Το μικρό κορίτσι (Kız Çocuğu)
του Ναζίμ Χικμέτ
Εγώ είμαι, εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας
Εδώ ή αλλού, χτυπάω όλες τις πόρτες
Ω, μην τρομάζετε καθόλου πούμαι αθώρητη
Κανένας μια μικρή νεκρή δεν μπορεί νάιδειΕδώ και δέκα χρόνια, εδώ καθόμουνα
Στη Χιροσίμα ο θάνατος με βρήκε
Κ’ είμαι παιδί, τα εφτά δεν τα καλόκλεισα
Μα τα νεκρά παιδιά δε μεγαλώνουν.Πήραν πρώτα φωτιά οι μακριές πλεξούδες μου
Μου καήκανε τα χέρια και τα μάτια
Όλη-Όλη μια φουχτίτσα στάχτη απόμεινα
Την πήρε ο άνεμος κι’ αυτή σ’ ένα ουρανό συγνεφιασμένο.Ω, μη θαρρείτε πως ζητάω για μένα τίποτα,
Κανείς εμένα δε μπορεί να με γλυκάνει
Τι το παιδί που σαν εφημερίδα κάηκε
Δεν μπορεί πια τις καραμέλες σας να φάει.Εγώ είμαι που χτυπάω την πόρτα σας, ακούστε με,
Φιλέψτε με μονάχα την υπογραφή σας
Έτσι που τα παιδάκια πια να μη σκοτώνονται
Και να μπορούν να τρώνε καραμέλες.(μτφρ. Γιάννης Ρίτσος)
===
Το ποίημα του Ναζίμ Χικμέτ, Kız Çocuğu (Το μικρό κορίτσι), είναι μια έκκληση για την ειρήνη από ένα επτάχρονο κοριτσάκι, δέκα χρόνια μετά το θάνατό του στη Χιροσίμα. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά αντιπολεμικά τραγούδια και το έχουν ερμηνεύσει σπουδαίοι καλλιτέχνες και συγκροτήματα, όπως η Τζόαν Μπαέζ, οι The Byrds, ο Πολ Ρόμπσον, οι This Mortal Coil, και The Fall.
Στον αγγλόφωνο κόσμο είναι γνωστό με τους τίτλους I Come and Stand At Every Door, I Come and Stand At Your Door και Hiroshima Girl.
Την προσαρμογή των στίχων έκανε ο Μπομπ Σίγκερ, ενώ η μουσική βασίζεται σε λαϊκό σκοπό της Σκωτίας.
Το 2001 ο γνωστός Τούρκος πιανίστας και συνθέτης Φαζίλ Σαί, συνέθεσε το ορατόριο Ναζίμ, σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ.
====
Πηγή: Σαν σήμερα
===
… και στη γλώσσα του Χικμέτ:
Kız Çocuğu
Kapıları çalan benim
kapıları birer birer.
Gözünüze görünemem
göze görünmez ölüler.
Hiroşima’da öleli
oluyor bir on yıl kadar.
Yedi yaşında bir kızım,
büyümez ölü çocuklar.
Saçlarım tutuştu önce,
gözlerim yandı kavruldu.
Bir avuç kül oluverdim,
külüm havaya savruldu.
Benim sizden kendim için
hiçbir şey istediğim yok.
Şeker bile yiyemez ki
şâat gibi yanan çocuk.
Çalıyorum kapınızı,
teyze, amca, bir imza ver.
Çocuklar öldürülmesin,
şeker de yiyebilsinler
===
===
και στα αγγλικά από την Jeannette Turner…
Hiroshima Child
I come and stand at every door
But none can hear my silent tread
I knock and yet remain unseen
For I am dead for I am dead
I’m only seven though I died
In Hiroshima long ago
I’m seven now as I was then
When children die they do not grow
My hair was scorched by swirling flame
My eyes grew dim my eyes grew blind
Death came and turned my bones to dust
And that was scattered by the wind
I need no fruit I need no rice
I need no sweets nor even bread
I ask for nothing for myself
For I am dead for I am dead
All that I need is that for peace
You fight today you fight today
So that the children of this world
Can live and grow and laugh and play
===
Πηγή: Εαρινή Συμφωνία
==========
========
Παλιότερο άρθρο, σχετικό με τις ρίψεις των ατομικών βομβών
στις 6 και 9 Αυγούστου το 1945, στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, αντίστοιχα:
Χιροσίμα-Ναγκασάκι (DemocracyNow! βίντεο)
Sign-Link: http://wp.me/p1pa1c-j8H
koula
10 Αυγούστου, 2013 3:19 μμ
γεια σου vassozacharof!
το πιο γρήγορο πιστοlikeι… 🙂
vassozacharof
10 Αυγούστου, 2013 3:23 μμ
άντε και πιστολέρο λέμεεεε 🙂
koula
10 Αυγούστου, 2013 3:28 μμ
Λ
|
σίιι σσότ δε σέεριιιφφφφ 🙂
vassozacharof
10 Αυγούστου, 2013 3:21 μμ
Stoic Japanese orphan, standing at attention having brought his dead younger brother to a cremation pyre, Nagasaki, by Joe O’Donnell 1945
Στωικό ορφανό Γιαπωνεζάκι σε στάση προσοχής , κουβαλώντας το νεκρό αδερφάκι του προκειμένου να αποτεφρωθεί
Αθανασία
10 Αυγούστου, 2013 4:46 μμ
Τόσο πόνος μέσα σε μια φωτογραφία
μανικακος
10 Αυγούστου, 2013 3:42 μμ
Προλογίζει η Μαρία Δημητριάδη.
Τραγουδάει παίζοντας το παραδοσιακό όργανο της πατρίδας της η Τουρκάλα τραγουδίστρια και αρχιτέκτονας Sümeyra Çakır (Σουμεϊρά Τσακίρ).
Η Sümeyra Cakir γεννήθηκε στην Τουρκία (Edirne), στις 25 Μαΐου 1946 και πέθανε εξόριστη στη Γερμανία (Φρανκφούρτη), χτυπημένη από τον καρκίνο, στις 5 Φεβρουαρίου 1990.
«Η επαναστατική μου αποστολή είναι να ερμηνεύω προοδευτικά λαϊκά τραγούδια σύγχρονων προοδευτικών τραγουδοποιών.
Το ρεπερτόριό μου αποτελείται από τραγούδια που μιλούν για ελευθερία και δημοκρατία, για την αγάπη, για τους ανθρώπους και για τη ζωή, όπως επίσης από τραγούδια που μιλούν για τη φύση, τη γη και το μέλλον των ανθρώπων. Η καλλιτεχνική μου ευθύνη έγκειται όχι μόνο στο να μιλήσω για προοδευτικά μηνύματα αλλά και να ξυπνήσω συναισθήματα και να διαπαιδαγωγήσω.»
Εγώ χτύπησα την πόρτα σας
δεν μπορείτε να με δείτε
δε φαίνονται τα νεκρά παιδιά
Πάνε δέκα χρόνια που πέθανα στη Χιροσίμα
Είμαι ένα κοριτσάκι επτά χρονών
δε μεγαλώνουν τα νεκρά παιδιά
Εγώ χτύπησα την πόρτα σας
Βάλτε παρακαλώ την υπογραφή σας
για να μη σκοτώνονται πια τα παιδιά
και να τρώνε ζαχαρωτά και καραμέλες
katy
10 Αυγούστου, 2013 6:15 μμ
Υπέροχο και βαθιά συγκινητικό το τραγούδι του Ναζίμ Χικμέτ με τη Joan Baez! Δεν το γνώριζα! Σκέτο διαμαντάκι! Και ξέρετε την αδυναμία που έχω στα διαμάντια! 😉
“Μετά το Άουσβιτς ξέρουμε για τι είναι ικανός ο άνθρωπος. Μετά τη Χιροσίμα ξέρουμε τι διακυβεύεται”.
Victor Frankl (1905-1997), Αυστριακός νευρολόγος & επιζήσας του ολοκαυτώματος.
koula
10 Αυγούστου, 2013 9:57 μμ
🙂
pantse1
10 Αυγούστου, 2013 7:30 μμ
Reblogged this on anatolikoblog.
anwnymous
11 Αυγούστου, 2013 12:06 πμ
πω κανουνε like ?
koula
11 Αυγούστου, 2013 12:56 μμ
@anwnymous
αυτό το μήνυμα «reblogged klp» βγαίνει αυτόματα, οπότε μάλλον δε θα δει την ερώτησή σου, εκτός κι αν ξαναμπεί εδώ να δει τον σχολιασμό…
αλλά από όσο είδα και εγώ, στο μπλογκ του/της/τους δεν έχει δυνατότητα για likeισμούς…
άσε τους κανένα σχόλιο-μήνυμα εκεί…
selana019
11 Αυγούστου, 2013 4:22 πμ
Τὸ παρὸν ἀναδημοσιεύθηκε στὸ Ώρα Κοινής Ανησυχίας καὶ σχολίασε:
Add your thoughts here… (optional)
silver price
11 Αυγούστου, 2013 4:34 μμ
Το χτίσιμό του υπολογίζεται στη Βυζαντινή εποχή, περί τον 8ο αιώνα, που πιθανόν είχε άλλη ονομασία. Τότε φαίνεται οι γύρω του αγροτοποιμενικοί οικισμοί (Μεσοχώρας, Μεσαμπελιάς, Μαγκλάνας, Λυκούρεσης, Πέτρας και άλλων), συγκεντρώθηκαν σιγά σιγά στη σημερινή υπήνεμη θέση όπου παρέμειναν και από τον 15ο αιώνα παρουσιάζει πρωτεύοντα ρόλο.