Ένας μακιαβελικός οδηγός για την καταστροφή των δημόσιων πανεπιστημίων,
του Steven Ward

Όσοι θέλουν να γίνουν αρεστοί σε έναν Ηγέτη διαλέγουν για να του κάνουν δώρο ό,τι είναι σίγουροι πως θα τον ευχαριστήσει ιδιαιτέρως, όπως άλογα, όπλα, βαρύτιμα ωραία υφάσματα, κοσμήματα με πολύτιμους λίθους, και πάντα, φυσικά, κάτι αντάξιο της μεγαλοπρέπειάς του ως Ηγέτη. Επιθυμώντας κι εγώ να λάβω την ευχαρίστηση να σας παρουσιάσω ένα ελάχιστο δείγμα της εκτίμησης μου, σκέφτηκα να σας προσφέρω κάτι. Όμως ανάμεσα στα υπάρχοντά μου δε βρήκα κάτι πολυτιμότερο, αλλά και ικανότερο να εκφράσει την αγάπη μου σε σας, από την εμπειρία μου για το πώς κινούνται και λειτουργούν οι ηγέτες, εμπειρία που απέκτησα όχι μόνο ζώντας για πολλά χρόνια δίπλα τους, αλλά και μελετώντας προσεχτικά ιστορία και αρχαία κείμενα. Την όποια εμπειρία μου την συγκέντρωσα σε ένα μικρό κειμενάκι το οποίο και στέλνω στην Εκλαμπρότητά Σας
Νικόλο Μακιαβέλι – Ο Ηγεμόνας
Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι σημαντικό να:
(1) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση και γενικά τα δημόσια ιδρύματα σε σημείο που κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αυξημένη στήριξη . Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στην δεύτερη θέση με κατώτερες εγκαταστάσεις και μέλη ΔΕΠ μερικής απασχόλησης, και θα έχουν πάντα ένα αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
(2) Εκμεταλλευτείτε την οικονομική ύφεση ώστε να υποκινήσετε την «οργή των φορολογούμενων», προκειμένου να αφαιρέσετε την στήριξη στα δημόσια πανεπιστήμια, έτσι ώστε να πρέπει είτε να αυξήσουν τα δίδακτρα είτε να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους . Στη συνέχεια, καταδικάστε τα ιδρύματα για την αύξηση διδάκτρων προκειμένου να υποστηρίξουν τους τεμπέληδες, σοσιαλιστές καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.
(3) Δεδομένου ότι η κρατική στήριξη θα υποχωρεί, ενθαρρύνετε το σύστημα των φοιτητικών δανείων που θα δημιουργήσει μια «αγορά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Το να επιβαρύνετε τους φοιτητές με πολλά χρέη θα τους κάνει ορθολογικούς καταναλωτές των εκπαιδευτικών προϊόντων και θα τους παροτρύνει να διασφαλίζουν τα οικονομικά τους συμφέροντα . Να αναφέρεστε σε αυτές τις αλλαγές ως «ενδυνάμωση των φοιτητών».
(4) Θεσπίστε νέες τακτικές δημόσιας διαχείρισης δανεισμένες από τη θεωρία του δημόσιου συμφέροντος για να πάρετε τον έλεγχο. Ωστόσο , για να καταστείλετε τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, διατηρήστε τις συγκλήτους των πανεπιστημίων στη θέση τους ως ένα γιγάντιο σώμα που καταθέτει προτάσεις. Βεβαιωθείτε ότι θα μιλήσετε πολύ για τη σημασία της κοινής διακυβέρνησης, καθώς εισάγονται αυτές οι τακτικές.
(5) Τοποθετήστε διάφορα «όργανα εποπτείας», όπως ασκήσεις εκτίμησης της ποιότητας, «πίνακες αποτελεσμάτων», ή ελεγκτικούς μηχανισμούς , για να εξασφαλίσουν τη «διαφάνεια» και τη «λογοδοσία» στα «ενδιαφερόμενα μέρη». Μπορείτε να δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε τις ασκήσεις αξιολόγησης της έρευνας όπως αυτές που εφαρμόζονται στη Βρετανία ή την Αυστραλία, ή φθηνότερα και πιο ωμός μέτρα όπως του Texas A & M, δημοσιεύοντας απλά μια ανάλυση κόστους / οφέλους των μελών ΔΕΠ. Αν έχετε ξεμείνει από ιδέες , απλά επικοινωνήστε με το Ίδρυμα Δημόσιας Πολιτικής του Τέξας.
(6) Αυξήστε την εξάρτηση από μερικής απασχόλησης μέλη ΔΕΠ και συμβάσεις ενός έτους για τη διδασκαλία των περισσότερων μαθημάτων . Αυτά τα μέλη ΔΕΠ είναι πιο ευάλωτα και δεκτικά στο διοικητικό έλεγχο. Στη συνέχεια , επικρίνετε την ποιότητα των αποφοίτων. Αυτό θα επιτρέψει ακόμη μεγαλύτερη διοικητική εποπτεία και αξιολόγηση.
(7) Φωνάξτε για το υψηλό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις αυξήσεις των διδάκτρων. Κατηγορήστε για τις αυξήσεις τους άπληστους, ακριβοπληρωμένους καθηγητές και όχι την κατάργηση της κρατικής στήριξης ή τη διοικητική φούσκα που προκαλείται από την αύξηση των πρακτικών ελέγχου και αξιολόγησης.
(8) Προωθήστε τον στενό επαγγελματισμό και τους τομείς STEM (της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών) για να δείξετε ότι είστε σε αρμονία με τις απαιτήσεις της νέας «οικονομία της γνώσης» και δεν ανέχεστε πλέον άχρηστα θέματα όπως η ιστορία ή η λογοτεχνία. Αν οι φοιτητές ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά , μπορούν να κάνουν αναπαραστάσεις του Εμφυλίου Πολέμου ή να ενταχθούν σε μια λέσχη βιβλίου. Τέτοιες περιοχές γνώσης είναι περιττές στη νέα, ρεαλιστική εποχή του οικονομικού ντετερμινισμού και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
(9) Περιορίστε τα συμβατικά δικαιώματα των μελών ΔΕΠ. Εξακολουθούν να «προσκολλώνται στη συλλογικότητα» και θα πρέπει να αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την αυγή μιας νέας ημέρας . Στο τέλος, θα σας ευχαριστήσουν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τις ευκαιρίες που τους φέρατε.
(10) Να φέρετε εξωτερικούς συμβούλους όπως η Bain & Company ή η McKinsey & Company για να πείσετε τα συμβούλια και τις διοικήσεις για την επείγουσα ανάγκη για «αποδιοργανωτική καινοτομία» ή για άλλες ιδέες που προάγουν οι γκουρού της Harvard Business School. Αυτά μπορεί να είναι συνθήματα χωρίς ουσία, αλλά κανείς δεν θα το προσέξει, ιδιαίτερα εάν οι σύμβουλοι έχουν μια πολύχρωμη παρουσίαση PowerPoint.
(11) Καθιερώστε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που να «βασίζεται στις δεξιότητες» που επιτρέπει στους μαθητές να παρακάμψουν πολλές από τις παραδοσιακές απαιτήσεις του πανεπιστημίου. Αν οι καθηγητές διαμαρτυρηθούν, απλώς δηλώστε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην επιδεξιότητα, εκτός από τους ανίκανους.
(12) Τέλος, χρησιμοποιήστε τις δημόσιες σχέσεις και διαφημιστικές εκστρατείες για να αποσπάσετε την προσοχή από τις δυσάρεστες συνέπειες όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων. Μια ιστοσελίδα που δείχνει χαρούμενους ανθρώπους να κάνουν σπουδαία πράγματα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι μια μεταμοντέρνα εποχή. Το θέαμα κερδίζει την ουσία.
Κι αν καμιά φορά η Εκλαμπρότητά Σας από το υψηλό βάθρο
της στρέψει το βλέμμα της και κατά τα μέρη μας, θα μάθει
πόσο αναξιοπαθώς υπομένω τις μεγάλες και διαρκείς κακοτυχίες μου
Ο Ηγεμόνας
Πηγή: The Chronicle of Higher Education
Επιμέλεια μετάφρασης: Αντώνης Γαλανόπουλος
αναδημοσίευση απο το Κοίτα τον Ουρανό
Μανικάκος
http://wp.me/p1pa1c-jmV
Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι σημαντικό να:
(1) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση και γενικά τα δημόσια ιδρύματα σε σημείο που κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αυξημένη στήριξη . Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στην δεύτερη θέση με κατώτερες εγκαταστάσεις και μέλη ΔΕΠ μερικής απασχόλησης, και θα έχουν πάντα ένα αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
(2) Εκμεταλλευτείτε την οικονομική ύφεση ώστε να υποκινήσετε την «οργή των φορολογούμενων», προκειμένου να αφαιρέσετε την στήριξη στα δημόσια πανεπιστήμια, έτσι ώστε να πρέπει είτε να αυξήσουν τα δίδακτρα είτε να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους . Στη συνέχεια, καταδικάστε τα ιδρύματα για την αύξηση διδάκτρων προκειμένου να υποστηρίξουν τους τεμπέληδες, σοσιαλιστές καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.
(3) Δεδομένου ότι η κρατική στήριξη θα υποχωρεί, ενθαρρύνετε το σύστημα των φοιτητικών δανείων που θα δημιουργήσει μια «αγορά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Το να επιβαρύνετε τους φοιτητές με πολλά χρέη θα τους κάνει ορθολογικούς καταναλωτές των εκπαιδευτικών προϊόντων και θα τους παροτρύνει να διασφαλίζουν τα οικονομικά τους συμφέροντα . Να αναφέρεστε σε αυτές τις αλλαγές ως «ενδυνάμωση των φοιτητών».
(4) Θεσπίστε νέες τακτικές δημόσιας διαχείρισης δανεισμένες από τη θεωρία του δημόσιου συμφέροντος για να πάρετε τον έλεγχο. Ωστόσο , για να καταστείλετε τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, διατηρήστε τις συγκλήτους των πανεπιστημίων στη θέση τους ως ένα γιγάντιο σώμα που καταθέτει προτάσεις. Βεβαιωθείτε ότι θα μιλήσετε πολύ για τη σημασία της κοινής διακυβέρνησης, καθώς εισάγονται αυτές οι τακτικές.
(5) Τοποθετήστε διάφορα «όργανα εποπτείας», όπως ασκήσεις εκτίμησης της ποιότητας, «πίνακες αποτελεσμάτων», ή ελεγκτικούς μηχανισμούς , για να εξασφαλίσουν τη «διαφάνεια» και τη «λογοδοσία» στα «ενδιαφερόμενα μέρη». Μπορείτε να δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε τις ασκήσεις αξιολόγησης της έρευνας όπως αυτές που εφαρμόζονται στη Βρετανία ή την Αυστραλία, ή φθηνότερα και πιο ωμός μέτρα όπως του Texas A & M, δημοσιεύοντας απλά μια ανάλυση κόστους / οφέλους των μελών ΔΕΠ. Αν έχετε ξεμείνει από ιδέες , απλά επικοινωνήστε με το Ίδρυμα Δημόσιας Πολιτικής του Τέξας.
(6) Αυξήστε την εξάρτηση από μερικής απασχόλησης μέλη ΔΕΠ και συμβάσεις ενός έτους για τη διδασκαλία των περισσότερων μαθημάτων . Αυτά τα μέλη ΔΕΠ είναι πιο ευάλωτα και δεκτικά στο διοικητικό έλεγχο. Στη συνέχεια , επικρίνετε την ποιότητα των αποφοίτων. Αυτό θα επιτρέψει ακόμη μεγαλύτερη διοικητική εποπτεία και αξιολόγηση.
(7) Φωνάξτε για το υψηλό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις αυξήσεις των διδάκτρων. Κατηγορήστε για τις αυξήσεις τους άπληστους, ακριβοπληρωμένους καθηγητές και όχι την κατάργηση της κρατικής στήριξης ή τη διοικητική φούσκα που προκαλείται από την αύξηση των πρακτικών ελέγχου και αξιολόγησης.
(8) Προωθήστε τον στενό επαγγελματισμό και τους τομείς STEM (της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών) για να δείξετε ότι είστε σε αρμονία με τις απαιτήσεις της νέας «οικονομία της γνώσης» και δεν ανέχεστε πλέον άχρηστα θέματα όπως η ιστορία ή η λογοτεχνία. Αν οι φοιτητές ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά , μπορούν να κάνουν αναπαραστάσεις του Εμφυλίου Πολέμου ή να ενταχθούν σε μια λέσχη βιβλίου. Τέτοιες περιοχές γνώσης είναι περιττές στη νέα, ρεαλιστική εποχή του οικονομικού ντετερμινισμού και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
(9) Περιορίστε τα συμβατικά δικαιώματα των μελών ΔΕΠ. Εξακολουθούν να «προσκολλώνται στη συλλογικότητα» και θα πρέπει να αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την αυγή μιας νέας ημέρας . Στο τέλος, θα σας ευχαριστήσουν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τις ευκαιρίες που τους φέρατε.
(10) Να φέρετε εξωτερικούς συμβούλους όπως η Bain & Company ή η McKinsey & Company για να πείσετε τα συμβούλια και τις διοικήσεις για την επείγουσα ανάγκη για «αποδιοργανωτική καινοτομία» ή για άλλες ιδέες που προάγουν οι γκουρού της Harvard Business School. Αυτά μπορεί να είναι συνθήματα χωρίς ουσία, αλλά κανείς δεν θα το προσέξει, ιδιαίτερα εάν οι σύμβουλοι έχουν μια πολύχρωμη παρουσίαση PowerPoint.
(11) Καθιερώστε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που να «βασίζεται στις δεξιότητες» που επιτρέπει στους μαθητές να παρακάμψουν πολλές από τις παραδοσιακές απαιτήσεις του πανεπιστημίου. Αν οι καθηγητές διαμαρτυρηθούν, απλώς δηλώστε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην επιδεξιότητα, εκτός από τους ανίκανους.
(12) Τέλος, χρησιμοποιήστε τις δημόσιες σχέσεις και διαφημιστικές εκστρατείες για να αποσπάσετε την προσοχή από τις δυσάρεστες συνέπειες όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων. Μια ιστοσελίδα που δείχνει χαρούμενους ανθρώπους να κάνουν σπουδαία πράγματα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι μια μεταμοντέρνα εποχή. Το θέαμα κερδίζει την ουσία. – See more at: http://afterhistory.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html#sthash.wlF760RI.dpuf
Προκειμένου να καταστρέψετε τα δημόσια πανεπιστήμια, είναι σημαντικό να:
(1) Διασύρετε τη δημόσια εκπαίδευση και γενικά τα δημόσια ιδρύματα σε σημείο που κανείς δεν θα τολμούσε να ζητήσει αυξημένη στήριξη . Αυτό θα εξασφαλίσει ότι τα δημόσια πανεπιστήμια θα υποβιβαστούν στην δεύτερη θέση με κατώτερες εγκαταστάσεις και μέλη ΔΕΠ μερικής απασχόλησης, και θα έχουν πάντα ένα αρνητικό στίγμα σε σχέση με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
(2) Εκμεταλλευτείτε την οικονομική ύφεση ώστε να υποκινήσετε την «οργή των φορολογούμενων», προκειμένου να αφαιρέσετε την στήριξη στα δημόσια πανεπιστήμια, έτσι ώστε να πρέπει είτε να αυξήσουν τα δίδακτρα είτε να κάνουν περικοπές στα προγράμματά τους . Στη συνέχεια, καταδικάστε τα ιδρύματα για την αύξηση διδάκτρων προκειμένου να υποστηρίξουν τους τεμπέληδες, σοσιαλιστές καθηγητές που διδάσκουν άσχετα θέματα όπως η ανθρωπολογία και η φιλοσοφία.
(3) Δεδομένου ότι η κρατική στήριξη θα υποχωρεί, ενθαρρύνετε το σύστημα των φοιτητικών δανείων που θα δημιουργήσει μια «αγορά για την τριτοβάθμια εκπαίδευση». Το να επιβαρύνετε τους φοιτητές με πολλά χρέη θα τους κάνει ορθολογικούς καταναλωτές των εκπαιδευτικών προϊόντων και θα τους παροτρύνει να διασφαλίζουν τα οικονομικά τους συμφέροντα . Να αναφέρεστε σε αυτές τις αλλαγές ως «ενδυνάμωση των φοιτητών».
(4) Θεσπίστε νέες τακτικές δημόσιας διαχείρισης δανεισμένες από τη θεωρία του δημόσιου συμφέροντος για να πάρετε τον έλεγχο. Ωστόσο , για να καταστείλετε τη γενικευμένη δυσαρέσκεια, διατηρήστε τις συγκλήτους των πανεπιστημίων στη θέση τους ως ένα γιγάντιο σώμα που καταθέτει προτάσεις. Βεβαιωθείτε ότι θα μιλήσετε πολύ για τη σημασία της κοινής διακυβέρνησης, καθώς εισάγονται αυτές οι τακτικές.
(5) Τοποθετήστε διάφορα «όργανα εποπτείας», όπως ασκήσεις εκτίμησης της ποιότητας, «πίνακες αποτελεσμάτων», ή ελεγκτικούς μηχανισμούς , για να εξασφαλίσουν τη «διαφάνεια» και τη «λογοδοσία» στα «ενδιαφερόμενα μέρη». Μπορείτε να δοκιμάστε να χρησιμοποιήσετε τις ασκήσεις αξιολόγησης της έρευνας όπως αυτές που εφαρμόζονται στη Βρετανία ή την Αυστραλία, ή φθηνότερα και πιο ωμός μέτρα όπως του Texas A & M, δημοσιεύοντας απλά μια ανάλυση κόστους / οφέλους των μελών ΔΕΠ. Αν έχετε ξεμείνει από ιδέες , απλά επικοινωνήστε με το Ίδρυμα Δημόσιας Πολιτικής του Τέξας.
(6) Αυξήστε την εξάρτηση από μερικής απασχόλησης μέλη ΔΕΠ και συμβάσεις ενός έτους για τη διδασκαλία των περισσότερων μαθημάτων . Αυτά τα μέλη ΔΕΠ είναι πιο ευάλωτα και δεκτικά στο διοικητικό έλεγχο. Στη συνέχεια , επικρίνετε την ποιότητα των αποφοίτων. Αυτό θα επιτρέψει ακόμη μεγαλύτερη διοικητική εποπτεία και αξιολόγηση.
(7) Φωνάξτε για το υψηλό κόστος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις αυξήσεις των διδάκτρων. Κατηγορήστε για τις αυξήσεις τους άπληστους, ακριβοπληρωμένους καθηγητές και όχι την κατάργηση της κρατικής στήριξης ή τη διοικητική φούσκα που προκαλείται από την αύξηση των πρακτικών ελέγχου και αξιολόγησης.
(8) Προωθήστε τον στενό επαγγελματισμό και τους τομείς STEM (της επιστήμης, της τεχνολογίας, της μηχανικής και των μαθηματικών) για να δείξετε ότι είστε σε αρμονία με τις απαιτήσεις της νέας «οικονομία της γνώσης» και δεν ανέχεστε πλέον άχρηστα θέματα όπως η ιστορία ή η λογοτεχνία. Αν οι φοιτητές ενδιαφέρονται για τα θέματα αυτά , μπορούν να κάνουν αναπαραστάσεις του Εμφυλίου Πολέμου ή να ενταχθούν σε μια λέσχη βιβλίου. Τέτοιες περιοχές γνώσης είναι περιττές στη νέα, ρεαλιστική εποχή του οικονομικού ντετερμινισμού και του παγκόσμιου ανταγωνισμού.
(9) Περιορίστε τα συμβατικά δικαιώματα των μελών ΔΕΠ. Εξακολουθούν να «προσκολλώνται στη συλλογικότητα» και θα πρέπει να αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν την αυγή μιας νέας ημέρας . Στο τέλος, θα σας ευχαριστήσουν για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τις ευκαιρίες που τους φέρατε.
(10) Να φέρετε εξωτερικούς συμβούλους όπως η Bain & Company ή η McKinsey & Company για να πείσετε τα συμβούλια και τις διοικήσεις για την επείγουσα ανάγκη για «αποδιοργανωτική καινοτομία» ή για άλλες ιδέες που προάγουν οι γκουρού της Harvard Business School. Αυτά μπορεί να είναι συνθήματα χωρίς ουσία, αλλά κανείς δεν θα το προσέξει, ιδιαίτερα εάν οι σύμβουλοι έχουν μια πολύχρωμη παρουσίαση PowerPoint.
(11) Καθιερώστε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που να «βασίζεται στις δεξιότητες» που επιτρέπει στους μαθητές να παρακάμψουν πολλές από τις παραδοσιακές απαιτήσεις του πανεπιστημίου. Αν οι καθηγητές διαμαρτυρηθούν, απλώς δηλώστε ότι κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στην επιδεξιότητα, εκτός από τους ανίκανους.
(12) Τέλος, χρησιμοποιήστε τις δημόσιες σχέσεις και διαφημιστικές εκστρατείες για να αποσπάσετε την προσοχή από τις δυσάρεστες συνέπειες όλων αυτών των μεταρρυθμίσεων. Μια ιστοσελίδα που δείχνει χαρούμενους ανθρώπους να κάνουν σπουδαία πράγματα ταιριάζει σε μεγάλο βαθμό. Σε τελική ανάλυση, αυτή είναι μια μεταμοντέρνα εποχή. Το θέαμα κερδίζει την ουσία. – See more at: http://afterhistory.blogspot.gr/2013/10/blog-post_13.html#sthash.wlF760RI.dpuf
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...
Σχετικά
katy
18 Οκτωβρίου, 2013 9:33 πμ
“Σε ένα ηγεμόνα δεν λείπουν ποτέ οι νόμιμοι λόγοι για να παραβεί μια υπόσχεση”.
Νικολό Μακιαβέλι (1469-1527), Ιταλός πολιτικός φιλόσοφος.
spiral architect
18 Οκτωβρίου, 2013 11:39 πμ
Tο κείμενο το’ χα διαβάσει καιρό πριν απ’ το πρωτότυπο και για το μόνο που αναρωτήθηκα ήταν, αν υπάρχουν ακόμα στις ΗΠΑ άνθρωποι που εκφέρουν δημόσιο λόγο με ευαισθησία και ταυτόχρονα με σαρκασμό προς το σύστημα.
Οσονούπω θα σκάσει άλλη μια τραπεζική φούσκα εκεί:
Το μέσο φοιτητικό δάνειο φλερτάρει πλέον με τα $100,000, λένε οι κακές γλώσσες απ’ την Αμερική, εξ αιτίας των τόκων και των προστίμων για τους κακοπληρωτές. Το δε συνολικό ποσό που χρωστάνε οι μπαταχτσήδες πρώην φοιτητές κοντεύει το ένα τρις δολάρια, ποσό που ξεπερνάει το συνολικό χρέος από τις πιστωτικές κάρτες. Όπως μας πληροφορεί η καλή WSJ, στο δεύτερο τρίμηνο φέτος, το όριο ανοχής των 90 ημερών είχε περάσει το 11,2% των φοιτητικών δανείων, ποσοστό που συγκρίνεται με το 12,2% αυτών που «ξέχασαν» να εξοφλήσουν τις κάρτες τους.
Τελικά άλλοι έχουν στα χέρια τους το κόκκινο κουμπί και όχι ο μπούλης. 😐
Υ.Γ.: Ας φτιάξει κάποιος ένα καφέ στο μεθυσμένο και να του πάρει μακρυά το πληκτρολόγιο …
spiral architect
18 Οκτωβρίου, 2013 2:46 μμ
Στο τμήμα που σπουδάζει το παιδί μου απόμειναν 2 άτομα στη Γραμματεία. Ταυτόχρονα πρόπερσι για πρώτη φορά συμπλήρωσε τη φόρμα του φορέα για την ηλεκτρονική διανομή των πάσων πληρώνοντας όταν την πήρε 2.46 ευρώ σε κατάστημα Γερμανός και από τότε το κινητό και το gmail του έχουν γεμίσει από spam sms (που πολλά τουτρωγαν χρόνο απ’ την κάρτα με αποτέλεσα να ζητήσει φραγή εισερχομένων πενταψήφιων) και spam mail.
Το τηλέφωνο και το μέηλ ήταν ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ.
Έτσι ο Γερμανός σαν υπεργολάβος την ακαδημαϊκή χρονιά 2001-12 καθάρισε 20 εκατομμυριάκια χαλαρά, χωρίς καν να στήσει ένα σάιτ. Πέρσι και φέτος τη (βρωμο)δουλειά του υπεργολάβου για τα πάσα την κάνει η Vodafone δίνοντας σου και μια κάρτα σύνδεσης, για να σε πιάσει πελάτη αλλά και διάφορα άλλα κουλά.
– Ζήτω η χρησιμοθηρική ακαδημαϊκή γνώση η συνδεδεμένη με τις ανάγκες της αγοράς.
– Ναι στις νέες γεύσεις στα παγωτά της outsourced καντίνας του Πανεπιστημίου μας.
– Μην ξεχάσετε να μπείτε στην ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου μας, για να αποπληρώσετε τις οικονομικές σας υποχρεώσεις.
– Nέο: Πλέον δεχόμαστε και Paypal!
– Χωρίς το άγχος της ουράς στις Γραμματείες, χωρίς τις κακές και στρυφνές φάτσες των γεροντοκόρων του παρελθόντος. Πλέον είμαστε e-university
Ιωακείμ Γρυσπολάκης – Τουρτωμένος Πρύτανης Πανεπιστημίου Κρήτης
(τα τσιτάτα για την katy) 😀
katy
18 Οκτωβρίου, 2013 4:00 μμ
Merci beaucoup, καλέ μου spiral. 🙂
Kι ένα για ‘σένα..αφιερωμένο εξαιρετικά!
“Ποτέ δεν αρίστευσα στο πανεπιστήμιο, αλλά σήμερα οι αριστεύσαντες στα πανεπιστήμια, είναι υπάλληλοί μου”.
Bill Gates (1955) Αμερικανός επιχειρηματίας, ιδρυτής της Microsoft.
spiral architect
18 Οκτωβρίου, 2013 7:05 μμ
…θα μπορούσε να το’ χε πει και ο Τζήμερος, αλλά τον πρόλαβε ο μικρομαλακός. 😀
katy
18 Οκτωβρίου, 2013 7:27 μμ
😀 😀 😀
Γειά σου spiral μου με τα ωραία σου!
“Η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι για τη γνώση, ό,τι η πορνεία για την αγάπη”.
Nassim Nicholas Taleb (1960), Λιβανέζος δοκιμιογράφος & οικονομολόγος.
demonio
19 Οκτωβρίου, 2013 12:11 πμ
Spiral
καλα λες για τα e-universities. Καταλαβαινω γιατι η κυβερνηση απολυει ολους τους διοικητικους υπαλληλους των ΑΕΙ, αφου οι φοιτητες πληρωνουν τον Γερμανο για να εγγραφονται μονοι τους πλεον στο Πανεπιστημιο. Φανταζομαι πως ειναι θεμα ωρων να φτιαξουν κι ενα προγραμμα (πχ καποιοι φοιτητες ως κομματι των διπλωματικων τους) που να τους τυπωνει και τα πτυχια, τα οποια επισης θα μπορουν να συμπληρωνουν μονοι τους και επισης να αγοραζουν απο τον Γερμανο. Αυτο που δεν καταλαβαινω, ειναι τι χρειαζονται τοσο διδακτικο προσωπικο, αφου υπαρχουν ολα σε e-learning μορφη και moodle πλατφορμες. Γιατι να πληρωνει ο ελληνας φορολογουμενος για τοσα κτιρια, που ως γνωστον ειναι ανδρα παρανομιας…. Κι επειτα σου λεει πως φταιει η Τροικα. Ελεος δηλαδη. 🙂
spiral architect
19 Οκτωβρίου, 2013 2:26 πμ
Ελα ντε!
Με το Google Translate αντικαθιστά τους καθηγητές ξένων γλωσσών το Υπουργείο Παιδείας
spiral architect
20 Οκτωβρίου, 2013 11:33 πμ
Μακιαβελική «μελέτη» για τα νοσοκομεία:
Έρευνα του Πανεπιστημίου Πειραιά για τα χιλιάδες ιατρικά λάθη που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Ένας στους δύο πολίτες μένει ανάπηρος. Σοκ προκαλούν τα στοιχεία για τα ιατρικά λάθη σε νοσοκομεία, κλινικές και δομές υγείας. Άνθρωποι μένουν ανάπηροι ή χάνουν τη ζωή τους, εξαιτίας κακών χειρισμών ή παραβλέψεων στη διάρκεια της επέμβασης ή της νοσηλείας. Σύμφωνα με το ΕΘΝΟΣ είναι χαρακτηριστικό ότι οι ιατροδικαστές εκτιμούν πως κάθε χρόνο γίνονται στην Ελλάδα 6.000 ιατρικά σφάλματα. Στη μελέτη του Πανεπιστημίου Πειραιά αναλύθηκαν περιπτώσεις ιατρικής αμέλειας της τελευταίας δεκαετίας. Τρεις στις πέντε αφορούσαν δημόσια νοσοκομεία και μία στις πέντε ιδιωτικές κλινικές
demonio
20 Οκτωβρίου, 2013 12:16 μμ
spiral καλη σου μερα
πολυ καλα κανεις και το επισημαινεις. Οπως κανει και ο συντακτης του αρθρου που παραθετεις νομιζω πως θα πρεπει να αμφισβητηθουν τα στοιχεια: ποιος μετραει, πως μετραει, τι μετραει (και φυσικα ποιος/πως και τι δημοσιοποιει και ερμηνευει).
Επισης θα πρεπει να επισημανθει πως με τοση εντατικοποιηση εργασιας που απ’οτι ακουω υπαρχει στον χωρο αυτο (δεν μιλω μονο για την Ελλαδα), δεν ειναι ανθρωπινως δυνατον να μην γινονται λαθη. Αρα, το συστημα συνειδητα «ανεχεται/ρισκαρει» δηλ. εχει προγραμματισει ενα συγγκεκριμενο ποσοστο «ατυχηματων», που κοστιζει λιγοτερο απο το να γινεται σωστη δουλεια.
Ακομη, με τοση εντατικοποιηση εργασιας σε ολους τους τοπους εργασιας, ανεβαινει και το ποσοστο εργαζομενων που στατιστικα θα νοσησουν, κατι το οποιο χρησιμοποιειται ως επιχειρημα για να αυξηθουν σημαντικα οι υποχρεωτικες εισφορες στα συστηματα υγειας, ενω ταυτοχρονα μειωνονται οι παρεχομενες υπηρεσιες. Αρα ναι, ολο το (εστω και στα χαρτια) υπαρχον δημοσιο συστημα υγειας βαλλεται αυτη την στιγμη απο παντου και σχεδιαζεται ολοενα και περισσοτερο με κριτηρια οχι κοινωνικα, αλλα οικονομικα, σαν ιδιωτικη επιχειρηση.
Στην Ελλαδα, τοσα σκανδαλα των φαρμακοβιομηχανιων καταγγελλονταν απο ΜΜΕ και υπουργους τα τελευταια χρονια. Δεν ακουσα ομως να σερνει το κρατος στα δικαστηρια αυτες τις βιομηχανιες, διεκδικοντας τις ζημιες…
Και για να επανελθουμε : αν ψαξεις λιγο στο διαδικτυο θα δεις ποσες διαφημησεις για online διαγνωσεις υπαρχουν πλεον. Δεν ειμαι κατα της χρησης της τεχνολογιας στην υπηρεσια της υγειας (και οπου αλλου), το αντιθετο μαλιστα. ΑΛΛΑ δεν ειναι δυνατον να αποδεχτω πως αυτο μπορει να αντικαταστησει τον γιατρο, γιατι πτωτα πρωτα σιγουρα δεν ειναι σε θεση ο καθε πολιτης να δοσει την σωστη πληροφορια στον υπολογιστη του, ωστε να γινει σωστα μια διαγνωση.
Orestis Matsoukas
22 Οκτωβρίου, 2013 4:56 πμ
Ανεξάρτητα αν συμφωνώ ή διαφωνώ με το άρθρο,
ακόμα προσπαθώ να καταλάβω την σύνδεση του δωδεκάλογου με το έργο του Μακιαβέλι…
Ο αρθρογράφος απλά χρησιμοποιεί την δαιμονοποίηση του ονόματος του διάσημου συγγραφέα, ΄ωστε να περάσει τα δικά του μηνύματα.!
spiral architect
22 Οκτωβρίου, 2013 2:31 μμ
Με τον όρο μακιαβελισμός στη στενή του έννοια εννοείται εκείνη η πολιτική θεωρία σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση ή ηγεμόνας άλλοτε μίας χώρας, εκτιμώντας τις περιστάσεις, μεταχειρίζεται οποιοδήποτε μέσο, ηθικά ορθό η μη, προκειμένου να προστατεύσει το κράτος του. Στην ευρεία έννοιά του ο μακιαβελισμός προσέλαβε διαφορετικό αμοραλιστικό και δημώδες περιεχόμενο, σύμφωνα με το οποίο επιτρέπεται η άρση κάθε ηθικού φραγμού, μηχανορραφία και η δολοπλοκία για την επίτευξη προσωπικών στόχων, ακόμα και άνομων, στα πλαίσια των ρυθμιστικών κανόνων μιας κοινωνικής ομάδας ή οποιασδήποτε μορφής κοινότητας
simon
22 Οκτωβρίου, 2013 6:27 μμ
Μην του βάζεις δύσκολα, αρχιτέκτονα. Δε βλέπεις; Στα χέρια έχει τα μούσκουλα ο άνθρωπος, όχι στο κεφάλι.