«Κριτική της κριτικής», με αφορμή τις κινητοποιήσεις για τη δημόσια τηλεόραση
Toυ Γιώργου Τσιρίδη από το rednotebook
Οι αναλύσεις που γίνονται από όλους μας σχετικά με τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα ακολουθούν –συχνά χωρίς πρόθεση– αναλυτικ ά μοντέλα, θεωρητικές σχολές που έχουν απασχολήσει και συνεχίζουν να απασχολούν τις πολιτικές επιστήμες. Με αφορμή τις εξελίξεις στην ΕΡΤ, δεν είναι λίγοι εκείνοι που δίνουν βάρος στις «αντικειμενικές συνθήκες» που διαμορφώνουν την ιστορία. Οι οικονομία και οι κοινωνικές δομές που αυτή διαμορφώνει προβάλλονται ως νόμοι απαράγραπτοι. Στον αντίποδα αυτής της θεώρησης κινούνται εκείνες οι αναλύσεις που αποδίδουν στο ρόλο μιας ελίτ, στη στρατηγική και τις εκάστοτε δυνατότητές της, τη μερίδα του λέοντος αναφορικά με την τροπή των πραγμάτων. Δομολειτουργισμός (εκσυγχρονιστικός ή μαρξιστικός) από τη μια και θεωρία των ελίτ από την άλλη. Μακρο-αναλυτική και μικρο-αναλυτική οπτική γωνία. Είναι προφανές πως αμφότερες αφήνουν έξω από το αναλυτικό τους πλαίσιο τις εξελίξεις σε ένα μεσο-επίπεδο: Οι συλλογικές δράσεις, ο παράγοντας λαός ως οργανωμένη ή μη δύναμη, είτε απαξιώνονται τελείως είτε καταλαμβάνουν έναν δευτερεύοντα ρόλο συνδεδεμένο με τα γρανάζια της οικονομίας από τη μια και τις ορέξεις των κρατούντων από την άλλη.
Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι: Από τη μια, οι νόμοι της οικονομίας, ακριβώς επειδή επηρεάζουν σταθερά την κοινωνία, δεν παραμένουν ανεπηρέαστοι από αυτή σε μια μονόδρομη συνάρτηση. Αν οι δομές ισχύουν, δεν ισχύουν πέρα και μακριά από τους ανθρώπους, οι οποίοι δρώντες έλλογα τις έχουν συχνά ανατρέψει, αναμορφώσει ή ενσωματώσει, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα την αδιάλειπτη συνέχιση της ιστορίας. Αντίστοιχα, οι επιλογές της ελίτ μπορούν να πραγματοποιηθούν και να αποκτήσουν βαρύτητα μόνο λαμβάνοντας υπόψη τους το ρόλο του συλλογικού υποκειμένου στο οποίο απευθύνονται.
Πίσω στα δικά μας: Η άποψη που θέλει «τις συνθήκες να ωριμάσουν» προτού επιτευχθεί οποιαδήποτε ριζική αλλαγή είναι σαφώς ντετερμινιστική και εκνευριστικά μοιρολατρική. Πάνω απ’ όλα όμως είναι αντι-επιστημονική. Τα τελευταία χρόνια οι νόμοι της οικονομίας «κάλεσαν» πολλάκις τον ελληνικό λαό να τους επιβεβαιώσει σπρώχνοντας προς την κατεύθυνση που επιτάσσουν. Οι πολίτες όμως δεν κατέβηκαν πάντα στο δρόμο μαζικά. Επέλεξαν συλλογικά, με μια διαδικασία συχνά αφανή στα μάτια του μεμονωμένου παρατηρητή, το χρόνο και τον τρόπο της δράσης τους. Όταν τελικά το έκαναν, οι «νόμοι της ιστορίας» μπήκαν σε εφαρμογή. Πέρα λοιπόν από τους οικονομικούς νόμους που διέπουν τις κοινωνίες ισχύουν και άλλοι που εντοπίζονται στο περίφημο «εποικοδόμημα» και οι οποίοι συνδιαμορφώνουν τον τρόπο, τον τόπο και το χρόνο μιας κοινωνικής έκρηξης. Διαφορετικά, θα αντιδρούσαν αποκλειστικά οι πεινασμένοι πένητες και οι άνεργοι. Το προαύλιο της ΕΡΤ όμως – και παλιότερα οι πλατείες της χώρας – είχαν χώρο για όλους: για του ιδεολόγους, για τους ρομαντικούς, για τους οργανωμένους, τους ανένταχτους, για τους οργισμένους, ακόμη και για αυτούς που δεν είχαν να κάνουν τίποτα καλύτερο το βράδυ τους.
Αντίστοιχα, η πολιτική και οικονομική ελίτ απευθύνεται στην κοινωνία και εξαρτάται από τις διαθέσεις της. «Ο Φώτης είναι άβουλος», «Ο Αντώνης είναι βλαξ», «Ο Βαγγέλης είναι φιλόδοξος» είναι κάποιες από τις απόψεις που, μπορεί να μην υπολείπονται οξυδέρκειας σε χαρακτηρολογικό επίπεδο, προσιδιάζουν, εντούτοις, στον τρόπο που η παλιά ιστοριογραφία προέτασσε τα χαρακτηριστικά των ηγετών ως τα πλέον σημαντικά για τη χάραξη πολιτικών, την κήρυξη πολέμων και τη σύναψη συμμαχιών. Σαφέστατα οι επιλογές των κρατούντων παίζουν καθοριστικό ρόλο στις κοινωνικές και οικονομικές εξελίξεις, περιγράφουν παρόλα αυτά μόνο τη μια πλευρά της εξίσωσης εξουσία-κοινωνία. Η ιστορία βρίθει παραδειγμάτων από επιλογές της πολιτικής ελίτ που είτε απορρίφθηκαν και εξέπεσαν (θορυβωδώς ή και όχι) είτε βρήκαν πρόσφορο έδαφος και ευοδώθηκαν. Εδώ θα αρκεστούμε να θυμίσουμε το γνωστό δίλλημα που επικράτησε μετά τη χούντα, «Καραμανλής ή τανκς», και να ρωτήσουμε με τη σειρά μας σε ποιον ακριβώς απευθυνόταν και γιατί, αν όχι σε μια «ετοιμοπόλεμη» κοινωνία, εφόσον ο εκλεκτός της πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ, σύμφωνα με κάποιους θεωρητικούς, θα μπορούσε από μόνος του να θεωρηθεί ικανοποιητικός παράγοντας για τη μετάβαση στη δημοκρατία.
Τέλος, υπάρχει μια τρίτη κατηγορία αναλύσεων που ενώ διατρανώνει την πίστη της στη δύναμη των μαζών, την ερμηνεύει με όρους «κατάληψης της Βαστίλης». Οι φωνές αυτές τις περισσότερες φορές προτρέπουν σε γενικό ξεσηκωμό και αγανακτούν που η κοινωνία δεν ακολουθεί τους εξεγερσιακούς ρυθμούς που οι ίδιες προτάσσουν ως ιδανικούς. Συχνά δε, όταν η κοινωνία όντως τους κάνει τη χάρη και εξεγείρεται, κριτικάρουν τον τρόπο με τον οποίο η εξέγερση ή η διαμαρτυρία έλαβε χώρα. «Δεν ήταν αρκετά ταξική», «Είχε μέσα πολλούς νοικοκυραίους». Ξεχνούν δηλαδή πως ένα εξεγερσιακό γεγονός μαζικής κλίμακας, για να επιβιώσει ως τέτοιο, εμπεριέχει πάντα έναν εκπληκτικό πλουραλισμό στη πολιτική, ταξική, οικονομική και πολιτιστική σύνθεση του πλήθους που το στελεχώνει. Αυτή η κατηγορία αναλυτών συνήθως περιλαμβάνει οργανωμένους σε κομματικούς ή κοινωνικούς οργανισμούς, και έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τους τελευταίους επίδοξους αναλυτές, τους χαλαρά ή και καθόλου συνδεδεμένους με κόμματα ή οργανώσεις πολίτες, οι οποίοι με τη σειρά τους κριτικάρουν ανέξοδα και εκ του ασφαλούς ό,τι οργανωμένο κινείται: «δεν κάνουν απολύτως τίποτα», «ο καθένας κοιτάει το μαγαζάκι του» κτλ.
Το κείμενο αυτό ξεκίνησε να γράφεται πριν την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση, γεγονός το οποίο συνδέεται άμεσα με τη δυναμική που απελευθέρωσε η μαζική προσέλευση των πολιτών στο ραδιομέγαρο και πολύ λιγότερο με τις προσωπικότητες των τριών συγκυβερνώντων ή τους νόμους της αγοράς. «Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έριξε τη χούντα», λένε με ευκολία πολλοί, κοιτώντας μόνο τις άμεσες και ορατές συνέπειες ενός εξεγερσιακού γεγονότος, αδιαφορώντας για τη αθροιστική και σταδιακή διάσταση των κοινωνικών εκρήξεων. Αντίστοιχα, πολλοί χλευάζουν την αντίληψη που θέλει την αντίδραση της ελληνικής κοινωνίας το καλοκαίρι του 2011 να έχει ρίξει δύο κυβερνήσεις και δε βλέπουν καμία κλιμακωτή διασύνδεση με τις κινητοποιήσεις για το άρθρο 16 και τα γεγονότα του Δεκέμβρη.
Διαβάζοντας κανείς το παρόν κείμενο θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως μια «κριτική της κριτικής» και να το προσθέσει στο μακρύ κατάλογο των αναλυτικών σχημάτων που το ίδιο στηλιτεύει. Ωστόσο, στόχος εδώ είναι η ανάδειξη των μαζών ως κύριου παράγοντα μετασχηματισμού των κοινωνιών, απαλλαγμένου, εντούτοις, από μια μονοδιάστατη θεώρησή τους. Όπως γλαφυρά έχει τεθεί από τον S. Moscovici, «πιστεύω στο πέρασμα από ένα μεθοδολογικό μονοθεϊσμό σε ένα μεθοδολογικό πολυθεϊσμό». Τις στιγμές αυτές, οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ καλούν τον κόσμο να στηρίξει των αγώνα τους προσερχόμενος στο ραδιομέγαρο. Η συλλογική δράση θα αποτελέσει για μια ακόμη φορά τον καταλύτη των νόμων της οικονομίας και το εμπόδιο στα σχέδια των ελίτ.
Περιμένοντας τις συνθήκες να ωριμάσουν και την ελίτ να αποφασίσει
Π.Π
22 Ιουνίου, 2013 1:10 πμ
αξιοπρεπεια – αλληλεγγυη
oxtapus
22 Ιουνίου, 2013 7:27 πμ
Reblogged this on Oxtapus *beta.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΑΝΤΟΥ
22 Ιουνίου, 2013 1:44 μμ
Candice K. Pace
23 Ιουνίου, 2013 2:08 πμ
Υπέρ της δημοκρατίας και κατά της μοναρχίας τασσόταν η νέα Συνέλευση. Γίνονταν συζητήσεις για το πώς θα έπρεπε να τιμωρηθεί ο βασιλιάς για την προδοσία του προς την Επανάσταση. Μια μειονότητα, μεταξύ τους και ο Ροβεσπιέρος, ήθελαν τον άμεσο θάνατο του βασιλιά χωρίς δικαστική διαδικασία. Η πλειονότητα όμως αποφάσισε μία δίκη, στην οποία ο βασιλιάς κρίθηκε ένοχος με ομοφωνία λόγω της μεγάλης προδοσίας του προς τους επαναστάτες. Στις 21 Ιανουαρίου 1793 ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ αποκεφαλίστηκε με γκιλοτίνα , στη σημερινή Πλας ντε λα Κονκόρντ. Στις 16 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, μεσουρανίς της «Μεγάλης Τρομοκρατίας», καρατομήθηκε και η βασίλισσα.
LAGARTSAS-A
23 Ιουνίου, 2013 10:46 πμ
δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης Ηλιούπολης
“το λαγουμι”
σας προσκαλεί στη θεατρική παράσταση:
“Γέφυρες”
με την Ομάδα Sui Generis και τον Κώστα Γάκη
Δευτέρα, 24 Ιουνίου 2013
ώρα 9.00 μ.μ.
στο θεατράκι του Ειδικού σχολείου Ηλιούπολης
Αλκιβιάδου και Ύδρας 2 (στο αλσάκι)
Οι Γέφυρες είναι ένα θέαμα που προέκυψε μέσα από αυθόρμητες συνεντεύξεις ανθρώπων της πόλης μας, που συνάντησαν τα μέλη της ομάδας χωρίς να τους γνωρίζουν εκ των προτέρων.
Οι Γέφυρες είναι μια απόπειρα να ανακαλύψουμε
από την αρχή το «μαζί» σε μια πόλη
και σε έναν κόσμο που μας κρατάει με πείσμα χωριστά.
http://www.lagouminet.blogspot.gr/
αν δεν εχετε να κανετε κατι καλυτερο, είναι ευκαιρια να δειτε αυτη την ευρηματικη αξιολογη θεατρικη παρασταση.
Ελευθερη εισοδος.
kseeath
23 Ιουνίου, 2013 8:35 μμ
Η χαμένη τιμή της νομιμότητας στις οθόνες
Από τις απαρχές της κρίσης είχαμε τονίσει πως το περιεχόμενο της είναι πρωτίστως η αλλαγή ανάμεσα στις τάξεις και πως μόνο αδαείς ή πολιτικοί απατεώνες δεν καταλάβαιναν πως η επιβολή νέων σχέσεων εκμετάλλευσης, οι πολιτικές βίαιης υποτίμησης της αξίας της εργατικής δύναμης, το τσάκισμα των όποιων κοινωνικών δικαιωμάτων, αφενός αποτελούσαν τη μόνη αστική απάντηση στην κρίση, αφετέρου θα παρήγαγαν αντίστοιχες αλλαγές στο πολιτικό-νομικό εποικοδόμημα, στο ίδιο το κράτος. Σε αυτό το πλαίσιο κάθε παραβίαση από τη μεριά των αφεντάδων της αστικής νομιμότητας δε θα έπρεπε να ιδωθεί ως εκτροπή από κάποια εξιδανικευμένη δημοκρατία, αλλά ως στιγμή μετάβασης στη νέα νομιμότητα.
συνέχεια: http://wp.me/pryYN-1lu
cronopiusa
24 Ιουνίου, 2013 2:28 πμ
The Wikileaks Documentary — Full Version
Domínio Público – Porto, Maravilha Para Quem?
Omadeon
24 Ιουνίου, 2013 6:28 πμ
Η απόφαση του Σαμαρά να απορρίψει το «σωσίβιο» που του έριξε το ΣτΕ για άμεση επαναλειτουργία της ΕΡΤ, ίσως αποδειχτεί μοιραία για τον ίδιο και την κυβέρνηση.
Διότι, με αυτό τον τρόπο κατάφερε το ακατόρθωτο και ανέλπιστο (για μας) – τη μαζική είσοδο του πληθυσμού στο μοναδικό γήπεδο όπου η κυβέρνηση είναι πάντα χαμένη από χέρι: -Το ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ !!! Και μάλιατα όχι μόνο το διαδίκτυο, όπως το ξέραμε, αλλά ένα διαδίκτυο εμπλουτισμένο και αναβαθμισμένο με τη λερναία ύδρα αναρίθμητων αναμεταδόσεων της «πειρατικής» ΕΡΤ !!!
Με αυτό τον τρόπο γεννήθηκε μια νέα «πλατεία», σε έναν εικονικό και διαδραστικό χώρο, που είναι φύσει αδύνατον να κατασταλεί με κλομπ και δακρυγόνα. Κάθε μέρα που περνάει, ένας αριθμός πολιτών προστίθενται σε αυτό το αγανακτισμένο πλήθος, που κανένα μέτρο καταστολής και κανένας νέος «δημόσιος φορέας τηλεόρασης» δεν μπορεί να σταματήσει.
Οι «πειρατικές εκπομπές» θα συνεχιστούν μέχρι τελικής πτώσεως του καθεστώτος. Και κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα, δηλαδή… μαζί με την αναμεταδιδόμενη ΕΡΤ ο κάθε νεοφερμένος (πρώην τηλεορασόβιος) ιντερνετικός θεατής διαβάζει ΚΑΙ το μπλογκ ή σάητ που την αναμεταδίδει. Κοντολογίς, ρουά ματ…
Ο γελοίος Σαμαράς έκανε το μοιραίο λάθος. Ισως νάναι και η πρώτη στην Ιστορία κυβέρνηση που θα πέσει ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ λόγω του διαδικτύου, από μια συσπείρωση κυρίως εικονική.
simon
25 Ιουνίου, 2013 11:55 πμ
«Οι “πειρατικές εκπομπές” θα συνεχιστούν μέχρι τελικής πτώσεως του καθεστώτος».
Mμμμμμμ… αν κρίνω απ’ τις δηλώσεις Καψή (…ενώ αργότερα μιλώντας στον ΑΝΤ1 και απαντώντας στο αν πρέπει να φύγουν οι εργαζόμενοι για να λειτουργήσει η νέα κρατική τηλεόραση απάντησε καταφατικά. «Ε πώς αλλιώς θα λειτουργήσει» επεσήμανε…) μάλλον οι εργαζόμενοι σύντομα θα …συναντήσουν άλλους …εργαζόμενους με στολές, κράνη και γκλομπς…
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 4:13 μμ
Το «καθεστώς» θα πέσει με τις ευλογίες των ΗΠΑ (όπως έπεσαν και τα διάφορα γειτονικά μας καθεστώτα…), αλλά τα παράξενα δεν τελειώνουν εδώ αφού μετά την πτώση του καθεστώτος δύο από τα (μέχρι χθες) τρία κόμματα της κεντρο-ακρο δεξιάς θα είναι πάλι στην κυβέρνηση (μιλώ για ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ).
Σημειώστε, επίσης, πως οι εργαζόμενοι με τα γκλομπ θα συνεχίσουν να είναι εργαζόμενοι (δεν έχω ακούσει τίποτα, εδώ και πάρα πάρα πολύ καιρό, για διάλυση των παρακρατικών σωμάτων μπατσαρίας), ενώ οι άλλοι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να είναι άνεργοι (μέχρι να γίνουν με σωστό τρόπο – βεβαίως βεβαίως – αι μεταρρυθμίσεις και να έρθει – με τον πελαργό – η ανάπτυξις).
Είναι προφανές πως η δημοκρατία (σας) δεν έχει αδιέξοδα (τουλάχιστον για τους λίγους).
😉
simon
25 Ιουνίου, 2013 6:16 μμ
¨…δεν έχω ακούσει τίποτα, εδώ και πάρα πάρα πολύ καιρό, για διάλυση των παρακρατικών σωμάτων μπατσαρίας…».
Μιλάς με γρίφους, γέροντα.
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 6:33 μμ
Παλαιότερα κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλεγαν πως θα διαλύσουν τα ΜΑΤ κτλ, τώρα δεν ξέρω τι λένε.
Αναρωτιέμαι αν για την επόμενη κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ-ΔΗΜΑΡ + κάποια τσόντα) θα είναι «αδιανόητο» να απολύσει την τσογλαναρία των δυνάμεων καταστολής (να χαρεί και η τρόικα) και να προσλάβει στη θέση τους απλούς αστυνομικούς με κάποιο επίπεδο μόρφωσης και να τους εκπαιδεύσει σωστά.
Τι στο διάολο, αριστερή κυβέρνηση και να έχει ανάγκη τα μαντρόσκυλα του σημερινού κράτους-παρακράτους να δέρνουν εργάτες, συνταξιούχους, άνεργους;
simon
25 Ιουνίου, 2013 7:18 μμ
Πάντως κάποιοι άλλοι μάλλον δε θα κάνουν τίποτε με τα ΜΑΤ. Δεν τα φοβούνται. Είναι «υποδειγματικοί επαναστάτες», εντός των επιτρεπομένων πλαισίων, με περιφρουρήσεις, χωρίς σπασμένα τζάμια… Η λατρεία του ΜΑΤατζή…
BandieraRossa
25 Ιουνίου, 2013 7:37 μμ
Έλα Σίμον, αφού το ξέρεις ότι και το ΚΚΕ τις έχει παίξει με τα ΜΑΤ. Δεν είναι βέβαια μέτρο επαναστατικότητας αυτό, αλλά μη λέμε κι ότι να ‘ναι.
simon
25 Ιουνίου, 2013 7:43 μμ
«…μη λέμε κι ότι να ‘ναι…».
Αυτό να το πεις στον σύντροφο – «Ιερεμία» από πάνω. 😉
BandieraRossa
25 Ιουνίου, 2013 8:08 μμ
Τον σ. Γιοργαλή εννοείς;
Δεν έγραψε κάτι αναληθές. Τον Δεκέμβρη του ’08 σε αφίσες του ΣΥΡΙΖΑ αυτά έγραφαν. Τα θυμάμαι καλά.
simon
25 Ιουνίου, 2013 8:39 μμ
Εγώ δεν το θυμάμαι. Αλλά, που ξέρει ο σ. Γιοργαλής ότι δε θα το κάνει ή, πολύ περισσότερο, ότι θα δέρνει μισθωτούς, συνταξιούχους κλπ;
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 8:44 μμ
ok, θα δέρνουν και χωριάτες που διαδηλώνουν κατά της καταστροφής του τόπου τους από την «ανάπτυξη».
Από την άλλη όμως με την «ριζοσπαστική αριστερά» δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, μπορεί να δέρνουν και βιομηχανους κι εφοπλιστες!
simon
25 Ιουνίου, 2013 9:05 μμ
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82
Μεγάλος ή μικρός;
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 9:35 μμ
Η «κυβέρνηση της αριστεράς» θα μπορούσε να επιβάλει στις ΠΑΕ,ΚΑΕ κτλ να έχουν ιδιωτικούς μπάτσους για την φύλαξη των γηπέδων.
Αν το κάνει αυτό θα απαλλάξει την κοινωνία από τα νεοναζιστικά σκουλήκια των «δυνάμεων καταστολής» (αφού δεν σκοπεύει να τα χρησιμοποιήσει για να δέρνουν τον λαό), στο κάτω κάτω γιατί να τους πληρώνουμε;
Δεν μπορεί ρε παιδιά, κυβέρνηση αριστεράς θα έχουμε, δουλειά δεν θα έχουμε, μισθούς Κίνας θα έχουμε, ιδιωτικά «τα πάντα όλα» θα έχουμε, κάτι όμως θα αλλάξει, δεν μπορεί..!
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 9:42 μμ
Κάτσε simon να μου κάνω και λίγο «αντιπολίτευση» (τι διάολο μόνο ο συριζας θα κάνει αντιπολίτευση σε όλους τους άλλους και στον εαυτό του; )
Καλά ρε giorgalis θα μας τρελάνεις;
Αφού θα έχουμε ανεργία και μισθούς πείνας, πως δεν θα δέρνουμε τον κόσμο;
😕
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 9:45 μμ
Ναι, αλλά ο γιαρουζέλσκι αν θυμάσαι, έδερνε ανελέητα τους εργάτες!
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 9:50 μμ
Καλά giorgalis, πριν μας πας και στον Stalin, δεν μας λες τελικά είστε ή όχι αντιμνημονιακοί; Γιατί βλέπω πως (και αυτό) το θέμα γίνεται γαργάρα…
giorgalis
25 Ιουνίου, 2013 9:52 μμ
ρε giorgalis αφού τραβάς τόσα ζόρια κάτσε με τον σαμαρά και τον βενιζέλο, σου αξίζουν!
BandieraRossa
25 Ιουνίου, 2013 11:38 μμ
Γιοργαλή, πες και για τις σταλινικές εισβολές στην Ουγγαρία, την Τσεχοσλοβακία! Άσχετα αν έγιναν επί Χρουστσώφ! Πες και για τις απεργίες που κατέπνιξαν οι σταλινικοί στην Ανατολική Γερμανία!
Άντε μη θυμηθούμε τη Staat Sicherheit και την KGB!
BandieraRossa
25 Ιουνίου, 2013 11:39 μμ
Σ. Γιοργαλή, μας βάρεσε η ζέστη!
simon
26 Ιουνίου, 2013 8:31 πμ
Αν θέλετε να κάνετε πραγματική «αντιπολίτευση» σε αυτούς που εκπροσωπούν τις ιδέες σας, βάλτε λίγο πάγο στο κεφάλι (τους) για τη ζέστη και ψάξτε να βρείτε ΜΙΑ λέξη συμπαράστασης στον αναρχικό απεργό πείνας Κώστα Σακκά, που παραμένει προφυλακισμένος ΤΡΙΑ χρόνια χωρίς δίκη!
Δε μιλάω για απεργία συμπαράστασης. ΜΙΑ ΛΕΞΗ μόνο… Υπάρχει;
simon
26 Ιουνίου, 2013 8:52 πμ
… αλλά, θα μου πεις, ποιός ενδιαφέρεται για έναν αναρχικό, που δεν ενστερνίζεται την ιδέα της «λαϊκής συμμαχίας για την ανατροπή του καπιταλισμού» και των συντεταγμένων «α λα καρτ» απεργιών, παρά ακολουθεί την πορεία του Μπόμπι Σαντς…
giorgalis
26 Ιουνίου, 2013 9:23 πμ
Γιατί ο Τσίπρας έκανε δήλωση συμπαράστασης στον Νέλσον Μαντέλα;
Για να επιστρέψουμε στους μπάτσους, εγώ πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ θα διαλύσει τις δυνάμεις καταστολής.
Με τους αναρχικούς τα πηγαίνει καλά.
Οι ΚΚέδες είναι από συντηρητικοί μέχρι «δεν σπάω τζάμι» άρα ακίνδυνοι.
Οι αγανακτισμένοι είναι το ίδιο κοινό που θα στείλει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση να εκπροσωπηθεί, άρα πάλι δεν υπάρχει θέμα.
Οι χρυσαυγίτες δεν αντιμετωπίζονται φυσικά με τους ένστολους συντρόφους τους.
Είναι λογικό να συγκροτηθεί μια μικρή ομάδα κομάντο της αστυνομίας για περιπτώσεις τύπου Πάσαρη και όλοι οι άλλοι να είναι απλοί αστυνομικοί όπως αρμόζει σε μια δημοκρατική κοινωνία με αριστερή κυβέρνηση.
Δεν θα δέρνουμε (εμείς οι αριστεροί) εργαζόμενους συνταξιούχους άνεργους χωριάτες κτλ.
Με τη διάλυση των νεοναζιστικών και λαομίσητων δυνάμεων καταστολής θα στείλουμε την νεοναζιστική τσογλαναρία των ΜΑΤ κτλ στον μιχαλολιάκο να τους βρει δουλειά στους φίλους του τους εφοπλιστές, στους φίλους του τους μεγαλοαγρότες, στα γραφεία ευρέσεως εργασίας της χρυσής αυγής με 14 ευρώ τη μέρα.
Σύντροφοι αριστεροί νομίζω πως όλοι συμφωνούμε…
katy
26 Ιουνίου, 2013 5:40 μμ
Αίσχος! Θέλουν να «αποδεσμεύσουν» τους αστυνομικούς από τη φύλαξη των σπιτιών μας και να τους πάνε στα τμήματα!
http://www.gazzetta.gr/plus/article/518981/i-ligi-astynomia-stin-argolida-fylaei-spiti-toy-teos-vasilia
Γιατί καλέ; Είχανε κανένα παράπονο; Φυλάγανε τους τοίχους, στις ξαπλώστρες όλη ‘μέρα, με το freddoccino τους…. τους είχαμε σαν παιδιά μας!
Τι παρακμή!
simon
26 Ιουνίου, 2013 7:21 μμ
😀 😀 😀 😀
Omadeon
24 Ιουνίου, 2013 7:01 πμ
Υ.Γ. Το ότι ο Σαμαράς έριξε αυτο-γκολ το κατάλαβαν πολλοί, ιδίως στο εξωτερικό. Π.χ.
http://www.dw.de/%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%87%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CE%B5%CE%AF-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CE%BB/a-16900006
Νικόλας
25 Ιουνίου, 2013 5:10 μμ
Όταν κάποιοι ήταν έτοιμοι για αγώνα…
katy
25 Ιουνίου, 2013 7:46 μμ
Δεν μπορώ να μη χειροκροτήσω….κλαπ κλαπ κλαπ! 🙂
Νικόλας
25 Ιουνίου, 2013 8:38 μμ
Το μέγεθος εκείνων των ανθρώπων φαντάζει δυσθεώρητο για τη ταπεινότι μου.
Όταν ο σουρεαλισμός,το Ονειρο συναντούσε την Αντίσταση…Μια αισιόδοξη διάθεση που χάθηκε σήμερα όπως και η καλή παρέα αλλά μιας και αναφέρθηκα σε εκείνους τους ηθοποιούς…η καλύτερη παρέα είναι κατά την γνώμη μου αυτή..All time classic αλλα με την ΕΡΤ στο περιθώριο μας σώζει πλεον δυστυχώς το διαδίκτυο..Ολόκληρη η σειρά ανεβασμένη,για τους λάτρεις..
oldboy99
2 Ιουλίου, 2013 8:37 πμ
Μα τι σειρά κι αυτή ρε Νικόλα! Μια από τις ελάχιστες οάσεις στην TV.
Νικόλας
2 Ιουλίου, 2013 10:26 πμ
To αγαπημένο μου επεισόδιο έχει τον τίτλο »Ελένη»,φίλε oldboy99,όπου ο Λουκάς συναντά την γυναίκα της ζωής του(Ρένη Πιττακή στον ρόλο της Ελένης)αλλά δεν μπορεί πια να αποχωριστεί ούτε την αντισυμβατική ζωή που κάνει αλλά ούτε φυσικά τον αγαπημένο φίλο του Σόλωνα..
Νικόλας
25 Ιουνίου, 2013 11:23 μμ
Η ΤV είναι συνήθεια,δεν θέλεις κρατική,ούτε ιδιωτική,
H Zωή είν Η αλήθεια,με μια της έστω μαγική στιγμή..!
Νικόλας
1 Ιουλίου, 2013 11:38 μμ
Γιάπηδες στην πόλη κάνουν βόλτες,
κορίτσια στην ακμή τους παράτησαν τους μόρτες,
άνδρες αυτοκτόνησαν,του χρέους τους ιππότες,
κ η επαναστάση όνειρο στους θέρους μας τις πόρτες..
Αφιερωμένο σε όσους αυτοκτόνησαν κυριολεκτικά αυτές τις ημέρες αλλά και όσους »αυτοκτονούν» καθημερινά περιμένοντας κάτι,παρατηρώντας τα ξενέρωτα αυτοκίνητα από την θέα του μπαλκονιού τους και ελπίζοντας απλά σε μια άλλου είδους βόλτα,όχι »θανάτου».αλλά ζωής…
Νικόλας
2 Ιουλίου, 2013 6:59 μμ
Η τραγική απόδειξη και επαλήθευση των χτεσινών λεγομένων μου…Θλίψη και οργή.
http://thessalianews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=24505%3A-57-&catid=1%3Apolice&Itemid=18
Brent Q. Griffin
7 Ιουλίου, 2013 10:35 πμ
Υπέρ της δημοκρατίας και κατά της μοναρχίας τασσόταν η νέα Συνέλευση. Γίνονταν συζητήσεις για το πώς θα έπρεπε να τιμωρηθεί ο βασιλιάς για την προδοσία του προς την Επανάσταση. Μια μειονότητα, μεταξύ τους και ο Ροβεσπιέρος, ήθελαν τον άμεσο θάνατο του βασιλιά χωρίς δικαστική διαδικασία. Η πλειονότητα όμως αποφάσισε μία δίκη, στην οποία ο βασιλιάς κρίθηκε ένοχος με ομοφωνία λόγω της μεγάλης προδοσίας του προς τους επαναστάτες. Στις 21 Ιανουαρίου 1793 ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ αποκεφαλίστηκε με γκιλοτίνα , στη σημερινή Πλας ντε λα Κονκόρντ. Στις 16 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, μεσουρανίς της «Μεγάλης Τρομοκρατίας», καρατομήθηκε και η βασίλισσα.
Clarence T. Parker
9 Ιουλίου, 2013 2:49 μμ
Τελευταίο, αλλά όχι και λιγότερο σημαντικό, είναι το ότι η κρίση δεν είναι μόνο θεσμική, που αφορά στους κύριους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς της Ελλάδας, αλλά επίσης ―και κυρίως― μια κρίση αξιών, ιδεών αλλά και κουλτούρας, την οποία ενέτεινε δραστικά η σημερινή ομογενοποίηση της κουλτούρας που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση. Είναι δηλαδή και μια κρίση πολιτισμική, με τη γενικότερη έννοια. Αν δούμε, για παράδειγμα, την πολιτιστική κρίση σε σχέση με τα Μ.Μ.Ε., αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι η συστηματική οργάνωση της ιδεολογικής παγκοσμιοποίησης από την υπερεθνική ελίτ και τα παρακλάδια της στα διεθνή Μ.Μ.Ε. Αυτοί ελέγχουν ποιές ειδήσεις και πώς τις μαθαίνουμε, πλήρως, ελλιπώς, ή καθόλου, ανάλογα με την δική τους «ατζέντα» που καθορίζει και το πλαίσιο του πολιτικού διαλόγου. Έτσι, όπως καταγγέλλει ο γνωστός, ανεξάρτητος διεθνής δημοσιογράφος, John Pilger, «μια αόρατη κυβέρνηση έχει αναπτυχθεί. Το 1983, τα κύρια διεθνή Μ.Μ.Ε. ήταν στην ιδιοκτησία 50 εταιρειών, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν Αμερικανικές. Το 2002, οι εταιρίες αυτές είχαν μειωθεί στις 9 και, σήμερα, είναι πιθανώς 5 (πέντε)!. Ο Rupert Murdoch είχε προβλέψει ότι, τελικά, θα υπάρχουν μόνο 3 διεθνείς μιντιακοί γίγαντες και ότι η εταιρεία του θα ήταν μια από αυτές». [19] Φυσικά, η πρόβλεψη αυτή είναι στο δρόμο της αυτο-επαλήθευσης, αφού το συγκρότημα Murdoch σήμερα ελέγχει περίπου 180 διεθνείς εφημερίδες, μεταξύ των οποίων τους Times του Λονδίνου, το New York Post και την μόλις αποκτηθείσα Wall Street Journal ―την 2η σε κυκλοφορία Αμερικανική εφημερίδα― το τηλεοπτικό κανάλι Fox, την Χολιγουντιανή 21sty Century Fox, πολλά δορυφορικά κανάλια μεταξύ των οποίων το γνωστό Sky, και, πέρα από αυτά, εκδοτικούς οίκους, όπως τον HarperCollins, και αυξανόμενη δραστηριότητα στο ιντερνετ (εξαγορά MySpace κ.λπ.).