«Γάλα στους αμμοβολιστές»

Πριν από λίγες ώρες  με φώναξε μια διαχειρίστρια πολυκατοικίας γιατί χάλασε η κλειδαριά της εξώπορτας τους.

«Κάποιος την χάλασε» μου είπε  αόριστα γιατί με ξέρει .

«Σίγουρα Πακιστανός» της είπα .

Χαμήλωσε τα μάτια.

Ντρέπεται ….μας ακούει και η κόρη της.

«Την κλειδαριά δεν την χάλασε κανείς  κυρία Τάντα… την έχετε τριάντα χρόνια ….ήταν η ώρα της»  συνεχίζω.

Φτιάχνω την κλειδαριά και θυμάμαι τους Πακιστανούς όταν δούλευα ηλεκτροσυγκολλητής στα ναυπηγεία Σκαραμαγκά.

Ήταν οι πρώτοι που είχαν έρθει στην Ελλάδα.

Τους έφερε ο Νιάρχος  στα τέλη του εβδομήντα για αμμοβολιστές.

Όποιος δεν έχει δουλέψει σε ναυπηγεία δεν ξέρει τι σημαίνει αμμοβολιστής.

Πρόκειται για μια δουλειά που κανένας δεν θα μπορούσε να την κάνει.

Ρίχνεις με μια μάνικα υπερσυμπιεσμένο αέρα ανακατεμένο με μια μαύρη άμμο  επί οκτώ ώρες συνεχώς στις λαμαρίνες τους πλοίου για να καθαριστούν από τις σκουριές.

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο η δύναμη που χρειάζεσαι κρεμασμένος στον αέρα. Το πρόβλημα είναι ότι όσο καλά και να προφυλαχτείς… ότι και να φορέσεις … η σκόνη περνάει  μέσα σου.

Στο τέλος της  βάρδιας… στα μπάνια των πακιστανών  ….  έβγαινε από το κανάλι ένα μικρό ποτάμι  μαύρο νερό … πίσσα.

Ο Αμμοβολιστής είναι ένας ανειδίκευτος εργάτης  μιας χρήσεως….. ένας εργάτης με  συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως.

Έχω την τιμή να είμαι από τους πρώτους Έλληνες εργάτες που εργάσθηκα μαζί με Πακιστανούς συναδέλφους.

Όταν οι  περισσότεροι δεν ήξεραν ούτε που είναι το Πακιστάν εγώ είχα πολλούς φίλους και είχα ακούσει πολλές προσωπικές ιστορίες  αγνώστων αφανών και μελλοθάνατων  συναδέλφων από το Πακιστάν.

Πιστέψτε με … δεν διαφέρουν καθόλου από τις δικές μας προσωπικές ιστορίες.

Οι αμμοβολιστές έπρεπε σύμφωνα με την σύμβαση να παίρνουν κάθε πρωί ένα μπουκάλι φρέσκο γάλα.

Το γάλα καθαρίζει σε ένα βαθμό την εισπνεόμενη μαύρη σκόνη.

Δεν τους το έδιναν.

Αποφασίσαμε, μια ομάδα,  να πιέσουμε το εργοδοτικό σωματείο   «Εργατοτεχνιτών και υπαλλήλων Ναυπηγείων Σκαραμαγκα  «Η Τρίαινα»  να διεκδικήσει το γάλα για λογαριασμό των Πακιστανών.

Αλλάξαμε σχέδια γιατί δεν θα μας άκουγαν και θα μας κάρφωναν και στην διεύθυνση.

Αποφασίσαμε να ρίξουμε φειγ βολάν .

Θα γράφαμε «Γάλα στους αμμοβολιστές» …τίποτα άλλο.

Μερικοί  θελαν  να βάλουμε και υπογραφή  για να  διαφήμιστούμε.

Οι υπόλοιποι επιμέναμε κατηγορηματικά  «Γάλα για τους αμμοβολιστές» ….. τίποτα άλλο.

Ανέλαβαν οι της νυχτερινής βάρδιας να ανέβουν και να βάλουν τα φέιγ βολάν  μπροστά από τις μπούκες των εξαεριστήρων .

Το πρωί που τους έβαλαν  γέμισαν όλοι οι χώροι με χαρτάκια που έγραφαν «Γάλα στους αμμοβολιστές!».

Την επομένη άρχισαν οι ανακρίσεις .

————————————

Αναδημοσιεύει από το Il Trovatore η Jaquou Utopie

http://wp.me/p1pa1c-hLj

Posted in: Ζωή