Μακιαβελικός οδηγός για τα πανεπιστήμια

Ένας μακιαβελικός οδηγός για την καταστροφή των δημόσιων πανεπιστημίων,

του Steven Ward

Όσοι θέλουν να γίνουν αρεστοί σε έναν Ηγέτη διαλέγουν για να του κάνουν δώρο ό,τι είναι σίγουροι πως θα τον ευχαριστήσει ιδιαιτέρως, όπως άλογα, όπλα, βαρύτιμα ωραία υφάσματα, κοσμήματα με πολύτιμους λίθους, και πάντα, φυσικά, κάτι αντάξιο της μεγαλοπρέπειάς του ως Ηγέτη. Επιθυμώντας κι εγώ να λάβω την ευχαρίστηση να σας παρουσιάσω ένα ελάχιστο δείγμα της εκτίμησης μου, σκέφτηκα να σας προσφέρω κάτι. Όμως ανάμεσα στα υπάρχοντά μου δε βρήκα κάτι πολυτιμότερο, αλλά και ικανότερο να εκφράσει την αγάπη μου σε σας, από την εμπειρία μου για το πώς κινούνται και λειτουργούν οι ηγέτες, εμπειρία που απέκτησα όχι μόνο ζώντας για πολλά χρόνια δίπλα τους, αλλά και μελετώντας προσεχτικά ιστορία και αρχαία κείμενα. Την όποια εμπειρία μου την συγκέντρωσα σε ένα μικρό κειμενάκι το οποίο και στέλνω στην Εκλαμπρότητά Σας
Νικόλο Μακιαβέλι – Ο Ηγεμόνας

Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι σημαντικό να:

(1) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση και γενικά τα δημόσια ιδρύματα σε σημείο που κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αυξημένη στήριξη . Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στην δεύτερη θέση με κατώτερες εγκαταστάσεις και μέλη ΔΕΠ μερικής απασχόλησης, και θα έχουν πάντα ένα αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

(2) Εκμεταλλευτείτε την οικονομική ύφεση ώστε να υποκινήσετε την «οργή των φορολογούμενων», προκειμένου να αφαιρέσετε την στήριξη στα δημόσια πανεπιστήμια, έτσι ώστε να πρέπει είτε να αυξήσουν τα δίδακτρα είτε να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους . Στη συνέχεια, καταδικάστε τα ιδρύματα για την αύξηση διδάκτρων προκειμένου να υποστηρίξουν τους τεμπέληδες, σοσιαλιστές καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.

(3) Δεδομένου ότι η κρατική στήριξη θα υποχωρεί, ενθαρρύνετε το σύστημα των φοιτητικών δανείων που θα δημιουργήσει μια «αγορά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Το να επιβαρύνετε τους φοιτητές με πολλά χρέη θα τους κάνει ορθολογικούς καταναλωτές των εκπαιδευτικών προϊόντων και θα τους παροτρύνει να διασφαλίζουν τα οικονομικά τους συμφέροντα . Να αναφέρεστε σε αυτές τις αλλαγές ως «ενδυνάμωση των φοιτητών».

(4) Θεσπίστε νέες τακτικές δημόσιας διαχείρισης δανεισμένες από τη θεωρία του δημόσιου συμφέροντος για να πάρετε τον έλεγχο. Ωστόσο , για να καταστείλετε τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, διατηρήστε τις συγκλήτους των πανεπιστημίων στη θέση τους ως ένα γιγάντιο σώμα που καταθέτει προτάσεις. Βεβαιωθείτε ότι θα μιλήσετε πολύ για τη σημασία της κοινής διακυβέρνησης, καθώς εισάγονται αυτές οι τακτικές.

(5) Τοποθετήστε διάφορα «όργανα εποπτείας», όπως ασκήσεις εκτίμησης της ποιότητας, «πίνακες αποτελεσμάτων», ή ελεγκτικούς μηχανισμούς , για να εξασφαλίσουν τη «διαφάνεια» και τη «λογοδοσία» στα «ενδιαφερόμενα μέρη». Μπορείτε να δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε τις ασκήσεις αξιολόγησης της έρευνας όπως αυτές που εφαρμόζονται στη Βρετανία ή την Αυστραλία, ή φθηνότερα και πιο ωμός μέτρα όπως του Texas A & M, δημοσιεύοντας απλά μια ανάλυση κόστους / οφέλους των μελών ΔΕΠ. Αν έχετε ξεμείνει από ιδέες , απλά επικοινωνήστε με το Ίδρυμα Δημόσιας Πολιτικής του Τέξας.

(6) Αυξήστε την εξάρτηση από μερικής απασχόλησης μέλη ΔΕΠ και συμβάσεις ενός έτους για τη διδασκαλία των περισσότερων μαθημάτων . Αυτά τα μέλη ΔΕΠ είναι πιο ευάλωτα και δεκτικά στο διοικητικό έλεγχο. Στη συνέχεια , επικρίνετε την ποιότητα των αποφοίτων. Αυτό θα επιτρέψει ακόμη μεγαλύτερη διοικητική εποπτεία και αξιολόγηση.

(7) Φωνάξτε για το υψηλό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις αυξήσεις των διδάκτρων. Κατηγορήστε για τις αυξήσεις τους άπληστους, ακριβοπληρωμένους καθηγητές και όχι την κατάργηση της κρατικής στήριξης  ή τη διοικητική φούσκα που προκαλείται από την αύξηση των πρακτικών ελέγχου και αξιολόγησης.

(8) Προωθήστε τον στενό επαγγελματισμό και τους τομείς STEM (της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών) για να δείξετε ότι είστε σε αρμονία με τις απαιτήσεις της νέας «οικονομία της γνώσης» και δεν ανέχεστε πλέον άχρηστα θέματα όπως η ιστορία ή η λογοτεχνία. Αν οι φοιτητές ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά , μπορούν να κάνουν αναπαραστάσεις του Εμφυλίου Πολέμου ή να ενταχθούν σε μια λέσχη βιβλίου. Τέτοιες περιοχές γνώσης είναι περιττές στη νέα, ρεαλιστική εποχή του οικονομικού ντετερμινισμού και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.

(9) Περιορίστε τα συμβατικά δικαιώματα των μελών ΔΕΠ. Εξακολουθούν να «προσκολλώνται στη συλλογικότητα» και θα πρέπει να αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την αυγή μιας νέας ημέρας . Στο τέλος, θα σας ευχαριστήσουν για την ελευθερία,  την ανεξαρτησία και τις ευκαιρίες που τους φέρατε.

(10) Να φέρετε εξωτερικούς συμβούλους όπως η Bain & Company ή η McKinsey & Company για να πείσετε τα συμβούλια και τις διοικήσεις για την επείγουσα ανάγκη για «αποδιοργανωτική καινοτομία» ή για άλλες ιδέες που προάγουν οι γκουρού της Harvard Business School. Αυτά μπορεί να είναι συνθήματα χωρίς ουσία, αλλά κανείς δεν θα το προσέξει, ιδιαίτερα εάν οι σύμβουλοι έχουν μια πολύχρωμη παρουσίαση PowerPoint.

(11) Καθιερώστε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που να «βασίζεται στις δεξιότητες» που επιτρέπει στους μαθητές να παρακάμψουν πολλές από τις παραδοσιακές απαιτήσεις του πανεπιστημίου. Αν οι καθηγητές διαμαρτυρηθούν, απλώς δηλώστε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην επιδεξιότητα,  εκτός από τους ανίκανους.

(12) Τέλος, χρησιμοποιήστε τις δημόσιες σχέσεις και διαφημιστικές εκστρατείες για να αποσπάσετε την προσοχή από τις δυσάρεστες συνέπειες όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων. Μια ιστοσελίδα που δείχνει χαρούμενους ανθρώπους να κάνουν σπουδαία πράγματα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι μια μεταμοντέρνα εποχή. Το θέαμα κερδίζει την ουσία.

Κι αν καμιά φορά η Εκλαμπρότητά  Σας από το υψηλό βάθρο

της στρέψει το βλέμμα της και κατά τα μέρη μας, θα μάθει

πόσο αναξιοπαθώς υπομένω τις μεγάλες και διαρκείς κακοτυχίες μου

Ο Ηγεμόνας

Πηγή: The Chronicle of Higher Education

Επιμέλεια μετάφρασης: Αντώνης Γαλανόπουλος

αναδημοσίευση απο το Κοίτα τον Ουρανό

Μανικάκος

http://wp.me/p1pa1c-jmV

Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι σημαντικό να:

(1) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση και γενικά τα δημόσια ιδρύματα σε σημείο που κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αυξημένη στήριξη . Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στην δεύτερη θέση με κατώτερες εγκαταστάσεις και μέλη ΔΕΠ μερικής απασχόλησης, και θα έχουν πάντα ένα αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

(2) Εκμεταλλευτείτε την οικονομική ύφεση ώστε να υποκινήσετε την «οργή των φορολογούμενων», προκειμένου να αφαιρέσετε την στήριξη στα δημόσια πανεπιστήμια, έτσι ώστε να πρέπει είτε να αυξήσουν τα δίδακτρα είτε να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους . Στη συνέχεια, καταδικάστε τα ιδρύματα για την αύξηση διδάκτρων προκειμένου να υποστηρίξουν τους τεμπέληδες, σοσιαλιστές καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.

(3) Δεδομένου ότι η κρατική στήριξη θα υποχωρεί, ενθαρρύνετε το σύστημα των φοιτητικών δανείων που θα δημιουργήσει μια «αγορά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Το να επιβαρύνετε τους φοιτητές με πολλά χρέη θα τους κάνει ορθολογικούς καταναλωτές των εκπαιδευτικών προϊόντων και θα τους παροτρύνει να διασφαλίζουν τα οικονομικά τους συμφέροντα . Να αναφέρεστε σε αυτές τις αλλαγές ως «ενδυνάμωση των φοιτητών».

(4) Θεσπίστε νέες τακτικές δημόσιας διαχείρισης δανεισμένες από τη θεωρία του δημόσιου συμφέροντος για να πάρετε τον έλεγχο. Ωστόσο , για να καταστείλετε τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, διατηρήστε τις συγκλήτους των πανεπιστημίων στη θέση τους ως ένα γιγάντιο σώμα που καταθέτει προτάσεις. Βεβαιωθείτε ότι θα μιλήσετε πολύ για τη σημασία της κοινής διακυβέρνησης, καθώς εισάγονται αυτές οι τακτικές.

(5) Τοποθετήστε διάφορα «όργανα εποπτείας», όπως ασκήσεις εκτίμησης της ποιότητας, «πίνακες αποτελεσμάτων», ή ελεγκτικούς μηχανισμούς , για να εξασφαλίσουν τη «διαφάνεια» και τη «λογοδοσία» στα «ενδιαφερόμενα μέρη». Μπορείτε να δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε τις ασκήσεις αξιολόγησης της έρευνας όπως αυτές που εφαρμόζονται στη Βρετανία ή την Αυστραλία, ή φθηνότερα και πιο ωμός μέτρα όπως του Texas A & M, δημοσιεύοντας απλά μια ανάλυση κόστους / οφέλους των μελών ΔΕΠ. Αν έχετε ξεμείνει από ιδέες , απλά επικοινωνήστε με το Ίδρυμα Δημόσιας Πολιτικής του Τέξας.

(6) Αυξήστε την εξάρτηση από μερικής απασχόλησης μέλη ΔΕΠ και συμβάσεις ενός έτους για τη διδασκαλία των περισσότερων μαθημάτων . Αυτά τα μέλη ΔΕΠ είναι πιο ευάλωτα και δεκτικά στο διοικητικό έλεγχο. Στη συνέχεια , επικρίνετε την ποιότητα των αποφοίτων. Αυτό θα επιτρέψει ακόμη μεγαλύτερη διοικητική εποπτεία και αξιολόγηση.

(7) Φωνάξτε για το υψηλό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις αυξήσεις των διδάκτρων. Κατηγορήστε για τις αυξήσεις τους άπληστους, ακριβοπληρωμένους καθηγητές και όχι την κατάργηση της κρατικής στήριξης  ή τη διοικητική φούσκα που προκαλείται από την αύξηση των πρακτικών ελέγχου και αξιολόγησης.

(8) Προωθήστε τον στενό επαγγελματισμό και τους τομείς STEM (της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών) για να δείξετε ότι είστε σε αρμονία με τις απαιτήσεις της νέας «οικονομία της γνώσης» και δεν ανέχεστε πλέον άχρηστα θέματα όπως η ιστορία ή η λογοτεχνία. Αν οι φοιτητές ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά , μπορούν να κάνουν αναπαραστάσεις του Εμφυλίου Πολέμου ή να ενταχθούν σε μια λέσχη βιβλίου. Τέτοιες περιοχές γνώσης είναι περιττές στη νέα, ρεαλιστική εποχή του οικονομικού ντετερμινισμού και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.

(9) Περιορίστε τα συμβατικά δικαιώματα των μελών ΔΕΠ. Εξακολουθούν να «προσκολλώνται στη συλλογικότητα» και θα πρέπει να αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την αυγή μιας νέας ημέρας . Στο τέλος, θα σας ευχαριστήσουν για την ελευθερία,  την ανεξαρτησία και τις ευκαιρίες που τους φέρατε.

(10) Να φέρετε εξωτερικούς συμβούλους όπως η Bain & Company ή η McKinsey & Company για να πείσετε τα συμβούλια και τις διοικήσεις για την επείγουσα ανάγκη για «αποδιοργανωτική καινοτομία» ή για άλλες ιδέες που προάγουν οι γκουρού της Harvard Business School. Αυτά μπορεί να είναι συνθήματα χωρίς ουσία, αλλά κανείς δεν θα το προσέξει, ιδιαίτερα εάν οι σύμβουλοι έχουν μια πολύχρωμη παρουσίαση PowerPoint.

(11) Καθιερώστε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που να «βασίζεται στις δεξιότητες» που επιτρέπει στους μαθητές να παρακάμψουν πολλές από τις παραδοσιακές απαιτήσεις του πανεπιστημίου. Αν οι καθηγητές διαμαρτυρηθούν, απλώς δηλώστε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην επιδεξιότητα,  εκτός από τους ανίκανους.

(12) Τέλος, χρησιμοποιήστε τις δημόσιες σχέσεις και διαφημιστικές εκστρατείες για να αποσπάσετε την προσοχή από τις δυσάρεστες συνέπειες όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων. Μια ιστοσελίδα που δείχνει χαρούμενους ανθρώπους να κάνουν σπουδαία πράγματα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι μια μεταμοντέρνα εποχή. Το θέαμα κερδίζει την ουσία. – See more at: http://afterhistory.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html#sthash.wlF760RI.dpuf

Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι σημαντικό να:

(1) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση και γενικά τα δημόσια ιδρύματα σε σημείο που κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αυξημένη στήριξη . Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στην δεύτερη θέση με κατώτερες εγκαταστάσεις και μέλη ΔΕΠ μερικής απασχόλησης, και θα έχουν πάντα ένα αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

(2) Εκμεταλλευτείτε την οικονομική ύφεση ώστε να υποκινήσετε την «οργή των φορολογούμενων», προκειμένου να αφαιρέσετε την στήριξη στα δημόσια πανεπιστήμια, έτσι ώστε να πρέπει είτε να αυξήσουν τα δίδακτρα είτε να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους . Στη συνέχεια, καταδικάστε τα ιδρύματα για την αύξηση διδάκτρων προκειμένου να υποστηρίξουν τους τεμπέληδες, σοσιαλιστές καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.

(3) Δεδομένου ότι η κρατική στήριξη θα υποχωρεί, ενθαρρύνετε το σύστημα των φοιτητικών δανείων που θα δημιουργήσει μια «αγορά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Το να επιβαρύνετε τους φοιτητές με πολλά χρέη θα τους κάνει ορθολογικούς καταναλωτές των εκπαιδευτικών προϊόντων και θα τους παροτρύνει να διασφαλίζουν τα οικονομικά τους συμφέροντα . Να αναφέρεστε σε αυτές τις αλλαγές ως «ενδυνάμωση των φοιτητών».

(4) Θεσπίστε νέες τακτικές δημόσιας διαχείρισης δανεισμένες από τη θεωρία του δημόσιου συμφέροντος για να πάρετε τον έλεγχο. Ωστόσο , για να καταστείλετε τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, διατηρήστε τις συγκλήτους των πανεπιστημίων στη θέση τους ως ένα γιγάντιο σώμα που καταθέτει προτάσεις. Βεβαιωθείτε ότι θα μιλήσετε πολύ για τη σημασία της κοινής διακυβέρνησης, καθώς εισάγονται αυτές οι τακτικές.

(5) Τοποθετήστε διάφορα «όργανα εποπτείας», όπως ασκήσεις εκτίμησης της ποιότητας, «πίνακες αποτελεσμάτων», ή ελεγκτικούς μηχανισμούς , για να εξασφαλίσουν τη «διαφάνεια» και τη «λογοδοσία» στα «ενδιαφερόμενα μέρη». Μπορείτε να δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε τις ασκήσεις αξιολόγησης της έρευνας όπως αυτές που εφαρμόζονται στη Βρετανία ή την Αυστραλία, ή φθηνότερα και πιο ωμός μέτρα όπως του Texas A & M, δημοσιεύοντας απλά μια ανάλυση κόστους / οφέλους των μελών ΔΕΠ. Αν έχετε ξεμείνει από ιδέες , απλά επικοινωνήστε με το Ίδρυμα Δημόσιας Πολιτικής του Τέξας.

(6) Αυξήστε την εξάρτηση από μερικής απασχόλησης μέλη ΔΕΠ και συμβάσεις ενός έτους για τη διδασκαλία των περισσότερων μαθημάτων . Αυτά τα μέλη ΔΕΠ είναι πιο ευάλωτα και δεκτικά στο διοικητικό έλεγχο. Στη συνέχεια , επικρίνετε την ποιότητα των αποφοίτων. Αυτό θα επιτρέψει ακόμη μεγαλύτερη διοικητική εποπτεία και αξιολόγηση.

(7) Φωνάξτε για το υψηλό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις αυξήσεις των διδάκτρων. Κατηγορήστε για τις αυξήσεις τους άπληστους, ακριβοπληρωμένους καθηγητές και όχι την κατάργηση της κρατικής στήριξης  ή τη διοικητική φούσκα που προκαλείται από την αύξηση των πρακτικών ελέγχου και αξιολόγησης.

(8) Προωθήστε τον στενό επαγγελματισμό και τους τομείς STEM (της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών) για να δείξετε ότι είστε σε αρμονία με τις απαιτήσεις της νέας «οικονομία της γνώσης» και δεν ανέχεστε πλέον άχρηστα θέματα όπως η ιστορία ή η λογοτεχνία. Αν οι φοιτητές ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά , μπορούν να κάνουν αναπαραστάσεις του Εμφυλίου Πολέμου ή να ενταχθούν σε μια λέσχη βιβλίου. Τέτοιες περιοχές γνώσης είναι περιττές στη νέα, ρεαλιστική εποχή του οικονομικού ντετερμινισμού και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.

(9) Περιορίστε τα συμβατικά δικαιώματα των μελών ΔΕΠ. Εξακολουθούν να «προσκολλώνται στη συλλογικότητα» και θα πρέπει να αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την αυγή μιας νέας ημέρας . Στο τέλος, θα σας ευχαριστήσουν για την ελευθερία,  την ανεξαρτησία και τις ευκαιρίες που τους φέρατε.

(10) Να φέρετε εξωτερικούς συμβούλους όπως η Bain & Company ή η McKinsey & Company για να πείσετε τα συμβούλια και τις διοικήσεις για την επείγουσα ανάγκη για «αποδιοργανωτική καινοτομία» ή για άλλες ιδέες που προάγουν οι γκουρού της Harvard Business School. Αυτά μπορεί να είναι συνθήματα χωρίς ουσία, αλλά κανείς δεν θα το προσέξει, ιδιαίτερα εάν οι σύμβουλοι έχουν μια πολύχρωμη παρουσίαση PowerPoint.

(11) Καθιερώστε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που να «βασίζεται στις δεξιότητες» που επιτρέπει στους μαθητές να παρακάμψουν πολλές από τις παραδοσιακές απαιτήσεις του πανεπιστημίου. Αν οι καθηγητές διαμαρτυρηθούν, απλώς δηλώστε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην επιδεξιότητα,  εκτός από τους ανίκανους.

(12) Τέλος, χρησιμοποιήστε τις δημόσιες σχέσεις και διαφημιστικές εκστρατείες για να αποσπάσετε την προσοχή από τις δυσάρεστες συνέπειες όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων. Μια ιστοσελίδα που δείχνει χαρούμενους ανθρώπους να κάνουν σπουδαία πράγματα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι μια μεταμοντέρνα εποχή. Το θέαμα κερδίζει την ουσία. – See more at: http://afterhistory.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html#sthash.wlF760RI.dpuf

Ετικέτα: Νεοφιλελευθερισμός, Νικόλο Μακιαβέλι, Ο Ηγεμόνας, Πανεπιστημια, Steven Ward

Posted in: Αναδημοσιεύσεις