Ο Άγιος Βασίλης είναι μια παγκόσμια μορφή.
Προσωπικά τον συμπαθώ πολύ. Θες το ότι είναι μπαμπάτσικος; Θες το ότι έχει τρανταχτό γέλιο; Θες το ότι φοράει και γαμώ τις στολές;
Δεν ξέρω γιατί, αλλά μια συμπάθεια μου τη βγάζει.
Φέτος όμως λέω να του φερθώ λίγο διαφορετικά.
Δεν έχω τίποτα προσωπικό μαζί του, αλλά να, είναι η ιδέα του αυτή που θέλω να πατάξω.
Ο Άγιος Βασίλης, βλέπετε, φέρνει δώρα.
Ως εκ τούτου, πολλοί τον περιμένουν ωσάν Σωτήρα, να έρθει να αναπληρώσει τις όποιες τρύπες είχε η χρονιά που πέρασε ή ανυπομονούν να τους καλύψει τα κενά που προδιαγράφονται μπροστά.
Γι’αυτό λοιπόν εγώ φέτος τον Άγιο Βασίλη θα τον δηλητηριάσω.
Γιατί αν κατάλαβα κάτι φέτος,είναι πως δεν πρέπει να περιμένω από κανέναν άγιο βασίλη να μου φέρει αυτά που θέλω.
Φέτος έμαθα να διεκδικώ εγώ, με τη δική μου φωνή, με τις δικές μου πράξεις.
Δε λέω, ήταν δύσκολη χρονιά. Και αυτή που έρχεται πιθανότατα θα είναι ακόμα πιο σκληρή.
Αλλά πολύ γουστάρω που έμαθα επιτέλους να υψώνω ανάστημα.
Και όχι μόνο με βερμπαλισμούς κι ευχές, αλλά εκεί, στο δρόμο.
Ακόμα πιο πολύ χαίρομαι που χιλιάδες άλλοι έμαθαν μαζί μου. Ναι, ήταν μια διδακτική χρονιά.
Καλά βέβαια, δεν ανακαλύψαμε και την Αμερική.
Χρόνια τώρα έχει σαπίσει η κατάσταση. Απλά τώρα που το σύστημα πνέει τα λοίσθια είναι πιο εύκολο να γίνει κατανοητός ο πόλεμος.
Εντάξει, ναι, στενοχωριέμαι για τις απώλειες. Όχι μόνο για αυτές που βλέπω τριγύρω μου, αλλά και για τις χιλιάδες άλλες που δε θα μάθω ποτέ. Απώλειες εργασίας, απώλειες αξιοπρέπειας, απώλειες σπιτιών, απώλειες ελπίδας, απώλειες ζωών…
Τώρα όμως ξέρω για τι παλεύω. Κι αυτό κι αν είναι σημαντικό…
Άλλωστε, το πρώτο βήμα για να κερδίσεις έναν πόλεμο είναι να ξέρεις ποιον πολεμάς.
Κι εδώ ο εχθρός -που χρόνια πάλευε να κρυφτεί πίσω από παραπετάσματα φιλελευθερισμού και εκσυγχρονιστικές κορώνες- ορθώνει πλέον ξεκάθαρα τα στήθη του απέναντί μας.
Ο Βασιλιάς είναι γυμνός ,Άγιε μου Βασίλη. Και το καλύτερο είναι πως ούτε ο ίδιος πλέον έχει λύση για το πώς να προχωρήσει. Κι αυτό τον τρομάζει, αυτό τον κάνει ακόμα πιο επικίνδυνο, πιο αδίστακτο, πιο αιμοβόρο.
Αλλά κάνει κι εμάς πιο αποφασισμένους.
Ρε άγιε, δεν έχω κάτι μαζί σου, σου το είπα: είναι η ιδέα.
Και το ότι είσαι κι εσύ προϊόν του Καπιταλισμού.
Μπορεί να έχεις τις καλύτερες προθέσεις, δε λέω, αλλά και πάλι την απόφασή μου την έχω πάρει.
Θα πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου.
Όσο μπορώ και για όσο μπορώ.
Όχι μόνο για την ήδη ξεφτισμένη μου αξιοπρέπεια, αλλά περισσότερο για αυτή τη ρημάδα την Ανάγκη που πρέπει να γίνει Ιστορία.
Αντίο ρε άγιε.
ΥΓ: Τα μπισκοτάκια που σαβούρωσες είχαν δηλητήριο. Το αντίδοτο το είχα βάλει στο ποτήρι με το γάλα, αλλά το έδωσα πριν κοιμηθώ σε έναν άστεγο που κουρνιάζει στην είσοδο της πολυκατοικίας. Σόρι.
HungerStrike300: Απεργία Πείνας Μεταναστών
μανικακος
20 Δεκεμβρίου, 2011 4:05 μμ
Ε οχι και προιον του καπιταλισμου ο Santa….
καταρχας το κειμενο ειναι χυδαιο και επειδη εχω ντυθει κι εγω Αη Βασιλης(καποτε-οχι τωρα) το βρίσκω μελό(μακαρονο)…… 😀 😀 😀
Narrator
20 Δεκεμβρίου, 2011 4:22 μμ
μήπως σου είπαν ψέμματα ότι είσαι Άγιος Βασίλης και σου φορέσανε κάτι κέρατα;
Θυμάσαι καλά;
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
20 Δεκεμβρίου, 2011 4:39 μμ
ΜελοκαραρΟΥνο ΡΕ! 😀 😛
parameter λ
20 Δεκεμβρίου, 2011 4:42 μμ
σε παρακαλώ να αποκηρύξεις τη βία.
τι πράγματα είναι αυτά;
Back Door Man
20 Δεκεμβρίου, 2011 4:54 μμ
Εγώ βλέπω πάντως αντί του Αη Βασίλη να την πληρώνει ο αστεγος που ήπιε το αντίδοτο χωρίς να είναι δηλητηριασμένος…
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
20 Δεκεμβρίου, 2011 4:55 μμ
Παθαίνει τίποτα αμα πιει μόνο το αντίδοτο;
Back Door Man
20 Δεκεμβρίου, 2011 5:13 μμ
Αν του δώσεις πχ ατροπίνη μπορεί από το να τον μαστουρώσεις μεχρι να τον στείλεις αδιάβαστο 🙄
Jaquou Utopie
20 Δεκεμβρίου, 2011 5:04 μμ
μανικακος
20 Δεκεμβρίου, 2011 10:20 μμ
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑχαχαχαχαχαχαχχα 😀 😀 😀
spiral architect
20 Δεκεμβρίου, 2011 6:08 μμ
Πουτ@ν@ Coca Cola εσύ τα κάνεις όλα!
simon
20 Δεκεμβρίου, 2011 7:05 μμ
«…τώρα που το σύστημα πνέει τα λοίσθια…».
Μακάρι, αλλά μην το δένεις κόμπο… Όσες φορές υποτιμήσαμε την ικανότητά του να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις κρίσεις, που το ίδιο προκαλεί, προς όφελός του, μετράμε ισάριθμες ήττες.
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
20 Δεκεμβρίου, 2011 7:59 μμ
Εννοώ ότι ο Καπιταλισμός, όπως τον γνωρίζαμε, τελειώνει.
Το άρμα του νεοφιλελευθερισμού έκαψε το καύσιμό του (στην Ελλάδα δεν το έχουμε δει ακόμα,αλλά παγκοσμίως έτσι έχει γίνει) και δεν υπάρχει (ακόμα) «άξιος» συνεχιστής του Συστήματος. Ο ίδιος ο Καπιταλισμός ψάχνει απεγνωσμένα ένα νέο άρμα, ενώ παράλληλα οι αντιφάσεις του όλο και μεγαλώνουν, ιδίως με τους καπιταλιστικούς πόλους να θέλουν να παίξουν το δικό τους ρόλο στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Ακόμα κι αν επιβιώσει, μάλλον θα μετατοπιστεί προς Κίνα.
Αυτό δε σημαίνει πως το επόμενο σύστημα που θα έρθει θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Ίσα-ίσα, αν δεν γκρεμιστεί από τους ίδιους τους λαούς, μόνο προς το χειρότερο μπορεί να πάει, εφόσον είναι δεδομένος ο διαχωρισμός εκμεταλλευτών-εκμεταλλευόμενων.
Rap
21 Δεκεμβρίου, 2011 12:56 πμ
Άλλο είναι το «ο καπιταλισμός όπως τον γνωρίζαμε τελειώνει» κι άλλο το «ο καπιταλισμός πνέει τα λοίσθια». Θα έλεγα πως εκφράζουν σχεδόν αντίθετες καταστάσεις.
Κι επίσης: είσαι σίγουρος ότι «το άρμα του νεοφιλελευθερισμού έκαψε το καύσιμό του»??
Γιατί εγώ νομίζω πως είναι ακριβώς αυτός, ο νεοφιλελευθερισμός, που μας γαμεί τα πάτερα τα τελευταία 5-10 χρόνια.
Μήπως να το ξανασκεφτείς λίγο το ζήτημα?
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
21 Δεκεμβρίου, 2011 1:37 πμ
Ο νεοφιλελευθερισμός έχει κάνει τον κύκλο του στις αμιγώς καπιταλιστικές χώρες-πόλους της ιμπεριαλιστικής αλυσίδας, αυτό είναι σαφές. Το ότι σήμερα τον βιώνουμε στην Ελλάδα είναι καθαρά θέμα χρονισμού, στην ουσία θέμα «συγχρονισμού» μας με τις κεντρικές χώρες της ΕΕ (άλλωστε,δε θα μπορούσαμε ποτέ να μπούμε σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό αν δεν είχε προηγηθεί το νεοφιλελεύθερο όργιο του «εκσυγχρονιστή» Σημίτη). Γι’αυτό ,άλλωστε, βλέπουμε πως το πρώτο πράγμα που ζητάει η τρόικα και η ΕΕ από την «υπανάπτυκτη» καπιταλιστικά ελλάδα είναι οι αποκρατικοποιήσεις.
Αν θέλουμε όμως να δούμε το θέμα στην ουσία του, προφανώς πρέπει να αναγνώσουμε ότι ο Καπιταλισμός έχει φτάσει σε ένα τέλμα και αναζητά πλέον το νέο του πρόσωπο.
Πράγματι, ο Καπιταλισμός όπως τον γνωρίζουμε πνέει τα λοίσθια, και δεν το λένε αυτό μόνο μαρξιστές αναλυτές, αλλά ακόμη και αστοί οικονομολόγοι. Δεν είναι δα και κάνα μυστικό. Η αδυναμία αντιμετώπισης της *δομικής* του Κρίσης( η οποία ας μη ξεχνάμε ότι δημιουργήθηκε λόγω υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων) και η αδυναμία εύρεσης εναλλακτικού βιώσιμου μοντέλου μπορεί να το επιβεβαιώσει αυτό.
Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι οι κεφαλαιοκράτες έχασαν. Τουναντίον, μην έχοντας λύση στο πρόβλημα καταφεύγουν σε αυτό που πάντα ήξεραν να κάνουν καλύτερα από το καθετί: την αφαίμαξη των προλεταρίων (ας πούμε, γενικότερα του λαού, γιατί δεν είναι το σύνολο του λαού «προλεταριάτο»). Και τα ρήγματα εντός Καπιταλισμού φαίνονται ξεκάθαρα σε αυτή τη συγκυρία, όπου μέρος του Κεφαλαίου τη βλέπει ως «καταστροφή» και άλλο μέρος του ως «ευκαιρία». Όπως και να’χει, προσπαθεί να αντλήσει τη μέγιστη υπεραξία με το μικρότερο δυνατό κόστος.
Rap
21 Δεκεμβρίου, 2011 11:44 πμ
Δε διαφωνώ στην πιο εκτενή σου ανάλυση. Ενστάσεις σε μερικές εκφράσεις σου έχω, οι οποίες αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας, ίσως και παρανόησης.
Είναι δεδομένο ότι ο καπιταλισμός βασίζεται στην και τροφοδοτεί την ανισότητα και τη διαρκή μεγέθυνση της οικονομίας. Ως εκ τούτου είναι ένα μη-βιώσιμο σύστημα το οποίο συχνά πυκνά έρχεται αντιμέτωπο με κρίσεις λόγω της ίδιας του της δομής.
Οι κρίσεις φαίνεται να είναι διαρκώς διογκούμενες κι αυτές, λόγω των παραπάνω.
Άρα όντως έχουμε ρήγματα στο οικοδόμημα, τα οποία δυστυχώς δεν προέρχονται από τη δράση του λαού, αλλά από τη φύση του οικονομικού συστήματος. Έτσι είναι λογικό ο νεοφιλελευθερισμός να αναπροσαρμόζεται από τα πάνω μετά από κάθε κρίση. Δε φαίνεται λοιπόν να κλείνει ένας κύκλος. Γιατί όσο οι διαχειριστές του συστήματος έχουν το 100% της δυνατότητας να το αναπροσαρμόζουν, τόσο ο κύκλος παραμένει ανοιχτός. Ίσως να το παρομοιάσει κανείς με σπείρα η οποία συνεχώς διευρύνεται.
Εννοώ πως, και κατάρρευση να έχουμε (πχ στην ευρωζώνη) λόγω μη βιωσιμότητας, η διαχείριση της επόμενης μέρας τόσο σε οικονομικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο πάλι απ’ τους ίδιους θα γίνει. Λογικά θα υπάρξει επιστροφή σε μεγαλύτερο κρατικό παρεμβατισμό (κρατικοποίηση τραπεζών κτλ) για όσο διάστημα χρειαστεί, και στη συνέχεια θα ακολουθήσει νέος κύκλος «απελευθέρωσης» της οικονομίας. Έτσι έχει γίνει, έτσι γίνεται (πχ Αμερική μετά το 2008) κι έτσι φαίνεται πως θα γίνεται και στο μέλλον.
Επομένως εκφράσεις του τύπου «πνέει τα λοίσθια» ή «κλείνει ο κύκλος» που συνειρμικά οδηγούν στο «σβήνει το καντίλι του» δημιουργούν αυταπάτες αλλαγής.
Όταν δεν είμαστε εμείς που δημιουργούμε τα ρήγματα, όταν δεν έχουμε κανένα μοντέλο πολιτικο-οικονομικής οργάνωσης που να μπορεί να σταθεί στη σκακιέρα της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όταν δεν έχουμε τα όπλα να δημιουργήσουμε ρήγματα, όταν η αντίσταση και η συνειδητοποίηση του λαού είναι σε εμβρυικό στάδιο δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες.
Ο νεοφιλελευθερισμός μας έχει πάρει φαλάγγι. Κι αν δε μπορεί να συνεχίσει πάνω στο όχημα της αστικής δημοκρατίας, θα συνεχίσει ως δικτατορία των αγορών όπως συμβαίνει στην Ελλάδα κ την Ιταλία. Κι αν κι αυτό δε δουλέψει τότε ίσως η καταπίεση, η καταστολή κ η οικονομική εξαθλίωση να ξεφύγουν από κάθε όριο. Αλλά ο νεοφιλελευθερισμός θα είναι εκεί.
Ας αναπτύξουμε λοιπόν τις εναλλακτικές δομές μας στα πεδία της οικονομίας, ενημέρωσης, παιδείας, εμπορίου, μεταφορών κτλ κτλ, ας τις δοκιμάσουμε / αλλάξουμε / βελτιώσουμε. Ας τις δούμε να λειτουργούν αποτελεσματικά για καμμιά δεκαετία και μετά ανοίγουμε την κουβέντα για το πως τα πάει ο καπιταλισμός.
🙂
Σκληρο-Πυρηνικός Φυσικός
21 Δεκεμβρίου, 2011 4:13 μμ
Μμμ, ρεφορμιστικό είναι αυτό.
Η ουσία δεν είναι ο νεοφιλελευθερισμός, η ουσία είναι το ίδιο το Καπιταλιστικό Σύστημα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι απλά η τελευταία του έκφανση. Αν το κεφάλαιο βρει άλλο τρόπο κερδοφορίας ή αν δεν έχει εναλλακτική, θα προσφύγει σε άλλες διεξόδους, μη νεοφιλελεύθερες (όπως αναλύεις κι εσύ πολύ σωστά, αλλά μην το δένεις κόμπο ότι αυτή η φάση θα κρατήσει για μικρό χρονικό διάστημα…Αν το κεφάλαιο δει ότι εξυπηρετείται από τις αστικοδημοκρατικά κρατικές τράπεζες, δεν το πολυνοιάζει αν θα επανέλθει στην ιδιωτικοποίηση – θα παραμείνει εκεί για όσο το συμφέρει,δίχως να είναι νομοτελειακή η επιστροφή του στον φιλελευθερισμό)
Το θεμελιώδες ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: θέλουμε έναν καλύτερο/δικαιότερο Καπιταλισμό (πράγμα αδύνατο a priori λόγω της δομής του συστήματος) ή θέλουμε Σοσιαλισμό (με κομμουνιστική προοπτική ασφαλώς).
Αν θες το πρώτο, τότε ακόμα και ένας αντικαπιταλιστικός αγώνας στο σήμερα αποτελεί κενό γράμμα, ανούσια πράξη, αποπτωχευμένη πολιτική.
Αν θες το δεύτερο, τότε οφείλεις να κάνεις κριτική εξ ολοκλήρου στο Σύστημα και να στοχεύεις στο καθολικό του γκρέμισμα. Με βραχυπρόθεσμο στρατηγικό βηματισμό σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση αλλά και με σαφή προορισμό προς τον σοσιαλισμό.
Rap
22 Δεκεμβρίου, 2011 3:09 πμ
Είπα να κάνουμε κουβέντα, αλλά άρχισες τα αυτοκολητάκια (πχ ρεφορμισμός) και τη ρητορεία.
Η φράσεις του τύπου:
«…κριτική εξ ολοκλήρου στο Σύστημα και να στοχεύεις στο καθολικό του γκρέμισμα. Με βραχυπρόθεσμο στρατηγικό βηματισμό σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση αλλά και με σαφή προορισμό προς τον σοσιαλισμό»
δεν αφήνουν πολλά περιθώρια συζήτησης. Φαστ φουντ συνθηματολογία.
Έχω την αίσθηση πως τη λύση την ξέρεις ήδη και δεν μπορεί κανείς να σου προσφέρει κάτι, να προσθέσει ή να αφαιρέσει κάτι τις στο δρόμο που γνωρίζεις. Επομένως ο όποιος διάλογος είναι μάταιος.
Το θεμελιώδες ερώτημα που έθεσες δεν υφίσταται. Είναι άκυρο.
Είναι καθαρά ρητορικό τέχνασμα προκειμένου να δώσει πάσα στην έτοιμη απάντηση που το ακολουθεί.
(- ρεφόρμας ή επαναστάτης??
– μα επαναστάτης φυσικά!)
Και είναι άκυρο γιατί απλά θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Σε ΌΠΟΙΟ πολιτικό-οικονομικό σύστημα θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο.
Κι ο αγώνας για αυτό είναι συνεχής. Η διαδρομή αδιάκοπη.
Φαντάζομαι πως ο δρόμος αυτός περνάει από έναν καλύτερο καπιταλισμό, στη συνέχεια απ’ το σοσιαλισμό, έναν καλύτερο σοσιαλισμό, ίσως κι απ’ τον κομμουνισμό ή και κάτι καλύτερο και συνεχίζει βελτιώνοντας όλα τα πιθανά πολιτικά και οικονομικά συστήματα.
Εκτός αν πούμε ότι άπαξ και φτάσαμε στο σοσιαλισμό και μετά στον πολυπόθητο κομμουνισμό, έχουμε αγγίξει την τελειότητα. Το βάζουμε στον αυτόματο κι έχουμε γίνει… για πάντα…
Εν κατακλείδι, τσέκαρε λίγο τις βεβαιότητές σου και ας είσαι λίγο πιο επιεικής σε όσους και όσα δε χωρούν μέσα σ’ αυτές.
Και οι ρεφόρμες έχουν ψυχή… 😉
CrippleHorse
20 Δεκεμβρίου, 2011 7:54 μμ
Όσοι λένε ότι προσεγγίσεις τύπου «ο Άγιος Βασίλης είναι προϊόν του καπιταλισμού» προέρχονται από ξενέρωτους που χαλάνε τη μαγεία των χριστουγέννων για τα παιδάκια, γιατί δεν πιάνουν όλα τα παιδάκια του κόσμου (δηλαδή όχι όλα, αυτά που έζησαν περίοδο όπου είχαν να φάνε τουλάχιστο για ένα χρόνο της ζωής τους) να τους εξηγήσουν ότι φέτος ο άγιος βασίλης απολύθηκε λόγω περικοπών κι έτσι να μην περιμένουν δώρο κάτω απ’το δέντρο μέχρι να βγούμε απ’την κρίση; Μαγεία με ρεαλισμό δεν πηγαίνουν μαζί;
Mitropanthro
20 Δεκεμβρίου, 2011 7:58 μμ
Κάποιοι από το Βορά, τα έχουν πει εδώ και χρόνια για την ιπτάμενη σταχτοπούτα, το ΛΑΜΟΓΙΟ τον Αη Βασίλη. 😀
alexantro trollientes
20 Δεκεμβρίου, 2011 9:58 μμ
σιγα μη καψει κανα καλσον το poison
apapapapa
21 Δεκεμβρίου, 2011 1:04 πμ
katy
21 Δεκεμβρίου, 2011 7:05 πμ
“Ο κύριος λόγος που ο Αϊ Βασίλης είναι τόσο κεφάτος, είναι επειδή ξέρει πού κάθονται όλα τα κακά κορίτσια”.
George Carlin (1936-2008), Αμερικανός κωμικός.
katy
21 Δεκεμβρίου, 2011 7:09 πμ
A, ξέχασα κι αυτό…
“Τίποτε δεν είναι δηλητήριο, τα πάντα είναι δηλητήριο. Η δόση κάνει το δηλητήριο”.
Παράκελσος (1493-1541), Ελβετός αλχημιστής & γιατρός.
Εσύ ΣκληροΠυρηνικέ, θυμάσαι τη δόση ή θα μας ξανάρθει o Άγιος και του χρόνου;
😀 :-D:-D
fifth_wave
21 Δεκεμβρίου, 2011 9:44 πμ
fifth_wave
21 Δεκεμβρίου, 2011 11:40 πμ
pasokoi kai neodhmokrates gamhmenoi
21 Δεκεμβρίου, 2011 8:55 μμ
«Εννοώ ότι ο Καπιταλισμός, όπως τον γνωρίζαμε, τελειώνει.
Το άρμα του νεοφιλελευθερισμού έκαψε το καύσιμό του (στην Ελλάδα δεν το έχουμε δει ακόμα,αλλά παγκοσμίως έτσι έχει γίνει) και δεν υπάρχει (ακόμα) “άξιος” συνεχιστής του Συστήματος. Ο ίδιος ο Καπιταλισμός ψάχνει απεγνωσμένα ένα νέο άρμα, ενώ παράλληλα οι αντιφάσεις του όλο και μεγαλώνουν, ιδίως με τους καπιταλιστικούς πόλους να θέλουν να παίξουν το δικό τους ρόλο στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Ακόμα κι αν επιβιώσει, μάλλον θα μετατοπιστεί προς Κίνα.
Αυτό δε σημαίνει πως το επόμενο σύστημα που θα έρθει θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο. Ίσα-ίσα, αν δεν γκρεμιστεί από τους ίδιους τους λαούς, μόνο προς το χειρότερο μπορεί να πάει, εφόσον είναι δεδομένος ο διαχωρισμός εκμεταλλευτών-εκμεταλλευόμενων.»
(sklhropurhnikos fysikos)
παπαρια τελειωνει ο καπιταλισμος….απλα εξελισεται και γινεται χειροτερος, σκληροτερος…
ετσι οπως το βλεπω εγω ο πλανητης θα σωθει μονο εαν το ανθρωπινο ειδος εξαφανιστει….διαφορετικα δε θα υπαρχει πλανητης…..οι λαοι ΘΕΛΟΥΝ ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ ΚΑΙ SANTA…..Οχι το Σαντα…που κατεβαζει φασιστικες σημαιες και προτασει τα στηθη του για την ελευθερια αλλα το santa που φερνει δωρα και αλλα εμπορευματα…..
o_kourabies_tou_Thodwra
22 Δεκεμβρίου, 2011 6:19 μμ
Το πολιτικό προσωπικό
της «greekgov» dot eu
σας εύχεται ολόψυχρα
MERRY CRISIS
AND A HAPPY NEW FEAR
http://www.kato-kefali.blogspot.com/2011/12/merry-crisis-and-happy-new-fear.html
simon
27 Δεκεμβρίου, 2011 8:09 μμ
Αυτόν να τον δηλητηριάσουμε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
http://fimotro.blogspot.com/2011/12/blog-post_8963.html