[Αναδημοσίευση από τα ΕΝΘΕΜΑΤΑ]
του Ντιέγκο Ριβέρα
μετάφραση: Χρήστος Κεφαλής
Τις επόμενες μέρες κυκλοφορεί ο πέμπτος τόμος του περιοδικού Μαρξιστική Σκέψη, με ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αφιέρωμα στον φασισμό. Προδημοσιεύουμε αποσπάσματα από το κείμενο του μεγάλου μεξικανού ζωγράφου Ντιέγκο Ριβέρα (περιέχεται στο My Art, my Life: an autobiography, Dover 1991), που αναφέρεται στην επίσκεψή του στο Βερολίνο του 1928 και τη «γνωριμία» του με τον Χίτλερ.
«E»
***
Μια επιδημία τρέλας είχε εξαπλωθεί στη χώρα. Την αισθάνθηκα σε δύο ξεχωριστές, φαινομενικά άσχετες περιπτώσεις.
Μια νύχτα ο Μίντσενμπεργκ, μερικοί άλλοι φίλοι και εγώ μεταμφιεστήκαμε και, με πλαστά πιστοποιητικά, παρακολουθήσαμε την πιο εκπληκτική τελετή που έχω δει ποτέ. Πραγματοποιήθηκε στο δάσος του Γκρούνβαλντ, κοντά στο Βερολίνο.
Πίσω από μια συστάδα δέντρων, στη μέση του δάσους, εμφανίστηκε μια παράξενη πομπή. Οι πορευόμενοι άνδρες και γυναίκες φορούσαν λευκούς χιτώνες και στεφάνια από ιξό, το τελετουργικό φυτό των δρυίδων. Στα χέρια τους κρατούσαν πράσινα κλαδιά. Ο ρυθμός τους ήταν αργός και τελετουργικός. Πίσω τους, τέσσερις άνδρες μετέφεραν έναν αρχαϊκό θρόνο στον οποίο καθόταν ένας άνθρωπος που αναπαριστούσε το θεό του πολέμου, τον Βόταν. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν άλλος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πάουλ φον Χίντεμπουργκ! Ντυμένος με αρχαία ενδυμασία, ο Χίντεμπουργκ ύψωσε μια λόγχη στην οποία ήταν χαραγμένα δήθεν μαγικά γράμματα του ρουνικού αλφάβητου. Το κοινό, εξήγησε ο Μίντσενμπεργκ, εκλάμβανε τον Χίντεμπουργκ ως μετενσάρκωση του Βόταν. Πίσω από τον Χίντεμπουργκ εμφανίστηκε ένας άλλος θρόνος, τον οποίο κατείχε ο Στρατάρχης Λούντεντορφ, ο οποίος εκπροσωπούσε τον θεό του κεραυνού, Τορ. Πίσω από τον «θεό» συνωστιζόταν ένας συρμός πιστών που αποτελούνταν από διακεκριμένους χημικούς, μαθηματικούς, βιολόγους, φυσικούς και φιλοσόφους. Όλα τα πεδία της γερμανικής «κουλτούρας» εκπροσωπήθηκε στο Γκρούνβαλντ εκείνο το βράδυ.
Η πομπή σταμάτησε, και άρχισε η τελετή. Για αρκετές ώρες, η ελίτ του Βερολίνου τραγουδούσε και κραύγαζε προσευχές και τελετές από το βαρβαρικό παρελθόν της Γερμανίας. Εδώ ήταν η απόδειξη, αν κάποιος τη χρειάζεται, της αποτυχίας δύο χιλιάδων ετών ρωμαϊκού, ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι αυτά που έβλεπα συνέβαιναν μπροστά στα μάτια μου.Κανείς ανάμεσα στους γερμανούς αριστερούς φίλους μου δεν μπορούσε να μου δώσει κάποια ικανοποιητική εξήγηση για την παράξενη αυτή διαδικασία. Αντ’ αυτού, προσπάθησαν να ξεμπερδέψουν κοροϊδευτικά, αποκαλώντας τους συμμετέχοντες «τρελούς». Ως σήμερα, προβληματίζομαι με τη συλλογική τους έλλειψη αντίληψης. Ενθυμούμενος αυτό το όργιο στεγνής μέθης και ντελίριου, στάθηκε αδύνατο να φανταστώ και τον ελάχιστα ευαίσθητο θεατή να αντιπαρέρχεται ό,τι είχα δει μόνο ως μια ακίνδυνη μασκαράτα.
Λίγες μέρες αργότερα, είδα τον Αδόλφο Χίτλερ να απευθύνεται σε μια μαζική συγκέντρωση στο Βερολίνο, δίπλα σε ένα κτίριο τόσο τεράστιο που καταλάμβανε το σύνολο του οικοδομικού τετραγώνου, τα κεντρικά γραφεία του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ένα προσωρινό ενιαίο μέτωπο ήταν τότε σε ισχύ ανάμεσα στους ναζί και τους κομμουνιστές, ενάντια στους διεφθαρμένους ρεφορμιστές και τους σοσιαλδημοκράτες.
Η πλατεία ήταν κυριολεκτικά πλημμυρισμένη με 25-30.000 κομμουνιστές εργάτες. Ο Χίτλερ ήρθε με συνοδεία περίπου χιλίων ανδρών. Διέσχισαν την πλατεία και σταμάτησαν κάτω από ένα παράθυρο, από το οποίο παρακολουθούσαν οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ήμουν μεταξύ τους, έχοντας προσκληθεί από τον Μίντσενμπεργκ, που βρισκόταν στα δεξιά μου. Στα αριστερά μου στάθηκε ο Τέλμαν, γενικός γραμματέας του Κόμματος. Ο Μίντσενμπεργκ εξηγούσε τα σχόλιά μου στον Τέλμαν, και μετέφραζε την ομιλία του Χίτλερ σε μένα.
Οι κομμουνιστές φίλοι μου έκαναν κοροϊδευτικές παρατηρήσεις για τον «αστείο ανθρωπάκο» που επρόκειτο να εκφωνήσει τον λόγο στη συγκέντρωση, και θεωρούσαν εκείνους που τον θεωρούσαν απειλή δειλούς ή ανόητους.
Καθώς ετοιμαζόταν να μιλήσει, ο Χίτλερ ορθώθηκε άκαμπτα, σαν να περίμενε να διογκωθεί και να γεμίσει το μεγάλο αγγλικό στρατιωτικό αδιάβροχό του ώστε να μοιάζει με γίγαντα. Στη συνέχεια, έκανε ένα νεύμα για να επικρατήσει σιωπή. Μερικοί κομμουνιστές εργαζόμενοι τον αποδοκίμασαν, αλλά μετά από λίγα λεπτά όλο το πλήθος σώπασε απολύτως.
Καθώς ζεστάθηκε, ο Χίτλερ άρχισε να ουρλιάζει και να κουνά τα χέρια του σαν επιληπτικός. Κάτι σ’ αυτόν ανατάραξε, φαίνεται, το βάθος της ψυχής των ομοεθνών του, γιατί μετά από λίγο ένιωσα ένα περίεργο μαγνητικό ρεύμα μεταξύ αυτού και του πλήθους. Ήταν τόσο βαθύ που, όταν τελείωσε, έπειτα από δύο ώρες ομιλίας, επικράτησε μια στιγμή πλήρους σιγής. Ούτε καν οι ομάδες της κομμουνιστικής νεολαίας, που είχαν εντολή να τον γιουχάρουν, δεν το έκαναν. Και τότε, η σιωπή έδωσε τη θέση της σε ένα τεράστιο, εκκωφαντικό χειροκρότημα από όλη την πλατεία.
Καθώς έφευγε, οι οπαδοί του Χίτλερ έκλεισαν τις γραμμές γύρω του με όλα τα σημάδια της αφοσιωμένης πίστης. Ο Τέλμαν και ο Μίντσενμπεργκ γελούσαν σαν σχολιαρόπαιδα. Όσο για μένα, ήμουν τόσο χαμένος και προβληματισμένος, όπως όταν είχα δει το παρακμιακό τελετουργικό λίγες μέρες πριν στο Γκρούνβαλντ. Δεν μπορούσα να δω τίποτα για να γελάσω. Αισθάνθηκα πραγματικά βουτηγμένος στη θλίψη.
Ο Μίντσενμπεργκ, ρίχνοντας μια ματιά σε μένα, ρώτησε: «Ντιέγκο, τι τρέχει με σένα;».
«Αυτό που τρέχει», του είπα, «είναι ότι με κατακλύζει ένα προαίσθημα. Το προαίσθημα ότι, αν οι ένοπλοι κομμουνιστές άφηναν σήμερα στον Χίτλερ να φύγει ζωντανός, θα μπορούσε να ζήσει για να κόψει τα κεφάλια και των δυο συντρόφων μου σε λίγα χρόνια».
Ο Τέλμαν και ο Μίντσενμπεργκ γέλασαν δυνατά. Ο Μίντσενμπεργκ με επαίνεσε για τη ζωηρή φαντασία που είχα ως καλλιτέχνης.
«Θα πρέπει να αστειεύεσαι», είπε. «Δεν άκουσες τον Χίτλερ να μιλά; Δεν κατάλαβες, από όσα σου μετέφραζα, τι ανοησίες έλεγε;».
Του απάντησα: «Μα αυτές οι ανοησίες γεμίζουν επίσης στα κεφάλια των ακροατών, αλαλιασμένων από την πείνα και το φόβο. Ο Χίτλερ τους υπόσχεται μια αλλαγή, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και επιστημονική. Λοιπόν, θέλουν αλλαγές, και μπορεί να είναι σε θέση να κάνουν ακριβώς ό,τι λέει, αφού έχει όλα το καπιταλιστικό χρήμα πίσω του. Μ’ αυτό μπορεί να δώσει τροφή στους πεινασμένους Γερμανούς εργάτες, να τους πείσει να πάνε με το μέρος του και να στραφούν ενάντια σε εμάς. Επιτρέψτε μου να τον πυροβολήσω εγώ τουλάχιστον. Θα αναλάβω την ευθύνη. Είναι ακόμα εντός εμβέλειας».
Μα αυτά τα λόγια μου έκαναν τους γερμανούς συντρόφους να ξεσπάσουν σε ακόμα δυνατότερα γέλια. Αφού ξεράθηκε στο γέλιο, ο Τέλμαν είπε: «Φυσικά, είναι καλύτερα να έχεις κάποιον πάντα έτοιμο να βγάλει από τη μέση τον κλόουν. Μην ανησυχείτε, όμως. Σε λίγους μήνες θα έχει τελειώσει, και τότε θα είμαστε σε θέση να πάρουμε την εξουσία».
Αυτό μου προκάλεσε μονάχα ακόμα μεγαλύτερη θλίψη, και εξέφρασα ξανά τους φόβους μου. Τώρα πια όμως ο Μίντσενμπεργκ δεν χαμογελούσε. Είχε παρακολουθήσει τον Χίτλερ, που βρισκόταν σχεδόν στην άλλη άκρη της πλατείας. Παρατήρησε ότι ο κόσμος τον χειροκροτούσε ακόμα. Πριν φύγει από την πλατεία, ο Χίτλερ έκανε το ναζιστικό χαιρετισμό. Αντί για αποδοκιμασίες, το χειροκρότημα γιγαντώθηκε. Ήταν σαφές ότι ο Χίτλερ είχε κερδίσει πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους αριστερούς εργαζόμενους. Ο Μίντσενμπεργκ ξαφνικά έγινε χλωμός κι έπιασε το χέρι μου.
Ο Τέλμαν κοίταξε έκπληκτος και τους δύο μας. Χαμογέλασε αδύναμα και χάιδεψε το κεφάλι μου. Στα ρώσικα, που ακούγονταν βαριά με τη γερμανική προφορά του, είπε, «Νιτσεβό, νιτσεβό» (Δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα).
Η τρελή φαντασία του καλλιτέχνη επιβεβαιώθηκε αργότερα πικρά. Τόσο ο Τέλμαν όσο και ο φίλος μου Μίντσενμπεργκ ήταν ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που θανατώθηκαν από τον «κλόουν» που είχα παρακολουθήσει στην πλατεία εκείνη την ημέρα.
loophole
katy
18 Μαρτίου, 2012 4:35 μμ
“Οι δικτάτορες μπόρεσαν να αναδειχθούν μόνο χάρη στην εφεύρεση του μικροφώνου”.
Αγνώστου (σε ‘μένα).
ντοπιος μπαγλαμας
18 Μαρτίου, 2012 5:38 μμ
ωραια αναρτηση
ΔΝΤ
18 Μαρτίου, 2012 7:24 μμ
Διστομο 2012: Καμμενος, ενας κλοουν (χωρις εισαγωγικα) που τον αποθεωνουν τα πληθη. The sequel.
Oblivion
18 Μαρτίου, 2012 9:13 μμ
Η τελετή θυμίζει το σκηνικό από το Μάτια Ερμητικά Κλειστά. Λες να ήταν εκεί και ο Τόμ?
salamandras
18 Μαρτίου, 2012 11:40 μμ
Η ιστορια επαναλαμβανεται παντα δυο φορες, τη μία σαν φαρσα και την αλλη σαν τραγωδια.Ας ελπισουμε η ναζιστικη γερμανια και τα φασιστικα καθεστωτα του πρωτου μισου του 20ο αιώνα να αποτελουν την τραγωδία και οχι τη φαρσα.
Γέροντας Spin
19 Μαρτίου, 2012 11:24 πμ
Εξαιρετική ανάρτηση. Μπράβο loop 🙂
ioanna
19 Μαρτίου, 2012 12:53 μμ
Πολύ πολύ ενδιαφέρον, συγκλονιστικό θα έλεγα.
balkan357
19 Μαρτίου, 2012 6:41 μμ
Reblogged this on TURBO.
laskaratos
19 Μαρτίου, 2012 7:21 μμ
Μήπως η ιστορία επαναλαμβάνεται και εδώ τηρουμένων των αναλογιών;
Όταν ο Τσίπρας δίνει συνεντεύξεις σε ακροδεξιά μπλογκς με θέμα άγαλμα του Μεγαλέξαντρου στην Αθήνα;
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να χτίσει συμμαχία με την Ελάδα-Σπίθα του Θεοδωράκη;
Όταν ο Αλ.Τσίπρας χαϊδεύει τους «Αγανακτισμένους»;
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας μιλά στο ΕΔΩ ΣΥΝΤΑΓΜΑ WEBTV και απαντά στις ερωτήσεις του Ιφικράτη Αμυρά;
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποκρούει το αρχικό φλερτ του Π.Καμμένου;
Όταν ο Τσίπρας δηλώνει ότι θέλει συνεργασία και με δυνάμεις της λαϊκής Δεξιάς;
Όταν ο Αλ.Τσίπρας κολακεύει τον Βατοπεδινό μητροπολίτη της Χρυσής Αυγής στην Κερατέα;
Όταν ο Αλέξης Τσίπρας δηλώνει πως δεν κινδυνεύει η Δημοκρατία από την εισβολή των 50άρηδων συνταξιούχων απόστρατων στο Πεντάγωνο;
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά για την απαλλαγή του φιλοαπριλιανού εύελπι;
Μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ ψαρεύει με τρόπο ανεπίτρεπτο στα θολά αντιμνημονιακά νερά;
laskaratos
19 Μαρτίου, 2012 7:43 μμ
Ξέχασα και τις ελληνομετρήσεις (υπουργοί λιγότερο Έλληνες) του Τσίπρα
no use for a name
20 Μαρτίου, 2012 4:18 πμ
είναι γενικά εντυπωσιακό το ότι μετά από ένα τόσο συγκλονιστικό για την ιστορία των πραγμάτων απόσπασμα, εσύ απλά επέλεξες να κατεβάσεις ένα δριμύ κατηγορώ εναντίον του Τσίπρα ή ενός κόμματος.Καλό θα ήταν να το ξαναδιαβάσεις.
laskaratos
20 Μαρτίου, 2012 7:30 πμ
είναι γενικά εντυπωσιακό το ότι μετά από τόσα σημερινά παραδείγματα σύμπλευσης της Αριστεράς με την «πατριωτική» Δεξιά, αποφεύγεις να απαντήσεις.
Η αξία της ιστορικής μνήμης, ιδιαίτερα δε αυτής που έχει λογοκριθεί, όπως το ζήτημα της αρχικής σύμπλευσης των Γερμανών κομμουνιστών με τον Χίτλερ κλπ κλπ (Στάλιν-Χίτλερ κλπ), έγκειται όχι στην άντληση διδαγμάτων για το σήμερα.
Εγώ έτσι το εισέπραξα αυτό το άρθρο και έτσι το αξιοποίησα, ευχαριστήθηκα από την αντίδραση Ριβέρα και περιμένω να ακούσω αν εσύ το θεωρείς απλό μνημείο Ιστορίας ή ένα ιστορικό μάθημα.
Εμένα το γεγονός ότι δόθηκε το δικαίωμα να υπάρχουν τέτοια δημοσιεύματα (και μάλιστα αναπάντητα, πράγμα πολύ ανησυχητικό) από ένα πολύ δημοφιλές ακροδεξιό μπλογκ στο οποίο δόθηκαν τρεις συνεχείς συνεντεύξεις του προέδρου του ΣΥΝ, αναπαραγμένες σε τουλάχιστον δέκα μπλογκς αυτής της συνομοταξίας, με προβληματίζει, κυρίως δε με προβληματίζει η εκκωφαντική σιωπή των μελών του ΣΥΡΙΖΑ:
«Άνοιγμα – σοκ Τσίπρα σε Πάνο Καμμένο! Κλονίζονται τα θεμέλια της μεταπολίτευσης…
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Δεκεμβρίου 22, 2011
Χθες το βράδυ στο Κόντρα και την εκπομπή “Επί του πιεστηρίου”, ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι εννοεί τα όσα μας είχε δηλώσει στην πρόσφατη συνέντευξη του.
Κυρίως όμως με το άνοιγμα του σε κέντρο και λαϊκή δεξιά, έβαλε φωτιά στο πολιτικό σκηνικό αφού εδώ δεν υπάρχουν οι όποιες υπόνοιες του ’89 αλλά ένα άνοιγμα που συνοδεύεται από μία πρόταση διακυβέρνησης βασισμένη σε αρχές και όχι σε αστείους μύθους “κομματικής καθαρότητας”…………».
Η σιωπή δεν είναι χρυσός.
http://olympia.gr/2011/12/22/tsipras-5/
Γέροντας Spin
20 Μαρτίου, 2012 4:53 μμ
αποφεύγει να απαντήσει. έχεις δίκιο. στρίμωξε τονε 😛
spiral architect
21 Μαρτίου, 2012 9:51 πμ
Αριστεράς; Ποιας Αριστεράς;
Ο Τέλμαν – τότε- έκανε το λάθος και το πλήρωσε.
(μαζί και όλοι οι Γερμανοί αριστεροί)
Εδώ – τουλάχιστον το ΚΚΕ – το έχει δηλώσει: Εμείς δεν είμαστε αριστερά. Είμαστε Κομμουνιστικό Κόμμα
Για το τι έχει πει κατά καιρούς ο Τσίπρας, δεν υπεισέρχομαι … 😕
Γέροντας Spin
21 Μαρτίου, 2012 10:04 πμ
ε νταξ και ο ΓΑΠ δήλωνε αντεξουσιαστής 😛
no use for a name
21 Μαρτίου, 2012 12:38 πμ
Φίλε σ’ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια,δεν είμαι όμως σύριζα οπότε μην ξοδεύεις άλλο σάλιο.Τα λέμε λοιπόν την Κυριακή όπου θα αποκατασταθεί το πραγματικό-αληθινό νόημα των μαθητικών φασιστικών παρελάσεων και θα γίνει ποτάμι οργής και θα τους κατακάψει όλους.Καλά τα λέω?
laskaratos
21 Μαρτίου, 2012 7:33 πμ
Aρχικά να διορθώσω το προηγούμενο σχόλιό μου:
@»…Η αξία της ιστορικής μνήμης, ιδιαίτερα δε αυτής που έχει λογοκριθεί, όπως το ζήτημα της αρχικής σύμπλευσης των Γερμανών κομμουνιστών με τον Χίτλερ κλπ κλπ (Στάλιν-Χίτλερ κλπ), έγκειται [[[όχι]]] στην άντληση διδαγμάτων για το σήμερα…»
Εξυπακούεται πως το όχι πρέπει να αγνοηθεί.
Ως προς τις παγκόσμια μοναδικές ΜΑΘΗΤΙΚΕΣ παρελάσεις, που υπήρξε και συνεχίζει να είναι στη χώρα μας ο ιδανικός γεωμετρικός τόπος συνάντησης φασιστών και σταλινικών, χωρίς ο σχολιαστής no use for a name να αντιλαμβάνεται πόσο κι αυτές συνάπτονται με το νόημα του άρθρου του Ριβέρα, να εκφράσω την ελπίδα πως δεν θα συναντηθούν πάλι εκεί ως «αγανακτισμένοι» πολίτες, φασίστες, αριστεροί πατριώτες και «αγανακτισμένοι» πελάτες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Στη Ρόδο δυο επίσημοι έμειναν ανέπαφοι στην εξέδρα.
Ο στρατιωτικός διοικητής και ο μητροπολίτης.
Ο αριστερός άνθρωπος δεν χυδαιολογεί, δεν γιαουρτώνει, δεν κρύβεται στο οργισμένο πλήθος, αντιδρά ανοιχτά, συντεταγμένα, συγκροτημένα, πολιτικά και διαθέτει λόγο.
Γέροντας Spin
21 Μαρτίου, 2012 9:35 πμ
με κουκούλα ή χωρίς?
no use for a name
21 Μαρτίου, 2012 10:30 πμ
οι μαθητικές παρελάσεις γίνονται και στην Τσύπρον και στην Τουρκία.Και αν ξαναϋποτιμήσεις έτσι με τα λεγόμενα σου την μαρτυρικήν νήσον,θα βάλω τον σφο Χριστόφια να πάρει τηλέφωνα τους Ισραηλινούς φίλους του,και μπορεί να σου κάνουνε και κανένα βομβαρδισμό.
Σύντροφε Φώτη,να κλάνει και να ρέβεται.μπορεί ο αριστερός?
no use for a name
22 Μαρτίου, 2012 7:18 μμ
Αγάπητε laskaratos
Πρώτα από όλα μην μου λες τί αντιλαμβάνομαι και τί όχι.Γιατί θα εκνευριστώ, και επειδή είμαι γύρω στα 60, μπορεί να μπουκάρω σε καμιά εφορία σε κατάσταση αμόκ και να αρχίσω να πυροβολάω τα ταβάνια,επειδή πλησιάζω τα 40 μπορεί να εισβάλλω στο παλιό εργοστάσιο που δούλευα και να αρχίσω να δολοφονώ όποιον βλέπω,και επειδή έχω ξεπεράσει πια τα 80,μπορεί να αυτοπυρποληθώ για να μην είμαι βάρος στα παιδιά και στα εγγόνια μου.(σε παρακαλώ τώρα να περιγράψεις τα 3 παραπάνω περιστατικά με το ύφος και τη γλώσσα που χρησιμοποιείς για τα καθήκοντα και τα πρέπει ενός αριστερού).
Εγώ από την άλλη πιστεύω πως ειδικά αυτήν την περίοδο,ο αριστερός και καμιά πέτρα πρέπει να πετάξει,και καμιά φάπα πρέπει να ρίξει σε κάνα μπάτσο.Συντεταγμένα και συγκροτημένα ας πέσουν, και η φάπα και η πέτρα.Και ας αντικαταστήσουν για λίγο τον λόγο,μια και ώς γνωστόν μια εικόνα- χίλιες λέξεις.Τελικά ποίος από τους δυό μας είναι ο αριστερός?
Κατά τα άλλα και εγώ παραπάνω χαρακτήρισα τις παρελάσεις φασιστικές.Παραδόξως συμφωνούμε,και λέω και εγώ πως η αριστερά κάνει μαλακιά που μπλέκει με τις παρελάσεις.Όχι φυσικά για λόγους καθωσπρεπισμού όπως εσύ ή πολιτικής ηθικής,απλά γιατί προτιμάω τις ξεχωριστές συγκεντρώσεις-εκδηλώσεις που συνέβαιναν πριν 2-3 χρόνια την ημέρα των παρελάσεων και είχαν πολλαπλά μηνύματα,μεταξύ αυτών και εναντίον του θεσμού των παρελάσεων.
astrollοgo
24 Μαρτίου, 2012 4:21 μμ
και γιατι ειδικα αυτη τη περιοδο, ο αριστερός πρέπει να πετάξει και καμιά πέτρα και καμιά φάπα να ρίξει σε κάνα μπάτσο???
τι ακριβως εχει αυτη η περιοδος που δεν ειχε η προηγουμενη ???
στεραψαν οι αγελαδες απο γαλα ?
ρε τι πλακα που εχουν οι αριστερουληδες οταν ανακαλυπτουν τον καπιταλισμο και τον βαφτιζουν «περιοδο κρισης», σιγα ρε μην ειναι και η κλιμακτηριος
laskaratos
23 Μαρτίου, 2012 3:36 μμ
No use (χαϊδευτικό) ,
αφού βρέθηκα και «αγαπητός» (και ειλικρινά σε ευχαριστώ για αυτό) μετά την αποδοκιμασία, άκουσέ με. Περιγράφεις ατομικές εξεγέρσεις σαλταρισμένου αριστερού, που μπορούν και να γίνουν αποδεκτές κάτω από το πρίσμα της προσωπικής τραγικότητας, χωρίς να τις αντιδιαστέλεις από ομαδικές αντιδράσεις οι οποίες εύκολα μπορούν να εκφυλισθούν σε ανεξέλεγκτη μανία του οργισμένου, και άγνωστης σύνθεσης, όχλου.
Η κυρίως διαφωνία μας όμως εντοπίζεται πως με κατηγόρησες επειδή αντιστοίχισα την τότε σύμπλευση ΚΚΓ με Χίτλερ με τις χωρίς αρχές επιμέρους τωριές συμπλεύσεις της Αριστεράς μας (και σε εκδηλώσεις τυφλής αγανάκτησης) με τυχοδιωκτικά στοιχεια της λαικής Δεξιάς στη βάση μιας θολης αντιμνημονιακότητας.
Κοίταξε, μπορούμε να συζητάμε πολιτισμένα χωρίς εκφράσεις σαν κι αυτές που χρησιμοποιησες ταυτίζοντάς με με τον Κουβέλη τον οποίο πολύ λίγο εκτιμώ, και χωρίς επιθεσεις («αυτό κατάλαβες….;» κλπ), και να βρίσκουμε την άκρη.
simon1roi
24 Μαρτίου, 2012 1:06 μμ
Λασκαράτε,
οι συγκροτημένες ομαδικές -καλύτερα μαζικές- αντιδράσεις, που ΔΕΝ μπορούν «να εκφυλισθούν σε ανεξέλεγκτη μανία του οργισμένου, και άγνωστης σύνθεσης, όχλου» (και γιατί να γίνουν έτσι άρα γε;) έστω και αν περιέχουν βία, είναι το ζητούμενο. Η συγκροτημένη εξέγερση είναι το ζητούμενο.
Και ας μην αρχίσουμε πάλι την περί βίας συζήτηση.
astrollοgo
24 Μαρτίου, 2012 4:24 μμ
ποιος ακριβως το λεει αυτο, οτι «Η συγκροτημένη εξέγερση είναι το ζητούμενο.»
το μονο που ακουω ειναι πως «Η συγκροτημένη καθοδος στις εκλογες, τα ψηφαλακια και οι εδρουλες είναι το ζητούμενο και μη κανετε τπτ,μη μιλατε ,μην αντιδρατε,κινδυνευουμε αποπροβοκατσιες κλπ κλπ κλπ «
simon1roi
24 Μαρτίου, 2012 6:36 μμ
Εγώ!
astrollοgo
24 Μαρτίου, 2012 6:55 μμ
ευγε
stefanos aygerinos
24 Μαρτίου, 2012 12:55 μμ
ο laskaratos δεν αντιλαμβανεται κατι πολυ απλο
Οταν οι περιστασεις το απαιτουν γινονται «περιεργες» συμμαχιες στην κοινωνια, χωρις να καταληγουν παντα σε τραγωδιες
ειναι απλως καποιες περιοδοι διεργασιων και κανεις δεν μπορει να προεξοφλησει το αποτελεσμα
Δυστυχως πολλες φορες ξεχνατε (-με?) οτι ολα, μα ολα, ειναι ενα χαρμανι και η διαφοροποιηση της συστασης αυτου του χαρμανιου μας δινει διαφορετικα αποτελεσματα
Και φυσικα στην εποχη που ζουμε πολλα πραγματα ειναι «θολα» οπως η «αντιμνημονιακοτητα» που λες laskaratos
Επισης εχω τη γνωμη οτι η οπτικη σου ειναι πολυ ορθολογιστικη και δε το λεω για καλο αυτο, αλλα για κακο
Εδω και πολλα χρονια παρατηρω οτι πολλοι (δεξιοι και αριστεροι) εχουν αυτο το δυτικοφερτο μικροβιο.Για να γινω πιο συγκεκριμενος, «μαρξιστες» και απο την αλλοι οι οπαδοι της «ελευθερης αγορας» εχουνε στο βαθος χεσμενη τη σοφια του «παλιου» κοσμου
Και μια παρακληση. Πειτε με τρελο, χαζο, οτι θετε, αλλα σας παρακαλω μην μου βαζετε κομματικες /πολιτικες ταμπελες – δε ψηφιζω τιποτε, δεν ανηκω πουθενα ουτε ναζι ειμαι ουτε και «αναρχικος» με τον τροπο που αυτοι που αυτοαποκαλουνται ετσι ειναι, κ.ο.κ.
Βαρεθηκα πια !
laskaratos
25 Μαρτίου, 2012 12:37 πμ
simon1roi,
το ζητούμενο είναι η εξέγερση των συνειδήσεων που θα οδηγήσει στις πολύ μεγάλες μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση πάντα μιας δικαιότερης, ορθολογικότερης κοινωνίας που έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία.