Δέκα τραγούδια του Max Romeo

του Καπυμπάρα

Ο Max Romeo γεννήθηκε το 1944 στη Τζαμάικα με το όνομα Maxwell Livingston Smith και ήταν το μεγαλύτερο από εννιά παιδιά. Στις αρχές της δεκαετίας του ’50 πήγε στην πρωτεύουσα Κίνγκστον, όπου ξεκίνησε και την καριέρα του κερδίζοντας σ’ έναν διαγωνισμό τραγουδιού το 1965. Τα πρώτα του κομμάτια ήταν στο κλίμα των τραγουδιών των rude boys (της άνεργης και συχνά παραβατικής νεολαίας που εγκατέλειψε την ύπαιθρο για την πρωτεύουσα) και έφεραν χαρακτηριστικούς τίτλους γεμάτους υπονοούμενα, όπως «Wet Dream» (που μπήκε στο βρετανικό Top 10 το 1969), «Wine Her Goosie» ή «Mini Skirt Vision». Μπαίνοντας η δεκαετία του ’70 άρχισε να γράφει τραγούδια με θρησκευτικό και κοινωνικό περιεχόμενο και στις εκλογές του 1972 στρατεύτηκε στην προεκλογική εκστρατεία του P.N.P. (Εθνικό Λαϊκό Κόμμα), το σοσιαλδημοκρατικής απόχρωσης κόμμα της Τζαμάικας του χαρισματικού Michael Manley. Το τραγούδι του «Let The Power Fall On I» επιλέχθηκε σαν τραγούδι της προεκλογικής εκστρατείας και ο Max όργωσε το νησί πάνω σ’ ένα βανάκι μ’ ένα ηχοσύστημα. Το P.N.P. κέρδισε τις εκλογές (τις πρώτες που έχασε η δεξιά) και ακολούθησε μια πολιτική καταπολέμησης του αναλφαβητισμού και προσέγγισης με την Κούβα και αντιμετώπισε την εχθρική στάση της εγχώριας ελίτ, αλλά και των Η.Π.Α.

Ο Michael Manley ήταν πραγματικός λαϊκιστής• είχε πάρει το προσωνύμιο «Joshua» (Ιησούς του Ναυή) και είχε πάντα μαζί του στις προεκλογικές του εμφανίσεις, ένα ραβδί, το οποίο ισχυριζόταν ότι του είχε δώσει ο Αυτοκράτορας της Αιθιοπίας για να δείχνει το σωστό δρόμο. (Αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του ’70, έκανε δεξιά στροφή κι έβαλε τη Τζαμάικα στην κηδεμονία του Δ.Ν.Τ.). Ο Max τον στήριζε με τραγούδια όπως το «Socialism Is Love», αλλά και τον προειδοποιούσε να μην ξεχάσει τις υποσχέσεις του προς τον φτωχό λαό με κομμάτια όπως το «No Joshua No». Ο πρωθυπουργός τον διαβεβαίωσε ότι το είχε γράψει σε κασέτα και πως το άκουγε κάθε πρωί στο αυτοκίνητό του, για να μην ξεχνά τις δεσμεύσεις του. Κάπου εκεί τελείωσε και η στενά κομματική πολιτική στράτευση των τραγουδιών του.

Ο Max Romeo συνεργάστηκε με κάποιους από τους μεγαλύτερους μουσικούς παραγωγούς της Τζαμάικας, όπως ο Winston «Niney» Holness (του οποίου το παρατσούκλι βγήκε από το γεγονός ότι είχε εννιά δάχτυλα -είχε χάσει ένα σε εργατικό ατύχημα) ή ο Lee Perry, με τον οποίο και το συγκρότημά του τους Upsetters ηχογράφησε το ιστορικό άλμπουμ «War In A Babylon». Το 1978 εγκατέλειψε τη Τζαμάικα για να εγκατασταθεί στις Η.Π.Α., όπου έβγαλε κάποια ακόμα άλμπουμ, έγραψε τη μουσική και έπαιξε στο μιούζικαλ «Reggae» και συνεργάστηκε με τους Rolling Stones. Το 1990 επέστρεψε στην πατρίδα του όπου ζει μέχρι σήμερα, ενώ αρκετά τακτικά έρχεται για συναυλίες στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Στην Ελλάδα έχει έρθει δύο φορές (για τις εμφανίσεις του μπορείτε να δείτε εδώ κι εδώ).

Ακολουθούν δέκα από τα αγαπημένα μου κομμάτια της δεκαετίας του ’70:

01/ Every Man Ought To Know

02/ Don’t You Weep

03/ Socialism Is Love

04/ No Joshua No

05/ Public Enemy Number One

06/ Tacko

07/ Let The Power Fall On I

08/ Three Blind Mice

09/ Uptown Babies Don’t Cry

10/ I Chase The Devil

Σόρτνιλκ: http://wp.me/p1pa1c-fab

Ετικέτα: Καραϊβική, Τζαμάικα, Lee Perry, Max Romeo, Michael Manley, P.N.P., Reggae

Posted in: Κόσμος, Μουσική, Πολιτισμος