Της Κυριακής…

…οι βόλτες είναι δύσκολες όταν είσαι «εντός»,

αλλά υπάρχουν και μολυβιές που οδηγούν στο πάρκο…

«A day at the park«

αλλά και μουσικές destroyκές…

Destroy mercury tunes

Ρίξτε και δεύτερες ματιές στα σάιτ, έχουν πολλά ενδιαφέροντα άρθρα/σκίτσα…

(επίτηδες δεν τα μετέφερα εδώ 🙂 )

Λοιπόν, ωραία τα πάρε-δώσε με τους συνδέσμους και οι συζητήσεις στο Διαδίκτυο κλπ.

Αλλά σε βάζει σε σκέψεις, το πως μπλέχτηκαν τα πρόσωπα και τα άβαταρ που έστειλαν/έλαβαν/προώθησαν αυτούς τους συνδέσμους, που έχουν όλες αυτές τις εικόνες, τις ιδέες, τις μουσικές, τις σκέψεις. Αναγκαστικά ξανασκέφτεσαι πόσο «κοντά» σε φέρνουν και όσο τριγυρνάς στο Διαδίκτυο ανακαλύπτεις πόσο «μικρός» είναι ο κόσμος, αφού τελικά «ήδη» γνωρίζεσαι με κάποιους… αλλά και πόσο δεν είναι μικρός! Γιατί, ταυτόχρονα, το ίδιο το Μέσο, το Διαδίκτυο, σε απομακρύνει και ενίοτε σε αποξενώνει… ακόμα και με τους ίδιους που σε φέρνει κοντά! (είναι με τις μέρες του κι αυτό, μάλλον 😛 )

Εξακολουθώ να εντυπωσιάζομαι, με το πώς αλλάζουν οι αποστάσεις στις διαδικτυακές επικοινωνίες (λέμε τώρα…) και τη μια μικραίνουν και την άλλη μεγαλώνουν, ακανόνιστα. Ίσως, για να το πετύχουν, να αλλάζουν σχήμα; Ίσως είναι και μεταβλητό το σχήμα τους ή αλλάζει και με τον χρόνο…;

Αλλά, όχι, δεν αλλάζει συνέχεια με τον χρόνο… μάλλον παίζουν ρόλο (και) οι σκέψεις. Αυτές δίνουν την τελική εικόνα, ή μάλλον, αυτές είναι ο καταλύτης για το τελικό αποτέλεσμα!

Μπέρδεμα.

Το σίγουρο είναι ότι δε μένουν σταθερά, οι αποστάσεις και το σχήμα. Ίσως κάτι συμβαίνει με τις διαστάσεις όταν «αλληλεπιδρούν» με το Διαδίκτυο…

Ας πούμε, το Διαδίκτυο παίρνει την υδρόγειο και την ισοπεδώνει· καταργεί, για όσο χρόνο θέλει, τη μία διάσταση.

Τότε όλα έρχονται σε διαφορετικές θέσεις και έτσι, άλλα συγχωνεύονται και στριμώχνονται, άλλα αναδύονται ή απομακρύνονται από τις θέσεις τους, ενώ μπλέκεται ο χώρος με τον χρόνο.

Ανακατανομή.

Και καταλήγει σε μια «αγνώριστη» υδρόγειο, που όμως έχει γνώριμα στοιχεία…

Στοιχεία-σύνδεσμοι που σε linkάρουν με την «πραγματική» εικόνα της υδρογείου, την χωρίς-διαδίκτυο.

Αυτή θα μπορούσε να είναι μια εικόνα της υδρογείου, ιδωμένη μέσω Διαδικτύου, σε δεδομένη στιγμή, με δεδομένες σκέψεις.

Γιατί όχι; Αφού έχει και τις θάλασσες και τα βουνά της και τις πεδιάδες και τις ερήμους και τα χιόνια και τα σύννεφα! Από την άλλη, δε διακρίνονται σύνορα και δεν είναι 3διάστατη, αλλά χωράει σε μια οθόνη (φλατ ή μη) και … σε linkάρει με την πραγματικότητα… με το πρόσωπο που τράβηξε την φωτογραφία, με το πρόσωπο που πλέον βγαίνει για βόλτα σε μια απέραντη παραλία – κυριολεκτικά ερημική, με το πρόσωπο που επέστρεψε στο χωριό – στο βουνό ή στο κτήμα, με το πρόσωπο που συναντάς μόνο στη θάλασσα… αυτή του Διαδικτύου… καιloopά.

Όπου κλικάρεις, βρίσκεις και σύνδεσμο με την πραγματικότητα. Αν θες…

—–

Scroll-Link: http://wp.me/p1pa1c-jfW

koula, the trell…

ΥΓ Να σημειωθεί στα πρακτικά, ότι την Anna Calvi, μας την είχε ήδη συστήσει ο anton555! 🙂

Ετικέτα: A day at the park, Destroy Music, τοίχος, Σκίτσο, μουσική, Kostas Kiriakakis, loop, Punk Smoker

Posted in: Αναδημοσιεύσεις, Ελλάδα, Ζωή, Μουσική, Πολιτισμος