του Γαλαξιάρχη
(Περι)σκεψη ελάχιστα λεπτά πριν την κάλπη και όχι κάλεσμα σε κομματική συστράτευση, αγαπητέ αναγνώστη μου.
Τρόμον έδωκας… τρόμο θα λάβεις
Ο Αντώνης Σαμαράς βάλθηκε να αποδείξει για μία ακόμη φορά ότι είναι ο αιώνιος “loser” της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Δεν έμαθε ποτέ ότι τρόμος και κάλπη δεν συμβαδίζουν. Διότι, όσο καταπραϋντική κι αν είναι η δράση της αντιπροσώπευσης, η κίνηση της τοποθέτησης του φακέλου στη σχισμή συνοδεύεται πάντα από ελπίδα. Ακόμη και στις πιο ζοφερές περιόδους της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Ο Αντώνης έχει χάσει ακόμη κι αν γίνει πρωθυπουργός αύριο. Για δύο βασικούς λόγους: η εμμονή του σε εγκληματικά διλήμματα του τύπου “ευρώ ή θάνατος”, αφενός μεν αφορά το φοβικό τμήμα της κοινωνίας που δεν μπορεί να αποτελέσει εκ των πραγμάτων σοβαρό στήριγμα για την επιβολή της νεοδημοκρατικής εξουσίας, αφετέρου δε έδωσε όλα τα όπλα στους δανειστές να τον λιανίσουν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, όπου -ας μην γελιόμαστε- το πιο πιθανό είναι να μη βρεθεί ποτέ.
Το ζητούμενο είναι το κόστος της ήττας του. Πέρα από την προφανή συνέχιση της μνημονιακής καταστροφής και μάλιστα με ακόμη πιο αυταρχικές μεθόδους (σε σχέση με τους “τσολιάδες” του ΓΑΠ), η οποία εκ των πραγμάτων θα επιφέρει περισσότερη φτώχεια, περισσότερη κοινωνική διάλυση και εν τέλει περισσότερη οργή, εκείνο που φαίνεται ότι περνάει στα ψιλά είναι -κατά την άποψή μου- και το πιο επικίνδυνο. Η ρητορική της ΝΔ_ που επέστρεψε δίχως περίσκεψη τη χώρα στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50, είναι προάγγελος δυσάρεστων κοινωνικών εξελίξεων. Η ακραία ρατσιστική “παλαιοδεξιά” του Σαμαρά, νομιμοποιεί το δίχως άλλο τους χουλιγκανοναζιστές που έχουν ξεχυθεί στους δρόμους. Ακόμη κι αν υποχωρήσουν τα φαινόμενα ρατσιστικής δολοφονικής βίας, το προηγούμενο που έχουν δημιουργήσει στον κυρίαρχο λόγο θα έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Πράγματα που θεωρούνταν αδιανόητα πριν από μία δεκαετία, σήμερα περνούν είτε απαρατήρητα, είτε με σιωπηλό “χειροκρότημα” από συμπολίτες μας. Κι όταν επιτρέψεις στο τέρας του ναζισμού να ξεχυθεί στους δρόμους, η ιστορία αποδεικνύει ότι δεν μαζεύεται αν δε χορτάσει με αίμα. Αίμα, που δεν θα βρίσκεται στα χέρια μόνο του (κάθε) Μιχαλολιάκου, αλλά κυρίως στα χέρια της παλαιολιθικής εθνικιστικής δεξιάς που εκπροσωπεί ο Αντώνης Σαμαράς και τα ανθρωποειδή που έχει μαζέψει γύρω του.
Για την έτερη δύναμη της “ευρωπαϊκής ευθύνης” δεν σπαταλάω ούτε δέκα αράδες. Ο χυδαίος, εγωπαθής, δημαγωγός, απολυταρχικός, αλλά και γελοίος Βαγγέλης Βενιζέλος, μπορεί να έχτισε πάνω στην αφέλεια και την ανοησία του πασοκικού κομματικού κοινού ένα “καθηγητικό προφίλ μεγατόνων”. Μία έκρηξη όμως στο στούντιο της Real κι ένα βιντεάκι ενός λεπτού με την ανατριχιαστική εικόνα του υπερμεγέθους και λυσσασμένου φασίστα, αρκούν για τη διάλυση της εύθραυστης βιτρίνας του. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πεθάνει και -πιθανότατα- θα πεθάνει. Είναι ίσως το μόνο θετικό, με όρους ιστορίας, που θα βγει με βεβαιότητα από αυτήν την κάλπη.
Οργήν έδωκας… οργή θα λάβεις
Προ ημερών έκανα μία υπόθεση βασισμένη στο σενάριο Ντε Λα Ρούα, με τον Τσίπρα αυτή τη φορά στο πίσω κάθισμα του ελικόπτερου. Επιμένω σε αυτό το σενάριο, παρατηρώντας τη συνολική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τα δύο τελευταία χρόνια. Μπορεί -και είναι προς τιμήν του αυτό- να μην υποχώρησε ούτε στιγμή στην αριστερή προμετωπίδα του χαρακτήρα του, ωστόσο η ανεκτικότητα που επέδειξε εμπρός σε δυσεπίλυτα διαχειριστικά προβλήματα, ενδέχεται να αποβεί μοιραία για το πολιτικό μέλλον όχι μόνο του κόμματος, αλλά συνολικότερα της Αριστεράς στην Ελλάδα.
Καθώς υποστήριξε αρχικά κάθε αντιμνημονιακή φωνή και στη συνέχεια ανέχθηκε κάποια αλλοπρόσαλλα εθνοκεντρικά -έως και συνωμοσιολογικά- γκρουπούσκουλα, συνέβαλε ακούσια στο άνοιγμα της ντουλάπας με τους ακροδεξιούς σκελετούς. Και βέβαια δεν είναι η χρυσαυγίτικη βία προϊόν της “εξαλλοσύνης” του ΣΥΡΙΖΑ όπως θέλουν οι ανόητοι γκεμπελίσκοι της δεξιάς που ανακάλυψαν το ναζιστικό χαρακτήρα της Χ.Α. τον περασμένο Μάιο, να μας πείσουν. Η ανοχή όμως που έδειξε από νωρίς σε κάτι “καμμένους” των πλατειών που ενέτειναν την λαϊκή αντίδραση, αλλά προς ακραία συντηρητική, μισαλλόδοξη και ρατσιστική κατεύθυνση, είναι κάτι που θα το βρει μπροστά του.
Από την άλλη, το ετερόκλητο πλήθος που συγκεντρώνει στις κάλπες δεν είναι προϊόν θεαματικής κοινωνικής εξέλιξης, αλλά κατά βάση απελπισίας. Η υπόθεση ότι η ρητορική της Αριστεράς γίνεται ευρύτερα αποδεκτή από την συντηρητική και “ θεοσεβής” ελληνική κοινωνία είναι απατηλή. Πράγμα που σημαίνει ότι στο πρώτο λάθος και την πρώτη κωλοτούμπα, εκατοντάδες χιλιάδες από τους ψηφοφόρους του θα στρέψουν την οργή τους ενάντια στο ΣΥΡΙΖΑ. Και καλό θα είναι να γνωρίζουν εκεί στην Κουμουνδούρου, ότι η επόμενη στροφή θα είναι ακροδεξιά.
Η λοιπή Αριστερά, πλην ΣΥΡΙΖΑ, έχασε μία ιστορική ευκαιρία όχι να κυβερνήσει, αλλά να ασκήσει πίεση προς το λαϊκό συμφέρον. Προφανώς αναφέρομαι κυρίως στο ΚΚΕ και δευτερευόντος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η ιδεολογική περιχαράκωση των υπολοίπων, πρακτικά άφησε το ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί δεξιότερα εξ ανάγκης. Ωστόσο, με δεδομένη την φοβική -και συχνά υστερική- γραμμή του ΚΚΕ, το ότι δεν έσπευσε να συνταχθεί με το ΣΥΡΙΖΑ ενδεχομένως να αποδειχτεί ευεργετικό για την επόμενη ημέρα. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ αφέθηκε στην εμφανέστατα δεξιά (και όχι σοσιαλδημοκρατική) ρητορική της ΔημΑρ, η οποία με τη σειρά της βρίσκεται μπροστά σε ένα δίλημμα ζωτικής σημασίας: να στηρίξει αυτόνομη αριστερή κυβέρνηση εκτός ΠΑΣΟΚ και ΝΔ με φόβο να χάσει τα μισά της στελέχη και να απορροφηθεί από το ΣΥΡΙΖΑ, ή να επιμείνει στην “οικουμενική λύση” που θα αποδειχτεί εκ των πραγμάτων μισητή και θα την οδηγήσει πιθανότατα στην αφάνεια. Συνολικά, τον κόσμο της Αριστεράς, η ισορροπία του χώρου, όπως διαμορφώνεται την επόμενη ημέρα δεν πρέπει να τον γεμίζει αισιοδοξία ακόμη κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να βρεθεί στην εξουσία, αλλά επιφύλαξη.
Καναπέ άδραξες, απαξίωση θα λάβεις
Παρά τις συνεχείς διαδηλώσεις, τις πλατείες, τις συνελεύσεις, τις καταλήψεις, για μία ακόμη φορά η εκλογική διαδικασία έδρασε παραλυτικά. Οι πλατείες άδειασαν και τις αντικατέστησαν οι μούντζες στους τηλεοπτικούς δέκτες. Τις ίδιες πλατείες ανακατέλαβαν οι υποψήφιοι σωτήρες και τις στόλισαν με συνταξιούχους κλακαδόρους.
Η ισχύς της αντιπροσώπευσης είναι αδιαμφισβήτητη. Το ίδιο όμως και η κόπωση. Δεν θέλω και δεν πρόκειται να ψέξω τους πολίτες που εναποθέτουν τις ζωές τους στον κοινοβουλευτισμό. Κάτω από την πίεση της κρίσης, οι αλλαγές των κοινωνικών δυναμικών είναι ούτως ή άλλως θεαματικές. Σε αρκετές παραμέτρους προς τα εμπρός και σε πολλές προς τα (πολύ) πίσω. Τίποτε δεν είναι το ίδιο με πριν.
Κρούω ωστόσο το καμπανάκι προς όσους εναποθέτουν μεγάλες ελπίδες στο εκλογικό αποτέλεσμα του σημερινού απογεύματος. Ο πόνος είναι μπροστά και η επιβεβαίωση της (κάθε) ελπίδας περνά αποκλειστικά από τα χέρια του καθενός τους. Αλλαγή χωρίς συμμετοχή, δεν υπάρχει. Κι αν υπάρξει, αυτή θα είναι προς το απολυταρχικότερο και το συντηρητικότερο. Με το καπάκι του ναζισμού ορθάνοιχτο, η ατομική ευθύνη αλλά και υποχρέωση είναι εντονότερες από ποτέ.
Καλό κουράγιο…
Zaphod
Short Link: http://wp.me/p1pa1c-hgs
oldboy9
17 Ιουνίου, 2012 1:52 μμ
Μιας κι εγώ είμαι λίγο πριν την ώρα της κάλπης, λέω να ρωτήσω την (κάλπη!) εάν μέσω αυτής θα οδηγηθούμε στον Κομμουνισμό και την Αναρχία. Εγώ θα την ρωτήσω πριν ασκήσω το «δημοκρατικό» μου δικαίωμα, αν μου απαντήσει θα σας το ανακοινώσω!
Όσο για τον Αντωνάκη…όσο πιο looser τόσο το καλύτερο για «εμάς»
Καλή ψήφο ρε ρεμάλια 🙂 😉
καριων
17 Ιουνίου, 2012 3:09 μμ
Διαφωνω καθετως και οριζοντιως.Σαμαρας δαγκωτο.Απεδειξε οτι οταν θελει,μπορει να κανει παπαδες.
Ειδε κανεις χθες πως εκανε πουταναριο τους Ρωσους;
🙂
Καλο βολι και προσοχη στους κοψοχερηδες.
lnsurrection
17 Ιουνίου, 2012 6:36 μμ
Κάνει και καλές πίτσες, που το βάζεις αυτό!
lnsurrection
17 Ιουνίου, 2012 3:46 μμ
Ο Σεπτέμβριος θα έχει πολύ γέλιο. Όπως και να ‘χει
fungalike
17 Ιουνίου, 2012 6:00 μμ
Δεν ξερω αλλα πολυ θελω να δω ελικοπτερο με Σαμαρα και Φαηλο να κανει νυκτερινες πτωσεις το «μαχημι» παρα με Τσιπρα.
Αν γινεται θα ηθελα πριν απο «αριστερη κυβερνηση» να εχουμε παει σαν λαος στο σουπερμαρκετ των δρομων να στοκαρουμε μερικα κιλα ριζοσπαστικοιησης περισσοτερα.
Καλα ειναι εως τωρα αλλα δεν ξερω θα προτιμουσα να υπηρχε περισσοτερη διαβρωση
της συντηριτικης κοινωνιας μας,χωρις την δικαιολογια της αντιπροσωπευσης στην εξουσια
«λαικων συμφεροντων» ωστε να ειναι πιο δεδομενη πια η μη «νοθεια» των αναγκαιων πολιτικων
για εξοδο απο την κριση.
μανικακος
17 Ιουνίου, 2012 8:06 μμ
μανικακος
17 Ιουνίου, 2012 8:41 μμ
το ΚΚΕ στο 5% και ο καημός του ειναι το τρόλικο ακαουντ στο τουίτερ ….. όχι οτι εχει επαφη δλδ με την πραγματικότητα αλλα λεμε….
spiral architect
17 Ιουνίου, 2012 9:21 μμ
Υποψήφιος του ΛΑΟΣ ψήφισε… Χρυσή Αυγή
Θαυμάστε τον Μr Λίγδα της Αρκαδίας, θαυμάστε όλους όσους ξετσούμισαν από τα αστικά κόμματα ψηφίζοντας τους φασίστες! 😛 😦 😛 😦
giorgalis
17 Ιουνίου, 2012 10:52 μμ
Ελληνίδες Έλληνες.
Ακροδεξιά, δεξιά και κεντροδεξιά σάρωσαν. Αξιωματική αντιπολίτευση (και ελπίδα για το αύριο) ο χώρος του κέντρου.
Ευτυχώς η χώρα θα παραμείνει στην ΕΕ και θα ξεπληρώσει τα χρέη της (τι διάολο 95% αυτό θέλουν) την ώρα που τα ζόμπι του σοσιαλισμού/κομμουνισμού μπαίνουν ξανά στις τρύπες τους.
Οι νοσταλγοί του ολοκληρωτισμού και των μαζικών δολοφονιών και γενοκτονιών στο όνομα μια «δίκαιης κοινωνίας» ηττήθηκαν εμφατικά αν και δυστυχώς ξαναμπήκαν στη βουλή (μαζί με το άλλο άκρο).
Ξημερώνει μια δύσκολη αλλά και αισιόδοξη μέρα για όλους μας, αρκεί να είμαστε ενωμένοι ως ελληνες, πλούσιοι και φτωχοί, σγουρομάληδες και καραφλοί, ζωντανοί και πεθαμένοι.
Ευχαριστώ! 🙂
lnsurrection
17 Ιουνίου, 2012 11:24 μμ
Define το ενωμένοι ως έλληνες. Από που και ως που; Τι κοινό υπάρχει; Γιατί να δεχτούμε μια κυβέρνηση σε όλο τον χώρο που θα κάνει ότι γουστάρει ανεξάρτητα από τις τοπικές διαθέσεις; Αυτές οι εθνικές κορώνες βάζουν τους φασίστες στη βουλή.
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
17 Ιουνίου, 2012 11:36 μμ
Εχμ, τρολάρει. Και με τρομάζει ιδιαίτερα το ότι δεν το κατάλαβες…
lnsurrection
18 Ιουνίου, 2012 12:07 πμ
Με πέτυχε σε φάση από live συζήτηση και συνέχισε το mood :p Μου κάθησε και η πίτσα του σαμαρά βαριά όπως και να ‘χει…
spiral architect
17 Ιουνίου, 2012 11:19 μμ
Μηνύματα από όσους ξέχασαν να πεθάνουν 🙂
Κούλης Στέλογλου
17 Ιουνίου, 2012 11:37 μμ
Η απόλυση μου από την ΝΕΤ είναι πράξη πολιτικής δίωξης.
Η κυβέρνηση της ΝΔ γυρίζει την Ελλάδα στο 1950.
Άλλη επιλογή από τον αγώνα και τον αγώνα δεν έχουμε, βενσερέμος!
Reveur
18 Ιουνίου, 2012 12:48 πμ
Δεν είναι δυνατόν ρε πούστη μου να σου κόβουν τη σύνταξη, το μισθό, να πεινάς, να ζητιανεύεις, να αγωνιάς για το τι θα σου ξημερώσει την επόμενη μέρα, να σε εκβιάζουν και να σε τρομοκρατούν, να παίζουν μαζί σου και να σε κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια σου, να να να… και παρόλα αυτά εσύ να πας και να ξαναψηφίζεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Δε γίνεται να γουστάρεις το βιασμό. Τι άλλο πρέπει να γίνει.. να φτάσουμε σε καταστάσεις κοινωνικού κανιβαλισμού που ο ένας θα τρώει τον άλλο; Έλεος πια. Σήμερα, όπως και στις 6 του Μάη, ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ(ας μην πεταχτεί κανένας του ΚΚΕ στο συγκεκριμένο σημείο γιατί διαφωνώ με το μοντέλο της απολυταρχικής ΕΣΣΔ οπότε σε πρακτικό επίπεδο οργάνωσης της κοινωνίας δε νομίζω να συγκλίνουμε) με κύρια κριτήρια τη δημιουργία μιας πιο φιλολαϊκής πολιτικής κι ας είναι μέσα σε καπιταλιστικό πλαίσιο και από την άλλη την μείωση του ποσοστού της ΧΑ. Και αντί αυτών είχαμε μια από τα ίδια. Απογοήτευση από τον άνθρωπο.. Δε γίνεται σιγά σιγά καμιά κίνηση από κάποιους στην αρχή ώστε να πάμε μαζικά μερικές χιλιάδες και να κάνουμε μερικά κοινόβια σε κάποιον νομό;
ksoano
18 Ιουνίου, 2012 11:49 πμ
http://antinewskilkis.blogspot.gr/2012/06/17-6-2012_18.html
καριων
18 Ιουνίου, 2012 8:31 πμ
Δεν εχω λογια…με καλυπτει το κειμενακι:
http://kopria.blogspot.gr/2012/06/blog-post_18.html
oldboy9
20 Ιουνίου, 2012 1:36 μμ
Φτου γαμώτο μου, θα λάβει τέλος λοιπόν η Α-κυβερνησιά…τι κρίμα 😀