Μεταφέρει το Καπυμπάρα
Μία ανάλυση για το νόμο 4.000 «περί τεντυμποϊσμού», από πανεπιστημιακό σύγγραμμα του 1974, σε απολαυστική καθαρεύουσα:
Αυτεπαγγέλτως, όμως διώκεται και η απλή σωματική βλάβη κατά το άρθρ. 1 ν.δ. 4.000/1959, αν «ως εκ του τόπου, του χρόνου και των εν γένει περιστάσεων μαρτυρή ιδιάζουσαν θρασύτητα του υπαιτίου και προκλητικότητα έναντι της κοινωνίας», οπότε και τιμωρείται δια φυλακίσεως τουλάχιστον τριών μηνών.
Σκοπός του ν.δ. 4.000 δεν ήτο η επίδειξις μείζονος αυστηρότητος εν περιπτώσει «ιδιαζούσης θρασύτητος και προκλητικότητος έναντι της κοινωνίας» εκδηλουμένης παρ’ οιουδήποτε, ως κατέληξε να δέχεται εν τη εφαρμογή του ο Άρειος Πάγος, ανυψουμένων ούτω των λίαν αορίστων εννοιών της «θρασύτητος» και της «προκλητικότητος» εις περιωπήν οιονεί γενικών επιβαρυντικών περιστάσεων· ήτο η «αναγκαία λήψις μέτρων αυστηρού κολασμού ωρισμένου αντικοινωνικού τύπου νεαρών ιδία ατόμων, όστις ανέκυψε και απέβη πρόβλημα κοινωνικόν κατά τας τελευταίας δεκαετίας –των δηλουμένων υπό τους ξενογλώσσους όρους Teddy Boys, Blousons Noirs, Halbstarken, Rockers, Hippies κ.λπ. Επομένως η ενσάρκωσις του εν λόγω τύπου οφείλει, κατ’ ορθήν ερμηνείαν, να λαμβάνεται ως αναγκαία προϋπόθεσις της βαρυτέρας ποινικής μεταχειρίσεως κατά το ν.δ. 4.000, όπως αναγκαία προϋπόθεσις ταύτης είναι και η in concreto απόρροια της πράξεως εκ της ενσαρκώσεως του αντικοινωνικού τύπου: Η πράξις πρέπει να συνιστά έκφρασιν του είναι τον δράστην «τέντυ μπόην», (ενδεχομένως) «χίππην» κ.λπ.
Τι ακριβώς είναι ο ενδιαφέρων ενταύθα αντικοινωνικός τύπος νεαρού ατόμου, δεν είναι δυνατόν να ορισθή μετ’ ασφαλείας. Εν αντιθέσει προς την «έννοιαν», ο «τύπος» δεν υπόκειται εις ορισμόν, αλλ’ εις ονομασίαν και περιγραφήν. Ως κύριον δε χαρακτηριστικόν της τελευταίας οφείλει εδώ να ληφθή «μία δόσις αρνήσεως των κατεστημένων και επιθετικότητος, αμφισβητήσεως των παραδεδεγμένων αξιών και προκλητικότητος».
Το τελευταίον τούτο δύναται, νομίζομεν, ν’ αποβή εν πάση περιπτώσει λίαν χρήσιμον κριτήριον εν τη εφαρμογή του ν.δ. 4.000. Όπου η «θρασύτης» και «προκλητικότης» της πράξεως στρέφονται αποκλειστικώς ή, έστω, προεχόντως κατά του παθόντος, η βαρυτέρα και αυτεπάγγελτος τιμώρησις δεν δύναται να χωρήση. Αύτη προϋποθέτει την αιχμήν της αξιοποίνου συμπεριφοράς εστραμμένην κατά της κοινωνίας ως τοιαύτης, ευθείαν και άμεσον άρνησιν των παραδεδεγμένων κοινωνικών αξιών και εν τη εννοία ταύτη θρασύτητα και προκλητικότητα «έναντι της κοινωνίας».
Βραχύς σύνδεσμος: http://wp.me/p1pa1c-hfP
lascapigliata
14 Ιουνίου, 2012 2:27 μμ
Είσαι τεντυμπόης ρε;
Spin Ξανά
14 Ιουνίου, 2012 2:29 μμ
εγώ ναι 😛
lascapigliata
14 Ιουνίου, 2012 2:29 μμ
Καλά εσύ φαίνεσαι.
Spin Ξανά
14 Ιουνίου, 2012 2:33 μμ
νια νια 😛
http://www.youtube.com/watch?v=8NNs4oydl9U
simon
14 Ιουνίου, 2012 7:14 μμ
Ο νόμος αυτός στην πραγματικότητα ήταν …νομοθετικό διάταγμα του 1959. Για τους νομικούς, υπήρξε κλασσικό παράδειγμα εισαγωγής σε ποινικό νομοθέτημα α ο ρ ί σ τ ω ν ποινικών εννοιών (ιδιάζουσαν θρασύτητα του υπαιτίου και προκλητικότητα έναντι της κοινωνίας).
Η νομική επιστήμη θεωρεί …κακούργους όσους νομοθετούν κατ’ αυτόν τον τρόπο.
Η ποινική δίωξη κινούνταν μεν αυτεπαγγέλτως, αλλά «όπου η «θρασύτης» και «προκλητικότης» της πράξεως στρέφονται αποκλειστικώς ή, έστω, προεχόντως κατά του παθόντος, η βαρυτέρα και αυτεπάγγελτος τιμώρησις δεν δύναται να χωρήση»!!! Το πως γινόταν ο διαχωρισμός αυτός αφηνόταν στις -ανύπαρκτες- καλές διαθέσεις των εισαγγελέων.
Δεν επέτρεπε τη μετατροπή και την αναστολή των ποινών, οπότε οποιαδήποτε ποινή οδηγούσε τον καταδικασθέντα στη φυλακή.
Δεν προέβλεπε, επίσης, κούρεμα και διαπόμπευση. Δεν ξέρω αν και γιατί γινόταν.
Φέρει τις υπογραφές του Παύλου του Β΄ (μπαμπά Κοκού) και όλης της …»καλής» ΕΡΕ (Κ.Καραμανλής, Ε. Αβέρωφ, Κ. Καλλίας -υπουργός Δικαιοσύνης-, Ν. Μάρτης, Α. Στράτος κλπ).
μανικακος
14 Ιουνίου, 2012 7:16 μμ
α,η παλιά καλή δεξια…. αυτη που ξαναρχεται στα πραγματα….
pagal
14 Ιουνίου, 2012 9:06 μμ
Πολύ γοητευτική γλώσσα !!!
Πάντως και σήμερα θα ταν πολύ χρήσιμος ένας νόμος που να τιμωρεί φαινόμενα «ιδιαζούσης θρασύτητος και προκλητικότητος έναντι της κοινωνίας» μια και θα μας απάλλασσε απ τους παράφρονες του «χώρου»
simon
15 Ιουνίου, 2012 10:19 πμ
Να σου πω ένα μυστικό, ροζ κωλαράκι;
Ένας τέτοιος νόμος στα χέρια μιας λαϊκής κυβέρνησης θα τιμωρούσε εσένα και τους ομοίους σου ως άτομα που εμφανίζουν «ιδιάζουσα θρασύτητα και προκλητικότητα έναντι της κοινωνίας» και ως παράφρονες.
Κατάλαβες τώρα, ροζ κωλαράκι, πώς λειτουργούν οι νόμοι;
vassozacharof
15 Ιουνίου, 2012 12:08 πμ
καλά, δεν θα χρειαστεί κανένας νόμος περί τεντυμποισμού….θα αναλάβει η μπατσαρία με τους χρυσαυγίτες….
katy
15 Ιουνίου, 2012 7:25 πμ
“Οι πολλοί νόμοι σε μια χώρα είναι, όπως οι πολλοί γιατροί, σημείο αδυναμίας κι αρρώστιας”.
Βολταίρος (1694-1778), Γάλλος φιλόσοφος & συγγραφέας.
mitera
15 Ιουνίου, 2012 1:12 μμ
Νόμος είναι το δίκιο της μητέρας!
http://www.alfavita.gr/artro.php?id=66461
Ας σκεφτούν όσοι πάνε να ψηφίσουν ΝΔ,ΠΑΣΟΚ, και κάτι παρατρεχάμενους σαν τη χα,ότι κανένα έλεος δεν θα δείξουν και στα δικά τους τα παιδιά.Ας μην έχουν λοιπόν καμμιά αυταπάτη ότι αυτοί μπορεί και να τη γλυτώσουν.Κι αν κάποιοι την γλυτώσουν να είναι σίγουροι ότι θα τους ψάξουμε καλά για να ταίσουμε και μείς τα παιδιά μας
Η λαίλαπα του κεφαλαίου δεν αναγνωρίζει τον άνθρωπο σαν οντότητα, παρά μόνο σαν πιόνι στα φρικτά σχέδια του.
Δεν θυμάμαι και το θεατρικό που όλες οι γυναίκες ήταν «έγκυες» όταν έφευγαν απο τα μπακάλικα,επι χιτλερικής κατοχής
Ξυπνάτε μας βομβαρδίζουνε φόβο!!!!
Προσωπικά δεν αναγνωρίζω κανένα χρέος.Δεν πληρώνω τίποτα κι αν χρειαστεί θα ξαναμείνω «έγκυος» 😉
parameter λ
15 Ιουνίου, 2012 3:56 μμ
Καλά που πήραμε τις μαμάδες με το μέρος μας
😉
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
15 Ιουνίου, 2012 6:12 μμ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.