Του Νίκου Μπογιόπουλου
Ολα τα ‘χαμε, μια… «κάθαρση» μας έλειπε. «Πόλεμο» κατά του κ. Παπαδήμου διαπίστωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, κ. Κάρολος Παπούλιας. Ευκαιρία, λοιπόν, να μιλήσουμε – πραγματικά – για τον – πραγματικό – πόλεμο:
Πόλεμος είναι
να δουλεύεις μια ζωή για ένα ξεροκόμματο και κάποια στιγμή να έρχεται αυτός που σου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να σου κόβει το μισό από το ξεροκόμματο λέγοντάς σου ότι «συμπάσχει», αλλά πως πρέπει να τον συγχαρείς διότι επιτελεί «πατριωτικό» έργο…
Πόλεμος είναι
να έχεις πληρώσει μέχρι τελευταία πεντάρα τις ασφαλιστικές σου εισφορές και να έρχεται ο «σοσιαλιστής» να σου κόβει ακόμα κι αυτή την σύνταξη πείνας, να σου ξεφτιλίζει τα γεράματα και όταν διαμαρτύρεσαι να σου αντιγυρίζει – αυτός που καταχράστηκε τους κόπους σου – ότι «δεν υπάρχει σάλιο»…
Πόλεμος είναι
να βλέπεις τα παιδιά σου να ρημάζουν στην ανεργία…
Πόλεμος είναι
να σου λένε ότι απολύεσαι και αντί για απολυμένο να σε αποκαλούν «έφεδρο»…
Πόλεμος είναι
να στέλνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να το έχεις πληρώσει αυτό το «δημόσιο και δωρεάν» σχολείο εκατό φορές, κι αντί για βιβλία να τους μοιράζουν φωτοτυπίες…
Πόλεμος είναι
να σου κόβουν το μισθό και να σου αυξάνουν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κατά 40%…
Πόλεμος είναι
να έχεις φτύσει το γάλα της μάνας σου για να βάλεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου και να έρχεται ο φορογδάρτης να σου επιβάλει μέσω της ΔΕΗ χαράτσι για ένα σπίτι που το πληρώνεις μια ζωή στην τράπεζα…
Πόλεμος είναι
να έρχεται ο ίδιος αυτός φορογδάρτης που σε άφησε χωρίς μισθό και χωρίς δουλειά και να σου προσθέτει – δίπλα στο χαράτσι της ΔΕΗ – την 11η (!) μέσα σε δυο χρόνια αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος…
Πόλεμος είναι
να κλείνει το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο, στην θέση τους να ανοίγουν ενεχυροδανειστήρια και ο «πατριώτης» που σε κυβερνά να βγάζει φιρμάνια για το πώς θα ζυγίζεις τη χρυσή σου βέρα ή το χρυσό σου δόντι (!) πριν το παραδώσεις στον σαράφη για να εξασφαλίσεις ένα κομμάτι ψωμί…
Πόλεμος είναι
να λουφάζεις τυλιγμένος στις κουβέρτες μέσα στο σπίτι, να τρέμουν τα δόντια σου από το κρύο και να μην ανοίγεις το καλοριφέρ γιατί δεν έχεις να πληρώσεις για πετρέλαιο θέρμανσης…
Πόλεμος είναι
να σε κοροϊδεύουν κάθε μέρα ότι «δίνουν μάχη» για να μη σου κόψουν τον 13ο και 14ο μισθό όταν σου έχουν ήδη κόψει τον 8ο και τον 9ο μισθό και την ίδια ώρα σφυρίζουν στα αυτιά σου τα «πακέτα» των δισεκατομμυρίων υπέρ αναξιοπαθούντων τραπεζιτών…
Πόλεμος είναι
να βλέπεις μια δράκα ξιπασμένων φιλανθρώπων με καρφιτσωμένο στο πέτο το ταμπελάκι με τη φίρμα του μονοπωλίου που εκπροσωπούν, να φιγουράρουν στις ιλουστρασιόν λίστες του παγκόσμιου τζετ σετ, να μην χωρούν οι ελβετικές τράπεζες τις καταθέσεις τους, να έχουν ξεχειλίσει οι θάλασσες της υδρογείου από το (αφορολόγητο) εφοπλιστικό τους «δαιμόνιο», να μετακινούν στους λογαριασμούς τους δισεκατομμύρια μέσω των «οφ σορ» εταιρειών σαν να ήταν μαρουλόφυλλα, κι εσύ μαζί με τα δέκα εκατομμύρια των ομοίων σου να κατηγορείσαι ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»…
Πόλεμος είναι
να έχουν φτάσει τη βενζίνη στα 2 ευρώ το λίτρο, να σου έχουν ρίξει το μισθό στα 350 ευρώ το μήνα και να σου ζητούν από πάνω να πληρώσεις και φόρο…
Πόλεμος είναι
να έχουν γεμίσει οι δρόμοι της Αθήνας με άστεγους, να τρέχουν οι άνθρωποι για ένα πιάτο φαΐ στα συσσίτια (τα οποία ο κ. Παπαδήμος τα βάφτισε την Πρωτοχρονιά «γιορτή»!!), να μην υπάρχει φανάρι, πεζοδρόμιο, σοκάκι χωρίς επαίτη και ζητιάνο, γιατί οι Παπαδήμος, Βενιζέλος, Λοβέρδος, Σαμαράς, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη «κατευνάζουν τις αγορές»…
Πόλεμος είναι
να αρρωσταίνεις και να μην έχεις λεφτά για τα φάρμακα, να πηγαίνεις στο νοσοκομείο κι αντί για «δημόσια και δωρεάν» Υγεία που την έχεις πληρώσει εκατό φορές, να σου ζητάνε να φέρεις τις γάζες από το σπίτι και να περάσεις πρώτα από το ταμείο…
Πόλεμος είναι
τον πλούτο που εσύ δημιουργείς στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο μαγαζί, σε στεριά και θάλασσα, να τον έχουν σφετεριστεί οι κηφήνες της πλουτοκρατίας, να τον έχουν κάνει υπερκέρδη για τις τσέπες τους, ελλείμματα και χρέη για το δημόσιο ταμείο, όλα βγαλμένα με το δικό σου ιδρώτα, με το δικό σου κόπο, με τη δική σου δουλειά, και εσύ αυτή τη δουλειά να την «πληρώνεις» πλέον με επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα, αλυσοδεμένος στα κάτεργα της εργασιακής τρομοκρατίας, στα απαρτχάιντ των εκβιασμών και της εκ περιτροπής ανάσας…
Πόλεμος είναι
να σου ξεσκίζουν τη ζωή, να σου σκοτώνουν το σήμερα και το αύριο και να σου λένε κι από πάνω ότι είναι «σωτήρες», ότι παίρνουν δάνεια για να σου εξασφαλίζουν το μισθό και τη σύνταξη – αυτοί που σου κατάργησαν το μισθό και τη σύνταξη – όταν από το δικό σου μισθό κι από τη δική σου σύνταξη πληρώνονται τα δάνεια που διπλά και τρίδιπλα τα εισπράττουν οι κερδοσκόποι και οι τοκογλύφοι, με μια κουβέντα: Τα μονοπώλια.
Αυτός είναι ο πόλεμος που μαίνεται τούτη την ώρα στην Ελλάδα, κύριε Κάρολε Παπούλια.
Είναι ένας πόλεμος μονόπλευρος. Μονομερής.
Ενας πόλεμος που τον έχει εξαπολύσει η τάξη των αστών ενάντια στην τάξη των προλετάριων.
Που τον έχει διεξαγάγει ενάντια στις μάζες των εργαζομένων και όλου του λαού η τάξη των κεφαλαιοκρατών.
Είναι ένας πόλεμος αδίστακτος και στυγνός.
Που – κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας – τον διευθύνει όλο το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, μηδενός εξαιρουμένου, με επικεφαλής την κυβέρνηση του μαύρου μετώπου υπό τον τραπεζίτη κ. Παπαδήμο.
______
Πηγή: Ριζοσπάστης
Ioulianos
4 Ιανουαρίου, 2012 5:30 μμ
Δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια(πτώση του σοσιαλισμού) που οι ιδεολόγοι του καπιταλισμού προφήτευαν το «τέλος της Ιστορίας» και την «απτόητη νίκη του οικονομικού πολίτικου νεοφιλελευθερισμού».
Το ενδεχόμενο της κατάρρευσης του συστήματος όμως είναι τόσο ορατό όσο και η πρόβλεψη του Μαρξ για το που θα οδηγούσε η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση που υπάρχει (ως πρόβλεψη) από το 1848.
Η διαδικασία θα είναι σκληρή. Και ακριβώς γι αυτό πρέπει να υπάρχει συνείδηση τάξης, συλλογική δράση και αλληλεγγύη.
demonio
5 Ιανουαρίου, 2012 1:27 πμ
αν δεν κανω λαθος, ο Μαρξ στις προβλεψεις του τοτε δεν ηταν ιδιαιτερα επιτυχης… ελπιζω το μοντελλο προβλεψης να εχει βελτιωθει λιγακι, γιατι αν πορευομαστε με το ιδιο τα βλεπω καπως σκουρα τα πραγματα 🙂
ΥΓ ξερω πως αλλο εννοουσες, με την διατυπωση ομως που χρησιμοποιησες δεν μπορεσα να αντισταθω στον πειρασμο να σε πειραξω λιγο…
giorgalis
4 Ιανουαρίου, 2012 5:39 μμ
Η ειρωνεία είναι πως έτσι που πάνε τα πράγματα, σε πολύ λίγο καιρό κανείς δεν θα τολμά να μιλήσει δημόσια για τα κακά του «υπαρκτού» χωρίς να τρώει φάπες…
θα γελάνε και τα μουστάκια του στάλιν (εκτός κι αν έχει ξυριστεί για να αποφύγει τον εντοπισμό από τον τσακ νόρρις και τους μαρίνς) 🙂
Capybara
4 Ιανουαρίου, 2012 6:31 μμ
Θα έχει ακόμα μουστάκι γιατί είναι χίπστερ 😉
συνηγορος του εξ απο δω
4 Ιανουαρίου, 2012 6:16 μμ
ψωνισε η ΚΝΕ στις μεταγραφες του δεκεμβρη τον Σκληρο-Πυρηνικό Φυσικό ????
που το βρηκατε ρε ?
αργος, βαρυς, ατεχνος,κακο κοντρολ , μετρια τριπλα , μονο φυσικη κατασταση, σωμα και τρεξιμο
δοκιμαστε τον για αμυντικο χαφ η δωστε τον με υποσχετικη στα ΕΑΑΚ
oldboy9
4 Ιανουαρίου, 2012 6:31 μμ
Εμ τι νόμιζες, πρώτα η ΚΝΕ και κατόπιν το ΚΚΕ! Δίχως εξετάσεις νιετ 🙂
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
4 Ιανουαρίου, 2012 6:33 μμ
Βασικά, θα μπορούσα να απαντήσω πολλά.
Από το να σε σκυλοβρίσω (γιατί γίνεσαι πολύ μαλάκας αδερφάκι μου ώρες-ώρες) ,μέχρι να σε ειρωνευτώ και από το να διαγράψω το σχόλιο σου (αφού εμπεριέχει προσωπικές μομφές για μένα) μέχρι να σε κάνω ban από τα ποστ μου.
Αλλά απ’την άλλη, μια τεράστια χαβούζα είναι το νετ, όποιος θέλει λέει ό,τι θέλει και δηλώνει ό,τι γουστάρει. Δε θα το πάρω και πολύ στα σοβαρά δηλαδή.
Στην περίπτωσή μου απλά τυχαίνει να είμαι Κομμουνιστής και να το δηλώνω κιόλας.
Παρόλα αυτά, κατά καιρούς γουστάρω πολύ κείμενα τα οποία γράφτηκα απο μη-κομμουνιστές (έχω αναδημοσιεύσει κάμποσα) και κάποια άλλα τα οποία γράφονται από κομμουνιστές μεν αλλά όχι δικούς μου συντρόφους.
Γενικά, δεν το βλέπω το θεματάκι ως «προμόσιον». Αν ήταν έτσι θα ανέβαζα μόνο τα δικά μου κείμενα και αυτά των συντρόφων από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Το ότι παρεξήγησες το γεγονός πως ανεβάζω κείμενα από το Ριζοσπάστη απλά δείχνει τη δική σου θεώρηση επί του θέματος : promotion. Δυστυχώς για μένα, για σένα (γιατί θα δικαιωνόσουν σε τέτοια περίπτωση) αλλά και για την οργάνωσή μου, δεν το βλέπω έτσι το blog. Το βλέπω αποκλειστικά και μόνο ως ένα χώρο που αξίζει να δημοσιεύονται πράγματα τα οποία θεωρώ εγώ ωραία,ενδιαφέροντα και άξια σχολιασμού.
Άντε καλή μας νύχτα.
συνηγορος του εξ απο δω
4 Ιανουαρίου, 2012 6:37 μμ
εχεις πολυ κακο χιουμορ
πραγματι εισαι βαρυς , ατεχνος, με κακο κοντρολ νευρων και ακομα χειροτερη τριπλα στη πιεση
δε πειραζει
ξαναδοκιμασε να διαβασεις
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
4 Ιανουαρίου, 2012 6:43 μμ
Πίεση το λες αυτό;
Νεύρα τα λες αυτά;
Πολύ χαλαρός ήμουν.
Για σκάουτερ (γιατί για μάχιμο δε σε κόβω με τίποτα) έχεις πολύ κακή κρίση.
αριστεροποδαρη τρολλογρια με κλειστη τριπλα
4 Ιανουαρίου, 2012 6:58 μμ
μια χαρα σκαουτερ ειμαι
μονος σου δινεσαι ρε
εδω ειπα πως εισαι αργος, βαρυς, ατεχνος, με κακο κοντρολ , μετρια τριπλα και μονο φυσικη κατασταση, σωμα και τρεξιμο και θιχτηκες επειδη οπως ειπες » εμπεριέχει προσωπικές μομφές για σένα»
χαχαχαχα
σα να παραδαχεσαι οτι εισαι αμπαλος λεμε
ενω εγω που ειμαι ακριβως το αντιθετο , δλδ γρηγορος, ελαφρυς , αριστος τεχνιτης , που κολαει τη μπαλα και τριπλαρω πανω στην αριστερη γραμμη , αλλα υστερω σε δυναμη και φυσικη κατασταση εξαιτιας κακης ζωης ,γιατι να παρεξηγηθω
καταλαβες σκληροπυρηνικο κοροιδο
😆 😆 😆
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
4 Ιανουαρίου, 2012 7:09 μμ
Δηλαδή μομφή είναι μόνο ότι πραγματικά ισχύει;
Δηλαδή οι μομφές ανταποκρίνονται πάντα στην πραγματικότητα;
Και γαμώ τα ελληνικά.
Μάλλον θα είσαι από κείνους τους σκάουτερς που έρχονται από τη Λατινική Αμερική και μαθαίνουν τη γλώσσα όπως γουστάρουνε.
Αλλά είπαμε: καλός σκάουτερ. Γρήγορος, ελαφρύς, τεχνίτης. τριπλάρει στην αριστερή γραμμή.
Άρα η αναρχία είναι Αριστερά; Γιατί εγώ νόμιζα πως είναι έξω από το γήπεδο.
Οκ.
Τελικά μαθαίνω πολλά από σένα.
oldboy9
4 Ιανουαρίου, 2012 6:42 μμ
…και προφανώς αναφέρεσαι στον @συνηγορο του εξ απο δω?
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
4 Ιανουαρίου, 2012 6:43 μμ
Προφανώς.
eddie
4 Ιανουαρίου, 2012 11:40 μμ
Ρε συ τρολιέντες, πόσο κόπανος είσαι πια;
αριστεροποδαρη τρολλογρια με κλειστη τριπλα
5 Ιανουαρίου, 2012 12:10 πμ
kneeeeeeeeeeeeeeee
Eddie
5 Ιανουαρίου, 2012 12:36 πμ
χαίρομαι που με επιβεβαιώνεις κόπανε.
αριστεροποδαρη τρολλογρια με κλειστη τριπλα
5 Ιανουαρίου, 2012 12:49 πμ
δικη μου η χαρα
pasokoi kai neodhmokrates gamhmenoi
4 Ιανουαρίου, 2012 8:50 μμ
σωστα ειναι ολα αυτα που ειπε ο Μπογιοπουλος.
Ο Προεδρος της δημοκρατιας ειναι ενας ακομα υπαλληλος,θα συμπληρωνα εγω στα μεγαλα σχεδια κατα του ελληνικου λαου.
eddie
4 Ιανουαρίου, 2012 11:49 μμ
Να πω ότι κι εγώ το προώθησα αυτό το κείμενο. Παρόλα αυτά, θα ήθελα η συζήτηση (ποια συζήτηση δλδ, τέσπα) να πάει ένα βήμα πιο πέρα. Δλδ, ωραία, μας κάνουν πόλεμο. Και πως απαντάμε; Ο Μπογιόπουλος θα σου πει, συσπειρωθείτε γύρω από το ΚΚΕ και κάποια στιγμή που θα ωριμάσουν οι συνθήκες (δλδ σε κανα αιώνα το κόβω με τους ρυθμούς που ακολουθει) θα παρουμε την εξουσια και αφού πάρουμε την εξουσία, θα βγούμε από το ευρώ, την ΕΕ, θα διαγράψουμε το χρέος κλπ κλπ.
Το ερώτημα είναι, δε λέω, καλές οι διαπιστώσεις, αλλά μέχρι τότε τι κάνουμε; Τον πίνουμε; Η Αλέκα αυτό περίπου είπε όταν έλεγε οτι θα ακολουθήσουν δύσκολοι μήνες και πάμε ακάθεκτα προς χρεοκοπία. Ούτε τόση δα ελπίδα ότι μπορεί ο λαός να συγκροτηθεί σε πολιτικό κίνημα ανατροπής στο άμεσο μέλλον.
Εκεί είναι που θεωρώ ότι υπάρχει ανάγκη για συζήτηση, αντιπαράθεση, σύνθεση κλπ κλπ. Και μάλιστα είναι πιο πιεστική από ποτέ.
Κώστας
5 Ιανουαρίου, 2012 12:00 πμ
Eddie αν η αριστερά -με την όποια μορφή της- παραμείνει στην επιρροή που έχει σήμερα -ή έστω λίγο μεγαλύτερη- για «κανένα αιώνα» όπως λες, πως μπορεί να ανατραπούν τα πράγματα; Εγώ δεν έχω λύση. Έχεις μήπως εσύ;
Δεν είναι αναγκαστικό το να αυξήσει την επιρροή της κατά πολύ, αλλιώς «δεν»;
Eddie
5 Ιανουαρίου, 2012 12:36 πμ
δεν είναι γραμμική εξέλιξη αυτά τα πράγματα. Δλδ πρώτα φτιάχνουμε το ισχυρό κόμμα και μετά το ισχυρό κίνημα που θα τσακίσει το σύστημα.
Η ταξική πάλη έχει άλλη διαλεκτική και ως εκ τούτου τις δικές της καμπές. Προφανώς παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο οι συσχετισμοί, αλλά το αν θα ξεσπάσει κίνημα και με ποια χαρακτηριστικά, δεν έχει να κάνει ΜΟΝΟ με τους συσχετισμούς. Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, τότε θα καταλήξουμε με την τακτική του φασούλι το φασούλι σε 100 χρονια στο σοσιαλισμό. Τα κινήματα, οι εξεγέρσεις, αλλά ακόμα και οι επαναστάσεις, δεν ακολούθησαν ποτέ τη λογική της κομματικής ποσοτικής συσσώρευσης όμως.
Κώστας
5 Ιανουαρίου, 2012 1:00 πμ
Έχεις δίκιο, αλλά αυτό είναι το ένα κομμάτι.
Το άλλο είναι ότι η συνείδηση του κόσμου δεν αλλάζει από την μία μέρα στην άλλη κι αυτό θα το βρείς μπροστά σου αν συνέχεια σκέφτεσαι με όρους αντεπίθεσης. Προσωπικά το βρίσκω, όταν στην δουλειά ακούω κάθε τρεις και λίγο το «θα γίνει χαμός» κι όταν έρθει η ώρα της απεργίας…τίποτα, το κενό!
Δεν μιλώ αποκλειστικά για κομματική συσσώρευση, αλλά μια συσσώρευση (και κομματική) την χρειάζεσαι. Αν μας ενδιαφέρει τα μεγάλα λόγια να γίνουν κάποτε και μεγάλες πράξεις. (Θεωρώντας φυσικά τις προθέσεις ειλικρινείς)
Eddie
5 Ιανουαρίου, 2012 8:20 πμ
Πάντως υπήρξαν στιγμές πρόσφατα που «χαμός» έγινε. Και ναι, ήταν από τον κόσμο που πιο πριν έλεγε ό,τι λένε οι συναδελφοί σου. Μόλις 2,5 μήνες πέρασαν από 19-20 Οκτώβρη. Στη μεγαλύτερη δλδ απεργία της μεταπολίτευσης. Καλύτερα όταν αναφερόμαστε σε αυτό το διημερο θα ηταν να δούμε τι έσπρωξε τον κόσμο τότε να κατέβει, αντί να αναλισκόμαστε (όσοι το κάνουν) σε διαμάχες εντός κινήματος. Και να το εκμεταλλευτούμε το συμπέρασμα, γιατί το τρίμηνο που έρχεται θα κριθούν όλα. Δεν το λέω εγώ, αλλά ο Παπαδήμος και ο Δασκαλόπουλος http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=169314
Κώστας
5 Ιανουαρίου, 2012 9:42 πμ
Καλά εγώ δεν την θεωρώ ενδοκινηματική διαμάχη πλέον, αλλά καταλαβαίνω ότι το βλέπεις αλλιώς.
Πάντως Eddie αυτό που συμβαίνει είναι λογικό: Δεν έχουν όλες οι απεργίες της ΓΣΕΕ την ίδια επιτυχία (σχετικά πάντα), όπως θα έχεις δει. Αυτό βέβαια οφείλεται κατά κύριο λόγο στην ΓΣΕΕ (ασυζητητί, μιλάμε για 5η φάλαγγα φανερά πλέον), αλλά έχει να κάνει και με τις αργές μεταστροφές στον κόσμο. Ουσιαστικά πιστεύω ότι γίνεται ένας κύκλος: Ξέσπασμα συμμετοχής…υποχώρηση (απογοητεύεται, στριμώχνεται, χάνει το μεροκάματο, δεν είναι διατεθειμένος για πολύ χασούρα, ψάχνει άλλους τρόπους με βύσματα κλπ)….δεν βγαίνει τίποτε όμως, οπότε συσσωρεύεται ξανά η ένταση, φουσκώνει, ξανακάνει μια μαζική απεργία και ξανά πάλι.
Αν η κατάσταση δεν ήταν αυτή που είναι θα θύμιζε εκτόνωση και όντως αυτό κάνει η ΓΣΕΕ, εκμεταλλευόμενη όμως και μια καθυστέρηση στον κόσμο.Το πρόβλημα (για την κάθε ΓΣΕΕ) είναι ότι το σύστημα δεν πρόκειται να αφήσει την ιστορία να εκτονωθεί σύντομα.
Η εξέλιξη λοιπόν στην συνείδηση, αν το δει κανείς συνολικά, είναι πιο αργή από την αίσθηση που σου δίνουν μια-δυό απεργίες/διαδηλώσεις. Και είναι λογικό νομίζω. Σπαστικό αλλά λογικό.
Δεν ξέρω αν θα κριθούν όλα στο τρίμηνο που λες (γιατί πολλές φορές δημιουργεί και η εξουσία μια τέτοια ψευδαίσθηση για να πιέσει), όμως φοβάμαι ότι δεν πιέζουν απλά: Προετοιμάζουν και την χρεωκοπία και το κανόνι. Γιατί αν τελικά πέσει το κανόνι μη περιμένεις να δηλώσουν ανικανότητα και υποκρισία.
Αυτό που θα πουν είναι ότι ο λαός δεν θέλει να σωθεί, δεν κάνει τις αναγκαίες θυσίες, οπότε…χρεοκοπούμε!
Θα μου πεις «ποιός τους πιστεύει»;
Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι «Ποιός έχει τους πολιτικούς όρους να στρέψει την κατάσταση σε άλλο δρόμο»
Κι εκεί χρειάζεται και η συσσώρευση…νομίζω 😉
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 6:37 πμ
@Κώστας
Ενδιαφέροντα αυτά που γράφεις. Αυτό που εγώ πάντως ήθελα να τονίσω, προφανώς δεν ήταν ο ρόλος της ΓΣΕΕ στην τελευταία γενική απεργία (στον οποιο έχω πολλά να πω και να συμφωνήσω μαζί σου). Ήταν φίλε, η υπαρκτή τάση για γενικευμένη εξέγερση ενάντια στο καθεστώς (και ναι, αυτή η τάση είναι αντιφατική και εκδηλώνεται σε συγκεκριμένες καμπές, αλλιώς θα βλέπαμε τη συνέχειά της και σήμερα). Δε θα συμφωνήσω λοιπόν ότι ο ίδιος ο κόσμος είχε διάθεση εκτόνωσης. Είναι συγκεκριμένα τα όρια της αντίληψής του. Και πάντα τέτοια θα είναι, αν θες τη γνώμη μου. Ο ρόλος της συνειδητής πολιτικής πρωτοπορείας είναι να παίξει με αυτές τις αυθόρμητες (και ως ενα βαθμό ημισυνειδητές) τάσεις και να τις μετασχηματίσει σε ανατρεπτικό πολιτικό αγώνα (με κατάλληλλη στρατηγική και τακτική).
Ελα όμως που αντί να επιμείνουμε στο πολιτικό έλλειμμα των «αναζητώντας την κομματική συσσωρευση», καταλήγουμε να αναζητούμε ευθυνες αποκλειστικά στον κόσμο που «δεν είναι αρκετά ώριμος» (γιατί πότε ιστορικά ήταν έτοιμο; Πότε οι επαναστάσεις δεν χαρακτηρίστηκαν πρώιμες; Αν και δε συζητάμε άμεσα για επαναστάσεις, αλλά για κοινωνικούς αγώνες με κεντρικά πολιτικά χαρακτηριστικά, που βεβαίως πρέπει να στοχεύσουν μακροπρόθεσμα εκεί).
Και φυσικά το πολιτικό έλλειμμα αφορά όλη την αριστερά (με διαφορετική ένταση και όρους), αλλά πρώτα και κύρια αυτούς που έχουν το συσχετισμό με το μέρος τους. Δηλαδή δεν ξέρω πραγματικά γιατί ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ συναντιώνται με έναν δοτό πρωθυπουργό και παραμένουν στη βουλή πλέον. Και κυρίως δεν ξέρω πότε ο ισχυρότερος πόλος της αριστεράς, το ΚΚΕ θα συγκρουστεί κεντρικά πολιτικά με την κυβέρνηση και το καθεστώς του μνημονίου. Ποιο ειναι το κρίσιμο ποσοστό συσσώρευσης; Γιατί δε μας το λέει; Εγώ θα έλεγα ότι προφανώς και δε φτάνει η συνειδητοποίηση του κόσμου για να συγκρουστεί. Πρέπει να αλλάξει και αυτό. Και αυτό είναι που δε θέλει, γιατί απαιτεί πολύ βαθιές τομές (πολιτικές, ιδεολογικές, οργανωτικές, ακόμα και πολιτισμικές κατά τη γνώμη μου) και μεγάλα ρίσκα. Όμως αν ισχύουν όλα αυτά, τότε δε μιλάμε για πρωτοπορεία (πόσο μάλλον επαναστατική πρωτοπορεία), αλλά για δυνάμεις που σέρνονται πίσω από τον κόσμο (για να μην πω ανάχωμα και φανώ κακός). Και τότε οι ελπίδες θα προέλθουν ξανά από τον ίδιο τον κόσμο του κινήματος και τη δικιά του συνειδητοποίηση. Ίσως έτσι ξυπνήσει και η αριστερά και έχει νόημα η «συσσώρευσή» της. Δλδ να εμφανιστεί στο προσκήνιο μια άλλη αριστερά. Και να μιλήσει και αυτή για πόλεμο. Το δικό μας πόλεμο. 😉
Κώστας
5 Ιανουαρίου, 2012 9:43 πμ
Εξαφανίστηκε η απάντηση. Όποιος έχει την καλοσύνη….
koula
5 Ιανουαρίου, 2012 10:23 πμ
Κωστα, τον τελευταιο καιρο η wpress στελνει στα σπαμ ακομα και καποια που δεν εχουν λινκ. Καλα εκανες και το επεσημανες, το επανεφερα.
Κώστας
5 Ιανουαρίου, 2012 12:46 μμ
Ευχαριστώ Κούλα.
(Μπορεί να είμαι ένας 15χρονος λοβοτομημένος μαλάκας κνιτάγκουρας, αλλά δεν είμαι κι αγενής με τους ευγενικούς!)
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 6:48 πμ
στο από πάνω σχόλιο με το λινκ, ήθελα να τονίσω το χαρακτήρα επιτακτικότητας που παίρνει ο αγώνας ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ (πλέον). Ζούμε ήδη τις πρώτες συνέπειες της κοινωνικής εξαθλίωσης. Και πολύ σύντομα (γιατί πολύ γρήγορα εξελίσσονται τα γεγονότα) θα μιλάμε για κινεζοποίηση. Και οι άνεργοι φίλε Κωστα, δε θα περιμένουν κανένα κόμμα που θα κρίνει αυτό πότε θα δεήσει να τα βάλει με το καθεστώς (και μέχρι τότε θα καταδικάζει ως «προβοκατόρικη», αντί να πολιτικοποιεί την κοινωνική οργή). Μέχρι το 2100 (λίγο πάνω λίγο κάτω) θα έχουν (έχουμε) πεθάνει, ξέρεις. Ο χρόνος λοιπόν λιγοστός και αν η αριστερά δε δώσει διέξοδο, τότε μπορεί αυτός ο κόσμος να στραφει και προς αντιδραστική κατεύθυνση…
Κώστας
6 Ιανουαρίου, 2012 8:56 πμ
Καταρχήν Eddie όταν μιλώ για συσσώρευση δεν εννοώ μόνο το ΚΚΕ. Όλη η αριστερά (όση τέλος πάντων έχει ένα νόημα ύπαρξης) πρέπει να πετύχει μια τέτοια συσσώρευση από τον κόσμο που απομακρύνεται ή αμφισβητεί ανοιχτά τα αστικά κόμματα. Απλά το ΚΚΕ αντικειμενικά βρίσκεται αυτή την στιγμή στην πρωτοπορία για κάποιους λόγους κι αυτό είναι και καλό και κακό για το ίδιο: Καλό γιατί προφανώς έχει την δυνατότητα να απευθυνθεί πλέον μαζικά σε κόσμο, κακό γιατί θα πρέπει να το κάνει αυτό σε μια πολύ δύσκολη περίοδο με τεράστιες ευθύνες και χωρίς η συνείδηση του κόσμου (πιθανά και του ΚΚΕ…) να έχει περάσει πραγματικά σε ένα άλλο επίπεδο. (Ξέρω, μπορεί να διαφωνείς ή να κάνω λάθος, αλλά σου λέω μια γνώμη, δεν είμαι απόλυτος σ’ αυτό, γιατί προφανώς δεν μπορώ να έχω πραγματική και ολοκληρωμένη εικόνα της Ελληνικής κοινωνίας)
Παρόμοια πράγματα όμως ισχύουν και για τους άλλους, απλά πιθανά σε μικρότερη έκταση και ένταση.
Με τις εξεγέρσεις δεν έχω γενικά πρόβλημα.
Όμως:
1. Ένα κόμμα ή έστω μια οργάνωση στοχεύει στην επανάσταση, όχι στην εξέγερση. Η εξέγερση μπορεί στην καλύτερη περίπτωση πιέσει ή και να ανακόψει προσωρινά μια επίθεση του συστήματος. Η επανάσταση όμως προχωρά και στο επόμενο βήμα: Αυτό της αλλαγής του συστήματος. Ένα αριστερό κόμμα λοιπόν πρέπει να στοχεύει στην επανάσταση.
2. Η έννοια της εξέγερσης στην Ελλάδα έχει λίγο ξεφτιλιστεί κατ’ εμέ. Έχουμε τους επαγγελματίες εξεγερμένους που κάθε τρεις και λίγο «εξεγείρονται». Τώρα τελευταία «εξεγείρονται» και απέναντι σε αριστερά κόμματα κι αρχίσουν και παίζουν ανοιχτά πλέον το ρόλο του προβοκάτορα του κράτους. Άλλωστε, αν θυμηθείς και την Μαρφίν, τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο μπερδεύεται ο ρόλος τους με αυτόν του κράτους. (Εκτός κι αν είσαι σίγουρος ότι την Μαρφίν δεν την έκαναν οι γνωστοί κάγκουρες αλλά ασφαλίτες. Είσαι; Είσαι σίγουρος μήπως έστω για το αντίθετο;)
3. Μια εξέγερση μπορεί να διοργανωθεί από κόμμα (κατά τη γνώμη μου), όμως θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικό στο πότε και το πως. Γιατί το σύστημα δεν πρόκειται να μείνει με σταυρωμένα χέρια κι εκεί μπορεί να βρεθείς σε πολύ άσχημη κατάσταση, ειδικά σήμερα. Εύκολα μιλά για εξέγερση ένα άτομο, μια ομάδα ή μια οργάνωση, αλλά τσάμπα είναι, γιατί δεν είναι στο χέρι της. Για κάτσε να έρθει (στο χέρι της) και τα ξαναλέμε. Γιατί ο κόσμος που θέλεις να εξεγερθεί ΤΩΡΑ μέχρι πριν ένα χρόνο έψαχνε το καινούριο κινητό της Nokia. Έχει γίνει τέτοια μεταστροφή μέσα του; Εγώ δεν το πιστεύω. Και σου λέω: Μην ακούς τα «θα γίνει χαμός». Το καλοκαίρι ακόμα εκφράζονταν με τα λέιζερ και την απαγόρευση των κομμάτων και τώρα θα ακολουθήσουν μαζικά το σύνθημα ενός κόμματος και τις σημαίες ενός πολιτικού χώρου; Ποιά τακτική και στρατηγική θα κάνει ατό το θαύμα??
4. Δεν μίλησα για διάθεση εκτόνωσης του κόσμου. Είπα για καθυστέρηση. Μεγάλο του κομμάτι δεν ξέρει τι θέλει και που θέλει να το πάει. Αναπολεί κάτι που όμως ξέρει ότι δεν μπορεί να το έχει πλέον και μπλοκάρει. Πάει μια μπρος, μια πίσω, μια τον πιάνει κατάθλιψη, μια θέλει να τα σπάσει όλα και μια ψάχνει κανένα βύσμα μπας και.
Οι άνεργοι που θίγεις είναι μία σημαντική παράμετρος. Η ανεργία έχει πάρει πολύ μαζικές διαστάσεις και θα πάρει μαζικότερες. Όμως:
1. Μεγάλο μέρος των ανέργων το αφορούν αυτά που λέω πιο πάνω (π.χ. μέχρι πριν ένα χρόνο θεωρούσαν τον εαυτό τους…»στέλεχος») και
2. Πραγματικό χτύπημα μπορείς να πετύχεις μόνο αν μπουν και οι εργασιακοί χώροι στο χορό, όπως μπήκε η Χαλυβουργική ή το Alter κλπ. Αυτό πρέπει να γενικευτεί. Δεν μπορεί μια πλατεία Συντάγματος να δώσει διέξοδο κατά τη γνώμη μου. Να κατηγορήσεις το ΚΚΕ και τους άλλους γιατί δεν έφτιαξαν τόσα χρόνια ένα απεργιακό ταμείο ΝΑΙ, να το κατηγορήσεις γιατί δεν επιτίθεται στην βουλή ΟΧΙ.
Φυσικά και «σέρνονται» πίσω από τον κόσμο. Ο κόσμος δίνει το ρυθμό, όχι η πρωτοπορία! Η πρωτοπορία στρώνει το έδαφος, βοηθά τον κόσμο, προτείνει, δείχνει το δρόμο, προσπαθεί να του δώσει πολιτική έκφραση και διέξοδο. Όμως ΔΕΝ είναι υποκαταστάτης του κόσμου. Δεν διοργανώνει…παραδειγματικά αυτό που πρέπει να κάνει ο κόσμος.
Και τις εκλογές μην τις φτύνεις έτσι εύκολα. Μέχρι πριν μερικά χρόνια το σύστημα έσπαγε πλάκα μαζί τους (και πάλι όμως συμμετείχαμε όλοι και ΚΑΛΑ κάναμε). Σήμερα δεν είναι το ίδιο.
Δεύτερον το έχω πει και το ξαναλέω:
Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟ λάθος η φυγή από την βουλή. Αυτά είναι μαλακίες του Αλαβάνου που θέλει ντε και καλά να είναι στον αφρό. Φεύγεις από την βουλή σημαίνει ότι προτείνεις κάτι άλλο, πέρα από το κοινοβουλευτικό σύστημα. Μπορείς ΣΗΜΕΡΑ να το κάνεις αυτό; Έχεις τους όρους; Γιατί ξέρεις και για την αστική τάξη δεν είναι απαραίτητη η κοινοβουλευτική δημοκρατία. Μπορεί κι αλλιώς να κάνει τη δουλειά, όπως έχει αποδείξει πολλές φορές. Και σήμερα το κοινοβούλιο και το Σύνταγμα μάλλον ΒΑΡΟΣ της είναι γι αυτά που θέλει να κάνει.
Θέλεις να τους απαλλάσσεις απ’ αυτό το βάρος;
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 10:07 πμ
@ Κωστα, γνωρίζω πολυ καλά τις δυσκολίες στις οποιες αναφέρεσαι. Δεν τις επικαλούμαι όμως για να δικαιολογήσω την ήττα της αριστεράς (ήττα τουλάχιστον στην παρούσα φάση).
Το ερώτημα που είτε παίρνουμε τη μία θέση, είτε την άλλη, παραμένει αμείλικτο ωστόσο:
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΟΒΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΕΝΙΧΡΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ (τόσο που τίθεται θέμα ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ), ΤΩΡΑ ΑΠΟΛΥΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝ ΥΓΕΙΑ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑ. ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΣΦΑΓΗ; Ή θα μας σφάξουν πρώτα και μετά θα ελπίσουμε στην …ανάσταση και στη Β Παρουσία του ..σοσιαλισμού;
ΑΥΤΟ φίλε ενδιαφέρει τον κόσμο. Αυτό είναι που ρωτάει την αριστερά. Δεν το ενδιαφέρει το αν θα υπάρξει σοσιαλισμός μετά από 100 χρόνια, γιατί δε θα ζει για να το απολαύσει τότε. Στην απάντηση αυτού του ερωτήματος θα φανεί (φαίνεται ήδη δλδ) η αξία χρήσης της αριστεράς.
Και όσο η αριστερά αντί να τολμήσει να απαντήσει στις προκλήσεις της εποχής (τόσο σε θεωρητικο επιπεδο, όσο και πρωτοστατώντας στους αγώνες – και δεν είναι υποκατάσταση αυτό, αλλά η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ της πρωτοπορείας), θα κρύβεται πίσω από το φόβο του ισχυρότερου αντιπάλου (που πράγματι είναι), τόσο θα έχει απαξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου.
Και αν δεν έχει τις απαντήσεις, τότε ας μην σηκώνει το δάχτυλο απέναντι στις αυθόρμητες κινήσεις των μαζών (είτε αυτό είναι οι πλατείες, είτε είναι οι εξεγέρσεις, είτε άλλες πρωτοβουλίες). Αυτό μπορούν, αυτό κάνουν. Μπορείς εσύ ο «συνειδητός πρωτοπόρος» να σπρώξεις αυτες τις αυθόρμητες τάσεις να γίνουν εν δυνάμει επαναστατικές; Αν δεν μπορείς, μέριασε να διαβούν και να χαράξουν το δικό τους δρόμο. Τουλάχιστον βρε αδερφέ (όχι εσύ προσωπικά) μη στέκεσαι εμπόδιο λοιδορώντας και συκοφαντώντας τις (από «απολίτικες», μεχρι «προβοκατόρικες»).
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 10:21 πμ
όσο για τη στάση της κοινοβουλευτικής αριστεράς απέναντι σε μια πραξικοπηματική κυβέρνηση, να πω ότι ουδόλως με ενδιαφέρει τι λέει ο κάθε Αλαβάνος και γιατί το λέει. Το ζήτημα είναι την νομιμοποιείς με τη στάση σου ή την πολεμάς; Μια κυβέρνηση για την οποία ουδέποτε ρωτήθηκε ο λαός αν την αναγνωρίζει, για ποιο λόγο η «επαναστατική πρωτοπορεία» του να την αναγνωρίσει; Επειδη θα σε πολεμήσει ο αντιπαλος; Μα ήδη πολεμάει (και μάλιστα ολομέτωπα) αυτόν που (υποτιθεται οτι) εκπροσωπείς. Γιατι να απαιτεις απο το λαο θυσιες υπερ σου και να μη δεχτεις να θυσιαζεσαι εσυ γι΄αυτον;
Κώστας
6 Ιανουαρίου, 2012 8:58 πμ
Ξαναεξαφανίστηκε η απάντηση
Κανένα helping hand???
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 9:32 πμ
επανήλθε Κώστα 🙂
Κώστας
6 Ιανουαρίου, 2012 10:43 πμ
Την περίοδο που ήμουν φοιτητής πήγαν αν θυμάμαι καλά να μας κόψουν κάτι περιόδους. Έρχεται λοιπόν ένας τυπάκος (απολιτίκ, με τον οποίο όμως ψιλοκάναμε παρέα) και μου λέει «Καλά αυτό δεν πρέπει να περάσει με τίποτα. Πρέπει να κάνΕΤΕ κατάληψη».
Ποιοί να κάνουμε κατάληψη;
Οι…αντιπρόσωποί του, οι αριστεροί, οι κομμουνιστές, κάποιοι τέλος πάντων…αλλά όχι αυτός! Αυτός απλά θα μας…εξουσιοδοτούσε.
Μου την σπάνε λοιπόν λιγάκι αυτοί που λένε σήμερα «τι κάνει η αριστερά;». Μου έρχεται να τους απαντήσω «Καλά είναι, εσύ πωςπάει;». Μερικοί θεωρούν την αριστερά ένα…πύραυλο που θα τους τον πετάξουν άμα τους ζορίσουν. Κι άμα δεν κάτσει κι αυτό μετά θα κάτσουν να τους πηδήξουν…όσο για τον πύραυλο…αυτός ας σκάσει, ας διαλυθεί, τι μας νοιάζει…
Ε όχι ρε γαμώτο, δεν είναι έτσι. Ας μπουν κι αυτοί λίγο στο παιχνίδι. Αν συμμετέχουν σε μια συνέλευση, ας πλησιάσουν ένα χώρο, ας νοιαστούν να συντονιστούν και μ’ ένα άλλο χώρο, ας ψηφίσουν κάτι άλλο στην τελική! Όχι «φταίνε και οι 300» κι απ’ την άλλη «τι κάνουν και οι αριστεροί»; Τι θες να κάνουν ακριβώς ρε φίλε; (Δεν το λέω σ’ εσένα) Να καταργήσουν το χρέος, να σου δώσουν πίσω την δουλειά, να παραμείνουν στο ευρώ κάνοντάς σου αύξηση καλύπτοντας τα ποσά τω ταμείων που οι άλλοι έχουν βγάλει στην Ελβετία και τις off shore εταιρίες;
Δηλαδή τι ζητάς ακριβώς;
-Σοσιαλισμός δεν σ’ ενδιαφέρει, είναι μακρινό.
-Το ευρώ είναι ακόμα γλυκό, γιατί αλλιώς το mp3 player θα γίνει άπιαστο, όπως ήταν παλιά.
-Να φέρουν πίσω τα 500 δις των off shore το θεωρείς αδύνατο («πάει αυτά…πέταξαν»)
-Οι εκλογές δεν κάνουν τίποτε, «καλύτερα να κάνω αποχή να τους τσούξει»
-Τα κόμματα «είναι όλα τα ίδια»
-Απεργία δεν θα κάνεις «για να μην τους χαρίσω κι άλλα λεφτά»
Εμ τότε ΤΙ θες;
Απ’ την μία η πλήρης ισοπέδωση, απ’ την άλλη «τι κάνει η αριστερά;»
Ε…εμένα μου τη σπάει αυτό το μικροαστικό στυλάκι, που ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει τίποτα συλλογικό, απλά θα ήθελε να τον πάρει κάποιος από το χεράκι και να του δώσει 2 χιλιάρικα για να χτυπάει σφραγίδες της ΕΕ. Ό,τι έκανε το ΠΑΣΟΚ δηλαδή αρχικά μαζικά και μετά για μια προνομιούχο κάστα!
Ε ν’ αρχίσει να τον ενδιαφέρει ο σοσιαλισμός Eddie, γιατί ο καπιταλισμός είναι αυτός: Εκεί που λες «πήρα μια ανάσα» έρχεται μια κρίση, σου παίρνει και το σώβρακο που φοράς και σε στέλνει για τσάι στο ΙΡΑΝ. Κι επειδή δεν υπάρχει και το αντίπαλο δέος, όταν θα γυρίσεις απ’ το ΙΡΑΝ «νικητής» δεν θα’χεις ασφάλεια, ούτε δουλειά και θα παρακαλάς για μια 7ήμερη σύμβαση.
Υγ: Ωραία, να μεριάσει (το χει κάνει πολλές φορές άλλωστε, μόνο στις 20 Οκτώβρη δεν το έκαναν κάποιοι με μεγάλο τίμημα μάλιστα).
Και ΠΟΙΟΣ θα περάσει;
Η Μεσολογγίου;
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 1:21 μμ
Κώστα, ξαναλέω ότι μιλάμε για αντιφατικές τάσεις. Μην πιάνεσαι μόνο από την πιο μικροαστική πτυχή του κόσμου (που είναι υπαρκτή). Δε θα βρεις εκεί την ελπίδα.
Εγώ επιμένω να βλέπω εκτός από τη μικροαστίλα, και την αγανάκτηση, και την αποστοίχηση από τα κόμματα εξουσίας, και το δρόμο (ξαναθυμίζω τις 500 χιλιάδες στις 19-20 Οκτώβρη) και τις τάσεις ανυπακοής και συλλογικής αυτοοργάνωσης («δεν πληρώνω»).
Αυτές οι τάσεις είναι που αναμετριώνται κάθε φορά με τον αντίπαλο, και αναλόγως το σχέδιο που έχει το συνειδητό επαναστατικό κομμάτι του να τις πολιτικοποιει και να τις οργανώνει (φυσικά και το συσχετισμό για να το πετύχει) νικάει ή χάνει. Επιμέρους ή εξολοκλήρου (επανάσταση).
Όσο σνομπάρουμε λοιπόν την κίνηση των μαζών, τις αγωνίες και τους προβληματισμούς τους, περιμένοντας το σοσιαλισμό αποκλειστικά μέσω κομματικής ζυμωσης (και με αυτό τον τρόπο ο σοσιαλισμός θα αργήσει πάρα πολύ να έρθει), μη ρισκάροντας ποτέ απέναντι στην εξουσία, τόσο και ο κοσμος θα μας γυρνάει την πλάτη.
Και θα χάνουμε τόσο εμείς που θα λέμε μεγάλα λόγια για το σοσιαλισμό, όσο αυτός που ψάχνει την επιβίωση ενάντια στη λαίλαπα (βασικά και εμείς σαν άτομα εδώ που τα λέμε).
Δεν ξέρω ρε φίλε. Δεν νομίζω να ήταν ποτέ οι συσχετισμοί καλύτεροι από τώρα. Ούτε ο λαός πιο ώριμος (αλήθεια και πως μετριέται η ωριμότητα;). Επαναστάσεις έγιναν στο παρελθόν όμως και πέτυχαν. Και εκ των υστέρων είδαμε πως αλλαξαν οι συσχετισμοί και ποσο ωριμος αποδείχτηκε ο λαός.
Καιρός για διδάγματα…
BandieraRossa
6 Ιανουαρίου, 2012 2:08 μμ
Eddie, για τον αν οι συνθήκες είναι ώριμες, πιστεύω είναι το πιο δύσκολο ερώτημα για έναν κομμουνιστή.
Προσωπική εκτίμηση είναι πως δεν είναι ακόμα, αλλά είμαστε κοντά. Οι στυλοβάτες της αστικής δημοκρατίας (οι αποκαλούμενοι μικροαστοί) έχουν ακόμα περιθώρια προλεταριοποίησης, ας το πω έτσι. Εκείνοι που αναστενάζουν, είναι εκείνοι που ούτως ή άλλως και στις «καλές» καπιταλιστικές εποχές δεν τα έβγαζαν πέρα.
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 4:21 μμ
Οπως εχει πει και ο Λένιν, καμια φορά η ιστορία θέλει λίγο σπρώξιμο. Δεν αρκούν οι ωριμες συνθήκες. 😉
simon
6 Ιανουαρίου, 2012 1:10 μμ
Γεια σου φίλε Eddie, να ‘σαι καλά, δεν τα «είπαμε» καθόλου «φέτος» 🙂
Λες, αναφερόμενος στην Αλέκα, «Ούτε τόση δα ελπίδα ότι μπορεί ο λαός να συγκροτηθεί σε πολιτικό κίνημα ανατροπής στο άμεσο μέλλον». Αυτή δεν το πιστεύει, ούτε το θέλει έξω από τον έλεγχό της. Εσύ το πιστεύεις (ότι μπορεί να γίνει, εννοώ);
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 1:37 μμ
Γεια σου φίλε Σιμωνα και καλή χρονιά να έχεις 🙂
Δεν ελπίζω στην Αλέκα. Στον κόσμο ομως του ΚΚΕ (αλλα και του ΣΥΡΙΖΑ) ελπίζω. Μπορεί να συμβάλλει ώστε οι όροι για την ανάπτυξη κινήματος ανατροπής να γίνουν πιο ευνοικοί. Αλλωστε εδω που φτάσαμε (και με αυτα που ερχονται) δεν έχουμε την πολυτελεια ουτε να αδρανούμε, ούτε και να χαρίζουμε κόσμο (είτε χαρακτηριζοντας το αφυψηλου ως «ρεφορμιστή», είτε «απολιτικ», ειτε «προβοκατορα» επειδή βράζει το αίμα του). Δεν περισσευει κανείς στη μάχη.
Η Καμαριέρα του Στρός Καν
6 Ιανουαρίου, 2012 2:13 μμ
Γεια σου φιλε εντυ και καλη χρονια
Υπαρχουν αυτοι που χτιζουν κομμα και αυτοι που χτιζουν κινημα -οπως ευστοχα εγραψε και καποιος. Αυτη η διαφορα με τον καιρο θα γινεται πιο βαθιά και θα παιξει το ρολο της…
Η Καμαριέρα του Στρός Καν
6 Ιανουαρίου, 2012 2:16 μμ
Το λεω γιατι κινημα ανατροπης εκ των πραγματων δε νομιζω πως θα κανουν αυτοι που χτιζουν κομμα….
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 4:23 μμ
Οχι οποιοδήποτε κόμμα. Κομμα που να στηρίζει το κίνημα χρειάζεται. Και αυτό μόνο παράλληλα με το χτίσιμο κινήματος μπορείς να το πετύχεις 😉
Η Καμαριέρα του Στρός Καν
6 Ιανουαρίου, 2012 7:18 μμ
Ενα κινηματικο κομμα δηλαδη….μαστα!
simon
6 Ιανουαρίου, 2012 6:04 μμ
Συμφωνώ, αρκεί να υπάρξει (ελπίζω) …μάχη…
BandieraRossa
5 Ιανουαρίου, 2012 12:58 πμ
Επειδή στην Ελλάδα, μπάλα κυρίως από Αριστερά παίζει το ΚΚΕ, αν δεν πιέσει λίγο η βάση την κοιμισμένη ηγεσία ,δύσκολα να δούμε φως στο τούνελ.
Έχοντας μιλήσει με κάνα δυο κνίτες, ψιλοαισιοδοξώ παρ’ όλ’ αυτά.
risinggalaxy
5 Ιανουαρίου, 2012 3:57 πμ
θεός χωρέστον
Ioulianos
5 Ιανουαρίου, 2012 11:51 πμ
Το παρακάτω θέμα είναι από τα ΝΕΑ του ΔΟΛ.
«Αν οι πλούσιοι ήταν χώρα, θα ήταν η ισχυρότερη από όλες τις χώρες, και η χώρα αυτή μια μέρα θα υπάρξει». Ο άνθρωπος που κάνει αυτή την πρόβλεψη τον Ιανουάριο του 2012 μπροστά σε 300 δημοσιογράφους από όλο τον κόσμο λέγεται Αντριαν Ασάντο και η σύλληψή του έγινε στην Αθήνα. Εκεί γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν οι γονείς του, εκεί πέθανε ο πατέρας του, απόγονος ενός έλληνα τυράννου από τον Ακράγαντα (Αγκριτζέντο) έλεγε ότι ήταν ο παππούς του. Κι έχει βέβαια έναν ιδιαίτερο συμβολισμό ότι αυτός ο άνθρωπος, μαζί με μερικούς λαμπρούς συνεργάτες, επινόησε και δημιούργησε μέσα σε λίγα χρόνια το «facebook των πλουσίων», ένα δίκτυο που επέτρεψε στους χρήστες του πρώτα να ξεφύγουν από το κυνήγι μαγισσών στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες, και στη συνέχεια να εδραιώσουν τις γνώσεις τους και τα δίκτυά τους. Το δίκτυο λέγεται Ενωση Ατλαντικού Χώρου (Atlantic Area Association, AAA) και συμμετέχουν σε αυτό πάνω από ένα εκατομμύριο οικογένειες πολυεκατομμυριούχων από τριάντα χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής.
Το αντικείμενο της συνέντευξης Τύπου που δόθηκε εκείνη την ημέρα ήταν να ανακοινωθεί η πρόθεση του δικτύου να οικοδομηθεί στη Δύση ένα κράτος που θα φιλοξενήσει τους πλουσίους και θα ηγηθεί μιας νέας οικονομικής Χρυσής Εποχής. «Η Δύση ναυαγεί, το κοινωνικό της μοντέλο χρεοκόπησε, τα έθνη της ξεπεράστηκαν από την παγκοσμιοποίηση, οι πληθυσμοί της εξαθλιώνονται και οι πλούσιοι απειλούνται από τη δημαγωγία των κυβερνώντων», τόνισε ο Ασάντο. «Για να σώσουμε τον κατεστραμμένο δυτικό κόσμο, πρέπει να σώσουμε τους πλούσιους πολίτες του».
Το παραπάνω σενάριο ανήκει στον 45χρονο σύμβουλο επιχειρήσεων Τιερί Γκαλινό και περιλαμβάνεται στο πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Ο χορός των σπουδαίων», που κυκλοφόρησε πρόσφατα στη Γαλλία (XO Editions). Ο συγγραφέας συνέλαβε την ιδέα διαβάζοντας εφημερίδες. Διαπίστωσε έτσι ότι οι πλούσιοι γίνονται όλο και πιο πλούσιοι και, ταυτοχρόνως, η Δύση βυθίζεται σε κρίση. Αυτό δημιουργεί ένα εκρηκτικό πρόβλημα για τους πρώτους. Τα πηγαίνουν ασφαλώς πολύ καλά, στη Δύση το 1% του πληθυσμού κατέχει πάνω από το ένα τρίτο του πλούτου και η αναλογία αυτή αυξάνεται συνεχώς. Σε παγκόσμιο επίπεδο, το χάσμα είναι ακόμη μεγαλύτερο: το ένα χιλιοστό του πληθυσμού κατέχει το ένα τρίτο του πλούτου. Οι πλούσιοι όμως έχουν επίγνωση ότι χορεύουν στη γέφυρα του Τιτανικού. Η κοινή γνώμη διακρίνει το χάσμα και η αγανάκτησή της φουντώνει.
Η πάλη των τάξεων επιστρέφει, αλλά από την ανάποδη, λέει ο Γκαλινό σε συνέντευξή του στον ιστότοπο Atlantico.fr: δεν είναι οι προλετάριοι όλων των χωρών εκείνοι που ενώνονται, αλλά οι πλούσιοι, σε μια προσπάθεια να συγκροτήσουν μια πολιτική υπερδύναμη. Μέχρι τώρα κυβερνούσαν χωρίς να το λένε. Τώρα ρίχνουν τις μάσκες, ανοίγουν τα χαρτιά τους και σπάνε το τελευταίο ταμπού: εκφράζουν τη θέλησή τους να εξαγοράσουν μια χώρα. Αναμένονται προσφορές.
http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4684770
kixwtis
5 Ιανουαρίου, 2012 12:35 μμ
Λίγο υπομονή παιδιά
να ωριμάσουν οι συνθήκες
1-2 γενιές ακόμα
Λίγο υπομονή παιδιά
το ΚΚΕ να γίνει αναρχία
Λίγοι υπομονή παιδιά
οι κνίτες να κάνουνε παιδιά
Mitsaras
5 Ιανουαρίου, 2012 8:21 μμ
Καλύτερα να μείνω άκληρος.
Η Καμαριέρα του Στρός Καν
6 Ιανουαρίου, 2012 2:19 μμ
Ααχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχα 😀 😀
Brigella
6 Ιανουαρίου, 2012 8:42 μμ
Χαχαχαχαχαχαχαχαα…
no use for a name
5 Ιανουαρίου, 2012 4:43 μμ
Κλασικός Μπογιόπουλος…Η αλήθεια είναι ότι μόνο από τον τίτλο είχα φανταστεί ακριβώς,το ύφος,τη γλώσσα,το περιεχόμενο κτλ του συγκεκριμένου άρθρου.Και δυστυχώς έπεσα μέσα.Τα ίδια ακριβώς που κάνει/λέει με το γνωστό τηλεοπτικό/δημοσιογραφικό του στυλ κάθε φορά που είναι καλεσμένος σε μια εκπομπή.Μάλλον στο πρόσωπο του περιγράφεται καλύτερα ένα από τα εγγενή προβλήματα που έχει η αριστερά όλων των εκφάνσεων στη Ελλάδα.Τρομερή περιγραφική ικανότητα που τις περισσότερες φορές πείθει,και μετά όταν χρειάζεται να γίνει το βήμα παραπάνω….το χάος.Τον προτιμώ να παίζει σε αγώνες αλληλεγγύης των Hasta μαζί με τον Λέκκα και τον Ντράγκοβιτς.Η κουβέντα που άνοιξε μέσω των σχόλιων είναι σίγουρα πολύ πιο ενδιαφέρουσα από το άρθρο αυτό καθεαυτό.Όπως π.χ αυτό που ανέβασε από τα Νέα ο Ιουλιανός.Κατάσταση μάλλον όχι και πολύ μακρινή.Αλήθεια εκεί στο Κόμμα,γιατί τον έχουνε τόσο στην μπούκα τον Μπογιόπουλο?Διάβασε κανείς το τελευταίο του βιβλίο?Μου είπαν ότι είναι καλό.
Eddie
6 Ιανουαρίου, 2012 7:10 πμ
Χαίρομαι που μοιραζόμαστε κοινούς προβληματισμούς. 🙂
ΥΓ: τι εννοεις τον έχουν στην μπούκα; Που το είδες αυτό;
giorgalis
6 Ιανουαρίου, 2012 12:26 μμ
Eddie & Κώστα
ωραία συζήτηση 😉
αριστεροποδαρη τρολλογρια με κλειστη τριπλα
6 Ιανουαρίου, 2012 1:47 μμ
και ενδιαφερουσα θα ελεγα
τελικα η ρεπλικα απεδειχθει ισχυροτερη του αυθεντικου
αναζητουνται Μπλειντ Ρανερς 😉 😆
jims
6 Ιανουαρίου, 2012 4:25 μμ
Eddie:
>>>Δηλαδή δεν ξέρω πραγματικά γιατί ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ συναντιώνται με έναν δοτό πρωθυπουργό και παραμένουν στη βουλή πλέον. <<<
Και ενώ επί δύο και βάλε χρόνια παίρνωνται αποφάσεις που παραβιάζουν ακόμα και το δικό τους το συνταγμα,τον καταστατικό χάρτη που αυτοί οι ίδιοι εχουν ψηφίσει για τους δικούς τους λόγους.
Εσυ Eddie γιατι πιστεύεις ότι ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν στα έδρανα? Εχεις παρατηρήσει ποτέ πως αντιδρούν και οι δύο κάθε φορά που για τα μάτια έστω του κόσμου επιχειρούν να ανεβάσουν τον τόνο της αντιπαράθεσης (λέμε τώρα) τι απειλές με πολλάαααα μα πάρα πολλάααα υπονούμενα δέχονται και πως αντιδρούν?