεις ή είναι μόνο αντικείμενα καταγγελίας, και θα απασχολήσουν το δικαστήριο όσον αφορά την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή».
Επείγει ο ορισμός δικάσιμου
Ακόμα δεν έχει οριστεί δικάσιμος, καθώς η δικογραφία καθημερινά συμπληρώνεται, με αποτέλεσμα να υπάρχει σχεδόν η βεβαιότητα πια ότι θα λήξει το 18μηνο όριο προφυλάκισης χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η δίκη. Υπάρχει κάποια σκοπιμότητα που καθυστερεί να ολοκληρωθεί η διαδικασία;
Διεκδικούμε να ξεκινήσει η δίκη όσο γίνεται γρηγορότερα. Αυτό θα έπρεπε να είναι και διεκδίκηση των κατηγορούμενων, εφόσον αρνούνται τις κατηγορίες, όμως αντίθετα καταθέτουν συνεχώς αιτήσεις εξαίρεσης με αστεία προσχήματα, ροκανίζοντας το χρόνο. Για να απαντήσω στο ερώτημά σας, η κωλυσιεργία δεν αφορά τις ανακριτικές αρχές. Αντίθετα, θεωρούμε ότι οι ανακρίτριες έχουν κάνει πολλή δουλειά συγκεντρώνοντας δεκάδες υποθέσεις, οι οποίες «δένουν» την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Δεν μπορούμε να μην παρατηρήσουμε ότι μετά τις εκλογές και από τη στιγμή που δεν επιβεβαιώθηκε η προσδοκία της Νέας Δημοκρατίας για επαναπατρισμό των δεξιών ψηφοφόρων, υπάρχουν δεύτερες σκέψεις, οι οποίες πλέον εκφράζονται και μεγαλόφωνα από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, σε σχέση με την ίδια τη δίωξη. Και, όπως είδαμε με την υπόθεση Μπαλτάκου, η Χρυσή Αυγή έχει δυνατότητες επικοινωνίας με την κυβέρνηση και τις κρατικές αρχές σε πολύ υψηλό επίπεδο. Άρα δεν θα ήμασταν μακριά από την αλήθεια αν λέγαμε ότι γίνονται συζητήσεις για το πώς και πότε θα εξελιχθεί η ποινική δίωξη.
Παρότι η δίωξη είναι ποινική, οι κατηγορούμενοι επιμένουν ότι πρόκειται για πολιτική δίωξη. Ποια η γνώμη σου;
Η δίκη παρότι αφορά εγκληματικές πράξεις, και σε καμία περίπτωση δεν είναι πολιτική δίωξη, θα είναι μια δίκη με πολύ έντονο το πολιτικό στοιχείο. Και εμείς ως εκπρόσωποι των θυμάτων, αλλά και ως μέλη του αντιφασιστικού κινήματος θέλουμε, μέσα από τη δίκη, να ενημερωθεί η κοινωνία για το τι εστί Χρυσή Αυγή. Βέβαια, πιστεύουμε ότι ο αντιφασιστικός αγώνας δεν πρέπει να αρκεστεί στην εξέλιξη της δίκης, αλλά η μάχη να συνεχίσει να δίνεται μέσα στην κοινωνία.
Η υπόθεση είναι απόλυτα «δεμένη»
Προηγουμένως ανέφερες ότι η υπόθεση είναι «δεμένη». Από ποια στοιχεία συμπεραίνεις ότι η υπόθεση δεν θα «πέσει» στο δικαστήριο.
Η υπόθεση είναι απόλυτα «δεμένη», στο επίπεδο των εγκληματικών πράξεων. Δεν είμαστε τέσσερα χρόνια πριν, όταν η Χρυσή Αυγή μπορούσε να ισχυριστεί ότι οι επιθέσεις φασιστικής και ρατσιστικής βίας είναι αστικός μύθος. Αυτή τη στιγμή, υπάρχουν δεκάδες δικαστικές αποφάσεις, στις οποίες έχει κριθεί η εγκληματική δράση της οργάνωσης, τόσο των μελών της, όσο και ηγετικών στελεχών της. Το πραγματικό ερώτημα είναι πώς θα διαμοιραστεί η ευθύνη ανάμεσα στα μέλη και την ηγεσία της οργάνωσης, καθώς η ηγεσία θα προσπαθήσει να υποδυθεί την άσχετη. Δεν πρόκειται, όμως, να έχει επιτυχία αυτή η στάση, γιατί προαπαιτεί ότι ο Μιχαλολιάκος θα πρέπει να αποστασιοποιηθεί όχι μόνο από τον Ρουπακιά, όπως έχει ήδη κάνει, αλλά και από τους πυρηνάρχες και βέβαια τον ίδιο τον Λαγό. Χρειάζεται, δηλαδή, να πει ότι ο Λαγός ενεργούσε με δική του βούληση.
Η ναζιστική ιδεολογία
Και αν το κάνει αυτό, τότε απαλλάσσεται; Γιατί είδαμε ότι και το 1998, αποποιήθηκε τον Περίανδρο, ο οποίος ήταν το νούμερο δύο της Χρυσής Αυγής.
Είναι πάρα πολύ δύσκολο να συμβεί κάτι τέτοιο. Τότε δεν υπήρχε τόσο έντονη η δαγκάνα της πίεσης απέναντι στη Χρυσή Αυγή. Ο Περίανδρος, παρότι βρέθηκε ένοχος, δεν ρωτήθηκε από τις δικαστικές αρχές αν δρούσε μόνος του ή ως μέλος της οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Επειδή, λοιπόν, τότε η υπόθεση δεν προχώρησε σε βάθος, ο Μιχαλολιάκος μπόρεσε εύκολα να ξεφύγει, παίρνοντας αποστάσεις από τον Περίανδρο. Τώρα, η Χρυσή Αυγή διώκεται ως εγκληματική οργάνωση στο σύνολό της, και άρα θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να ξεγλιστρήσει.
Είδαμε να επιβάλλονται αυστηροί περιορισμοί στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, όπως στην περίπτωση του Αρβανίτη που του απαγορεύτηκε ο δημόσιος λόγος. Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή ένδειξη σκλήρυνσης του περιορισμού των ατομικών ελευθεριών. Πώς το σχολιάζεις;
Δεν νομίζω ότι οι φασίστες στερήθηκαν ποτέ ελευθερίες, ώστε να υπερασπίσουμε την ελευθερία του λόγου τους. Από εκεί και πέρα, πρέπει να ξεκινήσουμε από την αφετηρία ότι ποτέ ξανά δεν είχαμε μια νεοναζιστική οργάνωση με σαφές ποινικό φορτίο στη δράση της να μπαίνει στη Βουλή σαν “νόμιμο πολιτικό κόμμα”. Η Χρυσή Αυγή είναι μια νεοναζιστική οργάνωση που προσπαθεί να κρύψει τα εγκληματικά της χαρακτηριστικά πίσω από τη βιτρίνα του πολιτικού κόμματος. Οι ανακρίτριες προσπαθούν να εξατομικεύουν την κάθε απόφασή τους. Εντοπίζοντας λοιπόν ότι υπάρχουν στελέχη της Χρυσής Αυγής που παίζουν ηγετικό ρόλο μέσα από την υποκίνηση φασιστικών πράξεων βίας, ακόμα και αν δεν συμμετέχουν σε αυτές, όπως είναι η περίπτωση του Αρβανίτη, θεώρησαν ορθό να επιβάλλουν στέρηση του δημόσιου λόγου. Δεν θεωρώ λοιπόν ότι αυτές οι αποφάσεις είναι σημάδι σκλήρυνσης του κρατικού μηχανισμού. Η αυταρχική θωράκιση του κράτους είναι δεδομένη, αλλά τη βλέπουμε απέναντι στο κίνημα, στις διαδηλώσεις, στους αγωνιστές και όχι βέβαια απέναντι στους φασίστες.
Στη δικογραφία περιλαμβάνονται πλείστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι οι χρυσαυγίτες είναι ναζιστές. Ωστόσο, οι ιδέες του ναζισμού δεν είναι παράνομες στην Ελλάδα…
Η ποινική δίωξη που εξελίσσεται αφορά εγκληματικές πράξεις και όχι ιδέες. Παρόλα αυτά, η ανάδειξη της ναζιστικής ιδεολογίας παίζει σημαντικό ρόλο στην ποινική δίωξη: αφενός, όσον αφορά την αξιοπιστία των κατηγορούμενων, καθώς έχουν αποποιηθεί στις καταθέσεις τους τις ναζιστικές ιδέες, γεγονός που δεν ταιριάζει με τα στοιχεία που υπάρχουν στη δικογραφία. Αφετέρου, όσον αφορά τα κίνητρά τους. Διαφορετικά η δράση τους μοιάζει παράταιρη. Γιατί να χτυπήσεις μετανάστες, αριστερούς, αντιφασίστες, αν δεν στο υπαγορεύει η ιδεολογία σου; Μονάχα αν αναδειχθεί ο ρόλος της ναζιστικής ιδεολογίας «κουμπώνουν» οι κατηγορίες.
___________________________________________________________________________________________
Σόρτλινκ: http://wp.me/p1pa1c-jEO
katy
7 Ιουλίου, 2014 9:19 μμ
«Το να σκοτώνεις έναν άνθρωπο για να υπερασπισθείς μιαν ιδέα, δεν είναι η υπεράσπιση μιας ιδέας, είναι ο φόνος ενός ανθρώπου».
Jean-Luc Godard (1930), Γάλλος σκηνοθέτης.
DrAluca
8 Ιουλίου, 2014 1:18 μμ
Ναι αλλα το κρατος συγκρουεται με την Χρυση Αυγη…
Χαμογελατε…
pagal
11 Ιουλίου, 2014 5:18 πμ
«…περίπτωση του Αρβανίτη που του απαγορεύτηκε ο δημόσιος λόγος…»
Αντιλαμβάνομαι την προφυλάκιση…τον κατ οίκον περιορισμό….την απαγόρευση εξόδου
θα καταλάβαινα ακόμα και την απαγόρευση ενός κόμματος η την έκπτωση κάποιου απ το βουλευτικό αξίωμα…..αλλά αυτό το «του απαγορεύτηκε ο δημόσιος λόγος» μου φαίνεται τουλάχιστον «κουφό»!
Μπορεί ο δικαστής να στερεί την ελευθερία του λόγου από έναν κατηγορούμενο;
Δικηγόρος δεν είμαι αλλά ούτε είδα, ούτε άκουσα ποτέ μου τέτοιο πράμα για κανέναν, ούτε υπόδικο, ούτε καταδικασμένο, πόσο μάλλον για εκλεγμένο βουλευτή που μπορεί (σύμφωνα με την απόφαση) να ασκεί κανονικά τα βουλευτικά καθήκοντα!
Δηλαδή ο Αρβανίτης θα μπορεί να ασκεί κριτική ή και να βρίζει (π.χ. την κυβέρνηση) στην βουλή αλλά αν κάνει το ίδιο σε κάποιο κανάλι ή μέσω κάποιου άρθρου στον τύπο,θα έχει παραβιάσει τους περιοριστικούς όρους και θα πάει μέσα!
Μα και τα λεγόμενα στη βουλή δεν τα βλέπει όλος ο κόσμος;
Η υπόθεση Θα ταν για γέλια αν δεν ήταν για κλάματα
Πιστεύω πως με τέτοιες αποφάσεις -πέραν του ότι η δικαιοσύνη γελοιοποιείται και απαξιώνεται-μπαίνουμε πλέον σε επικίνδυνα-αχαρτογράφητα νερά. Και είναι άξιον απορίας πως δεν αντέδρασε κανείς απ την αριστερά* ή απ τον νομικό κόσμο (απ ότι είδα τουλάχιστον)
ΥΓ. Πολύ σωστά οι δημοσιογράφοι που παίρνουν την συνέντευξη εντοπίζουν το θέμα και θέτουν το, κεραιο, ερώτημα με σαφήνεια… «Πρόκειται για μια πολύ σοβαρή ένδειξη σκλήρυνσης του περιορισμού των ατομικών ελευθεριών. Πώς το σχολιάζεις;»…..αλλά το φασιστοειδές-συνεντευξιαζόμενος- αδυνατώντας, προφανώς, να κατανοήσει-πετάει μέσα την ξύλινη κασέτα και πατάει το play: «Η αυταρχική θωράκιση του κράτους είναι δεδομένη, αλλά τη βλέπουμε απέναντι στο κίνημα, στις διαδηλώσεις….κ.τ.λ….κ.τ.λ….κ.τ.λ….»
*Αναφέρω την αριστερά επειδή, μέχρι πρότινος, υπερασπιζόταν (και ορθώς) λυσσαλέα την ελευθερία του λόγου…. με πρόσφατο παράδειγμα την περίπτωση του βιβλίου Κουφοντίνα όπου, απαντώντας στις ενστάσεις των δεξιών και ακροδεξιών η αριστερά απαντούσε «καμμιά καταδίκη δεν μπορεί να στερήσει απ τον καταδικασμένο την ελευθερία του λόγου και της έκφρααης»…τι έγινε τώρα?
Μάλλον θα πρόκειται πάλι για το γνωστό «μια έτσι, μια γιουβέτσι» που τόσο της αρέσει
simon1roi
11 Ιουλίου, 2014 10:33 πμ
Θα συμφωνήσω για πρώτη φορά μαζί σου. Αυτές όμως είναι αποφάσεις της «δικαιοσύνης» της δεξιάς. Ή όχι;
simon1roi
11 Ιουλίου, 2014 10:50 πμ
«Κατά την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ, οι ιδέες όσο και απεχθείς αν είναι (και οι ιδέες του ναζισμού είναι απεχθείς γιατί έχουν εφαρμοστεί στην πλάτη του ελληνικού λαού με Δίστομο, με Χαϊδάρι, με Καισαριανή) πρέπει να αντιμετωπίζονται με ιδέες, αλλά οι εγκληματικές πράξεις πρέπει να αξιολογούνται και να διώκονται με βάση τα εργαλεία του ποινικού νόμου».
Παπαδημούλης.