…οι βόλτες είναι δύσκολες όταν είσαι «εντός»,
αλλά υπάρχουν και μολυβιές που οδηγούν στο πάρκο…
«A day at the park«
αλλά και μουσικές destroyκές…
Destroy mercury tunes
Ρίξτε και δεύτερες ματιές στα σάιτ, έχουν πολλά ενδιαφέροντα άρθρα/σκίτσα…
(επίτηδες δεν τα μετέφερα εδώ 🙂 )
Λοιπόν, ωραία τα πάρε-δώσε με τους συνδέσμους και οι συζητήσεις στο Διαδίκτυο κλπ.
Αλλά σε βάζει σε σκέψεις, το πως μπλέχτηκαν τα πρόσωπα και τα άβαταρ που έστειλαν/έλαβαν/προώθησαν αυτούς τους συνδέσμους, που έχουν όλες αυτές τις εικόνες, τις ιδέες, τις μουσικές, τις σκέψεις. Αναγκαστικά ξανασκέφτεσαι πόσο «κοντά» σε φέρνουν και όσο τριγυρνάς στο Διαδίκτυο ανακαλύπτεις πόσο «μικρός» είναι ο κόσμος, αφού τελικά «ήδη» γνωρίζεσαι με κάποιους… αλλά και πόσο δεν είναι μικρός! Γιατί, ταυτόχρονα, το ίδιο το Μέσο, το Διαδίκτυο, σε απομακρύνει και ενίοτε σε αποξενώνει… ακόμα και με τους ίδιους που σε φέρνει κοντά! (είναι με τις μέρες του κι αυτό, μάλλον 😛 )
Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι, με το πώς αλλάζουν οι αποστάσεις στις διαδικτυακές επικοινωνίες (λέμε τώρα…) και τη μια μικραίνουν και την άλλη μεγαλώνουν, ακανόνιστα. Ίσως, για να το πετύχουν, να αλλάζουν σχήμα; Ίσως είναι και μεταβλητό το σχήμα τους ή αλλάζει και με τον χρόνο…;
Αλλά, όχι, δεν αλλάζει συνέχεια με τον χρόνο… μάλλον παίζουν ρόλο (και) οι σκέψεις. Αυτές δίνουν την τελική εικόνα, ή μάλλον, αυτές είναι ο καταλύτης για το τελικό αποτέλεσμα!
Μπέρδεμα.
Το σίγουρο είναι ότι δε μένουν σταθερά, οι αποστάσεις και το σχήμα. Ίσως κάτι συμβαίνει με τις διαστάσεις όταν «αλληλεπιδρούν» με το Διαδίκτυο…
Ας πούμε, το Διαδίκτυο παίρνει την υδρόγειο και την ισοπεδώνει· καταργεί, για όσο χρόνο θέλει, τη μία διάσταση.
Τότε όλα έρχονται σε διαφορετικές θέσεις και έτσι, άλλα συγχωνεύονται και στριμώχνονται, άλλα αναδύονται ή απομακρύνονται από τις θέσεις τους, ενώ μπλέκεται ο χώρος με τον χρόνο.
Ανακατανομή.
Και καταλήγει σε μια «αγνώριστη» υδρόγειο, που όμως έχει γνώριμα στοιχεία…
Στοιχεία-σύνδεσμοι που σε linkάρουν με την «πραγματική» εικόνα της υδρογείου, την χωρίς-διαδίκτυο.
Αυτή θα μπορούσε να είναι μια εικόνα της υδρογείου, ιδωμένη μέσω Διαδικτύου, σε δεδομένη στιγμή, με δεδομένες σκέψεις.
Γιατί όχι; Αφού έχει και τις θάλασσες και τα βουνά της και τις πεδιάδες και τις ερήμους και τα χιόνια και τα σύννεφα! Από την άλλη, δε διακρίνονται σύνορα και δεν είναι 3διάστατη, αλλά χωράει σε μια οθόνη (φλατ ή μη) και … σε linkάρει με την πραγματικότητα… με το πρόσωπο που τράβηξε την φωτογραφία, με το πρόσωπο που πλέον βγαίνει για βόλτα σε μια απέραντη παραλία – κυριολεκτικά ερημική, με το πρόσωπο που επέστρεψε στο χωριό – στο βουνό ή στο κτήμα, με το πρόσωπο που συναντάς μόνο στη θάλασσα… αυτή του Διαδικτύου… καιloopά.
Όπου κλικάρεις, βρίσκεις και σύνδεσμο με την πραγματικότητα. Αν θες…
—–
Scroll-Link: http://wp.me/p1pa1c-jfW
koula, the trell…
ΥΓ Να σημειωθεί στα πρακτικά, ότι την Anna Calvi, μας την είχε ήδη συστήσει ο anton555! 🙂
katy
15 Σεπτεμβρίου, 2013 7:21 μμ
«Οι πόλεις έπρεπε να χτίζονται στην εξοχή, όπου ο αέρας είναι πιο καθαρός».
Henri Monnier (1805-1877), Γάλλος σκιτσογράφος.
koula
15 Σεπτεμβρίου, 2013 7:33 μμ
😆
only if you come along…
come together…
katy
15 Σεπτεμβρίου, 2013 8:32 μμ
«Η όπερα είναι εκείνο το είδος θεάματος, που όταν κάποιος μαχαιρώνεται στην πλάτη, αντί να πεθάνει, τραγουδάει».
Robert Burns (1759-1796), Σκωτσέζος ποιητής.
Όταν η Κάλλας ερμήνευσε και πιο «light» άσματα…. 🙂
giorgalis
15 Σεπτεμβρίου, 2013 8:43 μμ
«Η μεγάλη μου διαφορά από τον διάσημο εραστή της είναι πως θα πλήρωνα όσο-όσο για να μην κυκλοφορήσουν τέτοιοι δίσκοι της».
χρήστης «giorgalis» όταν ρωτήθηκε για το μέγεθος της περιουσίας του συγκριτικά με τον «διάσημο»
katy
15 Σεπτεμβρίου, 2013 8:50 μμ
Δεν θα μπορούσα, να μην συμφωνήσω απόλυτα, με τον/την χρήστη/τρια «giorgalis»!
“Αν δεν υπήρχαν γυναίκες, όλα τα λεφτά του κόσμου δεν θα είχαν σημασία”.
Αριστοτέλης Ωνάσης (1900-1975), Έλληνας εφοπλιστής
katy
15 Σεπτεμβρίου, 2013 9:31 μμ
koula, επειδή έχω όρεξη απόψε, θα βάλω άλλη μία Κάλλας…ελπίζω, να μην «πέσει» βαριά… 🙂
Προσωπικά θεωρώ, ότι είναι μία από τις ωραιότερες ερμηνείες της και ειλικρινά κλαίω κάθε φορά που την ακούω.
Προσοχή: Μόνο για λίγα και πολύ «εξοικειωμένα» μουσικά αυτιά! 😉
Όταν δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις λέξη…..για να «νοιώσεις» τον πόνο…
Madness
15 Σεπτεμβρίου, 2013 11:29 μμ
Φίλη μου, αναμφίλεκτο το εκτόπισμα της Κάλλας, δεν το συζητώ.. Κάθε φορά που την ακούω-χωρίς να πολυσυμπαθώ την όπερα εν γένει- με καταλαμβάνει ρίγος.. Αλλά είναι φυσιολογικό που θέλω να παίξω το μπουζούκι μου, που έχω να το αγγίξω από χτες (24ολόκληρες ώρες) και έχω πάθει μια μικρή στέρηση?? 🙂
katy
16 Σεπτεμβρίου, 2013 11:51 πμ
Ρίξε καμιά «μπουζουκιά» τότες, τί κάθεσαι και χαζεύεις; 😀
«Προδοσία μεν, αλλά και τρελλό ‘κονόμι δεν».
Ο Σωτήρης Μουστάκας στην ταινία «Μπετόβεν και μπουζούκι» (1965), όταν του ζητήθηκε να αποποιηθεί την κλασσική μουσική (έπαιζε βιολί), για να πάει να παίξει στα μπουζούκια.
simon
16 Σεπτεμβρίου, 2013 11:57 πμ
Θηλυκός (αν δεν λανθάνω) Βαμβακάρης; 😉
Madness
16 Σεπτεμβρίου, 2013 12:33 μμ
Κατά κάποιον τρόπο, φίλε μου.. Αν και μην υπερβάλουμε.. Ο Βαμβακάρης είναι τρισμέγιστος.. Είχα πάει στο μουσείο του στη Σύρο και με είχε πιάσει ανατριχίλα.. Ποια δικηγορία και μ@λ@κίες?? Μπουζούκι 4 ever!!! 🙂 😉
Όσο για ‘σένα, αγαπημένη Πυργοδέσποινα, με τις ωραίες σου ρήσεις, να προβληματιστώ από το ηθικό δίδαγμα της ταινίας, καθ’ ότι έπαιζα βιολί στο δημοτικό για 5 ολόκληρα χρόνια, αλλά με κέρδισαν ο Γενίτσαρης και ο Τσιτσάνης? 😀 😉
katy
16 Σεπτεμβρίου, 2013 7:35 μμ
Της κλασσικής μουσικής και ‘συ, καλή μου Madness; Πολύ χαίρομαι! Αγαπημένος μου συνθέτης ο Μότσαρτ. Και ο Τσιτσάνης…γιατί συγκαταλέγεται πλέον στους κλασσικούς… 😉
“Τους ικανούς ζηλεύουν, τους ταλαντούχους βλάπτουν, τους μεγαλοφυείς μισούν”.
Νικολό Παγκανίνι (1782-1840), Ιταλός βιολονίστας.
katy
16 Σεπτεμβρίου, 2013 7:52 μμ
Κι άλλο ένα! Αφιερωμένο σε όλους τους λάτρεις της «κλασσικής» πλέον μουσικής! 🙂
simon
16 Σεπτεμβρίου, 2013 7:44 μμ
Να χαρώ και ν’ αφιερώσω! 😀
cronopiusa
16 Σεπτεμβρίου, 2013 2:34 πμ
Maria Callas – In alto mare (I Vespri Siciliani) – «La Terra Trema» (1948) by Luchino Visconti
katy
16 Σεπτεμβρίου, 2013 11:53 πμ
Ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό κομμάτι! Ευτυχώς που υπάρχουν κι άλλοι εδώ ‘μέσα, με εκλεπτυσμένα μουσικά γούστα! 😉
oldboy9
16 Σεπτεμβρίου, 2013 9:22 πμ
Καλημερούδια!
Στον σύνδεσμο: «destroy mercury tunes», στη δεύτερη σελίδα γράφει: Ζητείται Κοινό για Συναυλίες! Είμαι μέσα 🙂
Μόνο η Koula the Trell, έχει καταφέρει να κατανοήσει πλήρως τον…χώρο & χρόνο 😉
Ο Robert Plant σας αφιερώνει το κάτωθι άσμα…
mitera
16 Σεπτεμβρίου, 2013 9:43 πμ
Aπο τούτο εδώ το βηματάκι που μου δίνεται και της Κυριακής τα πάθη 😉 , θέλω να εκφράσω την αμέριστη συμπαράσταση μου στον αγώνα των εκπαιδευτικών που ΠΡΕΠΕΙ να είναι και δικό μας αγώνας.
Για τα παιδιά μας που θέλουμε το καλύτερο και κάποιοι έχουν βαλθεί να τα εξοντώσουν,περνώντας τα απο ενα μόνιμο εξεταστικό κέντρο,συγχωνεύοντας σχολειά,στοιβάζοντας τα σε πολυπληθή τμήματα,καταργώντας ειδικότητες,απολύοντας εκπαιδευτικούς,απολύοντας σχολικούς φύλακες, και δεν έχει τέλος η κατρακύλα που σπρώχνουν το δημόσιο σχολείο.
Παραγκωνίζουν τα παιδιά μας απο την μόρφωση,για να τα κάνουν δούλους.
Όποιος γονιός δεν ήξερε τώρα ξέρει.Και ξέρει καλά τα πάντα.Γιατί τα βιώνει καθημερινά μέσα στο σπίτι του.
Απο που κόβεις συνάδελφε γονιέ για να βγάλεις τα έξοδα του φροντιστηρίου΄;
Απο που κόβεις για τα λυσάρια;
Απο που κόβεις για να βγάλεις το χαράτσι της ΔΕΗ;
Απο που κόβεις για να βγάλεις τις εφορίες;
Απο που; εεεεεεε;
Απο κεί που δεν έχεις;
Για πόσο ακόμα θα ελπίζεις οτι κάτι θα αλλάξει αν και σύ δεν κάνεις κάτι;
Και γαϊδούρι να’σουν θα είχες τσινήσει.
Όλοι να σταθούμε δίπλα στους εκπαιδευτικούς
Για τα παιδιά μας που γελούν
Για τα παιδιά μας που παίζουν.
Για τα παιδιά μας που ερωτεύονται
Για τα παιδιά μας που ονειρεύονται.
Για τα παιδιά μας ρε γαμώτο
υγ
Η συμμετοχή πάντως στο δικό μας σχολείο είναι καθολική.
Ελπίζω και στα δικά σας
ευχαριστώ
ελπίζω να μην σας κούρασα 🙂
πάρτε κι ενα τραγουδάκι
oldboy9
16 Σεπτεμβρίου, 2013 9:46 πμ
Ααααα εσύ Μητέρα μας πέταξες πολύ βαρύ «οπλισμό» στο θρεντ 😉
mitera
16 Σεπτεμβρίου, 2013 9:52 πμ
Οχι και βαρύ…ανάλαφρο σαν καλπάζοντα άτι!
🙂 🙂
oldboy9
16 Σεπτεμβρίου, 2013 9:56 πμ
Ο Άρης και το Άτι έρχονται…Φασίστες κουφάλες έρχονται κρεμάλες 😀
mitera
16 Σεπτεμβρίου, 2013 10:10 πμ
Μπροστά δεν ξέρω τι θα βρω,αλλά πίσω δεν γυρίζω…..λέει ένας τοίχος.
χαιρετώ 🙂
oldboy9
16 Σεπτεμβρίου, 2013 10:16 πμ
Εεεε όσο να ‘ναι οι τοίχοι ποτέ δεν λαθεύουν, χαιρετώ επίσης 🙂
oldboy9
16 Σεπτεμβρίου, 2013 10:30 πμ
Βρε τον Bob!!!