Μια σειρά απαλλοτριώσεων από το site omnia_tv, κάνει ο DrAluca.
» Διεθνής Χάρτα Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων, άρθρο 7:
“Κανείς δεν πρέπει να υφίσταται βασανιστήρια, ή να γίνεται θύμα σκληρής, απάνθρωπης ή ταπεινωτικής μεταχείρισης ή τιμωρίας”
Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης, άρθρο 76:
“Οφείλεται να τους παρέχεται η ιατρική φροντίδα που απαιτεί η κατάσταση της υγείας τους” »
Η φυλάκιση αποτελεί βασικό στοιχείο του συστήματος της Ισραηλινής κατοχής, της αποικιοκρατίας και του απαρτχάιντ και ασκείται εναντίον του Παλαιστινιακού λαού εδώ και δεκαετίες. Περίπου το 40% του ανδρικού πληθυσμού των Παλαιστινίων στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Γάζα έχουν φυλακιστεί από το Ισραήλ. Μέχρι τον Απρίλιο του 2012, υπήρχαν 4.610 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι σε Ισραηλινές φυλακές, συμπεριλαμβανομένων 203 φυλακισμένων παιδιών, 6 φυλακισμένων γυναικών και 27 μελών του Παλαιστινιακού Νομοθετικού Συμβουλίου. 322 Παλαιστίνιοι κρατούνται αυτή τη στιγμή υπό διοικητική κράτηση, χωρίς απαγγελία κατηγορίας ή δίκη. Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι αντιμετωπίζουν συστηματικά βασανιστήρια και κακομεταχείριση κατά τη σύλληψη και την κράτησή τους και στερούνται συχνά τις επισκέψεις της οικογένεια τους και των δικηγόρων τους. Οι ευρείες και συλλογικές τιμωρίες, συμπεριλαμβανομένων των παρατεταμένων περιόδων απομόνωσης, οι επιθέσεις στους κρατουμένους από ειδικές στρατιωτικές δυνάμεις και η απαγόρευση στην εκπαίδευση, χρησιμοποιούνται εναντίον των Παλαιστινίων κρατουμένων σε μια προσπάθεια να κατασταλεί κάθε μορφή πολιτικής ανυπακοής εντός των φυλακών.
Το Ισραηλινό σύστημα απαρτχάιντ, κατοχής και εποικισμού δεν θα μπορούσε να επιβιώσει χωρίς τη συστηματική καταπίεση και τον εγκλεισμό των Παλαιστινίων. Παράλληλα, οι Ισραηλινές πολιτικές και οι μηχανισμοί καταστολής δεν θα υφίσταντο χωρίς τη διεθνή σιωπή και την ενεργό συνενοχή. Ενώ οι φορείς του ΟΗΕ και των διεθνών οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν επανειλημμένα καταδικάσει τις Ισραηλινές πρακτικές φυλάκισης και την έλλειψη δίκαιων μέτρων στις δίκες, οι διεθνείς εταιρείες παρέχουν υπηρεσίες και εξοπλισμό στίς Ισραηλινές σωφρονιστικές αρχές.
Είναι καιρός λοιπόν να σταματήσουν οι Ισραηλινές παραβιάσεις των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων κρατουμένων και είναι καιρός να σταθούμε αλληλέγγυοι με τους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους σε απεργία πείνας, που απαιτούν τουλάχιστον, την τήρηση των διεθνών προτύπων για δίκαιη δίκη, το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα
H «Απεργία πείνας για την αξιοπρέπεια (Karameh)»
Η 17η Απριλίου 2012 «Ημέρα των Παλαιστίνιων Κρατουμένων» ήταν η μέρα που διάλεξαν 1600 περίπου Παλαιστίνιοι κρατούμενοι για να ξεκινήσουν μια αορίστου διαρκείας απεργία πείνας, την «Απεργία πείνας για την αξιοπρέπεια (Karameh)» όπως την ονόμασαν. Η απεργία πείνας είναι το μόνο εργαλείο που διαθέτουν οι κρατούμενοι για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και υποστηρίζεται από το κίνημα των κρατουμένων στο σύνολό του. Σύμφωνα με το Κέντρο Υποστήριξης Παλαιστινίων κρατουμένων (Addameer) οι κρατούμενοι που συμμετέχουν στην απεργία πείνας αυξάνονται καθημερινά και εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή φτάνουν τους 2000.
Τα αιτήματα των απεργών πείνας
1.Τέλος στην πολιτική της απομόνωσης που έχει χρησιμοποιηθεί για να στερεί από τους παλαιστίνιους κρατούμενους τα δικαιώματά τους για περισσότερο από μια δεκαετία.
2. Να μπορούν οι οικογένειες των κρατουμένων από τη Λωρίδα της Γάζας να επισκέπτονται τους κρατούμενους. Το δικαίωμα αυτό έχει απαγορευτεί σε όλες τις οικογένειες για πάνω από 6 χρόνια.
3. Βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων και τερματισμό του νόμου «Σαλίτ» , ο οποίος απαγορεύει εφημερίδες, εκπαιδευτικό υλικό και πολλά τηλεοπτικά κανάλια.
4. Τέλος στις πολιτικές της ταπείνωσης που υπόκεινται οι φυλακισμένοι και οι οικογένειές τους όπως σωματικές έρευνες, νυχτερινές επιδρομές, και συλλογική τιμωρία.
Επίσης οι κρατούμενοι καταγγέλλουν τη διοικητική κράτηση, υπό την οποία κρατούνται επ’ αόριστον, εκατοντάδες Παλαιστίνιοι χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη.
Στόχος της απεργίας πείνας είναι να στραφεί σε τοπικό, περιφερειακό και διεθνή επίπεδο και να ασκήσει πίεση στην κατοχική κυβέρνηση η οποία θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για την υγεία όλων των κρατουμένων.
Οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι ζητούν από τους ελεύθερους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να κάνουν ότι μπορούν για να τους στηρίξουν στον δίκαιο αγώνα για τα δικαιώματα τους και να αναδείξουν τις άθλιες συνθήκες κράτησης που αντιμετωπίζουν οι Παλαιστίνιοι στις Ισραηλινές φυλακές, τα κέντρα κράτησης και τα ανακριτικά κέντρα.
Το Χρονικό της «Απεργίας πείνας για την Αξιοπρέπεια»
17/12/2011: Ο κρατούμενος Χάντερ Αντνάν ξεκινάει απεργία πείνας -την δεύτερη μέρα της σύλληψής του -σε διαμαρτυρία για την κακομεταχείριση του από τους 
ανακριτές της Ισραηλινής Υπηρεσίας Ασφαλείας και για τις συνθήκες της κράτησής του. Ο αγώνας του ρίχνει φως στη διαδεδομένη πρακτική της διοικητικής κράτησης κατά την οποία οι κρατούμενοι κρατούνται χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη για περιόδους έως 6 μηνών, που μπορούν να ανανεωθούν επ’ αόριστον. Σύμφωνα με την Ισραηλινή Υπηρεσία Φυλακών, υπήρχαν 307 Παλαιστίνιοι που κρατούνταν σε διοικητική κράτηση στις 31/12/2011, αλλά αυτός ο αριθμός μπορεί να έχει αυξηθεί έκτοτε. Μάλιστα, 21 βουλευτές κρατούνται υπό διοικητική κράτηση. Ο Χάντερ Αντνάν απελευθερώθηκε μετά από 66ημέρες απεργίας πείνας και αφού η κατάσταση της υγείας του βρισκόταν σε κρίσιμο για τη ζωή του σημείο. Ο αγώνας του ενέπνευσε και άλλους κρατούμενους να διαμαρτυρηθούν για τη διοικητική κράτηση.
10/2/2012: Στις 17 Φεβρουαρίου συλλαμβάνεται η Χανά Σάλαμπι για «απροσδιόριστη δραστηριότητα σε 
τρομοκρατικές ενέργειες» όπως είπαν οι Ισραηλινές αρχές και κρατείται χωρίς απαγγελία κατηγορίας ή δίκη και ενώ ήταν μία από τις κρατούμενες που είχαν απελευθερωθεί τον Οκτώβριο του 2011 κατά την συμφωνία ανταλλαγής κρατουμένων μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ. Η Χανά σχεδόν αμέσως ξεκινάει απεργία πείνας την οποία δέχεται να αναστείλει μετά την απόφαση των αρχών της Ισραηλινής φυλακής να την απελευθερώσουν, υπό την προϋπόθεση ότι θα ζει στη Λωρίδα της Γάζας για τρία χρόνια ως εξορία. Η κρατούμενη Σάλαμπι είπε ότι από την στιγμή που η κατάσταση της υγείας της έφθασε σε απειλητικό για τη ζωή της στάδιο, δέχτηκε ιατρικές και ψυχολογικές πιέσεις από τους Ισραηλινούς για να την αναγκάσουν να σπάσει την απεργία.
Η κατάχρηση του καθεστώτος της διοικητικής κράτησης από πλευράς του Ισραήλ συνιστά παραβίαση των όρων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου και, συγκεκριμένα, παραβιάζει το άρθρο 78 της Τέταρτης Συνθήκης της Γενεύης, καθώς και σωρεία άλλων θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ειδικά εκείνων που αφορούν την απαγόρευση της αυθαίρετης κράτησης.
Διεθνής Χάρτα Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων, άρθρο 9:
« Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα στην ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια. Κανείς δεν μπορεί να υποβάλλεται σε αυθαίρετη σύλληψη ή κράτηση. Κανείς δεν μπορεί να στερείται την ελευθερία του, παρά μόνο εάν κάτι τέτοιο αιτιολογείται νομικά και γίνεται με τήρηση των διαδικασιών που ορίζει ο νόμος».
17/4/2012: Ξεκινάει η «Απεργία πείνας για την αξιοπρέπεια». Οι ισραηλινές αρχές φυλακών δήλωσαν ότι 2.300 κρατούμενοι ανακοίνωσαν ότι θα αρνηθούν το καθημερινό τους γεύμα την Τρίτη, ενώ 1.200 έδειξαν ότι ξεκινούν κανονική απεργία πείνας. Παλαιστίνιοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι 1.600 κρατούμενοι συμμετέχουν στην απεργία πείνας επ’ αόριστον. Τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο οι κρατούμενοι βρίσκονται στην Τρίτη εβδομάδα απεργίας πείνας.
29/4/2012: Ο απεργός πείνας και και γ.γ. του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP) Άχμεντ Σααντάτ μεταφέρεται στο νοσοκομείο της 
φυλακής Ράμλε από την απομόνωση στην φυλακή Ραμόν στην οποία βρισκόταν. Ο Σααντάντ βρίσκεται σε απεργία πείνας από τις 17 Απριλίου, μαζί με άλλους 2000 πλέον Παλαιστίνιους κρατούμενους. Σε επιστολή του από την απομόνωση πριν μερικές μέρες, ο Αχμάντ Σααντάντ είχε γράψει μεταξύ άλλων: «Αυτό που χρειαζόμαστε από τις μάζες του λαού, τις πολιτικές δυνάμεις και τους θεσμούς είναι να υψώσουν τις φωνές τους και να μεταφέρουν την έκκληση των δίκαιων αιτημάτων των φυλακισμένων, με ενιαία φωνή και χωρίς να υπόκειται ο σκοπός των κρατουμένων σε εσωτερικές διαφορές ή σε μηχανισμούς διαίρεσης . Η απεργία περιλαμβάνει τη συμμετοχή όλων των πολιτικών δυνάμεων και παρατάξεων, χωρίς εξαίρεση και το καλύτερο δώρο από τις πολιτικές δυνάμεις που μας υποστηρίζουν είναι η εφαρμογή συμφωνιών για την ενότητα, για την οποία το μελάνι δεν έχει ακόμη στεγνώσει.»
1/5/2012: Κοντά στο θάνατο βρίσκονται οι κρατούμενοι Bilal Diab και Thaer Halahleh, oι οποίοι βρίσκονται στην 63η ημέρα απεργίας πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διοικητική κράτησή τους. Μια ανεξάρτητη γιατρός από τους Γιατρούς για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα-Ισραήλ (PHR-Ισραήλ) 
δήλωσε στις 30 Απριλίου, ότι ο Bilal είναι σε άμεσο κίνδυνο θανάτου και ότι τόσο ο ίδιος όσο και Thaer πρέπει να μεταφερθούν αμέσως σε πολιτικό νοσοκομείο προκειμένου να λάβουν την κατάλληλη ιατρική φροντίδα . Επιπλέον, ο δικηγόρος των Bilal και Thaer , κ. Jamil Al-Khatib προσπάθησε να επισκεφτεί τον Bilal σήμερα το απόγευμα στο νοσοκομείο αλλά οι υπηρεσίες των Ισραηλινών φυλακών του το απαγόρευσαν. Του είπαν ότι πρέπει να υποβάλλει “ειδική αίτηση” στους νομικούς συμβούλους της φυλακής. Οι αιτήσεις στο Ισραηλινό Ανώτατο Δικαστήριο των Bilal και. Thaer, κατά της διοικητικής κράτησης, θα εκδικαστούν στις 3 Μαΐου. Η αίτηση για οικογενειακές επισκέψεις στον Bilal επίσης απορρίφθηκε σήμερα από την υπηρεσία των φυλακών που δήλωσε ότι σύμφωνα με επίσημη απαγόρευση ο Bilal απαγορεύεται να δεχτεί οικογενειακές επισκέψεις από 9 Φεβρουαρίου – 9 Ιούλιου για “παραβίαση εντολής της φυλακής” με το να είναι σε απεργία πείνας. Οι υπηρεσίες των φυλακών συνεχίζουν να βάζουν κάθε εμπόδιο που έχουν στη διάθεσή της για να εμποδίζουν την πρόσβαση δικηγόρων και γιατρών στους κρατούμενους απεργούς πείνας. Αυτές οι τακτικές έχουν ως στόχο να απομονώσουν τους απεργούς πείνας όσο το δυνατόν περισσότερο από αξιόπιστες πηγές υποστήριξης και ιατρικές πληροφορίες, με πλήρη περιφρόνηση στην εξαιρετικά επείγουσα κατάστασή τους.
Το Ισραήλ τιμωρεί τους κρατούμενους επειδή κάνουν απεργία πείνας
Η επιτροπή Παλαιστινίων Κρατουμένων του PFLP ανέφερε ότι στις φυλακές της Megiddo τιμωρήθηκαν κρατούμενοι επειδή κάνουν απεργία πείνας.
Η επιτροπή ανέφερε σε δήλωση της στις 27/4 ότι οι δυνάμεις κατοχής ξεκίνησαν βίαιη επίθεση εναντίον των κρατουμένων για να σπάσουν τη θέλησή τους να συνεχίσουν τη μάχη για τα δικαιώματα τους και ότι κάποιοι σύντροφοί τους, συμπεριλαμβανομένων των ηγετών Hasan Fatafta, Thabet Nassar και Fada’ Zughaibi, δέχθηκαν επίθεση στη φυλακή Megiddo.
Η επιτροπή πρόσθεσε ότι στη συνέχεια oι κρατούμενοι οδηγήθηκαν σε άγνωστο προορισμό και απειλήθηκαν ότι θα υποστούν περισσότερες επιθέσεις μέχρι να σταματήσουν την απεργία πείνας.
Οι κρατούμενοι δήλωσαν ότι ορισμένοι απομονωμένοι κρατούμενοι έχουν μεταφερθεί σε κελιά εξοπλισμένα με 4 κάμερες CCTV για να παρακολουθούνται όλο το εικοσιτετράωρο. Η διοίκηση των φυλακών έχει επίσης καταφύγει σε άρνηση ρουχισμού των αιχμαλώτων ως μέσο τιμωρίας για την διαμαρτυρία τους. Επιπλέον, απαγορεύουν στους κρατουμένους να χρησιμοποιούν ηλεκτρικές συσκευές και αλάτι σε μια απελπισμένη προσπάθεια να σπάσουν τη βούληση τους. Οι κρατούμενοι είπαν επίσης ότι η Ισραηλινή Υπηρεσία Φυλακών (IPS) δεν παρέχει ιατρική περίθαλψη στους αιχμαλώτους έτσι ώστε να αυξήσει την πίεση πάνω τους.
Διαδηλώσεις και δράσεις αλληλεγγύης
Στις 28 Απριλίου πραγματοποιήθηκαν δύο μεγάλες διαδηλώσεις σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους Παλαιστίνιους κρατούμενους σε απεργία πείνας στις 28 Απριλίου, στο Εδιμβούργο, Σκωτία, και στο Λονδίνο, Αγγλία. Η διαμαρτυρία στη Σκωτία διοργανώθηκε από την εκστρατεία, «Είμαστε όλοι Hana Shalabi» που είχε ήδη διοργανώσει μεγάλες πορείες στη Γλασκώβη, ενώ η διαμαρτυρία του Λονδίνου κλήθηκε από την «Εκστρατεία Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (Ηνωμένο Βασίλειο)».
Φωτογραφίες από την διαμαρτυρία του Εδιμβούργου ( David Mitchell και «Είμαστε όλοι Hana Shalabi»:
Φωτογραφίες από την πορεία στο Λονδίνο(by @nasia81, @clubkicker, @sncolborne and @rednruff on Twitter) :
Επίσης, η «Εκστρατεία Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη (Ηνωμένο Βασίλειο)» ανακοίνωσε πικετοφορίες καθημερινά, από Δευτέρα έως Σάββατο, απέναντι στο Whitehall στην Ντάουνινγκ Στριτ στο Λονδίνο, από τις 6-7 μ.μ., με σκοπό να ασκηθεί πίεση στη βρετανική κυβέρνηση να ενεργήσει για τον τερματισμό της διοικητικής κράτησης.
Σε διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε στη Ραμάλα κοντά στη φυλακή Οφέρ, την 1/5, τέσσερις Παλαιστίνιοι τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων με τις ισραηλινές δυνάμεις. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες οι Ισραηλινοί έριξαν πλαστικές σφαίρες, δακρυγόνα, χειροβομβίδες κρότου και νερό για να διαλύσουν τους διαδηλωτές.
Βίντεο από τη διαδήλωση:
Ντοκιμαντέρ του Παλαιστινιακού Κέντρου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (PCHR)
“Παλαιστίνιοι στις Ισραηλινές φυλακές: Κρατούμενοι χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα“
Περισσότερα για τους Παλαιστίνιους κρατούμενους μπορείτε να διαβάσετε στο άρθρο ” Η τραγωδία των Παλαιστινίων κρατουμένων”
ΠΗΓΕΣ: intifadagr, samidoun, Addameer
—————————————-
Τέλος υπάρχει κάλεσμα συμπαράστασης και διαμαρτυρίας αυτήν την Τρίτη 15 Μαΐου, 7 μ.μ.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ – Αλληλεγγύη στους Παλαιστίνιους απεργούς πείνας
64 χρόνια από τη Νάκμπα
11/5/2012
Στις 15 Μάη είναι η 64η επέτειος από τη Νάκμπα, την καταστροφή των Παλαιστινίων του 1948, όταν δια πυρός και σιδήρου ξεριζώθηκαν πάνω από 750.000 Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους για να δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ. Ακόμα και σήμερα 5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες ανά τον κόσμο διεκδικούν το αυτονόητο, όσο και διεθνώς κατοχυρωμένο, δικαίωμά τους στην επιστροφή.
Όμως η φετινή επέτειος της Νάκμπα συμπίπτει με την κορύφωση του ηρωικού αγώνα των Παλαιστινίων κρατουμένων απεργών πείνας στις ισραηλινές φυλακές. Ήδη δύο από αυτούς, οι διοικητικά κρατούμενοι χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη, Thaer Halahleh και Βilal Diab έχουν συμπληρώσει 73 ημέρες απεργίας πείνας, τη μεγαλύτερη σε χρονική διάρκεια απεργία πείνας Παλαιστινίων κρατουμένων στην ιστορία, και η κατάστασή της υγείας τους κρίνεται οριακή. Η ζωή τους κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή. Άλλοι 4 απεργοί πείνας έχουν συμπληρώσει από 50 έως 67 ημέρες απεργίας πείνας και η κατάστασή τους κρίνεται επίσης επικίνδυνη. Ταυτόχρονα κάπου 2000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι, αψηφώντας την καταστολή μέσα στις ισραηλινές φυλακές, οδεύουν προς τη συμπλήρωση ενός μήνα απεργίας πείνας διεκδικώντας τα αυτονόητα αιτήματα για τερματισμό του απάνθρωπου μέτρου της απομόνωσης, τερματισμό των βασανιστηρίων και των εξευτελισμών (συμπεριλαμβανομένου του σωματικού ελέγχου με ξεγύμνωμα), για καλύτερες συνθήκες κράτησης με πρόσβαση στην εκπαίδευση και την ενημέρωση, και για επισκέψεις των συγγενών τους (δικαίωμα που οι κρατούμενοι από τη Λωρίδα της Γάζας το στερούνται εδώ και κάπου 6 χρόνια). Αλλά και για τερματισμό του μέτρου της διοικητικής κράτησης, χωρίς απαγγελία κατηγοριών ή δίκη που μπορεί να ανανεωθεί επ’ αόριστον.
Ενώνουμε τις φωνές μας με το παλαιστινιακό και τα διεθνή κινήματα αλληλεγγύης και συμπαραστεκόμαστε στο δίκαιο αγώνα των Παλαιστινίων κρατουμένων.
Νίκη στον αγώνα των Παλαιστίνιων κρατουμένων απεργών πείνας !
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
Λεωφόρος Κηφισίας και Λεωφόρος Κατεχάκη
Τρίτη 15 Μαΐου, 7 μ.μ.
Το κάλεσμα συνυπογράφουν (ο κατάλογος είναι ανοικτός)
Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ
Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση
Σύλλογος Αλ Άουντα το Δικαίωμα στην Επιστροφή
Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση
Κίνηση Aπελάστε τον Ρατσισμό
————————————–
Τέλος αναδημοσίευσης.
Μπορεί στις μέρες μας άλλα γεγονότα να μονοπολούν τις συζητήσεις μας και τους προβληματισμούς μας….Όμως κάπου έξω απο τα σύνορά μας, μερικές εκατοντάδες άνθρωποι μας μαθαίνουν τι πάει να πει αξιοπρέπεια…
Επίσης για ακόμα μια φορά να ευχαριστήσω την κυρία Koula μας, για την επιμέλεια….
Χαμογελάτε…
Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-gY6
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικακος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
13 Μαΐου, 2012 2:41 μμ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
koula
13 Μαΐου, 2012 2:55 μμ
Πρόκληση
Σφίξτε μου τα σχοινιά
απαγορέψτε μου και τα τετράδια και τα τσιγάρα,
κλείστε το στόμα μου με χώμα.
Το τραγούδι είναι το αίμα της καρδιάς
τ’αλάτι του ψωμιού
το νερό του ματιού·
γράφεται με τα νύχια, το λαρύγγι και τα μάτια…
θα το λέω
στο κρατητήριο
στην τουαλέτα
και στο σταύλο
με χειροπέδες, κάτω από το βούρδουλα
κάτω από τα δεσμά των αλυσίδων.
Πουλιά μυριάδες πάνω στης καρδιάς μου τα κλαδιά
πλάθουνε το μαχόμενο τραγούδι.
Μαχμούντ Νταρουίς
(Παλαιστινιακή Ποίηση)
koula
13 Μαΐου, 2012 3:04 μμ
https://parallhlografos.files.wordpress.com/2012/02/front1.jpg?w=475&h=676
xtremyst
13 Μαΐου, 2012 3:10 μμ
koula
13 Μαΐου, 2012 3:16 μμ
Χίλιες φορές είναι πιο εύκολο
Χίλιες φορές είναι πιο εύκολο
από την τρύπα μιας βελόνας να περάσετε
έναν ελέφαντα ή να ψαρέψετε στο Γαλαξία·
χίλιες φορές είναι πιο εύκολο
να σβήσετε τον ήλιο και,…
να φυλακίσετε τους ανέμους,
να πιείτε τη θάλασσα και,…
να κάμετε έναν κροκόδειλο να μιλήσει
χίλιες φορές είναι πιο εύκολο
από το να σβήσετε τη λάμψη μιας ιδέας
με καταπίεση, ή να μας κάμετε
να ξεστρατίσουμε έστω και μια τρίχα
από το δρόμο που διαλέξαμε.
Ταουφίκ Ζαγιάντ (Παλαιστινιακή Ποίηση)
Γιανκα
13 Μαΐου, 2012 3:31 μμ
εγκλωβισμενοι μεσα στην μιζερια μας και στην ανατροπη που δεν ερχεται, μεσα απο μιά τεμπελικη ψηφο,ας κοιταξουμε καλα αυτους τους αγωνιστες που παλευουν για τα αυτονοητα ..ας μαθουμε επιτελους..
DrAluca
13 Μαΐου, 2012 3:44 μμ
Εχουμε πεισθει πως ο κοσμος γυριζει γυρω απο τον μικροκοσμο μας.
Δεν αρνουμε πως αυτα που ζουμε ειναι σημαντικα…. Ξεχναμε ομως τα σημαντικοτερα…
Δυστυχως…
Χαμογελατε…
koula
13 Μαΐου, 2012 7:53 μμ
με αφορμη τη σημερινη μερα, σκίτσο του Latuff για τους απεργούς πείνας
https://twitpic.com/show/iphone/9koxl9
koula
13 Μαΐου, 2012 7:53 μμ
https://twitpic.com/show/iphone/9kpgtb
koula
13 Μαΐου, 2012 8:05 μμ
The Red Cross has informed the families of hunger strikers Thaer Halahleh and Bilal Diab that their lives are now at serious risk #Yom76
Ο Ερυθρός Σταυρός ενημέρωσε τις οικογένειες των απεργών πείνας Thaer Halahleh και Bilal Diab, ότι οι ζωές τους πλέον είναι σε σοβαρό κίνδυνο
Αλ Αχράμ
13 Μαΐου, 2012 10:22 μμ
«Στις 15 Μάη είναι η 64η επέτειος από τη Νάκμπα, την καταστροφή των Παλαιστινίων του 1948, όταν δια πυρός και σιδήρου ξεριζώθηκαν πάνω από 750.000 Παλαιστίνιοι από τις εστίες τους για να δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ» (από το κάλεσμα για τη συγκέντρωση στην ισραηλινή πρεσβεία).
Από το βιβλίο του Γιάννη Δ. Σακκά, αναπληρωτή καθηγητή νεότερης και σύγχρονης ιστορίας στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου :
«Την επομένη της ίδρυσης του Ισραήλ στρατεύματα των πέντε γειτονικών αραβικών χωρών (Αιγύπτου, Ιορδανίας, Συρίας, Λιβάνου και Ιράκ) εισέβαλαν στην Παλαιστίνη με δηλωμένο σκοπό να εξοντώσουν το φίδι που έτρεφαν στον κόρφο τους, το σιωνισμό, αλλά ουσιαστικά να αποτρέψουν την πραγματοποίηση των σχεδίων του Αμπντάλα (εμίρης της Ιορδανίας, που ήθελε να ενώσει τη Δυτική Όχθη και το εμιράτο του με τη Συρία, για να δημιουργηθεί η Μεγάλη Συρία) και να αυξήσουν τη δική τους επιρροή στη Μέση Ανατολή» και παρακάτω «Αν το Ισραήλ έχανε τον πόλεμο, τα εδάφη της Παλαιστίνης δε θα δίνονταν στους Παλαιστίνιους, αλλά κατά πάσα πιθανότητα θα μοιράζονταν ανάμεσα στους Άραβες εισβολείς».
Το κράτος του Ισραήλ δημιουργήθηκε στις 14 Μάη του 1948. Άρα, δεν είναι σωστό ότι οι Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν για να «δημιουργηθεί το κράτος του Ισραήλ». Οι Παλαιστίνιοι ξεριζώθηκαν σα συνέπεια του πολέμου του 1948, που τον προκάλεσαν τα «αδελφά» αραβικά κράτη για τα δικά τους κατακτητικά συμφέροντα.
Όλη η ιστορία θα είχε αποφευχτεί αν οι Παλαιστίνιοι είχαν αποδεχτεί τη λύση του ΟΗΕ για τα δύο κράτη. Οι Παλαιστίνιοι είχαν πνευματικό ηγέτη το φασίστα αντισημίτη Μεγάλο Μουφτή της Ιερουσαλήμ Χατζ Αμίν Αλ-Χουσεϊνί και δεν πήραν μέρος στις συζητήσεις της ειδικής επιτροπής του ΟΗΕ για τη λύση του Παλαιστινιακού (UNSCOP).
Capybara
13 Μαΐου, 2012 10:45 μμ
Αδέξιος ο απολογητισμός σου. Θες να μας πεις ότι το Ισραήλ δε φταίει σε τίποτα;
Δες κι αυτό: http://wp.me/p1pa1c-a3s
DrAluca
13 Μαΐου, 2012 11:30 μμ
Ωραια η μαλακια σου αλλα αστοχη, αδεξια, ελλειπης και ακυρη.
Αυτη τη στιγμη το κρατος του Ισραηλ πρεπει να κατηγορηθει για εγκληματ ακατα της ανθρωποτητας, και προσπαθεις να δειξεις τι?
Αλλα μην απαντησεις.
Δεν χρειαζεται. Ειναι εκδηλη και η προθεση σου, και η σταση σου. Η οποια απο εμενα ανεκτη δεν ειναι. Οχι την ωρα που δεκαδες χιλιαδες κοσμου ξεριζονεται και τους συμπεριφερονται χειροτερα απο ζωα, και την ωρα που εκατονταδες ανθρωποι παιζουν την ζωη τους κορωνα γραμματα για να την αξιοπρεπεια τους.
Χαμογελατε…
Αλ Αχράμ
14 Μαΐου, 2012 3:22 πμ
@Capybara
Στο λινκ που με παραπέμπεις διαβάζω : «Η σύλληψη αυτή (της διχοτόμησης) ήταν προβληματική εξαρχής, καθώς αποτελούσε προειλημμένη απόφαση και όχι βάση διαπραγμάτευσης. Με δεδομένη την αντίθεση των Παλαιστινίων, που αποτελούσαν και την πλειοψηφία του πληθυσμού της υπό βρετανική διοίκηση Παλαιστίνης, και τη μονομέρειά της, καθώς επέβαλε ως λύση την άποψη της μίας πλευράς, μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι το σχέδιο του Ο.Η.Ε. δεν ήταν σχέδιο ειρήνευσης, αλλά συνταγή πολέμου».
Αυτά που γράφει δεν είναι σωστά :
1) Η απόφαση δεν ήταν «προειλημμένη». Ο ΟΗΕ συνέστησε την επιτροπή UNSCOP, που πήγε στην Παλαιστίνη, έκανε εκτεταμένες έρευνες επί 2,5 μήνες στην Παλαιστίνη καθώς και στα γειτονικά κράτη Λίβανο, Συρία και Υπεριορδανία και συνέταξε έκθεση, που παρέδωσε στο Γ.Γ. του ΟΗΕ.
Η έκθεση περιλάμβανε δύο προτάσεις : α) την πρόταση της πλειοψηφίας, που προέβλεπε δύο ξεχωριστά κράτη με οικονομική συνεργασία και την πόλη της Ιερουσαλήμ κάτω από διοικητική αρχή του ΟΗΕ και β) την πρόταση της μειοψηφίας, που προέβλεπε τη δημιουργία ομοσπονδιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ.
Όταν γράφεις ότι η απόφαση ήταν «προειλημμένη», από ποιους εννοείς;
2) Η διαπραγμάτευση γινόταν στην επιτροπή, που συζήτησε με τους Εβραίους και τους Άραβες του Συνδέσμου των Αραβικών Κρατών, γιατί η «Ενώ οι εβραϊκές οργανώσεις συνεργάστηκαν με την UNSCOP στις διαβουλεύσεις της, η παλαιστινιακή ηγεσία της Αραβικής Ανώτατης Επιτροπής (του Αλ-Χουσεϊνί, σημ. δική μου) αποφάσισε να μη συμμετάσχει». (The Question of Palestine and the U.N.)
Μιλάς για «μονομέρεια». Όταν η μία πλευρά θέλει ανεξάρτητο κράτος και η άλλη το αρνείται, αναγκαστικά η όποια απόφαση θα είναι μονομερής.
Συνταγή πολέμου δεν ήταν η απόφαση του ΟΗΕ, γιατί ο πόλεμος είχε αρχίσει πολύ πριν. Τα αίτια θέλουν μεγάλη συζήτηση. Πάντως πόλεμο πραγματικό, χωρίς καμιά συνταγή, πραγματοποίησαν τα όμορα αραβικά κράτη, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια την απόφαση του ΟΗΕ, για να αρπάξουν τη γη της Παλαιστίνης και να την προσαρτήσουν στα κράτη τους.
Νομίζω ότι, αν ακολουθούσαν τη «συνταγή» του ΟΗΕ, δε θα υπήρχε η Νάκμπα.
3) Γράφεις : «Επιπλέον, από το Μάρτη του 1948 είχε καταρτιστεί ένα σχέδιο οδηγιών, γνωστό ως Σχέδιο Δέλτα (Ντάλετ στα εβραϊκά), το οποίο περιείχε οδηγίες προς τις εβραϊκές στρατιωτικές δυνάμεις για την εθνική εκκαθάριση των περιοχών που θα έπεφταν στα χέρια τους σε περίπτωση πολέμου».
Η Βικιπαίδεια γράφει για το Σχέδιο Δέλτα : «Ο σκοπός του είναι πολυσυζητημένος. Το Σχέδιο είναι μια δέσμη οδηγιών διακηρυγμένος σκοπός των οποίων ήταν να αναλάβουν τον έλεγχο του εδάφους του Εβραϊκού Κράτους και να υπερασπίσουν τη μεθόριο του και το λαό, περιλαμβανομένου και του εβραϊκού πληθυσμού εκτός της μεθορίου, εν αναμονή εισβολής από τακτικούς αραβικούς στρατούς».
Ο καθηγητής Σακκάς γράφει : «Τον Απρίλιο του 1948 οι σιωνιστές έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο Ντάλετ (= το τέταρτο γράμμα της αλφαβήτου, Δέλτα). Το σχέδιο αυτό το προετοίμασα στα μέσα Μαρτίου … Για να προκαταλάβουν μια άσχημη γι’ αυτούς απόφαση στον ΟΗΕ και κυρίως να αντιμετωπίσουν την επικείμενη αραβική εισβολή, πέρασαν στην αντεπίθεση».
Αυτά που γράφεις επομένως για «εθνική εκκαθάριση» δεν ευσταθούν. Ίσως έχεις υπόψη σου τη σφαγή στο Ντερ Γιασίν, αλλά, αν αρχίσουμε να συζητάμε για σφαγές, θα δεις ότι έχουν γίνει και από τις δύο πλευρές.
4) Δε θέλω να πω ότι το Ισραήλ δε φταίει σε τίποτα, αλλά, σίγουρα έχει πέσει πολλή μαύρη προπαγάνδα και η αλήθεια έχει κακοπάθει πολλές φορές.
Capybara
14 Μαΐου, 2012 10:01 πμ
Το πρόβλημα είναι η ίδια η πρόταση του ΟΗΕ για διχοτόμηση, κατά παράβαση της αρχής της αυτοδιάθεσης. Ενός ΟΗΕ τότε, με λευκή – ευρωπαϊκή πλειοψηφία σε έναν κόσμο με μη-λευκή – μη ευρωπαϊκή πλειοψηφία. Η άρνηση της διχοτόμησης από την πλευρά των Παλαιστινίων είναι απόλυτα θεμιτή (ποιος λαός θα δεχόταν να μοιραστεί τη γη του με εποίκους που εγκαταστάθηκαν σε κατεχόμενη -υπό το αποικιοκρατικό/ρατσιστικό καθεστώς της εντολής- γη;) και το πρόβλημα υπήρξε η άρνηση των σιωνιστών για ενιαίο κράτος (άλλωστε οι σιωνιστές έποικοι ζητούσαν από τους βρετανούς να καθυστερήσει η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Παλαιστίνης μέχρι να αποκτήσουν μέσω του εποικισμού τα δημογραφικά δεδομένα που ήθελαν, ώστε να γίνει δυνατή η διχοτόμηση).
Στην Παλαιστίνη δεν υπήρξε μόνο το Ντέιρ Γιασίν, που ήταν τάχα μια άτυχη στιγμή, αλλά η σχεδιασμένη καταστροφή πεντακοσίων παλαιστινιακών χωριών, των παλαιστινιακών συνοικιών επτά μεγάλων πόλεων, ο ξεριζωμός επτακοσίων χιλιάδων Παλαιστινίων και η σφαγή χιλιάδων άλλων. Το σχέδιο Ντάλετ, δεν ήταν επιχειρησιακό σχέδιο στρατιωτικής αντεπίθεσης, αλλά σχέδιο εθνικής εκκαθάρισης αμάχων.
Δεν πρόκειται για τη διαμάχη δυο περιφερειακών εθνικισμών, της οποίας η αλήθεια έχει κακοπάθει από τη μαύρη προπαγάνδα, αλλά για την τερατογένεση ενός αποικιοκρατικού εγχειρήματος, στηριγμένου στο ρατσισμό. Οι σιωνιστές δεν αναζήτησαν την ελευθερία των Εβραίων μέσω της διεκδίκησης της ισότητας όλων των ανθρώπων και τον τερματισμό των διακρίσεων, αλλά μέσω του αιτήματος για αναγνώρισή τους ως επίτιμων λευκών, που μπορούν να κάνουν στους μη Ευρωπαίους ό,τι θέλουν.
Βλαδίμηρος
14 Μαΐου, 2012 11:59 μμ
@Capybara
1) «Παράβαση της αρχής της αυτοδιάθεσης». Για την αυτοδιάθεση η Βικιπαίδεια γράφει : «Εθνική αυτοδιάθεση ονομάζεται το δικαίωμα ενός έθνους ή λαού να αποφασίζει αυτοδύναμα για το διεθνές στάτους της επικράτειάς του και για τα ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με αυτό. Στο μέσο νου ο όρος έχει συνδεθεί με τα κινήματα ανεξαρτησίας, άρα με την επιδίωξη δημιουργίας νέων κυρίαρχων εθνικών κρατών».
Το ερώτημα είναι : μπορούσε να δημιουργηθεί ένα ενιαίο «κυρίαρχο εθνικό κράτος» στην Παλαιστίνη το 1948; Το συμπέρασμα της επιτροπής του ΟΗΕ ήταν πως αυτό ήταν αδύνατο, λόγω της εχθρότητας που κυριαρχούσε μεταξύ Αράβων και Εβραίων. Οπότε ο χωρισμός σε δύο εθνικά κράτη πρόβαλλε σαν η μόνη ρεαλιστική λύση. Αυτό είπε στον ΟΗΕ και ο αντιπρόσωπος της Σοβιετικής Ένωσης : Η σωστή λύση θα ήταν ένα ενιαίο κράτος. Αποδείχτηκε, όμως, ότι οι δύο κοινότητες ούτε μπορούν ούτε και θέλουν αν ζήσουν μαζί. Επομένως, η μόνη ρεαλιστική λύση είναι η δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών.
Το ότι οι Άραβες Παλαιστίνιοι δεν το δέχτηκαν (και οι φανατικοί αντισημίτες της Χαμάς δεν το δέχονται ακόμα) οφείλεται στο ότι καθοδηγούνταν (και καθοδηγούνται ακόμα) από φασίστες και έτρεφαν αυταπάτες για τη συμπεριφορά των αντιδραστικών αραβικών καθεστώτων, που τα θεωρούσαν «αδελφικά» κράτη, τα οποία θα πέταγαν τους μισητούς Εβραίους στη θάλασσα για να τους προσφέρουν στο πιάτο ολόκληρη την Παλαιστίνη. Ένα μικρό δείγμα για τη συμπεριφορά των «αδελφών» είναι ότι τα «κατεχόμενα» (δηλαδή, Λωρίδα της Γάζας και Δυτική Όχθη) παρέμειναν «κατεχόμενα» από τους «αδελφούς» Αίγυπτο και Ιορδανία για 20 χρόνια (1948-1967), αλλά, δεν τα ονόμασε κανείς «κατεχόμενα». Κατεχόμενα ονομάστηκαν από το 1967, που τα κατέλαβαν οι «άνομοι Εβραίοι», με τον πόλεμο του 1967, τον οποίο ετοίμασαν τα «αδελφά» κράτη για να πνίξουν το Ισραήλ, αλλά, οι ισραηλινοί τους πρόλαβαν. Το θέμα είναι ότι «κατεχόμενα» ονομάστηκαν μόνο όταν τα κατέκτησε το Ισραήλ, όταν τα κατείχαν οι «αδελφοί» Άραβες, ήταν όλα μέλι-γάλα. Μήπως έχεις ακούσει για την 20άχρονη κατοχή του Λίβανου από τη Συρία; Όχι, βέβαια. Σίγουρα, όμως, έχεις ακούσει για την ισραηλινή κατοχή στο Λίβανο. Όπως έλεγε και ο Θεοδωράκης (ο Μίκης) «έχω δυο αυτιά, το ‘να για ν’ ακούει, το άλλο δε γροικά».
2) Περί λευκής και μαύρης μειοψηφίας-πλειοψηφίας. Αυτά δεν ισχύουν. Οι λευκοί δεν ήταν καθόλου σύμφωνοι μεταξύ τους : η Αμερική ψήφισε υπέρ της διχοτόμησης, η Αγγλία έκανε αποχή, η Σοβιετική Ένωση (καθώς και οι σοσιαλιστικές Λευκορωσία, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία και Ουκρανία) ψήφισε υπέρ.
Η μοναρχοφασιστική Ελλάδα ψήφισε κατά. Η Αγγλία εξόπλιζε τους Άραβες στον πόλεμο του 1948 και η σοσιαλιστικές χώρες (κυρίως η Τσεχοσλοβακία) τους Εβραίους. Το Κ.Κ. Αγγλίας ζητούσε από την Εργατική Κυβέρνηση να πάψει να υποκινεί τους Άραβες και να τους εξοπλίζει.
Έτσι όπως το θέτεις, αφού δεν υπήρχε θέμα λευκών και μαύρων, μάλλον ακούγεται ρατσιστικό από τη μεριά σου.
«Ποιος λαός θα δεχόταν να μοιραστεί τη γη του». Αν κάποιος έρχεται να σου αρπάξει τη γη που καλλιεργείς, κατοικείς και σε τρέφει, έχεις κάθε δίκιο να τον διώξεις από τη γη σου. Αν τώρα θεωρείς ότι είναι δική σου και η γη που δεν έχεις καμιά δυνατότητα να την αξιοποιήσεις, ε, τότε, είναι δίκαιο να την πάρει κάποιος άλλος για να θρέψει τη δική του οικογένεια. Όπως λέει και ο Μπρεχτ : κανένα πράγμα δεν είναι κανενού, ή, αν όχι, είναι ασφαλώς αυτού που το ‘χει μεράκι του και τ’ αγαπάει και το φροντίζει. Ένα παιδάκι ανήκει σ’ όποιον το ταΐζει.
Το ωραίο είναι ότι οι άραβες παλαιστίνιοι ποτέ δεν πολέμησαν τόσο αποφασιστικά τους ξένους που υποδούλωναν, ο ένας μετά τον άλλον, την Παλαιστίνη, όσο τους Εβραίους, που στο κάτω-κάτω δεν ήταν κατακτητές, ούτε χρησιμοποίησαν βία για να εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη, ούτε αρπάξανε καμιά περιουσία ντόπιων, ούτε τους εκμεταλλεύτηκαν ποτέ. Ίσα-ίσα, έφερναν στοιχεία προόδου, γιατί φυσικά οι καπιταλιστικές χώρες από όπου προέρχονταν ήταν μερικούς αιώνες πιο μπροστά από τα φεουδαρχικά καθεστώτα των αραβικών κρατών. Ίσως κι αυτός να ήταν ένας από τους λόγους της εχθρότητας όλων αυτών των καθεστώτων (πέρα από τον καθαρό αντισημιτισμό) απέναντι στον εβραϊκό εποικισμό .
Λες : «σχεδιασμένη καταστροφή πεντακοσίων παλαιστινιακών χωριών, των παλαιστινιακών συνοικιών επτά μεγάλων πόλεων, ο ξεριζωμός επτακοσίων χιλιάδων Παλαιστινίων και η σφαγή χιλιάδων άλλων». Αυτά όλα που λες έγιναν με αφορμή την εισβολή στην Παλαιστίνη των 5 κρατών και όχι με το σχέδιο Ντάλετ. Οι παλαιστίνιοι Άραβες αμέσως μόλις εγκρίθηκε το σχέδιο διχοτόμησης άρχισαν να επιτίθενται ενάντια στις πόλεις με έντονο το εβραϊκό στοιχείο (Ιερουσαλήμ, Τελ Αβίβ, Χάιφα) και τους εβραϊκούς οικισμούς… Τον Ιανουάριο του 1948, εισέβαλε από τη Συρία στην Παλαιστίνη ο εθελοντικός Αραβικός Απελευθερωτικός Στρατός, δυναμικότητας 4.000-5.000 ανδρών και έφερε τους Εβραίους της Ιερουσαλήμ σε εξαιρετικά δύσκολη θέση (από «Το Παλαιστινιακό» του καθ. Γιάννη Σακκά). Όπως βλέπεις το Σχέδιο Ντάλετ δημιουργήθηκε και εφαρμόστηκε μετά από αυτά τα γεγονότα και ήταν αμυντικού χαρακτήρα, εν αναμονή και της εισβολής των 5 κρατών.
Για το Σχέδιο Ντάλετ ο καθ. Σακκάς αναφέρει διάφορες απόψεις ιστορικών :
«Ο Tal θεωρεί ότι οι στόχοι του σχεδίου ήταν αμυντικοί. Η Χαγκάνα («Άμυνα», παραστρατιωτική οργάνωση των Εβραίων κατά τη διάρκεια της βρετανικής εντολής στην Παλαιστίνη, πυρήνας του ισραηλινού μετά την αποχώρηση των Βρετανών) θα καταλάμβανε “στρατηγικά σημεία” μέσα στα όρια του υπό ίδρυση Ισραηλινού κράτους και στα σύνορα ενόψει της αραβικής εισβολής. Ο Morris αποδίδει στο σχέδιο αποκλειστικά στρατιωτικό χαρακτήρα χωρίς πολιτικές προεκτάσεις. Αντίθετα, ο W. Khalidi το αντιμετωπίζει ως γενικό σχέδιο για την εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γη τους. Ο στρατιωτικός στόχος θα εξυπηρετούσε τον πολιτικό στόχο. Ο Pappé συμφωνεί με τον Khalidi. Η επιχείρηση Ντάλετ δεν αποσκοπούσε στην εκδίωξη των Παλαιστινίων από τη γη τους, αλλά η εφαρμογή του θα οδηγούσε αναπόδραστα σ’ αυτή, αφού οι στρατιωτικές βάσεις των Αράβων ήταν κοντά ή μέσα σε κατοικημένες περιοχές». Το «μέσα σε κατοικημένες περιοχές» το έχει ενστερνιστεί και το έχει αναγάγει σε επιστήμη η Χαμάς, φτιάχνοντας τα οπλοστάσιά της σε σχολεία και νοσοκομεία, ώστε ο αντίπαλος να βρίσκεται στο δίλημμα ή να τα αφήσει άθικτα ή να επισύρει τη διεθνή κατακραυγή για εγκλήματα πολέμου.
Αν, όμως, εσύ έχεις κανένα αντίγραφο του Ντάλετ, ανέβασέ το για να το συζητήσουμε, για να δούμε αν πράγματι είναι «σχέδιο εθνικής εκκαθάρισης αμάχων» .
3) Ποιο ονομάζεις «αποικιοκρατικό εγχείρημα στηριγμένο στο ρατσισμό»; Την εγκατάσταση των Εβραίων στην Παλαιστίνη με σκοπό να ιδρύσουν ένα κράτος για να πάψουν να είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος όλων των εθνών; Γιατί είναι αποικιοκρατικό εγχείρημα; Γιατί είναι στηριγμένο στο ρατσισμό; Μιλάς συνέχεια για «σιωνιστές». Μέσα όμως στους Εβραίους μετανάστες στην Παλαιστίνη υπήρχαν και δημοκράτες, υπήρχαν και κομμουνιστές , που ήταν εχθροί με τους σιωνιστές και τους δεξιούς Εβραίους και μάλιστα είχαν φτιάξει και Κομμουνιστικό Κόμμα, όπου μετείχαν και Εβραίοι και Άραβες. Το πρόγραμμά τους ήταν ένα ενιαίο ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, χωρίς καμιά διάκριση εθνικής καταγωγής. Μάλιστα, έγινε μια διαδήλωση των σιωνιστών, που την επέτρεψε η βρετανική Αρχή και μια αντιδιαδήλωση παράνομη των κομμουνιστών που συγκρούστηκε με τους σιωνιστές. Οι Άραβες, όμως, δεν καταλάβαιναν από τέτοια πράγματα. Για τον αντισημιτισμό τους, ο Εβραίος ήταν Εβραίος! Γι’ αυτό και χτύπησαν και τις δύο διαδηλώσεις, οπότε επενέβησαν οι Άγγλοι και καθάρισαν.
4) Για τη «μαύρη προπαγάνδα» θα αναφέρω μόνο ότι λέει πως τον πόλεμο του 1948 τον προκάλεσαν οι Εβραίοι, γιατί επιτέθηκαν στα γειτονικά αραβικά κράτη. Τουλάχιστον ,αυτό λεγόταν κατά κόρον (και ίσως να λέγεται ακόμα) στην Ελλάδα. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει ένα βιβλιαράκι της ΟΑΠ με τίτλο «Το Παλαιστινιακό Ζήτημα, μια σύντομη ανάλυση». Στο κεφάλαιο «Οι συνέπειες του εγκλήματος» διαβάζουμε : «Στις 14 Μάη 1948 οι σιωνιστές ανακήρυξαν το κράτος του Ισραήλ και σχημάτισαν προσωρινή κυβέρνηση. Οι στρατοί των αραβικών χωρών (οι οποίοι ήταν όλοι κάτω από ευρωπαϊκή διοίκηση ή έλεγχο), που αντιμετώπισαν τις ισραηλινές δυνάμεις δεν ξεπερνούσαν τις 20.000».
Εύλογα γεννιέται το ερώτημα : πού «αντιμετώπισαν» τις «ισραηλινές δυνάμεις»; Σε αγώνα ποδοσφαίρου; Αφενός ντρέπονται να γράψουν ότι 5 αραβικά κράτη εισέβαλαν στην Παλαιστίνη και επιτέθηκαν στο Ισραήλ. Ούτε τολμούν να γράψουν ότι επιτέθηκε το Ισραήλ. Οπότε τι μένει; Η λειψή και ακατανόητη διατύπωση.
Capybara
15 Μαΐου, 2012 12:18 πμ
«Το πρόγραμμά τους ήταν ένα ενιαίο ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, χωρίς καμιά διάκριση εθνικής καταγωγής.»
Μ’ αυτό είμαι κι εγώ. Δεν είμαι με την ίδρυση ενός κράτους εποίκων (των οποίων ο αριθμός αυξήθηκε κάτω από αποικιοκρατικό καθεστώς), με τα διαφορετικά δικαιώματα ανάλογα με το θρήσκευμα.
Οι Παλαιστίνιοι είχαν δίκιο στην αντίθεσή τους στην ίδρυση του Ισραήλ, δεν έκαναν όμως, σωστές πολιτικές επιλογές (και δεν είχαν σοβαρή πολιτική εκπροσώπηση). Αυτό όμως δεν απονομιμοποιεί τα δικαιώματά τους.
Βλαδίμηρος
15 Μαΐου, 2012 2:15 μμ
@Capybara
Κι εγώ μ’ αυτό είμαι. Ας δούμε τι λένε και οι άμεσα ενδιαφερόμενοι :
1) «Το κράτος του Ισραήλ… θα είναι θεμελιωμένο στις αρχές που δίδαξαν οι προφήτες του Ισραήλ : ελευθερία, δικαιοσύνη και ειρήνη. Θα εξασφαλίσει απόλυτη ισότητα πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων σ’ όλους τους πολίτες, αδιακρίτως πεποιθήσεων, φυλής ή φύλου. Θα προστατεύσει την ελευθερία της συνείδησης, του θρησκευτικού δόγματος και της μόρφωσης των ατόμων» (Από τη Διακήρυξη Ανεξαρτησίας του Κράτους του Ισραήλ).
2) «Η νομιμότητα του Παλαιστινιακού αγώνα εξυψώνεται με το στόχο προς τον οποίο στρέφεται, δηλαδή, προς μια δημοκρατική λύση του Παλαιστινιακού προβλήματος. Είναι απλή και ειλικρινής. Ζητάει την εγκαθίδρυση ενός δημοκρατικού λαϊκού κράτους στην Παλαιστίνη, όπου όλοι οι πολίτες θα έχουν ίση μεταχείριση ανεξάρτητα από τη θρησκεία, τη φυλή, το χρώμα ή τις πεποιθήσεις τους» (ΟΑΠ, «Το Παλαιστινιακό Ζήτημα, μια σύντομη ανάλυση»).
Όπως βλέπεις, έως εδώ πάμε καλά. Και οι δύο διακηρύξεις λένε περίπου τα ίδια. Και δεν είναι περίεργο, μια και αντιπροσωπεύουν τις απόψεις δύο αστικών τάξεων. Η ισραηλινή διατύπωση είναι πιο σαφής και καλοδιατυπωμένη γιατί η παλαιστινιακή αστική τάξη έχει ακόμα προσμίξεις από το παρελθόν και είναι και αρκετά αδύναμη, όπως φάνηκε από την πάλη της απέναντι στις αντιδραστικές, μισοφεουδαρχικές δυνάμεις, που αντιπροσωπεύει η Χαμάς. Περνάμε τώρα στο τρίτο μέρος.
3) «Το Ισραήλ θα υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει μέχρι το Ισλάμ να το εξαφανίσει, όπως εξαφάνισε άλλους πριν από αυτό (Προοίμιο).
Η γη της Παλαιστίνης είναι ισλαμικό βακούφιο (ιερή ιδιοκτησία) αφιερωμένο στις μέλλουσες γενεές των Μουσουλμάνων μέχρι την Ημέρα της Κρίσης. Κανείς δεν μπορεί να παραιτηθεί από αυτή, ή να την εγκαταλείψει, αυτήν ή ένα μέρος της… Αυτός ο νόμος κυβερνά τη γη της Παλαιστίνης με την ισλαμική σαρία και το ίδιο ισχύει για κάθε γη που οι μουσουλμάνοι κατέκτησαν με τη βία, γιατί κατά τη διάρκεια των χρόνων της κατάκτησης οι μουσουλμάνοι αφιέρωσαν αυτές τις γαίες στις μουσουλμανικές γενεές, μέχρι την Ημέρα της Κρίσης… Αυτό το βακούφιο θα διατηρείται όσο θα διατηρούνται η γη και ο ουρανός. Κάθε διαδικασία αντίθετη με την ισλαμική σαρία, όσον αφορά την Παλαιστίνη, είναι άκυρη και ανυπόστατη. (Άρθρο 11).
Η Ημέρα της Κρίσης δε θα έρθει πριν οι Μουσουλμάνοι πολεμήσουν τους Εβραίους και τους σκοτώσουν. Οι Εβραίοι θα κρύβονται πίσω από βράχους και δέντρα και οι βράχοι και τα δέντρα θα φωνάξουν : Μουσουλμάνε, ένας Εβραίος βρίσκεται κρυμμένος πίσω μου, έλα να τον σκοτώσεις. (Άρθρο 7)» (Από το Καταστατικό της Χαμάς).
Όπως βλέπεις, αυτό το τρίτο μέρος δεν έχει καμιά σχέση με τα άλλα δύο. Αυτό το τρίτο μέρος είναι καθαρά αντισημιτικό (όσο και αν μιλάει για σιωνισμό) και ρατσιστικό. Η Χαμάς, που καταγγέλλει κάθε προσπάθεια ειρηνικής επίλυσης του παλαιστινιακού ζητήματος σαν προδοσία, που δολοφονεί αμάχους ισραηλινούς και φτιάχνει ανθρώπινες ασπίδες για τις στρατιωτικές της εγκαταστάσεις τα σχολεία και τα νοσοκομεία, αυτή δίνει το άλλοθι για την όποια κτηνώδη συμπεριφορά των δεξιών, ή φανατικών θρησκόληπτων της ισραηλινής ηγεσίας. Όσο χρειάζεται αγώνας για την απομάκρυνση από την εξουσία στο Ισραήλ των εξτρεμιστών, που δε θέλουν να υπάρχει ανεξάρτητο αραβικό παλαιστινιακό κράτος, άλλο τόσο χρειάζεται αγώνας κατά των ισλαμοφασιστών της Χαμάς, που θέλουν να εξαλείψουν το κράτος του Ισραήλ και να επιβάλλουν τη σαρία σε όλη την Παλαιστίνη. Ας ρωτήσει κανένας τις γυναίκες των Αράβων που ζουν στο κράτος του Ισραήλ και μπορούν να καταφύγουν, για τα δικαιώματά τους, στο ισραηλινά δικαστήρια, αν θα προτιμούσαν να ζουν σε ένα καθεστώς που να κυβερνούσε η Χαμάς.
4) Όχι, οι Άραβες Παλαιστίνιοι δεν είχαν δίκιο στην αντίθεσή τους με την ίδρυση του Ισραήλ, γιατί αυτή ήταν που έφερε τη Νάκμπα. Η διχοτόμηση ήταν η μόνη ρεαλιστική ειρηνική διευθέτηση, όπως είχαν φτάσει τα πράγματα πριν από την αποχώρηση των Βρετανών. Το να μη δεχτείς τη λύση του ΟΗΕ, σήμαινε ότι επιλέγεις τη βία. Τι θα σήμαινε μια νίκη των Αράβων της Παλαιστίνης; Απλούστατα, ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα για τους Εβραίους και ένα επιπλέον αντιδραστικό ισλαμικό κράτος στη Μέση Ανατολή. Μόνο που ο υπολογισμός των δυνάμεων δεν ήταν σωστός : ούτε η βοήθεια των Άγγλων, ούτε η εισβολή των μουσουλμάνων «αδελφών» κατάφεραν να νικήσουν. Οι παλαιστίνιοι Άραβες πάντα διάλεγαν λάθος συμμάχους και ηγεσία. Πρώτα είχαν ηγέτη τον Αλ-Χουσεϊνί, τσιράκι του Χίτλερ. Στη συνέχεια ενισχύθηκαν από τους Άγγλους για να πολεμήσουν τους Εβραίους το 1948 και δέχτηκαν τους κατακτητές «αδελφούς» γείτονες σαν απελευθερωτές, δηλαδή, εκείνη τη στιγμή λειτουργούσαν ως προδότες της πατρίδας τους. Μετά, πάνω που το Ισραήλ αναγνώρισε την Παλαιστινιακή Αρχή σαν πρόπλασμα του μελλοντικού αραβικού παλαιστινιακού κράτους και αποσύρθηκε από τη Λωρίδα της Γάζας, ξηλώνοντας συγχρόνως και τους εποίκους, άρχισαν τις τυφλές επιθέσεις με ρουκέτες, δίνοντας πολύτιμη στήριξη στους ακροδεξιούς ισραηλινούς, που δικαιολογούσαν τις όποιες κτηνωδίες τους στο όνομα της επιβίωσης και της διατήρησης του ισραηλινού κράτους.
Υποθέτω ότι αυτή η κατάσταση, που σωρεύει δεινά και για τους Εβραίους και για τους Άραβες Παλαιστίνιους, θα διαιωνίζεται, όσο δεν απαλλάσσεται ο λαός του Ισραήλ από την ακροδεξιά ηγεσία του και οι Άραβες Παλαιστίνιοι από την επίσης ακροδεξιά Χαμάς.
Υ.Γ. Και φυσικά τίποτα δεν «απονομιμοποιεί τα δικαιώματα» των Αράβων Παλαιστινίων (ούτε και τα δικαιώματα των Εβραίων Παλαιστινίων, θα πρόσθετα εγώ).
DrAluca
15 Μαΐου, 2012 3:10 μμ
Ρε βλαμμενε. Πας καλα?
Τι προσεγγιση ειναι αυτη? Οι Παλαιστηνιοι διεκδηκουν το (θα επρεπε) αυτονοητ δικαιωνα στην αυτοδιαθεση. Τι ακατασχετη μπουρδολογια ειναι αυτη?
Και τι στιν πουτσο συζητη ανηγεις σε ενα θεμα που αφοα απεργους πειανς για «διοικητικους κρατουμενος». Αμε και γαμηθειτε που θυμαστε να εισαστε ευαισθητοι μολις θιγει το κρατος του Ισραηλ.
«Υποθέτω ότι αυτή η κατάσταση, που σωρεύει δεινά και για τους Εβραίους και για τους Άραβες Παλαιστίνιους, θα διαιωνίζεται, όσο δεν απαλλάσσεται ο λαός του Ισραήλ από την ακροδεξιά ηγεσία του και οι Άραβες Παλαιστίνιοι από την επίσης ακροδεξιά Χαμάς.»
Εισαι τοσο μαλακας που εξισωνεις τις δυο πλευρες. Δεν υπαρχει εξισωση. Καμια και σε κανενα επιπεδο.
Α στο διαολο με του ηλιθιους εδω μεσα.
Χαμογελατε…
Capybara
15 Μαΐου, 2012 5:23 μμ
Και στη Νότια Αφρική, το PAC, δεν είχε χώρο για τους λευκούς στο μέλλον της χώρας. Αυτό, όμως δεν τους εξισώνει με το απαρτχάιντ. Κάναν λάθος, αλλά ήταν με την πλευρά του δίκαιου αγώνα.
Υ.Γ.
Μου θυμίζεις λίγο την εξίσωση Χίτλερ – Στάλιν…
DrAluca
14 Μαΐου, 2012 7:39 μμ
Σε ληξη φαινεται να ερχεται η απεργεια πεινας των περιπου 2000 Παλαιστηνιων, οπως μεταδιδει το Al Jazeera.
Οι λεπτομεριες της συμφωνιας δεν ειναι ακομα γνωστες. Ομως φαινεται πως ο αγωνας των απεργων πεινας δικαιωνεται.
Χαμογελατε…
Βλαδίμηρος
16 Μαΐου, 2012 3:46 πμ
@Capybara
Δεν ξέρω γι’ αυτή την ιδιομορφία του PAC. Το να μην «έχει χώρο» για τους λευκούς, μάλλον είναι ρατσιστικό. Δεν ξέρω αν θα φτάνανε να δημιουργήσουν ένα νέο απαρτχάιντ, πάντως ο ρατσισμός πρέπει να καταδικάζεται από όπου και αν προέρχεται. Σίγουρα, δε θα βάλεις στην ίδια μοίρα τους μαύρους που τράβηξαν τόσα και τόσα από τους λευκούς στη Νότια Αφρική (και όχι μόνο), αλλά, όσο επιμένουν στο λάθος τους, τόσο πιο έντονα πρέπει κανείς να το καταδικάζει. Ο δίκαιος αγώνας των μαύρων από τέτοια «λάθη» μπορεί να μετατραπεί σε άδικο.
Υ.Γ. Για το παλαιστινιακό τα πράγματα είναι αλλιώς. Το 1948 δεν μπορούσε να γίνει τίποτε άλλο, εκτός από αυτό που πρόβλεπε η απόφαση 181 του ΟΗΕ, ήταν ο μόνος τρόπος να δοθεί ειρηνική λύση στην κατάσταση που θα δημιουργείτο όταν θα αποχωρούσαν οι Άγγλοι. Το ότι οι Άραβες Παλαιστίνιοι δε δέχτηκαν την απόφαση ήταν τραγικό λάθος, που το πληρώνουν ακόμα. Το 1948, δίκαιο αγώνα έκαναν οι Εβραίοι. Οι παλαιστίνιοι Άραβες δέχτηκαν να υποστηρίξουν τους ξένους που εισέβαλαν στην Παλαιστίνη, αν και, από ότι λένε, όχι και με μεγάλο ενθουσιασμό.
Φυσικά, η εξίσωση Στάλιν-Χίτλερ δεν έχει καμιά ομοιότητα, γιατί ο Στάλιν αντιπροσώπευε τη δικτατορία του προλεταριάτου και ο Χίτλερ τη δικτατορία, την πιο στυγνή και κτηνώδη, της αστικής τάξης. Αυτοί που κάνουν την εξίσωση σκέφτονται πολύ «απλά» : βία ο Στάλιν, βία ο Χίτλερ, άρα Στάλιν=Χίτλερ.
Capybara
16 Μαΐου, 2012 10:28 πμ
Σου θυμίζω ότι κι εσύ σκέφτεσαι απολοϊκά: Βία και των εποίκων κατακτητών, βία και των ντόπιων αντιστασιακών, άρα όλοι κακοί…
Βλαδίμηρος
16 Μαΐου, 2012 12:00 μμ
Δεν είναι έτσι. Οι «έποικοι κατακτητές» δεν ήταν κατακτητές, δε χρησιμοποίησαν βία, ούτε κατακτήσαν τίποτα. Οι «ντόπιοι αντιστασιακοί», αντί να κάνουν αντίσταση στους Τούρκους πρώτα και μετά στους Άγγλους, ήθελαν να διώξουν μόνο τους Εβραίους και ζητούσαν από τον κατακτητή (τους Άγγλους) να περιορίσουν τη μετανάστευση των Εβραίων, αντί να ενωθούν με τους Εβραίους ενάντια στους Άγγλους. Αυτή θα ήταν πραγματική αντίσταση για να γίνει ανεξάρτητο κράτος η Παλαιστίνη, για πρώτη φορά στους αιώνες (το μόνο ανεξάρτητο κράτος που υπήρξε ποτέ στο χώρο της Παλαιστίνης ήταν το βασίλειο των Εβραίων).
Βλαδίμηρος
16 Μαΐου, 2012 12:06 μμ
Απαραίτητη διευκρίνιση : «έποικους» εννοώ τους Εβραίους μετανάστες στην Παλαιστίνη, μέχρις ότου άρχισαν οι Άραβες παλαιστίνιοι να προσπαθούν να τους διώξουν με τη βία. Από τότε, η βία έγινε το κυρίαρχο στοιχείο στη διαμάχη Αράβων-Εβραίων.
Capybara
17 Μαΐου, 2012 7:34 πμ
Παρουσιάζεις (με πολλές διαστρεβλώσεις και απλοποιήσεις) τα προβληματικά σημεία στη συγκρότηση της παλαιστινιακής εθνικής συνείδησης και τα λάθη πολιτικά και τακτικά της ηγεσίας τους σαν δικιολόγηση -ούτε λίγο ούτε πολύ- για τη στέρηση των δικαιωμάτων τους. Αυτά που λες ίσως να εξηγούν γιατί ηττήθηκαν, όχι όμως ότι είχαν άδικο. Παρ’ όλ’ αυτά, το τί ακολούθησε δικαιώνει τους φόβους τους και τις αντιδράσεις τους τότε.
Βλαδίμηρος
18 Μαΐου, 2012 6:20 μμ
@Capybara
Κοίταξε, έτσι δε γίνεται συζήτηση. Βρες ένα κάτι από όσα γράφω και πες μου συγκεκριμένα πού διαφωνείς. Ή από αυτά που γράφεις εσύ.
vermoulu
18 Μαΐου, 2012 6:32 μμ
Capybara
Καλύτερα θα ήταν να έδινες μια διαστρέβλωση του Βλαδίμηρου ή μια αντίδραση των Παλαιστινίων.
αλλος μανικακος-οχι ο κανονικος
18 Μαΐου, 2012 6:44 μμ
εσυ γιατι κατσομπαινεις αναμεσα στον Βλαδιμηρο και τον Capybara;;;;
Capybara
19 Μαΐου, 2012 11:05 πμ
Η συζήτησή μας ξεκίνησε με διάφορα σεντόνια, ένα μεγάλο λινκ δικό μου και έχει φανεί -νομίζω- τί πιστεύει ο καθένας. Έχω το δικαίωμα να βαριέμαι να απαντήσω εξίσου αναλυτικά στις σχοινοτενείς απαντήσεις του Βλαδίμηρου. Στη βάση της διαφωνίας μας βρίσκεται το εξής:
Θεωρώ ότι η άρνηση των Παλαιστίνιων να αποδεχτούν τη διχοτόμηση της πατρίδας τους είναι απόλυτα λογική και εκ των υστέρων δικαιωμένη. Ο έποικος που εγκαθίσταται σε μια αποικιοκρατούμενη περιοχή, μπορεί να αποκτήσει πιθανόν την κυριότητα της ακίνητης περιουσίας του (δεν αναφέρομαι σ’ αυτήν που απέσπασε με τη βία), αλλά όχι δικαίωμα εθνικής κυριαρχίας πάνω σ’ αυτήν.
Η επιχειρηματολογία του Β. δεν αμφισβητεί αυτό που λέω με βάση την αρχή της ισότητας, αλλά με βάση το γεγονός ότι οι σιωνιστές μπήκαν πιο γρήγορα στο μοντερνισμό, ενώ αντίστοιχα οι Παλαιστίνιοι άργησαν (άλλωστε και στη Ν. Αφρική ή την πρώην Ροδεσία την ανεξαρτησία την διακήρυξαν οι λευκοί έποικοι νωρίτερα από τους ντόπιους).
Είμαι με τους Παλαιστίνιους γιατί έχουν δίκιο και όχι γιατί μου μοιάζουν περισσότερο πολιτιστικά ή πολιτικά, όπως κάνει ο Βλαδίμηρος για να δικαιώσει το Ισραήλ.
DrAluca
16 Μαΐου, 2012 4:01 μμ
Επειδη παλιομαλακα στην Παλαιστηνη εγινε γενοκτονια, και οχι πολεμος επι ισοις οροις. Επομενο σχολιο για το θεμα με αυτη την ρητορικη δεν θα εχεις.
Χαμογελατε…
Βλαδίμηρος
16 Μαΐου, 2012 8:25 μμ
@DrAluca
Επειδή μόνο αγγλικά φαίνεται να ξέρεις, άνοιξε κανένα ελληνικό λεξικό μπας και μάθεις τι σημαίνει γενοκτονία. Πάντως μια και το λες εσύ, εμείς δεν έχουμε τίποτ’ άλλο να κάνουμε παρά να πεισθούμε. Οι καλύτεροι ισχυρισμοί είναι αυτοί που δε χρειάζονται απόδειξη, όπως όταν στο Μεσαίωνα ισχυριζόταν πως κάτι το είχε πει ο Αριστοτέλης, το περιβόητο «αυτός έφα».Στο μέλλον θα λέμε «Ντραλούκα έφα» κι αυτό θα είναι αρκετό.
Είπα να μην ξαναασχοληθώ μαζί σου κι εσύ πήρες αέρα.
Υ.Γ. Αν οι πόλεμοι γίνονταν ακριβώς «επί ίσοις όροις» δε θα υπήρχε ποτέ νικητής και νικημένος.
DrAluca
16 Μαΐου, 2012 8:29 μμ
Αντε και γαμησου ρε βδελυγμα. Πισω στην τρυπα σου κωλομπατσε.
Χαμογελατε…
koula
15 Μαΐου, 2012 3:18 μμ
https://twitter.com/#!/CarlosLatuff/status/202370094028955650
Βλαδίμηρος
23 Μαΐου, 2012 2:28 πμ
@Capybara
1) Τι περιλαμβάνει η έννοια «πατρίδα»; Το ότι κάποιος γεννήθηκε και ζει σε ένα ορισμένο τόπο; Γιατί τότε και οι Εβραίοι που γεννήθηκαν και ζούσαν στην Παλαιστίνη να μην έχουν πατρίδα την Παλαιστίνη και να μονοπωλούν αυτό το δικαίωμα οι Άραβες της Παλαιστίνης; Εκτός και μου πεις ότι η πλειοψηφία έχει πατρίδα, ενώ η μειοψηφία δεν έχει.
Ναι, μα οι Εβραίοι ήταν έποικοι σε μια αποικιοκρατούμενη περιοχή.
Η Παλαιστίνη ποτέ δεν ήταν κράτος ανεξάρτητο που να καταλύθηκε από κάποιο άλλο κράτος. Η Παλαιστίνη περνούσε από τον ένα κατακτητή στον άλλο. Οι Άραβες που την κατοικούσαν ήταν πάντα υπόδουλοι. Αν το να φτιαχτεί ένα εβραϊκό κράτος δεν τους άρεσε ήταν γιατί εκτός από τον έμφυτο ρατσισμό για τους «άπιστους», τους φαινόταν ακατανόητος και έξω από τα ήθη τους και τα έθιμά τους ο καπιταλισμός που έφερναν οι Εβραίοι μαζί τους. Αυτό χτύπαγε κατακέφαλα όλη τους την κοινωνική και οικονομική ζωή, χτύπαγε τη δουλοπαροικία που εφάρμοζαν τα θρησκευτικά τους αδέρφια, τόσο των γύρω κρατών, όσο και των Τούρκων κατακτητών τους. Το αστικό οικογενειακό δίκαιο ανέτρεπε όλη την πατροπαράδοτη υποταγή της γυναίκας στον άντρα και των παιδιών στους γονείς. Πολύ πιο κοντά στις αντιλήψεις των Αράβων ήταν οι φανατικοί θρήσκοι Εβραίοι που απαιτούσαν το κράτος του Ισραήλ να είναι θρησκευτικό.
2) Το θέμα δεν είναι ποιος μπήκε γρηγορότερα στο «μοντερνισμό» (υποθέτω ότι εννοείς τον καπιταλισμό), το θέμα είναι ότι το δίκιο το έχουν πάντα αυτοί που είναι φορείς της κοινωνικής προόδου. Και σίγουρα τέτοιοι φορείς ήταν οι Εβραίοι, που θα μεταφύτευαν το ευρωπαϊκό φρούτο του καπιταλισμού. Το ότι οι Εβραίοι ήταν μερικά σκαλιά πιο πάνω στη σκάλα της προόδου και έφερναν μαζί τους ένα σωρό γνώσεις που θα ωφελούσαν και τους Άραβες, είναι αναμφισβήτητο. Εκείνο που θα ήταν καταδικαστέο θα ήταν η χρήση βίας, πράγμα, όμως που δεν έγινε.
Υ.Γ. Έποικοι ήταν και οι Ευρωπαίοι που πήγαν και κατέκτησαν την Αμερική. Και μάλιστα αυτοί χρησιμοποίησαν και βία ενάντια στους αυτόχθονες. Αν δεν πήγαιναν όμως και δε μεταφύτευαν τον καπιταλισμό, η Αμερική θα περίμενε ακόμα κάποιον να την ανακαλύψει κι όλη αυτή η γιγάντια ώθηση που έδωσε στην πρόοδο δε θα υπήρχε.
Capybara
23 Μαΐου, 2012 6:51 πμ
Αυτή είναι η διαφωνία μας, ότι «το δίκιο το έχουν οι (αυτοαναγορευόμενοι) φορείς της κοινωνικής προόδου». Είναι το κατεξοχήν επιχείρημα αιτιολόγησης της αποικιοκρατίας & του ρατσισμού, όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά παντού στον κόσμο.
Αυτό που λες για τα «σκαλιά της προόδου» αιτιολογεί γιατί κέρδισαν οι σιωνιστές, αλλά δεν τους δικαιώνει.
Βλαδίμηρος
23 Μαΐου, 2012 2:35 πμ
Και κάτι τελευταίο : αν δεν υπήρχε ο ρατσισμός κατά των Εβραίων, οι Άραβες Παλαιστίνιοι έπρεπε να ήταν υπέρ της δημιουργίας ενός ενιαίου παλαιστινιακού κράτους, χωρίς διάκριση εθνικής καταγωγής ή θρησκείας. Στο κάτω-κάτω, τι είχαν να φοβηθούν; Ακόμα και με την αθρόα μετανάστευση των Εβραίων, το 1948 οι Άραβες αποτελούσαν τα 2/3 των κατοίκων της Παλαιστίνης. Όχι, όμως, αυτοί ήθελαν αμιγώς αραβικό κράτος και να κυβερνάνε μόνο Άραβες και το κράτος να μην είναι κοσμικό, αλλά, θρησκευτικό με βάση τη σαρία, τον ισλαμικό νόμο.
DrAluca
23 Μαΐου, 2012 2:51 μμ
Οντως τελευταιο….
Παρακαλω τα πουλακια να μην απαντησουν σε επομενο σχολιο του Βλαδιμηρου, η του Πεπε λε Μοκο, γιατι απλα θα διαγραφει καθε επομενη του καταχωρηση στο παρων αρθρο.
Μαθαμε τις αποψεις σου για το τι θεωρεις δικαιωμα στην ζωη, και τι οχι. Και επειδη πολυ απλα αυτα με τον δικο μου κωδικα αξιων ειναι αντιθετα, δεν εχεις κανενα χωρο σε ενα αρθρο που μιλαει για τα γαμημενα τα ανθρωπινα δικαιωματα.
Χαμογελατε…