Δεν έχω εισαγωγή.
Πάπαλα.
Αυτός είναι ο πίνακας του Vincent van Gogh, «Starry Night» (στα Ολλανδικά: De sterrennacht, 1889)
και αυτή παρακάτω, είναι μια προσπάθεια του P.Vrellis, για οπτικοποίηση της ροής στον πίνακα… (και με αλληλεπίδραση με τον χρήστη)
—
Ούτε κυρίως θέμα έχω.
Στο παρακάτω λινκ, που βρήκα στο I_Fucking_Love_Science, υπάρχει και πάλι η «έναστρη νύχτα», ως ένα… μωσαϊκό από αστρο-φωτογραφίες του Hubble Space Telescope – HST (κάντε κλικ για μεγέθυνση)
====
http://bit.ly/13zmZa4 — Image credit: Alex H Parker
====
και με μεγαλύτερη ευκρίνεια: http://www.astro.uvic.ca/~alexhp/new/figures/starrynight_HST.001.jpg
Inception…
Η φαντασία μπορεί να καλύψει τεράστιες αποστάσεις και να τρέξει και στον χρόνο, να βρει τον ρυθμό και τη ροή.
Κάτι τέτοιο, μάλλον…
Δεν ξέρω.
Βρείτε το μόνοι σας.
Γειά!
Starrynight-Link: http://wp.me/p1pa1c-jb6
DrAluca
20 Αυγούστου, 2013 10:12 μμ
Χαμογελατε…
katy
20 Αυγούστου, 2013 10:21 μμ
Επειδή απόψε έχουμε πανσέληνο, ας συνδυάσουμε τ’ αστέρια με το φεγγάρι! 😉
Κατά την άποψή μου, το ωραιότερο ερωτικό τραγούδι!
ΥΓ. Ο Vincent είναι ο αγαπημένος μου ζωγράφος! Ο συγκεκριμένος πίνακας, κρέμεται στο σαλόνι μου! 😉
giorgalis
20 Αυγούστου, 2013 11:02 μμ
Να συνδυάσουμε την πανσέληνο με τον «ατίθασο άνεμο»!
Από τα τεράστια παράθυρα του πύργου σου φαίνεται το πλήρες φεγγάρι, ο δυνατός άνεμος που διαπερνά το σαλόνι κάνει το κρύο σώμα του από τον πολυέλαιο κρεμασμένου ζωγράφου να βολοδέρνει σαν καμπανοκρούστης.
Το τραγούδι το ηχογράφησε δύο φορές η Nina Simone και διάφοροι άλλοι, όταν όμως το είπε ο Bowie, το θέμα έληξε οριστικά…
katy
20 Αυγούστου, 2013 11:27 μμ
Άμα θέλεις, γίνεσαι ποιητής βρε μπαγάσα! 🙂
Ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό κομμάτι! Και ο Bowie τα «σπάει»!
Επίσης αγαπημένο!
stratosbg
21 Αυγούστου, 2013 2:01 πμ
Reblogged this on ahairlessape.
giorgalis
21 Αυγούστου, 2013 1:11 μμ
Βρέθηκε στην (Ελληνική) Μακεδονία ο τάφος του Μ.Αλεξάνδρου!
Είναι τεραστίων διαστάσεων και εντός του περιλαμβάνει: πήλινους στρατιώτες, στάβλους, λουτρά, έκθεση όπλων, λάφυρα από την ανατολή και την Αίγυπτο, τον θρόνο του, το κανό του, αντίτυπο της χειρόγραφης κληρονομιάς του, μίνι γκέι μπαρ και κάρτα μέλους της «χρυσής αυγής» !
katy
21 Αυγούστου, 2013 1:37 μμ
«Σε δέκα χρόνια θα το έχουμε ξεχάσει το «Μακεδονικό»». (δηλώσεις του 1991)
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πατέρας Κυριάκου (όχι του κωλόπαιδου της Κούλας, του άλλου).
giorgalis
21 Αυγούστου, 2013 2:01 μμ
Ο μητσοτάκουλας θα είχε δίκιο αν ο βόθρος του καπιταλιστικού συστήματος είχε τις διαστάσεις του ..διαστήματος.
Δυστυχώς (ή ευτυχώς) δεν τις έχει και τινάζει το καπάκι κατευθείαν στο κλούβιο κεφάλι του μικροαστού όταν γεμίζει και πλημμυρίζει το διαμέρισμα με «χρυσές αυγές» «ορθοδοξίες» «μακεντόνιγιες» «αποκρατικοποιήσεις» κ.ο.κ.
Από το ’93 και για 15 χρόνια κανείς δεν έδινε δεκάρα για μακεντόνιγιες, είχε μάτια για διακοποδάνεια, επισκευαστικά δάνεια, δάνεια παντρειάς, δάνεια για αυτοκίνητο, δάνεια για γεύμα στις κατακόμβες της Ρώμης και στους υπονόμους της NYC, δάνεια για να γίνεις συνδρομητής στα περιοδικά κωστόπουλου, δάνεια για να πληρώσεις το ΚΤΕΛ να ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ στο χωριό σου, δάνεια να εκπληρώσεις το αμέρικαν ντριμ σου κτλ.
Ας πιούμε δυό τσιπ’ρα* φορ δε γκουντ ολντ τάιμς με την ελπίδα να τα ξαναζήσουμε παναΐτσα μ’
* 😉
katy
21 Αυγούστου, 2013 2:10 μμ
😆 😆 😆
katy
21 Αυγούστου, 2013 2:12 μμ
Ουπς..μου ξέφυγε και κάτι! 🙂
“Αν χρωστάς 5000 σε μια τράπεζα, είσαι άσχημα μπλεγμένος μαζί της. Αν χρωστάς 5 εκατομμύρια, η τράπεζα είναι άσχημα μπλεγμένη μαζί σου”.
Αγνώστου (σε ‘μένα).
mitera
21 Αυγούστου, 2013 1:44 μμ
Επίσης βρέθηκαν ένα μπιτόνι με εύφλεκτο υλικό και λοστοί. στην Ελληνική Αθήνα,όπου εικάζεται,ότι, όταν πέρναγε απο κεί ο Μ. Αλέξανδρος,στο πλαίσιο εφαρμογής του νόμου σε όλη την επικράτεια,τα χρησιμοποιούσε για την εξόντωση των αντιφρονούντων στο μεγάλο του όνειρο, να πηδήξει τον κόσμον όλον.
http://www.alfavita.gr/arthron/%CF%89%CE%BC%CE%AE-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF
giorgalis
21 Αυγούστου, 2013 2:04 μμ
Ανθαιλλινοικό σχόλιο!
mitera
21 Αυγούστου, 2013 2:23 μμ
H Παναγιά μαζί μας! (μεγάλη η χάρη της)
Αυτό πως σου φαίνεται; 😉
giorgalis
21 Αυγούστου, 2013 2:28 μμ
Για ειρωνεία το κόβω… μπααα.. ok!
Αυτό είναι σχόλιο σωστής Ελληνίδας μητέρας!
mitera
21 Αυγούστου, 2013 2:33 μμ
Εμπεριέχει και βαθιές ανεξιχνίαστες αλήθειες.;)
spiral architect
21 Αυγούστου, 2013 1:15 μμ
Γεια σου ορέ Κούλα! 🙂
koula
22 Αυγούστου, 2013 1:07 πμ
🙂
γειά σου ορέ Spiral!
και γειά σας, αγαπητά κι αγαπημένα αστέρια του θρεντ-κίλλινγκ 🙂 απ’ όπου κι αν συνδέεστε!
ευχαριστώ για τα βίντεο και τα σχόλια (ιδιαίτερα τα εκτός θεματος, αγαπημένη Πυργοδέσποινα! 😛 ) και για την παρέα όλο αυτον τον καιρό 🙂
Να’στε καλά!
Α! και να μην κοιτάτε στον ουρανό μόνο όταν έχει πανσέληνο…
ένας μύθος λέει ότι όταν δεν έχει πανσέληνο και δεν κοιτάμε προς το φεγγάρι, αυτό κάνει γκριμάτσες και μας κοροϊδεύει 😛
Ξανοιίξτε το βλέμμα 🙂
http://wp.me/p1pa1c-9Qp
demonio
22 Αυγούστου, 2013 10:10 πμ
Κοιτα τι συμβαινει αμα κοιταμε πολυ … Κι αυτα το 1902, φαντασου απο τοτε τι εχει γινει…
mitera
21 Αυγούστου, 2013 2:31 μμ
Κι αυτό για την Κουλίτσα. 🙂
Βγεκάτε μπρε στις δρόμους και βάψτε τσι τοίχους, κόκκινους,κίτρινους,μπλε,πορτοκαλί,λιλά,πράσινους,… να κάνουμε τουλάχιστον το φόντο πιο αισιόδοξο. 😉
koula
22 Αυγούστου, 2013 1:09 πμ
❤
Madness
21 Αυγούστου, 2013 4:24 μμ
I am back!!!!!!!!!!!!!!!! Μου λείψατε όλοι! Λίγες μέρες έλειψα, για να ηρεμήσει το κεφάλι μου και βλέπω έχουν αναρτηθεί γ@μ@τ@ ποστάκια! Είστε, βλέπω, της τέχνης και της κουλτούρας.. Ευτυχώς, για να ισοσταθμιστεί η δική μου παρακμή.. Δεν κατέω πράμα από ζωγαφική και πίνακες, αλλά μπορώ εντελώς διαισθητικά να εκτιμήσω την αξία του Van Gogh! Γεια σου, ρε Πυργοδέσποινα! 🙂
katy
21 Αυγούστου, 2013 6:15 μμ
«Ρε» σε μια Πυργοδέσποινα, σε μια Κ(ιο)υρία; Πολλές οικειότητες έχετε αναπτύξει μερικοί (και μερικές 😉 ), εδώ ‘μέσα μου φαίνεται και δεν μ’ αρέσουν καθόλου…Για συμμορφωθείτε νεαρή μου! Μας ήρθες φρέσκια φρέσκια από τις διακοπές σου, ξεκούραστη, με το μάγουλο φράπα και μας πετάς ένα «ρε» στα μούτρα;
Ευτυχώς που έχω σας έχω συνηθίσει εσάς τους «σαματατζήδες» και δεν παρεξηγιέμαι πια. Άσε που μερικές φορές η «βρισιά», δεν είναι και τόσο «βρισιά»! Νομίζω;
«Βρε τον π@@στη τον Σαργκάνη!»
ΥΓ. 1 Όλο το παραπάνω σχόλιο έγινε, γιατί προσπαθώ εδώ και καιρό, να βρω αφορμή να ανεβάσω το συγκεκριμένο βίντεο!
ΥΓ.2 Madness, να ‘πω καλό χειμώνα; (χωρίς να μπορώ ειλικρινά να καταλάβω το νόημα αυτής της ευχής!) 🙂
YΓ. 3 Sorry για το άσχετο σχόλιο koula, αλλά η αποψινή πανσέληνος, μ’ έχει επηρεάσει πολύ! 🙂
Madness
21 Αυγούστου, 2013 8:42 μμ
Με συντριβή και ταπεινότητα σου ζητάω συγγνώμη που με πρόδηλη και προκλητική θρασύτητα σε προσφώνησα έτσι αγοραία.. ;(αλλά έχω και το λιμανίσιο μέσα μου.. 😀 Ας πούμε «καλό χειμώνα» για τους τύπους! 🙂 Και τώρα ας βάλω ένα σχετικό κομμάτι (αχ, η φεγγαράδα.. είναι πολύ γομαντικά..-πρόσεξες τη γαλλική μου προφορά??? :D) από μια ταινία που μου αρέσει πολύ..
katy
22 Αυγούστου, 2013 12:04 πμ
Eίμαι μεγαλόψυχη γι’ αυτό σε συγχωρώ! 🙂
koula
22 Αυγούστου, 2013 1:12 πμ
🙂
δεν ξερω τι κανουν οι αλλοι, εγω προσωπικα, τρωω τουλαχιστον 2 φορες την εβδομαδα κουλτουράκια, με τον καφέ μου -αν είναι ζεστός- ή το καλοκαίρι με μαρμελάδα…
ΥΓ εκτός από κουλτούρα, είχε κι επιστήμη καλέ! 😛
cronopiusa
21 Αυγούστου, 2013 5:38 μμ
Guarda che luna, guarda che mare,
da questa notte senza te dovrò restare
folle d’amore vorrei morire
mentre la luna di lassù mi sta a guardare.
Resta soltanto tutto il rimpianto
perché ho peccato nel desiderarti tanto
Ora son solo a ricordare e vorrei poterti dire
Guarda che luna, guarda che mare!
Ma guarda che luna, guarda che mare,
in questa notte senza te vorrei morire
perché son solo a ricordare e vorrei poterti dire
guarda che luna, guarda che mare!
Guarda che luna, guarda che mare! Che luna!
cronopiusa
21 Αυγούστου, 2013 5:54 μμ
Yo quiero luz de luna
Para mi noche triste
Para sentir divina
La ilusión que me trajiste
Para sentirte mía, mía tú
Como ninguna
Pues desde que te fuiste
No he tenido luz de luna
Pues desde que te fuiste
No he tenido luz de luna
Yo siento tus amarras
Como garfios, como garras
Que me ahogan en la playa
De la farra y el dolor
Y siento tus cadenas a rastras
En mi noche callada
Que sea plenilunada
Y azul como ninguna
Pues desde que te fuiste
No he tenido luz de luna
Pues desde que te fuiste
No he tenido luz de luna.
Si ya no vuelves nunca
Provincianita mía
A mi serva querida
Que está triste y está fría
Al menos tu recuerdo
Ponga luz sobre mi bruma
Pues desde que te fuiste
No he tenido luz de luna
Pues desde que te fuiste
No he tenido luz de luna
koula
22 Αυγούστου, 2013 1:22 πμ
ti leme? «gracias»? 🙂
cronopiusa
21 Αυγούστου, 2013 6:06 μμ
Fly me to the moon,
let me play among the stars.
Let me see what spring is like
on a-Jupiter and Mars.
In other words, hold my hand.
In other words,
baby kiss me.
Fill my heart with song,
and let me sing for ever more.
You are all I long for,
all I worship and adore.
In other words, please be true.
In other words, I love you.
Fill my heart with song,
let me sing for ever more.
You are all I long for,
All I worship and adore.
In other words, please be true.
In other words, in other words
I love… you.
cronopiusa
21 Αυγούστου, 2013 6:35 μμ
Verde es mi color
Color de verde luna es mi pasión
Profundidad del mar llevo en mi ser
La luz de los luceros es mi amor
La luna es mi rival
Verde, verde luna a mí me llaman
De reflejo cruel imaginario
Tú, tu beso fue la verde flama
Tú de luna Tú tienes mal fario
Creo recordar
Amores de tormenta verde mar
Que llegan a la playa del placer
Buscando la esmeralda de un querer
Qué verde roca es
Capybara
21 Αυγούστου, 2013 6:44 μμ
Άλλο ένα τραγούδι με φεγγάρι:
demonio
21 Αυγούστου, 2013 11:15 μμ
koula
22 Αυγούστου, 2013 1:29 πμ
που λέτε, καλή φάση… σέρνεται το θρεντ λόγω πολλών «κάδρων»! εύγε! 🙂
Capybara
21 Αυγούστου, 2013 6:45 μμ
Κι άλλο ένα:
katy
21 Αυγούστου, 2013 6:54 μμ
Και το «απόλυτο» κομμάτι! Για λάτρεις της κλασσικής μουσικής (και όχι μόνο)! 🙂
demonio
21 Αυγούστου, 2013 10:59 μμ
Αυτο για σας your majesty
katy
21 Αυγούστου, 2013 11:58 μμ
Ευχαριστώ τα μάλα, καλό μου demonio! Με συγκίνησες…
YΓ. Το φεγγαράκι τελικά καταφέραμε να το ‘δούμε απόψε….παρ’ όλη τη συννεφιά…. 🙂
demoniosepasa
21 Αυγούστου, 2013 10:53 μμ
Ολοι οι σεληινιασμενοι εδω βλεπω 🙂
Εγω θα αφησω κατι τις απο το Χαος των αδελφων Ταβιανι για αρχη και μπορει μετα να προχωρησω στον Φελλινι, του οποιου ευχαριστως θα εβλεπα τωρα διαφορες ταινιες κατω απο την φεγγαραδα (που εγω μοναχα να την φανταστω μπορω, γιατι με τοσα συννεφα το φεγγαρι αυτου του Αυγουστου παραμενει κρυμμενο…).
Ο πινακας του Βιντσεντ πραγματικα ειναι αξεπεραστος, το βιντεο ειναι ιεροσυλια.
cronopiusa
21 Αυγούστου, 2013 11:15 μμ
Zorongo- F.G.Lorca
«Tengo los ojos azules,
tengo los ojos azules,
Y el corazoncito igual
que la cresta de la lumbre.
Tengo los ojos azules,
tengo los ojos azules,
Y el corazoncito igual
que la cresta de la lumbre.
De noche me salgo al patio
y me «jarto» de llorar
De ver que te quiero tanto
y tú no me quieres «ná».
De noche me salgo al patio
y me «jarto» de llorar
De ver que te quiero tanto
y tú no me quieres «ná».
Esta gitana está loca,
loca que la van a atar;
Que lo que sueña de noche
quiere que sea verdad.
Esta gitana está loca,
loca que la van a atar;
Que lo que sueña de noche
quiere que sea verdad».
cronopiusa
21 Αυγούστου, 2013 11:53 μμ
katy
22 Αυγούστου, 2013 12:54 μμ
Υπάρχουν και πολιτικοί, που ό,τι λένε το κάνουν. Μην τους «τσουβαλιάζουμε» όλους!
“Για χρόνια οι πολιτικοί “έταζαν” το φεγγάρι. Είμαι ο πρώτος πολιτικός που εκπλήρωσε αυτήν την υπόσχεση”.
Ρίτσαρντ Νίξον (1913-1994), Αμερικανός πρόεδρος.
(μετά την αποστολή στο φεγγάρι, του Apollo 11, το 1969)
katy
22 Αυγούστου, 2013 8:25 μμ
“Να στοχεύεις ψηλά, το φεγγάρι. Ακόμα κι αν αποτύχεις, θα βρεθείς ανάμεσα στ’ αστέρια”.
Les Brown (1944), Αμερικανός κονφερασιέ.
cronopiusa
23 Αυγούστου, 2013 6:28 πμ
Τρεις μέρες χώ , τρεις μέρες χώρισα από σένα
τρεις νύχτες μέ , τρεις νύχτες μένω μοναχή,
σαν τα βουνά* που στέκουν τώρα δακρυσμένα
όταν τα βρέ , όταν τα βρέχουν οι ουρανοί.
Διώξε τη λύπη, παλικάρι
πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι.
Πώς να βγω και,
πώς να βγω και να περπατήσω
τα λόγια του, τα λόγια του να θυμηθώ;
με το φεγγάρι πώς, αχ πώς να τραγουδήσω
με το φεγγάρι πώς να παρηγορηθώ;
oldboy9
25 Αυγούστου, 2013 11:01 πμ
Πάπαλα και τι πάπαλα, διαπίστωσα την συγκεκριμένα μέρα ότι και τα καλά μου ψαράκια ήταν…
σεληνιασμένα! Καταραμένη Αυγουστιάτικη Πανσέληνος 😀
koula
25 Αυγούστου, 2013 12:59 μμ
🙂
katy
29 Αυγούστου, 2013 4:01 μμ
Βρε συ koulitsa, αργεί η επόμενη πανσέληνος; 😉
katy
17 Δεκεμβρίου, 2013 7:51 μμ
Κουλίτσα γλυκειά μου, πόσο μου αρέσει όταν έχουμε πανσέληνο! Βγείτε παιδιά όλοι έξω και θαυμάστε το υπέροχο φεγγάρι (εάν φυσικά δεν έχει συννεφιά εκεί που βρίσκεστε). Κι αν ακόμη δεν το βλέπετε, δεν πειράζει, αρκεί που βγήκατε να το αναζητήσετε. Μας έχουν μείνει τόσα λίγα πράγματα στη ζωή πια, ν’ απολαμβάνουμε.Το φεγγάρι εκτός από πανέμορφο και μαγευτικό, είναι μια απόλαυση που δεν στοιχίζει απολύτως τίποτα (για τους τσιγκούνηδες το λέω)! 🙂
Παραδοθείτε στη μαγεία του!
katy
15 Ιανουαρίου, 2014 9:58 μμ
Πανσέληνο βέβαια έχουμε αύριο…αλλά εγώ δεν μπορώ να περιμένω για να «ρίξω ένα τραγουδάκι. Αφιερωμένο στους άντρες, που έχω και μ’ έχουν αγαπήσει… 🙂
katy
16 Ιανουαρίου, 2014 9:28 μμ
Έχει πανσέληνο απόψε και είναι ωραία…
katy
15 Φεβρουαρίου, 2014 8:11 μμ
Βγείτε έξω και αναζητήστε το φεγγάρι απόψε! Ξεχάστε για λίγο τα προβλήματα και ονειρευτείτε! 😀