Ρατσιστική επίθεση στην Ελλάδα: 3 τραυματίες, 2 εξαφανισθέντες

Μετάφραση από το blog Noticiasdesde: Grecia του δημοσιογράφου Andrés Mourenza

Ο Ναμπί, ένας εικοσάχρονος Μαροκινός, είναι πεσμένος στο έδαφος. Μοιάζει νεκρός.

Είκοσι λεπτά νωρίτερα είχαμε καθίσει σε καρέκλες και έπιπλα, μαζεμένα από τα σκουπίδια, καπνίζοντας και συζητώντας μέσα σε κάποιο από τα εγκαταλελειμμένα βαγόνια στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό της Κορίνθου. Ο Ναμπί μένει εκεί μαζί με περίπου 50 άλλους μετανάστες από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, την Αλγερία, την Τυνησία, το Μαρόκο, την Υεμένη. Ο Νασίρ -ένας πολύγλωσσος, λάτρης της τέχνης, Αφγανός διερμηνέας- ζητάει από το Ναμπί, έναν άλλο λάτρη της τέχνης, να ζωγραφίσει κάτι. Ο Μαροκινός νεαρός φτιάχνει το σκίτσο ενός πλοίου της Hellenic Seaways που είναι αγκυροβολημένο στην ακτή, μόλις 200 μέτρα μακριά. Όλοι τους περιμένουν την τυχερή μέρα που θα μπορέσουν να ανέβουν στο πλοίο. Σκαρφαλώνοντας πάνω, ή κρυμμένοι στα φορτία των φορτηγών που το πλοίο μεταφέρει στην Ιταλία. Κι από κει να συνεχίσουν προς το Βορρά για να ψάξουν μια δουλειά, ένα μέλλον, μια ασφαλή και φυσιολογική ζωή. Η χτυπημένη από την κρίση Ελλάδα έχει μετατραπεί σε εφιάλτη γι’αυτούς. Οι Έλληνες δεν τους θέλουν, ούτε αυτοί θέλουν να μείνουν στην Ελλάδα, αλλά έχουν παγιδευτεί εδώ γιατί οι συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιτρέπουν στις άλλες χώρες να τους επιστρέφουν στο κράτος από το οποίο πρωτομπήκαν στην Ε.Ε. Κι η Ελλάδα ήταν η πύλη εισόδου στην Ευρώπη τα τελευταία χρόνια για τουλάχιστο το 90% των μεταναστών.

Τώρα ο Ναμπί είναι πεσμένος στο έδαφος.

Όλα συνέβησαν τόσο γρήγορα: μια ομάδα τεσσάρων ή πέντε ντόπιων φτάνουν με δύο αυτοκίνητα στον παλιό σιδηροδρομικό σταθμό, ισχυριζόμενοι ότι κάποιος μετανάστης τους έκλεψε λεφτά στην υπαίθρια αγορά το πρωί αυτού του Σαββάτου. Χτυπούν τον πρώτο μετανάστη που βρίσκουν, ένα γέρο που μαγειρεύει σ’ένα αυτοσχέδιο τζάκι. Οι ντόπιοι προσπαθούν να κάνουν το ίδιο σε κάποιους άλλους μετανάστες, αλλά οι φωνές σημαίνουν το συναγερμό και περισσότεροι μετανάστες εμφανίζονται μέσα από τα παλιά βαγόνια με κοντάρια και πέτρες για να διώξουν τους επιτιθέμενους. Οι ντόπιοι γυρνούν στα αυτοκίνητά τους, ενώ ένας από αυτούς σταματά και δίνει μπουνιά στο πρόσωπο κάποιου μετανάστη, λίγο πριν επιβιβαστεί στο μαύρο του Renault Megane. Οι μετανάστες προσπαθούν να σταματήσουν το μαύρο Renault, αλλά ο οδηγός κάνει αναστροφή, χτυπώντας ένα μετανάστη, έναν τριανταπεντάχρονο Αλγερινό. Σταματάει, με το πίσω του μέρος του αυτοκινήτου να κοιτά προς το μέρος μας και πατάει τέρμα γκάζι κάνοντας όπισθεν με τη μέγιστη ταχύτητα. Οι υπόλοιποι τρέχουν, αλλά ο Ναμπί δεν μπορεί να προλάβει και χτυπά. Το σώμα του πετάγεται μερικά μέτρα μακριά, μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας. Ο παράφρωνας οδηγός πατάει τέρμα γκάζι και διαφεύγει, αφήνοντας το Ναμπί πεσμένο στο έδαφος.

Τρέχουμε όλοι να δούμε πως είναι. Έχει χτυπηθεί άσχημα, το πρόσωπό του αιμορραγεί, αλλά είναι ζωντανός (αργότερα μάθαμε ότι έσπασε κάποια κόκκαλα). Η αστυνομία φτάνει και αργότερα το ασθενοφόρο, αρκετά αργότερα, μια και -εξαιτίας των μέτρων λιτότητας- δεν υπάρχει οδηγός ασθενοφόρου που να δουλεύει εκείνη τη μέρα στην Κόρινθο, με αποτέλεσμα να πρέπει να φτάσει από κάποια γειτονική πόλη.

Οι μετανάστες είναι θυμωμένοι και απελπισμένοι. Κάποιοι κλαίνε και ισχυρίζονται ότι δύο από τους Αλγερινούς φίλους τους, ο Ιμπραήμ, γύρω στα 50 κι ένας εικοσάχρονος που λέγεται Χασάν, απήχθησαν με το πρώτο αυτοκίνητο. Τους καλούν στα κινητά τους, αλλά κανείς δεν απαντά.

«Αυτοί οι άνθρωποι έρχονται κάπου-κάπου με ρόπαλα και κοντάρια. Αν βρουν κάποιον μόνο του, τον χτυπούν σχεδόν μέχρι θανάτου», τους κατηγορεί ένας τριαντάχρονος Τυνήσιος που φοβάται να πει το όνομά του. «Δεν κάνουμε τίποτα κακό, ακόμα και το φαγητό που τρώμε είναι από τα σκουπίδια για να μην ενοχλούμε τους ντόπιους», λέει ο Αμπντούλ Τζαλίλ. «Απλά περιμένουμε εδώ να φτιάξει ο καιρός για να μπορέσουμε να φύγουμε από αυτή τη χώρα». «Δέκα μέρες πριν -εξηγεί ο Αλγερινός Αχμέντ- ήρθαν και με πυροβόλησαν με πλαστική σφαίρα. Οδηγούσαν ένα λευκό τζιπ Toyota». Παρόλ’αυτά, οι μετανάστες δεν μπορούν να καταφύγουν στο αστυνομικό τμήμα.

«Αν έρθουν να κάνουν κάποια καταγγελία, θα πρέπει να τους συλλάβω γιατί ζουν εδώ παράνομα. Λυπάμαι, αλλά αυτός είναι ο νόμος», δικαιολογείται ένας Αστυνόμος της Κορίνθου. Ακόμα και τώρα που δημοσιογράφοι -ο Ιταλός φωτογράφος Αλεσάντρο Πένσο, ο Έλληνας φωτογράφος Γιώργος Μουτάφης, ο Ισπανός δημοσιογράφος Αντόνιο Κουέστα και εγώ- είμαστε μάρτυρες της επίθεσης, οι αστυνομικοί προσπαθούν να υποβαθμίσουν το συμβάν.

«Ξέρετε… ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου έχει ψυχιατρικά προβλήματα. Τον έχουμε πιάσει στο παρελθόν. Ήταν στο νοσοκομείο», λέει ο Αστυνόμος.

«Ίσως… αλλά κι οι φίλοι του έχουν επίσης ψυχικά προβλήματα;» τον ρωτάμε.

«Σήμερα το πρωί, οι μετανάστες έκλεψαν κάτι λεφτά στην αγορά…» τους δικαιολογεί.

«Μα ακόμα κι αν συνέβη αυτό, δεν τους δίνει το δικαίωμα να προσπαθούν να σκοτώσουν τους μετανάστες» παραπονιέμαι.

«Ναι, αυτή είναι η δική σας γνώμη» λέει ο Αστυνόμος.

«Όχι, Αστυνόμε, δεν είναι η γνώμη μου. Αυτός είναι ο νόμος.»

Αυτά συνέβησαν σήμερα, στις 18 Φεβρουαρίου 2012 στην Κόρινθο, Ελλάδα, γύρω στις 3.45 μ.μ.

Ενημέρωση: Στις 10 μ.μ. του Σαββάτου, μάθαμε ότι είχε γίνει η σύλληψη ενός υπόπτου.

Διαβάστε επίσης:
Καταγγελία ρατσιστικής επίθεσης στην Κόρινθο από το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κορίνθου

Ρατσιστική επίθεση στην Ελλάδα: 3 τραυματίες, 2 εξαφανισθέντες

Ετικέτα: ρατσισμός, Μετανάστες, Φασισμός, αστυνομία

Posted in: Αναδημοσιεύσεις, Ανθρώπινα δικαιώματα, Ελλάδα