… και θα εργάζονται έξι ημέρες την εβδομάδα
Μεταφράζει ο mpatman , κλέβει και προωθεί η Krotkie και αναδημοσιευει ο Μανικάκος
Η «Τρόικα», προτείνει μόνο μία ημέρα ανάπαυσης για να αυξηθεί παραγωγικότητα
Εμείς οι Ισπανοί, είμαστε μαγικά όντα με δυνατότητα να βλέπουμε το μέλλον, το ονόμαζουμε “Ελλάδα. Και το μέλλον της Ελλάδας δεν είναι πολύ ενθαρρυντικό. «Η Τρόικα», αυτή η σατανική τρίαινα που αποτελείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ, πρότεινει στην Ελληνική κυβέρνηση να αρχίσουν να δουλεύουν οι πολίτες της, έξι ημέρες την εβδομάδα. Τα αφεντικά των ανόητων Ελλήνων ήταν οι πρώτοι που διαμαρτυρήθηκαν, ρωτώντας: “Μόνο έξι;”
Εν τω μεταξύ, το Ελληνικό Υπουργείο Οικονομικών και Εργασίας (δύο από τα πράγματα από τα οποία έχουν έλλειψη, όπως και οι Ισπανοί), δεν έχει ακόμη αποφανθεί σχετικά με την πρόταση. Ούτε γι’ αυτή, ούτε για την μείωση της περιόδου ανάπαυσης ανάμεσα στις βάρδιες σε 11 ώρες, είτε για την αποσύνδεση των ωρών εργασίας από τις ώρες λειτουργίας της επιχείρησης, την μείωση κατά το ήμισυ της αποζημίωσης και της διάρκειας της ανακοίνωσης της απόλυσης και, σε γενικές γραμμές, την επαναφορά μιας κοινωνίας σκλάβων καλά εξοπλισμένης, στην οποία οι υπάλληλοί της θα πρέπει να πληρώνουν για την τροφή τους και τo ρωμαϊκό κλουβί τους.
Εάν το μέτρο τεθεί τελικά σε ισχύ, να τι θα μπορούσε να συμβεί σε ένα “οποιοδήποτε” ελληνικό γραφείο:
– Με συγχωρείτε, μπορείτε να μου υποδείξετε πού είναι η τουαλέτα;
– Η τουαλέτα; Η ΤΟΥΑΛΕΤΑ, ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ ΑΡΓΟΣΧΟΛΕ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΗ ΚΥΣΤΗ ΕΘΙΣΜΕΝΕ ΣΤΟ ΞΥΣΙΜΟ; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΕΔΩ! ΠΑΜΕ, ΜΗΝ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΖΕΣΑΙ!
[2 ώρες αργότερα …]
– Συγνώμη, ξέρω ότι πριν από λίγες ώρες, μου είπατε ότι δεν μπορούσα να πάω στην τουαλέτα, αλλά ξέρετε έσπασε η απόφυση μου και πιστεύω οτι χρειάζομαι ασθενοφόρο.
– Ασθενοφόρο; ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ, ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΔΥΣΟΣΜΗ ΑΙΜΟΒΟΡΑ ΒΔΕΛΛΑ ΤΟΥ ΛΕΠΤΟΥ ΒΥΖΙΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ; ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΕΔΩ ΓΙΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΟ! ΠΑΜΕ, ΜΗΝ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΖΕΣΑΙ!
[2 ώρες αργότερα …]
– Συγγνώμη, δεν ήθελα να σας διακόψω, αλλά νομίζω ότι ο κύριος που ούρλιαζε έχασε την ευγενή μάχη που μαινόταν μέσα του και πέθανε. Θα μπορούσατε να ενημερώσετε το γραφείο τελετών;
– Το γραφείο τελετών; ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΕΛΕΤΩΝ, ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΚΛΑΨΙΑΡΙΚΟ ΑΔΕΣΠΟΤΟ ΣΚΥΛΙ ΦΕΤΙΧΙΣΤΗ ΤΩΝ ΠΤΩΜΑΤΩΝ; ΕΔΩ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΡΟΝΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ … ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!
– Με συγχωρείτε, αλλά αυτό δεν είναι δουλειά, είναι η ουρά για την παραλαβή του επιδόματος ανεργείας, το ξέρετε;
– Σωστά, σας ζητώ συγγνώμη: ΠΑΜE, ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ, ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΙΚΑΝΟΙ ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ
πηγή: El Jueves
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
satyrikon
7 Σεπτεμβρίου, 2012 1:44 πμ
Reblogged this on ΝΕΑ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΟ ΦΕΛΛΟΥ.
Αle3is Tsimplas President
7 Σεπτεμβρίου, 2012 3:39 πμ
δεν μας φτανουν οι επιθεσεις συκοφαντιας και οι σκοπιμες επιχειρησης αποσιωπησης των δρασεων μας απ τα καθεστωτικα ΜΜΕ, εχουμε και σας που ολη την ωρα τρολλαρετε αντι να ενημερωνετε τον δοκιμαζομενο λαο μας
αγαπητες κυριες και κυριοι :
βρισκομαι λοιπον στην ευχαριστη θεση να σας ενημερωσω πως μετα απο ενα συντομο διαλειματακι για μπανια ειμεθα και παλι στο δρομο, μπροσταρηδες οπως παντα και αγωνιζομενοι για την ανατροπη
http://www.open.ypoga.net/node/1355
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
7 Σεπτεμβρίου, 2012 8:13 πμ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
giorgalis
7 Σεπτεμβρίου, 2012 9:21 πμ
Εγώ είμαι ΣΥΡΙΖΑ και δεν βλέπω μόνο τα κακά της ΕΕ, για παράδειγμα εσεις που αναπαράγετε αυτές τις απόψεις, έχετε ποτέ σταθεί στην ουρά για να κάνετε συνάλλαγμα μόνο και μόνο επειδή θέλετε να επισκευθείτε έναν παλιόφιλο στο στρασβούργο που τον άφησε η άκαρδη στραρβουργέζα και θέλει κάπου να πει τον πόνο του να ξαλαφρώσει;
Άντε επιπόλαιοι με τη μιζέρια σας πρωινιάτικα…
giorgalis
7 Σεπτεμβρίου, 2012 9:37 πμ
http://www.ellinofreneia.net/np.php
koula
7 Σεπτεμβρίου, 2012 11:25 πμ
@μανικακος
όπως είσαι! άρον το ποστ-άκι σου και πήγαινέ το στις Μεταφράσεις…
άντε… όλο κάθεστε να πούμε…
https://parallhlografos.wordpress.com491/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B1%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%83/%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B9%CF%83%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC/
μανικακος
7 Σεπτεμβρίου, 2012 11:28 πμ
τσου!
koula
7 Σεπτεμβρίου, 2012 11:30 πμ
τρέχα λέμε… άντε μην αρχίσω τα βιρτουοζιτέ…
Кроткая
7 Σεπτεμβρίου, 2012 3:05 μμ
ρεμάλια όλοι σας που αντι να δουλευετε για να αυξησετε την παραγωγικοτητα και δωσετε ωθηση στην αναπτυξη, καθεστε κ χαζευετε στα ιντενετς. εσεις μας φερατε σ αυτα τα χαλια!
Γελοιοι!
DrAluca
7 Σεπτεμβρίου, 2012 4:17 μμ
Οτι θεμε θα κανουμε! Νταξ?
Αντε μπραβο. -μπερπ-
(Manikakos mode off)
Χαμογελατε…
koula
7 Σεπτεμβρίου, 2012 4:24 μμ
ΣΟ! κόφ’τον! γραφει αkrotkητες!
DrAluca
7 Σεπτεμβρίου, 2012 4:25 μμ
ΣΟ αφησε το. Ειναι σοβαρο.
Να το δουν και το κατεβαζεις μετα.
Χαμογελατε…
koula
7 Σεπτεμβρίου, 2012 4:45 μμ
ΣΟ! βάλε το στα κρυμμένα του //φου!!!
όλο και κάποιος θα το αναδημοσιεύσει 😛 😛 😛
DrAluca
7 Σεπτεμβρίου, 2012 4:53 μμ
Ρε συ ΣΟ, τι θα γινει τωρα? Αυτο το παιχνιδι θα παιζουμε?
Εχω στειλει ενημερωση εδω και ενα μισαωρο.
Αν ειναι να το μπαχαλεψουμε να το ξερω… 😛 😛 😛
Χαμογελατε…
Кроткая
7 Σεπτεμβρίου, 2012 5:22 μμ
όχι πως μου πέφτει λόγος, αλλά εισηγούμαι τη διαγραφή του Ντραλούκα κ την αναβάθμιση της Κουλας :Ρ
koula
7 Σεπτεμβρίου, 2012 5:56 μμ
πόσο πιο πτσηλά πια??
ΣΟ!! κόψε μου τα φτερά! 😛
Кроткая
7 Σεπτεμβρίου, 2012 6:56 μμ
sky is the limit νταρλινγκ
mitera
7 Σεπτεμβρίου, 2012 7:02 μμ
oldboy9
7 Σεπτεμβρίου, 2012 9:38 μμ
Δεν με αφορά καθόλου, μιας και δεν έχω Θεό (κυριολεκτικά) 😀
Χμμμμ και πολύ…συλλογικό θρεντ να ούμε 😉
iostisate
7 Σεπτεμβρίου, 2012 11:18 μμ
Reblogged this on Ο ιός της ΑΤΕ.
ZAK
8 Σεπτεμβρίου, 2012 1:32 πμ
Η τουαλέτα; Η ΤΟΥΑΛΕΤΑ, ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΕ ΑΡΓΟΣΧΟΛΕ…
Τουαλέτα; Luxuries!!!
Παιδιά, δεν έχετε καταλάβει απέναντι σε ποιες χώρες πρέπει να «γίνουμε ανταγωνιστικοί».
Φίλος μου πριν καιρό πήγε στην Κίνα, για επαγγελματικούς λόγους, και τού έδειξαν εργαστήριο γραμμής παραγωγής για κινούμενα σχέδια: Τετρακόσιοι σχεδιαστές να δουλεύουν μανιωδώς ο ένας δίπλα στον άλλο,και ένα μακρύ αυλάκι κάτω από τα γραφεία για το κατούρημα…
Για μισθό ο επικεφαλής έπαιρνε 50 ευρώ. Απο τότε θα έχει …διπλασιαστεί.Ίσως γι αυτό πολλές εταιρείες φεύγουν από την Κίνα και πάνε Βιετναμ και σε λίγο Αφρική.
Το σχέδιο είναι απλό:
Γερμανία Γαλλία Ολλανδία: ανάπτυξη.
Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία: φτηνά Μεροκάματα.
Ελλάδα:το καθ΄ημάς Χου-ναν. Το περίφημο και ένδοξο Ο-Τι-Ναν’
LAGARTSAS-A
8 Σεπτεμβρίου, 2012 9:28 πμ
Η ΘΕΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
(με τα καλα της)
Η οικονομική (και ηθική, και ανθρωπιστική, και πολιτική, και κοινωνική) κρίση δεν έχει μόνο αρνητικές συνέπειες στη χώρα μας. Ακόμα και τα πιο εφιαλτικά σενάρια έχουν κάτι καλό εκεί στο βάθος, έστω κι αν δεν το βλέπεις – “ουδέν κακόν αμιγές καλού”, ξέρεις τώρα. Αυτό λοιπόν είναι ένα post αισιοδοξίας. Ρωτήσαμε 100 ανθρώπους να μας πουν κάτι θετικό που έχουν αποκομίσει από αυτήν την κρίση. Οι περισσότεροι δεν απάντησαν ή απάντησαν κάτι που περιείχε περισσότερες βρισιές από ολόκληρη την πρώτη σεζόν του South Park. Οι υπόλοιποι, όμως, δίνουν μία άλλη διάσταση σε όλα αυτά που περνάμε. Ας τους ακούσουμε:
“Λοιπόν, το σκεφτόμουν αυτό τις προάλλες, που πήγα για μπάνιο στην παραλία και για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν είχα αυτό το άγχος μήπως μπω στη θάλασσα με τίποτα λεφτά στις τσέπες του μαγιό και βραχούν και καταστραφούν και δεν έχω μετά να πάρω φρεντοτσίνο. Δεν είχα δεκάρα στις τσέπες μου ούτως ή άλλως. Όσο για τον φρεντοτσίνο, εντάξει μωρέ, έφτιαξα φραπέ από το σπιτι. Γαμώ.”
(Κυριάκος Καρβούνης, ιδιωτικός υπάλληλος)
“Πρέπει να το παραδεχτώ: Χάρη στην κρίση έχω κάνει φοβερό σώμα. Με τη βενζίνη στα ύψη και τα τρελά έξοδα του αυτοκινήτου, απλά δεν το παίρνω ποτέ. Πηγαίνω παντού με τα πόδια. Βέβαια, από τότε που απολύθηκα δεν έχω και πού να πάω, αλλά δεν πειράζει, όρεξη να υπάρχει. Αν και δεν ξέρω τι θα κάνω τον άλλο μήνα που θα έχει διαλυθεί τελείως το τελευταίο ζευγάρι παπουτσιών μου.”
(Πουλχερία Τσιφούτη, άνεργη)
“Δε φαντάζεσαι πόσο έχω χαρεί που λόγω της κρίσης έφυγαν από το δίπλα διαμέρισμα εκείνοι οι γύφτουλες, οι βρωμιάρηδες οι γείτονες, που όλη μέρα φώναζαν και άκουγαν στη διαπασών κλαρίνα. Πήγαν πίσω στο χωριό τους, επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν το ενοίκιο. Αυτές οι 10 μέρες από τότε που έφυγαν ήταν οι πιο ήσυχες της ζωής μου. Τώρα βέβαια θα φύγουμε κι εμείς, γιατί χρωστάμε τέσσερα νοίκια και μας κάνουν έξωση, αλλά τουλάχιστον ησυχάσαμε.”
(Βασιλική Γείτονα, οικιακά)
“Από τότε που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με την κρίση άρχισα υγιεινή διατροφή για να περιορίσω τα έξοδα. Έκοψα όλα τα περιττά σνακ, τα βαριά κρέατα και τα αναψυκτικά και έπαιρνα από το σούπερ μάρκετ μόνο τα απαραίτητα: Λαχανικά, φρούτα και τέτοια, που είναι πιο φτηνά και πιο υγιεινά. Νιώθω πολύ υγιής τώρα. Ελπίζω μόνο αύριο να μου δώσει το αφεντικό έστω δέκα ευρώ από τα 3.000 που μου χρωστάει, γιατί έχω από προχθές να φάω.”
(Θωμάς Καρμοίρης, ιδιωτικος υπάλληλος)
“Όταν τελείωσα τη σχολή μου και βγήκα στην αγορά εργασίας, συνειδητοποίησα ότι δε μου άρεσε πια αυτό που είχα σπουδάσει και δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Πέρασα μία περίοδο δύσκολη, είχα ψυχολογικά προβλήματα, η διάγνωση του ψυχολόγου ήταν ότι είχα μέσα μου συσσωρευμένο θυμό που έπρεπε κάπως να απελευθερώσω. Ευτυχώς, τώρα είμαι καλά ψυχολογικά, από τότε που μπήκα στη Χρυσή Αυγή, και ειδικά από τότε που μπήκαμε στη Βουλή. Κάθε φορά που έχω μέσα μου θυμό πάω μαζί με τα άλλα τα παιδιά και σαπίζουμε στο ξύλο όποιον δε μας αρέσει η φάτσα του. ΟΥΓΚ.”
(Αττίλας Ούννος, χρυσαυγίτης)
“Η κρίση με έφερε πιο κοντά από ποτέ με τον Θεό. Συγκεκριμένα, όταν απολύθηκα του είπα “ΤΙ ΘΕΣ ΠΙΑ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΡΕ ΠΑΛΙΟ*μπιπ*, ΤΙ ΣΤΟ *μπιπ* ΘΕΣ *μπιπ* ΤΟ *μπιπ* ΜΟΥ *μπιπ*;”. Δε μου απάντησε, αλλά τουλάχιστον εκτονώθηκα. Κάτι είναι κι αυτό.”
(Παντελής Άγνοιας, άνεργος)
“Η κρίση είναι για μένα ένα σχολείο. Μαθαίνω καινούργια πράγματα που μέχρι τώρα ποτέ δε χρειαζόταν να μάθω. Να, την προηγούμενη βδομάδα έμαθα πώς γίνεται να επιβιώσεις για μία εβδομάδα τρώγοντας μόνο κονσέρβες σκύλου. Ο σκύλος, πάλι, δεν μπόρεσε να μάθει πώς γίνεται να επιβιώσεις με αέρα κοπανιστό. Τον θάψαμε προχθές.”
(Γεράσιμος Σκυλίτσης, άνεργος)
“Μπορεί να μην έχουμε πια τη δυνατότητα να βγαίνουμε οικογενειακώς για καφέ ή για φαγητό, όμως βρήκαμε με τον άντρα μου τον τρόπο να διασκεδάζουμε: Αγοράσαμε μερικά επιτραπέζια παιχνίδια και μαζευόμαστε στο σαλόνι και παίζουμε κάθε μέρα με τα παιδιά από τότε που απολυθήκαμε και οι δύο. Βέβαια, τώρα πια μπορούμε να παίζουμε μόνο μέχρι το απόγευμα, γιατί μετά νυχτώνει και μας έκοψαν το ρεύμα, αλλά από το τίποτα…”
(Πηνελόπη Φωτάκη, άνεργη)
“Άμα θες να χωρίσεις, η οικονομική κρίση είναι η καλύτερη δικαιολογία. Είχα μία γκόμενα που μου είχε πρήξει τ’αρχίδια. Να πάμε εκεί, να κάνουμε αυτό, ξέρεις τώρα, γυναίκες. Ε, με το που της είπα ότι μου μείωσαν τον μισθό, με παράτησε. Ακόμα το γιορτάζω.”
(Θανάσης Ξυστάκης, δημόσιος υπάλληλος)
“Είχα πάντα δυσκολία με τις γυναίκες. Είμαι γενικά ντροπαλός, όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμος και δεν είχα ποτέ υψηλή αυτοπεποίθηση. Όμως τώρα με την κρίση αυτό το τελευταίο άλλαξε. Βλέπεις, για να πέσει η γκόμενα δε χρειάζεται πια να πεις τίποτα παραπάνω από “έχω και δουλειά, πάμε μια βόλτα;”. Με τόση ανεργία, αυτό τις τρελαίνει και πέφτουν στο κρεβάτι πανεύκολα.”
(Σωκράτης Πέφτουλας, δημόσιος υπάλληλος)
“Χάρη στην κρίση παράτησα το αυτοκίνητο και ανακάλυψα το ποδήλατο που είναι πιο φτηνό, πιο “καθαρό”, και σε γυμνάζει κιόλας. Το πρόβλημα είναι ότι δεν το έχει ανακαλύψει ακόμα εκείνος ο τύπος που μπήκε με τέρμα τα γκάζια στον ποδηλατόδρομο και με παρέσυρε, και τώρα θα πρέπει να μείνω στο νοσοκομείο για έξι μήνες.”
(Χαρούλα Σακάτη, άνεργη)
“Η κρίση είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, χωρίς υπερβολή. Στο επάγγελμά μου πρέπει πάντα να κριτικάρεις τους κακούς πολιτικούς, και τώρα είναι τόσοι πολλοί οι κακοί πολιτικοί που είναι σαν να κλέβεις εκκλησία! Ο κόσμος γελάει πολύ κάθε βράδυ με την περφόρμανς μου, και μπορεί να μην πληρώνομαι καλά, αλλά τουλάχιστον έχω τζάμπα ποτά στο μπαρ. Κρίση rulez!”
(Πέτρος Χάχας, stand-up comedian)
“Με το γιο μου είχαμε χαθεί τα τελευταία χρόνια. Είχε κάνει αυτός τη ζωή του, δουλειά, οικογένεια, σπίτι, κι εγώ που είμαι συνταξιούχος έμενα μόνη μου στο σπίτι που μου άφησε ο μακαρίτης ο άντρας μου. Αλλά πριν από δύο μήνες έμεινε άνεργος και ήρθε μαζί με την οικογένεια στο σπίτι μου. Επιτέλους, τώρα έχω έναν άνθρωπο να με γηροκομήσει, ένα εγγόνι για να παίζουμε και μία νύφη που σε ένα μήνα το πολύ θα τον καταφέρω να τη χωρίσει. Την κάργια.”
(Σταυρούλα Πενθερουδάκη, συνταξιούχος)
“Πολλά τα κακά της κρίσης, δε λέω, αλλά έχει κι ένα καλό: Έχω να δω τηλεόραση πάνω από ένα μήνα. Δεν είχα λεφτά για αποκωδικοποιητή, και μετά από δυο-τρεις μέρες κατάλαβα ότι δεν τον χρειάζομαι κιόλας. Ήδη νιώθω πολύ καλύτερα ψυχολογικά, ενώ νομίζω ότι και το μυαλό μου παίρνει καλύτερες στροφές. Και μόνο που δε θα ξαναδώ ποτέ τον Πρετεντέρη, μου φτάνει.”
(Ευθύμης Κεφαλάς, ιδιωτικός υπάλληλος)
“Από τότε που έμεινα άνεργη, επειδή ο πρώην εργοδότης μου έκανε περικοπές και απέλυσε τη μισή εταιρεια, έχω επιτέλους περισσότερο χρόνο για να περνάω με τα παιδιά μου. Κρίμα που δεν έχω και λεφτά για να τα ταΐσω, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις και όλα, έτσι;”
(Μαργαρίτα Λυπητερού, άνεργη)
“Χάρη στην κρίση αυξήθηκαν κατακόρυφα τα έσοδα της ψησταριάς μου. Βρήκα μία φοβερή προμηθευτική εταιρεία που μου φέρνει πάμφτηνο κρέας (δεν ξέρω από τι ζώο, μάλλον γάτα), κι έτσι πουλάω τα σουβλάκια ένα ευρώ. Οι ανταγωνιστές μου έχουν κλείσει γιατί δεν μπορούσαν να ρίξουν τόσο τις τιμές τους. Καλά να πάθουν, αφού δεν μπορούν να προσαρμοστούν στην ελεύθερη αγορά. Να το ξέρεις, αυτό που λένε ότι η κρίση δημιουργεί νέες ευκαιρίες ισχύει, φίλε μου.”
(Μπάμπης Γατοφονιάς, ιδιοκτήτης ψησταριάς)
“Πάντα είχα πρόβλημα με το βάρος μου. Ποτέ δεν μπορούσα να χάσω εκείνα τα περιττά κιλά, όσες δίαιτες κι αν δοκίμαζα. Τώρα όμως που δεν έχω να αγοράσω ούτε τα βασικά, κάνω αναγκαστική δίαιτα και έχω ήδη χάσει 20 κιλά, ενώ αρχικά ήθελα να χάσω μόνο 10! Ευτυχώς έχει η κόρη μου κάτι παλιά ρούχα της που μπορώ να φοράω, γιατί τα παλιά μου ρούχα δε μου κάνουν πια.”
(Ευτυχία Κοκκαλάκη, ελεύθερη επαγγελματίας)
“Χάρη στην κρίση, φέτος κάναμε το καλύτερο οικογενειακό κάμπινγκ όλων των εποχών! Στήσαμε τη σκηνή μας, παίξαμε παιχνίδια, κάναμε τα μπάνια μας στην μπανιέρα… Ε ναι, φυσικά στο σαλόνι του σπιτιού το κάναμε το κάμπινγκ, πού λεφτά για το ταξίδι. Ήταν πολύ ρεαλιστικό, γιατί μας έκοψαν και το ρεύμα.”
(Λάμπρος Γαμώσπιτος, ελεύθερος επαγγελματίας)
“Ξέρεις πόσα χρόνια πάλευα να κόψω το ποτό; Ε, τελικά χάρη στην κρίση τα κατάφερα. Δε μου περίσσευαν για ποτά πια, κι έτσι μια μέρα απλά αποφάσισα να το κόψω. Τέλος, μαχαίρι. Νιώθω πολύ καλύτερα τώρα που μπορώ να επενδύω όλα τα χρήματά μου στα τσιγάρα, που είναι πολύ πιο φτηνός εθισμός. Έπρεπε να το έχω ανακαλύψει πριν από την κρίση, που δεν είχα καπνίσει ποτέ στη ζωή μου.”
(Σήφης Φουγαράκης, δημόσιος υπάλληλος)
“Είμαι πολύ πνευματικός άνθρωπος, και πριν από πολλά χρόνια το φιλοσόφησα και κατέληξα ότι οι ψυχές μας ζουν και μετά το θάνατό μας, και μετενσαρκώνονται σε κάποια επόμενη ζωή, ανάλογα με το πόσο υπέφερες ή έκανες τους άλλους να υποφέρουν στην επόμενη ζωή σου. Ε, τα τελευταία χρόνια έχω υποφέρει τόσο πολύ, που στην επόμενη ζωή μου υπολογίζω ότι θα είμαι γάτα Αγκύρας και θα με φροντίζουν όλη μέρα ενώ εγώ θα χουζουρεύω. Αυτό μου δίνει δύναμη να κάνω υπομονή.”
(Ολυμπία Ψυχραιμία, άνεργη)
“Εγώ τα τελευταία χρόνια το είχα βάρος στη συνείδησή μου, γιατί στο μαγαζί δεν έκοβα σχεδόν ποτέ αποδείξεις, έκρυβα εισοδήματα από την εφορία, και ένιωθα άσχημα που κορόιδευα το κράτος. Τώρα όμως δε νιώθω καθόλου τύψεις, γιατί βλέπω ότι όλοι το ίδιο έκαναν, άρα άμα δεν το είχα κάνει κι εγώ θα ήμουν μαλάκας. Τώρα νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου.”
(Ζήσης Τριμάλακας, ελεύθερος επαγγελματίας)
“Ήμουν σε μία άσχημη φάση της ζωής μου, καθώς η γυναίκα μου με πίεζε να κάνουμε παιδί κι εγώ δεν ένιωθα ακόμα έτοιμος για μία τέτοια ευθύνη. Και μέσα σε μία εβδομάδα απολύθηκα κι εγώ και η γυναίκα μου από την εταιρεία που δουλεύαμε, κι έτσι συμφωνήσαμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε παιδί υπό αυτές τις συνθήκες. Περιττό να πω ότι δεν έχω καν ψάξει για δουλειά από τότε, και έχω και δικαιολογία: “αφού δεν υπάρχουν δουλειές”.”
(Ηρώδης Γενιτσαρίδης, άεργος)
“Αυτοί που κλαίγονται για την κρίση είναι αυτοί ακριβώς που αξίζουν ό,τι τους συμβαίνει. Η κρίση φέρνει πάντα ευκαιρίες, και αυτοί δεν τις βλέπουν γιατί απλά δεν μπορούν να δουν πέρα από τη μύτη τους. Να, δες εμένα: Χάρη στην κρίση μείωσα τους μισθούς των μισών υπαλλήλων, απέλυσα όσους δε δέχθηκαν τη μειωση και στη θέση τους πήρα εικοσάρηδες που τους πληρώνω ψίχουλα ή τους “βοηθάω” να κάνουν δωρεάν πρακτική. Ξέρεις πόσα λεφτά γλίτωσα; Καινούργια BMW πήρα με αυτά τα λεφτά να φανταστείς. Μακάρι να συνεχιστεί κι άλλο αυτή η κρίση, να πάρω και εκείνο το γιωτ που έχω σταμπάρει.”
(Περικλής Γιωτόπουλος, επιχειρηματίας)
http://thestranger.wordpress.com/2012/09/05/tlsoc/
LAGARTSAS-A
8 Σεπτεμβρίου, 2012 9:35 πμ
αμαν ρε αδερφακι μου, μεγαλη φαγανα η wordpress. 😉
ιδιωτικός υπάλληλος
8 Σεπτεμβρίου, 2012 9:53 μμ
6ήμερο; Όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Πλατεία Κλαυθμώνος!!!
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
8 Σεπτεμβρίου, 2012 11:03 μμ
Ο έρωτας, ο βήχας, το χρήμα και ο Βλαδίμηρος δεν κρύβονται…
μανικακος
9 Σεπτεμβρίου, 2012 2:25 πμ
ποσο γελοιος μπορει να εισαι;
ιδιωτικός υπάλληλος
10 Σεπτεμβρίου, 2012 9:35 μμ
Γιατί ενοχληθήκατε, παλουκάρια μου; Επειδή σας θύμισα ότι εμείς, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι δουλεύαμε πάντα 6άωρο και δε μας αφορούν αυτά που γράφετε; Αλλά, βέβαια, για σας, εργαζόμενοι είναι μόνο οι δημόσιοι, εμείς είμαστε γενικά δεύτερο πράμα, γιατί ούτε απεργίες κάνουμε για τα προνόμιά μας, ούτε είμαστε σίγουρη εκλογική πελατεία, είμαστε απροσανατόλιστοι και απολίτικοι. Ενώ οι δημόσιοι είναι ταξικά συνειδητοί εργαζόμενοι και κόντρα σε οποιαδήποτε εξέλιξη, όπως όλοι οι βολεμένοι. Καιρός να καταλάβουν κι αυτοί τι εστί βερίκοκο.
μανικακος
10 Σεπτεμβρίου, 2012 9:40 μμ
ωραιος ο Μαρξισμος…. να ψοφισει η κατσικα του γειτονα επειδη εγω εχω μονο σκυλο….
ιδιωτικός υπάλληλος
11 Σεπτεμβρίου, 2012 1:56 πμ
Πρώτα-πρώτα, η κατσίκα που λες οφείλει την ύπαρξή της στη δική μου την εκμετάλλευση. Οι φόροι, από τους οποίους πληρώνονται οι μισθοί των δημόσιων προέρχονται από τη δική μου υπεραξία. Γι’ αυτό και το κράτος είναι τόσο στοργικό απέναντι στους υπαλλήλους του, γιατί τους πληρώνει όχι όπως ο ιδιώτης καπιταλιστής από τα λεφτά του, αλλά, από λεφτά αλλουνών.
Δεύτερο, το να υπάρχουν προλετάριοι δύο ταχυτήτων (δημόσιοι και ιδιωτικοί), υπάλληλοι με κατσίκα και υπάλληλοι χωρίς κατσίκα, είναι η μεγαλύτερη διάσπαση των εργαζομένων, γιατί δημιουργεί χάσμα ανάμεσά τους.Ενώ οι ιδιωτικοί παλεύουν ενάντια στο κράτος που υποστηρίζει τα αφεντικά τους, οι δημόσιοι είναι υπέρ του κράτους που τους παρέχει την κατσίκα τους, δηλαδή, την προνομιακή τους θέση απέναντι στους ιδιωτικούς.
Βέβαια και οι δημόσιοι αγωνίζονται, είναι μάλιστα και πρωτοπόροι στις απεργίες, μια και δεν κινδυνεύουν ποτέ να απολυθούν γι’ αυτό. Και, συνήθως, οι απεργίες τους έχουν αίσιο τέλος. Θα μου πεις, ότι τα πράγματα άλλαξαν και στριμώχνονται ακόμα και τα χαϊδεμένα του κράτους. Τι να γίνει, υπομονή, παιδιά, μπόρα είναι και θα περάσει!
μανικακος
11 Σεπτεμβρίου, 2012 2:04 πμ
αρα να ψοφισει γιατι εμεις την βοσκάμε….