της Ζωής Μαυρουδή
αναδημοσίευση απο το ypoptomousi
Αυτά που κρατάω περισσότερο από την τραγελαφική παρουσία του Άδωνι Γεωργιάδη στο Λονδίνο προχτές είναι η απόλυτη απαξίωσή του προς τη επιστημονική έρευνα, τον ιατρικό κλάδο και τη ακαδημαϊκή γνώση γενικότερα, η έλλειψη συμπόνιας προς τους ανθρώπους που πλήττονται από τις αποφάσεις του, η πλήρης αδυναμία να σεβαστεί το πως οφείλει να επιχειρηματολογεί δημόσια κάποιος που έχει εξουσία, και οι προσβλητικές γκριμάτσες του.
Ο Γεωργιάδης εμφανίστηκε στο Imperial College με καθυστέρηση γύρω στα 40 λεπτά, χωρίς να κρατάει στα χέρια του κάποιο χαρτί ή λάπτοπ από το οποίο θα μας διάβαζε την «ομιλία» της εκδήλωσης — με έναν ασαφή τίτλο περί ανατροπής της κρίσης. Αργότερα, ερωτώμενος από μέλος του ακροατηρίου απάντησε πως η ομιλία -που ποτέ δεν ξεκίνησε λόγω συνεχών διακοπών και γιουχαϊσμάτων- θα κρατούσε 15 λεπτά.
Δεν γνωρίζω πως θα διεκπεραίωνε μια 15λεπτη ομιλία σε ξένο πανεπιστήμιο ο Γεωργιάδης με τα σπαστά αγγλικά του χωρίς να διαβάζει από κείμενο, αλλά αμφιβάλλω ότι δεν είχε μπροστά του κείμενο σε πρόσφατο συνέδριο στις Βρυξέλλες όπου ήταν βασικός ομιλητής, όταν είπε μονοκοπανιά τη φράση: «investing in tackling health inequalities contributes to a more just, human and more equitable society with greater social cohesion and greater productivity».
Όταν λοιπόν μέλος του ακροατηρίου του φώναζε λίγο μετά την είσοδό του στην αίθουσα, «what is it that you do … anyway?» («μα τι ακριβώς κάνετε τέλος πάντων;») η ερώτηση παρέπεμπε αναπόφευκτα και στην εμφάνιση της βραδιάς. Η απάντηση θα μπορούσε να είναι: «Τίποτα. Πέρασα λίγο να με δείτε.»
Το «κοινό» σου, Υπουργέ, θα σε σεβαστεί όσο το σέβεσαι κι εσύ.
Πολλή φασαρία έχει γίνει επίσης για τη φασαρία απ’το ακροατήριο στην οποία σε στιγμές συμμετείχα και προσωπικά. Πώς να γίνει δημοκρατική συζήτηση όταν φωνάζουμε στον υπουργό και δεν τον αφήνουμε να μιλήσει;
Ο Γεωργιάδης δεν αντιμετώπισε όμως μόνο φωνές. Αντιμετώπισε και την ανάγνωση ενός εμπεριστατωμένου κειμένου μας για τις τραγικές επιπτώσεις της πολιτικής του, (και τη διανομή ενός δεύτερου εξαιρετικού κειμένου) καθώς και σειρά νηφάλιων ερωτήσεων. Σε όλα αυτά απάντησε με απαξίωση, άγνοια και υπεκφυγή.
Όταν για παράδειγμα δυο παρόντες γιατροί του ζήτησαν να σχολιάσει πρόσφατο άρθρο του έγκυρου ιατρικού περιοδικού The Lancet που κατακρίνει την κυβέρνηση για «άρνηση» της σχέσης των πολιτικών λιτότητας με τους τρομακτικούς δείκτες της δημόσιας υγείας τα τελευταία 6 χρόνια, ο Γεωργιάδης δεν αναγνώρισε ούτε σχολίασε τη σημασία του δημοσιεύματος, ψελλίζοντας αοριστολογίες περί απόψεων στο «κάθε περιοδικό», σαν να μην κατανοεί τη διαδικασία της εξέλιξης της επιστημονικής έρευνας μέσω έγκυρων δημοσιεύσεων. Το Λάνσετ, πρέπει να καθήσει κάποιος να του εξηγήσει σε ένα διάλειμμα από τις τηλεοπτικές του εμφανίσεις, δε δημοσίευσε γνώμη δημοσιογράφου, πολιτικού ή σχεδιαστή μόδας, αλλά επιστημόνων που παρέπεμπαν σε στοιχεία. Δημοσίευσε δηλαδή το προϊόν ενδελεχούς έρευνας που θα αναπαραχθεί στο μέλλον -είτε συμφωνεί με αυτό ο Υπουργός είτε όχι- σε νέες επιστημονικές δημοσιεύσεις ως κομμάτι ενός συλλογικού διαλόγου με στόχο την τεκμηρίωση μιας όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικής αλήθειας.
Ο Γεωργιάδης όμως δεν έχει απλώς άγνοια αλλά και μια έμφυτη εχθρότητα απέναντι στη γνώση και την παιδεία. Σε συνέντευξή του στην Πόπη Τσαπανίδου μετά το συμβάν, σχολίασε εξίσου απαξιωτικά την ιδιότητα του φοιτητή. Αναφερόμενος στους παρόντες διαμαρτυρόμενους, υπονόησε ότι το δικό του εργασιακό παρελθόν -«δουλεύω απ΄τα 19 μου,» είπε- ήταν η δύσκολη πορεία ενός αυτοδημιούργητου ανθρώπου σε αντίθεση με τις ανέμελες σπουδές των διαμαρτυρομένων που πληρώνει κάποιος υποτιθέμενος πλούσιος μπαμπάς απ’την Ελλάδα.
Εννοείται πως στην ιδεολογική φούσκα που θέλει να επικρατήσει στο Δυτικό κόσμο ο Γεωργιάδης, η σχέση του εργάτη με την ακαδημαϊκή σκέψη οφείλει να παραμείνει διαρρηγμένη. Ο Γεωργιάδης εξάλλου δεν κατανόησε ποτέ το εργασιακό σύστημα στο οποίο ενηλικιώθηκε. Ας μη γελιέται όμως: τα παιδιά που ήταν στο ακροατήριο χτες έχουν λιώσει και βιβλία για να πάρουν τα πτυχία τους και σόλες παπουτσιών να δουλεύουν για να αυτοσυντηρούνται. (Ψιτ, υπουργέ, όταν λέω «βιβλία» δεν εννοώ απορρίματα σκέψης με εξώφυλλο).
Ναι, η χθεσινή βραδιά λοιπόν ήταν μια επιτυχία γιατί ξεσκέπασε την προχειρότα και τον ερασιτεχνισμό του Γεωργιάδη, καθώς και τη σύγχυσή του για τον κλάδο που υποτίθεται ότι θέλει να μεταρρυθμίσει. Αλλά και το ναρκισσισμό του. Σε ερώτηση για το αν πιστεύει ότι έχει κερδίσει το δημόσιο «στοίχημά» του ότι δεν θα απέλυε γιατρούς τους επόμενους έξι μήνες της υπουργείας του, η απάντηση ήταν καταφατική: «I won the bet,» μας είπε, χασκογελώντας. Οι ελλείψεις γιατρών στα νοσοκομεία της χώρας, η μετανάστευση ιατρικού προσωπικού και η αιμορραγία επιστημονικού ταλέντου δεν είναι παρά τσιπ στην τσόχα. Παίξε, Υπουργέ, παίξε! Εμείς πληρώνουμε.
Αλλά όταν σου ζητάται να απαντήσεις ως φορέας εξουσίας για τις συνέπειες των αποφάσεών σου όπως η αύξηση της βρεφικής θνησιμότητας και αντιστρέφεις το ερώτημα συνοψίζοντας στο (παραφράζω) «εσείς τι θα λέγατε στον Τόμσεν αν σας ζητούσε από που αλλού να γίνουν περικοπές αν όχι στην υγεία,» ξέρεις άραγε τη διαφορά ανάμεσα σε μια κλινική και ένα καζίνο;
Και για τις γκριμάτσες: τις είπα χυδαίες γιατί σε αντίθεση με τη γκριμάτσα ενός ηθοποιού, η γκριμάτσα ενός πολιτικού που υπεκφεύγει ενώ γύρω του αγκομαχά ένας ολόκληρος λαός δεν έχει σκοπό να τον διδάξει αλλά να τον χλευάσει.
Ο χλευασμός του λαού απ’το θρόνο είναι η επιτομή της πολιτικής χυδαιότητας. Ο Γεωργιάδης επομένως θα ήταν αστείος μόνο αν δεν είχε εξουσία. Οι γκριμάτσες του μας θυμίζουν ότι στο πετσί του δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένας αποτυχημένος γελωτοποιός.
Όσο για τις νουθεσίες για το ακροατήριο που ξέφυγε με τις φωνές του, δεν ξέρω από που αντλούν την αισθητική τους όσοι μας νουθετούν. Πριν δυο εβδομάδες, στις 8 Μαρτίου, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, στο συνέδριο του κομματικού σχηματισμού Ελιά, ο προκάτοχος του Γεωργιάδη Ανδρέας Λοβέρδος, αυτός ο υπεύθυνος για την μαζικότερη και πιο άνανδρη επίθεση κατά γυναικείου πληθυσμού στη σύγχρονη ιστορία της χώρας μας, έβγαλε λόγο για «δικαιοσύνη» και «αλληλεγγύη» στη «μάχη κατά του λαϊκισμού,» χωρίς έστω και ένας απ’το ακροατήριο να βγάλει κιχ.
Αυτή η ησυχία είναι εκκωφαντική. Με ξεκουφαίνει. Θέλω, και οφείλω, να τη σπάσω.
Το κείμενο και το βίντεο της παρέμβασης στην ομιλία Άδωνι
Αναδημοσιευει ο Μανικάκος
demonio
19 Μαρτίου, 2014 10:58 μμ
Το ερωτημα που τιθεται βεβαια ειναι πως ειναι δυνατον ενας τετοιος αμορφωτος και επηρμενος βλαξ σαν τον Αδωνι να εχει επιβιωσει τοσο καιρο στην συγκεκριμενη θεση….
simon1roi
20 Μαρτίου, 2014 7:35 πμ
Μα ακριβώς γι’ αυτό επιβιώνει. Είναι ο απόλυτος «καθρέφτης» του ολέθριου αυτού συμφύρματος των πλασιέ των μονοπωλίων, που παριστάνει την «κυβέρνηση».
demonio
20 Μαρτίου, 2014 11:00 πμ
Το προβλημα ειναι πως μαλλον προκειται για τον καθρεφτη μιας ολοκληρης καταστασης της κοινωνιας. Αυτος την δουλεια του κανει, οι υπολοιποι ομως; Αυτος δεν ειναι παρα η ακραια μορφη του μοντερνου μανατζμεντ. Τετοιοι λιγο πολυ ειναι ολοι αυτοι (τα μεσαια στελεχοι) που διοικουν ολοκληρους (και επιστημονικους) κλαδους ανα τον κοσμο και ακομη και οι επιστημονες δεν εχουν βρει εναν τροπο να τους αποκαθηλωσουν. Μας εχει φαει το politically correct !
spiral architect
20 Μαρτίου, 2014 8:25 πμ
ΨΗ-ΦΙ-ΣΤΗ-ΚΕ, Ε-ΚΛΕ-ΧΘΗ-ΚΕ! 😉
demonio
20 Μαρτίου, 2014 11:03 πμ
αυτο ειναι το δραμα spiral 😦
katy
20 Μαρτίου, 2014 8:43 μμ
Καλό μου demonio και η τσούχτρα είναι ασπόνδυλο και χωρίς εγκέφαλο, αλλά έχει επιβιώσει εκατομμύρια χρόνια…. 😉
osr
19 Μαρτίου, 2014 11:37 μμ
Reblogged this on -osr- τίποτε δεν χαρίζεται….. όλα κερδίζονται μόνο όταν τα διεκδικούμε και τα θέλουμε αληθινά.
selana019
20 Μαρτίου, 2014 4:00 πμ
Reblogged this on Ώρα Κοινής Ανησυχίας.
khlysty
20 Μαρτίου, 2014 9:46 πμ
Το κείμενο είναι εξαιρετικό και εξαιρετικά εμπεριστατομένο. Απλώς, αναρωτιέμαι αν υπάρχει ένας τρόπος τέτοιες παρεμβάσεις να γίνονται χωρίς να δίνεται η δυνατότητα στον εκάστοτε Άδωνι να μιλά για «τραμπουκισμούς» και «απόπειρα φίμωσής του» και άλλα τέτοια φαιδρά.
Από την άλλη, βέβαια, κάτι τέτοιο θα το πει ούτως ή άλλως -αυτό ξέρει, αυτό εμπιστεύεται…- οπότε ίσως το ερώτημά μου να μην έχει και πολύ νόημα.
spiral architect
20 Μαρτίου, 2014 10:05 πμ
[…] αν υπάρχει ένας τρόπος τέτοιες παρεμβάσεις να γίνονται χωρίς να δίνεται η δυνατότητα στον εκάστοτε Άδωνι να μιλά για “τραμπουκισμούς” και “απόπειρα φίμωσής του” […]
Με αγαπουλες και λουλουδάκια παρεμβάσεις δεν γίνονται. Θα ξεσπάσεις, θα βρίσεις ενδεχομένως και θα χειροδικήσεις. Και σε ένα αγγελικό περιβάλλον να γινόταν τέτοιου περιεχομένου καταγγελία, πάλι θα έβρισκε ο κάθε μπουμπούκος λαβή τουλάχιστον για «μη καλόπιστη κριτική στο πρόσωπο και στην πολιτική που ασκεί».
Βρίσκεις άκρη λοιπόν; Όχι! Καμιά φορά και το θυμικό μας είναι καλός συμπαραστάτης. 😉
khlysty
20 Μαρτίου, 2014 11:49 πμ
Ουδεμία αντίρρηση, απλώς, δεδομένης της ευκολίας που έχει το «κοινό» να τσιμπάει στις αδωνιές (κατά το… τατιανιές), χάνοντας έτσι την ουσία της όποιας παρέμβασης, προβληματίζομαι για το πώς μπορείς να ξεβρακώνεις κάτι τέτοιους τύπους, χωρίς να τους δίνεις αφορμή να προβοκάρουν την παρέμβασή σου.
Το είπα και πριν ότι θεωρώ την αδωνιά δεδομένη. Απλώς σκέφτομαι πώς μπορείς να του την επιστρέψεις χωρίς να μπορεί να την αξιοποιήσει επικοινωνιακά/πολιτικά.
Α, ναι, αγενές εκ μέρους μου προηγουμένως, ευχαριστώ τους //γράφους για τη φιλοξενία των σχολίων.
simon1roi
20 Μαρτίου, 2014 12:18 μμ
@ khlysty
20 Μαρτίου, 2014 11:49 πμ
«… προβληματίζομαι για το πώς μπορείς να ξεβρακώνεις κάτι τέτοιους τύπους, χωρίς να τους δίνεις αφορμή να προβοκάρουν την παρέμβασή σου».
Επίτρεψέ μου να σου πω εγώ. Με τον ίδιο τρόπο, που, κατά τον Μπρέχτ, κάνεις διάλογο μ’ έναν φασίστα: του πετάς ένα τούβλο στο κεφάλι!
Και μην πολυπροβληματίζεσαι φίλε μου. Αυτά τα σκουπίδια υπάρχουν επειδή έχουν πίσω τους τα πουλημένα ΜΜΕ, που τους προωθούν. Επομένως, οποιουδήποτε είδους παρέμβαση, όσο «προσεγμένη» κι αν είναι την ίδια τύχη θα ‘χει. Άρα, τί μας μένει: το άγριο κράξιμο και η πρόγκα, όπου τους ανταμώνουμε.
Βλαδίμηρος
21 Μαρτίου, 2014 12:09 πμ
Τι νερόβραστα είναι αυτά, Σιμωνάκο; Χαθήκαν τα κονσερβοκούτια;
Βλαδίμηρος
20 Μαρτίου, 2014 10:40 πμ
spiral
για πες «αλεύρι»! Ο Κασιδιάρης σε γυρεύει!
spiral architect
20 Μαρτίου, 2014 12:54 μμ
… κι εσένα ο Λαυρέντης ο Μπέρια!
(από τον τάφο του)
Βλαδίμηρος
21 Μαρτίου, 2014 12:06 πμ
spiralako
αν ο παραλληλισμός σου έρχεται κουστουμάκι, εμένα δε με χαλάει καθόλου. Υπάρχει μόνο μια μικρή, μικρούτισκη διαφορά : ο Κασιδιάρης είναι φασίστας, ο Μπέρια ήταν κομμουνιστής. Βέβαια, στους κύκλους σου, μπορεί τους κομμουνιστές να τους λέτε «κόκκινους φασίστες», οπότε, έχουμε, κατά Φλωράκη, τι λάχανα, τι μπρόκολα. Τι μαύρος, τι κόκκινος φασισμός! Αλλά, για μένα, είναι η μέρα με τη νύχτα. Γκέγκε;
simon1roi
21 Μαρτίου, 2014 7:55 πμ
«Λαμπρό» παράδειγμα «κομμουνιστή» ο Μπέρια! Tale quale εσύ!
Βλαδίμηρος
21 Μαρτίου, 2014 4:15 μμ
Από την ελληνική Βικιπαίδεια (παρ’ όλο που είναι γραμμένη από τροτσκιστές, αρκεί κανείς να διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές):
Ο Μπέρια διοίκησε το αχανές σύμπλεγμα των στρατοπέδων εργασίας του Γκουλάγκ και ήταν ο κυρίως υπεύθυνος για την παρακολούθηση οργανισμών μυστικής άμυνας που έγιναν γνωστοί με το όνομα sharashka και οι οποίοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πολεμική προσπάθεια. Έπαιξε επίσης αποφασιστικό ρόλο στον συντονισμό των Σοβιετικών Παρτιζάνων, αναπτύσσοντας ένα εντυπωσιακό δίκτυο κατασκοπείας και σαμποτάζ πίσω από τις γερμανικές γραμμές…
Μετά τον πόλεμο οργάνωσε την κομμουνιστική κατάληψη των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Η ασυμβίβαστη σκληρότητα με την οποία ο Μπέρια ασκούσε τα καθήκοντά του και η ικανότητά του να παράγει αποτελέσματα κορυφώθηκε στην επιτυχία του όσον αφορά την παρακολούθηση του σοβιετικού προγράμματος παραγωγής ατομικής βόμβας. Ο Στάλιν τού είχε δώσει απόλυτη προτεραιότητα και το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε σε λιγότερο από πέντε χρόνια στο μεγαλύτερο μέρος του λόγω της σοβιετικής κατασκοπείας ενάντια στη Δύση που οργανώθηκε από τη NKVD του Μπέρια.
Βλαδίμηρος
21 Μαρτίου, 2014 4:17 μμ
Α, ναι, παρέλειψα αυτό :
Ο Μπέρια άσκησε τη μεγαλύτερη επιρροή του κατά τη διάρκεια και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και αμέσως μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953, όταν, ως πρώτος Αντικαταστάτης του Πρωθυπουργού, εξαπέλυσε μια σύντομη εκστρατεία φιλελευθεροποίησης.
Βλαδίμηρος
21 Μαρτίου, 2014 12:07 πμ
Кроткая
20 Μαρτίου, 2014 5:18 μμ
@khlysty @spiral και με λουλουδια να τον εραιναν, εφοσον πηγαν να τον κριτικαρουν, ο Αδωνις τα ιδια θα έλεγε.
Για μενα το κειμενο εχει ενα βασικο πρόβλημα (το ιδιο που εντοπισα και στο ντοκυμαντερ): άμετρο συναισθηματισμο και μια καποια ελλειψη πολιτικου κριτηριου. Αντιμετωπιζει τις κυβερνησεις, τους Υπουργους και το πολιτικο προσωπικο σαν εκπροσωπους του λαου. Θεωρει τον Αδωνι και το Λοβερδο «εκτροπες» από αυτό που «κανονικα θα επρεπε να ειναι ενας υπουργος». Δειχνει να μην καταλαβαινει πως, η καθε κυβερνηση ειναι εργαλειο στα χερια του συστηματος (της αρχουσας ταξης, αν το θετε πιο «κομμουνιστικα») και αρα αναλογως την περιοδο, λειτουργει προς οφελος του, με διαφορετικο τροπο καθε περιοδο, παντως παντα προς οφελος του.
Το θεμα δεν ειναι να καταγγελεις τον Αδωνι (πολλώ δε μαλλον να τον εγκαλεις που δεν κανει καλα τη δουλεια του): μια χαρα σωστα την κανουν την δουλεια τους. Το θεμα ειναι να αποκαλυπτεις *ακριβως* πως *αυτη* ειναι η δουλεια τους. Η δουλεια τους πχ ειναι να διαπομπευουν αθωους για να προωθησουν το ρευμα που θα συντηρησει στην εξουσια ατομα σαν αυτους, ωστε να συνεχισουν να προωθουν πολιτικες που εξυπηρετουν τα αφεντικα τους.
Δλδ εν ολιγοις, το θεμα ειναι να αποκαλυπτεις πώς δουλεύει το σύστημα: Αδωνις ή Γιαννίτσης, Στουρνάρας ή Σαμαράς, Τσουκάτος ή Μπακογιάννη, τι σημασία εχει;
demonio
20 Μαρτίου, 2014 10:17 μμ
Κροτ, συμφωνω απολυτα μαζι σου πως προφανως ολοι αυτοι το ιδιο συστημα εξυπηρετουν. Απλα, αν εχεις την Μπακογιαννη ως ομιλητρια καπου, ισως εχει νοημα να ανοιξεις εναν διαλογο γιατι η καθε πλευρα θα καταθεσει τις αποψεις της και στο τελος το ακροατηριο μπορει να κρινει (λεμε τωρα, σε ιδανικες καταστασεις). Οταν εχεις απεναντι σου τον Αδωνι καταλυεται καθε δυνατοτητα αντιπαραθεσης επιχειρηματων…για πρακτικους λογους. Στο τελος λοιπον δημιουργειται ενα μπαχαλο και πολυς κοσμος βγαινει εξω και βαζει και τις δυο πλευρες στο ιδιο τσουβαλι και στο τελος καταληγει … στο ποταμι. Το βλεπω να παιζεται ολο και συχνοτερα αυτο το εργο και η προσωπικη μου αποψη ειναι πως δεν βοηθα καθολου μα καθολου στην συνειδητοποιηση του κοσμου.
Кроткая
20 Μαρτίου, 2014 5:19 μμ
[Νταξ βεβαια, υπήρχε και κόσμος που είχε ελπίσει στην εκλογή Ομπάμα. Για την ακρίβεια, ακόμα και η Αυγή].
xartaetos
21 Μαρτίου, 2014 1:21 πμ
Μπορει καποιος να μου πει τη διαφορα του αναρχοκαπιταλισμου με του αναρχοσοσιαλισμου?
simon1roi
21 Μαρτίου, 2014 8:24 πμ
Είναι η διαφορά που έχει ο χαρταετός με την πούτσα: και τα δυο σηκώνονται, αλλά καμιά σχέση!
Βλαδίμηρος
22 Μαρτίου, 2014 1:10 μμ
Αναρχοκαπιταλιστές = αναρχικοί που φαντασιώνονται ότι είναι καπιταλιστές.
Αναρχοσοσιαλιστές = αναρχικοί που φαντασιώνονται ότι είναι σοσιαλιστές.
Στον ιμπεριαλιστικό Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αναρχοκαπιταλιστές (ή αναρχοπατριώτες, ή αναρχοσοβινιστές) υιοθέτησαν το σύνθημα της «υπεράσπισης της πατρίδας» (Κροπότκιν), ενώ οι αναρχοσοσιαλιστές το καταπολέμησαν.
Όταν ιδρύθηκε το πρώτο σοσιαλιστικό κράτος στη Ρωσία, οι αναρχοσοσιαλιστές στην αρχή το υποστήριξαν, αλλά, μετά όταν κατάλαβαν ότι το κράτος αυτό ήταν εργατικό-σοσιαλιστικό και όχι «ελευθεριακό», εξεγέρθηκαν εναντίον του και έσπασαν τα μούτρα τους.
katy
22 Μαρτίου, 2014 1:28 μμ
Βλαδίμηρε για τον τρόπο που μου μίλησε ο/η xartaetos, δεν έχετε να σχολιάσετε τίποτα; Κρίμα… 😦
xartaetos
22 Μαρτίου, 2014 3:52 μμ
Αφου το παιζεις εξυπνη χωρις να σε ξερω απο την απαντηση που πηρα γιαυτο.Δεν σου ξαναμιλαω ασχημα,,,,
Βλαδιμηρε thanks για τα infos να τα επεξεργαστω λιγακι
katy
22 Μαρτίου, 2014 4:21 μμ
xartaetos
Ως καινούργιος/α εδώ μέσα, οφείλω να σας ενημερώσω, για κάποια λεπτά ζητήματα, ώστε να μην πέφτετε σε ατοπήματα, χωρίς να υπάρχει λόγος.
1) Δεν το «παίζω» ποτέ έξυπνη, γιατί απλά είμαι πανέξυπνη. Το να το «παίζεις» κάπως, δεν ταιριάζει στη δική μου αριστοκρατική υπόσταση και στο δικό μου ίματζ. Δεν χρειάζεται να προσποιηθώ ποτέ.
2) Το σχόλιό μου προς εσάς, ήταν στο ύφος που συνήθως απαντώ, δηλαδή χιουμοριστικό (γι’ αυτό και έβαλα τη χιουμοριστική φατσούλα).
3) Εάν θέλετε να μου γίνετε αποδεκτός και να τα πάμε καλά οι δυό μας, θα πρέπει να μάθετε κάποιους κανόνες που αφορούν στη συμπεριφορά σας απέναντί μου:
α) θα μου απευθύνεστε ΠΑΝΤΑ στον πληθυντικό
β) θα συμφωνείτε με όσα πρεσβεύω και θα πρέπει ν’ αποδεχτείτε το γεγονός ότι μόνο Εγώ κατέχω την απόλυτη αλήθεια.
γ) θα μου φέρεστε πάντα με ευγένεια και σεβασμό.
YΓ.1 Φιλική συμβουλή. Όσοι προσπάθησαν στο παρελθόν (ελάχιστοι ηλίθιοι βέβαια το τόλμησαν) να με ‘κοντράρουν’, τους έφαγε η Πυργοδεσποινική μαργμάγκα!
ΥΓ.2 Ως μεγαλόψυχη, σας συγχωρώ για πρώτη και τελευταία φορά, για την απρεπή συμπεριφορά σας.
😀 😀 😀
xartaetos
22 Μαρτίου, 2014 7:10 μμ
Ξεκαβαλα το καλαμι,καβαλημενη.Και εγω σε συγχωρω αλλα δεν μιλαω στο πληθυντικο ειναι λογω της χωριατικης υποστασης μου,στα ζα ετσι μιλαμε χιουμορ?
katy
22 Μαρτίου, 2014 7:39 μμ
xartaetos, αφιερωμένο εξαιρετικά. 😉
«Κάθε άνθρωπος χωρίς αίσθηση του χιούμορ, είναι στο έλεος όλων των άλλων».
William E. Rothschild, Αμερικανός σύμβουλος management
YΓ. Δυστυχώς για ‘σας (φαντάζομαι λόγω έλλειψης χιούμορ), δεν μπορείτε ν’ αντιληφθείτε ότι βρίζετε ένα «ρόλο». Και ότι αυτό για Μένα, είναι πάρα, μα πάρα πολύ, διασκεδαστικό… 😉
Βλαδίμηρος
23 Μαρτίου, 2014 2:08 πμ
Επεξεργάσου τα, γιατί τα παρέθεσα από μνήμης και μπορεί να υπάρχει κάποια ανακρίβεια.
Βλαδίμηρος
23 Μαρτίου, 2014 2:04 πμ
Πυργοδέσποινα,
για την παράλειψή μου ζητώ χίλια συγνώμη. Η μόνη μου δικαιολογία είναι πως έχω μείνει άναυδος. Όπως έγραφε και ο Μέιερ Βόλσαϊμ, όταν έμαθε το θάνατο του Γκάτσμπι (ελαφρώς προσαρμοσμένο για την περίπτωση) : «Δεν ξέρω πού βρίσκομαι αφ’ ης διάβασα την τρομεράν προσβολήν και είμαι απόλυτα σαστισμένος». (Το αγγλικό κείμενο έχει ως εξής : «I hardly know where I am when I hear about a thing like this and am completely knocked down and out.»)
Τα σέβη μου.
μανικακος
22 Μαρτίου, 2014 4:22 μμ
Υπάρχουν και οι αναρχοσταλινικοί, που στην αρχη αυτοι θελαν αλλα ο Σταλιν ειπε οχι και μετα δε θελανε αυτοι πιο πολυ αλλα μετα ο Στάλιν ειπε «ελάτε οπως ειστε με τα σκουλαρίκια», αλλα μετα ο Τροτσκι (αυτος με την Κροστανδη μωρε) ειπε οχι να μην ερθουν αλλα οι αλλοι πηγανε τελικα γιατι δεν ειχαν που αλλου να πανε και μετα ο Κροτκη τους εστειλε σε κατι κατασκηνωσεις να σπάνε πέτρες κ να φτιάχνουν αμμο νταμαρίσια(σε σακουλάκια) που με αυτη χτιστικε ο σοσιαλισμός (όσους δεν έφαγε το μαυρο σκοτάδι δλδ)μεχρι που οι αναρχοσταλινικοί τελικά δε θελανε και πολύ αλλα ήρθε ο κληρονομος Χρουτστστφησξηφφσωφ και ειπε εσεις θελετε αλλα εμεις δε μπορουμε και τελικα φτασανε εκει που φτασανε να μην ξέρουν με ποιόν (1-0) να βγούνε για καφε, με τον Μαο που έχει την μιση καρδιά τους ή με τον Τίτο που φτιάζει τα Yugo που ακομα εχει ενα ο παππούς μου(είχε βασικά, οχι οτι επαθε κατι το γιούγκο, ο παππούς τέντωσε) και τελικά βγήκανε με τον φιντέλ που είν και δυο μετρα γεροντοπαλίκαρος(κι ας τρωει τα μουτρα του φου και φου-αλλωστε ποιός δε τα τρωει [2-0]) και με τον Γκόρμπι για πίτσα, ως που καταλήξανε (θέλανε/δε θέλανε) με πολλά βάσανα να τους αναλύει η βικιπίντια κι ο Βλαδίμηρος στα μπλόγκια.
Μαρτυρία παράγοντα της Τορπέντο Μόσχας λίγο πριν να πέσει ο σοσιαλισμός στα κεφάλια μας.
simon
22 Μαρτίου, 2014 7:23 μμ
😀 😀 😀
Βλαδίμηρος
23 Μαρτίου, 2014 2:14 πμ
Φαίνεται πως εκτός από την Πυργοδέσποινα και άλλοι παίζουν «ρόλους». Ο Μάνικ παίζει το ρόλο του γνώστη και του υπεράνω, γι’ αυτό απλά ειρωνεύεται. Αν αποφάσιζε κάποτε να συζητήσει, κάτι θα γινόταν. Τώρα, απλώς, «παίζει» (εν ου πακτοίς) και δε χρήζει απάντησης.
μανικακος
23 Μαρτίου, 2014 6:39 μμ
στο ιντερνετ εισαι, ρόλους συναντας.
εδω εσυ το παιζεις ορθοδοξος μαρξιστης, εμεις γιατι να μην εχουμε ρόλο;
Βλαδίμηρος
23 Μαρτίου, 2014 7:02 μμ
Σωστό αυτό. Ο καθένας αναλαμβάνει το ρόλο που νομίζει ότι μπορεί να βγάλει πέρα. Το πόσο καλά το καταφέρνει θα το πει το κοινό που παρακολουθεί την παράσταση.
katy
23 Μαρτίου, 2014 7:22 μμ
Βλαδίμηρε, θα σας μαλώσω! Τόσες ημέρες έχουν περάσει και δεν μου έχετε αφιερώσει ένα ποίημά σας, δίπλα… στη δική Mου ανάρτηση… Παρακαλώ να αναλάβετε τώρα το «ρόλο» του ποιητή… 🙂
ΥΓ. Δεν ξέρω τί λέτε όλοι σας, αλλά σ’ αυτό το blοg, είστε όλοι κομπάρσοι με μοναδική Πρωταγωνίστρια Εμένα! 😀 😀 😀
demonio
23 Μαρτίου, 2014 8:55 μμ
Υψηλοτατη, στο μεταξυ ο Πρωταγωνιστης ψαχνει υποψηφιους ευρωβουλευτες, τους οποιους θα καρφωσουν ηλεκτρονικα, εεε … θα προτεινουν καποιοι αλλοι. Υποψηφιοι ευρωβουλευτες στα προτυπα των διαδικτυακων κοινωνικων δικτυων !!! Τι θα λεγατε να σας προτεινουμε ολοι οι αλλοι εδω στην παρεα;
katy
23 Μαρτίου, 2014 9:06 μμ
ΕυρωΠρωταγωνίστρια! Φοβερό μου ακούγεται…αλλά Έχω και μια απαίτηση. Να ηγούμαι (μην είμαι στον πάτο)! Άντε αρχίστε να με …εχμ…. προτείνετε….! 😀
demonio
23 Μαρτίου, 2014 10:17 μμ
Oλοκληρο Βλαδιμηρο βαζεται να γραφει ποιηματα και να κοβει τα σεντονια κομματακια, Τον Πρωταγωνιστη κωλυεσται να βαλλεται στην θεση του;;; Τι κρισεις περναται εκει στον Πυργο ;
xartaetos
21 Μαρτίου, 2014 12:25 μμ
χαχαχα πρωινη στυση?εχουμε κανα καλο πολιτικο φορουμ με πολιτικη ευρυτητα για να μαθουμε και εμεις οι χωριατες τιποτα?Υπαρχει τιποτα να προτεινετε?
DrAluca
21 Μαρτίου, 2014 12:53 μμ
Ναι..υπαρχει κατι πολυ γαματο στο Ιντερνετ…
Λεγεται Google.
Χαμογελατε…
xartaetos
21 Μαρτίου, 2014 6:13 μμ
Φτιαχτε κατι κανα πολιτικο φορουμ οπως υπαρχχει εξω.Καντε με αδμιν
katy
21 Μαρτίου, 2014 6:19 μμ
Πού έξω; Όπως λέμε «έξω από ‘δω»; 🙂
«Βγαίνω έξω μόνο για να μου ‘ρθει καινούργια όρεξη να μείνω μόνος».
Λόρδος Βύρων (1788-1824), Βρετανός ποιητής.
xartaetos
21 Μαρτίου, 2014 9:13 μμ
Εξω ρε χαζη στο εξωτερικο
μανικακος
21 Μαρτίου, 2014 9:19 μμ
εσύ είσαι ο χαρταετός που συναντηθηκαμε παλιά στους σχολιαστές χωρίς σύνορα;
katy
21 Μαρτίου, 2014 9:25 μμ
Ρε, σε μια Κυρία; Τσ τσ τσ…Δεν είστε καθόλου ευγενικός…
xartaetos
22 Μαρτίου, 2014 2:46 πμ
Καλα κυρια συγνωμη.
Μανικακο δεν ξερω αν εχουμε συναντηθει,καθως δεν ασχολουμαι τοσο με μπλογκς,απλα ηθελα να κανω αυτη την ερωτηση.Μπαινω καμια φορα μπας κ δω κανενα βιντεο της επικαιροτητας.Μπορει να σας διαβαζω σε λιγο καιρο,εαν μαθω τα βασικα ακομα.Ευχομαι καλη συνεχεια!
pagal
22 Μαρτίου, 2014 7:58 πμ
Καλώς ήρθες στο μπλογκ μας, φίλε xartaetέ
spiral architect
22 Μαρτίου, 2014 7:33 μμ
Πήρες συχαρίκια από τη μις Πίγκι; Δυστυχώς σταμπαρίστηκες! 😛
katy
22 Μαρτίου, 2014 7:41 μμ
😆 😆 😆
Καλέ μου spiralako…και ‘μένα με είπε «καβαλημένη»! αχαχαχαχαχαχαχαχα!
AΝΩΝΥΜΟΣ
23 Μαρτίου, 2014 11:00 μμ
ΟΧΙ φυλακές ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ στην Ελλάδα
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ “ΥΨΙΣΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ” ΜΕ ΑΡΧΗ ΤΟΝ ΔΟΜΟΚΟ
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
Κάθε συλλογικότητα, πολιτική, συνδικαλιστική, κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη ευθύνη, αλλά και ευαισθησία, πρέπει να πάρει θέση. Οι καιροί δεν αντέχουν τη σιωπή και την αδιαφορία.
Βλαδίμηρος
24 Μαρτίου, 2014 2:27 πμ
Πυργοδέσποινα,
δε βρήκα χώρο δίπλα στη δική σας ανάρτηση και το βάζω στο τέλος. Αυτή τη φορά, ανέλαβα το ρόλο σουρεαλιστή ποιητή. Εκλιπαρώ την επιείκειά Σας.
Περνάω μια φάση
αυτοσαρκασμού,
σαρκασμού
βρυγμού
και τριγμού
των οδόντων,
των διαττόντων,
των λεόντων,
πονηρών μεσαζόντων
και όλων
των άλλων
όντων
των απόντων
απ’ το μεγάλο πανηγύρι
όπου του καιρού οι γύροι
γυρίζουν ανελέητα
από τα όντα γύρω,
που ψάχνουν πάντοτε
να βρουν
αυτό το φυσικό
– ή, έστω, φυτικό –
λιθάρι
που σε άλλους καιρούς,
δίσεκτους,
αλλά ευτυχείς,
αποκαλούσαν πολλοί
ακρογωνιαίο,
όπως λέμε σήμερα
«ακροδεξιός»
– ή και «ακροαριστερός»
αν το φέρει η τύχη-.
Μόνο που
τα λιθάρια αυτά
έμπαιναν
σε όλες τις γωνίες
ανεξάρτητα
από πολιτική τοποθέτηση,
γιατί οι άνθρωποι
εκείνων των καιρών
ήταν όλο γωνίες
– σχεδόν τετράγωνοι –
λαξευμένοι ανελέητα
στο μεγάλο χωνευτήρι
που αποκαλείται σήμερα
σε ορισμένα
συγγράμματα
Παλαιοντολογίας
«πάλη των τάξεων».
9/10/2008
katy
24 Μαρτίου, 2014 3:20 μμ
Βλαδίμηρε, όταν έλεγα «δίπλα» στη δική Μου ανάρτηση, δεν το εννοούσα κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά. Σας παρέπεμπα στην ανάρτηση με τίτλο «Εκδρομή στον Πύργο Κουμουνδούρου». Ένα κείμενο που έγραψα Εγώ (καλά, «πετάχτηκε» κι ο ανηψιός μου o giorgalis και έγραψε κι αυτός τα «δικά» του, αλλά ποιός του δίνει σημασία..). 🙂 Και παρ’ όλο που μέσα στο κείμενό Mου, αναφέρομαι σε σας (και μάλιστα δύο φορές!), το γεγονός ότι τόσες ημέρες στέκεται εκεί, χωρίς δική σας αφιέρωση, θα ήθελα να το αφήσω (προς το παρόν) ασχολίαστο… 🙂
Βλαδίμηρος
25 Μαρτίου, 2014 3:36 μμ
Katy,
λυπάμαι, αλλά, όταν είδα στο μέιλ μου την ανάρτηση «Μονοήμερη εκδρομή στον Πύργο Κουμουνδούρου» δεν είδα ότι δίπλα στο «από Capybara» υπήρχε και το δικό Σας όνομα και δεν το άνοιξα κι έτσι έχασα την ευκαιρία να συμμετάσχω, με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Δεν πειράζει, μια άλλη φορά. Γι’ αυτό εξάλλου δεν κατάλαβα τι εννοούσατε με το «δίπλα … στη δική Μου ανάρτηση».
Τα σέβη μου.
katy
25 Μαρτίου, 2014 6:45 μμ
Λανθασμένη απάντηση.
«Οι γυναίκες μπορεί να συγχωρέσουν κάποιον που εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία, ποτέ όμως κάποιον που την έχασε».
Ταλεϋράνδος (1754-1838), Γάλλος διπλωμάτης.
Βλαδίμηρος
25 Μαρτίου, 2014 9:36 μμ
«Μια γυναίκα μπορεί να συγχωρήσει κάποιον που έχασε την ευκαιρία, ποτέ, όμως, μια άλλη γυναίκα που την εκμεταλλεύτηκε».
(Βλαδίμηρος, έλληνας ποιητής)
spiral architect
24 Μαρτίου, 2014 5:37 μμ
«Ποίον σε έπος φύγεν έρκος οδόντων;
(Ομήρου Οδύσσεια – Ο Δίας αντιδρώντας στην κατηγορία της Αθηνάς ότι εγκατέλειψε τον Οδυσσέα)
μανικακος
24 Μαρτίου, 2014 1:20 μμ
ο Χυτήρης της Μαρξιστικής Ορθοδοξίας….
βοήθεια μας….
AΝΩΝΥΜΟΣ
24 Μαρτίου, 2014 10:58 μμ
ΟΥΤΕ ΨΩΜΙ – ΟΥΤΕ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΟΥΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΦΑΣΙΣΤΟ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΟΧΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΚΟΥΝΤΑΝΑΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Βλαδίμηρος
25 Μαρτίου, 2014 3:43 μμ
ΑΝΩΝΥΜΕ
φιρί-φιρί το πας. Άσε, μην κολαστώ χρονιάρα μέρα που είναι.
xartaetos
26 Μαρτίου, 2014 8:45 μμ
Ωραια αρχιζω να καταληγω στο που ανηκω…
Αλλα επειδη δεν τοε χω με την wiki επειδη εινια πολυ συμπυκνομενοι οι οροι μπορει καποιος να μου πει τι προτασει ο φιλελευθερος σοσιαλισμος σε γενικες γραμμες?Σας ειπα,φτιαχτε ενα πολιτικο φορουμ