Ημέρα ποίησης σήμερα…..
Ποίημα αγνώστου πατρός…αφιερωμένο….
«Όλα ήταν στη θέση τους.
Οι πεινασμένοι στην Αφρική.
Οι ειδικοί στην τηλεόραση.
Οι κακοί στη φυλακή.
Οι αναρχικοί στα Εξάρχεια.
Αυτοί που αποφασίζουν στη Βουλή.
Τα λεφτά μας στα δάνεια.
Η αστυνομία στην επόμενη γωνία.
Τα σπίτια μας στις τράπεζες.
Οι εχθροί μας στην Τουρκία και τη Μακεδονία.
Τα πάρκινγκ μας στα πάρκα.
Η ψυχαγωγία μας στα bar.
Τα παιδιά μας στο σχολείο.
Οι φίλοι μας στο Facebook.
Η ……τέχνη στα μουσεία.
Οι επιθυμίες μας στις διαφημίσεις.
Τα δέντρα μας Χριστούγεννα στο Σύνταγμα.
Η ομορφιά στα κέντρα αδυνατίσματος.
O έρωτας στις 14 Φλεβάρη.
Εμείς στους τέσσερις τοίχους.
Πειθαρχία τέλος – Ζωή Μαγική
Η αστυνομία στην Αφρική.
Οι πεινασμένοι στις τράπεζες.
Τα Εξάρχεια στη Βουλή.
Οι αναρχικοί στην καρδιά μας.
Οι κακοί στα κέντρα αδυνατίσματος.
Οι φίλοι πλάι μας.
Τα bar στις φυλακές.
Αυτοί που αποφασίζουν στο σχολείο.
Τα λεφτά μας στα πάρκα.
Τα πάρκα στα πάρκινγκ τους.
Οι εχθροί μας στο facebook.
Οι ειδικοί στα σπίτια τους.
Η τηλεόραση στα σκουπίδια.
Η ψυχαγωγία στα σχολεία.
Η τέχνη παντού.
Οι διαφημίσεις στα μουσεία.
Τα παιδιά μέσα μας.
Τα μπαλέτα στους δρόμους.
Ο έρωτας στην επόμενη γωνία.
Τα σπίτια στα δέντρα.
Τα δέντρα στους δρόμους.
Η ομορφιά στους δρόμους .
Οι επιθυμίες μας στους δρόμους.
Εμείς; Στους τέσσερις τοίχους;;»
θα σπάσω την τηλιόραση,θα σπασω το κομπιούτερ
θα ανεβω σε ψηλό βουνο ,δε θα ‘χω ουτε ρούτερ….
με πρίξαν με τις εκλογές,με πριξαν με τις γρίπες
ο ένας λέει παπαριές,ο αλλος λέει φίφες……
Μανικάκος…. λευτεριά στην Τέχνη μας….
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
katy
21 Μαρτίου, 2012 11:50 πμ
“Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί”.
Ζίγκμουντ Φρόυντ (1856-1939), Αυστριακός ψυχίατρος.
Αθανασία
21 Μαρτίου, 2012 12:41 μμ
Ποίημα αγνώστου πατρός…
Ισως και μητρός… 😉 😉 😉
Γέροντας Spin
21 Μαρτίου, 2012 1:16 μμ
Πως το είπες..επι..επι..επιθυμίες?????? από ποιο ρήμα προέρχεται και τι σημαίνει? 😛
oldboy99
24 Μαρτίου, 2012 3:20 μμ
Εσύ πάλι ρε Spin πότε πρόλαβες και γέρασες 😛
Πριν μια βδομάδα νέος & ωραίος ήσουν! 😉
μανικακος
21 Μαρτίου, 2012 2:44 μμ
Ας λήξουν.-Του Μανόλη Πολέντα
Ας λήξουν.
Ας λήξουν τώρα,
οι ερμηνείες όλες.
Τώρα ας λήξουν.
Ας λήξουν τώρα,
οι δυνάστες του στείρου λόγου.
Τώρα ας λήξουν.
Ας καταλήξουν.
Οι στεριανοί,
οι ασυνήθιστοι εις τα θαλάσσια ταξίδια του ουρανού,
οι συγκροτημένοι νόες που γεννούν σκουριασμένα μέλλοντα.
Τώρα ας καταλήξουν.
Τα ηλεκτρόδια εκπομπής των ειωθότων,
οι χαμηλοί τόνοι και τα προφίλ
των φιδιών της κοινωνίας της γης,
τώρα ας καταλήξουν.
Τώρα ας λήξουν,
τα θεσπισμένα,
όλα τα θεσπισμένα διατάγματα,
τα ψηφίσματα και οι νομοθετικές πράξεις,
η ψεύτικη συγκίνηση,
τα περιτοιχίσματα και οι περίβολοι
που κρύβουν τον ουρανό.
Τώρα ας έρθει ο ουρανός
και ας κρεμάσει
τους χαμηλούς τόνους και τα προφίλ
των φιδιών της κοινωνίας της γης.
Τις παρθένες που φυλάγουν την ευτυχία της ηδονής μέχρι να βρουν να την πουλήσουν στην υψηλότερη δυνατή τιμή.
Ας τις εμφιαλώσουν
οι αλήτες του Θεού στη γη,
μέχρι να λήξει η σπέκουλα,
τα κέρδη,
οι απολαβές,
οι αμοιβές,
οι μισθοί και οι αποζημιώσεις,
οι εκμισθωτές επιπλωμένων δωματίων.
Ας λήξουν τώρα.
Τώρα ας ανθίσουν
τα πάθη,
τα έντονα συναισθήματα,
οι μανίες,
οι έντονες ροπές,
οι εκρήξεις οργής,
τα ξεσπάσματα θυμού,
η θέρμη,
οι δραματικές αναπαραστάσεις των παθών.
Τώρα ας ανθίσουν
οι λύκοι της στέπας.
Τώρα ας κατασπαράξουν
αστούς, μικροαστούς, μεγαλοαστούς.
Τώρα να λήξουν,
οι έρευνες που μπολιάζουν τα ειωθότα.
Τώρα ας δείξουν οι δορυφόροι
τους καρτερικούς πεζόδρομους του ουρανού,
τους αλήτες του Θεού ας δείξουν.
Τώρα ας τους δείξουν.
Τώρα να λήξουν
οι απαθείς,
οι ψυχροί,
οι αδιάφοροι,
οι άνευ πάθους,
οι παθητικοί,
οι αδρανείς,
οι ουδέτεροι,
οι μη αντιδρώντες,
οι διπλωμάτες που συγκλίνουν κάτω από το βλέμμα του Θεού,
κάτω από το βλέμμα των αλητών του θεού.
Τώρα ας καταλήξουν.
Τώρα ας λήξουν
οι στέγες των λιπαρών κάφρων,
τα λιπαρά τσουτσέκια που διανύουν ανενόχλητα
την άσφαλτο του κέρδους.
Το κέρδος ας λήξει.
Το χάσμα,
μέσα εκεί που λάμπει η υπεραξία της καρδιάς,
ας λάμψει για όλες τους σπέκουλες της κοινωνίας της γης
και ύστερα ας λήξουν ,
καθώς και ο άνθρωπος που παίρνει χρώμα ζωντανό λίγο προτού πεθάνει,
έτσι και οι αστοί,
μικροαστοί,
μεγαλοαστοί
τα γραφεία των υπουργών,
ας καταλήξουν τώρα,
και ας συσσωρευτούν υπό του ανέμου
οι κομψοί αθεϊστές,
οι αλήτες του Θεού,
που γέννησε ο Θεός,
που αγαπούν και αγνοούν το πέρασμα του κοπαδιού
και τους γύπες που το καθοδηγούν,
μες το τεράστιο μαντρί του παγκόσμιου χωριού,
για να το αρμέξουν,
να το μπολιάσουν,
να μεγαλώσει,
να το βιάσουν ξανά
και να του καταστρέψουν την ψυχή.
Τώρα ας ανθίσουν οι φίλοι μου
αυτοί που συγκινούνται άνευ λόγου,
τα αγόρια που ερωτεύονται όλα τα κορίτσια,
τα κορίτσια που ερωτεύονται όλα τα αγόρια,
οι νευρικοί και οι εύθικτοι,
οι ευερέθιστοι,
οι κομψοί εξυβριστές.
Τώρα ξανά ας ανθίσουν,
όσοι υποψιάστηκαν πως πάντα είχαν συντρόφους
σε κάθε σάπια εποχή του παρελθόντος,
πως πάντα θα έχουν συντρόφους
σε κάθε σάπια εποχή του μέλλοντος.
Να βγω κι εγώ στο φως,
που τόσα χρόνια μόνος περιμένω
να δω τον πατέρα μου
και να του πω κι εγώ,
να συνεχίσω.
Ας λήξουν όλα τα ποιήματα
που πίστεψαν στον εαυτό τους
περισσότερο από τη ζωή.
Οι ακαδημίες των ληγμένων ψυχών
που τα βραβεύουν,
καθώς πιστεύουν
πως οι μικροί καρτέσιοι
έχουν κάτι να δώσουν
απ’ τις μικρές οπτασίες,
εδώ χάμου
κι εκεί χάμου
που χαμουρεύονται.
Ας λήξουν.
Ας ανθίσουν τα νεύρα του ανθρώπου,
οι νότες οι μινόρες ας γίνουν μηνόρροια,
οι μη όροι της ψυχής που αγαπάει ex nihilo.
Ας γίνουν όρια,
δάκρυα χαράς στη δημόσια ζωή,
φάκες στους μπολιαστές,
ερευνητές,
ποντίκια.
Ας λήξουν οι πονηροί Πατέρες,
οι εργατοπατέρες,
οι μέλλοντες υπουργοί,
οι εκπρόσωποι ας καταλήξουν.
Οι εργασιομανείς,
οι ατάλαντοι τελειομανείς του τίποτα
και της ανούσιας έρευνας που αξίζει λιγότερο από την επιχορήγησή της,
της θέσης που εξασφαλίζει ασφάλεια και σταθερότητα.
Ας λήξουν,
και ας ανθίσουν τα παλικάρια
που ψήνονται όλη μέρα
και όλη νύχτα,
πετούν τον κόπο τους
και δε νοιάζονται για αποταμιεύσεις
και ξαναψήνονται την άλλη μέρα
και διατηρούνται νέοι
μόνο για ν’ αγαπούν
και να δίνουν τον κόπο τους
σ’ ένα ζεϊμπέκικο.
Η Λίλια, για πάντα,
που πέταξε στα σκουπίδια τα λεφτά,
ενώ ήταν φτωχή και ορφανή,
μόνο γιατί την προσέβαλαν.
Άδικα.
Η Λίλια, για πάντα ας ανθεί.
Η Λίλια.
Η μόνη του κόσμου ελπίδα.
vassozacharof
21 Μαρτίου, 2012 5:34 μμ
«…εάν υπήρχε δικαιοσύνη θα είχαν εξεγερθεί οι ουτοπίες μου
στο ημίφως μία de facto μέρα που με το καλημέρα
θα λαμβάνει νέα μέτρα, μεταρρυθμίσεις
για την έλευση των αποκαλύψεων με πτυχές που τρομάζουν
τις αγορές του κόσμου, εξεγείρουν ουτοπίες και
γίνονται γόης των στόχων
και όλες οι εταιρείες στρίβουν στην επόμενη γωνία
μαζί με τους συντρόφους που χάνουν την καριέρα
που απολάμβαναν ως αντίθετοι
και που ποτέ δεν προσδοκούσαν τη μέρα αυτή
να φτάσει στους δρόμους τους…» (Μ.Π.)
Απόσπασμα από ανέκδοτο ποίημα του Μανόλη Πολέντα
catalternative
21 Μαρτίου, 2012 2:56 μμ
Ποθώ να ζω ανάμεσα σ’ ανθρώπους
που ’χουν συναίσθηση πως είμαστε σε πόλεμο·
έναν πόλεμο ενάντια στη ζωή, ενάντια στο πνεύμα.
Ποθώ να ζω ανάμεσα σ’ ανθρώπους
που δεν κοιτάνε χάμω ή δε θα σε καρφώσουνε κατάματα
μόλις μιλήσεις γι’ αγώνα ή εξέγερση
γιατί μέσα τους ξέρουν πως έχουνε παραδοθεί
κι επειδή –ίσως, ίσως μονάχα– δε μίσησαν ποτέ
το σύστημα στ’ αλήθεια.
Ανάμεσα σ’ ανθρώπους που δεν έχουνε αγοραστεί,
που δεν μπουκώσανε όσα χάπια τούς προσφέρθηκαν απλόχερα
γιατί προτίμησαν να παλεύουν
μ’ ένα αίσθημα παθολογικοποιημένης ανησυχίας
παρά να ζούνε σε νεκρή ζώνη· ανθρώπους
που δεν καμώνονται πως πολεμάνε
ενώ γίνεται πρόδηλο πως ό,τι κάνουν
είναι να μετατρέπουν το πεδίο μάχης σ’ έναν κήπο.
Θέλω να ’μαι σ’ έναν τόπο όπου ο πόλεμος περνιέται.
ανώνυμου ισπανόφωνου ποιητή
μανικακος
21 Μαρτίου, 2012 3:00 μμ
..ποίημα που έχει γράψει ένα παιδί από την Αφρική και προτάθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη ως το καλύτερο ποίημα του 2006.
Όταν γεννιέμαι, είμαι μαύρος
Όταν μεγαλώσω, είμαι μαύρος
Όταν κάθομαι στον ήλιο, είμαι μαύρος
Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος
Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος
Κι όταν πεθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος
Κι εσύ λευκέ άνθρωπε
Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ
Όταν μεγαλώνεις, γίνεσαι λευκός
Όταν κάθεσαι στον ήλιο, γίνεσαι κόκκινος
Όταν κρυώνεις, γίνεσαι μπλε
Όταν φοβάσαι, γίνεσαι κίτρινος
Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος
Κι όταν πεθαίνεις, γίνεσαι γκρι
Και αποκαλείς εμένα έγχρωμο…
catalternative
21 Μαρτίου, 2012 3:06 μμ
Εγώ πάλι αυτό γιατί το ξέρω για ανέκδοτο 😛
LAGARTSAS-A
21 Μαρτίου, 2012 5:03 μμ
Μανικακο θαρρω πως ατυχησες.
Για να μη σε αδικησω όμως θα συμπληρωσω πως
Ο καθενας εχει τη δικη του γωνια ιδωσης των πραγματων.
Το ποιηματακι το’γραψε ένα παιδι
Και εχει τα ελαφρυντικα ενός παιδιου.
Αν το’γραφε ενας ενηλικας
Θα ειχε αυτά τα ελαφρυντικα;!
Ας το δουμε λιγο διαφορετικα.
Δεν ειμαι εγω ο εγχρωμος
Εσυ εισαι ο εγχρωμος.
Εγω ειμαι μαυρος και παραμενω παντα μαυρος
Σταθερη αξια.
Ενώ εσυ λευκε κάθε άλλο παρα λευκος εισαι
αλλαζεις χιλια χρωματα στο βιο σου
σαν το χαμαιλεοντα
ασταθης αξια.
Και αποκαλεις εμενα εγχρωμο ενώ ειμαι μαυρος;!
Εγχρωμος εσυ!
Ο ρατσισμος δεν εχει μια μονο κατευθυνση
Και εξ αντιστροφης ρατσισμος είναι.
Οι ανθρωποι ανεξαρτητα από το χρωμα τους
Είναι μονο ανθρωποι.
Τα χρωματα τα διακρινουν αυτοι που για ιδιους λογους τα διακρινουν
Και ξερουμε πολύ καλα ποιοι είναι αυτοι και τι βιολι βαρανε.
Η πιο σταθερη βεβαια αξια είναι ο ΟΗΕ
Που τρομαρα του προτεινει και ποια είναι τα καλυτερα ποιηματα!
μανικακος
21 Μαρτίου, 2012 8:27 μμ
ε καλα και συ….. ενα ποιημα παιδιου ειναι….
αμα ηταν ενήλικας να το κουβεντιάζαμε…..
υγ:αυτο το «εξ αντιστροφής ρατσισμο» να το προσέξεις….
Βλαδιμηρίζεις…. 😀 😀 😀
LAGARTSAS-A
21 Μαρτίου, 2012 8:51 μμ
xaxaxaxaxaxa
Μου κωλυσε λες κανα κουσουρι ο βλαδιμηρος με τα κατεβατα του;!
μια συμπαθεια στο Μαγιακοφσκι την ειχα.
μεβαλες σε σκεψεις θα το ψαξω. 🙂
αριστεροποδαρη τρολλογρια με κλειστη τριπλα
21 Μαρτίου, 2012 3:15 μμ
Ειναι τα βλεφαρα μου διαφανες αυλαιες
Οταν τ ανοιγω βλεπω εμπρος μου οτι και αν τυχει
Οταν τα κλεινω βλεπω εμπρος μου οτι ποθω
(απο ενδοχωρα – ανδρεας εμπειρικος )
Xanadu
21 Μαρτίου, 2012 7:55 μμ
Θανασης Παπακωνσταντινου
Αθανασία
21 Μαρτίου, 2012 3:18 μμ
Τα ομορφότερα ποιήματα και ζωγραφιές είναι όσα είδα σε τοίχους
Γέροντας Spin
21 Μαρτίου, 2012 3:21 μμ
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνια μισθωτός και ταπί
μανικακος
21 Μαρτίου, 2012 3:22 μμ
σωπα μωρε,οπου να ναι θα σημανουν οι καμπανες….. 😀 😀
Γέροντας Spin
21 Μαρτίου, 2012 3:34 μμ
Παπάρια δεν ακούω τίποτα 😛 😛 😛
μανικακος
21 Μαρτίου, 2012 3:36 μμ
ειπα σωπα….γλωσσα δεν εχεις βαλει μεσα…..
μανικακος
21 Μαρτίου, 2012 3:44 μμ
Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε επιτέλους
κι αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί
έκλαιγα,γέλαγα,έπαιζα μου λέγανε:
«σώπα».
Στο σχολείο μού κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε :»εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!»
Με φιλούσε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«κοίτα μην πείς τίποτα, σσσσ….σώπα!»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα εικοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρείς το μπελά σου, σώπα».
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις ,σώπα»
Παντρεύτηκα , έκανα παιδιά ,
η γυναίκά μου ήταν τίμια κι εργατική και
ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που της έλεγε «Σώπα».
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες με συμβουλεύανε :
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα»
Μπορεί να μην είχαμε με δ’αύτους γνωριμίες ζηλευτές,
με τους γειτονες, μας ένωνε , όμως, το Σώπα.
Σώπα ο ενας,σώπα ο άλλος σώπα οι επάνω, σώπα η κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσά μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα».
και μαζευτηκαμε πολλοι
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά,φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ.
Ευκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα».
Μάθε το στη γυναίκα σου,στο παιδί σου,στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν’την να σωπάσει.
Κόψ’την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απο το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λές «έχετε δίκιο,είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς.
και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .
Κόψε τη γλώσσά σου, κόψ’την αμέσως.
Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμησεις Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είμαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και σε παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα’ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψιθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λεει:
ΜΙΛΑ!….
Γέροντας Spin
21 Μαρτίου, 2012 3:49 μμ
άντε να δούμε. Πάντως ο καιρός μου έχει φτιάξει την διάθεση και περιμένω αναπάντητη από το αναπάντεχο και το απροσδόκητο για να κατέβω
Αθανασία
21 Μαρτίου, 2012 4:09 μμ
Ειναι χρυσός η σιωπή και άργυρος ο λόγος.
Τις βέβηλος προέφερε τοιαύτην βλασφημίαν;
τις χαυνωθείς ασιανός παραιτηθεις εις μοίραν
τυφλήν, βωβήν, τυφλός, βωβός;
Ποιος οικτρός παράφρων
ξένος τη ανθρωπότητι, την αρετήν ύβρίζων,
χίμαιραν είπε την ψυχήν και άργυρον τον λόγον;
…………………………………………..
Ειν’ ή αναίσθητος σιγή βαρεία νόσος
ενώ ο λόγος ο θερμός,ο συμπαθής, υγεία,
Σκιά και νυξ εινα΄η σιγή. ο λόγος η ημέρα.
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ (Αποκηρυγμένα ποιήματα)
persona non grata
22 Μαρτίου, 2012 11:06 πμ
Aφού ξέρεις και σκαρώνεις στιγμές και σωστά κουμαντάρεις
να σου τώρα χίλιες δύο αφορμές τον καιρό να καλάρεις
Φέρε τ’ ανυποχώρητα σαν γλυκό βοριαδάκι
και μίλα, μίλα να χαρείς…
Αφού ξέρεις τι απογίναν αυτοί που ψαχουλεύαν κοντά μας
βούτα πάλι ένα μεγάλο γιατί και φόρεσέ το αρματιά μας
Λίχνισε τ’ ασυμμόρφωτα και μη σε τρώει το σαράκι
μίλα, μίλα να χαρείς…
Μιλάω εκ μέρους μιας αισχρής μειοψηφίας
που τρώει τα λύματα της οργανωμένης κοινωνίας
κι όσοι ανήκετε σ’ αυτήν, τη γωνιά μου εδώ αδειάστε
τραβηχτείτε, ξεχαστείτε, διασκεδάστε
Αλλιώς τα θέλουμε κι αλλιώς τα ονειρευόμαστε τα πράγματα
γινόμαστε μολύβι, χαρτί και προσανάμματα
με την ελπίδα ότι κάποιος αλήτης κουρασμένος
με τη φωτιά θα νιώσει λυτρωμένος
Σου μιλάω, λοιπόν, και σου ζητάω με τον τρόπο μου
να μη μας βγεις φιγουρικό – φτύνω τον κόρφο μου
κι ούτε περαστικό κουφάρι που η ντροπή του το βολτάρει
στην ξεφτίλα, του βλάκα το κρυφό καμάρι
Μιλάω για τους καλλιτεχνάδες τους προσκυνημένους
τους καναλάδες και τους ραδιοφωνάδες τους ξεφτιλισμένους
τους πενατζήδες και τους μπλα-μπλάκηδες τους αγορασμένους
τους φλώρους τους ψευτοοργισμένους
τους δικαστές που καβατζώνουνε το δίκιο σου
τους μπάτσους που γίναν πάλι ένα με τον ίσκιο σου
για τους καθηγητάδες που σε μάθαν τόσα γράμματα
και τους παπάδες με του θεού τα γράμματα
Μιλάω για τα στρατόπεδα μεταναστών στα σύνορα
τα κουμπωμένα πιτσιρίκια που σβήνουν ανήμπορα
τα γειτονάκια σου που γίνανε καραβανάδες
για τους φασίστες τους γαμομανάδες
Για τα παιδιά που τη χωθήκανε στη νύχτα προστάτες
για τους εργολάβους και τις απίστευτες απάτες
τα ρουσφέτια, τα λαδώματα, τις μίζες, τις προμήθειες
των γονιών μας, δηλαδή, τις συνήθειες
Για τις τράπεζες, τα δάνεια και τις πιστωτικές
και τα χειρότερα λαμόγια, τις ασφαλιστικές
για τις κάμερες και τον κινητό σου ρουφιάνο
κουνήσου λίγο, γιατί σε χάνω
Έχεις τόσα να λες στον τόπο αυτό το γαμημένο
κράτα το στόμα σου λιγάκι οπλισμένο
κι αν δε γουστάρεις να το κάνεις αλλιώς
ή δε μπορείς, τουλάχιστον – μίλα να χαρείς
Κι αν δε γουστάρεις να το κάνεις αλλιώς
ή δε μπορείς, τουλάχιστον – μίλα να χαρείς
Κι αν δεν είσαι σαν κι εμένα αλήτης, μη σκιαχτείς
Τουλάχιστον μίλα να χαρείς
Μάζεψε όλα τα όμορφα και τα ασυμμόρφωτα
Στάσου κοντά τους και μίλα να χαρείς
Μίλα αδερφέ μου, μίλα να χαρείς…
dery
21 Μαρτίου, 2012 6:11 μμ
Reblogged this on can't hear yaaaa!.
spiral architect
21 Μαρτίου, 2012 6:43 μμ
Φρίξον ήλιε,
στέναξον γη,
εάλω η Πατρίς
😯 😯
ksoano
23 Μαρτίου, 2012 7:49 πμ
oldboy99
24 Μαρτίου, 2012 3:19 μμ
Κι εσείς Α-πείθαρχος ε μανικακο, γουστάρω 😉
apapapapa
1 Απρίλιος, 2012 8:59 μμ
να ενημερωσω οτι το ποιημα στην αρχικη του μορφη δεν περιλαμβανε το γλυκαναλατο
«οι αναρχικοι στις καρδιες μας», αλλα το
«οι αναρχικοι στα μουσεια και τις γκαλερι», οπου θα καταληξουν οταν η μαγικη ζωη προκυψει, ως μη αναγκαιες πολιτικες οντοτητες μαζι με ενα σωρο αλλους…
λινκ με το αρχικο ποιημα
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=989933
apapapapa
1 Απρίλιος, 2012 9:00 μμ
και η καταληξη της βραδυας
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=990236