«Κάθε φορά που ένα νέο ον εκβάλλεται από τον Παράδεισο, του δίνουν κι ένα τετράδιο με το πρόβλημά του, για να το λύσει στη ζωή του. Ε, λοιπόν, εγώ το δικό μου τετράδιο το πέταξα από την αρχή!»
(Γιώργος Μακρής )
Το αφιέρωμα στον (άγνωστο στο ευρύ κοινό) υπαρξιστή ποιητή Γιώργο Μακρή και τον “Συνδεσμο Αισθητικων Σαμποτερ Αρχαιοτητων” (που ο ίδιος ο ποιητής «δημιούργησε» ), γεννήθηκε στη σκέψη από τις κατά καιρούς άναρθρες κραυγές των σύγχρονων Ελλαδέμπορων (τηλεοπτικών και μη), όταν διάφορες αριστερές πολιτικές παρατάξεις (νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ) και εργαζόμενοι (συμβασιούχοι του υπουργείου πολιτισμού), επιλέγουν τον «ιερό βράχο» της ακρόπολης της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούν αναρτώντας πανό επάνω του.
Όπως αναφέρει ο συγγραφέας και φίλος του Λεωνίδας Χρηστάκης στο βιβλίο του «η ιστορία της αλητείας» (εκδόσεις Στύγα), ο Γιώργος Μακρής «…γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923 από καταπιεστικούς γονείς, μοναχογιός. Ο πατέρας του ήταν δικαστικός με εξουσιαστικές ροπές, δίκαζε ακόμη και στο σπίτι του. Μετά από ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβη όταν ήταν έξι χρονών, ο Γιώργος Μακρής παραμένει χωλός σε όλη του τη ζωή και βαδίζει με δυσκολία… γράφτηκε στην Νομική Αθηνών αλλά δεν φοίτησε ποτέ… μαθαίνει Γαλλικά και Αγγλικά και διαβάζει μετά μανίας όλους τους συγγραφείς της εποχής εκείνης (Σαρτρ κ.λπ.) στην γλώσσα τους. Ζει σχεδόν μόνος από το 1948. Δεν ενδιαφέρεται για τίποτα και περιφέρει το σαρκίο του από καφενείο σε καφενείο και από στέκι σε στέκι, ξοδεύοντας άσκοπα τα χρήματα της μητέρας του και μετά μένοντας απένταρος για εβδομάδες… Ήταν λιγομίλητος και με πολύ χιούμορ. Πάντα με ένα βιβλίο ή ξένο περιοδικό στο χέρι, αραγμένος στις καρέκλες των ζαχαροπλαστείων ή των καφενείων της πλατείας Κολωνακίου διάβαζε… υπήρξαν περιπτώσεις που την έστηνε σε μια καρέκλα καφενείου και δεν σηκωνόταν ούτε μετά από εικοσιτέσσερις ώρες. Το ίδιο γινόταν στο δωμάτιο που έμενε… Έγραφε κείμενα δικά του, μετέφραζε και αλληλογραφούσε με φίλους και γνωστούς. Τα γραπτά του ακουμπούσαν τις υπαρξιακές φιλοσοφίες της μεταπολεμικής εποχής. Τα ποιήματα του, γιατί κυρίως ποιήματα έγραφε, αντανακλούσαν τις περισσότερες φορές τις ψυχικές και συναισθηματικές καταστάσεις.Οι μεταφράσεις πλησίαζαν περισσότερο τις φιλοσοφικές του διαθέσεις. Οι ολοκληρωμένες ήσαν τρεις. Του Άλντους Χάξλεϋ, του Οκτάβιο Παζ και του Ζαν Μιρό….»
ΑΠΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΟ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 2
ένας καθολικός παπάς
του τάγματος του άγιου Φραγκίσκου
κόβει παπαρούνες…
σήμερα αναπνέει περίφημα
θα ‘ θελε να λερώσει το ράσο του
να χαϊδέψει ένα πρόβατο
να ερωτευθεί
κόβει παπαρούνες αγνοώντας τον πειρασμό
νομίζει πως τον παρακολουθούν και όλο γυρίζει το κεφάλι
Personne!
«Η θέα είναι ευχάριστη, περίφημη μπορώ να πω
και ως οικόπεδο, περίφημο μπορώ να πω»,
έλεγε ο μεσίτης.
Η μαμά μας Δε μας κατάλαβε ποτέ
Είναι μια ξένη
Κι όταν κλαίγαμε μικροί στα ταξίδια μας
Μας έλεγαν «κοίτα τη θάλασσα, κοίτα τα δέντρα
Και κοίτα το παιδάκι που γελάει.
«Ακατανόητο ετούτο το παιδί» έλεγαν μεταξύ τους.
Ακατανόητοι, ακατανόητοι, ακατανόητοι,
Από πείσμα μείναμε μόνοι.
Πάψετε πιά να θολώνετε τα μάτια σας
Μην κάνετε ρυτίδες σας κάνουν άσκημο
Κανένας Δε μας τα Πε αυτά ούτε τα σκέφτηκε
Ποιος θέλατε να μας τα πει.
(Γ.Μακρής 1967)
Ο «Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων»
Το 1944 ο Μακρής συντάσσει τη περίφημη προκήρυξη του «Σ.Α.Σ.Α. να ανατινάξουμε την ακρόπολη !». Στόχος του «ΣΑΣΑ», σύμφωνα με την προκήρυξη, ήταν η ανατίναξη αρχαίων μνημείων και η προπαγάνδα εναντίον τους. Ως πρώτη καταστροφή ορίστηκε η ανατίναξη του Παρθενώνα, ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε στην προκήρυξη, «μας έχει κυριολεκτικά πνίξει».
Η επιχειρηματολογία του Μακρή αποδεικνύεται διορατική: η τουριστική βιομηχανία που συνεπάγεται «υποτέλεια» και αισθητική ευτέλεια, ο διάχυτος υλισμός, η ακυρωμένη πολιτική χειραφέτηση, η επιδείνωση του αστικού περιβάλλοντος (ζητήματα επίκαιρα και σήμερα να διαιωνίζονται μετά από κάθε “μετά” εμφύλιος, δικτατορία και τώρα οικονομική κρίση)». Στο πλαίσιο αυτών των καταστάσεων και μέσα στην πολεμική ατμόσφαιρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εντάσσεται και η πρωτοπόρα, ανατρεπτική θέση της ομάδας στην οποία συμμετείχε η οποία καταγράφεται στη λεγόμενη Προκήρυξη. Σύμφωνα με την Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου φίλη του Μακρή, η προκήρυξη αυτή δεν έχει τον χαρακτήρα μανιφέστου, αλλά θα μπορούσε ωστόσο να συσχετιστεί με ανάλογα κείμενα των καλλιτεχνικών πρωτοποριών της Ευρώπης του μεσοπολέμου και ειδικότερα με το πρώτο φουτουριστικό μανιφέστο του 1909. Θα μπορούσε λοιπόν κανείς να τη θεωρήσει ως εκδήλωση με στόχο το πάντρεμα τέχνης-δράσης, μέσα από μια πρωτόγνωρη ανατρεπτικότητα προτάσσει την καταστροφή των αρχαίων μνημείων της Ακρόπολης των Αθηνών. Και όχι τυχαία. Η Ακρόπολη ήδη από τότε, και πολύ περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, αποτέλεσε το σήμα κατατεθέν της εκμετάλλευσης είτε στο επίπεδο των κατά καιρούς προγονολατρών, είτε σαν έμβλημα των αντίπαλων εμφυλιακών παρατάξεων της εποχής, οι οποίες κατέβαιναν με σύνθημα: «μέσα από τους καπνούς και τα χαλάσματα θα χτίσουμε νέους Παρθενώνες», είτε εκ μέρους της χυδαίας τουριστικής πλημμύρας , εκείνων που θαύμαζαν την ακρόπολη με μάτι απλώς τουριστικό, κενό από κάθε αυθεντικό αίσθημα. Τότε μάλιστα (1944), με τον ναζιστικό αγκυλωτό σταυρό να κυματίζει επάνω της, υπογραμμιζόταν επώδυνα, όχι μόνο η κατάρρευση ολόκληρου του συστήματος αξιών του δυτικού πολιτισμού, αλλά και η πλαστότητά τους.
Η προκήρυξη αυτή θεωρείται και όχι άδικα το πρώτο ανατρεπτικό νεανικό καλλιτεχνικό μανιφέστο στην Ελλάδα. Ένα κείμενο αντάξιο των κειμένων των Ντανταϊστών των αρχών του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, των μετέπειτα καταστασιακών, αλλά και της Punk υποκουλτούρας του τέλους του ’70:
Σ.Α.Σ.Α. να ανατινάξουμε την ακρόπολη !
ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ Αριθ. 1
Έχοντας κοινή αισθητική και κοσμοθεωρητική άποψη, πως η καταστροφή κι η θνητότητα της μορφής των όντων περιλαμβάνονται στο περίγραμμα της ολοκλήρωσης της ζωής.
Έχοντας βάλει σκοπό μας την καταστροφή του Παρθενώνος, μ’ απώτερο σκοπό την παράδοσή του στην ουσιαστική αιωνιότητα, που δεν είναι παρά η χωρίς επίγνωση ροή κι η πλούσια σε πιθανότητες αυτόματη μετασκευή της ύλης, που κακώς ονομάζουμε ‘χαμό’.
Αντιπαθώντας τη χρονική και ιστορική κατοχύρωση της Ακρόπολης, σαν κάτι ανήκουστο και ξένο προς τη ζωή.
Νιώθοντας απαραίτητη την ανάγκη της αιωνιότητας στην τέχνη, μόνο κατά τη διάρκεια της ώρας της δημιουργίας.
Καταλαβαίνοντας τον Φειδία, που έδωσε μεν στο έργο χρονοϊστορική υπόσταση, χωρίς όμως να είναι τίποτα παραπάνω στα πλαίσια της υποστασιακής αιωνιότητας, για την οποία δεν υπάρχει χρονική διάρκεια και που γι’ αυτήν ένα δευτερόλεπτο δεν έχει διαφορά από τρία δισεκατομμύρια αιώνες, χάρη στις βουλητικές της ιδιότητες και στη δυναμική της χροιά, που μόνο στ’ άτομα νοούνται και κανέναν δε νοιάζει ο αριθμός των ατόμων αυτών.
Μισώντας τον Εθνικό Τουρισμό και τις εφιαλτικές- φολκλόρ αρθρογραφίες γι’ αυτόν.
Νομίζοντας πως κάνουμε μια ανώτερη καλλιτεχνικά πράξη, όντας σίγουροι πως όλη η γελοία και ψεύτικη επιβίωση όχι μόνο δε συγκρίνονται, έστω και μειονεκτώντας, μ’ ένα λεπτό ενεργητικής δράσης κι απόλαυσης, αλλά και καλλιτεχνικά είναι βλαβερή, προετοιμάζοντας ερασιτέχνες περιηγητές και ευνούχους.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ
Να θέσουμε ως σκοπό μας την ανατίναξη αρχαίων μνημείων και την προπαγάνδα κατά αυτών.
Πρώτη καταστροφή ορίζεται η ανατίναξη του Παρθενώνα, που μας έχει κυριολεκτικά πνίξει.
Η προκήρυξη αυτή δεν αποσκοπεί παρά να δώσει ένα μέτρο απ’ το σκοπό μας. Είναι ένα βλήμα που ξεκινάει με λίγες πιθανότητες για στόχο τους πολλούς, μα δεν που επιζητάει παρά ελάχιστους.
Γιώργος Βασιλείου Μακρής
Γενικός Διοργανωτής της ΣΑΣΑ (Σύνδεσμος Αισθητικών Σαμποτέρ Αρχαιοτήτων).Νοέμβριος 1944
Για τον Μακρή η τέχνη και η σκέψη ήταν ριψοκίνδυνη υπόθεση και κυρίως διαφορετικότητα, απόσταση από τον μέσο όρο. Αυτό ήταν το «μεγάλο λάθος» του, έλεγαν κάποιοι: Η διαφορά που είχε με την εποχή του. Ο Γιώργος Μακρής δεν ήταν παιδί της εποχής του, δεν ήταν η εποχή του, απλώς δαπανήθηκε μέσα της.
Δαπανήθηκα στις λόχμες/ μες στην επιθυμία να μυρίσω δυνατά/
έτσι που να ξεκαθαριστεί το αμάρτημα./ …
Πότε θα μαζέψω τον εαυτό μου κομματάκι-κομματάκι;
(1944)
Τριλογία (μέρος δεύτερο)
Χαϊδεύοντας με δάχτυλα χλωμά τα νέα αρνιά
Κατάκτησε το μπαρ και τα ψηλά σκαμνιά,
Από να του χαμόγελο απέδρασε το βράδυ
Πήρε στην τύχη κάνα- δυο και τα’ άλλο του κοπάδι
Τα’ άφησε στο εικόνισμα μονάχο αλλοίμονό του
Καθώς και τη χλαμύδα του, το φωτοστέφανό του
Το αργυρό αφιέρωμα, δώδεκα μαθητές του
Δώδεκα εκατομμύρια Μαγδαληνές πιστές του.
Κι έγραψε κάτι στο καρνέ «πρέπει να θυμηθώ
Πως πρέπει εγκαίρως να’ ρθω και να σταυρωθώ».
Να σε κοστούμι εξαίσια ραμμένο απ΄το φως
Κοιτάζει στο κρυστάλλινο ποτήρι ο Χριστός.
Στο σύντομο χρονικό διάστημα που έζησε δεν δημοσίευσε κανένα έργο του. Τα ποιήματα του δημοσιεύτηκαν πολλά χρόνια μετά τον θάνατο του από τον εξάδελφο του Άγγελο Καράκαλο. Τρεις ή τέσσερις φορές αποπειράθηκε ν’ αυτοκτονήσει. Την τελευταία φορά το κατόρθωσε. Εκείνο το απόγευμα ανεβαίνοντας στη ταράτσα της πολυκατοικίας που έμενε στο έκτο πάτωμα, απάντησε στο θυρωρό που τον ρώτησε: “Πού πάτε κύριε Γιώργο;” – «Μη σε νοιάζει, θα κατέβω αμέσως…» με αυτή την «μαύρη» χιουμοριστική απάντηση έφυγε από τον κόσμο, αφήνοντας το σώμα του να πέσει από την ταράτσα του σπιτιού του, στη γωνία των οδών Μιχαλακοπούλου και Σεμιτέλου. Αναγνωρίστηκε από το διαβατήριο που βρέθηκε στην τσέπη του. Ο Λ. Χρηστάκης αναφέρει χαρακτηριστικά: «…Από το 1965 άρχισαν οι τάσεις για αυτοκτονία. Εάν προσθέσουμε και μερικές αδικαιολόγητες συγκρούσεις με το αυτοκίνητο του, που τελικά καταστράφηκε ,οι απόπειρες ήταν επτά αλλά ανεπιτυχείς. Στο τέλος του Γενάρη του 1968 ήρθε σπίτι μου μεσημέρι. Ήταν χλωμός και αδυνατισμένος. Φάγαμε και αμέσως μετά μου είπε: «Είναι ντροπή να μην μπορώ να δώσω ένα αποφασιστικό τέλος στη ζωή μου» κι έφυγε. Του τηλεφωνούσα συνέχεια. Δεν απαντούσε. Αργά στις 31 του ίδιου μήνα μου τηλεφώνησαν ότι έπεσε από την ταράτσα του σπιτιού του.»
ΕΖΗΣΑ ΚΟΝΤΑ
Μνήμη Γιώργου Μακρή
Έζησα κοντά στους ζωντανούς ανθρώπους
Κι αγάπησα τους ζωντανούς ανθρώπους
Όμως ή καρδιά μου ήταν πιο κοντά
Στους άγριους άρρωστους με τα φτερά
Στους μεγάλους απεριόριστους τρελλούς
Κι ακόμα στους θαυμάσια πεθαμένους
(Μίλτος Σαχτούρης)
*για τη συγγραφή του κειμένου χρησιμοποιήθηκαν αποσπάσματα από το κείμενο του Δημήτρη Γιαννακόπουλου «ο ειδικός της γενικότητας»
Ευάγριος Αληθινός
απο το apatris.info
ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΛΙΓΟΙ
Είμαστε εμείς οι ονειροπαρμένοι τρελοί της γης
με τη φλογισμένη καρδιά και τα έξαλλα μάτια.
Είμαστε οι αλύτρωτοι στοχαστές και οι τραγικοί ερωτευμένοι.
Χίλιοι ήλιοι κυλούνε μες το αίμα μας
κι ολούθε μας κυνηγά το δράμα του άπειρου.
Η φόρμα δεν μπορεί να μας δαμάσει.
Εμείς ερωτευτήκαμε την ουσία του είναι μας
και σ΄ όλους μας τους έρωτες αυτήν αγαπούμε
Είμαστε οι μεγάλοι ενθουσιασμένοι και οι μεγάλοι αρνητές.
Κλείνουμε μέσα μας τον κόσμο όλο και δεν είμαστε τίποτα απ’ αυτόν
τον κόσμο.
Οι μέρες μας είναι μια πυρκαγιά και οι νύχτες μας ένα πέλαγο.
Γύρω μας αντηχεί το γέλιο των ανθρώπων.
Είμαστε οι προάγγελοι του χάους.
(1950)
Μανικάκος
lnsurrection
14 Ιανουαρίου, 2012 7:23 μμ
Βασικά δεν τον αξίζουμε τον παρθενώνα, οπότε όντως πιστεύω ότι το καλύτερο είναι να του βάλουμε ένα φουρνέλο.
μανικακος
14 Ιανουαρίου, 2012 7:31 μμ
και που θα κρεμαει το ΚΚΕ το «peoples of Europe Rise up»????? 😀 😀 😀
demonio
14 Ιανουαρίου, 2012 7:52 μμ
στις πολυκαποικιες, τους ουρανοξυστες και τα εμπορικα κεντρα που θα χτιστουν στον ιερο λοφο που στο μεταξυ θα εχει γινει οικοπεδα φιλετο;;; 🙂
μανικακος
14 Ιανουαρίου, 2012 8:22 μμ
Λυκαβητο βρε!!! 🙂 🙂
lascapigliata
14 Ιανουαρίου, 2012 8:10 μμ
Ααχ τί ωραίο, νομίζω το είχε βάλει και η νυχτερίδα μια μέρα.
μανικακος
14 Ιανουαρίου, 2012 8:18 μμ
περασε εξω….τωρα…με απουσια!!!!
lascapigliata
14 Ιανουαρίου, 2012 8:27 μμ
Ρώτα τη Xanadu αν δεν με πιστεύεις, είχαν πλακωθεί για αυτό το θέμα, θα το θυμάται σίγουρα 😛
μανικακος
14 Ιανουαρίου, 2012 8:29 μμ
αξιζει?να την κανω την τρολιά?
καφες πικρος
14 Ιανουαρίου, 2012 8:18 μμ
υπεροχο εργο
αν και αυτες οι σαβουρες ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ κλπ,οταν επιλέγουν τον «ιερό βράχο» της ακρόπολης της Αθήνας για να «διαμαρτυρηθούν» αναρτώντας πανό , στο τσαμικο των Ελλαδέμπορων μετεχουν
vassozacharof
14 Ιανουαρίου, 2012 8:46 μμ
ο συμβολικός χαρακτήρας της επικεφαλίδας είναι πέρα για πέρα επίκαιρος, αλλά που παιδεία και γνώση ιστορίας από τα πρόβατα που κατοικούν στη χώρα; ποιοί από αυτούς είναι έτοιμοι να αποδεχτούν ότι τυχαία βρίσκονται στη χώρα που χτίστηκαν οι παρθενώνες,από έναν αρχαίο λαό που κατοικούσε εδώ πριν χιλιάδες χρόνια;
lascapigliata
14 Ιανουαρίου, 2012 9:23 μμ
Ααα συμβολικό είναι;
vassozacharof
14 Ιανουαρίου, 2012 9:28 μμ
για συμβολικό τον κόβω, γιατί ένας υπαρξιστής να θέλει την καταστροφή ενός μνημείου αρχιτεκτονικής της κλασσικής περιόδου;
oldboy99
15 Ιανουαρίου, 2012 8:24 μμ
@vasso, προηγείται σχεδόν πάντα ο συμβολισμός, (στο γνωστό: όπου καπνός και φωτιά δλδ!) κατόπιν και άμα είναι «ώριμες» οι συνθήκες, βλέπουμε & κάνουμε…το σωστό!
kixwtis
14 Ιανουαρίου, 2012 9:09 μμ
Ένα ταμπού το οποίο ορθώνουν τόσο οι πατριδοκάπηλοι γερμανοτσολιάδες, όσο και μεγάλο μέρος της αριστεράς. Η αριστερά σιχαινόταν Σαρτρ, υπαρξισμούς, ροκ, κλπ, ότι και καλά ερχόταν από τη δύση, ενώ εγκρίνονταν μόνο τα εκ Σοβιετικής Ρωσίας αντάρτικα, μέχρι τη χούντα όπου το μυαλό άνοιξε λίγο εκατέροθεν.
Πάντως αν το δει κάποιος και από πλευράς αυτονομίας-αρχιτεκτονικής, πόσο αυτόνομη είναι μια κοινωνία η οποία έχει σαν κύριο οικοδόμημα-εμβλημά της ένα κατασκεύσμα 20 αιώνων και βάλε και το οποίο το έχτισαν μάλιστα δούλοι;
Xanadu
14 Ιανουαρίου, 2012 9:32 μμ
μα όλα τα οικοδομήματα απο σκλαβους χτιζονται, ειναι επιχειρημα αυτο; ή μειωνει την αρχιτεκτονικη του αξια;
kixwtis
14 Ιανουαρίου, 2012 9:39 μμ
δε μιλάω για την αρχιτεκτονική του αξία
αλλά για το πως αυτοπροσδιορίζεται μία κοινωνία
υποθέτω ότι είναι άλλο πράγμα η δουλεία
από τον μισθωτό εργάτη που χτίζει
το μουσείο της ακρόπολης αντιρποσωπεύει το σήμερα περισσότερο
από την ίδια την ακρόπολη σαν κατασκεύασμα
Πόντος και Αριστερά
17 Ιανουαρίου, 2012 12:05 μμ
«Η αριστερά σιχαινόταν Σαρτρ, υπαρξισμούς, ροκ, κλπ»
Όχι μόνον αυτά, αλλά και το ρεμπέτικο, όπως ακριβώς και ο Μεταξάς
Ομέρ
kixwtis
14 Ιανουαρίου, 2012 9:13 μμ
Το ΚΙΤΣ στοιχείο των εθνικόφρονων και της αριστεράς
όσον αφορά αυτού του τύπου τα ταμπού
είναι που ενοχλούσαν μάλλον τους υπαρξιστές
και τους έδωσαν την έμπνευση της ανατίναξης της ακρόπολης
pagal
14 Ιανουαρίου, 2012 9:16 μμ
Κάτω τα χέρια απ τα μεγαλουργήματα των προγόνων μας!
μανικακος
15 Ιανουαρίου, 2012 1:10 πμ
δεν την φτιαξανε χοιρινα την ακροπολη φιλε μ’….
Xanadu
14 Ιανουαρίου, 2012 9:21 μμ
δεν καταλαβαινω γιατι συγχεονται τα εργα αρχιτεκτονικης με τις πατριδοκαπηλειες και την υποτιθεμενη ιστορικη συνεχεια
και οι ταλιμπαν κατα την «επανασταση» τους, γρεμισανε ολα τα βουδιστικα εργα
ταλιμπανισμοι και μαλιστα του χειριστου ειδους καθοτι ιδεολογικοποιουνται
kixwtis
14 Ιανουαρίου, 2012 9:42 μμ
Xanadu & Pagal
αυτό που λέω είναι ότι οι υπαρξιστές που αναφέρει το άρθρο
δε μιλάνε για ανατιναξη της ακρόπολης καθ εαυτής
αλλά ουσιαστικά μιλάνε για ανατίναξη του ΚΙΤΣ στοιχείου
που έχει σαν περιεχόμενο την ακρόπολη
pagal
15 Ιανουαρίου, 2012 12:12 πμ
kixwtis…….Ασφαλώς και όποιος το πε το πε συμβολικά…μην αμφιβάλλεις όμως πως υπάρχουν αναρχοκάνγκουρες που ευχαρίστως θα έβαζαν μπουρλότο στον Παρθενώνα στα πλαίσια της κατεδάφισης του «συστήματος»
ταβερνιαρης
14 Ιανουαρίου, 2012 9:22 μμ
κατω τα χερια απ το χοιρινο, εγω το ειδα πρωτος
lascapigliata
14 Ιανουαρίου, 2012 9:28 μμ
Ε όχι αγαπητέ, εγώ έχω ψάξει συνταγές, έχω κάνει προετοιμασίες, εσύ με ένα διάγραμμα νομίζεις ότι ξεμπέρδεψες;;
Πηχτή
Χοιρινό με μέλι
Λουκάνικα, λούντζα και χοιρομέρι
Α.Γ.ιος
15 Ιανουαρίου, 2012 3:54 μμ
Ξέχασες το… κότσι! (μιαμ-μιάμ, γιάμι-γιάμι) :ΡΡΡ
dimi
14 Ιανουαρίου, 2012 9:39 μμ
Μεγαλος ο Μακρης , κ η προκηρυξη της Σ.Α.Σ.Α, φερνει αρκετα απο ντανταισμο.
το ειχα διαβασει στην απατρις πριν 2 χρονια νομιζω.
dimi
14 Ιανουαρίου, 2012 9:46 μμ
επισης, η προκηρυξη, βγηκε πολυ πριν τους καταστασιακους 🙂
Oblivion
14 Ιανουαρίου, 2012 11:00 μμ
Δεν νομίζω πως το «μανιφέστο» κυριολεκτεί.Στην περίπτωση που κάποιοι όμως το εκλάβουν κυριολεκτικά, να υπενθυμίσω πως και οι Χριστιανοί κατέστρεφαν τα αρχαιοελληνικά έργα τέχνης τα-οποία-δεν-μπορούν-(ευτυχώς!!)-να-γίνουν-τουριστικά-υποπροϊόντα πλέον, και άσχετα με τον διαφορετικό «συμβολισμό» των χριστιανών και της ΣΑΣΑ, το αποτέλεσμα της πράξης είναι η καταστροφή ενός έργου τέχνης και όχι ενός κτιρίου που συμβολίζει την εξουσία (υπουργεία πχ). Δεν καταστρέφεις την κιτς κουλτούρα με το να καταστρέφεις αυτά που καπηλεύεται.Η ανάρτηση εξεγερσιακών συνθημάτων στον βράχο δένει άριστα συμβολικά. Όταν όμως το κάνει το ΚΚΕ πχ, δεν βλέπω γιατί είναι χειρότερη «κλοπή» η μικροαστική-τουριστική καπηλεία.
Με λίγα λόγια: Ανατρεπτικός να είναι ο λόγος, και ας λέει ο,τι νάναι…
Υ.Γ-Δον, ένα αρθράκι για τον παρθενώνα και τους δούλους
http://freeinquiry.gr/pro.php?id=272
kixwtis
15 Ιανουαρίου, 2012 2:03 πμ
Oblivion
Ακόμα και το 30% να ήταν οι δούλοι στο ανθρώπινο δυναμικό κατασκεύης του παρθενώνα, θα έκανε τις πιο βαριές δουλειές.
Αυτό που συγκρίνω δεν είναι η αρχαία Αθήνα με τη Ρώμη, αλλά η αρχαία Αθήνα με τη σημερινή Αθήνα.
Αυτό που ανέφερα πέρα από τη δουλεία (πχ είναι ναός σε θεούς που δεν πιστεύουμε σήμερα), είναι ότι υπάρχει μία αναντιστοιχία αυτού του αρχιτεκτονήματος με την κοινωνία που βρίσκεται γύρω του.
(όλα αυτά βέβαια άσχετα με το παρόν άρθρο)
Βέβαια η εναλλακτική δε θα έλεγα ότι είναι η καταστροφή τέτοιων κατασκευών,
αλλά η δημιουργία νέων κατασκεύων και ο συμβολισμός μιας πόλης με τις νέες αυτές κατασκευές αντί των παλιών.
Spin
15 Ιανουαρίου, 2012 2:36 πμ
http://www.metafysiko.gr/wp-content/uploads/2010/04/112.jpg 😛
kixwtis
15 Ιανουαρίου, 2012 5:47 πμ
😀
lnsurrection
15 Ιανουαρίου, 2012 11:29 πμ
Τα μόνα σύμβολα που θα μπορούσαν να συμβολίσουν την κατάσταση των πόλεών μας σήμερα θα ήταν γιγάντιοι βόθροι. Ποιος ξέρει, σε 2.500 χρόνια μπορεί να έρχεται και κόσμος να τα βλέπει.
Oblivion
15 Ιανουαρίου, 2012 12:13 μμ
«Βέβαια η εναλλακτική δε θα έλεγα ότι είναι η καταστροφή τέτοιων κατασκευών,
αλλά η δημιουργία νέων κατασκεύων και ο συμβολισμός μιας πόλης με τις νέες αυτές κατασκευές αντί των παλιών.»
Αυτό φίλε kixwtis γίνεται ήδη.Τα νέα κτίρια είναι τρόπον τινά συλλογική απαίτηση και ανταποκρίνονται πλήρως στην ψυχοσύνθεση των σύγχρονων κοινωνιών. Μεγάλα γυαλιστερά και απαίσιας αισθητικής Malls ικανά να στεγάζουν όσο το δυνατό περισσότερα μαγαζιά, ώστε οι νεοβάρβαροι να ικανοποιούν και τις 2 αγαπημένες τους συνήθειες :shopping & eating (carlin). Ο συμβολισμός στο νέο μουσείο της Ακρόπολης και στο Αεροδρόμιο Βενιζέλος είναι «βάζω πολύ μπετόν(το πιο φτηνό οικοδομικό υλικό), κάνω τεράστια κτίρια και αδιαφορώ για την αισθητική γιατί μπορώ».Ένδειξη ότι ο Παρθενώνας εκτός από «μνημείο για θεούς» είναι και έργο τέχνης αποτελεί το γεγονός ότι δεν προκαλεί κανένα θαυμασμό πλέον.Αντίθετα, ένας ουρανοξύστης είναι αυτό που έχει κερδίσει τις καρδιές όλων.
«Ακόμα και το 30% να ήταν οι δούλοι στο ανθρώπινο δυναμικό κατασκεύης του παρθενώνα, θα έκανε τις πιο βαριές δουλειές.»
Καλά αυτό πέραν του ότι είναι αυθαιρεσία, δεν έχει και νόημα να το λες.Ό,τι υπάρχει γύρω μας είναι άμα πάει έτσι βασισμένο σε δούλους -μισθωτούς ή μη – και έτσι είσαι αναγκασμένος να ρίξεις σε όλη την ανθρώπινη δημιουργία σκατά, επειδή ντε και καλά δεν έχουμε κομμουνισμό.
«Αυτό που ανέφερα πέρα από τη δουλεία […]είναι ότι υπάρχει μία αναντιστοιχία αυτού του αρχιτεκτονήματος με την κοινωνία που βρίσκεται γύρω του.]
Γιατί ο πίνακας του Πικάσο που κλάπηκε πριν λίγες μέρες τι σχέση έχει με την δικιά μας κοινωνία?.Όταν ως Τέχνη θεωρείται ο Ρουβάς,ο Σφακιανάκης, και οι κινηματογραφικές ταινίες του Χόλυγουντ, κάθε πραγματικό έργο τέχνης δεν χωράει στην πραγματικότητα.Και αν θέλουμε να το πάμε και λίγο πιο μακριά, κάθε έργο τέχνης οφείλει να μην χωράει στην πραγματικότητα.
Υ.Γ- Και ο κ.Μακρής ήρθε δεύτερος.Το αντίστοιχο «πρωτοποριακό» καλλιτεχνικό ρεύμα που εκπροσωπούσε υπήρχε ΚΑΙ στην αρχαία Ελλάδα:P
Google—->Ηρόστρατος :P:P:P
(spin βάζω στοίχημα ότι θα σου αρέσει ο αποπάνω!)
kixwtis
15 Ιανουαρίου, 2012 6:42 μμ
Oblivion & Insurrection
Εγώ θα έλεγα ότι αυτό που φέρνει την ασχήμια
όπως λέει και το άρθρο είναι μάλλον η προσκόληση στο παρελθόν
παρά η ίδια δημιουργία του παρόντος
Αυτά τα «γυάλινα-άχαρα» κλπ κτίρια ίσως είναι άσχημα σε σχέση με μια μελλοντική ουτοπία που βλέπουμε (ακόμα και στα καπιταλιστικά πλαίσια βλέπουμε την ανάπτυξη μεταμοντέρνων κτιρίων με βυζακια και καμπύλες, αλλά να θυμίσω ότι και στον υπαρκτό σοσιαλισμό αποθεονόταν ο μοντερνισμός των άχαρων αυτών κτιρίων που είναι σαν ξεροί τενεκέδες), αλλά σε σχέση με το παρελθόν έχουν λύσει πολλά προβλήματα
και έχουν δημιουργήσει ένα περιβάλλον από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο (μάλλον για το κέρδος, αλλά οκ, από το «θεό» προτιμώ το κέρδος), όπως θέματα κλιματισμού, ύδρευσης, αποχέτευσης, ενέργειας, υγειινής κλπ
το Χόλυγουντ, είναι μια τέχνη που δεν υπήρχε καν και η οποία απογειώνει την ποιητική του Αριστοτέλη και τη φαντασία ακόμα και αν γίνεται για το κέρδος (και πάλι από την τιμή σε κάποιο θεό προτιμώ το προσωπικό ώφελος και το κέρδος)
Oblivion
15 Ιανουαρίου, 2012 7:35 μμ
Γιατί πας να εκλογικεύσεις την σημερινή μη-τέχνη σε τέχνη που «νταξ, είναι μεν για το κέρδος, αλλά…».
Το ότι τα (μετα)μοντέρνα κτίρια κατάφεραν να λύσουν πολλά προβλήματα αυτό δεν έχει σχέση με την τέχνη.Άλλο η λειτουργικότητα των κτιρίων και άλλο η αισθητική τους. Και μην εστιάζεις μόνο στα μεγάλα δημόσια έργα.Γιατί δεν βλέπεις τις κατοικίες?Έχουν κλιματισμό?Ναι.Έχουν πλάσμα TV?Nαι.Έχουν υπόγειο γκαράζ για τα 3 αυτοκίνητα της οικογένειας?Ναι.Έχουν σχέση με οποιαδήποτε αισθητική?Όχι.Γιατι απλά η αισθητική δεν είναι το ζητούμενο.Το σπίτι πρέπει να βγει φτηνό, και να «σηκωθεί» γρήγορα.
Όσων αφορά το Χόλυγουντ, μάλλον έχεις μπερδέψει την τεχνική-τεχνολογία με την τέχνη.Την φαντασία δεν την απογειώνουν τα Transformers με τα γαμάτα εφέ τους, ούτε κιτς σενάρια όπως του inception.Μην συγχέεις τις δυνατότητες που υπάρχουν με αυτό που γίνεται στην πράξη.
Εγώ δεν βλέπω επίσης πουθενά προσκόλληση στο παρελθόν.Οι αρχαιόπληκτοι και προγονόπληκτοι είναι ελάχιστοι αναφορικά με τον πληθυσμό της Ελλάδας (που να βάλουμε της Δύσης εν γένει) και επιπλέον είναι τέτοιοι επειδή τους λείπει ακόμα και η στοιχειώδης γνώση για αυτά που «λατρεύουν».Αυτό που υπάρχει -που νομίζω θα συμφωνεί ο insurrection- είναι η αδυναμία δημιουργίας του θετικά νέου (ας πούμε), γιατί η φαντασία περιορίζεται στο δεδομένο.Γιαυτό όπως είπα πιο πάνω ως τέχνη εκλαμβάνεται ο Ρουβάς, το Χόλυγουντ κλπ…Οι καμπύλες που λες για τα κτίρια είναι περισσότερο θέμα στατικής-μηχανικής παρά αρχιτεκτονικής και τέχνης γενικότερα.Να συγκρίνω δηλαδή ένα ποδοσφαιρικό στάδιο με τον καθεδρικό ναό στην Ντουόμο?Θα μου ρίξει πέτρα από τον παράδεισο ο Mengoni…
kixwtis
15 Ιανουαρίου, 2012 8:12 μμ
Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι τα μοντέρνα δίνουν χρήση
τα μεταμοντέρνα προσθέτουν αισθητική
Ο κινηματογράφος είναι τεχνική-τεχνολογία; όχι τέχνη;
δε θα το έλεγα…
Επίσης μάλλον εσύ αποκόπτεις δύο πράγματα φαινομενικά ασύνδετα, αλλά που συνδέονται άρρικτα μεταξύ τους: τέχνη και τεχνική-τεχνολογία
Γιατί έχουν την ίδια ρίζα; Είναι λίγες φορές στην ιστορία που γεννήθηκε ένα επαναστατικό ρεύμα πχ στη ζωγραφική και ένας ζωγράφος θεωρείται τομή μόνο και μόνο επειδή χρησιμοποιήσε άλλα υλικά, άλλη τεχνική, άλλη τεχνοτροπία;
Την προσκόλληση στο παρελθόν την αναφέρουν απ ότι καταλαβαίνω οι υπαρξιστές για την εποχή τους και κατά βάση για τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα των δύο στρατοπέδων (από την άλλη βέβαια έχεις κι έναν Γλέζο να κατεβάζει τη σημαία, που πιστεύω σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί γραφική μια τέτοια ενέργεια)
Αλλά αυτό δεν είναι κάτι που δε μας αφορά σήμερα.
Πάλι το μόνο που προβάλλουμε σαν ελληνικό πολιτισμό σήμερα είναι αυτό που δημιούργησαν πριν 20+ αιώνες
Ο πολιτισμός έχει να κάνει με τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ανθρώπων και εκεί είναι που θα αναπτυχθεί η τέχνη και η αισθητική ίσως. Και σίγουρα κάποια εκατομμύρια άνθρωποι είναι πιο δύσκολο να βρούνε κοινά από κάποιες χιλιάδες.
Παρ’ όλ’ αυτά βλέπεις ότι στην Αμερική υπάρχει ένα Hollywood ή μια pop, μια rock σκηνή.
Νομίζω ότι αν θέλουμε να μιλάμε για πολιτισμό και τέχνη πρέπει να δώσουμε το κέντρο βάρους στις σημερινές σχέσεις των ανθρώπων και στη σημερινή δημιουργία και να ξεχάσουμε τα πολλές βαρύγδουπες μυθοποίησεις. Ο πολιτισμός δε μπορεί να ταυτίζεται με το δωρικό ρυθμό ενός κύωνα, πολιτισμός δεν είναι οι πέτρες και τα μάρμαρα, αλλά οι ζωντανές σχέσεις των ανθρώπων.
oldboy99
15 Ιανουαρίου, 2012 8:17 μμ
@Oblivion, την νύχτα που πυρπόλησε τον ναό της Αρτέμιδας, ο Ηρόστρατος, γεννήθηκε και ο στρατόγκαβλος Μέγας Αλέξανδρος ;)…τυχαίο!
Oblivion
15 Ιανουαρίου, 2012 9:24 μμ
Για όλα προνοεί ο Θεός.Αμήν:P
Y.Γ-Με έπεισες.Ας ας τον ανατινάξουμε λοιπόν!:P
katy
15 Ιανουαρίου, 2012 10:23 πμ
“Ένας αρχαιολόγος είναι ο καλύτερος σύζυγος: όσο πιο πολύ γερνάει μια γυναίκα, τόσο μεγαλύτερο το ενδιαφέρον που δείχνει”.
Agatha Christie (1890-1976), Βρετανίδα συγγραφέας.
Χρήστος Κανλής
15 Ιανουαρίου, 2012 12:46 μμ
………..
38-Ε. ΕΣΩΤ/ΣΑΛΟΝΙ ΝΕΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ/ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
Το γυμνό γυναικείο χέρι έχει φτάσει να γράφει και να ολοκληρώνει σιγά-σιγά μια φράση στην κορυφή του πανιού.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ(V.O.)
Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι τα τοτέμ της σύγχρονης Ελλάδας, που στέκονται αγέρωχα στις πλατείες και τα μουσεία σε πείσμα του χρόνου και της νεοελληνικής κουλτούρας…
ΚΟΝΤΙΝΟ: Στη φράση: «ΑΠΟΨΕ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΑΣ, ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΤΩΝΟΥΝ»
ΑΡΤΕΜΙΣ(V.O.)
Τα πλούτη των εθνών είναι άχρηστες, κλεμμένες περιουσίες… τίποτα άλλο!
39. ΕΞΩΤ/ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ/ΜΕΡΑ
Στα κάγκελα του μικρού, σε πολύ ψηλό όροφο, μπαλκονιού κάθονται ράθυμα μερικά περιστέρια.
ΚΟΝΤΙΝΟ: Γυμνά γυναικεία πόδια βγαίνουν στο μπαλκόνι. Γυναικεία χέρια αφήνουν κάτω μια σακούλα και βγάζουν από μέσα ένα γυάλινο μπουκάλι. Αφήνουν στο μαρμάρινο πάτωμα ένα χάλκινο κάλυμμα ημερολογίου. Ανοίγουν το μπουκάλι και ρίχνουν μερικές σταγόνες επάνω του. Ο χαλκός αμέσως ψήνεται, αποχρωματίζεται, βγάζει αφρούς τσιτσιρίζοντας.
Τα περιστέρια πετούν μακριά.
http://www.europeanscripts.net/about-us/el/199
Χρήστος Κανλής
15 Ιανουαρίου, 2012 1:03 μμ
38-Δ. ΕΣΩΤ/ΠΑΝΤΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ/ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΚΟΝΤΙΝΟ: Ο άγνωστος με τις αρβύλες μπαίνει στη σχολή και διασχίζει έναν διάδρομο περνώντας ανάμεσα από φοιτητές.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ(V.O.)(ΣΥΝ)
Είναι χαρακτηριστικό εξ` άλλου, το πόσο μεγάλη σημασία δίνουν όλοι ανεξαιρέτως οι σύγχρονοι πολιτισμοί στην συντήρηση και προβολή των μνημείων τους. Και όταν δεν έχουν αρκετά τέτοια, τότε δημιουργούν νέα, κατά κανόνα μεγάλα και εντυπωσιακά δημιουργήματα τεράστιου κόστους και αμφιβόλου αισθητικής…
ΚΟΝΤΙΝΟ: Ο άγνωστος μπαίνει αθόρυβα σε ένα μισοάδειο αμφιθέατρο, και κάθεται μόνος σε μια από τις τελευταίες σειρές με τα πόδια επάνω στις μπροστινές καρέκλες.
Στο βάθρο μπροστά ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ(50) συνεχίζει την διάλεξη.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Τεράστιες όπερες, γιγαντιαίοι ουρανοξύστες, κιτς μεταμοντέρνα μουσεία, όλα σημεία αναφοράς για πολιτισμούς που δεν έχουν αρκετό υλικό για να σηματοδοτήσουν το ίχνος τους στην σύγχρονη εποχή…
Ενώ βλέπουμε τον καθηγητή να συνεχίζει τη διάλεξη, ΑΚΟΥΜΕ καθαρά την ψιθυριστή φωνή της Αρτέμιδος.
ΑΡΤΕΜΙΣ(V.O.)
Γιατί καίμε? Γιατί καταστρέφουμε? Γιατί είμαστε εμπορεύματα της ιστορίας… και δεν μας αρέσει καθόλου…
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Στην χώρα μας, αν και δεν αναδεικνύονται όσο θα έπρεπε τα πολύτιμα δώρα του παρελθόντος, εξακολουθούν σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και δέος από το κράτος και τους πολίτες.
38-Ε. ΕΣΩΤ/ΣΑΛΟΝΙ ΝΕΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ/ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
Το γυμνό γυναικείο χέρι έχει φτάσει να γράφει και να ολοκληρώνει σιγά-σιγά μια φράση στην κορυφή του πανιού.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ(V.O.)
»…Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι τα τοτέμ της σύγχρονης Ελλάδας, που στέκονται αγέρωχα στις πλατείες και τα μουσεία σε πείσμα του χρόνου και της νεοελληνικής κουλτούρας… »
ΚΟΝΤΙΝΟ: Στη φράση: «»ΑΠΟΨΕ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΑΣ, ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΤΩΝΟΥΝ»
ΑΡΤΕΜΙΣ(V.O.)
Τα πλούτη των εθνών είναι άχρηστες, κλεμμένες περιουσίες… τίποτα άλλο!
39. ΕΞΩΤ/ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ/ΜΕΡΑ
Στα κάγκελα του μικρού, σε πολύ ψηλό όροφο, μπαλκονιού κάθονται ράθυμα μερικά περιστέρια.
ΚΟΝΤΙΝΟ: Γυμνά γυναικεία πόδια βγαίνουν στο μπαλκόνι. Γυναικεία χέρια αφήνουν κάτω μια σακούλα και βγάζουν από μέσα ένα γυάλινο μπουκάλι. Αφήνουν στο μαρμάρινο πάτωμα ένα χάλκινο κάλυμμα ημερολογίου. Ανοίγουν το μπουκάλι και ρίχνουν μερικές σταγόνες επάνω του. Ο χαλκός αμέσως ψήνεται, αποχρωματίζεται, βγάζει αφρούς τσιτσιρίζοντας.
Τα περιστέρια πετούν μακριά.
http://www.europeanscripts.net/about-us/el/199
Χρήστος Κανλής
15 Ιανουαρίου, 2012 1:05 μμ
38-Δ. ΕΣΩΤ/ΠΑΝΤΕΙΟΣ ΣΧΟΛΗ/ΣΥΝΕΧΕΙΑ
ΚΟΝΤΙΝΟ: Ο άγνωστος με τις αρβύλες μπαίνει στη σχολή και διασχίζει έναν διάδρομο περνώντας ανάμεσα από φοιτητές.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ(V.O.)(ΣΥΝ)
Είναι χαρακτηριστικό εξ` άλλου, το πόσο μεγάλη σημασία δίνουν όλοι ανεξαιρέτως οι σύγχρονοι πολιτισμοί στην συντήρηση και προβολή των μνημείων τους. Και όταν δεν έχουν αρκετά τέτοια, τότε δημιουργούν νέα, κατά κανόνα μεγάλα και εντυπωσιακά δημιουργήματα τεράστιου κόστους και αμφιβόλου αισθητικής…
ΚΟΝΤΙΝΟ: Ο άγνωστος μπαίνει αθόρυβα σε ένα μισοάδειο αμφιθέατρο, και κάθεται μόνος σε μια από τις τελευταίες σειρές με τα πόδια επάνω στις μπροστινές καρέκλες.
Στο βάθρο μπροστά ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ(50) συνεχίζει την διάλεξη.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Τεράστιες όπερες, γιγαντιαίοι ουρανοξύστες, κιτς μεταμοντέρνα μουσεία, όλα σημεία αναφοράς για πολιτισμούς που δεν έχουν αρκετό υλικό για να σηματοδοτήσουν το ίχνος τους στην σύγχρονη εποχή…
Ενώ βλέπουμε τον καθηγητή να συνεχίζει τη διάλεξη, ΑΚΟΥΜΕ καθαρά την ψιθυριστή φωνή της Αρτέμιδος.
ΑΡΤΕΜΙΣ(V.O.)
Γιατί καίμε? Γιατί καταστρέφουμε? Γιατί είμαστε εμπορεύματα της ιστορίας… και δεν μας αρέσει καθόλου…
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
Στην χώρα μας, αν και δεν αναδεικνύονται όσο θα έπρεπε τα πολύτιμα δώρα του παρελθόντος, εξακολουθούν σε κάθε περίπτωση να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και δέος από το κράτος και τους πολίτες.
38-Ε. ΕΣΩΤ/ΣΑΛΟΝΙ ΝΕΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ/ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ
Το γυμνό γυναικείο χέρι έχει φτάσει να γράφει και να ολοκληρώνει σιγά-σιγά μια φράση στην κορυφή του πανιού.
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ(V.O.)
Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι τα τοτέμ της σύγχρονης Ελλάδας, που στέκονται αγέρωχα στις πλατείες και τα μουσεία σε πείσμα του χρόνου και της νεοελληνικής κουλτούρας…
ΚΟΝΤΙΝΟ: Στη φράση: «»ΑΠΟΨΕ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΣΑΣ, ΠΟΥ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΑΤΩΝΟΥΝ»
ΑΡΤΕΜΙΣ(V.O.)
Τα πλούτη των εθνών είναι άχρηστες, κλεμμένες περιουσίες… τίποτα άλλο!
39. ΕΞΩΤ/ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ/ΜΕΡΑ
Στα κάγκελα του μικρού, σε πολύ ψηλό όροφο, μπαλκονιού κάθονται ράθυμα μερικά περιστέρια.
ΚΟΝΤΙΝΟ: Γυμνά γυναικεία πόδια βγαίνουν στο μπαλκόνι. Γυναικεία χέρια αφήνουν κάτω μια σακούλα και βγάζουν από μέσα ένα γυάλινο μπουκάλι. Αφήνουν στο μαρμάρινο πάτωμα ένα χάλκινο κάλυμμα ημερολογίου. Ανοίγουν το μπουκάλι και ρίχνουν μερικές σταγόνες επάνω του. Ο χαλκός αμέσως ψήνεται, αποχρωματίζεται, βγάζει αφρούς τσιτσιρίζοντας.
Τα περιστέρια πετούν μακριά.
http://www.europeanscripts.net/about-us/el/199
damp
15 Ιανουαρίου, 2012 1:09 μμ
damp
oldboy99
15 Ιανουαρίου, 2012 8:13 μμ
Η ανατίναξη της Ακρόπολης, προφανώς έχει το συμβολισμό του «να καεί-να καεί το μπουρδέλο η βουλή», λέω τώρα…
Αλλά αν το δεις το θέμα καθαρά ταξικά, δούλοι την έκτισαν, (έστω κι αν αληθεύει το ποσοστό ότι ήταν 30%) άρα, οι σημερινοί δούλοι (μισθωτοί σκλάβοι) εάν το «αποφασίσουν!» μπορούν και να την ανατινάξουν…ε ναι, συμβολικά πάντα!
Φίλτατε Γιώργη Μακρή, δεν μπορούσες να ήσουν λίγο…περισσότερο σαφής!
Oblivion
15 Ιανουαρίου, 2012 9:27 μμ
Ταξικά λοιπόν να το δούμε.Ας αποφασίσουν να κάψουν όλη την φιλοσοφία και όλα τα έργα τέχνης οι μισθωτοί σκλάβοι.Γιατί προφανώς αν δεν υπήρχαν αυτοί ως «βάση», τίποτα δεν θα είχε δημιουργηθεί από τα παραπάνω! Έχει θερμόμετρο κανείς ρε παιδιά?Νομίζω πως έχω εργατίτιδα 😀 (βέβαια θα μπορούσαν να αφήσουν τα έργα τέχνης και να κάψουν τους αστούς.Αυτό γιατί δεν το λέει κανείς γαμώτο!)
kixwtis
16 Ιανουαρίου, 2012 5:16 πμ
«θα μπορούσαν να αφήσουν τα έργα τέχνης και να κάψουν τους αστούς.Αυτό γιατί δεν το λέει κανείς γαμώτο!»
ο πόλεμος γίνεται στο χώρο της συνείδησης
κι όχι στο χώρο των ανθρώπινων υπάρξεων
θεωρώντας ότι όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν συνείδηση
ακόμα και οι φασίστες