Μέρος Α΄ Προϊστορία
του Ιουλιανού
Η επίσημη ιστορία μας λέει πως οι ιστορικές ρίζες της Ευρωπαϊκής Ένωσης βρίσκονται στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι Ευρωπαίοι αποφασίζουν να εμποδίσουν για πάντα την επανάληψη τέτοιων σκοτωμών και καταστροφών. Βασιζόμενοι στο σχέδιο Σούμαν έξι χώρες υπογράφουν μια συνθήκη για να ενοποιήσουν τις βαριές βιομηχανίες τους —άνθρακα και χάλυβα— κάτω από μια κοινή διεύθυνση. Κατ’ αυτό τον τρόπο, καμιά από αυτές τις χώρες δεν θα μπορεί πια να φτιάχνει όπλα για να πολεμήσει εναντίον των άλλων, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Οι έξι αυτές χώρες είναι: το Βέλγιο, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιταλία, οι Κάτω Χώρες και το Λουξεμβούργο.
Οι άνθρωποι πολύ δύσκολα μπορούν να σκιαγραφούν το μέλλον τους. Κανείς δεν έχει την συνείδηση ή την γνώση των συνεπειών των δραστηριοτήτων του.
Το παρελθόν όμως αν και το φέρνουν μέσα τους χρειάζονται και τις ιστορικές πηγές για να το γνωρίσουν.
Από τον καιρό που άρχισε η πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου 16ος-18ος αιώνας άρχισε εξελικτική διαδικασία της καπιταλιστικής διαφοροποίησης του κόσμου, που ως τις μέρες μας παίζει καθοριστικό ρόλο στην παγκόσμια λειτουργία του καπιταλιστικού συστήματος.
Η εξελικτική αυτή διαδικασία πραγματοποιείται μέσα σε συνθήκες αποικιακής κόλασης. Ολόκληροι λαοί εξολοθρεύονται γνωρίζουν την σκλαβιά και την ατίμωση του δουλεμπορίου. Άλλοι λαοί και χώρες χρησιμοποιούνται ως προσωπική αποικία του κάθε ευρωπαίου μονάρχη, όπως το Κογκό του Λεοπόλδου του Βελγίου. Ή, και λόγω της «άμιλλας» ανάμεσα στους ευρωπαίους αστούς με σκοπό να σπάσουν το μακρύ χέρι των μοναρχών, και να καρπωθούν τους αποικιακούς θησαυρούς, ίδρυσαν πάμπολλες «εταιρείες». Τον 17ο αιώνα υπήρχαν γύρω στις πενήντα τέτοιες εταιρείες, από Αγγλία Ισπανία Ολλανδία Γαλλία., και όσο περνούσε ο καιρός τόσο αυτές πλήθαιναν. Οι δούλοι, τα σκλαβοπάζαρα, ο αφανισμός των ινδιάνων, ο ρατσισμός, η λεηλασία της Ινδίας, της Αφρικής, και της Αμερικής, αποτελούσαν την πηγή των κερδών και του πλούτου που συσρωρεύτηκε σε λίγα χέρια, στην Ευρώπη.
Αυτή η πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου ήταν το πρώτο στάδιο του καπιταλισμού και ταυτόχρονα μια εποχή τρόμου και αίματος, και ήταν χρονικά μακραίωνο.
Η εποχή αυτή όμως χαρακτηρίζεται και από τις πρώτες αστικές επαναστάσεις με πρώτη την ολλανδική έπειτα την αγγλική την αμερικάνικη και τέλος, η μεγαλύτερη όλων, η γαλλική. Η αστική κοινωνία των πολιτών στην Ευρώπη και τα εθνικά κράτη γεννήθηκαν από φωτιά, σίδερο, και ποταμούς αίματος.
Από τα πρώτα της βήματα η αποικιοκρατική καπιταλιστική Ευρώπη δημιούργησε την παγκόσμια αγορά, αναπόφευκτα διότι ο καπιταλισμός για να ζήσει χρειάζεται διεύρυνση της παραγωγής. Οι επιστημονικές γνώσεις τώρα που αποκτήθηκαν γίνονται το όπλο της καπιταλιστικής τεχνολογίας και το όπλο αυτό έφερε την μηχανή.
Ο καπιταλισμός άλλαξε πρόσωπο, πέρασε σε ένα ανώτερο, επαναστατικό στάδιο εξέλιξης. Από την πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου πέρασε στην βιομηχανική επανάσταση με επίκεντρο την Αγγλία. Η βιομηχανική επανάσταση έφερε την μαζική παραγωγή, όπως και την ανάγκη για νέες φτηνές πρώτες ύλες.
Στην αρχή ήταν ο ατμός μετά το κάρβουνο και τέλος το πετρέλαιο. Νέες επιδρομές και νέες λεηλασίες. Μα και την εμφάνιση των σκληρών ανταγωνισμών μεταξύ των κρατών και Ευρώπης μα και μια νέα πραγματικότητα. Την πραγματικότητα των περιοδικών παγκόσμιων κρίσεων. Με αφετηρία το 1815. Ωστόσο ήταν η νέα ύλη, το πετρέλαιο, που έκανε τα Ευρωπαϊκά κράτη να εφαρμόσουν τα νέα τους επιθετικά σχέδια. Οι αντιθέσεις ανάμεσα σε Αγγλία και Γαλλία, ανάμεσα σε Αγγλία και ΗΠΑ, ανάμεσα στην Γαλλία και την Ιταλία, ανάμεσα στην Αγγλία και την Ιταλία, ανάμεσα στην Αγγλία- Γαλλία και την Γερμανία, εκδηλώθηκαν με βία. Και εκδηλώθηκαν πρώτα στα εδάφη της Ευρώπης. Και αφού ξεκαθάρισαν πρώτα μεταξύ τους τις διαφορές τους τις χρονιές 1914- 1918 με τον μεγάλο πόλεμο όπως ονομάστηκε, τον μετέφεραν-τον πόλεμο- 1919-1922 στις πετρελαιοφόρες περιοχές της Εγγύς Ανατολής εκμεταλλευόμενες και τις αντιθέσεις των Βαλκανικών χωρών .
Είναι η εποχή που η κινητήρια δύναμη των ιμπεριαλιστών είναι το πετρέλαιο μα και η εποχή που είναι πια δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς που ξεκινά και που τελειώνει η δικαιοδοσία των κυβερνήσεων, και που των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων του πετρελαίου. Στην λυσσαλέα πάλη για το ξαναμοίρασα του κόσμου, τραστ και κυβερνήσεις συνταυτίζονται και ανταγωνίζονται. Όλοι οι σύμβουλοι του τότε προέδρου των ΗΠΑ Ουίλσον , John Dulles, Thomas Lamont, Van Yoone,ήταν οι διευθύνοντες σύμβουλοι των τραστ Μόργκαν και Ροκφέλερ. Η Shell του Ροκφέλερ είχε ως θυγατρική και την Αγγλική εταιρία Turkis Petroleum όπου πρόεδρος ήταν ο υπουργός εξωτερικών της Αγγλίας λόρδος Κώρζον. Ακριβώς οι ίδιοι συσχετισμοί μεταξύ εταιριών και κυβερνήσεων υπάρχουν και σε όλες τις αντιμαχόμενες παράταξης. Τον ρόλο του κρέατος για τα κανόνια τους, τον είχαν οι λαοί.
Από το ξέσπασμα τον 18ο αιώνα της Βιομηχανικής επανάστασης και ως τις μέρες μας ο κόσμος μετράει γύρω στους τετρακόσιους πολέμους με διεθνείς επιπτώσεις. Και μέσα σε αυτά τα τελευταία 250 χρόνια η Ευρώπη μετρά στο έδαφος της 61 πολέμους, των οποίων η συνολική διάρκεια ξεπερνά τα 170 χρόνια.
Είναι η εποχή έξαρσης του αστικού σωβινισμού. Αίμα και μίσος χώρισαν λαούς και έθνη. Πόλεις και χωριά καταστράφηκαν. Η Ευρώπη των αστικών δημοκρατικών καθεστώτων είναι στην πραγματικότητα η Ευρώπη της έχθρας της σφαγής και της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης του κόσμου.
Η Ενωμένη Ευρώπη
Από τα πρώτα χρόνια της Βιομηχανικής επανάστασης ακουγόταν φωνές που ζητούσαν την ένωση των ευρωπαϊκών κρατών. Ο Σαίν Σίμον από τα 1813 οραματίστηκε μια ενωμένη Ευρώπη μέσα «στα πλαίσια της εθνικής ανεξαρτησίας που όμως δεν θα βλάφτει την ευτυχία όλων των εθνών του κόσμου». Η ευτυχία όλων των εθνών του κόσμου όμως προϋποθέτει την κατάργηση της αποικιοκρατίας. Και όσο και αν τα κράτη ήθελαν την ενωμένες πολιτείες της Ευρώπης ως μια προσπάθειας άμβλυνσης των ανταγωνισμών δεν διανοούνταν ότι θα άφηναν τα καταπιεσμένα έθνη να χαράξουν ανεξάρτητα την πολιτική τους. Η Αγγλία είχε κάτω από την αυτοκρατορική σημαία της το 21% του παγκόσμιου πληθυσμού και γενικά Αγγλία Γαλλία Ιταλία Ισπανία Ολλανδία και Πορτογαλία δυνάστευαν το 30% της ανθρωπότητας. Και αφού τα πράγματα ήταν έτσι όσο αφορά τις αποικίες προέκυπτε και ένα άλλο ζήτημα .Ποιος θα δεχόταν να βάλει στην υπηρεσία της Ενωμένης Ευρώπης τις αποικίες του; Τα αντίθετα αποικιοκρατικά συμφέροντα εκμηδένιζαν την τάση συνένωσης των διαφόρων τμημάτων του κεφαλαίου. Έτσι αντί για ιδανικό ειρήνης η Ευρώπη ενωμένη ή μη ήταν ένα πεδίο ανταγωνισμού διάσπασης και πολεμικών συρράξεων.
Παρόλα αυτά το κίνημα για την ενωμένη Ευρώπη είχε γερές βάσεις μια και είναι η εποχή των διάφορων ιμπεριαλιστικών παν – παναμερικανισμό, πανγερμανισμό (την ιδέα την βρήκε έτοιμη ο Χίτλερ όπως και τον ρατσισμό) πανευρωπαϊσμό. Μα όλα αυτά ήταν στημένα στην βάση της εκμετάλλευσης των χωρών της περιφέρειας από τις χώρες της μητρόπολης.
Από τα 1902 ο Τζων Χομπσον Βρετανός οικονομολόγος από τους πρώτους εκπροσώπους του νεοφιλελευθερισμού (καμία σχέση με τον φασιστικό σημερινό) στο έργο του «Ιμπεριαλισμός» έγραψε ως άλλος Κάλχας:
«Να, τι δυνατότητες ξανοίγει μπροστά μας μια πλατιά συμμαχία των δυτικών χωρών, η ευρωπαϊκή ομοσπονδία των μεγάλων δυνάμεων. Όχι μονάχα δεν θα προωθούσε τον παγκόσμιο πολιτισμό, μα θα μπορούσε να σημαίνει κι ένα τεράστιο κίνδυνο δυτικού παρασιτισμού: Το ξεχώρισμα μιας ομάδας από προχωρημένα βιομηχανικά έθνη, που οι ανώτερες τάξεις τους θα εισπράττουν τεράστιο φόρο(πρώτες ύλες) από την Ασία και την Αφρική και με τη βοήθεια αυτού του φόρου θα διατηρούν μεγάλες πειθήνιες μάζες υπαλλήλων και υπηρετών, που δεν θ’ ασχολούνται με τη μαζική παραγωγή αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων, αλλά με την εξυπηρέτηση ή με δευτερεύοντα βιομηχανική δουλειά, κάτω από τον έλεγχο της νέας χρηματιστηριακής ολιγαρχίας.»
Μα και ο Λένιν το 1915 έγραψε «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης»:
«Οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης στις συνθήκες του καπιταλισμού θα ισοδυναμούσαν με συμφωνία για το μοίρασμα των αποικιών. Στον καπιταλισμό όμως, δεν μπορεί να υπάρξει άλλη βάση, άλλη αρχή μοιρασιάς, εκτός από τη δύναμη. Φυσικά, είναι δυνατές προσωρινές συμφωνίες ανάμεσα σε καπιταλιστές και ανάμεσα σε κράτη. Μ’ αυτήν την έννοια, μπορεί να δημιουργηθούν και οι Ενωμένες Πολιτείες της Ευρώπης σαν συμφωνία των Ευρωπαίων καπιταλιστών… Με ποιο σκοπό; Μόνο με το σκοπό να πνίξουν από κοινού το σοσιαλισμό στην Ευρώπη, να περιφρουρήσουν από κοινού τις ληστεμένες αποικίες ενάντια στην Ιαπωνία και στην Αμερική, που θεωρούν τον εαυτό τους στο έπακρο αδικημένο με τη σημερινή μοιρασιά των αποικιών..»
Και οι δυο δικαιώθηκαν. Και τότε μα, ακόμα χειρότερα, και τώρα.
Αμέσως μετά τον Α παγκόσμιο πόλεμο, και τον πόλεμο στην Ανατολή και ύστερα από την νίκη της κομμουνιστικής επανάστασης στην Ρωσία και την επαναστατική κρίση στην Ευρώπη 1918-1923 (Γερμανία το Σοβιετικό κράτος του Μονάχου. Ουγγαρία με την άνοδο του κομμουνιστή Μπέλα Κουν στην εξουσία) την παγκόσμια οικονομική κρίση που ακολούθησε, κατέστησε επιτακτική την ανάγκη των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών να σώσουν τις αποικίες τους από τις αρπαχτικές διαθέσεις τόσο των ΗΠΑ όσο και της Ιαπωνίας.
Ο Αριστίντ Μπριάν υπουργός εξωτερικών της Γαλλίας στις 17 Μαΐου 1930 κάλεσε 27 ευρωπαϊκά κράτη να πάρουν μέρος σε μια διάσκεψη με σκοπό να θέσουν την βάση για την δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης.
Ως οδηγό η διάσκεψη αυτή είχε τον Ρίτσαρντ Κουντενχόβεν- Καλλέργκι, -Αυστριακός με γαλλική υπηκοότητα- που είχε εισηγηθεί το σχέδιο «Πανευρώπη» και το αιτιολογούσε : «Δια μέσου της ρωσικής(κομμουνιστικής) Σκύλλας και της αμερικανικής οικονομολογικής Χαρύβδεος μικρός μόνον πορθμός φέρει εις καλύτερους ορίζοντας. Και ο πορθμός ούτος ονομάζεται Πανευρώπη όπερ σημαίνει …μιαν πολιτικο-οικονομολογικήν ομοσπονδίαν. Και εξηγούσε ότι αυτό χρειάζεται
«Κατά την διανομήν των μεγάλων αγορών και των παγκόσμιων εδαφών, ειδών πρώτης ανάγκης,…» (Ρίτσαρντ Κουντενχόβεν- Καλλέργκι Πανευρώπη Αθήνα 1927 σελ 14)
Άρα είναι ορατό πως Ενωμένη Ευρώπη σε ανταγωνιστικές καπιταλιστικές συνθήκες σημαίνει αφενός συμμαχία ενάντια σε κοινούς ανταγωνιστές, ΗΠΑ Ιαπωνία ,και αφενός σε συμμαχία ενάντια στην Σοβιετική Ένωση. Μα η ηγεμονική αποικιακή δύναμη Αγγλία δεν δέχτηκε το σχέδιο «Πανευρώπη».Ποτέ δε θα δεχόταν να βάλει στην υπηρεσία της Πανευρώπης τις αποικίες της.
Μα ακόμα και πριν την διάσκεψη Μπριάν στις 1-9- 1926 ο Μπουχάριν χαρακτήρισε το σχέδιο «Πανευρώπη» «προσπάθεια συνένωσης των Ευρωπαϊκών δυνάμεων με σκοπό την συντριβή άλλων παγκόσμιων δυνάμεων» (εισήγηση στην 7η ολομέλεια της Γ΄ Κομμουνιστικής Διεθνούς).
Και το όλο ζήτημα των ανταγωνιστών γινόταν ακόμα πιο περίπλοκο γιατί συνδεόταν και με την προετοιμασία τους για την νέα παγκόσμια σύρραξη. Η Πανευρώπη μετατρέπονταν σε ένα από τα στοιχεία της διαδικασίας για την έκρηξη του δευτέρου πολέμου.
Συνεχίζεται…
Short Link: http://wp.me/p1pa1c-h5H
simon1roi
23 Μαΐου, 2012 9:42 πμ
Κάτσε ντε να δούμε και το Β΄ μέρος! 😀 😀
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 11:40 πμ
Μην είσαι ανυπόμονος σύντροφε… 🙂
giorgalis
23 Μαΐου, 2012 11:13 πμ
Στο τρίτο μέρος προβλέπω το «τέλος της ιστορίας».
Θα αρχίσει με τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το φαινόμενο «ντόμινο» που θα επακολούθησει με τα κόμματα της Ευρωπαϊκής αριστεράς στις κυβερνήσεις της ΕΕ και τη συμφιλίωση των κεφαλαιοκρατών με τους άνεργους και τους δούλους.
Μετά η μαμά φίλησε στο κούτελο τον μικρό Αλέξη κι έκλεισε το φως.
Κι έζησαν αυτοί (οι οπαδοί του Αλέξη) καλά κι εμείς, γάματα…
😕
amartwlos
23 Μαΐου, 2012 11:41 πμ
είσαι φοβερός, έσβησες και τον αρθρογράφο!!!
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 12:09 μμ
«Είναι η εποχή έξαρσης του αστικού σωβινισμού. Αίμα και μίσος χώρισαν λαούς και έθνη. Πόλεις και χωριά καταστράφηκαν. Η Ευρώπη των αστικών δημοκρατικών καθεστώτων είναι στην πραγματικότητα η Ευρώπη της έχθρας της σφαγής και της αποικιοκρατικής εκμετάλλευσης του κόσμου.»
υπερβάλλεις. η μόνη διαφορά που υπάρχει με τα προηγούμενα χρόνια είναι τα καλύτερα όπλα και άρα η «βιομηχανική» σφαγή. αν δεις τους πολέμους την εποχή της αναγέννησης και του διαφωτισμού (όταν η Σουηδία είχε φτάσει στην Ουκρανία) θα δεις ότι ήταν εξίσου, αν όχι περισσότερο, βίαιοι, και το ίδιο συχνοί.
μπορεί να είναι η έξαρση του αστικού σωβινισμού, αλλά δεν είναι ο αστικός σωβινισμός η αιτία που τα κράτη συνέχιζαν να σφάζονται όπως παλιά
αμφιβάλλω πάρα πολύ αν το πολίτευμα μιας χώρας επηρεάζει το πόσο πολεμοχαρής είναι. σφαγές και πόλεμοι έχουν γίνει από όλα τα πολιτεύματα από ύπαρξης κόσμου. δεν βλέπω κάποια ιστορική διαφοροποίηση,
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 12:32 μμ
Geortypanos
Μπορεί να μην το πιστέψεις, μα όταν έγραφα την «ιστορία μιας ένωσης» ήξερα ότι θα σχολιάσεις.
Η Ιστορική διαφοροποίηση που δεν βλέπεις είναι ο νέος κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός. Ένα συγκεκριμένο, και μέσα από την ιστορία του , διαμορφωμένο οικονομικό-πολιτικό καθεστώς με το αντίστοιχο εποικοδόμημα του. Είναι ο Καπιταλισμός που ήρθε να αντικαταστήσει ένα άλλο καθεστώς. Και ναι συμφωνώ. Η βία είναι μια πραγματικότητα που διέπει όλες τις αλλαγές και όλες τις προωθήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού. Και ο καπιταλισμός ήταν μια ανώτερη και επαναστατική διαδικασία , μια διαδικασία εξέλιξης και ενός ανώτερου σταδίου από τον φεουδαλισμό που και αυτός ήταν ένα ανώτερο στάδιο σε σύγκριση με την δουλοκτητική κοινωνία.
Και μάντεψε: «Η Βία είναι η μαμή της Ιστορίας» Θειος Κάρολος.
Το κύριο θέμα μου όμως είναι η Ευρώπη…
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 12:42 μμ
χαίρομαι 🙂
πάντως η πορεία της ανθρωπότητας δεν είναι πάντα γραμμική προς τα εμπρός. πχ μετά την Ρώμη ήρθε ο Μεσαίωνας. Στην ακμή του Ισλάμ εμφανίστηκαν οι Μογγόλοι και σχεδόν το διέλυσαν.
Και επειδή ο κόσμος είναι δυναμικός, πάντα θα υπάρχουν συγκρούσεις. Οι οποίες ακολουθούν, κατά κανόνα, την λογική
«είναι νέος-δυναμικός, σκοτώνω τον παλιό, γίνομαι εγώ βασιλιάς, ουπς ένας νέος δυναμικός έρχεται». αυτό δεν έχει αλλάξει ποτέ, και δεν θα αλλάξει ποτέ, ότι πολίτευμα βάλεις. δυστυχώς οι πόλεμοι είναι μέρος της ζωής μας.
και φυσικά «πόλεμος πάντων πατήρ» Παππούς Ηράκλειτος …
τέλος, πολλοί Ευρωπαίοι θεωρούν ως «πρόδρομο» της ΕΕ την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία του Καρλομάγνου. Πολύ πιο πίσω απ’ότι αναφέρεις.
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 12:50 μμ
Ναι γνωρίζω αυτές τις αυθαιρεσίες όπως και τις προσπάθειες να ξαναγράψουν την ιστορία τοποθετώντας την «ένωση» ακόμα και την εποχή της αρχαίας Ελλάδας και της αρχαίας Ρώμης.
Μπούρδες.
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 12:46 μμ
Geortypanos
Α!
Και μια και θεωρείς την φράση μου «Είναι η εποχή έξαρσης του αστικού σωβινισμού…» υπερβολή, έχω να σου πω πως την εποχή του φεουδαλισμού αυτό που λέμε σήμερα «εθνική συνείδηση» ήταν κάτι άγνωστο για τον δουλοπάροικο του τάδε φεουδάρχη.
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 12:48 μμ
υπερβολή είναι, κατ’ εμέ, η σύνδεσή του με τους πολέμους. δεν ήταν η αιτία των σφαγών ο αστικός σωβινισμός.
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 12:59 μμ
Geortypanos
ΧΜΜΜ
Γιατί αυτός ο όρος τότε εμφανίστηκε προς χρήση και επινοήθηκε για την περιγραφή του «πατριωτισμού» στην Γαλλία μετά την αστική επανάσταση;
Και μάλιστα την περίοδο που η Γαλλία έκανε τους επεκτατικούς πολέμους της;
Capybara
23 Μαΐου, 2012 1:57 μμ
Δηλαδή, αφού είναι άσχετος με τον πόλεμο και δε λειτουργεί σαν νομιμοποιητική ιδεολογία, τη μοναδική (και ακίνδυνη) επίδραση του αστικού σωβινισμού θα τη δούμε στις εξέδρες του γιούρω;
Capybara
23 Μαΐου, 2012 1:54 μμ
Πέρα από την καλύτερη τεχνολογία σφαγής πρέπει να προσθέσεις και τη θεωρία του ομοιογενούς έθνους-κράτους.
Αν κατάλαβα καλά δεν νομίζω ότι σκοπός του άρθρου είναι να αναδείξει την ανωτερότητα των παλαιότερων ιδεολογιών σε σύγκριση με τον αστικό σωβινισμό, όσο τα χαρακτηριστικά αυτού του ιδίου και την αναγκαιότητα υπέρβασής του.
Είναι πολύ συνηθισμένη η σύγκριση με το «απόλυτα κακό» παρελθόν για να δικαιωθεί το εκάστοτε εξειδανικευμένο παρόν.
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 1:58 μμ
Capybara
Ακριβέστατος.
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
23 Μαΐου, 2012 3:28 μμ
Όπως πάντα. 😉
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 3:42 μμ
γιατί να προσθέσω το ομοιογενές έθνος κράτος? πριν από αυτό ήταν η ομοιογένεια θρησκείας. απίθανα εγκλήματα στο όνομά της. πριν από αυτήν ήταν οι Έλληνες vs οι Βάρβαροι.
πάντα υπάρχει ένας συνεκτικός κρίκος σε όσους σφάζουν/σφάζονται.
και προφανώς δεν θεωρώ ανώτερες ή κατώτερες τις παλαιότερες ιδεολογίες. αμφισβητώ σφόδρα όμως το αν τελικά η ιδεολογία είναι η αιτία ή απλά η δικαιολογία για την σφαγή.
και δεν εξιδανικεύω το παρόν 🙂 αν και γενικά το θεωρώ καλύτερο από το παρελθόν
Capybara
23 Μαΐου, 2012 3:56 μμ
Η ιδεολογία δεν είναι η αιτία του πολέμου, αλλά τον διευκολύνει. Εκτός αν θες να πεις πως είτε ήταν κυρίαρχη ιδεολογία ο αστικός σωβινισμός είτε ήταν ο χίπικος πασιφισμός, θα είχαν γίνει τα εγκλήματα του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου.
Το θέμα της διαρκούς προόδου αγνοεί ότι ο κυρίαρχος πολιτισμός & η ιδεολογία έχει και τις σκοτεινές πλευρές του (ο αστικός σωβινισμός είναι μία απ’ αυτές, χωρίς την οποία δεν μπορώ να φανταστώ το Ολοκαύτωμα ή τη γενοκτονία των Αρμενίων).
Ο μοντερνισμός είχε να επιδείξει και το Μαρξ και τον Αϊνστάιν και τον Φρόυντ, αλλά και τον Χίτλερ, τον Γκομπινώ ή τον Λόυντ Τζόρτζ.
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 4:10 μμ
δυστυχώς έχω την τάση να πιστεύω ότι ο άνθρωπος από μόνος του είναι βίαιος και κρύβεται πίσω από τις ιδεολογίες. η ιστορία του κόσμου είναι γεμάτη συγκρούσεις και αίμα, ανεξάρτητα εποχής, ιδεολογίας, ηπείρου.
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 4:29 μμ
Geortypanos
Και αφού είναι έτσι που τα περιγράφεις οι λαοί πρέπει να υποτάσσονται στην «μοίρα». Ε;
Διότι ότι έγινε και γίνεται δεν έχει σχέση με την «διανομήν των μεγάλων αγορών και των παγκόσμιων εδαφών, ειδών πρώτης ανάγκης,…» όπως έλεγε ο πρωτεργάτης της Ενωμένης Ευρώπης Ρίτσαρντ Κουντενχόβεν- Καλλέργκι. Ούτε όπως προέβλεπε και ομολογούσε ο φιλελεύθερος Χομπσον πως οι καπιταλιστές, (μεγάλες δυνάμεις) «θα διατηρούν μεγάλες πειθήνιες μάζες υπαλλήλων και υπηρετών, που δεν θ’ ασχολούνται με τη μαζική παραγωγή αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων, αλλά με την εξυπηρέτηση ή με δευτερεύοντα βιομηχανική δουλειά, κάτω από τον έλεγχο της νέας χρηματιστηριακής ολιγαρχίας.»
Καμιά σχέση.
Όλα έγιναν και γίνονται γιατί «ο άνθρωπος από μόνος του είναι βίαιος» όπως λες.
Capybara
23 Μαΐου, 2012 4:39 μμ
Θα μπορούσε να παίζει ξύλο στα μπαρ & στα γήπεδα ή να γίνει σήριαλ κίλερ για να ικανοποιήσει την έμφυτη τάση του. Το να σταλεί στα χαρακώματα είναι πολιτική επιλογή.
Υ.Γ.
Θα σου πρότεινα να δεις τον Black Adder την 4η περίοδο 😛
DrAluca
23 Μαΐου, 2012 4:41 μμ
I see what you did there…..You have a cunning plan…
😛 😛 😛
Χαμογελατε…
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 4:49 μμ
@ capy … είμαι τρελός fan του Black Adder. άρα τα έχω δει πολλές φορές το καθένα (αν και μου αρέσει πιο πολύ το 3)
το ότι δέχεται με χαρά να πάει στα χαρακώματα να σκοτώσει τους εχθρούς δεν σου λέει τίποτα? ιδιαίτερα όταν ο πόλεμος πάει καλά?
φυσικά το άρθρο σου δεν έχει σχέση με αυτά που συζητάμε αλλά δεν πειράζει !!!!
DrAluca
23 Μαΐου, 2012 4:54 μμ
Οπως υπαρχουν αυτοι που με χαρα πηγαινουν στα χαρακωματα, υπαρχουν και αυτοι που με στωικοτητα δεχονται τις ποινες οταν αρνουνται να πανε σε αυτα. (Στα χαρακωματα η στην θυτεια). Το οτι γενικευεις απο συγκεκριμενα παραδειγματα η μικρες ομαδες ατομων, στο ολον του ανθρωπινου ειδους (το οποιο ειναι ποικιλομορφο και επιρεαζεται απο χιλιαδες παραγοντες) οδηγει αναποφευκτα σε ατοπα συμπερασματα…Οπως το οτι «ο ανθρωπος ειναι βιαιος». Το οποιο ειναι κενο. Γιατι δεν εξηγει τι ειναι βια, ποτε και αποποιον εφαρμοζεται, ποτε και προς ποιον, τι εντασεις εχει, και τα ομαδοποιει ολα σε κατι ατοπο…
Χαμογελατε…
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 4:53 μμ
@ioulianos
«Διότι ότι έγινε και γίνεται δεν έχει σχέση με την «διανομήν των παγκόσμιων εδαφών, ειδών πρώτης ανάγκης,…» όπως έλεγε ο ———–. Ούτε όπως προέβλεπε και ομολογούσε ο —— πως οι ΒΑΣΙΛΕΙΣ, (μεγάλες δυνάμεις) «θα διατηρούν μεγάλες πειθήνιες μάζες ΣΚΛΑΒΩΝ, που δεν θ’ ασχολούνται με τη μαζική παραγωγή αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων, αλλά με την εξυπηρέτηση ή με δευτερεύοντα βιομηχανική δουλειά, κάτω από τον έλεγχο της νέας ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ολιγαρχίας.»»
συγγνώμη που στο άλλαξα, αλλά ήθελα να περιγράψω την κατάκτηση της Αμερικής από τους Ισπανοπορτογάλλους και την επέκταση της Ρωμαικής αυτοκρατορίας. Τελικά δεν χρειάστηκε να αλλάξω πολλές λέξεις 🙂
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 4:59 μμ
από τις καλύτερες σκηνές Dr και Capy
Capybara
23 Μαΐου, 2012 5:12 μμ
Μου φαίνεται ότι δεν έχεις πιάσει τη λεπτή -πλην αμείλικτη- ειρωνία του στο μιλιταρισμό & την αυτοκρατορική ιδεολογία. Ο τύπος που περιγράφεις δεν είναι ο Λοχαχός Μπλακάντερ, που προσπαθεί να τη σκαπουλάρει, αλλά ο ανεγκέφαλος Ανθ/γος Τζωρτζ!
Υ.Γ.1
Κι εμένα μ’ αρέσει η 3η περίοδος ειδικά το επεισόδιο με τις εκλογές 🙂
Υ.Γ.2
Το άρθρο δεν είναι δικό μου 😉
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 5:21 μμ
Τον καιρό της ΦΕΟΥΔΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ολιγαρχίας. ΔΕΝ υπήρχε μαζική παραγωγή αγροτικών(μονάχα κλειστά φέουδα) και βιομηχανικών προϊόντων, ούτε καν βιομηχανία άρα και εργάτες (προλετάριοι). Και τα φέουδα είχαν κλειστή φυσική οικονομία.
Η κατάκτηση της Αμερικής από τους Ισπανοπορτογάλλους είναι η απαρχή της αλλαγής. Είναι η εποχή της πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου και περιγράφετε στην πρώτη παράγραφο.
Η Ρώμη που ακριβώς εμπλέκεται;
Geortypanos
23 Μαΐου, 2012 5:22 μμ
@capy φυσικά και το έχω πιάσει. και ξέρω για τον Τζωρτζ :))). αν και κορυφαίος είναι ο Ντάρλινγκ 🙂
κορυφαία επεισόδια για μένα ήταν αυτό με το λεξικό (ink & incapability) και το άλλο με τους θεατρίνους (sense & senility)
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
23 Μαΐου, 2012 10:04 μμ
Ρε συ Δόκτορα, στα Αγγλικά δεν κάνεις ορθογραφικά!!
Σου βρήκα γλώσσα να εκφράζεσαι ελεύτερα! 😛 😛 😛
DrAluca
23 Μαΐου, 2012 10:32 μμ
Ειδες αμα εχεις προνοητικη καθηγητρια και σου βαζει μαθηματα αγγλικων με υπολογιστη απο την C junior???? 😛
Χαμογελατε…
Capybara
24 Μαΐου, 2012 9:57 πμ
@Geortypanos Όντως, αυτό με το λεξικό είχε πάρα πολύ πλάκα, ειδικά εκεί που ο Μπόλντρικ μεταμορφώθηκε σε λυκόσκυλο Αλσατίας 🙂
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
23 Μαΐου, 2012 1:55 μμ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
catalternative
23 Μαΐου, 2012 5:37 μμ
Πολύ ενδιαφέρον άρθρο Ιουλιανέ, αναμένουμε με αγωνία και την συνέχεια 🙂 Μέχρι τότε δείτε και ένα βιντεάκι που μου φάνηκε κάπως σχετικό. Δείχνει τον χάρτη της Ευρώπης από το 1000 μ.Χ. μέχρι σήμερα… Συνεχές εναλλαγές συνόρων (άρα πολέμων), δημιουργεία πολεων-κρατών, αυτοκρατοριών, κράτοι-έθνη με ένα μοναχικά σκοπό, την μεγιστοποίηση κέρδους και εξουσίας….
ΥΓ. Δεν γνωρίζω αν όλα τα στοιχεία που δείχνει είναι αληθή, όσα γνωρίζω μου φαίνεται να τα αποτυπώνει καλά 🙂
Ioulianos
23 Μαΐου, 2012 5:52 μμ
Σε ευχαριστώ catalternative.
Δεν ξεχνώ ότι σου «επιτέθηκα» με υπερβολικές εκφράσεις πριν μερικές μέρες.
Και όσο και αν αυτό που έγραψες δεν πατούσε πουθενά, η συνολική σου παρουσία και συμμετοχή στους παραλληλογράφους με υποχρεώνει να παραδεχτώ ότι ήμουν απαράδεκτος.
catalternative
23 Μαΐου, 2012 6:44 μμ
Αυτό που έγραψα τις προάλλες πάντως στηρίζεται σε πηγές, εσύ απλά δεν θέλησες να ποτέ να μπεις στην διαδικασία να τις μάθεις και προτίμησες την επίθεση… Δεν πειράζει…εξάλλου αυτή σου η στάση δείχνει πολλά…
katy
23 Μαΐου, 2012 7:17 μμ
Iouliane, αναμένουμε το Β’ μέρος! 🙂
Ν’ αφήσω βέβαια και το κατιτίς μου….
“Το πολιτικό σύστημα θριαμβεύει, επειδή είναι μια ενωμένη μειοψηφία, που ενεργεί εναντίον μιας διαιρεμένης πλειοψηφίας”.
Will Durant (1885-1981), Αμερικανός ιστορικός & φιλόσοφος.
Λιβάς Περικλής
27 Μαΐου, 2012 9:13 μμ
Reblogged this on Στα ίχνη της Γνώσης … Tracing Knowledge.