του Σπύρου Μαρκέτου (μεταφέρει το Καπυμπάρα από το μπλογκ «ΧΩΡΙΣ ΧΡΕΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΩ»)
Η πολυπόθητη απελευθέρωση από το ευρώ πλησιάζει μετά την εκλογική συντριβή των τριών χουντικών κομμάτων. Καλώντας να κυβερνήσει μόνος του ο Σύριζα, ο εκπρόσωπος των βιομηχάνων Δασκαλόπουλος έδειξε πως ένα σημαντικό κομάτι του πλέγματος εξουσίας έχει πλέον αποδεχτεί το μοιραίο, και κύριο μέλημά τους είναι τώρα να φορτώσουν την ευθύνη στην αριστερά ώστε, κρύβοντας τον δικό τους ρόλο στην καταστροφή που ζούμε, κατόπιν να παραστήσουν τους τιμητές. Τρέμουν προπαντός μη σκάσει στα δικά τους χέρια το κανόνι του ευρώ.
Μια νέα ιστορική περίοδος άνοιξε την περασμένη κυριακή. Με την ψήφο τους οι λαοί της Ελλάδας και της Γαλλίας, και πιθανότατα μεθαύριο και ο ιρλανδικός με το δημοψήφισμά του, έδειξαν πως η στοιχειώδης δημοκρατία συγκρούεται πλέον με την ανάγκη του καπιταλιστικού συστήματος να εγκαινιάσει έναν νέο κύκλο συσσώρευσης στηριγμένο στην υπερεκμετάλλευση. Αμφισβητούν δηλαδή έμπρακτα τις καταστατικές αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης. Ακόμη πιο δραματικές νότες προσθέτει η αβέβαιης έκβασης κοινωνική επανάσταση που εκτυλίσσεται ταυτόχρονα στο κέντρο του αραβικού κόσμου, την Αίγυπτο. Ο κόσμος μας του χρόνου τέτοιον καιρό, ή ίσως και το ερχόμενο καλοκαίρι, θα είναι πολύ διαφορετικός από τον σημερινό.
Το κεντρικό επίδικο των ημερών, η μοίρα του ευρώ, διαγράφεται ολοένα καθαρότερα κάθε μέρα που περνά. Η αρρώστια του δεν κρύβεται πια, αλλά οι γιατροί διαφωνούν για τη μέθοδο σωτηρίας. Κάποιοι προτείνουν ακρωτηριασμό. Οι εκπρόσωποι των τραπεζιτών, έλληνες και ξένοι, εκλεγμένοι και ανεξέλεγκτοι, δηλώνουν ωμά πλέον ότι το ηχηρό όχι του ελληνικού λαού στο μνημόνιο επάγεται έξοδο από το ευρώ. «Οι χώρες της ευρωζώνης δεν πρέπει να απομακρυνθούν από την πορεία μεταρρυθμίσεων, ειδάλλως δεν θα ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών», ωρύεται ο υπουργός Οικονομικών της Μέρκελ. «Είμαι πεπεισμένος πως θα κερδίσουμε ξανά την εμπιστοσύνη των αγορών απέναντι στην ευρωζώνη ως σύνολο. Αλλά αυτό προϋποθέτει πως όσα έχουμε συμφωνήσει θα εφαρμοστούν βήμα βήμα και με συνέχεια». Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δηλώνει, με άλλα λόγια, πως την ευρωζώνη κυβερνούν οι διαβόητες αυτές «αγορές», ή αλλιώς τραπεζίτες, και οι λαοί απαγορεύεται να ψηφίζουν ενάντια στη δικτατορία τους.
Διαφορετική ανάγνωση των πραγμάτων κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, που ονειρεύεται μια εναλλακτική πολιτική εντός του ευρώ. Στις δηλώσεις του μετά τη λήψη της διερευνητικής εντολής ζητά μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία θ’ απαλλάξει τη χώρα από τα μνημόνια. Έχει διδαχτεί από το πάθημα άλλων: αν τα χουντικά κόμματα έχασαν με την αυταρχική και ληστρική τους πολιτική τρία εκατομμύρια ψήφους μέσα σε τριάντα μήνες, καλύτερα να μην επιχειρήσει και ο Σύριζα παρόμοιες κυβιστήσεις. Πρέπει λοιπόν να προωθήσει τη φιλολαϊκή μεταρρύθμιση που υποσχέθηκε προεκλογικά. Συνάμα, ο αρχηγός του Συνασπισμού εκτιμά πως μια τέτοια κυβέρνηση μπορεί και πρέπει να μας κρατήσει στην ευρωζώνη.
Είναι αβέβαιο αν ο Τσίπρας καταλαβαίνει με ποιές δυνάμεις έχει να συγκρουστεί. Ίσως θεωρεί, πιστεύοντας τις ρητορείες περί Ευρώπης των λαών, ότι ο ίδιος κινείται μέσα στο πραγματικό της πνεύμα όταν επικαλείται μια «ευρωπαϊκή διέξοδο από την κρίση», ενώ αντίθετα ο Σόιμπλε και όλοι εκείνοι που πράγματι μας κυβερνούν το έχουνε κατά κάποιον τρόπο παρεξηγήσει. Σε τέτοιες ημέρες διεθνούς πολιτικής ρευστότητας, κι ενώ ακούγεται ολοένα πιο βοερά ο επιθανάτιος ρόγχος του ευρώ, ίσως πιστέψουν στο ίδιο μαγικό γιατροσόφι και άλλοι απελπισμένοι συγγενείς.
Το ζήτημα πάντως δεν είναι αν ο Τσίπρας καταλαβαίνει καλύτερα από τον Σόιμπλε τι σημαίνει ευρώ. Είναι ότι προτείνοντας μια κυβέρνηση της αριστεράς που θ’ αναδιαπραγματευτεί, φαντάζεται, τα μνημόνια, εκφράζει σήμερα τη θέληση του ελληνικού λαού γι’ ανατροπή της μνημονιακής δικτατορίας. Αν κρατήσει εδώ σταθερή στάση, αν πράγματι επιμείνει στο σύνθημα του Συνασπισμού, «Καμία θυσία για το ευρώ», και τούτο είναι ένα μεγάλο ‘αν’, τότε η δυναμική των πραγμάτων μάλλον θα τον κάνει, όταν τεθεί επιτακτικά το δίλημμα δημοκρατία ή ευρώ, ν’ απαντήσει ‘δημοκρατία’.
Πιστεύω ότι η αντικαπιταλιστική αριστερά, κρατώντας την αυτοτέλεια και τη χωριστή φωνή της, θα πρέπει να τον ενισχύσει όσο αυτός δείχνει διάθεση να συγκρουστεί με τους ευρωκράτες. Θα πρέπει δηλαδή να του προσφέρουμε κριτική στήριξη, έστω και αν διαφωνούμε μαζί του για τη φύση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μολονότι γνωρίζουμε ότι καμιά αναδιαπραγμάτευση των μνημόνιων δεν θα φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα. Έτσι αφενός στερεώνουμε τη συγκρουσιακή του διάθεση και αφετέρου μένουμε αξιόπιστοι στα μάτια του λαού, πράγμα αδύνατο αν εμείς σταθούμε παράμερα την ώρα που εκείνος θα συγκρούεται. Αν καταγγέλλουμε τον Τσίπρα ενόσο εκείνος εκφράζει τις ελπίδες του λαού, λίγοι θα πάρουν στα σοβαρά τις διαμαρτυρίες μας αν τυχόν εκείνος αύριο αλλάξει ρότα. Κι επίσης θα δυσκολέψουν οι προσπάθειές μας για μαζική κινητοποίηση, το βασικό πολιτικό μας μέσο, που αποτελεί και την καλύτερη εγγύηση ότι η κυβέρνηση, όποιος και αν είναι επικεφαλής της, θα πάψει να κάνει τα θελήματα των τραπεζιτών. Δεν πρέπει με κανέναν τρόπο, στις δύσκολες ημέρες που έρχονται, να κατηγορηθούμε για μικρόψυχες εμμονές ή διάσπαση της αριστεράς, όπως το ΚΚΕ.
Ο ελληνικός λαός έχει ήδη κερδίσει δυο μεγάλες νίκες, νίκες στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Πρώτα πρώτα ανάγκασε τη χούντα να προκηρύξει εκλογές, επειδή δεν μπορούσε να κυβερνήσει άλλο μόνη της, κι έπειτα τσάκισε στις 7 Μάη τα κόμματα που την στήριξαν. Το πάγωμα αντικαταστάθηκε από την ελπίδα, και η ελπίδα των πολλών μπορεί γρήγορα να γίνει δράση. Αυτήν τη δυναμική, στην οποία συντελέσαμε σημαντικά, πρέπει να φυλάξουμε σαν κόρη οφθαλμού, και να την ενισχύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε. Ναι, θα προτιμούσαμε ο λαός να έβλεπε καθαρότερα τα πράγματα, και η ηγεσία της αριστεράς να μην ονειρευόταν τον τετραγωνισμό του κύκλου, δηλαδή κατάργηση των μνημόνιων και συνάμα παραμονή στο ευρώ. Δυστυχώς όμως στην ιστορία συνήθως έχουμε να δράσουμε μέσα σε τέτοιες θολές καταστάσεις.
Στην ιστορία, επίσης, αφθονούν οι ειρωνικές αντιστροφές. Ο Παπαδήμος, ως λίγες ώρες προτού πρωθυπουργοποιηθεί, εξηγούσε γιατί ένα ‘κούρεμα’ θα ήταν καταστροφή για τους καταθέτες, την Ευρώπη και τον ίδιο τον πολιτισμό, αλλά τελικά το ανέλαβε ο ίδιος, ώστε τουλάχιστον να γλυτώσει τις τράπεζες από το ‘κούρεμα με την ψιλή’. Ίσως σήμερα κανείς να μην είναι τόσο επικίνδυνος για το ευρώ όσο οι οπαδοί του, που θέλουνε να το μεταρρυθμίσουν. Θα ήταν η υπέρτατη ειρωνεία αν οι διαπρύσιοι υποστηρικτές του ευρώ στην αριστερά έβγαζαν τη χώρα από την ευρωζώνη, όπως μοιάζει να περιμένει ο Δασκαλόπουλος, και μάλιστα ξήλωναν άθελά τους και το ίδιο το κοινό νόμισμα των τραπεζιτών. Οπότε και ο οικονομολόγος εκείνος που βεβαίωνε ότι «με όλη την φιλολογία περί χρέους, ελλειμμάτων και πιστωτών χάνεται το ταξικώς ουσιώδες», θα μας διευκρινίζει ότι όλα αυτά τα έλεγε απλώς για ν’ αποκοιμίσει τους τραπεζίτες.
Η έξοδος από το ευρώ έρχεται σύντομα. Χωρίς τη θέληση της κυβέρνησης, είτε κυβερνά η αριστερά είτε η δεξιά. Καλύτερο όμως είναι, νομίζω, να έρθει με μια κυβέρνηση της αριστεράς. Όχι μόνο γιατί με αριστερή κυβέρνηση θα διευκολυνθεί η μαζική κινητοποίηση, και τελικά η μετάβαση θα είναι μάλλον και πιο αναίμακτη. Κι επειδή την οικονομική μεγέθυνση που θ’ ακολουθήσει θα την πιστωθεί η αριστερά και όχι η δεξιά. Αλλά και γιατί έτσι μπορούν να ενεργοποιηθούν ευκολότερα αντισταθμιστικοί μηχανισμοί υπέρ του λαού, και συνάμα θ’ αδρανοποιηθούν ευκολότερα οι φασίστες που περιμένουν τη συγκατάνευση των κυβερνώντων για να εξαπολυθούν εναντίον μας.
Σόρτλινκ: http://wp.me/p1pa1c-gWu
amartwlos
10 Μαΐου, 2012 12:47 μμ
Διαβάζοντας το άρθρο του Σπύρου Μαρκέτου , πρόσεξα πως παρουσιάζει μια κάποια βιασύνη στο να πει αυτό που έχει στο μυαλό του μην τυχόν και το ξεχάσει. Γιατί το λέω αυτό:
α) Γιατί ενώ είναι πανεπιστημιακός και γράφει ένα άρθρο για τα νέα δεδομένα που προκύπτουν στην ελληνική οικονομία και την κοινωνία, μετά το στραπάτσο του κομματικού δικομματισμού που επί 38 χρόνια λυμαίνεται την χώρα και το λαό μας σε τέτοιο σημείο, που οι διεθνείς οικονομολόγοι να θεωρούν την κατανομή του ΑΕΠ και της ψαλίδας φτώχεια και πλούτου , τύπου αφρικανικών χωρών. Παρ’ όλα αυτά ο αρθρογράφος αναλώνεται σε μια ρεπορταζιακού τύπου πολιτική ανάλυση των γεγονότων επηρεασμένος ίσως από το κλίμα των ημερών και βιάζεται να προκαταβάλλει, μάλλον με σκοπό να πιέσει τα πράματα προς μια πιο αριστερή κατεύθυνση (σ.σ. αυτό το αριστερή/ος κλπ γίνεται εκνευριστικό τελευταία) ,
β) Από τη βιασύνη του αυτή μετατρέπει την σκέψη του σε νονό καλών θελήσεων για λογαριασμό του Α. Τσίπρα -χωρίς να τον έχει ρωτήσει, οδηγώντας τελείως υποκειμενικά την πραγματικότητα εκεί που ο ίδιος – πολύ καλοπροαίρετα – θα ήθελε να πάει. Αυτό όμως είναι τελείως αντιεπιστημονικό να πάρει ο κόρακας! Και δεν είναι σωστό και τον αδικεί κι από πάνω!
Και να πως μας το μεταφέρει:
«Το ζήτημα πάντως δεν είναι αν ο Τσίπρας καταλαβαίνει καλύτερα από τον Σόιμπλε τι σημαίνει ευρώ. Είναι ότι προτείνοντας μια κυβέρνηση της αριστεράς που θ’ αναδιαπραγματευτεί, φαντάζεται, τα μνημόνια, εκφράζει σήμερα τη θέληση του ελληνικού λαού γι’ ανατροπή της μνημονιακής δικτατορίας. Αν κρατήσει εδώ σταθερή στάση, αν πράγματι επιμείνει στο σύνθημα του Συνασπισμού, «Καμία θυσία για το ευρώ», και τούτο είναι ένα μεγάλο ‘αν’, τότε η δυναμική των πραγμάτων μάλλον θα τον κάνει, όταν τεθεί επιτακτικά το δίλημμα δημοκρατία ή ευρώ, ν’ απαντήσει ‘δημοκρατία’.»
Και αν αυτό για κάποιον φαίνεται λογικό εγώ το λέω λογι(στι)κό, γιατί η συνέχεια του άρθρου με δικαιώνει:
«Πιστεύω ότι η αντικαπιταλιστική αριστερά, κρατώντας την αυτοτέλεια και τη χωριστή φωνή της, θα πρέπει να τον ενισχύσει όσο αυτός δείχνει διάθεση να συγκρουστεί με τους ευρωκράτες. Θα πρέπει δηλαδή να του προσφέρουμε κριτική στήριξη, έστω και αν διαφωνούμε μαζί του για τη φύση του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μολονότι γνωρίζουμε ότι καμιά αναδιαπραγμάτευση των μνημόνιων δεν θα φέρει ουσιαστικά αποτελέσματα.»
δηλαδή;; αφού ο ίδιος ο αρθρογράφος χαρακτηρίζει ουτοπίες τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ περί Ευρώπης των Λαών , και Ευρώ και όχι Μνημόνιο (δηλ, όπως είπε ο δημοσιογράφος της ΝΕΤ, Γ. Πολίτης «…και νέος και ωραίος και πλούσιος και ερωτευμένος») παρ’ όλα αυτά προτείνει κριτική στήριξη στη βάση της καλής πρόθεσης του Α. Τσίπρα όταν θα έρθει το δίλημμα ευρώ ή δημοκρατία θα επιλέξει τη δημοκρατία (σ. την αστική). Εντελώς υποκειμενικά, αναιρώντας το δικό του σκεπτικό περί ΕΕ, Ευρό κλπ στηριζόμενος στην καλή θέληση και μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, ότι οι επιλογές που θα πάρει ως κυβέρνηση μιας αγοράς πολυεθνικών θα δικαιώσουν έστω και κατά τι το λαϊκό αίσθημα για τη δημοκρατία. Αν είναι δυνατόν, 1ον) να κονταίνουμε τόσο τον λαό μας και τους αγώνες μας, 2ον) να μην αντιλαμβανόμαστε το προφανές, ότι όταν θα έρθει εκείνη η ώρα να επιλεγεί η δημοκρατία ή το ευρό, εντελώς πληροφοριακά ο μόνος που δεν θα ρωτηθεί θα είναι μια τέτοια κυβέρνηση, η οποία θα νομίζει ότι κυβερνάει!
γ) Από τα α+β προκύπτει ότι ενώ πριν κάτσει να γράψει τούτο το άρθρο θα έπρεπε να βάλει στο μυαλό του το κριτήριο,δηλαδή πιο είναι το πεδίο που καθορίζεται η χώρα μας στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα των αγορών και όχι στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα των εθνών-κρατών, οδηγήθηκε στο ολόδικο του συμπέρασμα που αποτελεί και σύγχυση του ελληνικού λαού το ζήτημα της εξουσίας να το ανάγει σε ένα υπερταξικό κράτος που διοικεί η κυβέρνηση και μόνο οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού, και γι αυτό καταλήγει στο μυθώδες:
» Όχι μόνο γιατί με αριστερή κυβέρνηση θα διευκολυνθεί η μαζική κινητοποίηση, και τελικά η μετάβαση θα είναι μάλλον και πιο αναίμακτη.» !!!!
Νομίζω πως θα πρέπει να το ξανασκεφτεί το άρθρο που έγραψε…
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 1:19 μμ
«Το φάντασμα του Τσίπρα» Του Κώστα Βαξεβάνη.
«Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ την Ευρώπη. Δεν είναι το φάντασμα που περιγράφεται στο κομμουνιστικό μανιφέστο. Είναι το φάντασμα του Τσίπρα. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμη, η Ευρώπη ολόκληρη- η Ελλάδα σίγουρα- κινδυνεύει από την πιθανότητα ανάληψης της εξουσίας από τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ. Ό,τι έφτιαξαν με επιμέλεια τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις της Ελλάδας πάει κατά διαόλου. Η χώρα δεν θα είναι η ίδια. Το τιμόνι της δεν θα είναι στα στιβαρά χέρια της Τόνιας Αντωνίου, της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου, του καπετάνιου του Τιτανικού Γιώργου Παπακωνσταντίνου. Η καρέκλα της εξουσίας δεν θα τρίζει πια, κάτω από το πολιτικό βάρος του Ευάγγελου Βενιζέλου και ο Άκης δεν μπορεί πια να βοηθήσει γιατί είναι φυλακή. Η ευρωπαϊκή προοπτική του Σαμαρά που ατένιζε την Ευρώπη στα προεκλογικά σποτ από τα παράθυρα της Αγιά Σοφιάς απειλείται να ακυρωθεί. Ο δε Καραμανλής, δεν θα μπορεί να αρθρώσει στο μέλλον ούτε τις 15 λέξεις που είπε μέσα σε 3 χρόνια. Ακέραιοι άνθρωποι όπως ο Παυλίδης, ο Μπασιάκος, ο Δούκας, κάτι κουμπάροι μετά του Παναγιώτη Ψωμιάδη, δεν θα μπορούν πια να προσφέρουν. Όλα θα παραδοθούν στο χάος.
Ποιο είναι το χάος; Φαντάζομαι οι άνθρωποι θα έχουν μισθούς πείνας, οι συντάξεις δεν θα υπάρχουν, οι νέοι θα είναι άνεργοι, οι τράπεζες θα παίρνουν τα σπίτια, δεν θα υπάρχει όραμα και προοπτική, η χώρα θα καταρρεύσει.
Ας σοβαρευτούμε λοιπόν τώρα. Το χάος είναι εδώ. Τρία χρόνια τώρα. Με τα μνημόνια και τις πολιτικές που εφαρμόζουν. Μπροστά δεν υπάρχει τίποτα. Μόνο χάος. Σε λίγο θα βγάλουμε τα κονσερβοκούτια (αυτά που δεν έβγαλαν οι κομμουνιστές της ψυχροπολεμικής προπαγάνδας) και θα σφαζόμαστε μεταξύ μας για να μοιράσουμε τα λίγα που έχουν απομείνει. Τα μνημόνια ρίχνουν την χώρα στην ύφεση και στη συνέχεια η ύφεση χρησιμοποιείται για να παρθούν άλλα μέτρα. Γιατί το κάνουν αφού δεν βγάζει πουθενά; Δεν γίνεται αλλιώς θα πουν οι αυτοαποκαλούμενοι «ευρωπαϊστές».
Θέλω να δείξουν τα πρακτικά ενός μόνο υπουργικού συμβουλίου στο οποίο πραγματικά εξέτασαν μια άλλη πρόταση για την Οικονομία εκτός από την Τρόικα και τα επιχειρήματα με τα οποία την απέρριψαν ως μη πραγματοποιήσιμη. Μία μόνο. Δεν υπάρχει γιατί δεν εξέτασαν ποτέ καμιά άλλη πρόταση. Μας έβαλαν στο ΔΝΤ γιατί έτσι ήθελαν.
Υποστήριξαν με κάθε τρόπο, πως αυτό είναι το καλύτερο για την Ελλάδα και δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Να όμως που στις πρώτες τους μετεκλογικές δηλώσεις Σαμαράς και Βενιζέλος, για να αποφύγουν τον «σκόπελο Τσίπρα» υποστήριξαν πως πρέπει να κάνουμε επαναδιαπραγμάτευση. Μια επαναδιαπραγμάτευση που πριν από τη απειλή των εκλογικών αποτελεσμάτων, υποστήριζαν πως δεν μπορεί να γίνει.
Ουρλιάζουν στα κανάλια πως απειλούνται οι Τράπεζες και η ρευστότητα. Πως ο Στρατούλης θα εθνικοποιήσει τις καταθέσεις .Ποιά ρευστότητα και αποθεματικά των Τραπεζών; Ποτέ δεν υπήρξαν. Οι Τράπεζες χωρίς κανένα θεσμικό έλεγχο, έπαιρναν τις καταθέσεις των καταθετών, (αυτές που θα πάρει ο Στρατούλης) και με αυτές έδιναν δάνεια στους ανθρώπους τους και σε δικές τους Offshore εταιρείες, οι οποίες μετά εμφανίζονταν να κάνουν αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας. Δεκάρα τσακιστή δεν έβαλαν ποτέ. Καταχράστηκαν χωρίς έλεγχο τις καταθέσεις του κόσμου.
Δεν θέλω να επιχειρηματολογήσω υπέρ του Τσίπρα, του Κουβέλη ή του Καμμένου. Απλώς θεωρώ κατάντια για την Δημοκρατία να γυρνάμε στην δεκαετία του 50,όταν ο φόβος μην μας πάρουν οι κομμουνιστές τις περιουσίες και τις γυναίκες μας, χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί το παρακράτος και να γίνουν οι άνθρωποι υποχείρια. Αυτή η «Δημοκρατία» των εκβιασμών, δημιούργησε το πελατειακό κράτος, τη διαφθορά και τους «εθνικούς» κλέφτες. Αυτές οι τεχνητές απειλές δημιούργησαν την Ελλάδα της υποτέλειας, της Ψωροκώσταινας και τελικώς της αναξιοπρέπειας.
Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας μπορεί και πώς, να κυβερνήσει, αλλά ξέρω καλά, όπως όλη η χώρα ποιοι μας κυβέρνησαν και πώς. Κυβέρνησε ο Άκης, ο Τσουκάτος, ο Ρουσόπουλος με τις ευλογίες του Εφραίμ και το απολυτήριο εξαταξίου Γυμνασίου και δεν μπορεί ο Τσίπρας ή ο Παπαδημούλης; Φοβόμαστε μήπως μας ρίξουν στο χάος; Και το λένε την ίδια ώρα που χάρισαν δισεκατομμύρια στους Γερμανούς των υποβρυχίων και στη SIEMENS;
Να σας το πω χοντρά; Κυβέρνησαν πρωθυπουργοί που έπαιζαν playstation στου Μαξίμου και φόραγαν βραχιολάκια ισορροπίας Power Balance και δεν μπορούν αυτοί που έχουν ένα άλλο προβληματισμό; Μπορούσαν υπουργοί που έκαναν τους νόμους περί ευθύνης υπουργών, τους εκλογικούς νόμους, τους νόμους που αμνηστεύουν κλέφτες, υπουργοί που ήταν οι ίδιοι κλέφτες και δεν μπορούν άλλοι;
Γιατί; Γιατί δεν είναι όσο “ευρωπαϊστές” όσο θέλουν τα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα; Απέναντι στα φαντάσματα που επικαλούνται ως επικίνδυνα, προτιμώ την πραγματικότητα που είναι ξεκάθαρη. Μπορούσαν όλοι αυτοί τόσα χρόνια και δεν μπορούν οι άλλοι; Ας απαντήσει ο καθένας μόνος του».
oldboy9
10 Μαΐου, 2012 1:25 μμ
Ουπς τι ήθελα και μίλησα! Ο Simon…σήμανε επίθεση 😀
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 1:36 μμ
Επίθεση πάντα! Ο Χερέρα δε μου άρεσε ποτέ… 😀
oldboy9
10 Μαΐου, 2012 1:41 μμ
Χερέρα! Αυτός είναι προϊστορικός που να τον ξέρω εγώ 😛
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 1:43 μμ
Συγγνώμη, γιέ μου 😀
oldboy9
10 Μαΐου, 2012 1:46 μμ
😀 😀 😛 … μ’ έστειλες τώρα!
καριων
10 Μαΐου, 2012 6:11 μμ
Φαντασου Μουρινιο σε συνδυασμο με Προο του Σουλη Παπαδοπουλου.
🙂
Αστειευομαι ,και για μενα προιστορικος ειναι.
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 1:20 μμ
Κάπυ, κάπου, κάποτε, χάθηκε ένα σχόλιό μου 🙂 🙂
koula
10 Μαΐου, 2012 1:24 μμ
θα αρχισω να σας χρεωνω μεταφορικα spam->thread 😛
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 1:30 μμ
Δεν κάθεσαι καλύτερα να φτιάξεις αυτήν την -πως τη λέτε- wordpress, να μη μας ταλαιπωρεί, λέω ‘γω! 😀
oldboy9
10 Μαΐου, 2012 1:24 μμ
@ Αμαρτωλέ
Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από το…μέγεθος της απάντησής σου στον καθηγητή, φυσικά κι από τα επιχειρήματά σου. Αλλά διακρίνω μια «εμπάθεια?» προς το πρόσωπό του! Δεν θα μπορούσες να το ποστάρεις απευθείας στο blog του, αφού πάνω-πάνω υπάρχει ο σύνδεσμος του, και έχουν ενδιαφέρων και τα εκεί σχόλια μέσω facebook…σχώραμε με για την ανιδιοτελή περιέργεια μου 🙂
amartwlos
10 Μαΐου, 2012 6:29 μμ
Και όμως φίλε μου δεν το κάνω από εμπάθεια , απλά τον έχω παρακολουθήσει να μιλά για ανάλογα ζητήματα σε συνέντευξη και μου φάνηκε πιο ολοκληρωμένος από το άρθρο αυτό. Όσο για το σχολιασμό μου εδώ γίνεται ακριβώς για τον λόγο της διαλεκτικής με πολλές απόψεις που κυριαρχούν στον παραλληλογράφο και που οι περισσότεροι σχολιαστές βλέπουν με σοβαρή πολιτική ματιά. εδώ θα βομβαρδιστώ από πολλούς με πολλές διαφορετικές; οπτικές πάνω στην κρίση μου, εκεί με μια, και άλλωστε όπως είπε και ο αείμνηστο Παύλος Σιδηρόπουλος (τον παραφράζω) κάθε τι που δημοσιοποιείται αποκτά την δική του οντότητα ανεξάρτητα από τον δημιουργό του,… κι αυτό κι αν ισχύει για τις πολιτικές και φιλοσοφικές απόψεις!!!
oldboy9
10 Μαΐου, 2012 8:04 μμ
Προφανώς η περιέργεια μου αποδείχτηκε άκαιρη. Εξάλλου ήταν καλοπροαίρετη, τεσπα σου αφιερώνω ένα τραγουδάκι φίλε Αμαρτωλέ (μην νομίζεις κι εγώ Α-μαρτωλός είμαι!)…
giorgalis
10 Μαΐου, 2012 1:45 μμ
Ασχετο (ή όχι και τόσο..)
Η Παπαρήγα σε συνέντευξη της μόλις τώρα, έκλεισε φυσικά την πόρτα σε οποιου τύπου συνεργασία με την κυβερνώσα κι όχι μόνο «αριστερά», ενώ για την Ανταρσύα είπε πως πρέπει να υπάρξει συγκλιση από τα κάτω και ταυτόχρονα σχολίασε αρνητικά τη συνάντηση της αντιπροσωπείας της με τον Τσίπρα.
Ανάμεσα σε άλλα είπε πως έχουμε συμπύκνωση του πολιτικού χρόνου και πως το νέο ΠΑΣΟΚ (ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν θα είναι το ΠΑΣΟΚ του ´80 αλλά πολύ μεταγενέστερο.
Είπε πως οι «κρατικοποιήσεις» σαν αυτές που υπόσχεται ο ΣΥΡΙΖΑ είναι 100% δεξιά πολιτική που εφαρμόζεται ήδη από δεξιές κυβερνήσεις παντού ακόμα και εντός ΕΕ.
Κάλεσε και τον λαό να «διορθώσει» την ψήφο του.
oldboy9
10 Μαΐου, 2012 1:50 μμ
@giorgali το εντυπωσιακότερο ήταν η άρνησή της για συμμετοχή σε οποιαδήποτε κυβέρνηση, μην σου πω ότι έκανε λόγο και για Αντιεξουσιαστικό Κομμουνισμό!
giorgalis
10 Μαΐου, 2012 2:03 μμ
Λογικά ακούστηκαν αυτά που είπε, αλλά θα πρέπει να είναι κάποιος κουφός,τυφλός και σε κώμα, για να μη νιώσει από τα λεγόμενα της πως το κόμμα θέλει καλύτερο ποσοστό στις εκλογές (αλλά όχι πολύ καλύτερο), ενώ δε γουστάρει και πολλές κουβέντες με τους άλλους γιατί έτσι ναούμ.. 😦
giorgalis
10 Μαΐου, 2012 2:07 μμ
δεν είμαι ειδικός, αλλά ρε πστ αυτή η ηγεσία μοιάζει να έχει πάθει τέτοια ζημιά από την περίοδο 90-91 που ξέρει να παίζει ΜΟΝΟ αμυνα.
oldboy9
10 Μαΐου, 2012 2:15 μμ
Νομίζω ότι αντιλαμβάνεται πλήρως την «αυτοπαγίδευση» του κόμματος της…
Πάντως θεωρώ έντιμη την συνέντευξή της, αλλά ΜΟΝΟ αυτό αρκεί?
qutopic
10 Μαΐου, 2012 2:25 μμ
Βλέπουμε μια φοβερή «αγωνία» να αναλυθεί το μήνυμα των εκλογών, να τοποθετηθεί κανείς στις «κινήσεις» των πολιτικών δυνάμεων κ.λπ. Ένα θέμα είναι να αναγνωρίσουμε καταρχάς ότι απλά έχουμε όλοι σχεδόν αιφνιδιαστεί από το αποτέλεσμα των εκλογών, κυρίως δε οι ίδιες οι συστημικές και «αντισυστημικές» δυνάμεις που συμμετείχαν σε αυτές. Από κει που οι περισσότεροι προεξοφλούσαμε μια επικράτηση-έστω και οριακή-του μνημονιακού μπλοκ ΠΑΣΟΚ-ΝΔ τα εξαιρετικά χαμηλά ποσοστά τους και τα σχετικά υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ τελικά χάλασαν τη μανέστρα.
Ένα άλλο είναι να «ερμηνεύσουμε» το μήνυμα των εκλογών ουσιαστικά, δηλ. πέρα από τους αριθμητικούς συσχετισμούς τι εκφράζεται στον επίπεδο της όποιας κοινωνικής δυναμικής. Γιατί κάτι εκφράζουν, κάτι μάλλον σημαντικό-γιατί διαφορετικά θα προσπερνούσαμε τις εκλογές σαν να μην είχαν συμβεί ποτέ, συνεπείς ας πούμε σε μια άποψη για τον εθιμοτυπικό τους χαρακτήρα. Αν και δεν ψηφίζω, δεν αγνοώ την εξαιρετικά άμεση και ενεργή υλική δύναμη των εκλογών ως κεντρικού συμβολικού και θεσμικού μηχανισμού.
Στο επίπεδο λοιπόν της δυναμικής αυτής, νομίζω ότι οι εκλογές αντανακλούν μια βαθιά τομή στο μεταπολιτευτικό σκηνικό, την αρχή μιας ρευστότητας και «ιδεολογικών» μετατοπίσεων που θα έχουν βαθιές συνέπειες. Δεν μπορούμε πιστεύω ακόμα να χαρακτηρίσουμε αν πρόκειται για «προοδευτική» ή «αντιδραστική» στροφή. Ο κόσμος εξέφρασε κάποια σαφή αποστροφή του προς τη μιζέρια και την εξαθλίωσή του αλλά το προς τα πού θα διεκδικήσει το μέλλον είναι ακόμα ασαφές.
Από αυτή την άποψη οι τοποθετήσεις σχετικά με τον προεξοφλούμενο ρεφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ, η περιχαράκωση γύρω από τις «καθαρές» γραμμές των ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΚΕ κ.λπ. σε σχέση με το ευρώ ας πούμε, είναι εντελώς άκαιρες και επιδερμικές, ενδεικτικές μάλλον του σεχταρισμού και της εμμονής των αριστερών δυνάμεων να λειτουργούν ως μηχανισμοί. Γιατί στην παρούσα φάση το να θέτει κανείς ως «κόκκινη γραμμή» την έξοδο από το ευρώ (ή οποιαδήποτε ανάλογου τύπου γραμμή) είναι εντελώς παρελκυστικό. Όχι μόνο γιατί η θέση αυτή είναι ακόμα μειοψηφική στην κοινωνία (ή ας πούμε δεν είναι πλειοψηφική) αλλά και γιατί έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να αναδειχτεί από την ίδια την εξέλιξη των πραγμάτων.
Οι εκλογές δεν είναι μια στατική διαδικασία που «προδιαγράφει» αποτελέσματα. Αν εκφράζουν κάτι είναι γιατί είναι οι ίδιες μια συμπύκνωση πραγματικών διεργασιών στην κοινωνία τις οποίες και ανατροφοδούν. Αν κάτι οφείλει να κάνει η όποια αριστερά είναι να δράσει καταλυτικά στην ανατροφοδότηση αυτών των διαδικασιών και το να πάρει το ρίσκο της «διακυβέρνησης» είναι ένας τέτοιος καταλυτικός παράγοντας. Η κυβέρνηση είναι ένα εργαστήρι που θα δοκιμάσει και θα αναδείξει τις προθέσεις όλων.
Αυτό που πραγματικά απαιτείται είναι ένα μίνιμουμ πρόγραμμα που θα αποδεσμεύει τη λαϊκή και κοινωνική δυναμική, που θα προετοιμάζει τον λαό για τις προκλήσεις που αναπόφευκτα θα φέρει μια τέτοια εξέλιξη-που δεν έχουν να κάνουν απλά με το ευρώ. Γιατί η ίδια η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι όποτε η αριστερά προσπάθησε να κυβερνήσει με διαθέσεις πραγματικής ρήξης συνάντησε τη λυσσασμένη αντ-επίθεση από τις συστημικές δυνάμεις. Και στην περίπτωση αυτή μόνο ένας λαός σε εγρήγορση μπορεί να αντισταθεί.
Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι μπορεί η αριστερά να το κάνει; Όχι πολλούς, γιατί εδώ και δεκαετίες αντί να προετοιμάζει τον κόσμο της και τον λαό για τό πραγματικό αυτό ενδεχόμενο, η αριστερά έχει προτιμήσει τον εύκολο δρόμο είτε της ενσωμάτωσης είτε της φενακισμένης θρησκευτικού τύπου «υπόσχεσης» μιας επανάστασης που ποτέ δεν θα είναι ώριμος ο λαός να πραγματοποιήσει.
Η υπεκφυγή πίσω από τις οποιεσδήποτε «καθαρότητες» δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να διαιωνίζουν αυτή την παραίτηση. Δεν έχω καμμιά αυταπάτη για την αριστερά. Δεν θεωρώ όμως και τίποτα δεδομένο. Γιατί αν πιστεύουμε ότι υπάρχει πραγματικά μια κοινωνική δυναμική που δεν κινείται στη γραμμή της όποιας νομετέλειας δεν μπορούμε να προεξοφλούμε από πριν την εξέλιξη της ιστορίας. Και έχω την αίσθηση ότι και η αριστερά αλλά πολύ περισσότερο όποιος βλέπει μπροστά του το πρόταγμα της κοινωνικής αυτονομίας έχει τώρα-περισσότερο από άλλοτε-τη δυνατότητα να γράψει την ιστορία βγαίνοντας στο προσκήνιό της.
xrusiaugi
10 Μαΐου, 2012 2:33 μμ
Στοις αιπομαιναισ αικλογαισ ωλοι χρησοι αβγει
giorgalis
10 Μαΐου, 2012 2:42 μμ
στις επόμενες αγαπητέ σ. που θα γίνουν μόλις πέσει (σε 4-5 μήνες) η κυβερνησούλα του https://seisaxthia.files.wordpress.com/2012/04/koybrabbit.jpg?w=640&h=462 το ΠΑΣΟΚ θα είναι ιστορία, η ΝΔ θα είναι ιστορία, τα δεκανίκια τους θα είναι ιστορία, η χρισυ αβγει θα πάρει διψήφιο ποσοστό, το ΚΚΕ 5%, ο ΣΥΡΙΖΑ 30+++% κι ο Καμμένος 30+%
xrusiaugi
10 Μαΐου, 2012 2:48 μμ
η αιπωμεναισ αικλογαισ ανοικουν στι χροισι αβγει
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 6:27 μμ
Άμα είσαι «εγέθρετος», κάτσε. Στις επόμενες εκλογές μια άλλη μέρα «ξημερώνεται» για τα χρυσά αυγοκέφαλα.
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 6:28 μμ
εγέρθετος…
ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ
10 Μαΐου, 2012 5:00 μμ
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Βλαδίμηρος
10 Μαΐου, 2012 5:41 μμ
Οι τροτσκιστές ήταν, κάποτε, άσπονδοι εχθροί της Σοβιετικής Ένωσης, τότε που ήταν σοσιαλιστική, επί Στάλιν. Αμέσως μετά την αποσταλινοποίηση, δηλαδή, όταν η ηγεσία της Σ.Ε. πέρασε στα χέρια των εχθρών του σοσιαλισμού άρχισαν να τη βλέπουν με καλό μάτι και να την υποστηρίζουν. Σήμερα, παρόλο που η Ρωσία είναι καπιταλιστική χώρα, σε πλήρη συμφωνία με το πρώην εχθρικό τους ΚΚΕ εξακολουθούν να υποστηρίζουν την ιμπεριαλιστική της εξωτερική πολιτική. Γι’ αυτό και είναι κατά της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Η διάλυση της ΕΕ καθιστά τις χώρες της Ευρώπης εύκολο θύμα της Ρωσίας.
Ο κ. Σπύρος Μαρκέτος, του τροτσκιστικού ΣΕΚ ανταμείφθηκε από την ελληνική αστική τάξη με καθηγητική έδρα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης για τη μεγάλη συμβολή του στην επανάσταση της εργατικής τάξης.
Απάντηση
spiral architect
10 Μαΐου, 2012 6:44 μμ
Καλά πήγαμε, ας μην παραπονευόμαστε …
Βλαδίμηρος
10 Μαΐου, 2012 6:52 μμ
Σωστά, αυτό το κόμμα είχε άνοδο 60%, μάλλον καλά πήγε! Σας δίνω συγχαρητήρια!
simon1roi
10 Μαΐου, 2012 7:05 μμ
Κάτω οι ρωσόφιλοι σαμποταριστές!
Βλαδίμηρος
11 Μαΐου, 2012 2:40 μμ
Ας τα πάρουμε χωριστά : αρνείσαι ότι υπάρχουν ρωσόφιλοι ή ότι υπάρχουν σαμποταριστές; Και αν υπάρχουν και ρωσόφιλοι και σαμποταριστές, γιατί σου φαίνεται αστείο κάποιοι να έχουν και τις δύο ιδιότητες;
Απόφαση της Έκτακτης Πλατιάς Ολομέλειας της Κεντρικής Επιτροπής
11 Μαΐου, 2012 2:47 μμ
Αν πιστεύεις ότι σε ψεκάζουν, ε σε ψεκάζουν. Τέρμα και τελείωσε!
Ιδού τα αποτελέσματα.
Capybara
11 Μαΐου, 2012 5:37 μμ
Εγώ πάλι φοβάμαι περισσότερο τους λιθουανόφιλους σαμποταριστές και τον άξονα Βίλνιους-Ντακάρ-Τεγκουσιγκάλπα που σαμποτάρει την παραγωγή με ψευτο-οικολογικά επιχειρήματα.
Βλαδίμηρος
11 Μαΐου, 2012 6:55 μμ
Εντάξει, όταν δεν ξέρουμε τι να πούμε, το ρίχνουμε στις σαχλαμαρίτσες.
DrAluca
11 Μαΐου, 2012 6:59 μμ
You should know…..
Ετσι δεν ειναι….περαστικε Βλαδημιρακο?
Χαμογελατε…
Ioulianos
11 Μαΐου, 2012 7:00 μμ
Βλαδίμηρε
Γιατί διαμαρτύρεσαι ;
Μήπως οι συν-σχολιαστές δεν απάντησαν στην πρωτότυπη ανατρεπτική πραγματεία σου με όμορα επιχειρήματα που σχεδόν σε αναδεικνύουν τον κυρίαρχο του ποστ.
Capybara
11 Μαΐου, 2012 8:24 μμ
Γιατί λοιδορείς τις απόψεις μου Βλαδίμηρε; Αυτή είναι η δημοκρατία σου;
DrAluca
10 Μαΐου, 2012 8:52 μμ
Ετσι ρε παιδι μου. Να βλεπουμε με ποιο μαλακα εχουμε να κανουμε.
Χαμογελατε…
adespoti
10 Μαΐου, 2012 11:10 μμ
ειρωνια ειναι να επιλεγονται οι συγκεκριμενοι πινακες της popova για να ντυσουν το κειμενο
Capybara
11 Μαΐου, 2012 12:06 πμ
Πλακώσανε και οι συνεχιστές της Πόποβα…
adespoti
11 Μαΐου, 2012 12:42 πμ
χαχαχα ε τι να κανω, δεν μαρεσε το κειμενο και χαζευα τους πινακες. ιδιως ο δευτερος, τι να σου πω, καλλιτεχνικος οιστρος
Κούλης Στέλογλου
11 Μαΐου, 2012 12:55 πμ
Θεωρώ πως στις επόμενες εκλογές, είτε γίνουν σε 1 μήνα είτε σε 6, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει τη δυνατότητα να μπει στη βουλή και με καλό ποσοστό, αρκεί να ανοίξει μέτωπο με το ΚΚΕ.
Εξηγώ: Η ηγεσία του ΚΚ μέσα από την μεγάλη της κόντρα με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, κατάφερε μέσα σε συνθήκες μεγάλης καπιταλιστικής κρίσης να μετατρέψει ένα σοσιαλδημοκρατικό-τυχοδιωκτικό συνασπισμό κομμάτων του 4.75% σε αξιωματική αντιπολίτευση και μοναδική ελπίδα για το προοδευτικό κομμάτι της κοινωνίας, μάλιστα Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι πιά φαβορί όχι απλά για την πρωτιά αλλά και για την αυτοδυναμία!
Έχω όμως και δεύτερο τρανταχτό παράδειγμα για να στηρίξω την πρόταση μου στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που δεν είναι άλλο από τους μεγάλους εχθρούς των κομμουνιστών, τους φασίστες.
Η ηγεσία του ΚΚΕ αντιμετώπισε με μεγάλη επιτυχία το φασιστικό ρεύμα που σιγά σιγά εξαπλώθηκε στη χώρα, με αποτέλεσμα η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ να φέρει εκλογικό σκορ πολύ κοντά σε αυτό του ΚΚΕ και με τις πιθανότητες-αναλύσεις να τη θέλουν σημαντικά ψηλότερα από αυτό στις επόμενες κάλπες.
Φυσική εξέλιξη για το ΚΚΕ είναι η ηγεσία του να μη το βάλει στη βουλή ή αν τελικά αποτύχει και το κόμμα μπεί, αυτό θα γίνει οριακά με αποτέλεσμα να υπάρξει (και στις δύο περιπτώσεις) υποαντιπροσώπευση των κομμουνιστών στο κοινοβούλειο. Είναι προφανές πως μιά γερή κόντρα με τον Περισσό είναι συνταγή πολιτικής-εκλογικής επιτυχίας.
Δεν έχεις να χάσεις τίποτα, ίσα-ίσα θα κερδίσεις και χρόνο θα γλιτώσεις και κόπο,
άλλοι θα κάνουν τη δουλειά για σένα 😉
Αλεξης Τσιμπλας
11 Μαΐου, 2012 3:32 πμ
ρε γμτ , γιατι εμενα οταν για να τρολαρω λεω μαλακιες σαν κι αυτες του μαρκατου ,με καταλαβαινουν αμεσως
γαμω τη πουτανα μου γαμω γιατι να μην ειμαι κι εγω καθηγητης να λεω οτι οι λαοι της ευρωπης αμφισβητουν την Ευρωπη και το ευρω και ο Τσιπρας ειναι γενικα μεν ηλιθιος και δεν καταλαβαινει αλλα πρεπει να τον στηριξουμε γιατι αν τον καταγγέλλουμε , ενόσο εκείνος εκφράζει τις ελπίδες του λαού, λίγοι θα πάρουν στα σοβαρά τις διαμαρτυρίες μας !!!!!!!
δλδ ελεος ρε μπουστη μου θα με κανετε τσιπρικο στο τελος
αλλα δε φταιει κανεις , ολοι εμεις φταιμε που ανεχομασταν τους Ρουληδες οταν μας κατσικωνανε τους διαφορους καθηγηταδες δυο μηνες στο συνταγμα σαν ειδικους και αντε τωρα να τους ξαπεζεψεις
koula
11 Μαΐου, 2012 10:58 πμ
Τσίμπλα, καλημέρα!
έχει λαϊκή συνέλευση στην Πλ. Συνταγματος αυτον τον καιρο; μέρες-ώρες?
θενξ για τις ινφο, εκ των προτέρων.
Αλεξης Τσιμπλας
11 Μαΐου, 2012 12:27 μμ
οχι ρε τερμα οι λαικες συνελευσεις,ο βουλεττικος και καθηγητικος αγωνας δικαιωθηκε
η πλατεια συνταγματος εβγαλε βουλευτη,δεν ξερω μην εβγαλε και περισσοτερους και εκτος απο βουλευτη ανεδειξε και καθηγηταρες
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%BF%CE%B9_%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82
θυμαμαι πως κεινη τη μερα ειχε κακοφανει σε αρκετους το κατσικωμα των ειδικων που «καποιοι » επεβαλαν
η αμεση δημοκρατια στην οποια ολοι ορκιζονταν,δεν προυποθετε σχεσεις ex cathedra και ολοι συμφωνουσαν πως η πολιτικη διαβουλευση οφειλε να στηριζεται σε σχεσεις ισοτητας και ισονομιας ανευ διακρισεων σε ειδικους δασκαλους κ μαθητουδια
μια κοπελια καποια στιγμη διαμαρτυρηθηκε, για τη διαδικασια και ο Μαριάς της απαντησε οτι μας εκαναν και χαρι που ειναι εκει και μας φωτιζουν και οτι ο ιδιος ηταν απαγορευμενος απ ολα τα μμε ,ενω βεβαια ηταν καθημερινος συνδαιτημονας του Παπαδακη στον ΑΝΤ1 και του Αυτια στον Αλτερ και ειχε (η απεχτησε) και δικη του εκπομπη στο ΚΟΝΤΡΑ … τρεχα γυρευε τελικα
ηταν τοσο αθωα η πλατεια, που με ενα εντεως φυσικο τροπο προσφερθηκε ως μπρεκφαστ και εγινε μια χαψια απ τους μαθημενους στην ιντριγκα, και κονγκλαβια αριστεΡουληδες βρυκολακες που την ξεζουμισαν κανονικοτατα
μετα τις εκλογες της 6/5/2012 πολλοι θα ηταν εκεινοι που αναφωνησαν :
– Η πλατεια τωρα δικαιωθηκε … εις υγιειαν τους
Αλεξης Τσιμπλας
11 Μαΐου, 2012 12:29 μμ
αναφερομουνα εδω http://www.youtube.com/watch?v=G9DHQEeVB5U&feature=relmfu
koula
11 Μαΐου, 2012 12:46 μμ
🙂
«ηταν τοσο αθωα η πλατεια,»
αθώωωωωα μου! 😛
βασικα, οι ιδιοι σκατανθρωποι κυκλοφορουν και «στην πλατεια» και «εκτος πλατειας»… δεν ξερω γιατι καταντά έκπληξη a/o shock…
Αλεξης Τσιμπλας
11 Μαΐου, 2012 1:06 μμ
σου κανει εντυπωση, αλλα πραγματι η πλατεια ηταν αθωα
ολοι αυτοι οι χιλιαδες που κατεβαιναν, εμπαιναν σε ομαδες,μετειχαν στις συνελευσεις κλπ ηταν ψυμαρια για τα δοντια των Ρουληδων
– γεια σου ειμαι ο Αλεξης
– ω χαιρω πολυ , με λενε Κατερινα
συστηνοντουσαν εκει σαν αγνωστοι και ολως κατα τυχη ο ενας στηριζε τον αλλον στην ομαδα
φυσικα οτι την προηγουμενη τα πινανε μεταξυ τους στα «μαγαζακια» τους και δεν ησαν και τοσο αγνωστοι αποτελουσε λεπτομερεια …
αλλα δε βαριεσαι , αμα τους ρωτησεις θα σου πουνε σαν αλλες Μαρθες Βουρτσες, αντι το αμαρτησα για το παιδι μου , αμαρτησα για την αξιωματικη αντιπολιτευση
ρε ουστ 😛
koula
11 Μαΐου, 2012 1:15 μμ
δε μπορει να ηταν κατι «αλλο»
απο τον γενικο πληθυσμο, πηγε ενα δειγμα του… δε μπορει παρα να περιερχει αυτα που περιειχε ο γενικος πληθυσμος… απλά μερικοι ειναι και καλοι ηθοποιοι… και μερικοι θελανε να δουν θέατρο… so, they played along! δε βαριεσαι.. shit happens 😛
χρήσιμη εμπειρία nonetheless… και εμbeerία…
Capybara
11 Μαΐου, 2012 5:44 μμ
Τς τσ τσ, είδες τί γίνεται στον κόσμο…
ksoano
11 Μαΐου, 2012 10:34 πμ
εσύ τρολάθηκες νωρίς
εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
11 Μαΐου, 2012 7:55 μμ
Για τα εκλογικά αποτελέσματα και τις μετεκλογικές εξελίξεις: Ας ξεκόψουμε οριστικά από το θίασο και το θέαμα της εξουσίας
Καμιά αναμονή, καμιά συμμετοχή!
Τα εκλογικά αποτελέσματα, η μεγάλη αποστοίχιση από τα κόμματα όπως και το υψηλό ποσοστό αποχής, καταδεικνύουν την αποσύνθεση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Ένα σύστημα που ήταν έτσι κι αλλιώς ξεγυμνωμένο εδώ και χρόνια, αφού κατέρρευσαν και οι τελευταίες αυταπάτες περί αστικής διαχείρισης της κρίσης, και εγκαθίδρυσε ένα γενικευμένο «καθεστώς εξαίρεσης», είναι πλέον φανερά ξένο και εχθρικό προς τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας.
Η αποσύνθεση αυτή δεν είναι, βέβαια, αποτέλεσμα των εκλογών ή των κομματικών εκλογικών τακτικών, αλλά το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης πορείας αγώνων, συγκρούσεων, εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης, και μαχητικής αντιπαράθεσης με το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας. Οι ανατροπές των πολιτικών συσχετισμών γίνονται στο δρόμο, με την άμεση δράση, και την προσπάθεια κοινωνικής αυτοθέσμισης, και όχι με τις κάλπες και τις κομματικές εξαγγελίες.
Σήμερα, το «άντρο της δημοκρατίας», η Βουλή, είναι πλέον εξόφθαλμα, και με την είσοδο της Χρυσής Αυγής και του Καμμένου, μια μάζωξη ξεπεσμένων υπαλλήλων της οικονομικής ολιγαρχίας, φασιστών, μαφιόζων, νταβατζήδων, και κάθε είδους αποβράσματος, με την Αριστερά ως τελευταίο άλλοθι αυτού του αντιδημοκρατικού εκτρώματος.
Η ενίσχυση του ακροδεξιού και φασιστικού ρεύματος δεν ήταν, φυσικά, κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης και συνειδητής εκτροφής του από όλες τις δυνάμεις του συστήματος (κράτος, κόμματα, ΜΜΕ), και κυρίως της υιοθέτησης και προβολής των αντικοινωνικών, ρατσιστικών, αντιμεταναστευτικών, απάνθρωπων προταγμάτων του από το σύνολο του αστικού πολιτικού δυναμικού, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη (στρατόπεδα συγκέντρωσης, αντιμεταναστευτικά πογκρόμ, γιγάντωση και αυταρχικοποίηση των μηχανισμών ασφάλειας, επιτήρησης και καταστολής, επίθεση σε κάθε αντίσταση και αγώνα). Σε αυτό συνέβαλε και μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, το οποίο επένδυσε λαϊκίζοντας σε έναν εθνικοπατριωτικό λόγο και πλαίσιο (“κατοχή”, “επιβολή των ξένων”, “εθνική ανάπτυξη”, “επιστροφή στη δραχμή”, κ.ά.) που επικοινωνεί με εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, και αξιοποιείται νομιμοποιητικά από την ακροδεξιά.
Παρατηρούμε το αστικό πολιτικό σύστημα να επιχειρεί να ενσωματώσει τη λαϊκή βούληση για αλλαγή της κατάστασης που “επένδυσε” στην ενίσχυση της Αριστεράς, αξιοποιώντας τον “αριστερό κυβερνητισμό”, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, ως όχημα για τη διαμόρφωση μιας νέας σοσιαλδημοκρατικής “λύσης”, εκτόνωσης της ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών διαθέσεων και “εθνικής” αναδιαπραγμάτευσης της θέσης της χώρας στην Ε.Ε. και στην παγκόσμια οικονομία. Είναι σαφές ότι οι διάφοροι κυβερνητικοί συνδυασμοί που έχουν πέσει στο τραπέζι, και που θα επιδιωχθεί να συγκροτηθούν μέσω ίσως και επόμενων εκλογών, δεν αποσκοπούν στην πραγματική αλλαγή της κατάστασης και τη ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων-ανέργων, των συνταξιούχων και της νεολαίας. Αντίθετα, είναι άλλη μια προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της ανταγωνιστικότητας της “εθνικής οικονομίας”, την αναστήλωση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και την επιστροφή στην “ομαλότητα” της εκμετάλλευσης, της κοινοβουλευτικής απάτης, και της ολιγαρχίας του πλούτου.
Στον αντίποδα όλων αυτών, αν κάτι γίνεται πια επιτακτικά αναγκαίο, αλλά και δυνατό περισσότερο από ποτέ, είναι η πλήρης ρήξη με αυτό το θίασο των εξουσιαστών, η αποδόμηση όλων των τελετουργικών του (όπως οι εκλογές), η μη αναγνώριση οποιασδήποτε κυβέρνησης απορρέει από εκεί -με οποιοδήποτε συνδυασμό και μορφή-, και η διεκδίκηση άσκησης της πολιτικής από την ίδια την κοινωνία, με μορφές αυτοκυβέρνησης και αμεσοδημοκρατικών αντιθεσμών.
Η αυτοθέσμισή μας, με άμεση δημοκρατία, αλληλεγγύη, ισότητα, συνεργατικότητα, σε κάθε χώρο δουλειάς, τόπο κατοικίας, τομέα παιδείας, υγείας, και πολιτισμού, είναι ο μόνος δρόμος για να ξεκόψουμε οριστικά από το φαύλο κύκλο της καταστροφικής καθεστωτικής πολιτικής όλων των επίδοξων κυβερνητών μας.
Το μνημόνιο είναι αποτέλεσμα των επιλογών της καπιταλιστικής κυριαρχίας και της απαθούς και ατομικιστικής κοινωνίας. Δεν καταργείται με την εναπόθεση της τύχης μας στην αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών, αλλά με διαρκή και αυτόνομο αγώνα, δημιουργία αντιδομών, περιφρούρησή τους από κράτος και κεφάλαιο, και εν τέλει έξοδο από τον καπιταλισμό (ως φαντασιακό, τρόπο θέσμισης της κοινωνικής ζωής, τρόπο παραγωγής). Αυτές θα είναι και το μοναδικό ανάχωμα στον εκφασισμό της κοινωνίας και τον κοινοβουλευτικό ή μη ολοκληρωτισμό, η πραγματική κίνηση ατομικής και κοινωνικής χειραφέτησης που μπορεί να ανασυγκροτήσει τη ζωή μας με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Η απαλλαγή μας από το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας, τη δαμόκλειο σπάθη του χρέους, τη “φυλακή των λαών” της Ε.Ε., την καπιταλιστική βαρβαρότητα, μπορεί να γίνει μόνο στα οδοφράγματα.
Άμεση Δημοκρατία-Κοινωνική Επανάσταση!
εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
http://efimeridadrasi.blogspot.com
ψυχίατρος
12 Μαΐου, 2012 1:09 πμ
Ρε, παιδιά, τι παραλήρημα είναι αυτό;;;
DrAluca
12 Μαΐου, 2012 2:25 πμ
Ελα που δεν ξερεις εσυ απο παραληρηματα….Μην εισαι τετοιος.
Χαμογελατε…
Spin
12 Μαΐου, 2012 2:27 πμ
τέτοια ωρα τέτοια λογια
DrAluca
12 Μαΐου, 2012 2:29 πμ
Δεν ειχα αλλο κατι προχειρο βρε Σπατερουλη….
Ειναι και αργα. Κλεισαν και τα ντελιβεριζζζζζζ 😉
Χαμογελατε…
Spin
12 Μαΐου, 2012 2:40 πμ
πως λέγεται ο σταλινικός που γουστάρει σπλατεριές??? 😛 😛
DrAluca
12 Μαΐου, 2012 1:03 μμ
Λεγε και κοιμηθηκα με το αναπαντητο ερωτημα 😀 😀 😀
Χαμογελατε…
Spin
12 Μαΐου, 2012 1:28 μμ
σπλατερούλης 😛 😛
DrAluca
12 Μαΐου, 2012 1:29 μμ
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ
Oh…..the irony…. 😛 😛 😛
Χαμογελατε…
Βλαδίμηρος
11 Μαΐου, 2012 9:45 μμ
@Ioulianos
Πρωτότυπη τη βρίσκουν οι μονόφθαλμοι αντιϊμπεριαλιστές που μάθανε από το μεγάλο δάσκαλο, τον Περισσό, πώς «ένας είναι ο εχθρός, ο (αμερικάνικος) ιμπεριαλισμός!». Και σίγουρα είναι ανατρεπτική για όσους θέλουν να απομονωθούν στα στενά ελλαδικά σύνορα και να θεριέψουν το εθνικό μίσος ενάντια στους άλλους (δυτικο)ευρωπαϊκούς λαούς.Γι’ αυτό γαυγίζουν, σε αγαστή σύμπνοια με τους χρυσαυγίτες, για εθνοπροδότες, δωσίλογους, χουντικούς και δε συμμαζεύεται.
Σίφης
11 Μαΐου, 2012 10:34 μμ
νννναι!