Καθώς ο αποκλεισμός της Γάζας από το Ισραήλ έχει ξεπεράσει τα 6 χρόνια και καθώς οι επιπτώσεις αυτού του αποκλεισμού μεγεθύνονται από την αιγυπτιακή καταστολή στις σήραγγες και στο πέρασμα της Ράφα, η Λωρίδα της Γάζας αντιμετωπίζει πλέον σοβαρότατες ελλείψεις σε ιατρικό εξοπλισμό και καύσιμα καθώς και δυσκολίες στη μετακίνηση μέσα και έξω από τη Λωρίδα.
Πρόκειται για έναν παράνομο αποκλεισμό που παραβαίνει τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως τα δικαιώματα στη ζωή, την περίθαλψη, την τροφή, το νερό, την κατοικία και την εκπαίδευση και που σύμφωνα με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, συνιστά συλλογική τιμωρία σε 1.7 εκατομύριο ανθρώπους που σταδιακά οδηγούνται στον αφανισμό.
Η χειρότερη συνέπεια του απάνθρωπου αυτού αποκλεισμού είναι η υποβαθμισμένη ζωή των παιδιών της Γάζας, σε ότι σχετίζεται με την εκπαίδευση και την ποιότητα ζωής αλλά και με την ψυχολογική τους υγεία που είναι ιδιαίτερα κλονισμένη λόγω των συχνών στρατιωτικών επιθέσεων του Ισραήλ στη Γάζα.
Σε λίγες μέρες, ένα χρόνο από τότε που η ισραηλινή επιχείρηση «Αμυντικός Πυλώνας» άφησε πίσω της 171 νεκρούς Παλαιστίνιους, 625 τραυματίες και ένα μεγάλο μέρος των υποδομών κατεστραμμένο, και εν αναμονή του απόπλου της Κιβωτού της Γάζας την άνοιξη, τα παιδιά της Γάζας θα συγκεντρώσουν μίνι Κιβωτούς – ξύλινες βάρκες μοντελισμού μήκους 40 εκ. οι οποίες αναπαριστούν την Κιβωτό της Γάζας – και θα τις στείλουν έξω στον κόσμο.
Εκατοντάδες παιδιά στη Γάζα θα ρίξουν μίνι – Κιβωτούς στα νερά του λιμανιού της Γάζας, ως ένα συμβολικό μήνυμα αντίστασης ενάντια σε έναν παράνομο αποκλεισμό, εκφράζοντας την ανάγκη τους για ελευθερία και μια κανονική ζωή. Επιπλέον, την ίδια μέρα, ομάδες σε όλο τον κόσμο , από τη Βόρεια Αμερική ως την Ευρώπη θα ρίξουν μικρές βάρκες σε λίμνες, ποτάμια και πισίνες και θα οργανώσουν δράσεις υποστήριξης.
Επιθυμώντας κι εμείς να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στα παιδιά της Γάζας σας προσκαλούμε μαζί με τα παιδιά σας, να φτιάξουμε καραβάκια (μικρές Κιβωτούς), να τα ρίξουμε στο νερό και να τραβήξουμε φωτογραφίες για να τις μοιραστούμε με τα παιδιά της Γάζας.
το Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013, 11.00π.μ.
ΑΘΗΝΑ: στον Κοινωνικό & πολιτιστικό χώρο «παίρνω αμπάριζα»
Γαλακηδών 11 & Λυσίου – Γαλάτσι. Η δράση θα συνεχιστεί στο Κολυμβητήριο Δήμου Γαλατσίου όπου τα παιδιά θα βάλουν τα καραβάκια τους στο νερό.
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ: Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, Σ. Βενιζέλου.
Πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα»
Κοινωνικός & Πολιτιστικός χώρος «παίρνω αμπάριζα»
————————
Απαλλοτριώνει από το shiptogaza.gr και προσκαλεί με την σειρά του στις εκδηλώσεις ο DrAluca …
Χαμογελάτε…
Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-jrZ
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
katy
25 Νοεμβρίου, 2013 8:17 μμ
“Μπορεί να έχουμε έρθει όλοι με διαφορετικά καράβια, αλλά είμαστε όλοι στην ίδια βάρκα τώρα”.
Martin Luther King (1929-1968), Αφροαμερικανός ηγέτης.
ΥΓ. Παρ’ όλο που δεν τα πάω και τόσο καλά με τις χειροτεχνίες, θα προσπαθήσω να φτιάξω κάτι όμορφο και να το ρίξω στην πισίνα του σπιτιού μου. 🙂
DrAluca
26 Νοεμβρίου, 2013 3:05 μμ
Νομιζω θα ειναι οτι πρεπει ενα καραβακι-κιβωτος στην πισινα σας Πυργοδεσποινα μου…
Χαμογελατε…
katy
26 Νοεμβρίου, 2013 8:09 μμ
Το έφτιαξα ήδη γλυκιέ μου πιλότε… 🙂
DrAluca
26 Νοεμβρίου, 2013 8:36 μμ
Σπέντιν αγαπητη…σπλεντιντ 🙂
Χαμογελατε…
Lollipop
26 Νοεμβρίου, 2013 1:30 μμ
Μήνυμα αλληλεγγύης στα παιδιά της Γάζας : Ζητήστε από τους γονείς σας να μην ψηφίζουν τους Κασιδιάρηδες της Χαμάς!
simon1roi
26 Νοεμβρίου, 2013 1:36 μμ
Νετανιάχου, εσύ;
DrAluca
26 Νοεμβρίου, 2013 3:04 μμ
ΕΙναι η πτερυγα ΟΑΚΚΕ του Ισραηλ.. 😉
Χαμογελατε…
simon
26 Νοεμβρίου, 2013 6:20 μμ
😀 😀
katy
26 Νοεμβρίου, 2013 1:41 μμ
Nα σε ρωτήσω κάτι; Γιατί σ’ αρέσει να προκαλείς συνέχεια; Το βρίσκεις διασκεδαστικό; Είναι απαίσιο και έχει καταντήσει πολύ κουραστικό, δεν το καταλαβαίνεις;…Πραγματικά λυπάμαι…
ΥΓ. Off topic (συγγνώμη λατρεία μου), αλλά μ’ έχει «βγάλει από τα ρούχα μου».
DrAluca
26 Νοεμβρίου, 2013 3:03 μμ
Ελπιζω να καταλαβατε αγαπητη Πυργοδεσποινα με ποιον εχετε να κανετε. 😉
Δεν θα τον σβησω μιας και του απαντησατε, αλλα δεν θα εχει μελλον, ο αμοιρος…
Χαμογελατε…
katy
26 Νοεμβρίου, 2013 3:11 μμ
Ως πανέξυπνη (γνωστή γάτα του διαδυκτίου), πανέμορφη, πανύψηλη και βαθύπλουτη, φυσικά και κατάλαβα ποιός είναι…γι’ αυτό και του απάντησα, με τον τρόπο αυτό (στον ενικό αυτή τη φορά και όχι στον πληθυντικό όπως συνηθίζω). 😉
DrAluca
26 Νοεμβρίου, 2013 3:14 μμ
Δεν ειχα καμια αμφιβολια αγαπητη…μα καμια ομως? 😉
Χαμογελατε…
katy
26 Νοεμβρίου, 2013 9:01 μμ
“Το κακό για την εκπαίδευση των παιδιών, είναι ότι οι αναμνήσεις των πολέμων, γράφονται από αυτούς που δεν σκοτώθηκαν στον πόλεμο”.
Louis Scutenaire (1905-1987), Βέλγος σουρεαλιστής & Αναρχικός.
DrAluca
26 Νοεμβρίου, 2013 11:57 μμ
Ουοου….
Το διαβασα δυο φορες για να το καταλαβω μια 😀
Και συμφωνω απολυτα 😉
Χαμογελατε…
katy
27 Νοεμβρίου, 2013 8:10 μμ
😀 😀 😀
Ήμουνα απόλυτα σίγουρη πως θα συμφωνούσες….κι ας το διάβασες δυό φορές για να το «πιάσεις». Δεν πειράζει λατρεία μου, δεν μπορούν να είναι όλοι τόσο έξυπνοι όσο εγώ! 😉
too hard to erase
28 Νοεμβρίου, 2013 2:42 πμ
Αγαπητή Πυργοδέσποινα,
για να μη σας κάνω κατήχηση, θα ασχοληθώ μόνο με το «με έχει βγάλει από τα ρούχα μου» και θα σας αφιερώσω ένα παλιό ποιηματάκι, όπου κάθε στίχος αποτελείται μόνο από 3 συλλαβές :
Και ήτον
η γείτων
ξανθή, λευ-
κοχίτων
εστία
χαρίτων
πλουσίων,
αρρήτων
Και έλε-
γον φρίττων
το μέτω-
πον πλήττων
«ώ, είθε
αχίτων
να ήτον
η γείτων».
simon
28 Νοεμβρίου, 2013 8:24 πμ
Εραστής της σοβαρής ποίησης, βλέπω. Πάρε κι άλλη όμοια και άϊντε για τ’ «αμπέλια».
«Και ήταν τα στήθη σου αφράτα σαν τα γάλατα και μου ‘λεγες «γαργάλατα, γαργάλατα»!!!
Γεώργιος Αθανασιάδης – Νόβας, γνωστός και ως «Γαργάλατας».
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 9:16 πμ
Aχ Βλαδίμηρε…. οι πιστοί μου σωματοφύλακες (simon, giorgalis-γι’ αυτόν δεν παίρνω όρκο γιατί σας συμπαθεί, Μanikakos, DrAluca) δεν με δίνουνε σας λέω….μην επιμένετε σας παρακαλώ…έχουν επιχειρήσει κι άλλοι στο παρελθόν (zxc, pagal κλπ- τον μαλακομαγνήτη έχω;) και τους έχει φάει το μαύρο σκοτάδι…
ΥΓ. 1 Καλημέρα καλέ μου και χρυσέ μου simon. 🙂
YΓ. 2 Παρακαλείτει η ΣΟ, όταν κόψει το σχόλιο του Βλαδίμηρου, να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες, για τη μάχαιρα και του δικού μου σχολίου! Για να μη μένω ξεκρέμαστη η πλουσία… 🙂
simon
28 Νοεμβρίου, 2013 9:23 πμ
Καλημέρα Πυργοδέσποινά μου!
Η πένα μου πάντα στην «υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος» !!! 😀 😀
zxc
28 Νοεμβρίου, 2013 12:37 μμ
Τόσο πολύ πόνεψαν τα σχόλια μου εδώ που συνεχώς αναφέρεσαι στην σάιμπερπέρσονά μου. Πίστεψε με, συνειδητοποίησα ότι είσαστε παντελώς βλάκες και δεν θα σχολιάσω εδώ ξανά. Απλά περιοδικά μπαίνω εδώ να χαζέψω με τις αναρτήσεις και τα σχόλια, να γελάσω με την αφέλεια σας.
simon
28 Νοεμβρίου, 2013 1:06 μμ
Μην αυτοπαινεύεσαι, φασιστάκο.
Η αναφορά και μόνο της περσόνας σου στο μπλόγκ προκαλεί απέραντα γέλια. Συνώνυμος του pagal και του Βλαδίμηρου.
Και, σε παρακαλώ, μη φύγεις. Χρειαζόμαστε το γέλιο αυτή την εποχή. 🙂
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 1:22 μμ
zxc, πιστεύετε ότι η αναφορά του ονόματός σας έγινε, επειδή με «πόνεψαν» τα σχόλιά σας; Πραγματικά, εκπλήσσομαι ευχάριστα, με την άριστη ικανότητα που έχετε, ως «επιφανοί» σάιμπερπερσόνα, να με καταλαβαίνετε με τη μία (κάτι που πολλοί λίγοι καταφέρνουν).
Σας είχα παρεξηγήσει. Να ‘στε καλά.
DrAluca
28 Νοεμβρίου, 2013 1:34 μμ
Μη σε κραταμε. Θα μας λειψεις, αλλα θα ζησουμε… Καλη κασα.
Χαμογελατε..
simon
28 Νοεμβρίου, 2013 1:52 μμ
😀 😀 😀 😀
DrAluca
28 Νοεμβρίου, 2013 1:56 μμ
Ηδη κλαιω…μην νομιζεις… 😛
Χαμογελατε…
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 2:03 μμ
zxc αφιερωμένο εξαιρετικά!
“Το να φαίνεσαι βλάκας στα μάτια ενός ηλίθιου, είναι μια ηδονή υψηλής αισθητικής” .
George Courteline (1858-1929), Γάλλος συγγραφέας.
spiral architect
28 Νοεμβρίου, 2013 2:04 μμ
ΠΟΥ ΠΑΤΕ ΩΡΕ ΕΛΛΗΝΕΣ
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 2:12 μμ
😆 😆 😆
YΓ. Πού είσαι βρε spilarako μου, να με υποστηρίξεις; Bλέπεις τί μου είπανε; Σε ‘μένα, την πιο ευγενική cyberpersona του διαδυκτίου. Χυδαία με είπανε, αφελή με είπανε…Μα πού οδηγείται τέλος πάντων αυτός ο τόπος; τσ τσ τσ..
spiral architect
28 Νοεμβρίου, 2013 2:27 μμ
Που είμαι; Έχω βγει στη γύρα για να βρω προσανάμματα για το τζάκι μου και δεν έχω πολύ χρόνο.
Είπαμε, ο άντρας είναι κυνηγός-τροφοσυλλέκτης. 😀
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 2:29 μμ
😀 😀 😀
«Οι άνδρες κυνηγούν. Οι γυναίκες ψαρεύουν». 😉
Βίκτωρ Ουγκώ (1802-1885), Γάλλος συγγραφέας.
μανικακος
28 Νοεμβρίου, 2013 3:31 μμ
Venice lost a needle.
too hard
28 Νοεμβρίου, 2013 10:53 πμ
simon
εραστής κάθε ποίησης, και σοβαρής και ασόβαρης και θλιμένης και χαρούμενης και σκωπτικής και επικής και λυρικής. Αυτό το ποιηματάκι μου το έλεγε κάποιος παπούς, αλλά, πέθανε χωρίς να μου πει και τον ποιητή – ίσως να μην τον ήξερε και ο ίδιος.
Όσο για τον Αθανασιάδη-Νόβα (λογοτεχνικό ψευδώνυμο «Γιώργος Αθάνας»), δεν είναι δικό του το «γαργάλατα», άλλο αν χρησιμοποιήθηκε για να τον εξευτελίσει – και καλά να πάθει αφού έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός της «αποστασίας». Πάντως, οι στίχοι του δεν είναι για τα μπάζα, όπως θα ακούσεις στο βίντεο, παρακάτω, σε μελοποίηση Σπανού και τραγούδι από την Πόπη Αστεριάδη (έχει γράψει επίσης το πολύ ωραίο ποίημα «Οι ασάλευτες κυρίες των επαρχιών» και το «Στης εκκλησιάς τα σκαλοπάτια», που το έκανε μια υπέροχη καντάδα ο Λαυράγκας, καθώς και το «Η σελήνη», που μεταπολεμικά, βρισκόταν στα Αναγνωστικά του δημοτικού).
Πάντως, η σκηνή στο Σύνταγμα το βράδυ που συζητούσε η Βουλή την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του (κυβέρνηση, όλο κι όλο 20 ημερών), από ότι λένε, ήταν συγκλονιστική : ένα τεράστιο πλήθος μαζεμένο, νύχτα και σε μια στιγμή πέφτει απόλυτη σιωπή και μετά από μερικά δευτερόλεπτα, αρχίζει να ακούγεται από λίγες φωνές ένα «γαργάλατα», που όσο πήγαινε και δυνάμωνε καθώς το έλεγαν όλο και περισσότερα στόματα, μέχρι που όλη η πλατεία να φτάσει να δονείται από ένα μυριόστομο και βροντερό «ΓΑΡΓΑΛΑΤΑ». Πραγματικά, σκηνή απείρου κάλλους!
Το ίδιο ακριβώς συνέβη, την ίδια νύχτα, και με το άλλο σύνθημα : «Νόβα, πού στηρίζεσαι;», το οποίο κραυγαζόταν με τρόπο ώστε το «πού» και το «στη» να ενώνονται κι αφού γινόταν μια παύση λίγων δευτερολέπτων, μετά το «στη», ακολουθούσε το «…ρίζεσαι».
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 11:01 πμ
Το ποιηματάκι είναι του Τιμολέοντα Αμπελά (1850-1929), Έλληνα Πεζογράφου και Ποιητή.
ΥΓ. ΣΟ, κάντε ανενόχλητοι τη δουλειά σας… 😉
silver alert
28 Νοεμβρίου, 2013 11:02 πμ
Πυργοδέσποινα
αυτό ήταν ατόπημα, που δε συνάδει με την αγωγή σας.
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 11:07 πμ
Ποιό απ’ όλα;
Τ’ ότι δεν με δίνουνε ή που τους επιτρέπω να σβήνουν τα σχόλιά μου;
mayday
28 Νοεμβρίου, 2013 11:20 πμ
Το ότι μαγνητίζετε τους μαλακούς ανθρώπους, έστω και αν αυτοί διατείνονται ότι είναι «hard to die».
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 11:32 πμ
Α, αυτό σας πείραξε; Που την «είπα» στον pagal και στον zxc; Κοιτάξτε, εδώ που τα λέμε (για να μη λέμε και βλακείες), δεν μαγνητίζω μόνο αυτούς…εσείς αυτό πιστεύετε; 🙂
mayday
28 Νοεμβρίου, 2013 12:20 μμ
Εγώ απλά είμαι κατά της χυδαιότητας και ειδικά όταν προέρχεται από ευγενείς και αβρές υπάρξεις. Υπάρχουν 1000 τρόποι για να την πει κανένας σε κάποιον. «Την εκλογήν ελεύθερον δίδει το θείον», που λέει και ο Κάλβος.
Φυσικά και δε μαγνητίζετε μόνο ορισμένους. Εσείς, έτσι κι αλλιώς, εκπέμπετε μαγνητισμό με όλη σας την προσωπικότητα. Το ποιος θα την πατήσει, είναι δικό του θέμα.
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 12:29 μμ
Επιτρέψτε μου να μην σχολιάσω τα περί «χυδαιότητας». Θα κρατήσω μόνο την τελευταία παράγραφο του σχολίου σας. Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.
DrAluca
28 Νοεμβρίου, 2013 1:27 μμ
Ρε κεκαλυμενο φασισταριο, ποσο πρεπει να σε παρει ο γεροδιαολος για να καταλαβεις οτι σε θεματα που φερω την ευθυνη δεν εχεις θεση, ουτε εσυ, ουτε καμια αποψαρα σου?
Τοσο πολυ γουσταρεις να λαμβανεις καντηλια?
Χαμογελατε…
DrAluca
28 Νοεμβρίου, 2013 1:29 μμ
Πουλακια μια θερμη παρακληση… Οσο μπορειτε μην εμπλεκεστε σε διαλογο με το απροσαρμωστο, γιατι μου ειναι εξαιρετικα στεναχωρο να κοβω σχολια ετσι γενικα. Για την ωρα δεν υα πειραξω τιποτα, μιας και εχει εξελιχθει διαλογος, αλλα απευθυνω θερμη παρακληση προς ολους.
Χαμογελατε…
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 1:40 μμ
To ξέρεις ότι με τίποτα δεν θα ήθελα να σε φέρω σε δύσκολη θέση, ούτε να σε στεναχωρήσω. Εάν αποφασίσεις τελικά να σβήσεις τα σχόλια του «Βλαδίμηρου», γνωρίζεις ότι σου επιτρέπω, χωρίς τύψεις, να σβήσεις και τα δικά μου. 🙂
DrAluca
28 Νοεμβρίου, 2013 1:52 μμ
Το γνωριζω Πυργοδεσποινα μου. και πολυ καλα μαλιστα 🙂 Να μην αγχωνεστε. Τα σχολια θα παραμεινουν ως εχουν, απλα οσο περνα απο το χερι μου, δεν θα υπαρχουν επομενα για το κεκαλυμενο φασισταριο. (του οποιου εχω ηδη αποκαλυψει δις το ποιον του…)
Χαμογελατε…
mike the little bean
28 Νοεμβρίου, 2013 7:22 μμ
Katy
Μα, τόσο πολύ σας προστατεύουν οι σωματοφύλακές σας, που ούτε ένα ποίημα δε σας αφήνουν να διαβάσετε, μήπως μολυνθείτε από το βδέλυγμα;
Katy
δε σας είπα χυδαία, είπα ότι χρησιμοποιήσατε μια χυδαιολογία (αυτή για το μαγνήτη) – υπάρχει διαφορά. Είπα απλά ότι δε συνάδει με την αγωγή σας. Είμαι σίγουρος ότι η χυδαιότητα δεν μπορεί να σας διαποτίσει – γλιστράει επάνω σας σαν τη βροχή πάνω σε ένα αδιάβροχο, γυαλιστερό ύφασμα.
Και μια και είστε “γνωστή γάτα του διαδικτύου) επιτρέψτε μου να σας αφιερώσω ένα ποίημα για τη γάτα – αυτό το υπέροχο ζώο που το ύμνησε και ο Μποντλέρ και ο Παπαντωνίου, αλλά και ο Ροΐδης.
Η ΓΑΤΑ
Η γάτα
με τα κεχριμπαρένια μάτια,
με το ηλεκτρικό βλέμμα
(κεχριμπάρι
είναι το αρχαίο ήλεκτρον)
βλέπει
πολύ μακριά
πάνω
από τα σημερινά
και τα μελλοντικά
βουνά
– πέρα πολύ
από βουνά
δυσκολιών
με τις γνωστές
δυσκολίες
των βουνών –
ατενίζει
τα καταπράσινα
λιβάδια
της αιώνιας
Αρμονίας
που θα κατακτήσει
ο άνθρωπος
μετά από
ανείπωτα μαρτύρια
και χυμένο αίμα
σε πολέμους
και ταξικούς αγώνες.
Όλα αυτά
η γάτα
– το σύμβολο
και η κορωνίδα
της γαλήνης –
τα αγνοεί.
Στο καρτερικό
και προφητικό της
βλέμμα
το τόσο
επιφανειακό
και ταυτόχρονα
τόσο βαθύ
υπάρχει μόνο
η σιγουριά
της τελικής
νίκης.
Φαίνεται
γυμνό
από κάθε
συναίσθημα
– χωρίς
λύπη
χαρά
ελπίδα
απογοήτευση –
φορτισμένο
μόνο
με γαλήνη
και σιγουριά
για το αναπότρεπτο.
Τα μάτια αυτά
τα μαγνητικά
της γάτας
θα κυριαρχούν
στους αιώνες των αιώνων,
θα γράφουν
μόνα τους
την άγραφη
Ιστορία
της χιλιόχρονης
αναστάτωσης
και θα διαφεντεύουν
απόλυτα
– κάτω από
την καταρρακτώδη βροχή
των αστεριών –
τη δίψα
και την απόλαυση
της μελλοντικής
δικαίωσης.
katy
28 Νοεμβρίου, 2013 7:53 μμ
Βλαδίμηρε, σας ευχαριστώ για τα ποιήματα, πραγματικά με συγκινεί o θαυμασμός σας. Θα σας παρακαλούσα όμως, να μην τον συνεχίσετε (το θαυμασμό) στο συγκεκριμένο ποστ. Έχω ευαίσθητους σωματοφύλακες, που με αγαπούν και με προστατεύουν πολύ. 😉
Αντί άλλου σχολίου
“Το να τα παρατάς, δεν σημαίνει πάντα ότι είσαι αδύναμος. Μερικές φορές σημαίνει ότι είσαι αρκετά δυνατός για να μην επιμένεις”. 🙂
Αγνώστου σε ‘μένα.