του Κώστα Παλούκη*
Την περίοδο του μεσοπολέμου ο αντικομμουνισμός εγείρεται ως ένας κοινός ιδεολογικός παρανομαστής όλων σχεδόν των κομμάτων και των ιδεολογικών ρευμάτων του ελληνικού αστικού κόσμου. Ο ελληνικός εθνικισμός μεταμορφώνεται και αποκτά νέο περιεχόμενο. Ο λόγος περί εθνοφυλετικού εχθρού, εξωτερικού ή εσωτερικού, με αποκλειστικό σκοπό την επιβουλή του ελληνικού έθνους που τις προηγούμενες δεκαετίες εστιαζόταν αποκλειστικά στα αντίπαλα έθνη ή τις μειονότητες εξελίσσεται και προσαρμόζεται στις νέες συνθήκες. Ο κομμμουνισμός ως νέος εσωτερικός εχθρός είτε προσλαμβάνεται με όρους καθαρά κοινωνικούς είτε με προσαρμοσμένα τα παραδοσιακά εθνοφυλετικά εργαλεία. Για παράδειγμα ο παραδοσιακός αντισλαβισμός εξελίσσεται σε αντι-ρωσισμό – αντιμπολσεβικισμό πληρωμένοι πράκτορες του οποίου θεωρούνται στην Ελλάδα οι κομμουνιστές. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο του Νικόλαου Λεβίδη το οποίο παρουσιάζει την Ρωσία ως αντιπρόσωπο του πανσλαβισμού «κατά του Ελληνισμού κατά τους αγώνας του 1821» ή άλλο άρθρο που χαρακτηρίζει το Μακεδονικό Κομιτάτο σαν όργανο της Μόσχας.[56] Έτσι πέρα από τον Εθνικό Διχασμό, που επανεμφανίζεται στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο Ταξικός Διχασμός συνιστούσε μια άλλη σημαντική τομή της μεσοπολεμικής κοινωνίας. Η πλειονότητα των αστικών οπτικών αναγνώριζαν το κοινωνικό ζήτημα σαν ένα σημαντικό εθνικό πρόβλημα την διάσωση του αστικού καθεστώτος υποστηρίζοντας σαν επιτακτική την προσπάθεια ενσωμάτωσης της εργατικής τάξης στον εθνικό κορμό.
Σε αυτήν την κατεύθυνση από τη μία τα κεντροαριστερά κόμματα κινήθηκαν με επικεντρώνοντας κυρίως στις εργατικές μεταρρυθμίσεις, όπως ο Παπαναστασίου και τα διάφορα Αγροτικά Κόμματα. Και στους δύο ο αντικομμουνισμός εκφραζόταν σε αντίθεση με τον φασισμό και γενικότερα τις αυταρχικές πολιτικές. Πίστευαν πως η επέκταση των δημοκρατικών και κοινωνικών δομών θα νικήσουν τον κομμουνισμό. Οι εφημερίδες τους μπορεί να παρασύρονταν από κάποιες εξάρσεις αντικομμουνισμού αναπαράγοντας μοτίβα και σενάρια συνωμοσίας που παρήγαγε η αστυνομία, αλλά σε γενικές γραμμές διατηρούσαν ένα κριτήριο για τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα (βλ. εφημ. Εφημερίς των Βαλκανίων και Ελεύθερος Άνθρωπος).
Στην ίδια κατεύθυνση θεωρητικά, αλλά στηρίζοντας στην πράξη αρκετά αντεργατικά μέτρα και με αρκετή δόση καταστολής, αυταρχισμού και αιματηρής αντεργατικής βίας κινήθηκε και το βενιζελικό κέντρο. Ο Βενιζέλος θέσπιζε μια σειρά θεσμικά αντικομμουνιστικά μέτρα που μετέτρεψαν την κοινοβουλευτική δημοκρατία σε ένα βίαιο κατασταλτικό καθεστώς, ενώ φλέρταρε από τη μία με κορπορατίστικα ιδεώδη ιδρύοντας την Γερουσία και από την άλλη με ένα είδος προεδρικής δικτατορίας. Σε μία εποχή που οι προσωποκεντρικές αυταρχικές δομές ενισχύονταν διεθνώς στην δεξιά και την αριστερά είτε με τη μορφή του φασισμού είτε με την μορφή της σταλινικής αντεπανάστασης, το φιλελεύθερο κέντρο αναζητούσε παρόμοιες λύσεις. Θα έλεγε κανείς πως η ελληνική Β΄ Δημοκρατία ακολουθούσε πιστά την πορεία της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και ότι ο Βενιζέλος εφάρμοσε μια πολιτική τύπου Μπρύνιγκ.
Την δεκαετία του 1930 ο διάχυτος στο βενιζελικό στρατόπεδο αντισημιτισμός οδήγησε τμήμα της προσφυγικής βάσης του να συγκροτήσουν ακροδεξιές ομάδες με μιλιταριστικά χαρακτηριστικά, όπως τα 3Ε και τους Χαλυβδόκρανους, αντιγράφοντας τα κεντροευρωπαϊκά φασιστικά πρότυπα. Αυτές οι ομάδες συγκρούονταν στο δρόμο με τους κομμουνιστές του ΚΚΕ και της ΚΟΜΛΕΑ (Αρχειομαρξιστές), ενώ οργάνωσαν το πογκρόμ εναντίον των εβραίων στην Θεσσαλονίκη. Εκεί τμήματα του βενιζελισμού φλερτάρουν ανοιχτά με τον φασισμό. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η εφημερίδα Μακεδονία η οποία πρωταγωνιστεί στο αντι-εβραϊκό και αντικομμουνιστικό μένος στην Θεσσαλονίκη και βαρύνεται σε μεγάλο βαθμό για το πογκρόμ του 1932. Η διοίκηση της εφημερίδας θα καταδικαστεί μάλιστα ως υπεύθυνη για την υποκίνηση των αντισημιτικών δράσεων. Συγκεκριμένα προβάλλει, στηρίζει και προτάσσει ως αναγκαία εθνική απάντηση απέναντι στο κομμουνισμό τις ομάδες των Χαλυβδόκρανων, των 3Ε και άλλες ομάδες, όπως η Αντικομμουνιστική Παράταξις Μακεδονίας – Θράκης. Ήδη από το 1931 ρητά ζητά να αντιγραφούν και να εφαρμοστούν ως επιτυχημένες οι πρακτικές του Χίτλερ στην Ελλάδα.[57] Στην Αθήνα αντίστοιχο ανοιχτό φιλοφασιστικό λόγο χρησιμοποιεί η προερχόμενη από τον βενιζελικό χώρο εφημερίδα Εστία.
Στο αντιβενιζελικό στρατόπεδο ο ενισχυμένος αντικομμουνισμός καθιστούσε το φασιστικό πρότυπο δράσης εξίσου ελκυστικό μοντέλο. Η εφημερίδα Ελληνική αναλαμβάνει για το Αθηναϊκό κοινό τον ρόλο της εφημερίδας Μακεδονίας. Προβάλλει τις φασιστικές ομάδες των 3Ε και του Εθνικού Παμφοιτητικού Συλλόγου, δημοσιεύει τις προκηρύξεις τους και επικροτεί τις πρακτικές και τις κινήσεις τους ενάντια σε άθεους και κομμουνιστές και γενικά εναντίον του καθεστώτος της «φαυλότητας». Αναπαράγει τα συνομοσιολογικά σχέδια για την δράση της Γκε-πε-Ου στην Ελλάδα και τον αντεθνικό ρόλο των μελών του ΚΚΕ ως όργανά της. Η εφημερίδα θα πρωτοστατήσει τον Αύγουστο του 1931 στην διαμόρφωση κλίματος πογκρόμ εναντίον των κομμουνιστών με αφορμή τον φόνο ενός αστυνομικού από τον κομμουνιστή Μιχάλη Μπεζεντάκο. Η Ελληνική δημοσιεύει τότε προκηρύξεις της 3Ε και παράλληλα ζητά μια άκαμπτη δικτατορία που θα λειτουργεί εκδικητικά, θα φονεύει κάθε κομμουνιστή ο οποίος σηκώνει όπλο και διαταράσσει την τάξη, ενώ θα θεσπίσει το λυντσάρισμα των κομμουνιστών ως δικαίωμα των πολιτών και ως καθήκον των οργάνων του κράτους. Αν το κράτος δεν το κάνει, τότε η εφημερίδα θεωρεί πως «ημείς οι πολίται, ηγουμένων των εθνικιστών, θ’ αναλάβωμεν τον αγώναν υψώνοντας ως αρχήν μας και ως σύμβολόν μας το «οδόντα αντί οδόντος». Υποστηρίζει την άμεση σύσταση εθνικού δικαστηρίου που θα τουφεκίζει επί τόπου τους συλλαμβανόμενους κομμουνιστές.[58]
Ανάμεσα στους πολιτικούς της εποχής υπήρχαν και στα δύο στρατόπεδα προσωπικότητες οι οποίοι εμπνέονταν από τον φασισμό. Ο Ελευθέριος Βενιζέλος επιχειρούσε με την διαταξική Γερουσία να αντιγράψει το κορπορατιστικό μοντέλο του Μεταξά σε πιο δημοκρατική βάση. Ο Γεώργιος Κονδύλης εμπνεόταν από το πρότυπο της φασιστικής Ιταλίας και εξάγγειλε μια ειρηνική επανάσταση, ενώ ο ίδιος σχεδίαζε μια δικτατορία. Αντίστοιχα ο Ιωάννης Μεταξάς διατύπωνε ανοιχτά το φιλοφασιστικό προσανατολισμό του, όπως και οι Τζον Θεοτόκης και Γεώργιος Μερκούρης. Σε κάθε περίπτωση ισχύει αυτό που υποστηρίζει ο Σπύρος Μαρκέτος πως οι φασιστικές ιδέες είχαν εξαπλωθεί στην Ελλάδα ως τα μέσα του 1933, όχι μόνο μεταξύ των μικροαστικών και των περιθωριακών στοιχείων αλλά και μεταξύ αστικών μερίδων, ιδιαίτερα εκείνων των ομάδων που έλεγχαν τα μέσα ενημέρωσης και των πολιτικών που ασκούσαν την εξουσία.
Στην Ελλάδα οι «δημοκρατικοί» οργανώνουν πραξικόπημα και οι «φιλοφασίστες» δημοκρατική εξέγερση
Συνεπώς, συνιστά ερώτημα το εάν επέδρασε άμεσα ή όχι στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό η άνοδος του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος στην εξουσία, παροτι θεωρητικά η εγκαθίδρυση μιας δικτατορίας και η μίμηση του φασισμού αποτελούσε σταθερό μοτίβο. Σε κάθε περίπτωση η ίδρυση του «Ελληνικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος» του Γεωργίου Μερκούρη τον Φλεβάρη του 1932, αμέσως δηλαδή την πρώτη καγκελαρία του Χίτλερ, δείχνει μια μικρή επίδραση. Ο Μερκούρης γιος του Δημάρχου Αθηναίων, Σπύρου Μερκούρη, ήταν στέλεχος του Λαϊκού Κόμματος, από το οποίο απεχώρησε το 1933. Οι εφημερίδες Ακρόπολις και Ελληνική παρουσιάζουν με θετικό τρόπο το νέο κόμμα το οποίο όμως στο πρόγραμμά του δε φαίνεται να υποστηρίζει ριζοσπαστικές λύσεις ανάλογες με εκείνες των Ναζί, αλλά μάλλον κινείται στα παραδοσιακά ιδεολογικά πλαίσια του Αντιβενιζελισμού και του αντικομμουνισμού.[59] Αλλά μάλλον χρειάζεται μια πιο προσεκτική μελέτη της συγκυρίας για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στο αρχικό ερώτημα.
Ο Βενιζέλος σχεδιάζοντας συνταγματική μεταρρύθμιση με την παροχή δικτατορικών εξουσιών στον πρόεδρο της Δημοκρατίας προκηρύσσει εκλογές για τις 6 Μάρτη, μια ημέρα ακριβώς μετά από τις γερμανικές εκλογές. Ο αντιβενιζελικός τύπος τοποθετείται εχθρικά απέναντι στα σχέδιά του, αλλά και γενικά παράγει έναν λόγο υπεράσπισης της δημοκρατικής και συνταγματικής κοινοβουλευτικής τάξης. Ο Βενιζέλος παρουσιάζεται στην εφημερίδα Ελληνική σαν «βιαστής του συντάγματος του οποίου ο πατριωτισμός των Ελλήνων είνε φρουρός». Έτσι το Λαϊκό Κόμμα δηλώνει ότι «θα προσασπίση το δημοκρατικόν σύνταγμα εναντίον πάσης πραξικοπηματικής ενέργειας του Ελ. Βενιζέλου μετερχόμενο προς τουτο εν ανάγκη και μέσα αντεπαναστατικά». Ο αρχηγός του κόμματος Παναγιώτης Τσαλδάρης, αλλά και ο Ιωάννης Μεταξάς, δηλώνουν πως θα διδάξουν «εις τους παλαιοδημοκρατικούς να σέβωνται τον κοινοβουλευτισμόν». Έτσι η «φασίζουσα» σε άλλες περιπτώσεις Ελληνική παρουσιάζεται να χαιρετίζει την στάση του ηγέτη του Λαϊκού Κόμματος να υπερασπίζεται το δημοκρατικό πολίτευμα και συντάσσεται με την διακήρυξή του να «τεθή επικεφαλής αντεπαναστάσεως κατά παντός όστις θα επιχειρήσει βιασμόν της ελληνικής δημοκρατίας».[60]
Στην πορεία προς τις εκλογές ξεσπάει στα μέσα του Φεβρουαρίου απεργιακό κύμα στην Θεσσαλονίκη το οποίο καταστέλλεται βιαίως από τις βενιζελικές αρχές με πολλούς νεκρούς. «Η Θεσσαλονίκη μετεβλήθη χθες εις πεδίον της μάχης», καθώς έλαβε χώρα «πολύνεκρος συμπλοκή εργατών και χωροφυλακής» γράφει η Ελληνική,[61] ενώ ο Βενιζέλος χαρακτηρίζεται από την ίδια εφημερίδα ως «ο δράκων του αίματος», ενώ αναφέρεται στις «σφαγές των εργατών της Θεσσαλονίκης».[62] Την ίδια στιγμή ο βενιζελικός τύπος χρεώνει την σφαγή στους κομμουνιστές, εντείνει τις αντικομμουνιστικές κορώνες και βέβαια τονίζει τον αντικομμουνιστικό κίνδυνο, ενώ ο αντιβενιζελικός τύπος φαίνεται να υπερασπίζεται τους κομμουνιστές.
Στις εκλογές της 6ης Μαρτίου 1933 νικήτρια αναδείχτηκε η αντιβενιζελική «Ηνωμένη Αντιπολίτευσις» και ο Πλαστήρας με πραξικόπημα προσπάθησε να αποτρέψει την πολιτική μεταβολή. Ο Πλαστήρας κατέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών και στρατιωτικά αποσπάσματα κατέλαβαν τα κυριώτερα δημόσια κτίρια, ενώ ομάδες εφίππων διέσχιζαν τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, ενώ σε κομβικά σημεία τοποθετήθηκαν θωρακισμένα οχήματα. Η φήμη για «κίνημα» κυκλοφόρησε σε όλη την Αθήνα με αποτέλεσμα πλήθος κόσμου να τρέχει προς το κέντρο και χιλιάδες να συγκεντρωθούν σε Πανεπιστημίου, Σταδίου και Ακαδημίας. Η επιβεβαίωση της φήμης προκάλεσε αντιδράσεις. Η αστυνομία και οι στρατιωτικοί λόχοι προσπάθησαν να διαλύσει το πλήθος με κλομπ, πυροβολισμούς και αντλίες. Όμως το πλήθος δε διαλυόταν. Τα ανοιχτά μαγαζιά έκλεισαν και συγκεντρώθηκεμεγαλύτερο πλήθος. Ο Τσαλδάρης μίλησε στο συγκεντρωμένο λαό καλώντας σε ψυχραιμία και διάλυση. Το απόγευμα όμως το πλήθος έφτασε τις 100.000. Οι πραξικοπηματίες αδυνατώντας να αντιμετωπίσουν την κατάσταση παρέδωσαν την εξουσία στον Τσαλδάρη και τα στρατιωτικά αποσπάσματα άρχισαν να αποχωρούν. Κυκλοφόρησε η φήμη της σύλληψης του Πλαστήρα και μεγάλο κομμάτι του πλήθους έφτασε έξω από το Τμήμα Ειδικής Ασφάλειας με σκοπό να τον λιντσάρουν. Τότε μέσα από το κτίριο οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν διαλύοντας το πλήθος το οποίο όμως ανασυγκροτήθηκε στην Ομόνοια συνεχίζοντας τις διαδηλώσεις. Κάτω από την πίεση συγκεντρωμένου πλήθους ο Τσαλδάρης διόρισε φρούραρχο τον στρατηγό Ματάλα, ενώ Διευθυντή της Γενικής Ασφάλειας τον Πολυχρονόπουλο. Το βράδυ οι «λαϊκοί» οργάνωσαν νέα συγκέντρωση στην οποία μίλησε ο Κοντζιάς χρησιμοποιώντας επαναστατική ρητορική. Τελικά, δημιουργήθηκε μια «προσωρινή κυβέρνηση» με πρωθυπουργό τον στρατηγό Οθωναίο η οποία έγινε αποδεκτή από το Λαϊκό Κόμμα.
Στις 1 Μαρτίου 1933 η εφημερίδα Ελληνική προβλέπει «οριστικήν εγκαθίδρυσιν δικτατορίας εις Γερμανίαν», ενώ αναφέρεται στον λυσσώδη αγώνα του Χίτλερ δια την συντριβή του κομμουνισμού»[63]. Στις 3 Μαρτίου δημοσιεύει άρθρο εναντίον του Χίτλερ με τίτλο «ο Σωτήρ που δε σώζει» με κύριο στοιχείο κριτικής την ένταση του αυταρχισμού και την κατάλυση της δημοκρατίας για την αντιμετώπιση του κομμουνισμού.
Δυό μέρες αργότερα δημοσιεύει άρθρο που καταγγέλλει βενιζελικούς μπράβους να εξαπολύουν «άγριαν τρομοκρατίαν πανταχού».[64] Στις 7 Μαρτίου μια ημέρα μετά το πραξικόπημα το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Ελληνική έγραφε: «ο δολοφόνος Πλαστρήρας αιματοκύλισε χθες τας Αθήνας, τανκς και πολυβόλα εσκόρπισαν τον θάνατον εις τας οδούς». Ο υπότιτλος συνεχίζει: «μαινόμενος ο λαός κατά των κακούργων προέταξε τα στήθη κραυγάζων: Ζήτω η Ελευθερία, διαδηλώσεις με σανίδας και ρόπαλα εναντίον των δημίων της ολογοώρου δικτατορίας», ενώ μέσα στο άρθρο κυριαρχούσε το αίτημα του λαούς για εκδίκηση. Την ίδια ημέρα η Ελληνική σχολιάζει τα εκλογικά αποτελέσματα των γερμανικών εκλογών. Τονίζει την αποχή και υποστηρίζει πως ήταν αποτέλεσμα της τρομοκρατίας των χιτλερικών έναντι των κομμουνιστών. Στο άρθρο αυτό η Ελληνική φαίνεται να υπερασπίζεται τους γερμανούς κομμουνιστές. Την προηγούμενη ημέρα εξάλλου στους ελληνικούς δρόμους κομμουνιστές του ΚΚΕ, αλλά και κυρίως της αρχειομαρξιστικής ΚΟΜΛΕΑ βρέθηκαν μαζί με τους «δεξιούς φασίστες» αναγνώστες της Ελληνικής εναντίον του βενιζελικού πραξικοπήματος.[65] Το κοινό μέτωπο θα συνεχιστεί μέχρι την παράδοση της εξουσίας στον ηγέτη της Ηνωμένης Αντιπολίτευσης.
Οι Αρχειομαρξιστές μάλιστα θεωρούν τον Τσαλδάρη «νέο Κερένσκυ».[66]
Αντίστοιχα βέβαια το φιλοβενιζελικό Ελεύθερον Βήμα καταγγέλλει την τρομοκρατία και την νοθεία του γερμανικού εκλογικού αποτελέσματος.[67] Όμως λίγες μέρες πριν τις ελληνικές εκλογές το Ελεύθερον Βήμα, καθώς διαπιστώνει σε ένα προεκλογικό άρθρο πως «χώραι μεγάλαι και ισχυραί απειλούνται υπό καταποντισμού εις την άβυσσον της αναρχίας, της διαλύσεως, της συμφωοράς», βλέπει πως σε αυτές τις χώρες «πανταχού φροντίζουν να αντιτάσσουν εις την ορμήν του τυφώνος – ως κραταιά τείχη – κυβερνήσεις εξαιρετικής επιβολής, μεταξύ των οποίων ιστορικόν υπόδειγμα απομένει το μέγα υπουργείον συνασπισμού εις την Αγγλίαν».[68]. Η πρόταση του Βενιζέλου αποσαφηνίζεται από τον ίδιο στον προεκλογικό του λόγο. Προτείνει «την ριζικήν μεταβολήν του τύπου της δημοκρατίας μας κατά το αμερικανικόν πρότυπον και την ενίσχυσιν της προσωπικής θέσεως του ανωτάτου άρχοντος εις την πολιτείαν» , ουσιαστικά δηλαδή «εζήτουν να ενισχύσωμεν την εκτελεστικήν εξουσίαν εξοπλίζοντες αυτήν εις περιστάσεις εξαιρετικάς, κατά τας οποίας τίθεται εις σοβαρόν κίνδυνον η δημοσία ή κοινωνική τάξις». Ο Βενιζέλος προτείνει να χρησιμοποιηθούν από την χώρα «τα όπλα τα οποία της παρέχει το πολίτευμα εις τας πλέον δημοκρατικάς χώρας, όπως είνε η Γαλλία».[69] Ο Βενιζελισμός λοιπόν απέναντι στην οικονομική και κοινωνική αναρχία προτάσσει ένα είδος διακυβέρνησης «εξαιρετικής επιβολής» που θα κινείται όμως στα πλαίσια του δημοκρατικού καθεστώτος. Χρησιμοποιεί ως μοντέλο την κυβέρνηση εργατικών του Μακντόναλντ, εάν πολιτειακό μοντέλο προεδρικής δημοκρατίας και την αντιτάσσει στο χιτλερικό μοντέλο. Ο Βενιζέλος περιέγραφε με λίγα λόγια περιορισμό της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και δημιουργίας μιας προεδρική δημοκρατίας, η οποία θα ήταν πιο ισχυρή. Θα έλεγε κανείς μια «προεδρική δικτατορία».
Όμως, όπως αποδείχτηκε, οι Βενιζελικοί μπορούσαν να φαντάζονται και πιο καθαρά δικτατορική μια κυβέρνηση «εξαιρετικής επιβολής». Ήδη προεκλογικά ο ίδιος ο Βενιζέλος κατηγορούσε τον Τσαλδάρη για την κινδυνολογία πεί κατάργησης των ελεύθερων θεσμώντης χώρας και τόνιζε τις ανατρεπτικές του διαθέσεις. Οι βενιζελικοί φαίνεται πως προετοίμαζαν ένα «κίνημα» ενάντια στον ανατρεπτικό Τσαλδάρη. Στις 7 Μαρτίου το Ελεύθερον Βήμα αναφερόταν στην Επανάσταση του Πλαστήρα, ενώ υπεράσπιζε την κοινοβουλευτική φυσιογνωμία του Βενιζέλου. Ταυτόχρονα, αναφερόταν στην «αλματωδώς αύξουσαν πρόοδον» των κομμουνιστικών ψήφων «η οποία έδωκεν ώθησιν και βαθυτέραν έννοιαν εις τας χθεσινάς αιματηράς εξοσρμήσεις των κομμουνιστών της πρωτευούσης». Στην τελευταία σελίδα σημείωνε βέβαια πως ο στρατηγός Πλαστήρας εκήρυξε την δικτατορίναν προς πρόληψιν απειλουμένης οχλαγωγίας». Ακολούθησαν «διαδηλώσεις θορυβοποιών», και προκλήθηκαν «συγκρούσεις μετά των αστυνομικών» Βέβαια, σημειώνει πως «οι κομμουνισταί απεπειράθησαν να εκμεταλευθούν την κατάστασιν». [70] Την επομένη το Ελεύθερον Βήμα βρίσκεται στη θέση να ευχαριστεί τον Τσαλδάρη για τη συνετή στάση του και να διεκδικεί θέση του υγειούς αντιπολιτευόμενου, ενώ ταυτόχρονα εγείρει ξανά το θέμα του κομμουνιστικού κινδύνου που πρωταγωνίστησε στην εξέγερση.[71]
Η επίδραση του ναζιστικού κόμματος στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό ήταν μάλλον ιδιόμορφη. Σίγουρα οι ιδέες του Βενιζέλου για μια «προεδρική δημοκρατία –δικτατορία», αλλά και το πραξικόπημα του Πλαστήρα θα πρέπει να συνδεθούν με το κλίμα αυταρχισμού που δημιουργήθηκε με την ενίσχυση του γερμανικού ναζισμού. Ο Βενιζέλος αναζητούσε μια λύση ανάλογη στο περιεχόμενο, αλλά διαφορετική στη μορφή. Ο ίδιος κυβερνούσε επί μια τετραετία αυταρχικά και με νόμους περιορισμού της ελευθερίας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Με λίγα λόγια οι «δημοκρατικοί» της Ελλάδας στο όνομα της δημοκρατίας επεχείρησαν ανατροπή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με νόμιμο τρόπο, όταν απέτυχαν οργάνωσαν πραξικόπημα για να επιβάλουν δικτατορία.
Την ίδια στιγμή ο Τσαλδάρης αναδεικνυόταν στον κατεξοχήν δημοκρατικό άντρα, ενώ ο λόγος της αντιπολίτευσης είχε ακόμη και αντικεφαλαιοκρατικά στοιχεία. Με τον Τσαλδάρη οι «Λαϊκοί» έπιαναν το νήμα της Δεληγιαννικής παράδοσης εγκαταλείποντας τον αυταρχικό Κωνσταντινισμό. Ένας περίεργος ριζοσπαστικός δημοκρατικός λόγος, αλλά συνάμα τόσο εθνικιστικός όσο και ο φασιστικός, αναπτυσσόταν από την Ηνωμένη Αντιπολίτευση. Και αυτοί με τη σειρά τους σε κάθε περίπτωση επηρεάστηκαν από το κλίμα ενίσχυσης του ναζισμού. Ωστόσο ακόμη και οι πιο ένθερμοι έλληνες «φασίστες», όπως αυτοί της Ελληνικής, βρέθηκαν να συμμαχούν στο δρόμο μαζί με τους δημοκρατικούς της κεντροαριστεράς, αλλά και τους κομμουνιστές αρχειομαρξιστές για να εμποδίσουν μια βενιζελική δικτατορία και να υπερασπίζουν την ελληνική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Απέναντι τόσο στα αντιδραστικά σχέδια του βενζιέλου όσο και στον φασιστικό λόγο της αντιπολίτευσης κρίσιμος παράγοντας αποτέλεσε η δημοκρατική διάθεση του αθηναϊκού λαού και τα ευαίσθητα δημοκρατικά αντανακλαστικά που τον ώθησαν στον δρόμο. Οι αθηναίοι ανέτρεψαν την δικτατορία και όλα τα δικτατορικά σχέδια, αλλά και εξανάγκασαν σε ιδεολογική υποχώρηση την φασιστική ιδεολογία. Με αυτόν τον τρόπο το σχέδιο μιας δικτατορίας είτε κοινοβουλευτικής είτε καθαρής που με τον έναν ή τον άλλον θα εξελισσόταν σε ένα φασιστόμορφο καθεστώς αποτράπηκε και μάλλον καθυστέρησε στην Ελλάδα για 3 χρόνια.
* Υποψήφιος Διδάκτωρ Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης
Απόσπασμα κειμένου: το πλήρες ΕΔΩ
(από mail του Ιουλιανού)
Short URL: http://wp.me/p1pa1c-hHo
satyrikon
5 Σεπτεμβρίου, 2012 2:08 μμ
Reblogged this on ΝΕΑ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΟ ΦΕΛΛΟΥ.
Ioulianos
5 Σεπτεμβρίου, 2012 2:18 μμ
Αν σε ορισμένους από μας η ιστορία του τότε μας δημιουργεί συνειρμούς που σχετίζονται με το σήμερα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ιστορία στα όρια του ίδιου κοινωνικού συστήματος επαναλαμβάνεται είτε σαν τραγωδία είτε σαν φάρσα, ενώ σε κάθε περίπτωση η επανάληψή της αποτελεί δράμα γι’ αυτούς που καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό.
parameter λ
5 Σεπτεμβρίου, 2012 2:30 μμ
Οι συνειρμοί τουλάχιστον που δημιουργούνται σε μένα είναι ότι ήδη είμαστε σε φάση μετάπτωσης του πολιτεύματος. Καλό; Κακό; Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω, πάντως συμβαίνει και η ταχύτητά της αυξάνει ιλιγγιωδώς.
Ioulianos
5 Σεπτεμβρίου, 2012 3:11 μμ
Την διέξοδο τότε μια και το αστικό σύστημα σπαράσωταν από εσωτερικές αντιθέσεις την πρόσφερε μια φασιστική δικτατορία.
Όσο αφορά το κίνημα και το νεογενή ακόμα ΚΚΕ αυτό προσπάθησε να εφαρμόσει την απόφαση της Γ Διεθνούς για μια ευέλικτη γραμμή συνεργασιών με τους Σοσιαλιστές εναντίων του ραγδαία αναπτυσσόμενου φασισμού.
Όμως στην Ελλάδα εκείνα τα χρόνια υπήρχαν μόνο μικρές σοσιαλιστικές ομάδες σε κύκλους διανοούμενων. Έτσι το ΚΚΕ συνεργάστηκε με το αγροτικό κόμμα του Βογιατζή και με τον κύκλο των σοσιαλιστών του Σωμερίτη και δημιούργησαν το Παλλαϊκό Μέτωπο. Και λίγο αργότερα το ΚΚΕ ηρθε(προσπάθησε) σε συνεννόηση με τα αστικά κόμματα «Λαϊκό» και «Φιλελεύθερο» του για τη δημιουργία αντιφασιστικού συνασπισμού. Αποτυχία.
Προέκυψε ο αγγλοκινούμενος φασίστας Μεταξάς.
Και σήμερα όπως λες είμαστε σε φάση μετάπτωσης του πολιτεύματος.
Προς τα που;
parameter λ
5 Σεπτεμβρίου, 2012 4:11 μμ
Και σήμερα το ίδιο το σύστημα σπαράσσεται από αντιθέσεις, σε ένα πιο σύνθετο περιβάλλον σε σχέση με το περιβάλλον πριν 80 χρόνια, αν κρίνουμε από τον κατακερματισμό των φορέων του κοινοβουλευτισμού στην μνημονιακή εποχή, κάποιοι θα πάνε σπίτια τους και μετά στο φυσικό τους σπίτι, τη φυλακή. Οι υπόλοιποι θα διασωθούν, αν διασωθούν πολιτικά. Νομίζω ότι το κριτήριο πια είναι γεωπολιτικό για την περαιτέρω μετεξέλιξη της κοινωνίας και της οικονομίας μας στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον (ενδεχομένως χωρίς ή με άλλες νομισματικές ενώσεις). Τόσο στον χώρο της Αριστεράς όσο και της δεξιάς το δόγμα του ελ. Βενιζέλου για το «ανήκομεν εις την δύση» αρχίζει και ξεθωριάζει. Μόνο ένα τους νοιάζει πια, όταν τελειώσει κι αυτός ο πόλεμος να είναι με τους νικητές. Θεωρούν ότι ευρισκόμενη η χώρα στο μνημόνιο απομένει ενα επιπλέον όπλο, όταν τα πράγματα δυσκολέψουν, την έξοδο να την αποφασίσει ο λαός, αφού προηγουμένως έχει πληρώσει το λογαριασμό της αστικής μας δημοκρατίας.
Δες λίγο αυτό:
http://rt.com/politics/modernization-similar-pre-wwii-breakthrough-044/
simon
5 Σεπτεμβρίου, 2012 7:53 μμ
Η σημερινές -αντιδημοκρατικές- δομές της ΕΕ, η υποκατάσταση μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης από υπερεθνικές -μη δημοκρατικά ελεγχόμενες, φυσικά- οικονομικές οντότητες και η εθελοδουλεία προς αυτές των κυβερνήσεων – ανδρείκελων καθιστά, κατά τη γνώμη μου, περιττή την ανάγκη για προσφυγή σε φασιστική δικτατορία.
Η «δουλειά» γίνεται πλέον μέσω αυτών των δομών. Φασισμός με γραβάτα.
Βλαδίμηρος
9 Σεπτεμβρίου, 2012 10:02 πμ
@simon
Όλα αυτά είναι αφορισμοί και αξιωματικές φράσεις χωρίς καμιά απόδειξη. Εσύ βέβαια μπορεί να τα θεωρείς αυτονόητα, γιατί μια και η ΕΕ είναι εχθρός (σας), ε, δε θα είναι και αντιδημοκρατική; Εκείνο βέβαια που θεωρείς εσύ αντιδημοκρατικό είναι «η υποκατάσταση μιας δημοκρατικής διακυβέρνησης από υπερεθνικές-μη δημοκρατικά ελεγχόμενες φυσικά-οικονομικές οντότητες». Ποιες είναι αλήθεια αυτές οι «οντότητες»; Εκείνο που δεν καταλαβαίνεις είναι ότι η ΕΕ είναι μια «οντότητα» που πάει να γίνει κάτι, μια προσπάθεια τα πολλά κράτη-μέλη της να γίνουν ένα ενιαίο κράτος,μια προσπάθεια, με τη βοήθεια και το συντονισμό αυτών των φυσικών-οικονομικών οντοτήτων, για την ενοποίηση των οικονομιών των κρατών-μελών, ώστε στο τέλος να πάψουν να υπάρχουν σαν ανεξάρτητα κράτη τα κράτη- μέλη της ΕΕ και να υπάρχει ένα ενιαίο κράτος, με μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγόμενη από τα εκατομμύρια των ευρωπαίων πολιτών και δημοκρατικά ελεγχόμενη από το Ευρωκοινοβούλιο, που θα έχει «υποκαταστήσει» πλήρως τα εθνικά κοινοβούλια.
Αν εσύ την ενοποίηση αυτή τη βλέπεις σαν κάτι το αντιδημοκρατικό, εγώ τη βλέπω σαν τεράστια πρόοδο και κάτι που χαλάει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια των δύο υπερδυνάμεων. ΗΠΑ και Ρωσίας, στο χώρο της Ευρώπης. Μα, θα μου πεις, η ενιαία Ευρώπη δε θα είναι ένα ισχυρό ιμπεριαλιστικό κράτος; Σίγουρα. Και τώρα, όμως, τα κράτη της Ευρώπης μετέχουν στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αλλά, μετέχουν σαν κομπάρσοι, σα μισθοφόροι και συγκαλύπτουν το ρόλο τους στα μάτια των λαών τους, λέγοντας ότι προσφέρουν μόνο «ανθρωπιστική βοήθεια», ότι στέλνουν το στρατό τους μόνο για ειρηνευτικές αποστολές ή για την τήρηση της τάξης, κλπ., κλπ. Στην περίπτωση της ενιαίας Ευρώπης, τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντά της δε θα μπορεί να τα συγκαλύψει κάτω από καμιά μάσκα και δε θα μπορεί να εξαπατήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς. Από την άλλη μεριά, κι αυτό είναι το κυριότερο, θα ορθωθεί ενάντια στις δύο υπερδυνάμεις και θα κορυφώσει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. ‘Οταν κάποιος είναι κατά της ολοκλήρωσης της ένωσης των κρατών της Ευρώπης, γίνεται, άθελά του, πιόνι των δύο υπερδυνάμεων.
Όσο για τις «κυβερνήσεις-ανδρείκελα» και την «εθελοδουλεία» τους : είναι κυβερνήσεις εκλεγμένες με δημοκρατικό τρόπο. Το αν είναι ανδρείκελα είναι επιλογή των ψηφοφόρων τους. Και γιατί είναι «ανδρείκελα»; Επειδή είναι υπέρ της ενοποίησης της Ευρώπης, που εσύ δεν τη θέλεις! Επειδή δε σου αρέσουν οι «υπερεθνικές» «οντότητες». Επειδή προτιμάς τον εθνικιστικό απομονωτισμό και την κατάτμηση σε μικροσκοπικά «ανεξάρτητα» κρατίδια, επειδή προτιμάς τις μικρές, «εθνικές» επιχειρήσεις και σου φέρνουν αλλεργία οι πολυεθνικές εταιρίες και κάθε τι που χτυπάει το μικροαστικό εθνικισμό.
Υποθέτω ότι αν γινόταν λόγος για παγκόσμια κυβέρνηση, για ένα ενιαίο παγκόσμιο κράτος, τότε θα είχες πολύ πιο μεγάλη εναντίωση. Κι όμως αυτό είναι το ιδανικό του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού : η παγκόσμια συνένωση όλων των λαών της γης. Φυσικά, κάτι τέτοιο αποκλείεται να γίνει όσο ο κόσμος είναι καπιταλιστικός. Όπως, όμως, η οικονομική εξέλιξη του καπιταλισμού φέρνει πιο κοντά το σοσιαλισμό, το ίδιο και η πολιτική ενοποίηση των καπιταλιστικών κρατών – εφόσον, βέβαια, γίνεται χωρίς χρησιμοποίηση βίας (δηλαδή, γίνεται με κυβερνήσεις-«ανδρείκελα») – δημιουργεί τις αντικειμενικές προϋποθέσεις για την παγκόσμια σοσιαλιστική κυβέρνηση.
Υ.Γ. Πωπώ, τι έγραψα! «Παγκόσμια κυβέρνηση»! Μα, αυτό, είναι η επιδίωξη των Εβραίων, όπως θα σου πουν οι φασίστες.
simon
9 Σεπτεμβρίου, 2012 12:53 μμ
Ποιό από τα α ι ρ ε τ ά όργανα της ΕΕ έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες, «τρικυμία εν κρανίω»;
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
9 Σεπτεμβρίου, 2012 1:39 μμ
Γιατί ρε Simon;
Δεν θαυμάζεις το συλλογισμό ότι οι πολυεθνικές που πολεμάνε τον εθνικισμό θα φέρουν τον παγκόσμιο σοσιαλισμό;
Από μνημείο σε μνημείο ο σύντροφος ποσαδιστής-οακκίτης
zxc
9 Σεπτεμβρίου, 2012 3:28 μμ
Ενώ εσείς που συμμαχείτε με τους εθνικιστές να πολεμήσετε τις πολυεθνικές, ανώτερο πεδίο αντιπαράθεσης
Βλαδίμηρος
9 Σεπτεμβρίου, 2012 7:30 μμ
@simon
Άκουσε να δεις, πολυκύμαντε ατρικύμιστε φίλε, όταν διατυπώνεις μια κατηγορία, πρέπει να φέρνεις και τα αποδεικτικά στοιχεία που τη στηρίζουν, για να μπορεί να σου απαντήσει ο άλλος συγκεκριμένα. Εσύ συνεχίζεις την αοριστολογία, Και, φυσικά, αρνείσαι να καταλάβεις ότι ένα κράτος που φτιάχνεται είναι κάτι διαφορετικό από ένα κράτος έτοιμο και σε λειτουργία. Εσύ ζητάς τα αιρετά όργανα μιας οντότητας που δεν υπάρχει ακόμα να έχουν αποφασιστικές αρμοδιότητες, πάνω στο πώς θα φτιαχτεί αυτή η οντότητα. Υποθέτω ότι και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μάλλον συμβουλευτικό χαρακτήρα θα έχει και όχι αποφασιστικό (τουλάχιστον, έτσι πρέπει να είναι). Και φυσικά οι «οντότητες» που παίρνουν τα μέτρα για τη «σύγκλιση» των οικονομιών των κρατών-μελών πρέπει να έχουν αποφασιστική αρμοδιότητα, όσο κι αν αυτό προσκρούει στη δημοκρατική σου ευαισθησία.
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
9 Σεπτεμβρίου, 2012 7:56 μμ
Πσσσσ… Ρε zxc θα με κόλλαγες στον τοίχο, αν δεν ήμουν στο payroll του Σόρος.
simon
9 Σεπτεμβρίου, 2012 8:54 μμ
@ Βλαδίμηρος
Ναι, ρε παπάρα, αυτό ακριβώς εννοώ! Το ΜΟΝΟ αιρετό όργανο της ΕΕ (το Ευρ. Κοινοβούλιο) έχει μόνο συμβουλευτικές αρμοδιότητες. Όλα τα άλλα είναι δ ο τ ά. Αν αυτό δε σ’ ενοχλεί, δεν πάσχεις από έλλειψη δημοκρατικής ευαισθησίας. Είσαι απλώς βλάξ!
Κι αυτή η οντότητα, που δεν υπάρχει ακόμα (!!!), σου (μας) έχει γαμήσει εν τω μεταξύ το ταμ – τιριρί!
Modern Reviewer
5 Σεπτεμβρίου, 2012 2:53 μμ
Η Ελλάδα την περίοδο του μεσοπολέμου παρέμενε ένα κράτος που περισσότερο είχε φεουδαρχικά χαρακτηριστικά παρά είχε μετασχηματιστεί αστικά αν και είχε μεσολαβήσει το κίνημα στο Γουδί που ήταν θεωρητικά το πέρασμα της Ελλάδος στον Καπιταλισμό κάτι όμως που δεν είχε επέλθει στην κοινωνική πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου.
Οι πολιτικοι σχηματισμοι που υπήρχαν οι βασικοί δεν είχαν ταξικό πεδίο αντιπαράθεσης αλλά οι αντιπαραθέσεις τους ήταν στα πρότυπα των παλαιών κομμάτων πχ Γαλλικό Αγγλικό Ρωσσικό απλά με καινούρια πεδία πια αναφοράς που είχαν φέρει οι βαλκανικοί πόλεμοι και κυρίως ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος,έτσι παρατηρούμε γεγονότα όπως ενώ θεωρητικά ο Βενιζέλος προσέλκυε πιο προοδευτικά τμήματα να έρχεται σε αντιπαράθεση με αυτά στην πράξη και τα τελευταία μάλιστα να πηγαίνουν ουκ ολίγες φορές με βασιλικογενείς η μοναδική ίσως εξαίρεση της εποχης είναι ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου ο οποίος έθεσε και πολιτειακό ζητημα.
Ο κομμουνισμός που έχει φτάσει ήδη στην Ελλάδα και έχει γοητεύσει με τις καινουριες ιδέες που φέρνει και τις πρώτες εμπειρείες απο την ΕΣΣΔ γίνεται αμέσως απειλή για αυτό το καθεστώς που σίγουρα είτε με τον έναν είτε με τον ΄΄αλλο τρόπο θα παίρναγε σε μια καινούρια φάση ταυτόχρονα οι εσωτερικές αδυναμίες του ΚΚΕ εκείνης της εποχής όπως η διπλή διοίκηση αλλά και οι πρώτες διασπάσεις αποδυναμώνουν το κομμουνιστικό ελληνικο κίνημα ταυτόχρονα η αποτυχία της πολιτικής απεργείας το έχει βάλει σε μια βαθειά κρίση.Άρα ο αντικομμουνισμός προβάλει πια ως το κρυφό χαρτί της καθεστυκίας τάξης της εποχής εκείνης απο τη μια δεν κυνδινευει ουσιαστικά τουλαχιστον προς το παρόν απο την άλλη έχει βρει ένα πετυχημένο κόλπο για να δυαλύει κάθετι που διαφωνεί ή φοβάται.
Ο Ναζισμός ο οποίος είχε κάνει την εμφανισή του και κυρίως στην Ιταλία στον τύπο της εποχής προμοτάρετε ως μια καλή λύση και εκεί προμοταρετε για τους λόγους που είπα πιο πάνω και απο βενιζελικούς και απο βασιλόφρονες.
Επίσης αν διαβάσουμε την τελευταία παρααγραφο του κειμένου που ο Αθηναικός λαός εστω και έτσι έβαλε φράνο έστω και για λίγο προς τον φασισμός συγκρίνετε πιστεύω,ιστορικά με τα ιουλιανά του 65 εκει δηλαδη που έχουμε το συνταγματικό πραξικόπημα αλλά ο λαός στους δρόμους έστω και προσωρινά απομακρύνει μια δικτατορία στρατιωτιή η οποία ήλθε δυο χρόνια αργότερα.
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
5 Σεπτεμβρίου, 2012 3:23 μμ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Κώστας Παλούκης
6 Σεπτεμβρίου, 2012 1:57 πμ
γράφει κάποιος: Η Ελλάδα την περίοδο του μεσοπολέμου παρέμενε ένα κράτος που περισσότερο είχε φεουδαρχικά χαρακτηριστικά παρά είχε μετασχηματιστεί αστικά. Αλήθεια, αυτό από που προκύπτει; Είναι απλά ένα ιδεολόγημα. Στην αγροτική οικονομία κυριαρχεί η μικρή ιδιοκτησία μετά της αναδιανομές γης η οποία ελέγχεται πλήρως από το εμπορικό και τραπεζιτικό κεφάλαιο….. ειλικρινά που υπάρχει φεουδάρχης σε αυτή τη σχέση….
Στον δευτερογενή τομέα υπάρχουν ολόκληρες περιοχές και πόλεις που ζουν από την βιομηχανία…. και μάλιστα από σχετικά εξελιγμένη βιομηχανία…. κλωστήρια, χαρτοποιοίες, βιομηχανίες υφασμάτων, βιομηχανίες γλυκισμάτων, βιομηχανίες λιπασπάτων…. προφανώς και υπήρχαν στοιχεία του συντεχνιακού τρόπου παραγωγής, αλλά ήταν πιο υποταγμένα πλήρως στην εμπορευματική οικονομία, π.χ. καπνεμπόριο…. σίγουρα επίσης υπ΄ρχαν μικρές επιχειρήσεις που αναπαρήγαγαν χαρακτηριστικά μιας συντεχνιακής μικρομεσαίας οικονομίας…. εντάξει τα παπούτσια τα έφτιαχνε ο τσαγκάρης… αλλά δεν είναι αρκετά όλα αυτά για να μπορεί να υποστηρίξει κάποιος την παραπάνω φράση…. από το 1928 μέχρι το 1937-8 που ιδρύεται το ΙΚΑ ιδρύονται και λειτουργούν Ασφαλιστικά ταμεία για διάφορους επαγγελματικούς κλάδους…..
Nikolas
6 Σεπτεμβρίου, 2012 3:46 πμ
Θ παραθέσω επ αφορμή του κειμένου έναν σχετικό νομίζω συμπληρωματικό και αποκρουστικό όσοι λίγοι λόγο κάπως μεταγενέστερος βέβαια που ανήκει στον Κ.Μανιαδάκη,υφυπουργό δημοσιας ασφάλειας επι Μεταξά.
Προς το Ανώτατον Συμβούλιον της Εθνικης Εταιρειας.(πρόκειται για τον εκδότη του αντικομμμουνιστικού λιβέλλου »ο κομμουνισμός στην Ελλάδα» του 1937) η παρενθεση δική μου.
»Κύριε Προεδρε,
Το περιεχόμενον του τεθέντος υπ όψιν μου,υπο της »Εθνικής Εταιρείας» βιβλίου,»ο κομμουνισμός στην Ελλάδα»,με ευρίσκει απολύτως σύμφωνον και σας συγχαίρω ολοψύχως δια την επιμέλειαν,τον ζήλον και την αντικειμενικότητα την οποία επεδείξατε,κατά την εκπόνησίν του.Βεβαιωθήτε οτι,όχι μόνοιν επικροτώ την πρωτοβουλία σας αυτήν,να διαφωτίσετε δηλαδη,με στοιχεία αναμφισβήτητα και επισήμου κομμουνιστικής προελεύσεως την Ελληνικήν κονήν γνώμην,αλλά συνιστώ ιδιαιτέρως να καταβάλητε πάσαν δυνατήν προσπάθειαν,δια την ευρυτάτην κυκλοφορίαν του »αλφαβηταρίου» τούτου του κομμουνισμού,εις όλας τας λα’ι’κάς μάζας και προς όλα τα κοινωνικά στρώματα-τον κλήρον,τους δημοσίους υπαλλήλους,τας ενόπλους δυνάμεις,τας επαγγελματικάς και εργατικάς τάξεις,την νεολαίαν και προπάντως αυτήν.
Πράγματι, η συγγραφή και η ευρυτάτη διάδοσις βιβλίων τοιουτου περιεχομένου,αποτελεί την λαμπροτέραν υπητεσίαν προς τον Ελληνικόν Λαόν,διοτι χρωματίζετε με επίσημα στοιχεία,τους κινδύνους,τους οποίους διέτρεξεν ουτος,συναμα δε του παρέχετε την αφορμήν να ερευνήση βαθύτερον και ακριβέστερον μόνος του το ζωτικόν αυτό ζήτημα,ώστε να καταστή ώριμος και ικανός να εναντιωθή κατά του κομμουνιστικού κινδύνου.
Ο κομμουνισμός ας μην αυταπατώμεθα,δεν εξαφανίζεται δια των συνήθων αστυνομικών μέσων και δια της υλικής επιβολής της κρατικής δυνάμεως.Διοτι, ουτος,δεν είναι απλώς και μόνον ένα κοινωνικόν και οικονομικόν φαινόμενον,αλλά προ πάντως ένα ψυχικόν και πνευματικόν νόσημα,το οποίον καταλαμβάνει κάθε άτομον,στερούμενον της δυνάμεως της αντιστάσεως και αυτενεργείας,κατά του ανατροπέως και εκθεμελιωτού αυτού της κοινωνικής,πολιτικής και πνευματικής συγκροτήσεως της ζωής μας.Ως εκ τούτου δε ο κομμουνισμός,είναι ικανός να εμφωλεύει παντού απαρατήρητος και να εξαπλώνεται ύπουλα μέσα εις τον Λαόν,χωρίς να δύναται κανείς να τον ξεχωρίση,αν δεν γνωρίζη καλά τι εστί κομμουνισμός.Απαιτείται,συνεπώς έχοντες ως γνώμονα τας ανωτέρω κατευθύνσεις,να αναληφθή ο αγών κατά του κομμουνισμού από τον κάθε Ελληνα χωριστά και από όλους μαζί,ως ατομική και εθνική υπόθεσις συγχρόνως ,αφού όμως προηγουμένως ο καθείς κατατοπισθή και γνωρίση τον εχθρόν του και από της οργανωτικής συγκροτήσεως και εκ των ύπουλων και σατανικών μέσων,τα οποία μεταχειρίζεται δια να δηλητηριάζει τας μάζας.
Πιστεύομεν δε οτι τον σκοπόν αυτόν εκπληροί κατά μέγα μέρος,το παρόν βιβλίον,το οποίο αποτελεί,αφ ενός μεν το ασφαλέστερον όπλον αυτοαμύνης εις χείρας εκείνων των Ελλήνων,οίτινες δεν είχον καθόλου υποψιασθή,πόσον σατανικός και επικίνδυνος ητο ο εχθρός,αφ ετέρου δε το δραστικώτερον φάρμακον εξυγιάνσεως του οργανισμού όλων εκείνων,οι οποίοι από ελαφρότητα,άγνοιαν,αδυναμίαν,αισθηματικότητα,ιδεολογίαν ή και ανόητον συμφέρον,εμολύνθησαν από το κομμουνιστικόν μικρόβιον.»
Ακολουθούν κάποιες ασήμαντες ευχαριστίες προς τον πρόεδρο της Εθνικής Εταιρείας για το θεάρεστο έργο του και από εμένα ένα τελευταίο σχόλιο.Μόνο δέος και συστολή αισθάνομαι πραγματικά για όλους εκείνους του ανθρώπους οι οποιοι χαρακτηρίζονται ως ψυχικά ασθενεις και φυσιολογικά αθεράπευτοι απο το μικρόβιο του κομμουνισμού από τον κυριότερο συνεργάτη του δικτάτορα αλλά παρ ολα αυτά είχαν το σθενος υπο πολύ πιο δύσκολες συνθήκες απο τις σημερινές να σηκώνουν την φωνή τους και το ανάστημά τους.Σήμερα ως ασήμαντη δικαιολογία προβάλλουμε οτι ίσως αρκετοί έχουμε ακόμα κάτι να χάσουμε,γι αυτο και δεν διακινδυνεύουμε στο ελάχιστο μπροστά στις ζωές που έδωσαν καποιοι παλιοί αγωνιστές τους οποίους τιμούμε σήμερα και αν βέβαια σε καμία επέτειο.Πραγματική επέτειος είναι όμως ο αγώνας η διαρκής διαπάλη και συνεχισή του γιατί πολύ απλά μας στερήσαν με ψέματα την πραγματική μας ζωή,κ εμείς το συνηθίσαμε,μας κλέβουν τώρα ακόμα και το ψέμα πάνω στο οποίο είχανε στήσει το παραμύθι μέχρι πότε όμως η κλοπή του πραγματικού μόχθου αλλά και η αποδοχή του φτηνού ψέματος θα ορίζουν τις ζωές μας,ετσι αναίμακτα…;
Ioulianos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 1:06 μμ
Για να συμπληρώσω τον Νικόλα, αυτό το βιβλίο διατίθεται ακόμα. Είναι έκδοση της «Εθνικής Εταιρίας», έχει 216 σελίδες και κόστος 30! Ευρώ. http://www.palaiobibliopolio.gr/%CE%95%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%95%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B1-m-115.html
zxc
6 Σεπτεμβρίου, 2012 10:32 πμ
Ο αντικομουνισμός στην Ελλάδα έχει άλλες αφετηρίες από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το ίδιο και ο εθνικισμός. Η Ελλάδα ήταν (και είναι) ένα σχετικά νέο έθνος. Στην τότε παλαιά ΄Ελλάδα μόλις κατάφερε κάπως να ενώσει τις διάφορες ομάδες. Αυτό το ρόλο έπαιξε ο εθνικισμός. Με κοινό εχθρό τους Τούρκους ενώθηκαν Έλληνες, Αρβανίτες και Βλάχοι. Στα νέα εδάφη είχαν έναν πρόσθετο εχθρό τους Βούλγαρους προς το βορρά, ενώ με τους Σέρβους είχαν συμμαχήσει εναντίων του κοινού εχθρού. Έρχονται λοιπόν οι κομμουνιστές σφήνα και θέλουν να διακόψουν τη πορεία της ομογενοποίησης του έθνους. Ο αντικομουνισμός στην Ελλάδα του μεσοπολέμου και μετέπειτα οφείλετε κατά 90% σε αυτό το στοιχείο. Είναι αστείο να μιλάμε για βιομηχανίες εκείνη την εποχή και ένα προλεταριάτο που ενώνεται υπό τη σημαία του ΚΚΕ.
Ioulianos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 12:52 μμ
Όχι ότι θα καταλάβεις αλλά γράφω τα παρακάτω μόνο και μόνο για να μην μείνει στον αναγνώστη καμιά στρεβλή ιδέα από τις μπούρδες που γράφεις.
Οι συνθήκες άλλαξαν για το ελληνικό αστικό κεφάλαιο όταν άνοιξαν το κανάλι του Σουέζ το 1869 και οριστικοποιούνται, αυτές οι ευνοϊκές συνθήκες, με το άνοιγμα του ισθμού της Κορίνθου το 1893, μαζί με τα δημόσια προγράμματα κατασκευής δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών. Επίσης ο διαμερισμός του παγκόσμιου κεφαλαίου που τον ρυθμίζει ο νόμος του μονοπωλιακού μέγιστου κέρδους, επέτρεψε να έρθουν από το εξωτερικό κεφάλαια και να επενδυθούν στην ελληνική αγορά. Πρώτα και κύρια από το ελληνικό παροικιακό κεφάλαιο. Ο αστισμός της Ελλάδας ήταν «εισαγόμενος».
Την ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας κατά την περίοδο 1885-1895 ευνοεί η συνεχής
υποτίμηση της δραχμής, η οποία λειτουργεί προστατευτικά για την εγχώρια παραγωγή,
ακριβαίνοντας τα εισαγόμενα εμπορεύματα. Στα δέκα χρόνια που διήρκεσε η περίοδος υποτίμησης
της δραχμής, η ισοτιμία της ως προς το φράγκο μειώθηκε κατά 71% (Zολώτας 1926: 17, 157), και«υποβοήθησε σημαντικώς την ανάπτυξιν της εγχωρίας βιομηχανίας, η οποία εγνώρισε τότε την πρώτην χρυσήν περίοδον της εξελίξεώς της» (Πουρνάρας)
Ταυτόχρονα ιδρύονται τράπεζες: Η τράπεζα Αθηνών ιδρύθηκε την χρονιά της πρώτης χρεοκοπίας(!), η τράπεζα Λαϊκή το 1905, η Εμπορική το 1907, που μαζί με την Εθνική που ιδρύθηκε το 1841 και την Ιονική είχαν μονοπωλήσει την αγορά και συγχωνεύσει όλα τα τμήματα του ελληνικού κεφαλαίου. ΗΕλλάδα διέθετε χρηματιστήριο ήδη από το 1870 ανεπίσημα, και επίσημα το 1876.
Ως την μικρασιατική καταστροφή ιδρύετε η Πατραϊκή ΑΕ η Χαρτοποιία Αιγαίου, η εταιρία ηλεκτρικής παραγωγής «ΓΛΑΥΚΟΣ» και η ΠΑΟΥΕΡ ,η βιομηχανία ηλεκτρικών λαμπτήρων ΦΩΣ, η βιομηχανία πλαστικών «Γαλαξίας» , βερνικιών «ΙΡΙΣ» η Ελληνική μεταλλουργία ΑΕ, τα τσιμέντα Όλυμπος Βόλου, η ΤΙΤΑΝ και η ΗΡΑΚΛΗΣ.Οι γνωστές Καπνοβιομηχανίες και οι πλεκτοβιομηχανίες «Λαναράδες» η βιομηχανία λιπασμάτων.
Για να λειτουργήσει όμως η βιομηχανία αυτή χρειαζόταν : ύπαρξη πρώτων υλών, για να μπορέσει να σταθεί και να αναπτυχθεί μια βιομηχανία, θα πρέπει να εξασφαλίσει τα φυσικά προϊόντα, που θα υποστούν τη μεταποίηση. Και για να κινηθεί μια βιομηχανία, χρειάζεται ενέργεια. Πρέπει λοιπόν να εξασφαλιστεί η κινητήρια δύναμη, που θα βάλει σε κίνηση τα μηχανήματα. Και χρειάζεται και το ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό, που θα χειρίζεται εύκολα τα μηχανήματα. ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΥΠΗΡΧΑΝ στην Ελλάδα στις αρχές του 20 αιώνα.
Το 1918 ιδρύεται η ΓΣΕΕ, στη δύναμή της εντάσσονται 214 εργατικές ενώσεις με 65 χιλιάδες μέλη.Για την ίδια εποχή υπολογίζεται πάντως ότι υπήρχαν στην Ελλάδα 366 εργατικές ενώσεις με 79 χιλιάδες μέλη (Zολώτας).
zxc
6 Σεπτεμβρίου, 2012 2:18 μμ
Ο αντικομμουνισμός στην Ελλάδα έχει ημερομηνία έναρξης, το 1920. Γιατί άραγε τότε και όχι νωρίτερα.
Ioulianos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 2:22 μμ
Για αυτό : https://parallhlografos.wordpress.com/2012/08/25/%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%B1-%CF%86%CE%AF%CE%BB%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%8D/
zxc
6 Σεπτεμβρίου, 2012 2:36 μμ
λάθος. δοκίμασε ξανά
Ioulianos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 2:47 μμ
Ακριβώς . Λάθος . Τόσο λάθος όσο σωστό είναι το «Είναι αστείο να μιλάμε για βιομηχανίες εκείνη την εποχή»
zxc
6 Σεπτεμβρίου, 2012 4:15 μμ
Αστείο ως προς το αίτιο του αντικομμουνισμού
hectorkl
6 Σεπτεμβρίου, 2012 1:39 μμ
Άμα πέσει ο ΣΥΡΙΖΑ: Heil Μιχαλολιάκος: http://katakokkino.wordpress.com/2012/09/06/3/
Kentroos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 3:31 μμ
«Εξαιρετική» ανάλυση…
Το ότι το ΚΚΕ:
1. Δημιούργησε κατ’ επιταγή της Βαλκανικής Κομουνιστικής Ομοσπονδίας το Μακεδονικό ζήτημα, αποσκοπούσε δηλαδή στην απόσπαση εδαφών από την Ελλάδα,
2. Συνετέλεσε κατ’ επιταγή των σοβιετικών αδερφών του στη διάλυση του στρατού μας στην Μικρά Ασία, που οδήγησε στη Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού,
Δεν είναι αρκετά στοιχεία για να ληφθούν μέτρα εις βάρος του;
Αφήνω κατά μέρος ότι συνεργάστηκε με τη Δεξιά, έχοντας υποψηφίους, στις μοιραίες για τον Ελληνισμό εκλογές του 1920…
zxc
6 Σεπτεμβρίου, 2012 3:35 μμ
«2. Συνετέλεσε κατ’ επιταγή των σοβιετικών αδερφών του στη διάλυση του στρατού μας στην Μικρά Ασία, που οδήγησε στη Γενοκτονία του Μικρασιατικού Ελληνισμού,»
Έτσι
Ioulianos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 4:20 μμ
Μήπως εννοείς την αστική η εκλογική συμμαχία και «αντιπολεμική», που με το σύνθημα “Οίκαδε”, “επιστροφή από το μέτωπο”, “αποχώρηση του στρατού από τη Μικρά Ασία” και έτσι κέρδισε τις εκλογές από τον Βενιζέλο πριν την μικρασιατική καταστροφή και όχι το ΚΚΕ;
Την περίοδο όμως που αναφέρεσαι δεν υπήρχε ακόμα το ΚΚΕ αλλά το ΣΕΚΕ που δημιουργήθηκε το Νοέμβρη 1918 ( Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα Ελλάδας), που είχε την ίδια ακριβώς στάση με την «αντιπολεμική συμμαχία» του Οίκαδε απέναντι στον πόλεμο.Δες εδω http://wp.me/p1pa1c-hGb
Το «μακεδονικό ζήτημα» είναι μέρος του γενικότερου «ανατολικού ζητήματος», δηλαδή της διανομής των εδαφών της παραπαίουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Εμφανίστηκε περί τα μέσα του 19ου αιώνα με την προσπάθεια των νεόκοπων κρατών της Ελλάδας, Σερβίας και Βουλγαρίας, να διεισδύσουν στον χώρο της Μακεδονίας, που τότε αποτελείτο από τα βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Σκοπίων, και να προσεταιριστούν, για λογαριασμό τους η κάθε μια, το πληθυσμιακό της μωσαϊκό που συγκροτείτο από Έλληνες, Βουλγάρους, Σέρβους, Ρουμάνους κΑλβανούς, Εβραίους.
Το ΚΚΕ ακροβατούσε μεταξύ των αποφάσεων της Βαλκανικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας, αλλά και της Κομιντέρν περί ίδρυσης «ενιαίας και ανεξάρτητης Μακεδονίας» και της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας. Μια ομαδα του ΚΚΕ υπό τον Πουλιόπουλο συμφώνησε πλήρως με τη θέση της Κομιντέρν , ενώ μια άλλη υπό τον.Κορδάτο διαφώνησε. Λίγο αργότερα η θέση αυτή θεωρήθηκε λαθεμένη και το ΚΚΕ αποστασιοποιήθηκε, και ο Πουλιόπουλος βρέθηκε κυνηγημένος.
Ioulianos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 4:29 μμ
Και η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ο Πουλιόπουλο ήταν πιο κοντά στον Ρήγα Φεραιο και στην Βαλκανική του ομοσπονδία .
Ioulianos
6 Σεπτεμβρίου, 2012 4:43 μμ
Επίσης το ΣΕΚΕ και όχι το ανύπαρκτο ακόμα ΚΚΕ κατέβηκε αυτόνομα στις εκλογές, και δεν συνεργάστηκε με τη «Δεξιά,» όπως ψευδός γραφεις. Και κατέβητε μόνο στην Αττική Λάρισα και Δράμα γιατί πουθενά αλλού δεν είχε δυνάμεις χωρίς να καταφέρει να έχεις πουθενά πλήρη συνδυασμό και εννοείτε χωρίς να εκλέξει βουλευτή.
Ποια ακριβώς ήταν τότε η «δεξιά»;
Κώστας Παλούκης
7 Σεπτεμβρίου, 2012 2:06 πμ
δείτε αυτό: Από το ΣΕΚΕ στο ΚΚΕ, το ζήτημα της «μπολσεβικοποίησης» στο ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα 1918-1924 (μέρος Α΄)
http://raskolnikovgr.blogspot.gr/2009/03/1918-1924.html
Από το ΣΕΚΕ στο ΚΚΕ, το ζήτημα της «μπολσεβικοποίησης» στο ελληνικό σοσιαλιστικό κίνημα 1918-1924 (μέρος Β΄)
http://raskolnikovgr.blogspot.gr/2009/03/1918-1924_02.html
Βλαδίμηρος
10 Σεπτεμβρίου, 2012 3:35 πμ
@simon
Βλέπω μια επιδείνωση της κατάστασής σου, ή όχι; Σε βάλανε και σένα στο κλαμπ των υβριστών; Τόσο λίγο εκτιμάς αυτά που γράφεις; Από την άλλη μεριά, δεν είναι και λιγάκι ανανδρία, όταν βρίζεις εκ του ασφαλούς; Κρίμα.
simon
10 Σεπτεμβρίου, 2012 8:36 πμ
Άσε τις «ιατρικές διαγνώσεις» και απάντα στην ΟΥΣΙΑ! Μπορείς;
Βλαδίμηρος
10 Σεπτεμβρίου, 2012 10:56 πμ
@simon
Είναι πολυ περίεργο να σου ζητάει κάποιος να απαντήσεις «στην ΟΥΣΙΑ», πράγμα που δεν έχει κάνει ποτέ του. Πολύ περισσότερο, όταν ο ίδιος διατυπώνει κατηγορίες τις οποίες αφήνει εντελώς ξεκρέμαστες, ανω του έχει ειπωθεί ξεκάθαρα ότι το βάρος της απόδειξης το φέρει η κατηγορούσα αρχή και όχι ο κατηγορούμενος, όπως λένε και στα δικαστήρια, αλλιώς το δικαστήριο απορρίπτει την κατηγορία ως αόριστη. Στην περίπτωσή μας, εσύ έπρεπε να κατονομάσεις ένα από τα «αιρετά όργανα» και να αποδείξεις ότι
Τέλος πάντων, αυτά είναι ψιλά γράμματα για μερικούς. Ας δούμε, λοιπόν, την ΟΥΣΙΑ. Αναδίφησα στη Βικιπαίδεια για τα όργανα της ΕΕ και βρήκα τα εξής :
«1) Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο :
• συμμετοχή στη νομοθετική διαδικασία (νομοθετική παραγωγή),
• κατάρτιση και έγκριση του κοινοτικού προϋπολογισμού και
• άσκηση του δημοκρατικού ελέγχου πάνω στη δράση των κοινοτικών οργάνων, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
2) Ευρωπαϊκή Επιτροπή (Κομισιόν) :
Η Επιτροπή προτείνει νέες ευρωπαϊκές νομοθετικές πράξεις, τις οποίες υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αποτελεί συγχρόνως εκτελεστικό όργανο της Ένωσης, αρμόδιο για την εφαρμογή των κοινών πολιτικών και την εξασφάλιση της εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας, ενώ παράλληλα διαχειρίζεται τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και τον οικονομικό προϋπολογισμό της.
Από το 2005, μετά τις αλλαγές της συνθήκης της Νίκαιας, κάθε κράτος μέλος εκπροσωπείται από έναν επίτροπο.
3) Ευρωπαϊκό Συμβούλιο :
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποτελείται από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής οι οποίοι συνεπικουρούνται στο έργο τους από άλλο ένα μέλος της Επιτροπής και από τους υπουργούς Εξωτερικών των κρατών μελών
4) Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης :
Συμμετέχουν σε αυτό υπουργοί από κάθε κράτος μέλος και συχνά αναφέρεται για αυτό το λόγο ως Συμβούλιο των Υπουργών».
Από ότι βλέπεις, όλα είναι αιρετά, το ένα (Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο) άμεσα και τα υπόλοιπα έμμεσα, από τις κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών κρατών.
Και μια και έκανα τη δουλειά που έπρεπε να έχεις κάνει εσύ, σαν καλός εισαγγελέας, ορίστε, να διατυπώσεις την κατηγορία, με τρόπο σαφή και απαντήσιμο.
Βλαδίμηρος
10 Σεπτεμβρίου, 2012 10:59 πμ
Διόρθωση λαθών και παραλείψεων :
1) ενώ και όχι ανω
2) και να αποδείξεις ότι θέλεις από εκεί και πέρα
simon
10 Σεπτεμβρίου, 2012 11:23 πμ
Κι ύστερα διαμαρτύρεσαι γιατί σε βρίζω! Επαναλαμβάνω: το ΜΟΝΟ άμεσα αιρετό όργανο της ΕΕ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΕΣ ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΕΣ. Η εφαρμογή των «νόμων» του εξαρτάται από την Κομισιόν και τους αρχηγούς!
Η, κατ’ εσέ, «ευρωπαϊκή οντότητα» είναι δημοκρατικά ανομιμοποίητη! Για να μην αναφέρω ποιά καλά παιδιά της Γκόλντμαν Ζακς βρίσκονται (ή πέρασαν από) σε καίριες θέσεις της!
Γράφεις επίσης: «Στην περίπτωση της ενιαίας Ευρώπης, τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντά της δε θα μπορεί να τα συγκαλύψει κάτω από καμιά μάσκα και δε θα μπορεί να εξαπατήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς. Από την άλλη μεριά, κι αυτό είναι το κυριότερο, θα ορθωθεί ενάντια στις δύο υπερδυνάμεις και θα κορυφώσει τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις».
Μπορείς να μου πεις γιατί, αν η ΕΕ γίνει μια τρίτη υπερδύναμη, δεν θα τα κάνει αυτά;
zxc
10 Σεπτεμβρίου, 2012 5:29 μμ
Όπως πάντα, μόνο μαλακίες λες. Η παρούσα σύνθεση και οργάνωση των ευρ. οργάνων όπως περιγράφηκε πιο πάνω εξυπηρετεί μόνο τα μικρά κράτη. Σκέψου βλάκα, να είχε το ευρ. κοινοβούλιο τις αρμοδιότητες που προτείνεις. Παρόλο αιρετό, τα 4 μεγάλα κράτη να ενωθούν και θα κάνουν ότι τους κατέβει. Λίγο νιονιό δε βλάπτει.
giorgalis
10 Σεπτεμβρίου, 2012 5:50 μμ
simon
κανόνισε να του απάντησεις και θα σε τρολάρω κι εγώ μετά 😀
katy
10 Σεπτεμβρίου, 2012 6:02 μμ
giorgalis μαζί σου! Έτσι και του απαντήσει, έχω στην καβάντζα 9116 ρητά και αποφθέγματα! 😀
giorgalis
10 Σεπτεμβρίου, 2012 6:10 μμ
μεταξύ μας, έχω απίστευτη περιέργεια να δω τις φάτσες του βλαδιμηρου και των βλαδιμηριστών – είναι αδύνατο να φανταστώ πρόσωπα που να ταιρίαζουν σε τέτοια αβαταρ!
😀
katy
10 Σεπτεμβρίου, 2012 6:18 μμ
Ετοιμάζω τη λίστα με τα ονόματα, για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν μου! Ο Βλαδίμηρος είναι μέσα. Τεράστια επιτυχία! Θα σκίσω πάλι φέτος… 😀
giorgalis
10 Σεπτεμβρίου, 2012 6:24 μμ
ξέρω, ξέρω, η κρίση έχει αγγίξει κι εμάς, πρωτοχρονιά κι απόκριες μαζί… 😉
simon
10 Σεπτεμβρίου, 2012 6:29 μμ
giorgalis
Είναι που μου κάθεται στο στομάχι η ηλιθιότητα! Πάντως έχεις δίκιο. Θα τους (Βλαδήμητρο και zxc) απονείμω το Όσκαρ ηλιθιότητας … and I rest my case 😀
Βλαδίμηρος
10 Σεπτεμβρίου, 2012 8:19 μμ
@simon
Το παιχνιδάκι των υπεκφυγών : άρχισες με τα «αιρετά όργανα», συνεχίζεις με τα «άμεσα αιρετά όργανα», τα έμμεσα αιρετά δεν είναι του γούστου σου. Αν συνεχίσουμε έτσι, θα μας πεις ότι δεν εγκρίνεις ούτε τα άμεσα αιρετά, γιατί σου ταιριάζει πιο πολύ η άμεση δημοκρατία και όχι οι αντιπροσωπευτική. Εγώ δεν έχω τέτοιες απαιτήσεις από την αστική δημοκρατία. Μου αρκεί ότι τα όργανα της ΕΕ αποτελούνται από ένα νομοθετικό και ελεγκτικό σώμα, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και από άλλα 3 σώματα που συμμετέχουν εξίσου αρχηγοί των κρατών-μελών ή υπουργοί. Αν εσύ θεωρείς αντιδημοκρατική την έμμεση αντιπροσώπευση και τις κυβερνήσεις των αστικών κρατών παράνομες, δικαίωμά σου. Αν ήθελες η αστική τάξη να εφαρμόζει ελευθεριακή δημοκρατία, κανένα πρόβλημα. Μόνο, που δεν είναι υποχρεωμένη η αστική τάξη να εφαρμόζει αυτό που θέλεις εσύ. Ούτε μπορείς να την εγκαλείς εκ μέρους της δημοκρατίας. Από την άποψη της αστικής δημοκρατίας, τα όργανα της ΕΕ μια χαρά στέκουν και μόνο εκ μέρους αυτής της δημοκρατίας θα μπορούσες να την κατηγορήσεις για αντιδημοκρατική.
Για την ΕΕ, αν γίνει μια τρίτη υπερδύναμη. Σου γράφω, αμέσως επάνω από το τσιτάτο που .παραθέτεις : «τα κράτη της Ευρώπης μετέχουν στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, αλλά, μετέχουν σαν κομπάρσοι, σα μισθοφόροι και συγκαλύπτουν το ρόλο τους στα μάτια των λαών τους, λέγοντας ότι προσφέρουν μόνο “ανθρωπιστική βοήθεια”, ότι στέλνουν το στρατό τους μόνο για ειρηνευτικές αποστολές ή για την τήρηση της τάξης, κλπ., κλπ.». Αυτό εξηγεί το ότι όταν γίνει υπερδύναμη η ΕΕ, τα ιμπεριαλιστικά της συμφέροντα θα φανερωθούν σε όλους, γιατί θα παίζει κύριο ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις και όχι ρόλο κολαούζου της μιας από τις δύο υπερδυνάμεις. Τότεμ θα στέλνει τον Ευρωπαϊκό Στρατό να διεξάγει επιχειρήσεις και όχι όπως τώρα που οι φαντάροι των διαφόρων κρατών-μελών αναλαμβάνουν βοηθητικές αποστολές.
Βλαδίμηρος
10 Σεπτεμβρίου, 2012 9:22 μμ
@simon
Τα όργανα της ΕΕ είναι αιρετά – άμεσα ή έμμεσα. Τώρα, αν δε σου αρέσει η αστική δημοκρατία (ούτε και μένα μου αρέσει), πρόβλημά σου. Δεν μπορείς όμως να ζητάς από τους αστούς να εφαρμόζουν άλλη δημοκρατία από τη δική τους. Μόνο αν παραβιάζεται η αστική δημοκρατία, μπορείς να τους εγκαλείς. Με τη λογική τη δική σου, όλες οι αστικές κυβερνήσεις έχουν εκλεγεί αντιδημοκρατικά, μια και δεν έχουν εκλεγεί άμεσα.
Όσο γι’ αυτά που λες για την τρίτη υπερδύναμη, την ΕΕ, η απάντηση βρίσκεται ακριβώς πάνω από το τσιτάτο που αναφέρεις. Δεν τη διάβασες;
Υ.Γ. Για να καταλάβω, όποιον διαφωνεί μαζί σου, τον βρίζεις;
gold price
11 Σεπτεμβρίου, 2012 12:55 μμ
Το Κυριακάτικο Σχολείο Mεταναστών είναι μια πρωτοβουλία μεταναστών/-τριών και Ελλήνων εθελοντών/-ριών για δωρεάν εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας σε εργαζόμενους μετανάστες και πρόσφυγες. Η γλώσσα είναι πολύτιμη για την καθημερινότητα και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων από τους μετανάστες/-τριες. Εκτός από τα μαθήματα λειτουργεί ομάδα νομικής υποστήριξης προσφήγων και μεταναστών. Από την ίδρυσή του το σχολείο μας αποτελεί ενεργό τμήμα του κινήματος για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων, ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία και δραστηριοποιείται στην Κίνηση «ΑΠΕΛΑΣΤΕ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ» στην Αθήνα.