του Καπυμπάρα
Προχτές Τρίτη, προβλήθηκε από το Star για μια ακόμα φορά η αμερικανική ταινία “Blood Diamond” (σκηνοθεσία Edward Zwick – 2006). Μια ταινία για την Αφρική και πιο συγκεκριμένα για τον εμφύλιο της Σιέρρα Λεόνε (1996-2001). Το σενάριο της ταινίας εξελίσσεται με ιστορικό και κοινωνικοπολιτικό φόντο την εκμετάλλευση και το λαθρεμπόριο των διαμαντιών της δυτικοαφρικανικής αυτής χώρας από τους τοπικούς πολεμάρχους, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό χρηματοδοτούσαν τις πολεμοχαρείς δραστηριότητές τους στην κούρσα για την κατάληψη της εξουσίας, γεμίζοντας παράλληλα τους προσωπικούς τραπεζικούς τους λογαριασμούς.
Η ταινία παίρνει το μέρος των θυμάτων του εμφυλίου (αλλά και της αυταρχικής κυβέρνησης της χώρας διακριτικά), δηλαδή, του άμαχου πληθυσμού που έχανε την ζωή του, βασανιζόταν, βιαζόταν και ακρωτηριαζόταν από τους μαφιόζους-πολεμάρχους και συχνά εξανδραποδιζόταν για να δουλέψει σαν σκλάβος στα παράνομα αδαμαντωρυχεία τους. Παράλληλα, καλούσε το δυτικό καταναλωτικό κοινό να προβληματιστεί για την προέλευση των διαμαντιών που καταλήγουν στα κοσμηματοπωλεία της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής και να αποκτήσει ηθική και υπεύθυνη καταναλωτική συμπεριφορά.
Θα μπορούσε επομένως να συμπεράνει κανείς ότι πρόκειται για μια φιλοαφρικανική ταινία αν παρά τις αγαθές και ελαφρώς γλυκανάλατες ανθρωπιστικές προθέσεις της, δεν διατρεχόταν, κατά τη γνώμη μας, από μια καθόλα στερεοτυπική εικόνα για τη Μαύρη Ήπειρο, και μια εξωφρενικά διαστρεβλωτική παρουσίαση της πρόσφατης αφρικανικής ιστορίας.
Στο σημείο αυτό θα ήταν χρήσιμο να σταθούμε, για να υποστηρίξουμε αυτήν την άποψη, στους δύο πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες της ταινίας, στον λευκό τυχοδιώκτη Danny Archer από τη Ζιμπάμπουε, που ενσαρκώνει ο Leonardo Di Caprio και τον μαύρο Solomon Vandy από τη Σιέρρα Λεόνε, στο ρόλο του οποίου εμφανίζεται ο Djimon Hounsou, ο οποίος δουλεύει καταναγκαστικά σε αδαμαντωρυχείο και που βοηθάται να δραπετεύσει από τον πρώτο.
Ο Danny Archer είναι αναμφίβολα ένας συμπαθητικός αντιήρωάς. Πρόκειται για έναν τυχοδιώκτη, που αναζητεί διαμάντια στη Σιέρρα Λεόνε, γεννημένο στη Ροδεσία (σήμερα Ζιμπάμπουε) τον καιρό που επικρατούσε εκεί καθεστώς φυλετικών διακρίσεων και ο οποίος εγκατέλειψε την πατρίδα του με την κατάρρευση του ρατσιστικού καθεστώτος (1980) για να πάει στη Νότια Αφρική του απαρτχάιντ. Προφανώς γιατί η οικογένειά του δεν διανοούταν να συνεχίσει να ζει στη χώρα με όρους διαφορετικούς από αυτούς του κυρίαρχου λευκού εποίκου, παρά το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση της μαύρης πλειοψηφίας πολιτεύτηκε τα πρώτα χρόνια «μετριοπαθώς» και δεν έθιξε τα οικονομικά προνόμια και το κοινωνικό στάτους της λευκής μειοψηφίας.
Στη Νότια Αφρική ο αντιήρωάς μας θα καταταγεί στο στρατό του ρατσιστικού καθεστώτος για να πολεμήσει στον εμφύλιο της Αγκόλας (μαζί με διάφορους Ευρωπαίους νεοναζί μισθοφόρους) ενάντια στο MPLA (Λαϊκό Απελευθρωτικό Μέτωπο της Αγκόλας), που απελευθέρωσε τη χώρα από τον αποικιοκρατικό ζυγό της πορτογαλικής χούντας. Ήταν φαίνεται γραφτό στη χολυγουντιανή κινηματογραφική μυθολογία, μετά τον εξωραϊσμό των αμερικανών φαντάρων στις ανά τον κόσμο ιμπεριαλιστικές περιπέτειές τους, να δούμε και αυτόν ενός ρατσιστή τυχοδιώκτη που παρουσιάζεται συμπαθής, έχοντας το δικό του κώδικα ηθικής τιμής και μια προσωπική αντίληψη για την ελευθερία, παραπέμποντας σ’ έναν παρωχημένο ρομαντισμό της χαμένης αποικιακής εποποιΐας.Παράλληλα, βλέπουμε μέσα από τα λόγια του να παρουσιάζεται χωρίς κάποιον αντίλογο μια πλήρως διαστρεβλωμένη εικόνα για τα αίτια της κατάρρευσης του καθεστώτος του απαρτχάιντ. Ενώ είναι γνωστό ότι την αρχή του τέλους του ρατσιστικού καθεστώτος σημάδεψε η ήττα του νοτιοαφρικανικού στρατού στην Αγκόλα από τους αντάρτες του MPLA και τους Κουβανούς συμμάχους τους στο Κουΐτο Καναβάλε (τη σημασία της οποίας έχει υπογραμμίσει πολλές φορές ο Νέλσον Μαντέλα) ακούμε τον Danny Archer να μας λέει ότι ο ρατσισμός άρχισε να φθίνει από το γεγονός ότι λευκοί στρατιώτες και μισθοφόροι πολέμησαν στην Αγκόλα τον κομμουνισμό (!) πλάι-πλάι με τους μαύρους συνεργάτες τους της χρηματοδοτούμενης από τη CIA UNITA (Ένωση για την Ολοκληρωτική Ανεξαρτησία της Αγκόλας), σε ένα κρεσέντο πρωτόγονου ψυχροπολεμικού αντικομμουνισμού, σαν αυτόν που έβλεπε κάθε εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα σαν πράκτορα της Μόσχας, που μένει ασχολίαστο σαν να είναι η αυτονόητη ιστορική αλήθεια.
Την ίδια στιγμή ο άλλος πρωταγωνιστής, ο μαύρος Solomon Vandy εμφανίζεται καλόκαρδος, αλλά αφελής –σχεδόν με διανοητικές ικανότητες ανήλικου- άβουλος και ανίκανος να διεκδικήσει την ελευθερία του, αφού τελικά δραπετεύει από την επίγεια κόλαση στην οποία ζει, μόνο χάρη στη βοήθεια του λευκού Archer, που φαίνεται να είναι ο μόνος που μπορεί να συλλάβει και να υλοποιήσει ένα επιτυχημένο σχέδιο απόδρασης (μαζί με αυτό για την απόκτηση ενός μεγάλου πολύτιμου λίθου). Έχουμε μια επανεμφάνιση των πιο τετριμμένων αποικιοκρατικών στερεοτύπων που αφορούν τη σχέση Δύσης – Αφρικής, αυτών που θέλουν τον μαύρο αιώνια ανήλικο και το λευκό να επεμβαίνει στη ζωή του με αλτρουϊστικά κίνητρα (πάντα βέβαια με το αζημίωτο, αφού απ’ ό,τι φαίνεται του αξίζει γι’ αυτό μια κάποια ανταμοιβή).
Το ιδεολογικό πλαίσιο της ταινίας υπογραμμίζεται με τον καλύτερο τρόπο στο επιμύθιό της όπου εν είδει ηθικού διδάγματος καλεί τους δυτικούς καταναλωτές όταν ψωνίζουν …διαμάντια (πράγμα που φαίνεται ο σκηνοθέτης να πιστεύει ότι κάνουμε όλοι καθημερινά) να ενδιαφέρονται για την προέλευσή τους. Δείχνει έτσι, σε ποιας κοινωνικής τάξης και αντίστοιχα ιδεολογικής αντίληψης κοινό απευθύνεται.
Αν ήταν εν μέρει αναμενόμενο να βρίσκουμε αποικιοκρατικά στερεότυπα σε λογοτεχνικά αριστουργήματα του 19ου αιώνα (όπως η «Καρδιά του Σκότους» του Τζόζεφ Κόνραντ) ή σε κόμιξ των αρχών του 20ου (όπως «Ο Τεντέν στο Κογκό» του Ερζέ) είναι αν μη τι άλλο θλιβερό να τα προσπερνάμε απροβλημάτιστα, όταν επανεμφανίζονται σε μια ταινία του 21ου αιώνα, έστω και καλυμμένα πίσω από το πέπλο μιας μεγαλοαστικής φιλανθρωπικής ηθικολογίας.
______________________________________________________________________________________________
Σόρτλινκ: http://wp.me/p1pa1c-iag
Narrator
6 Δεκεμβρίου, 2012 1:33 πμ
ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΛΗΔΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΙΟ!
Capybara
6 Δεκεμβρίου, 2012 1:35 πμ
😆 Δεν πιστεύω να σου πάτησα κανέναν κάλο;
Narrator
6 Δεκεμβρίου, 2012 1:38 πμ
ε, όχι τα έχουμε πει, η ταινία είναι πολύ ακαδημαϊκή για να δώσεις σημασία στην πολιτική της. αλλά είναι από τις πρώτες που ο Λίο γίνεται από παιδάκι άνδρας, καταλαβαίνεις… ❤
Capybara
6 Δεκεμβρίου, 2012 1:42 πμ
Α, ακαδημαϊσμό το λέμε τώρα!
Narrator
6 Δεκεμβρίου, 2012 1:45 πμ
από «καλλιτεχνικής» πλευράς ναι 😉
kixwtis
6 Δεκεμβρίου, 2012 9:43 πμ
Καλό το θα χυθεί διαμάντι
και ο cabrio στον εγκέφαλο
αλλά γιατί τόσος ιδρώτας
και ένα τέτοιο πόνημα
για αυτά
όταν υπάρχουν
πιο αξιόλογες περιπτώσεις:
Spin's
6 Δεκεμβρίου, 2012 11:35 πμ
Ούτε ένας δεν θα σχολιάσει ότι ο καπυμπάρας βλέπει σταρ???
katy
6 Δεκεμβρίου, 2012 11:55 πμ
Γιατί, τί έχει το σταρ???
Spin's
6 Δεκεμβρίου, 2012 12:11 μμ
είναι κανάλι βάζελων 😛
μανικακος
6 Δεκεμβρίου, 2012 11:55 πμ
ο Καπυμπάρας θα χωρίσει την Ηρα απο το σταρ’….
Spin's
6 Δεκεμβρίου, 2012 12:11 μμ
εγώ τον κόβω να βλέπει χέρκουλες
koula
6 Δεκεμβρίου, 2012 1:07 μμ
ΣΟ! κόφ’τον! επιτιθεται εμμεσα στις χερκουλες…
(και τσεκ γιορ μειλ 🙂 )
Capybara
6 Δεκεμβρίου, 2012 4:26 μμ
Και Ζήνα μη σου πω!
spiral architect
6 Δεκεμβρίου, 2012 1:33 μμ
Υπάρχει και το off-Hollywood παιδιά:
karampas
6 Δεκεμβρίου, 2012 9:54 μμ
ο τεν τεν και το σκυλι του καταδικαζανε και το σταλινισμο και τις δηθεν μαρξιστικες χουντες και τις εκατομβες της γκε μπε ου,γιαυτο και τα απολιθωματα τα 50 τελευταια χρονια γραφουν τα χειροτερα για το δημιουργο του τεν τεν στις ολοικληρωτικες φυλαδες τους.Πες τα κι εσυ ρε ιουλιανε που στηριζεις το κωμμα με τα καδρονια.Η ταινια ηταν καλη περιπετεια που ριχνει λιγο φως στα θεματα της αφρικης.Η μονη λυση για την αφρικη και εμας ειναι η λαικη επανασταση εναντια στις κυβερνησεις και στους δηθεν αριστερους όπως το anc TOY mANTELA που σκοτωσε 50 απεργους ανθρακορυχους.Λαικη επανασταση καταργηση των χρεων απαλλοτριωση των πλουσιων κοπη εθνικου νομισματος
Capybara
6 Δεκεμβρίου, 2012 10:48 μμ
Ο Τεν Τεν και το σκυλί του δεν καταδικάζαν τον σταλινισμό, αλλά μια αφελή και αστεία κατασκευή του, υπό τις ευλογίες & τις οδηγίες ενός υπερσυντηρητικού πάστορα συνεργάτη των Γερμανών και πνευματικού πατέρα του Ερζέ. Διάβασε τον «Τεν Τεν στη Χώρα των Σοβιέτ» και θα το καταλάβεις, ακόμα και ο ίδιος ο Ερζέ μεταπολεμικά είχε χαρακτηρίσει το άλμπουμ αυτό υπερβολικό…
Δεν μιλάμε για το ANC του σήμερα και τα εγκλήματά του ενάντια στους απεργούς, αλλά γι’ αυτό που ήταν ο αγώνας του τότε. Η αποτυχία του δεν χαρακτηρίζει την αιτία της ύπαρξής του ούτε την απονομιμοποιεί, όπως η αποτυχία της ΕΣΣΔ δεν χαρακτηρίζει ούτε απονομιμοποιεί το αίτημα για μια δίκαιη & ελεύθερη κοινωνία.
Αυτού του είδους οι κριτικές είναι το τελευταίο επιχείρημα αυτών που λεηλατούν την εργασία και δένουν τον κόσμο ολόκληρο με το χρέος. Μην αντιστέκεστε και μη διεκδικείτε την αξιοπρέπεια των υποτελών λαών και τάξεων, μας λένε, γιατί θα οδηγηθείτε με μαθηματική ακρίβεια σε καθεστώτα τύπου Καντάφι ή Στάλιν.
karampas
6 Δεκεμβρίου, 2012 11:18 μμ
εγω κανω μια προβλεψη για τη λαικη επανασταση που ερχεται κοντρα στους μαρξιστες χρουτσωφικους που μας κυβερνανε όπως ο συντροφος Κουβελης του κκε εσωτερικου και το συγκυβερνητη τσιπρα που λεει τα ιδια με τη δεξια,διαγραφη 100 δισ χρεους απο τα 400 ναι στο ευρω την εοκ την τραπεζοκρατια.Η επανασταση ειναι κοντα τα πηγαδια ξανανοιγουν ,ειμαστε ο λαος που εβαλε στο Μελιγαλα 2500 αθωους αγροτες και 500 προδοτες.Δε θα επικρατησει η μετριοπαθεια και η αυτοσυγκρατηση ,διοτι αυτοι ειμαστε.Ο καθενας ας διαλλεξει στρατοπεδο.Η΄με το χρεος και τη συνεχεια του κρατους και των υποχρεωσεων του ή με τη συντακτικη εθνοσυνελευση που θα αλλαξει το συνταγμα θα φερει τη δημοκρατια για να επιβιωσουμε τα 9 εκατομμυρια ιθαγενεις και τα 3 εκατομμυρια μεταναστες.Αλλοιως και με τη δηθεν αριστερα θα ξαναζησουμε το χειμωνα του 41.Εκανε αυτοκριτικη ο καλλιτεχνης για τον τεν τεν εναντια στις σταλινικες χουντες?δεν το ηξερα
Capybara
6 Δεκεμβρίου, 2012 11:30 μμ
Ναι, έκανε. Παραδέχτηκε ότι τα εργοστάσια στην ΕΣΣΔ ήταν πραγματικά και όχι σκηνικά για να κοροϊδέψουν τον υπόλοιπο κόσμο 🙂