Λιμάνια.
Παντοτινοί τόποι συναντήσεως και αποχωρισμού.
Λιμάνια προσωπικά αγαπημένα- η Σαλονίκη, ο Πειραιάς,
το Μεγάλο Κάστρο της Μεσογείου, η Casablanka.
Λιμάνια της ποίησης και της λογοτεχνίας- η Αλεξάνδρεια του Καβάφη,
η Μασσαλία του Izzo, και το Colombo του Καββαδία.
Λιμάνια των εραστών, των μπαχαρικών και της μουσικής- η Λισαβόνα,
το Αλγέρι, το Πράσινο Ακρωτήρι της Cesaria.
Λιμάνια του «μπαλέτου της εργατικής τάξης»- η Boca του Buenos Aires,
και η ομάδα-σύμβολο της Καταλονίας.
Λιμάνια της φαντασίας- η Εσκοντίδα του Hugo Pratt και του Corto Maltese
και ο Ιπτάμενος Ολλανδός.
Λιμάνια της φτώχειας- το Karachi των φίλων μου –σε πείσμα των νέο-ναζί της Χρυσής Αυγής-
και το Μογκαντίσου.
Λιμάνια της ουτοπίας.
(Λεωνίδας, Social Waste, καλοκαίρι 2012)
Οι στίχοι για τη Σαλονίκη, τον Γουίλι, τη Μασσαλία και τον Νάγκελ Χάρμπορ αποτελούν — προφανώς- αναφορές στο έργο του Νίκου Καββαδία.
————————————————————————————————————
*Στον Άλκη Αλκαίο
Θα αρματώσω ένα καράβι
Καράβι μεγάλο
Κι όταν ελεύθερο τον εαυτό μου αφήσω
Με Ποσειδώνα κι Αϊ Νικόλα
Θα τα βάλω
Κι όλα του κόσμου τα λιμάνια θα γυρίσω
Θα φύγω νύχτα από τη Θεσσαλονίκη
(να μην τολμήσεις να τη δεις απ’ τη στεριά)
κι ένα πουκάμισο – χρυσάφι στο μανίκι
θα αφήσω πίσω κάπου στην Καλαμαριά
θα βάλω πλώρη – μέσω Πειραιά – για Κρήτη
Χάνδακα, Χώρα, Κάντια, Μεγάλο Κάστρο
Και θα ρωτάω τον γερο-Αποσπερίτη
Που ‘ναι κρυμμένο κείνο του Νοτιά το Άστρο
Κι ύστερα πέλαγο του Νότου Λιβυκό
Κι αφού ζητήσω με σπονδή κρασιού την άδεια
Από πλοίο φάντασμα, παλιό, πειρατικό
Θα φτάσω μέχρι την πλανεύτρα Αλεξάνδρεια
Και από κει και με ταχύτητα φωτός
Που εκπέμπεται από τον αρχαίο χαμένο Φάρο
Ψάχνοντας το άρωμα μιας κάποιας γυναικός
Για το Λιμάνι της Μαρσίλλια θα σαλπάρω
Θα πιώ σαμπάνια γαλλική, κρασί και μπύρα
Κι όταν αρχίσει η νύχτα πέπλα να απλώνει
Θα δραπετεύσω από την κοσμοπλημμύρα
Βάζοντας πλώρη Καταλούνια, Βαρκελώνη…
Θα μπω στην πόλη τροπαιοφόρος Σαντ Ζορντί
Για Ράμπλας και Μπαρσελονέτα θα κινήσω
Και με σημαία κίτρινη και πορφυρή
Στο Μοντ Ζουίκ και στο Καμπ Νου θα προσκυνήσω
Από το πέλαγο το Βαλλεαρικό
Σαν Μπαρμπερίνος πειρατής θα βγω στο Αλγέρι
Και απ’ το στενό του Γιβραλτάρ ερωτικό,
Φάντο θλιμμένο, Λισσαβόνα θα με φέρει
Με το αγέρι στο Μαγκρέμπ θα ταξιδέψω
Αραβική θωριά και Βέρβερου το αίμα
Στην Καζαμπλάνκα μια βραδιά θα αλητέψω
Και στην Κασμπά μάταια θα ψάξω τη Φατέμα
Του Ατλαντικού θα διασχίσω τα νερά
Θα χαιρετίσω τη στεριά στο Κάπο Βέρντε
Και στο λιμάνι που συχνάζει η Αριστερά
Θα ρίξω άγκυρα για λίγο – Πόρτο Αλέγκρε
Γαλαζοκίτρινα θα βάψω τα πανιά
Θα καίει η φλόγα δυνατά στο σπαρματσέτο
Μπουένος Άιρες, πολύχρωμη γειτονιά
Και Boca Juniors ‘es un sentimiento’
Και στων θαλασσοπόρων έπειτα τα βήματα
Γεμάτο ρούμι θα υψώσω το ποτήρι
Ιπτάμενος Ολλανδός, παλεύει αιώνια με τα κύματα
Απ’ όξω απ’ της Ελπίδας το ακρωτήρι
Κι εκεί στης φτώχειας τα νερά, απ’ τα σκοινιά γερά κρατήσου
Μας προσμένουν Σομαλοί πειρατές στο Μογκαντίσου
Απ’ το Άντεν πιο πέρα κι ίσως ανήκουν πολλοί
Στου Γουίλι, του μαύρου θερμαστή τη φυλή
Κι όλοι μαζί μετά στη Μπούρμα κι όταν φτάσουμε εκεί
Να γλιτώσουμε απ’ τη χούντα την Αούνγκ Σαν Σου Κι
Κι αφού ντυθούμε πορτοκαλί βουδιστικό μανδύα
Να τραβήξουμε για Πακιστάν και Ινδία
Να σταθούμε μια στιγμή στο Καράτσι που ‘χω φίλους
Να αγνοήσουμε του Ινδικού τους σκύλους
Απ’ το Κολόμπο περνώντας στο Νάγκελ Χάρμπορ σινιάλο
Στην Εσκοντίδα θα βγούμε το δίχως άλλο
Θα μας φυσάει νοτιάς κι εσύ σιγά μη μας φτάσεις
Corto Maltese, μπαλάντα της αλμυρής θαλάσσης
Απ’ τις σελίδες του Hugo Pratt θα’ ναι σα να’ χουμε βγει
Σαν τις χίλιες και μια νύχτες, το τέλος θα αργεί
Κι αφού περάσουν οι ώρες, τυφώνες, θύελλες και μπόρες
Πλώρη θα βάλουμε για ανεξερεύνητες χώρες
Σε μια γωνιά του ουρανού, θα κρυφογελά ο Καββαδίας
Όσο μακραίνει το νησί της ουτοπίας.
απο το socialwaste.org
ταξιδευει ο Μανικάκος
mitera
4 Ιανουαρίου, 2014 7:49 μμ
mitera
4 Ιανουαρίου, 2014 7:52 μμ
ωραίοι οι ξέμπαρκοι ε;; 🙂
mitera
4 Ιανουαρίου, 2014 8:00 μμ
κι ένα κλασσικό
katy
4 Ιανουαρίου, 2014 8:01 μμ
“Είκοσι χρόνια από τώρα θα είσαι πιο απογοητευμένος για τα πράγματα που δεν έκανες, παρά για τα πράγματα που έκανες. Γι’ αυτό, λύσε τους κάβους. Σαλπάρισε μακριά από το σίγουρο λιμάνι. Εξερεύνησε, ονειρέψου, ανακάλυψε”.
Mark Twain (1835-1910), Αμερικανός συγγραφέας.
mitera
4 Ιανουαρίου, 2014 8:36 μμ
Σε είκοσι χρόνια απο τώρα θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι.(κακώς που δεν είμαστε και σήμερα)
Θα έχει έρθει κι η ανάκαμψη και ποιος μας πιάνει.
Να τα φουλαρίσματα του καυστήρα,του ντεποζιτου,να θα πλακωνόμαστε και στα χάπια γιατί θα είναι δωρεάν, να τα κοψίδια,να τα αιφον,να τα γουαι φαι,να στα μούτρα μας αν είμαστε πάλι απογοητευμένοι. 😛
θα μου πείς τώρα το 1870 τα’γραφε ο άνθρωπος που να φανταστεί οτι το 2013 η λέξη απογοήτευση δεν θα υπήρχε καν στο λεξικό του Φυτράκη 😉
katy
4 Ιανουαρίου, 2014 8:44 μμ
😀 😀 😀
«Ευτυχία δεν είναι να κάνεις πάντα αυτό που θέλεις, αλλά να θέλεις πάντα αυτό που κάνεις».
Λέων Τολστόι (1828-1910), Ρώσος συγγραφέας.
mitera
4 Ιανουαρίου, 2014 8:52 μμ
Με την άδεια σου 🙂
ασχετο
Κυβέρνηση είναι μια παρέα ανθρώπων που παρενοχλούν τους υπόλοιπους.
Λέων Τολστόι
katy
4 Ιανουαρίου, 2014 9:00 μμ
Δυο πόρτες έχει η ζωή,
άνοιξα μια και μπήκα
κι ώσπου να ‘ρθει το δειλινό,
από την άλλη βγήκα.
Άσχετο επίσης, αλλά την Παπαγιαννοπούλου τη λέγανε Ευτυχία! 😉
ΥΓ. Αρχίσαμε άσχημα τη νέα χρονιά….Μικρό ατοπηματάκι μεν, συγχωρητέο δε….να μου απευθύνεστε στον πληθυντικό λέμε…. 😀
mitera
4 Ιανουαρίου, 2014 9:23 μμ
Aγαπητή,kai αξιοσέβαστη πυργοδέσποινα,σας επαναλαμβάνω και σας επισείω την προσοχή.Το προλεταριάτο θα πάρει την εκδίκηση του!!!! 😛
Αποχωρώ και σας φιλώ
η ώρα μου τελείωσε (πως και πώς περιμένω το ελεύθερο γουαι φαί ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΧΩΡΑ ::) 🙂
γειά σου και σένα Μανικάκι 🙂
katy
4 Ιανουαρίου, 2014 9:29 μμ
Καληνύχτα γλυκειά μας miteroula….Αφιερωμένο εξαιρετικά!
(τραγούδι από κάποιους ονειροπόλους, σαν και σένα)! 🙂
μανικακος
4 Ιανουαρίου, 2014 8:54 μμ
katy
4 Ιανουαρίου, 2014 9:04 μμ
Oμορφιές! 🙂