[Ενημέρωση]
από το capybara 😀
[Αναδημοσίευση]
από το Comicdom Press
ΚΟΥΡΑΦΕΛΚΥΘΡΑ του Αντώνη Βαβαγιάννη
=========
Edvard Munch: http://en.wikipedia.org/wiki/Edvard_Munch
(γνωστό έργο του «Η κραυγή»)
Short Link: http://wp.me/p1pa1c-fgD
koula always on the trell…
| Ἡ κρίσις χρέους στήν… στη Η κρίση χρέους στην Ελλάδα διπ… | |
| Κώδιξ δεοντολογίας ἀ… στη Κώδικας Δεοντολογίας Αστυνομικ… | |
| «Η ζωή αξίζει μονάχα… στη Kωστής Νικηφοράκης | |
| Peter Lehmann: Συνέν… στη Η κατασκευή και η διάχυση μηχα… | |
 | Amazing_Patman στη Ο μπούφος |
 | mitera στη Να είστε ευγενικοί |
| mitera στη O Καρυοθραύστης του Πιότρ Ίλιτ… |
 | marina στη Καλά Σταλινούγεννα! |
 | μανικακος στη Να είστε ευγενικοί |
| mitera στη Να είστε ευγενικοί |
| Εδουάρδο Γκαλεάνο: Έ… στη Φόβος, αφηγείται ο Εδουάρδο… | |
 | Dionysis Grigori στη Πού πήγαν κείνα τα φασιστάκια… |
 | DrAluca στη Να είστε ευγενικοί |
| μανικακος στη Να είστε ευγενικοί |
 | vassozacharof στη Να είστε ευγενικοί |
Α.Γ.ιος
Anakata-dyomenh
Μίσος ταξικό
Back Door Man
Γαλαξιάρχης (Zaphod)
catalternative
CrippleHorse
DrAluca
Eddie
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
iguana
j4nus
Jaquou Utopie
Capybara
Spin
Кроткая
Ε. Λούπης
μανικάκος
Mind the Gap
mitsovurdul
Mitsaras
.
Narrator
Παραλληλογράφοι
lamda
xtremyst
risinggalaxy
skatiblaxos
inflammatory
Συνεργοί Παραλληλογράφοι
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
//ΠαραλληλοΓράφος// 
koula
4 Ιανουαρίου, 2012 8:07 μμ
likeιζετε… αλλά μια .. φωνή.. να φτιαξω τα λινκια δε βαζετε..
ου ρεμαλια!
αριστεροποδαρη τρολλογρια με κλειστη τριπλα
4 Ιανουαρίου, 2012 8:15 μμ
αγαπημενη μου συντρολλισα
μολις ακουσα στις ειδησεις οτι παραιτειται αποσυρεται ο πολυαγαπημενος μας ποδηλατης, μαραθωνοδρομος , κωπηλατης και πρωθυπουργος GAP
νιωθω μια καποια συντριβη και απευθυνομαι στους // να ξεκινησουμε κινημα στηριξης του
ανεβαζω και αφισα
koula
4 Ιανουαρίου, 2012 8:22 μμ
χααχαχαχχαχα
αμα τριζουν τα κοκαλα του Τσε με τα μπλουζακια και τις οδοντογλυφιδες-οπλο.. τι να κανουν και του αμοιρου του Αλβερτ.. 😛
τι εννοεις αποσυρεται?
απο τι? απο τα εγκοσμια? θα παει στο Βαλτοπεδι?
koula
4 Ιανουαρίου, 2012 8:29 μμ
αμα γραψει και βιβλιο………………………………………………………………….
http://filologos10.files.wordpress.com/2010/08/screenshot-2010-08-01-19h-52m-15s.png?w=345&h=597
to_koupi_tou_Giwrgou
4 Ιανουαρίου, 2012 9:51 μμ
δεν αποσύρεται ακριβώς….
απλά ψάχνει να κάνει ζευγάρι..
http://www.kato-kefali.blogspot.com/2012/01/blog-post_1168.html
demonio
4 Ιανουαρίου, 2012 10:38 μμ
καλα, εγω νομιζα πως πηγε στο νοσοκομειο να κανει αφαιρεση κυστης απο το προσωπο…τελικα μαλλια πηγε κι εβαλλε;
προτεινεις να τυπωθουν μπλουζακια κλπ κλπ και να δεσμευτουμε ολοι να τα φοραμε / χρησιμοποιουμε;
DrAluca
4 Ιανουαρίου, 2012 10:45 μμ
Ποιος ειναι ο κυριος?
😛 😛
Χαμογελατε…
Capybara
4 Ιανουαρίου, 2012 11:15 μμ
Από τα «Κουραφέλκυθρα» μ’ αρέσουν πολύ οι ιστορίες με το θείο Αιμίλιο, που θυμάται τα παλιά…
http://www.comicdom-press.gr/kourafelkythra143/
DrAluca
4 Ιανουαρίου, 2012 11:19 μμ
Τις θυμασαι και συ απο παλια Capybara, ε? 😛
Θυμασαι το Μαριω?
Χαμογελατε…
Capybara
4 Ιανουαρίου, 2012 11:21 μμ
Δεν είμαι τόσο μεγάλος 🙂
DrAluca
4 Ιανουαρίου, 2012 11:25 μμ
Κανονικα επρεπε να πεις
«Αχ το Μαριω….»
Αλλα τι να σε κανω?
😛
Χαμογελατε…
Capybara
4 Ιανουαρίου, 2012 11:30 μμ
Ξέρω, ξέρω «…με το ζακέτο του το πλεχτό, που έριχνε φάσκελα στους ντενεκετζήδες…»
😀
koula
4 Ιανουαρίου, 2012 11:41 μμ
μιλας με γριφους γεροντα 😛
Capybara
4 Ιανουαρίου, 2012 11:47 μμ
Μα, είναι η συνέχεια στο «Αχ το Μαριώ…»
🙂
koula
4 Ιανουαρίου, 2012 11:53 μμ
α ωστε τα’΄χεις τα χρονιακια σου 😛
DrAluca
4 Ιανουαρίου, 2012 11:57 μμ
HELL YEAHHHHHHHHHH
🙂 🙂
Χαμογελατε…
Capybara
5 Ιανουαρίου, 2012 12:02 πμ
Όντως, τα ‘χω τα χρονάκια μου, αφού θυμάμαι πως κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Κουραφέλκυθρα #1:
http://www.comicdom-press.gr/kourafelkuthra01/
Γιαννκα
5 Ιανουαρίου, 2012 12:38 πμ
καλα πως και δεν το ειδα στην εκθεση του Munch αυτο ? 😉
Capybara
5 Ιανουαρίου, 2012 1:02 πμ
Τί;;; Δεν το είδες στην έκθεση του Munch;
😛 😀
Γιαννκα
5 Ιανουαρίου, 2012 3:05 μμ
Τι απροσεκτη που ειμαι!!! … 🙂 🙂 🙂
Ketty Papadima
5 Ιανουαρίου, 2012 3:50 πμ
Funny++++, me, thought ☺…. Great !
koula
5 Ιανουαρίου, 2012 10:26 πμ
@ Ketty
Καλημέρα! 🙂
fifth_wave
5 Ιανουαρίου, 2012 2:29 μμ
διάβασα αυτό σήμερα κι ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας (για όσους δεν το έχουν διαβάσει τέλος πάντων), δεν ξέρω πως να το υποβάλλω σαν θέμα, ούτε αν έχω τέτοια δυνατότητα, αλλά αν εκφράζει και κάποιους από τους επαϊοντες και θέλουν, ας το κάνουν..
kείμενο από τον Mario de Andrade (Ποιητή, συγγραφέα, δοκιμιογράφο και μουσικολόγο από τη Βραζιλία).
«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ’ ότι έχω ζήσει έως τώρα…
Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.
Δεν έχω πια χρόνο για ατέρμονες συγκεντρώσεις όπου συζητούνται, καταστατικά, νόρμες, διαδικασίες και εσωτερικοί κανονισμοί, γνωρίζοντας ότι δε θα καταλήξει κανείς πουθενά.
Δεν έχω πια χρόνο για να ανέχομαι παράλογους ανθρώπους που παρά τη χρονολογική τους ηλικία, δεν έχουν μεγαλώσει.
Δεν έχω πια χρόνο για να λογομαχώ με μετριότητες.
Δε θέλω να βρίσκομαι σε συγκεντρώσεις όπου παρελαύνουν παραφουσκωμένοι εγωισμοί.
Δεν ανέχομαι τους χειριστικούς και τους καιροσκόπους.
Με ενοχλεί η ζήλια και όσοι προσπαθούν να υποτιμήσουν τους ικανότερους για να οικειοποιηθούν τη θέση τους, το ταλέντο τους και τα επιτεύγματα τους.
Μισώ, να είμαι μάρτυρας των ελαττωμάτων που γεννά η μάχη για ένα μεγαλοπρεπές αξίωμα. Οι άνθρωποι δεν συζητούν πια για το περιεχόμενο… μετά βίας για την επικεφαλίδα.
Ο χρόνος μου είναι λίγος για να συζητώ για τους τίτλους, τις επικεφαλίδες. Θέλω την ουσία, η ψυχή μου βιάζεται…Μου μένουν λίγες καραμέλες στη σακούλα…
Θέλω να ζήσω δίπλα σε πρόσωπα με ανθρώπινη υπόσταση.
Που μπορούν να γελούν με τα λάθη τους.
Που δεν επαίρονται για το θρίαμβό τους.
Που δε θεωρούν τον εαυτό τους εκλεκτό, πριν από την ώρα τους.
Που δεν αποφεύγουν τις ευθύνες τους.
Που υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Και που το μόνο που επιθυμούν είναι να βαδίζουν μαζί με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Το ουσιώδες είναι αυτό που αξίζει τον κόπο στη ζωή.
Θέλω να περιτριγυρίζομαι από πρόσωπα που ξέρουν να αγγίζουν την καρδιά των ανθρώπων…
Άνθρωποι τους οποίους τα σκληρά χτυπήματα της ζωής τους δίδαξαν πως μεγαλώνει κανείς με απαλά αγγίγματα στην ψυχή.
Ναι, βιάζομαι, αλλά μόνο για να ζήσω με την ένταση που μόνο η ωριμότητα μπορεί να σου χαρίσει.
Σκοπεύω να μην πάει χαμένη καμιά από τις καραμέλες που μου απομένουν…Είμαι σίγουρος ότι ορισμένες θα είναι πιο νόστιμες απ’όσες έχω ήδη φάει.
Σκοπός μου είναι να φτάσω ως το τέλος ικανοποιημένος και σε ειρήνη με τη συνείδησή μου και τους αγαπημένους μου…»
mitera
5 Ιανουαρίου, 2012 4:47 μμ
Εξ’ίσου ωραία τα είπε και ο Τσαρλυ Τσαπλιν 🙂
«Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω ενάντια στην αλήθεια της ζωής μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Αυθεντικότητα. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου. Και όταν μάλιστα δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν έτοιμος ο άνθρωπός, ακόμα και αν αυτός ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Κατανόηση. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Ωριμότητα. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα τι σε κάθε περίσταση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Αλήθεια.
Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερο μου χρόνο και κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο ότι μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, ότι αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Ειλικρίνεια. Αφιέρωμα στον Τσάρλι Τσάπλιν στο Black DuckΌταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ότι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, άτομα, πράγματα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλαιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό». Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Αυταγάπη. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να έχω πάντα δίκιο. Έτσι έσφαλα πολύ λιγότερο. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Απλότητα. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν μου και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε Πληρότητα. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι, οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιά μου η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο. Σήμερα αυτό το λέω Σοφία της Καρδιάς. Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι, δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. Αυτό το λέμε Αυτοεκτίμηση. Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν γεννιούνται νέα αστέρια. Σήμερα ξέρω ότι, Αυτή είναι η Ζωή.».
υγ
Μη κλάψετε μερικοί μερικοί,γιατι δεν σας προλαβαίνω 😉
koula
5 Ιανουαρίου, 2012 4:57 μμ
σε κάποια συμφωνώ, ή έστω καταλαβαίνω τι θέλει να πει (νομίζω)
αλλά μερικά σημεία με ξενίζουν..
θα επανέλθω αργότερα!
πως το λένε?
obrigado? 🙂
fifth_wave
5 Ιανουαρίου, 2012 2:34 μμ
άσχετο με το θέμα βέβαια και ζητώ συγγνώμη
koula
5 Ιανουαρίου, 2012 4:33 μμ
🙂
κι ομως, εχει σχεση με το «θεμα» κι ας μην ειναι προφανες
(δε χρειαζονται συγγνωμες, αλιμονο!)
mitera
5 Ιανουαρίου, 2012 6:10 μμ
Aσχετο!!
http://www.artistsindevon.com/water/water_9.htm
Φοβερό;;;;Εχει κι η εικονική πραγματικότητα τη χάρη της μερικές φορές.
Capybara
5 Ιανουαρίου, 2012 9:20 μμ
Άσε ρε μητέρα, κόλλησα κι έπαιζα με τα νερά για πέντε λεπτά 🙂
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 1:40 μμ
Για να πλατσουρίσετε βρε το έβαλα. 🙂
DrAluca
5 Ιανουαρίου, 2012 9:50 μμ
Μηπως το εχουμε και με μπυρα το αντιστοιχο?
😀 😀 😀
Πλιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιζ
Χαμογελατε…
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 2:00 μμ
Θα σου φτιάξω ένα.Είναι πανεύκολο 🙂 🙂
Μπορώ να σε συνδέσω και με καλαμάκι,να πίνεις κιόλας 😀
DrAluca
7 Ιανουαρίου, 2012 2:41 μμ
Ε δεν ειμαι και τοσο «πατατας»…..
Το καλαμακι μπορει να μην χρειαστει 🙂 🙂
χαχαχαχαχαχ
Χαμογελατε…
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 2:56 μμ
Είπα να σου κάνω τη δικτύωση πιο λειτουργική 😉
DrAluca
7 Ιανουαρίου, 2012 9:35 μμ
xexexexexex
😛 😛 😛 😛
Χαμογελατε…
demonio
6 Ιανουαρίου, 2012 12:26 πμ
καλα φανταστικο!
ξερει κανεις πως τα κανουν αυτα; Εγω ηθελα να βαλλω λιγο αερακι στα φυλλα των δεντρων σε μια απο τις παρακατω φωτο. Στην ακριβως επομενη εχουν βαλλει και την αντανακλαση του χρωματος του λουλουδιου στο νερο!
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 12:28 μμ
καλημέρες!
υποθετω οτι λειτουργει καπως ετσι:
εχεις αποθηκευμενο πολύ βίντεο (πολλά λεπτά) με την κινηση του νερού του ρυακιού (στο συγκεκριμενο)
βαζεις μια εικονα σταθερη και «ενεργοποιεις» (προγραμματιζεις μαλλον) τον player να παιζει το αντιστοιχο κομματακι-βιντεο, οταν περναει απο συγκεκριμενη περιοχη της εικονας (πιξελ)
κρατωντας το υπολοιπο κομματι-εικονα σταθερο
(οπως για παραδειγμα το «βελακι» που δειχνει πού στοχεύουμε με το «ποντικι», αλλάζει σε χερακι οταν βρεθει σε συγκεκριμενη περιοχη κλπ
δεν ξερω πως να το κανω, αλλά καταλαβαινω οτι ειναι «συνηθης» πρακτικη)
και αναλογως με το ποσο «γρηγορα» περασει απο την καθε περιοχη το ποντικι μας, με τι ταχυτητα δηλαδη, θα ρυθμιστει να εχει μεγαλυτερο «αντικτυπο» στην ενεργοποιηση της εικονας και να κρατησει και για περισσοτερα δευτερολεπτα
σιγουρα παντως πρεπει να εχουν πολύ υλικο-εικονα για να ‘τρεξει’ , δεν το «εφτιαξαν» (ειναι πιο ευκολο να το εχουν βιντεοσκοπησει)
τωρα demonio, αυτο που λες για την κινηση απο «αερακι» (γκουχ! δεν εβαλες εικονα :P)
θα μπορουσες να κανεις καμια 20αρια φοτοσοπιες, νεες εικονες που θα ειναι αντιτυπα της αρχικης και απλά θα αλλάζεις «λιγο» τα φυλλαρακια, σα να φωτογραφισες την κινηση τους σε πολλά καρε
και μετα να τις βαλεις σε σειρα, να εναλλαχθουν γρηγορα..
θυμαμαι που το καναμε στα βιβλια τα σχολικα
στην κατω γωνια των σελιδων, σχεδιαζαμε τα «καρέ» μιας ιστοριουλας και μετα με τα δαχτυλα πιαναμε και πιεζαμε στην ακρη του βιβλιου για να πεσουν η μια σελιδα μετα την αλλη γρηγορα και φαινοταν σαν κινηση – καρτουν 😛
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 1:38 μμ
E, όχι και συνήθης πρακτική!!!Για κάποιους είναι θαύμα!!Θαύμα!! 😛
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 1:45 μμ
θαυμα ειναι που σωθηκε ο παπάς 😛
τους βλεπω του χρονου με αδιαβροχο ρασο..
μη σου πω, με τζετ σκι, για να δειξουν και οτι αμα εισαι αγιος ανθρωπας, περπατας και στο νερο 😛
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 1:55 μμ
To κακό μάτι φταίει…δεν εξηγήται αλλιώς 😀
demonio
7 Ιανουαρίου, 2012 1:56 μμ
Καλημερες
Το σκεφτηκα κι εγω αυτο που λες αλλα αν προσεξεις καλα, εκει που βαζεις τον κερσορα γεννιουνται ομοκεντροι κυκλοι (σαν να πετας για πετρα ή μια σταγονα σε ενα σημειο) και αυτοι σβηνουν αναλογα με την αποσταση. Αυτο γινεται και στα σημεια που λογικα αν ηταν κομματι βιντεο, η κινηση θα ηταν διαφορετικη. Αρα υποθετω πως δεν ειναι κομματια βιντεο, αλλα μαλλον καποιο λογισμικο που κανει animation σε συγκεκριμενα αποσπασματα της φωτογραφιας. Θα ρωτησω και θα σας ενημερωσω, γιατι μου κινησε την περιεργεια τωρα αυτο.
να λοιπον μια εικονα που μου ηρθε στο μυαλο διαβαζοντας σε (γκουχ γκουχ, δεν ειναι αυτη που σκεφτηκες εσυ μαλλον…βλεπεις η tv γενικευει υπερβαλλοντας συνηθως)
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 2:11 μμ
και οι καλύτεροι χορευτές θα ζήλευαν τέτοια κίνηση 🙂
demonio
7 Ιανουαρίου, 2012 2:27 μμ
χαχα mitera μου το εβγαλλε κι εμενα οταν εψαξα για το βιντεο απανω… βγαινει αλλο ενα σε καρτουν, παρωδια στο american beauty, το ειδες;
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 2:32 μμ
Οχι δεν το είδα,χάζευα αυτά με τις φωτιές…για βάλτο 🙂
demonio
7 Ιανουαρίου, 2012 2:51 μμ
mitera σου βρηκα κατι καλυτερο (αναλογα με την υπομονη σου) πανω στο πως κανουν τετοιες σκηνες. Ειναι για την ταινια Five του Abbas Kiarostami (θελει γερη δοση μαζοχισμου για να την αντεξεις, γιατι ειναι πραγματικα αντι-κινηματογραφος…οι λατρεις του ειδους θα πουν πως ειναι ποιηση…). Προκειται για πεντε μονοπλανα οπου εξελοσσονται σκηνες σαν τις παραπανω. Στο ενα δειχνει κανενα δεκαλεπτο-τεταρτο πως σπαει κομματι ξυλου πανω στα κυματα και γινεται δυο που χορευουν:
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 3:44 μμ
Η αλήθεια είναι ότι η χροιά της φωνής του αφηγητή,δεν βοηθάει και πολύ να το δείς μέχρι το τέλος.Κάπως έτσι ένοιωσα (σε σχέση με το χρόνο των σκηνών) όταν πρωτοείδα Αγγελόπουλο.
Θένκς 🙂
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 3:04 μμ
ου ρε!
νομιζω οτι μπορει να γινει αυτο με τους ομοκεντρους κυκλους, δηλαδη το «παραθυρακι» για να βλεπεις το βιντεο (και οχι την εικονα τη σταθερη) μπορει να ειναι σε λωριδες ή να ειναι σε δαχτυλιδια 😉 .. και γενικα, να ορισεις τις συντεταγμενες που θες -> το σχημα του
δεν ξερω.. υποθετω οτι θα μπορουσε να γινει και ετσι.. 🙂
oldboy99
5 Ιανουαρίου, 2012 7:22 μμ
Άντε να πεις μετά ότι δεν ξέρεις τον Edvard Munch!
Εγώ πάντως ιδέα δεν είχα…ευτυχώς όμως η Koula φρόντισε να μου τον μάθει, Thanks Koula 🙂 😉
oldboy99
5 Ιανουαρίου, 2012 9:34 μμ
…ουπς τα περισσότερα thanks πάνε κατά capybara μεριά τότες! 🙂 🙂
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 12:31 μμ
ρε! θα γινει χαμοζ λεμε! κοψε το δουλεμα!
😛
δες εδώ από Anakata-dyomenh
Edvard Munch-Πέρα από την κραυγή
http://wp.me/p1pa1c-4uA
oldboy99
7 Ιανουαρίου, 2012 12:36 μμ
Αααα, εκείνος ο oldboy9 είναι μικρούλης, ενώ «εγώ»…99! 😛
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 12:38 μμ
εσυ εισαι μεγαλυτερο paliopaido, αλλά κοψε το δουλεμα με την koula, για θα αμολησω κανα .. capybara 🙂 🙂 🙂
μανικακος
7 Ιανουαρίου, 2012 12:42 μμ
ποιος κανει μπαχαλα εδω?
κουλα,κατσ’ καλα νταξ?
oldboy99
7 Ιανουαρίου, 2012 12:45 μμ
Γεια σου ρε μανικακο, που χάθηκες! 🙂 😉
Koula, μα εγώ αγαπώ τα τρωκτικά, πόσο μάλλον…το μεγαλύτερο όλων 😀
μανικακος
7 Ιανουαρίου, 2012 1:10 μμ
με απειλησαν με αγιασμο στο μπλογκ και απεφευγα να μπαινω….. 😀
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 1:23 μμ
το βαλαμε στο αυτοματο ψεκαστικο-αποσμητικο χωρου..
δε θα ξερεις απο πού σου’ρθε! 😛
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 12:50 μμ
ou re!
oldboy99
7 Ιανουαρίου, 2012 12:56 μμ
Γιεπ ρε 😀
καριων
7 Ιανουαρίου, 2012 1:26 μμ
Γεια και χαρα φιλοι συναγωνιστες και συνανθρωποι.Μολις επεστρεψα ,δικτυακως εννοω,μετα απο ολιγον καιρο και πεφτω πανω σε Kyuss…Και γαμω τα καλοσωρισματα.Αυτα ειναι τα τυχερα!
Αν ειχα πεθερα θα ημουν σιγουρος οτι με αγαπαει.
oldboy99
7 Ιανουαρίου, 2012 1:36 μμ
…@καριων, ίσως να έβαλε το χεράκι της…η πεθερά 🙂
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 1:43 μμ
καριων, βελκαμ μπακ!
και .. κανονισε τη μπορεια σου 😛
ο ενας «τι υφεροχο ποστ για τον Μουνχ – μου ανοιξες τα ματια!», ο αλλος «θεια Κουλιτσα», ο αλλος «πεθερουλα»;;…
δεν εχω φραγκο! κοφτε τα καλοπιασματα! 😛
demonio
7 Ιανουαρίου, 2012 2:31 μμ
το κουτελο σου ειναι καθαρο ;;
koula
7 Ιανουαρίου, 2012 3:02 μμ
… γιατι? εχεις φωτο που δεν ειναι? 😛
νταξ! το κανατε και θεμα!! τι να πω!
μια φορα και γω λερωθηκα με τη σαλτσα στη μακαροναδα .. και βγηκε εκτακτο ανακοινωθεν..
φευγω ρε
βγαλτε τα περα μονοι σας!
simon
7 Ιανουαρίου, 2012 7:43 μμ
Αυτά που σου ‘δωσα τα ‘φαγες κιόλας;;;;;; 😀 😀
oldboy99
7 Ιανουαρίου, 2012 1:31 μμ
Μανικακο, υπάρχουν και χειρότερα…
Άντε να πεις του παπά, ότι, ήταν θέλημα θεού!
Που είστε ρε…Monty Python 🙂
μανικακος
7 Ιανουαρίου, 2012 2:02 μμ
οπου να ναι θα βγει και η ανακοίνωση της Greenpeace για την μολυνση που προκλήθηκε…. ακουσα οτι η ελληνορθόδοξη ΑΕ θα αναλάβει το κόστος καθαρισμού …. 😀 😀
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 2:15 μμ
τώρα το είδα το βίντεο χιχχιχιχιχι
Γιατί παπά παχύ,έφαγες φακή παχύ;;;
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 4:07 μμ
@demonio
το βάζω εδώ κάτω για να το απολαύσεις σε μεγάλη οθόνη 🙂
Είναι καλύτερο απο το άλλο…έχει ένα σασπένς….και οι πάπιες δεν μιλάνε πολύ… όταν μιλάνε.:)
demonio
7 Ιανουαρίου, 2012 5:00 μμ
mitera βλεπω πως εχεις εντρυφησει στο ειδος 🙂 Τι να σου πω, ειδα την ταινια αυτη στο φεστιβαλ του Ροττερνταμ. Την πρωτη ιστορια με τους ανθρωπους την βρηκα ενδιαφερουσα, αντε και την δευτερη με τα σκυλια. Εκει ομως νομιζα πως θα φυγει σε αλλη κατευθυνση η ταινια. Οταν κατεληξε στους ηχους της νυχτας στην λιμνη κοντεψα να κοψω φλεβες. Να ομως που μου εντυπωθηκε η ταινια αυτη και την θυμαμαι μετα απο τοσα χρονια, ενω εκεινη την μερα βγαινοντας απο τον κινηματογραφο ηθελα να δειρω τον πρωτο μαλακα που θα βρισκοταν μπροστα μου ή να κλωτσησω εναν σκουπιδοντενεκε ή να σπασω μια βιτρινα.
Τον Αγγελοπουλο, ειδικα μεχρι την αιωνιοτητα τον λατρευω και ουδεποτε με απωθησε ο αργος ρυθμος του (να πω εδω πως οι μοναδικες ταινιες που δεν εχω δει ειναι ο Μεγαλεξανδρος και η τελευτεια), γιατι εκει για μενα λειτουργει ο χρονος σωστα. Το μονοπλανο στον Θιασο που αν θυμαμαι καλα ειναι 22 ολοκληρα λεπτα, το βρισκω αριστουργημα. Υποθετω ομως πως εννοεις την σκηνη απο τον Μεγαλεξανδρο (οπως ειπα δεν την εχω δει).
mitera
7 Ιανουαρίου, 2012 5:29 μμ
Πάντως σου δημιουργεί συναισθήματα και αυτό είναι ένα καλό στοιχείο του αντι-κινηματογράφου 🙂
Την σύγκριση με τον Αγγελόπουλο μη την παίρνεις κυριολεκτικά, απλώς θυμήθηκα την πρώτη επαφή μαζί του,σ’ένα σινεμά της Σαλόνικας,στα 18 μου χρόνια,βλέποντας τον Θίασο.Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι είχα μετρήσει όλα τα πλακάκια του ταβανιού.(ένα στύλ εκκλησιαστικό ήτανε (τα πλακάκια) ).
Απο τότε όμως πέρασαν κάμποσα χρόνια….ήρθε και ο Μελισσοκόμος και αναθεώρησα.
demonio
7 Ιανουαρίου, 2012 5:42 μμ
να αλλο ενα αριστουργημα, η τελευταια σκηνη απο το Επαγγελμα Ρεπορτερ του Αντονιονι
mitera
8 Ιανουαρίου, 2012 4:29 μμ
Aπ’τις αγαπημένες μου 🙂
Η σκηνή είναι μετά από ένα μεθύσι της Καμίλ Κλωντέλ και αφού έχει κάνει λίμπα το εργαστήρι της, γιατί ο δάσκαλος της Ροντέν και μεγάλος της έρωτας,δεν λέει να αναγνωρίσει τη δουλειά της και εκτός αυτού τον κατηγορεί ότι κλέβει τις ιδέες της.
oldboy99
7 Ιανουαρίου, 2012 11:48 μμ
Όταν ο Θοδωρής γύρισε το «Μια αιωνιότητα και μια Μέρα», ήξερε ότι εκείνη τη μέρα η αιωνιότητα…θα συναντούσε τον Τσακ Νόρις 😛
«Ταξίδι στα Κύθηρα» 5 αστεράκια
«Οι Κυνηγοί» 5 αστεράκια
«Ο Μελισσοκόμος» 4 αστεράκια
…κι εγώ fan του Αγγελόπουλου 😉
koula
8 Ιανουαρίου, 2012 12:48 μμ
‘meres..
oldboy9
8 Ιανουαρίου, 2012 1:00 μμ
Καλημέρες-καλημέρες Koula 🙂
Στο ίδιο χαλαρό τέμπο, κι εγώ 😉
Vamvax
12 Ιανουαρίου, 2012 11:10 μμ
Eυχαριστώ για το repost! Σας αγαπώ!
koula
12 Ιανουαρίου, 2012 11:18 μμ
(με τα χέρια στα μάγουλα και το σαγόνι στο πάτωμα)ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ ? ΜΑΣ ΑΓΑΠΑΑΑΑΣ????
😆
μάλλον έχεις σχέση με τα ΚΟΥΡΑΦΕΛΚΥΘΡΑ, οπότε να σου ευχηθούμε και μεις καλή συνέχεια! 🙂