του Γαλαξιάρχη
[πρώτη δημοσίευση στο radiobubble news]
Το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το οικονομικό. Δεν είναι καν το παραγωγικό μοντέλο. Ξεκινά από πολύ πιο βαθιά. Ξεκινά από τους ίδιους τους όρους του δημόσιου διαλόγου, ή για να είμαστε πιο ακριβείς από την ανυπαρξία όρων δημόσιου διαλόγου. Στη σειρά άρθρων για τις ιδιωτικοποιήσεις στο radiobubble news, επιχείρησα να αποδείξω ότι οι ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο δεν αποτελούν πανάκεια, αλλά το πιο πιθανό είναι να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε μία γονατισμένη χώρα. Ο λόγος που στάθηκα περισσότερο στην αποδόμηση των επιχειρημάτων κατά του Δημοσίου και υπέρ της ιδιωτικοποίησής του, είναι ακριβώς αυτός: η ανάγκη να βρεθεί τρόπος να αναπτυχθεί ο δημόσιος διάλογος που θα σέβεται τόσο τις αντίθετες απόψεις, όσο όμως -κυρίως- την αλήθεια και τα νοήματα της ελληνικής γλώσσας.
Μπροστά στην αφόρητη οικονομική και περισσότερο ψυχολογική πίεση που ασκείται στους πολίτες, ο διάλογος θεωρείται πολυτέλεια. Αντί ανοικτού διαλόγου με την κοινωνία, η επιβολή της κυρίαρχης άποψης γίνεται με απλοϊκά σχήματα και σύμβολα, που εν είδει διαφήμισης κατακλύζουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και συμβατικά. Κάτω από το φόβο της άτακτης πτώχευσης οι άνθρωποι πείθονται με οποιαδήποτε “γρήγορη λύση”. Ειδικά μετά τη συστηματική δαιμονοποίηση του δημοσίου, ήδη πολύ πριν ενσκήψει η οικονομική κρίση, είναι έτοιμοι να δεχτούν και τις πιο παράλογες απόψεις, ακόμη κι αν αντιβαίνουν στην ίδια την πραγματικότητα. Πέρα όμως από τους ανύπαρκτους όρους δημόσιου διαλόγου, το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία δεν διδάσκεται ούτε από το πρόσφατο παρελθόν. Και όπως όλα δείχνουν είναι έτοιμη να αυτοπυροβοληθεί.
Οργουελισμός στα χειρότερά του
Το Κράτος και ειδικότερα η εκάστοτε κυβέρνηση δεν είναι ιδιοκτήτης της δημόσιας περιουσίας και των υποδομών. Όπως φαίνεται στο άρθρο για το ΤΑΙΠΕΔ, οι κυβερνώντες κατάφεραν να παραμερίσουν και τους συνταγματικούς περιορισμούς στην πώληση δημοσίων κτημάτων και να τα εντάξουν στην ιδιωτική περιουσία, προκειμένου να τα “αξιοποιήσουν”. Πέρα όμως από τους στενά νομικούς όρους, η κυβέρνηση -και όχι μόνο αυτή η συγκεκριμένη- αντιλαμβάνεται το δημόσιο πλούτο ως ιδιοκτησία της, την οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να εκμεταλλευτεί με όποιον τρόπο νομίζει. Το χειρότερο, να την εκποιήσει, χωρίς καν το πενιχρό αντίτιμο να επιστρέψει στους νόμιμους ιδιοκτήτες, δηλαδή τους πολίτες αυτής της χώρας.
Προκειμένου να κερδίσει την κοινωνική συναίνεση, η κρατική εξουσία φρόντισε συστηματικά να απονομοηματοδοτήσει βασικές έννοιες και επιλεκτικά να τους προσδώσει αρνητικά, θετικά, αλλά και ουδέτερα (χωρίς πρόσημο) συμφραζόμενα. Το πρόβλημα ξεκινά από την πλήρη σύγχυση στην κατανόηση των όρων Κυβέρνηση, Κράτος και Δημόσιο, οι οποίοι -ανάλογα με τις περιστάσεις- ταυτίζονται στο συλλογικό ασυνείδητο. Οι διαχειριστές δεν λογοδοτούν στους νόμιμους ιδιοκτήτες, με τους τελευταίους, είτε να θεωρούν τους διαχειριστές ιδιοκτήτες, είτε να εγκαταλείπουν εντελώς το δημόσιο χώρο στα χέρια των διαχειριστών στο όνομα της αντιπροσώπευσης.
Η παραπάνω εικόνα δεν είναι καινούρια. Απλώς η οικονομική κρίση λειτούργησε σαν καταλύτης για την επικράτησή της. Εφευρίσκοντας νέους “διαφημιστικούς” όρους και αντικαθιστώντας τις ακριβείς λέξεις με άλλες νοηματικά πιο “ακίνδυνες”, η άρχουσα τάξη κατάφερε να επιβάλει μία μόνιμη σύγχυση στην κοινωνία, για όλο το εύρος της πολιτικής πρακτικής. Έτσι, οι ιδιωτικοποιήσεις έγιναν “αποκρατικοποιήσεις”, η εργασία “απασχόληση”, οι απολύσεις “ευελιξία”, και οι περικοπές, η κατάργηση κοινωνικών κεκτημένων και η επιστροφή σε οικονομικά μοντέλα που εγκαταλείφθηκαν από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες προ δεκαετιών, μπήκαν κάτω από την ομπρέλα των “μεταρρυθμίσεων”. Πλήρης αντιστροφή νοημάτων. Αντί απτών παραδειγμάτων, προτιμήθηκαν τα στερεότυπα. Αντί διαφάνειας και δημοσιοποίησης όλων των παραμέτρων, οι πολίτες είτε πληροφορήθηκαν ελλιπώς είτε δέχτηκαν κατακλυσμό πληροφοριών ασύνδετων μεταξύ τους, διαστρεβλωμένων ή ακόμη και εντελώς ψευδών. Αντί της κοινωνικής συνοχής και της αλληλεγγύης κοινωνικών ομάδων και γενεών, επιβλήθηκε η ανθρωποφαγία και η μισαλλοδοξία. Τέλος, η πολιτική εξουσία αντί της έμπρακτης συμμετοχής, προτίμησε την παθητική συναίνεση.
Το πιστόλι στον κρόταφο
Μετά από όλα αυτά η εκποίηση του δημόσιου (και όχι κρατικού) πλούτου προβλήθηκε ως λύση και μάλιστα με προοδευτική κατεύθυνση. Η αδυναμία σύνδεσης όλων των παραμέτρων κάθε οικονομικής απόφασης από τον πολίτη-ψηφοφόρο υπήρξε και το μεγάλο όπλο των κυβερνήσεων. Όπλο όμως που στράφηκε στον κρόταφο του πρώτου.
Οι άνθρωποι αδυνατούν συχνά να αντιληφθούν για παράδειγμα πώς συνδέεται η διόγκωση της ανεργίας που επιδιώχθηκε με τις πολιτικές “εσωτερικής υποτίμησης” με το νέο επενδυτικό μοντέλο. Όταν ο άνθρωπος φτάσει να ζει άλλωστε από το επίδομα ανεργίας, λίγο τον νοιάζει αν οι συνθήκες εργασίας και οι απολαβές του μισθωτού χειροτερεύουν ραγδαία. Αυτή η συστηματικά κατεστραμμένη κοινωνία θα δεχτεί πολύ εύκολα να εργαστεί για μία μπουκιά ψωμί και λίγο θα ενδιαφερθεί για τη μετάβαση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος τεράστιων επιχειρήσεων, υποδομών, φυσικού πλούτου, νερού και γης. Αγκαλιάζει την ελπίδα που του προσφέρουν οι “διαφημιστές” των ιδιωτικοποιήσεων, ακόμη κι αν αντιβαίνει στην πραγματικότητα. Αν για κάθε 1.000 που θα απολυθούν από μία εκποιούμενη ΔΕΚΟ, προσληφθούν 100, ο άνεργος και ο εξαθλιωμένος δεν συνειδητοποιεί ότι προστίθενται στο σύνολο 900 ακόμη άνεργοι, αλλά ότι αυτός μπορεί να είναι στους 100 που θα προσληφθούν. Ακόμη όμως κι αν ίσχυε ο παράλογος ισχυρισμός ότι οι ιδιωτικοποιήσεις θα δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίες, οι νέες συνθήκες δεν μπορεί παρά να είναι χειρότερες, με περισσότερη ανασφάλεια και χαμηλότερες απολαβές. Όταν όμως οι άνεργοι και οι μερικώς απασχολούμενοι ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια, πολύ εύκολα δέχονται μία σχετικά σταθερή θέση εργασίας, χωρίς καμία άλλη προϋπόθεση. Για 400-500 ευρώ το μήνα και την ελπίδα ότι κάποτε μπορεί να υπογραφεί και μία σύμβαση αορίστου χρόνου.
Σε αυτής της κοινωνία τον κρόταφο στράφηκε το πιστόλι. Αυτή η κοινωνία καλείται να διαβάσει τον ιδρυτικό νόμο του ΤΑΙΠΕΔ και τους στόχους της “ελληνικής Τρόιχαντ”. Αυτή η κοινωνία πρέπει να κατανοήσει τι σημαίνει η πρόσφατη απόφαση του Eurogroup ότι το 100% των εισπράξεων από τις ιδιωτικοποιήσεις συν το 30% του πλεονάσματος (όταν αυτό έρθει) στο ΑΕΠ πάνε σε κλειστό λογαριασμό, αποκλειστικά για την αποπληρωμή δανείων. Για να το εκφράσω ακριβέστερα, αποκλειστικά για την αποπληρωμή τόκων προηγούμενων δανείων. Αυτοί οι πολίτες πρέπει να χωνέψουν ότι η δική τους ιδιοκτησία παραχωρείται χωρίς να εισπράξουν τίποτε απολύτως και ότι η όποια δυνατότητα παραγωγικής αναδιάρθρωσης με επίκεντρο τους ίδιους αποκλείεται εφόσον πωλείται ο δημόσιος πλούτος.
Θα τραβήξουμε τη σκανδάλη;
Το πιστόλι στον κρόταφο της κοινωνίας το έβαλε η κρατική εξουσία. Όμως στο χέρι της είναι αν θα τραβήξει τη σκανδάλη. Η υποχρέωση στην ενημέρωση και -κυρίως- τη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων είναι ατομική υπόθεση του καθενός από εμάς. Όπως και το να ανιχνεύσουμε τι πραγματικά σημαίνει η παραχώρηση όλης της δημόσιας σφαίρας σε ιδιωτικά χέρια και η μετατροπή του κοινωνικού κράτους σε ιδιόκτητη επιχείρηση με αποκλειστικό στόχο το κέρδος. Οι πληροφορίες υπάρχουν. Τα πάμπολλα διεθνή παραδείγματα επίσης.
Ωστόσο δεν φτάνει από μόνη της η κατανόηση του τι σημαίνει η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Δεν αρκεί να συνειδητοποιήσουμε ότι η παραχώρηση των υποδομών και του δημόσιου πλούτου αφαιρεί όλα τα αναπτυξιακά εργαλεία που βρίσκονται υπό τον έμμεσο έλεγχο της κοινωνίας και οδηγεί σε ένα “μπαγκλαντεσιανό” μοντέλο οικονομίας, από το οποίο οι πολίτες αυτού του τόπου δεν έχουν να κερδίσουν τίποτε. Αν δεν διερευνηθούν οι εναλλακτικές χρήσεις των δημόσιων υποδομών. Η πραγματική απόδοσή τους στους πολίτες, με μεθόδους κοινωνικής οικονομίας, δημόσιου και δημοκρατικού ελέγχου. Οι δρόμοι για την παραγωγική αναδιάρθρωση μέσα από την πραγματική αξιοποίηση αυτού του δημόσιου πλούτου. Και κυρίως η συμμετοχή του κάθε πολίτη, σαν μέλος της κοινωνίας και όχι σαν μονάδα που επιδιώκει τον ατομικό πλουτισμό, στο νέο αυτό παραγωγικό μοντέλο. Αν δεν γίνουν όλα αυτά και παραμείνουμε στις διαπιστώσεις, τότε και μόνο τότε ο δημόσιος πλούτος θα χαθεί ανώφελα. Τότε θα έχουμε τραβήξει τη σκανδάλη…
Zaphod
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραπάνω κείμενο αποτελεί το τελικό άρθρο του αφιερώματος στις Ιδιωτικοποιήσεις, το οποίο βασίζεται στην έρευνα που διεξήγαγε η ομάδα του radiobubble news από το περασμένο καλοκαίρι ως σήμερα. Η προσπάθεια θα συνεχιστεί, αυτή τη φορά περισσότερο για τις εναλλακτικές προτάσεις αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας από την κοινωνία και προς όφελος της κοινωνίας. Αν και δύσκολα μπορούμε να προλάβουμε τις εξελίξεις, είναι κρίσιμης σημασίας αυτός ο διάλογος – ακόμη και κάτω από τέτοια πίεση.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΟΣ
- 20 χρόνια αποκρατικοποιήσεις (1991-2011)
- Το αναθεωρημένο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (2012-15)
- Στρώνοντας το δρόμο με μύθους
- ΤΑΙΠΕΔ: Μετά την απομάκρυνση από το Ταμείο…
- ΣΔΙΤ: Αρμέγοντας Κράτος και Πολίτες
- Ιδιωτικοποιήσεις: Να μην πυροβολήσουμε το κεφάλι μας
Συνεντεύξεις
- Πρωτοβουλία πολιτών για τις παραλίες Φρεαττύδα και Βοτσαλάκια
- Γιάνης Βαρουφάκης (καθηγητής οικονομικής θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών)
- Φερενίκη Βαταβάλη (αρχιτέκτων και μέλος Επιτροπής Αγώνα για το Μητροπολιτικό Πάρκο)
- Μαρία Κανελλοπούλου (μέλος της πρωτοβουλίας Save Greek Water)
- Τόλης Παπαγεωργίου (Εκπρόσωπος μεταλλευτικού παρατηρητηρίου και επιτροπής Αγώνα Χαλκιδικής)
- Γιάννης Τόλιος (διδάκτωρ οικονομικών επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος ΕΛΕ)
Εκπομπές
- Ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ και κοινή γνώμη
- Το Κράτος σε ρόλο μεσάζοντα
- Επιχειρηματολογώντας εναντίον των ιδιωτικοποιήσεων
Short URL: http://wp.me/p1pa1c-i8r
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
satyrikon
2 Δεκεμβρίου, 2012 10:38 μμ
Reblogged this on ΝΕΑ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΟ ΦΕΛΛΟΥ.
my name is Fuchtel, Hans-Joachim Fuchtel
3 Δεκεμβρίου, 2012 12:10 πμ
μια ευγενης ουγγια, αντιστοιχει σε 31 γραμμαρια
η τιμη της μιας ουγγιας χρυσου προβλεπεται για το 2013 να σπασει ολα τα ρεκορ και να πιασει 2000 δολαρια
η περιεκτικότητα σε χρυσό του εδάφους στην χαλκιδικη υπολογιζεται σε 0.8 γραμμάρια ανά τόνο μεταλευματος
αρα σε καθε τονο που εξορυσεται, διχως να υπολογιστει καν το κοστος εξορυξης και επεξεργασιας, η τιμη που δινεται για τον χρυσο που περιεχεται σ αυτο ειναι 68 δολαρια, δλδ γυρω στα 57 ευρω
βγαλε κοστος εξορυξης, επεξεργασια, μεροκαματα (εστω και κινεζικα ), αναρωτιεμαι τι βγαινει και αν περισευει κανα ταληρο ανα τονο
τα μαθηματικα ειναι αμειλικτα
απο πουθενα δεν συναγεται οτι προκειται για επικερδη επενδυση
και οταν μια επενδυση, δεν ειναι επικερδης , τοτε απλα δεν γινεται
αρα, τι παιζει ακριβως ?
γιατι δεν πανε τα αφεντικα της Ελ Ντοραντο, να δουλεψουν σερβιτοροι σε κανενα κωλαδικο ?
ενα 20ρικο θα το βγαζαν
γιατι λοιπον, τι τρεχει ?
μηπως δεν προκειται για πραγματικη επενδυση, αλλα για καποιο ευσχημο τροπο να δημιουργησουν αναπτυξιακη επιχειρηματικη μουρη και να φανε τα φραγκα του κοσμου στα χρηματιστηρια που ειναι εισηγμενη η εταιρεια ???
λεω κατι λαθος ?
μηπως πρεπει αντι να στεκομαστε στα σκανδαλα των φαστ τρακ, της παραβιασης του συνταγματος, της περιβαντολογικης βλαβης κλπ, να αναδειξουμε και το ψευδεπιγραφο της επενδυσιολογιας
λεω εγω τωρα με το φτωχο μου μυαλο
my name is Fuchtel, Hans-Joachim Fuchtel
3 Δεκεμβρίου, 2012 12:54 πμ
και για να καταλαβουμε τι σημαινει 0.8 γραμμαρια ανα τονο, στη Κυπρο εντοπιστηκε προσφατως περιοχη με 4.5 γραμμάρια χρυσού ανά τόνο, σε βάθος δέκα μέτρων
http://www.fimes.gr/2012/09/xrysos-kypros/#ixzz2DwDWCzGu
Geortypanos
3 Δεκεμβρίου, 2012 12:19 πμ
είναι αργά για δάκρυα. δυστυχώς τώρα, εδώ που φτάσαμε, απλά ξεπουλάμε όσο όσο χωρίς καμία στρατηγική, άρα αξιολόγηση δεν μπορεί να γίνει.
πάντως μία ερώτηση είναι η βασική. σκοπός του κράτους είναι να παρέχει τηλεφωνικές υπηρεσίες ή να βεβαιωθεί ότι υπάρχει επάρκεια τηλεφωνικών υπηρεσιών στην αγορά?
εξαιρουμένων των φυσικών μονοπωλίων που θέλουν άμεσο έλεγχο γιατί είναι περιουσία του δημοσίου (όχι του κράτους), γιατί το κράτος να έχει εμπλοκή στην παραγωγή?
υγεία/παιδεία/ασφάλεια τα αφήνουμε απ’έξω γιατί προφανώς είναι άμεση δουλειά του κράτους.
BandieraRossa
3 Δεκεμβρίου, 2012 12:36 πμ
Το κράτος στη μορφή που είναι τώρα, νοιάζεται να μη θίγονται τα συμφέροντα των αφεντικών του.
Όσον αφορά την τηλεφωνία (μιας και την αναφέρεις), είναι το πλέον βασικό μέσο τηλεπικοινωνίας οπότε θα έπρεπε να παρέχεται από το κράτος. Οτιδήποτε ανατίθεται σε idiot (=ιδιώτης) αμέσως μεταμορφώνεται σε εμπόρευμα, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους και τους καταναλωτές.
Geortypanos
3 Δεκεμβρίου, 2012 8:45 πμ
επειδή μάλλον είσαι μικρός, δεν θα θυμάσαι την απόλυτη επιτυχία του κράτους την δεκαετία του 70 και του 80 στο να παρέχει μονοπωλιακά τηλεφωνικές υπηρεσίες.
ήταν τότε που τηλέφωνο έβαζες σε 3 χρόνια και οι αγγελίες έλεγαν «πωλείται τηλ από 72…»
spiral architect
3 Δεκεμβρίου, 2012 9:11 πμ
Κρατική ήταν και η τηλεφωνία στην Ολλανδία, στη Γαλλία, στη Γερμανία και αλλου μέχρι και το ’92. Μην συγκρίνεις τον κρατισμό αυτών των χωρών με τον κρατισμό της Ελλάδας.
Εδώ ήταν θέμα διαφθοράς από την κορυφή.
Τότε που οι παραπάνω χώρες έβαζαν υποδομή για ADSL annex I, αυτοί (δηλαδή, οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι) παίζανε με προμήθειες εξοπλισμού ISDN για να διπλασιάσουν την ταχύτητα dial up.
Ψηφιοποίηση ΟΤΕ, Κοκκαλης, Ζήμενς, παράγκες … θυμάσαι; 🙄
Αν θες να πουλήσεις κάτι φτηνά, πρώτα το απαξιώνεις και μετά το διαφημίζεις.
Έξυπνο, έτσι; 😉
Brigella
3 Δεκεμβρίου, 2012 11:45 πμ
Θυμάμαι πως τα τηλέφωνα ήταν «Μίζενς» σ’ εκείνες τις 10ετίες. Όπως επίσης θυμάμαι, όταν ήρθαν οι «εταίρες» κινητής τηλεφωνίας, το «κράτος» δέχτηκε τον όρο να μην αναπτύξει το ίδιο προϊόν ο κρατικός φορέας (ΟΤΕ) για δέκα χρόνια. Η λαμογιά είναι ομαδικό παιχνίδι.
η μπούκλα του Φούχτελ
3 Δεκεμβρίου, 2012 1:51 μμ
Άσε που έχω την εντύπωση ότι στη Γερμανία τουλάχιστον, το κράτος παρέμεινε στη τηλεφωνία (ντόιτσε τέλεκομ)
Geortypanos
3 Δεκεμβρίου, 2012 2:42 μμ
η αλήθεια είναι ότι οι δυτικές δημοκρατίες έχουν αποτελεσματική δημόσια διοίκηση. κάτι το οποίο δεν είχαμε εμείς, κατ’επιλογήν μας φυσικά.
αν και δεν πρέπει να κολλάμε στα τηλέφωνα (παράδειγμα ήταν) πρέπει να δεχτούμε ότι η ποιότητα των τηλεφωνικών υπηρεσιών δεν είναι χειρότερη και οι τιμές είναι καλύτερες.
τέλος, στον φίλο/η Brigella, να πούμε ότι όταν μια εταιρεία έχει δεσπόζουσα θέση σε μια αγορά, προστατεύεις τις καινούργιες γιατί αλλιώς δεν έχουν τύχη. στην Αμερική την AT&T την σπάσανε σε πολλές μικρές για να φτιάξει ο ανταγωνισμός.
και φυσικά, επί της ουσίας: χρειάζεται το κράτος να τρέχει τα καζίνο? το στοίχημα? τις ιπποδρομίες? να φτιάχνει φέτα? να παράγει ζάχαρη? πιστεύουμε ότι θα τα κάνει καλύτερα απο τους ιδιώτες? ή ακόμα πιο βασικό: πρέπει να τα κάνει το κράτος?
Ioulianos
3 Δεκεμβρίου, 2012 3:05 μμ
Geortypanos
Να ρωτήσω …
Καλά το 2011 η AT&Τ δεν ανακοίνωσε την εξαγορά της ανταγωνίστριας T-Mobile που ανήκε στην Γερμανική Deutsche Telekom; Με αποτέλεσμα 43% της αγοράς των ΗΠΑ να περάσει στα χέρια της; Δημιουργώντας μια βάση 120 εκατομμυρίων συνδρομητών;
Και δεν είναι πλέον η AT&Τ μαζί με την Verizon που μονοπωλούν την εκεί αγορά;
Γιατί γράφεις ότι την AT&T «την σπάσανε σε πολλές μικρές για να φτιάξει ο ανταγωνισμός.»
Και πόσα είπαμε ότι ήταν η συνεισφορά αυτής της εταιρείας στην αγορά του Προέδρου εεε συγνώμη στην χρηματοδότηση της εκλογικής εκστρατείας του Ομπαμα;
Και τέλος γνωρίζεις αν η AT&Τ χρησιμοποιεί εγκλείστους εργαζομένους – δούλους των ιδιωτικών φυλακών των ΗΠΑ;
Brigella
3 Δεκεμβρίου, 2012 8:22 μμ
Ο Brigella λέει… καθ’ όσων νομίζει, πως ναι, σε ορισμένους τομείς όπως οι βασικές κοινωνικές ανάγκες, θα πρέπει να αναπτύξει δραστηριότητα το κράτος ώστε να μην είναι όλα αφιερωμένα ως πεδίο δράσης στους ιδιώτες. Θα πρέπει να έχει τον έλεγχο του νερού, της ηλεκτρικής ενέργειας, του ορυκτού πλούτου, των δασών… κτλ. Δεν λέω για καζίνο και στοιχήματα. Κάποια αγαθά τα οποία σε καθιστούν αυτάρκη. Τα βασικά αγροτικά μας προϊόντα π.χ. θα μπορούσε να τα έχει υπό κάποια αιγίδα/προστασία. Όχι να βάζει φόρο στο τσίπουρο(έρχεται…) πέραν του φόρου κατανάλωσης επειδή έπεσαν οι πωλήσεις εισαγόμενων ποτών. Ίσως το παράδειγμα να μην σας αρέσει… Σας αρέσει όμως που το 92% των εγχώριών μας καλλιεργήσιμων ποικιλιών δεν είναι πιστοποιημένες από τους κρατικούς φορείς; Με μια επίθεση των ιδιωτικών συμφερόντων (την ζούμε ήδη…) οι αγρότες που φυλάνε και καλλιεργούν κατά τόπους ντόπιες ποικιλίες θα αναγκαστούν -βάσει νόμων που θα ψηφίσουν οι υπάλληλοι της Monsando- να τις παρατήσουν. Δεν λέω να παράγει το κράτος ζαχαρότευτλα σε δημόσιες εκτάσεις. Μπορεί όμως να έχει υπό δημόσιο έλεγχο τα εργοστάσια ζάχαρης. Και φυσικά να ελέγχεται και το ίδιο… Άλλο μεγάλο θέμα!
Geortypanos
3 Δεκεμβρίου, 2012 10:19 μμ
brigella. άλλο το φυσικό μονοπώλιο (όπως το νερό και το δίκτυο), άλλο ο έλεγχος, άλλο η παραγωγή.
προφανώς το κράτος υπάρχει για να βάζει τους κανόνες, ίδιους για όλους. και να τους ελέγχει. όχι όμως να μπλέκει.
γιατί το κράτος να έχει υπό έλεγχο την ζάχαρη. και γιατί όχι, πχ το τσάι. και τώρα που υπάρχει η στέβια? να την ελέγξει κι αυτήν? δεν έχει δουλειά το κράτος σε αυτά.
το καζίνο είναι πολύ καλό παράδειγμα, γιατί δείχνει πόσο πατερναλιστικό μπορεί να γίνει ένα κράτος που θα αποφασίζει αυτό για το αν οι πολίτες του μπορούν να παίξουν black jack ή πρέπει να βγει σχετική υπουργική εγκύκλιος.
σορρυ, αλλά τέτοιο κράτος δεν το θέλω. και φυσικά, επειδή έχω την ταμπέλα του νεοφιλελεύθερου, άλλο πράγμα η ελεύθερη οικονομία, άλλο ο κορπορατισμός (που υπάρχει όταν το κράτος δεν ελέγχει)
Geortypanos
3 Δεκεμβρίου, 2012 10:26 μμ
iouliane. αν απλά έψαχνες καλύτερα θα μάθαινες ότι η εξαγορά της TMobile από την ΑΤ&Τ μπλοκαρίστηκε από την επιτροπή ανταγωνισμού στις ΗΠΑ (http://techcrunch.com/2011/12/19/att-tmobile-merger-dead/)
για την συνεισφορά της για τον Ομπάμα υποθέτω το ξέρεις γιατί εκεί ανακοινώνεται. όχι σαν κάτι άλλες χώρες που τα κόμματα αρνούνται να δηλώσουν τα έσοδά τους (ονόματα δεν λέμε).
για το άλλο, προφανώς είναι απαράδεκτο. κάτι αυτό, κάτι τα γκουλάγκ, βγαίνει το κακό όνομα στις φυλακές …
giorgalis
3 Δεκεμβρίου, 2012 10:44 μμ
ΧΑΧΑΧΑ
«Έγραψες» με τα έσοδα του ΚΚΕ
1000% μέσα λέμε.. ο σόρος και ο μόρος τα χώνουνε στους σταλίνες για να αγοράζουν κότερα!
υγ
Αν κάνεις κέφι πες κάποια στιγμή την άποψη σου για το ΣΥΡΙΖΑ (η γνώμη σου για το συγκεκριμένο κόμμα μετράει περισσότερο από όλους τους άλλους που γράφουν στο μπλογκ, θα μπορούσες να το ψηφίσεις; – if you know what i mean 😉 )
Geortypanos
3 Δεκεμβρίου, 2012 10:55 μμ
ο ΣΥΡΙΖΑ φίλε Γιώργαλη θα διαλυθεί και μάλιστα θορυβωδώς.
από το 27% που πήρε, μόνο το 5-6% είναι αυτοί που πραγματικά πιστεύουν τις συνιστώσες του. οι λοιποί είναι ΠΑΣΟΚ. «σοσιαλιστές» κατ’όνομα, αλλά τι σχέση έχουν αυτοί με τους Μαοϊκούς? (πχ).
αυτή την στιγμή ο Τσίπρας βγήκε από κεκτημένη ταχύτητα. όταν λοιπόν το υπόλοιπο 20% αποφασίσει ότι έχει άποψη στα κοινά του ΣΥΡΙΖΑ (και λογικό να έχει), θα κάνει το κόμμα σοσιαλοδημοκρατικό και οι κλασσικοί συριζαίοι θα φύγουν.
ή θα δημιουργηθεί ένα κεντροαριστερό αξιόπιστο κόμμα και θα πάνε όλοι εκεί. ο ΣΥΡΙΖΑ μέλλον δεν έχει. και αν βγει στην εξουσία θα αναγκαστεί να στρογγυλέψει τόσο πολύ τις απόψεις του που το μοναδικό ριζοσπαστικό που θα έχει, θα είναι ότι ο Τσίπρας δεν θα φοράει γραβάτα …
αυτά. το αν θα το ψήφιζα υποθέτω το ρωτάς για χιούμορ …
giorgalis
3 Δεκεμβρίου, 2012 11:07 μμ
Πράγματι θα βαρέσει διάλυση με πάταγο (αυτό είναι κάτι που το διαβλέπουν δεξιοί, αριστεροί ακόμα και ψηφοφόροι του)
Επειδή είναι όμως έγινε ήδη σοσιαλδημοκρατικό κόμμα είχα την ελπίδα πως θα μπορούσες να το ψηφίσεις (παρότι είσαι από αυτούς που βλέπουν τη γελοιότητα του) επειδή δεν υπάρχουν – κατα τη γνώμη μου – σοβαρότερες εναλλακτικές διαχείρισης του συστήματος κι επειδή λες πως είσαι φιλελεύθερος αλλά όχι ταλιμπάν.
Ηθελα να πεις «ναι» στο ΣΥΡΙΖΑ για να κάνω τη δήλωση σου
«νια νια νια νια» στα μούτρα του simon, αλλά δεν… ;(
😀
Ioulianos
4 Δεκεμβρίου, 2012 10:27 πμ
Geortypanos
Ναι το μπλόκαραν αλλά περίμενε λίγο… Έτσι κι αλλιώς οι ΗΠΑ έχει μόνο 4 παρόχους κινητής τηλεφωνίας. Όμως ποτέ την AT&T δεν «την σπάσανε σε πολλές μικρές για να φτιάξει ο ανταγωνισμός.» όπως γραφεις. Αντίθετα το μεγαθήριο AT&T είναι από τους βασικούς χρηματοδότες του λόμπι American Legislative Exchange Council μαζί με τους «ιδρυτές» της ρατσιστικής(φιλικής ατζέντας )οργάνωσης του Τσαγιού, των αδελφών Κοχ δηλαδή, την Coca-Cola και αλλων. Το λόμπι αυτό γράφει τα σχέδια νόμου, έπειτα παραδίδονται σε βουλευτές, κατατίθενται, ψηφίζονται και στρέφονται ενάντια σε συνδικάτα και της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, και υπέρ των φορολογικών εκπτώσεων για τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους, μα κύρια υπέρ όχι απλώς των ιδιωτικοποιήσεων σε σχολεία, φυλακές και της αστυνομίας μα στην ιδιωτικοποίηση του κράτους. Εξού και η αγορά Προέδρων.
Αυτά προς το παρόν.
Geortypanos
4 Δεκεμβρίου, 2012 3:23 μμ
ioulianos
μάθε σε παρακαλώ πως δημιουργήθηκαν οι Bell, και μετά μου λες για το αν έσπασε η AT&T. (hint: 1974)
επίσης θα ήταν καλό να μάθεις πως λειτουργεί η Αμερική. Για κάθε lobby (ου σιξ σιξ σιξ), υπάρχει και κάποιο άλλο αντίθετο. και όλοι προσπαθούν να επηρεάσουν τους βουλευτές (όπως σε όλες τις δημοκρατικές χώρες του κόσμου). τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε.
παρεμπιπτόντως (αν και νομίζω στο έχω ξαναπεί):
υπάρχει ο λατινικός όρος ad hominem, που δείχνει ότι επιτίθεσαι το πρόσωπο και όχι στο επιχείρημα. το χρησιμοποιείς κατά κόρον.
(στα ελληνικά είναι το ανέκδοτο με τον φοιτητή βιολογίας που ήξερε πολύ καλά την ανατομία του σκώληκα και όταν ερωτήθει για τον λέοντα απάντησε: «ο λέων, ουδεμία σχέση έχει με τον σκώληκα … ο οποίος σκώληκας …κλπ κλπ κλπ)
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
4 Δεκεμβρίου, 2012 3:41 μμ
Καλό θα ήταν να μη χρησιμοποιούνται οι ΗΠΑ ως παράδειγμα. Δεν λέω, μπορεί να είναι βολικό για εύκολα συμπεράσματα, αλλά δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την Ελλάδα – και σχεδόν με κάθε άλλη χώρα. Μιλάμε για γιγάντια οικονομία με τεράστιο projection και άκρως ιμπεριαλιστικό προσανατολισμό. Οσο ταϊζει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μεγάλα ποσοστά του αμερικάνικου πληθυσμού λειτουργεί. Αυτό δε σημαίνει ότι αποτελεί υπόδειγμα. Μην τρελαθούμε εντελώς.
Geortypanos
4 Δεκεμβρίου, 2012 4:59 μμ
θα μου επιτρέψεις να πιστεύω ότι σε επίπεδο διακυβέρνησης έχουν (τουλάχιστον επί χάρτου) μακράν το καλύτερο σύστημα. η δομή των checks & balances είναι πολύ καλή.
iordanoglou
6 Δεκεμβρίου, 2012 4:27 μμ
Αν δεν σου κανουν οι ΗΠΑ επειδη σου φαινονται μεγαλες, σπαστες, παρε πολιτειες…
Για παράδειγμα πάρε την πληρη απορρύθμιση-παραδοση στις «δυναμεις της αγορας» της ηλεκτρικης ενεργειας στην Καλιφορνια: http://en.wikipedia.org/wiki/California_electricity_crisis
iordanoglou
6 Δεκεμβρίου, 2012 4:30 μμ
Επίσης οι αναφορες των υποστηρικτων των ιδιωτικοποιησεων αποκλειστικα στην τηλεφωνια έχει την εξηγηση της: το κοστος παραγωγης τηλεφωνικων υπηρεσιων και ιντερνετ είναι της πλάκας… Geortypane εισαι ευχαριστημενος απο την aegean;
Geortypanos
6 Δεκεμβρίου, 2012 9:03 μμ
ναι. είναι πολύ καλή εταιρεία, συγκρινόμενη με πάρα πολλές που έχω χρησιμοποιήσει. και φυσικά καμία σχέση με την κρατική Ολυμπιακή.
iordanoglou
6 Δεκεμβρίου, 2012 9:32 μμ
την aegean energy εννοουσα. υπαρχει; λειτουργει;
iordanoglou
6 Δεκεμβρίου, 2012 4:32 μμ
Οταν η υγεια ειναι απλως αλλο ενα εμπορευμα: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=327498937333862&set=a.128113943939030.34112.100002212763357&type=3&theater
iordanoglou
6 Δεκεμβρίου, 2012 4:35 μμ
Η ΔΕΗ μας παρεχει απο το φθηνοτερο ρευμα στην ΕΕ, 10-12 λεπτα την kwh. Η εταιρια εξαναγκαστηκε να αυξησει τα τιμολογια της τα τελευταια 2-3 χρονια απο το πολιτικο προσωπικο για να καταστησει ανταγωνιστικους στην ιδια τους ανταγωνιστες της οι όποιοι και πάλι δεν μπορεσαν να την ανταγωνιστουν και τωρα είτε ειναι υποδικοι ως καταχραστες είτε κρυβονται.
Capybara
6 Δεκεμβρίου, 2012 10:54 μμ
@Geortypanos, δεν πρόκειται να φτιαχτεί αξιόπιστο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, όπως το φαντάζεσαι γιατί δεν υπάρχει χώρος για κεντοαριστερά μέσα στην κρίση. Αν ο χώρος αυτός προτείνει να συνεχιστεί η βάρβαρη επίθεση κατά της κοινωνίας, με πανομοιότυπο τρόπο & επιχειρηματολογία με τη δεξιά σε ποιόν κόσμο διακριτό από αυτόν της δεξιάς θα απευθυνθεί ένα «αξιόπιστο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα»;